Ik ben... Ik ben... priester in Midian; en hij leidde de kudde achter de woestijn, en hij kwam aan den berg Gods, aan Horeb.

Transcriptie

1 En Mozes hoedde de kudde van Jethro, zijn schoonvader, de priester in Midian; en hij leidde de kudde achter de woestijn, en hij kwam aan den berg Gods, aan Horeb. 2 En de Engel des HEEREN verscheen hem in een vuurvlam uit het midden van een braambos; en hij zag, en ziet, het braambos brandde Ik ben... in het vuur, het braambos werd niet verteerd. 3 En Mozes zeide: Ik zal mij nu daarheen wenden, bezien dat grote gezicht, waarom het braambos niet verbrandt. 4 Toen de HEERE zag, dat hij zich daarheen wendde, om te bezien, zo riep God Ik ben... tot hem uit het midden van het braambos, zeide: Mozes, Mozes! En hij zeide: Zie, hier ik! 5 En Hij zeide: Nader hier niet toe; trek uw schoenen uit van uw voeten; want de plaats, waarop gij staat, is heilig land. 6 Hij zeide voorts: Ik ben de God uws vaders, de God van Abraham, de God van Izak en de God van Jakob. En Mozes verborg zijn aangezicht, want hij vreesde God aan te zien. 7 En de HEERE zeide: Ik heb zeer wel gezien de verdrukking Mijns volks, hetwelk in Egypte is, en heb hun geschrei gehoord, vanwege hun drijvers; want Ik heb hun smarten bekend. 8 Daarom ben Ik nedergekomen, dat Ik het verlosse uit de hand der Egyptenaren, en het opvoere uit dit land, naar een goed en ruim land, naar een land, vloeiende van melk en honig, tot de plaats der Kanaanieten, en der Hethieten, en der Amorieten, en der Ferezieten, en der Hevieten, en der Jebusieten. 9 En nu, zie, het geschrei der kinderen Israels is tot Mij gekomen; en ook heb Ik gezien de verdrukking, waarmede de Egyptenaars hen verdrukken. 10 Zo kom nu, en Ik zal u tot Farao zenden, opdat gij Mijn volk (de kinderen Israels) uit Egypte voert. 11 Toen zeide Mozes tot God: Wie ben ik, dat ik tot Farao zou gaan; en dat ik de kinderen Israels uit Egypte zou voeren? 12 Hij dan zeide: Ik zal voorzeker met u zijn, en dit zal u een teken zijn, dat Ik u gezonden heb: wanneer gij dit volk uit Egypte geleid hebt, zult gijlieden God dienen op dezen berg. 13 Toen zeide Mozes tot God: Zie, wanneer ik kom tot de kinderen Israels, en zeg tot hen: De God uwer vaderen heeft mij tot ulieden gezonden; en zij mij zeggen: Hoe is Zijn naam? wat zal ik tot hen zeggen? 14 En God zeide tot Mozes: Ik BEN, Die Ik Ben! Ook zeide Hij: Alzo zult gij tot de kinderen Israels zeggen: Ik Ben heeft mij tot ulieden gezonden! 15 Toen zeide God verder tot Mozes: Aldus zult gij tot de kinderen Israels zeggen: De HEERE, de God uwer vaderen, de God van Abraham, de God van Izak, en de God van Jakob, heeft mij tot ulieden gezonden; dat is Mijn Naam eeuwiglijk, en dat is Mijn gedachtenis van geslacht tot geslacht. 16 Ga heen, en verzamel de oudsten van Israel, en zeg tot hen: De HEERE, de God uwer vaderen, is mij verschenen, de God van Abraham, 1 Izak en Jakob, zeggende: Ik heb ulieden getrouwelijk bezocht, en hetgeen ulieden in Egypte is aangedaan; 17 Daarom heb Ik

2 2

3 En Mozes hoedde de kudde van Jethro, zijn schoonvader, de priester in Midian; en hij leidde de kudde achter de woestijn, en hij kwam aan den berg Gods, aan Horeb. 2 En de Engel des HEEREN verscheen hem in een vuurvlam uit het midden van een braambos; en hij zag, en ziet, het braambos brandde Ik ben... in het vuur, en het braambos werd niet verteerd. 3 En Mozes zeide: Ik zal mij nu daarheen wenden, en bezien dat grote gezicht, waarom het braambos niet verbrandt. 4 Toen de HEERE zag, dat hij zich daarheen wendde, om te bezien, zo riep God tot hem uit het midden van het braambos, en zeide: Mozes, Mozes! En hij zeide: Zie, hier ben ik! 5 En Hij zeide: Nader hier niet toe; trek uw schoenen uit van uw voeten; want de plaats, waarop gij staat, is heilig land. 6 Hij zeide voorts: Ik ben de God uws vaders, de God van Abraham, de God van Izak en de God van Jakob. En Mozes verborg zijn aangezicht, want hij vreesde God aan te zien. 7 En de HEERE zeide: Ik heb zeer wel gezien de verdrukking Mijns volks, hetwelk in Egypte is, en heb hun geschrei gehoord, vanwege hun drijvers; want Ik heb hun smarten bekend. 8 Daarom ben Ik nedergekomen, dat Ik het verlosse uit de hand der Egyptenaren, en het opvoere uit dit land, naar een goed en ruim land, naar een land, vloeiende van melk en honig, tot de plaats der Kanaanieten, en der Hethieten, en der Amorieten, en der Ferezieten, en der Hevieten, en der Jebusieten. 9 En nu, zie, het geschrei der kinderen Israels is tot Exodus 3:1-4:17 Mij gekomen; en ook heb Ik gezien de verdrukking, waarmede de Egyptenaars hen verdrukken. 10 Zo kom nu, en Ik zal u tot Farao zenden, opdat gij Mijn volk (de kinderen Israels) uit Egypte voert. 11 Toen zeide Mozes tot God: Wie ben ik, dat ik tot Farao zou gaan; en dat ik de kinderen Israels uit Egypte zou voeren? 12 Hij dan zeide: Ik zal voorzeker met u zijn, en dit zal u een teken zijn, dat Ik u gezonden heb: wanneer gij dit volk uit Egypte geleid hebt, zult gijlieden God dienen op dezen berg. 13 Toen zeide Mozes tot God: Zie, wanneer ik kom tot de kinderen Israels, en zeg tot hen: De God uwer vaderen heeft mij tot ulieden gezonden; en zij mij zeggen: Hoe is Zijn naam? wat zal ik tot hen zeggen? 14 En God zeide tot Mozes: Ik BEN, Die Ik Ben! Ook zeide Hij: Alzo zult gij tot de kinderen Israels zeggen: Ik Ben heeft mij tot ulieden gezonden! 15 Toen zeide God verder tot Mozes: Aldus zult gij tot de kinderen Israels zeggen: De HEERE, de God uwer vaderen, de God van Abraham, de God van Izak, en de God van Jakob, heeft mij tot ulieden gezonden; dat is Mijn Naam eeuwiglijk, en dat is Mijn gedachtenis van geslacht tot geslacht. 16 Ga heen, en verzamel de oudsten van Israel, en zeg tot hen: De HEERE, de God uwer vaderen, is mij verschenen, de God van Abraham, 3 Izak en Jakob, zeggende: Ik heb ulieden getrouwelijk bezocht, en hetgeen ulieden in Egypte is aangedaan; 17 Daarom heb Ik

4 Voorwoord Het lag al even op de plank... Gewoon te wachten op het juiste moment is dat moment, een nieuwe dag! Een boekje waarin God zich niet alleen graag opnieuw aan ons voorstelt, maar ook nog eens zelf aan het woord is! Gedurfd, verrassend en vooral ook ontroerend. Verschuilt de schrijver zich achter een sprekend God? Nee, zeker niet. Elk woord komt voort uit zijn vaak persoonlijke ervaring. Ervaringen die geenszins een blokkade waren om te zoeken naar de ware identiteit en intenties van God. Wie ben Ik... God verbind zich met de vragende, verwarde mens, die op zoek is naar Hem. God rekent af met de zin en de onzin van het (gesneden) beeld. Maak geen beeld van Mij, buig niet voor gesneden beelden, maar Zoek Mij en Leef! Een aanmoediging en uitnodiging die je helpt bij het lezen van dit boeiende epistel! 4

5 En Mozes hoedde de kudde van Jethro, zijn schoonvader, de priester in Midian; en hij leidde de kudde achter de woestijn, en hij kwam aan den berg Gods, aan Horeb. 2 En de Engel des HEEREN verscheen hem in een vuurvlam uit het midden van Ik ben... een braambos; en hij zag, en ziet, het braambos brandde in het vuur, en het braambos werd niet verteerd. 3 En Mozes zeide: Ik zal mij nu daarheen wenden, en bezien dat grote gezicht, waarom het braambos niet verbrandt. 4 Toen de HEERE zag, dat hij zich daarheen wendde, om te bezien, zo riep God tot hem uit het midden van het braambos, en zeide: Mozes, Mozes! En hij zeide: Zie, hier ben ik! 5 En Hij zeide: Nader hier niet toe; trek uw schoenen uit van uw voeten; want de plaats, waarop gij staat, is heilig land. 6 Hij zeide voorts: Ik ben de God uws vaders, de God van Abraham, de God van Izak en de God van Jakob. En Mozes verborg zijn aangezicht, want hij vreesde God aan te zien. 7 En de HEERE zeide: Ik heb zeer wel gezien de verdrukking Mijns volks, hetwelk in Egypte is, en heb hun geschrei gehoord, vanwege hun drijvers; want Ik heb hun smarten bekend. 8 Daarom ben Ik nedergekomen, dat Ik het verlosse uit de hand der Egyptenaren, en het opvoere uit dit land, naar een goed en ruim land, naar een land, vloeiende van melk en honig, tot de plaats der Kanaanieten, en der Hethieten, en der Amorieten, en der Ferezieten, en der Hevieten, en der Jebusieten. 9 En nu, zie, het geschrei der kinderen Israels is tot Mij gekomen; en ook heb Ik gezien de verdrukking, waarmede de Egyptenaars hen verdrukken. 10 Zo kom nu, en Ik zal u tot Farao zenden, opdat gij Mijn volk (de kinderen Israels) uit Egypte voert. 11 Toen zeide Mozes tot God: Wie ben ik, dat ik tot Farao zou gaan; en dat ik de kinderen Israels uit Egypte zou voeren? 12 Hij dan zeide: Ik zal voorzeker met u zijn, en dit zal u een teken zijn, dat Ik u gezonden heb: wanneer gij dit volk uit Egypte geleid hebt, zult gijlieden God dienen op dezen berg. 13 Toen zeide Mozes tot God: Zie, wanneer ik kom tot de kinderen Israels, en zeg tot hen: De God uwer vaderen heeft mij tot ulieden gezonden; en zij mij zeggen: Hoe is Zijn naam? wat zal ik tot hen zeggen? 14 En God zeide tot Mozes: Ik BEN, Die Ik Ben! Ook zeide Hij: Alzo zult Wie ben Ik? Ik roep het uit met een luide stem, en met een hart dat bedroeft is. Ik reik Mijn hand en wil Mij aan je geven maar Ik stuit op een muur van onbegrip. Je wilt Me wel ontvangen, maar weet niet hoe, en eigenlijk weet je niet eens wie je moet ontvangen want je kent Me niet. Ik sta aan de deur en klop: een luikje wordt opengedaan, Wie bent u? hoor Ik zeggen, Ik antwoord: jouw hemelse Vader, je doet de deur niet open want Ik voldoe niet aan het beeld dat je van me hebt. Er wordt veel over Mij gesproken, soms zelfs namens Mij in woorden van: Zo zegt de Heer. Met verbazing hoor Ik dan die woorden, want Ik herken ze niet. Wat zou Ik gezegd hebben? en wie ben Ik? Ik wil Mijzelf aan jou persoonlijk openbaren. Ik wil je op het juiste spoor zetten, daar waar je Mij leert kennen en weet wie Ik werkelijk ben. Wanneer je de reis van je leven vervolgt, zul je daardoor onderweg steeds weer een stuk van Mijn wezen leren kennen. Ik hoop dat je daar voor open wilt blijven staan. Ik hoop dat, wanneer Ik me openbaar in een voor jou nieuw aspect van Mijn wezen, je Mij ontvangen zult. 5 gij tot de kinderen Israels zeggen: Ik Ben heeft mij

6 6

7 Toen Jezus om zich heen keek en zag dat die menigte naar hem toe kwam, vroeg hij aan Filippus: Waar kunnen we brood kopen om deze mensen te eten te geven? 6 Hij vroeg dat om Ons Filippus op de proef te stellen, want zelf wist hij al wat hij zou gaan doen. 7 Filippus antwoordde: Van het diepe wezen van wie Wij zijn, in één Zelfs tweehonderd denarie zou niet voldoende zijn eenheid, die Ons één maakt, is geen voorbeeld te om iedereen een klein stukje brood te geven. 8 geven op aarde. Een van de leerlingen, Andreas, de broer van Simon Deze diepe eenheid waar Ons één persoon is Petrus, zei: 9 Er is hier wel een jongen met vijf en één persoon Ons, is een diepe Goddelijke gerstebroden en twee vissen maar wat hebben beweging. we daaraan voor zoveel mensen? 10 Jezus zei: Daar waar een openbaring is van de Vader door Laat iedereen gaan zitten. Er was daar veel gras, de Zoon, geleid door de Heilige Geest, zijn we en ze gingen zitten; er waren ongeveer vijfduizend mannen. 11 Jezus nam de broden, sprak het Niet in te delen in schema s of aan te geven met alle drie Goddelijk. dankgebed uit en verdeelde het brood onder de grenzen: dit is de Vader, daar de Zoon en daar mensen die er zaten. Hij gaf hun ook vis, zoveel als de Heilige Geest, alsof we los van elkaar zouden ze wilden. 12 Toen iedereen volop gegeten had zei kunnen opereren. hij tegen zijn leerlingen: Verzamel nu de overgebleven stukken brood, zodat er niets verloren gaat. Ieder van Ons heeft een unieke plaats in de Wij zijn Vader, Wij zijn Zoon, Wij zijn Geest. 13 Dat deden ze en ze vulden twaalf manden met Goddelijkheid, maar we zijn totaal verweven met wat overgebleven was van de vijf gerstebroden elkaar. Wij zijn! die men had gegeten. 14 Toen de mensen het wonderteken dat hij gedaan had zagen, zeiden Ik, Jezus, zei niet: Ik heb het Brood des Levens, ze: Hij moet wel de profeet zijn die in de wereld maar Ik ben het Brood des Levens, Ik ben zou komen. 15 Jezus begreep dat ze hem wilden vergeving, Ik ben genade, Ik ben het licht, Ik ben dwingen om mee te gaan en hem dan tot koning genezing. zouden uitroepen. Daarom trok hij zich terug op de Al deze dingen zijn verenigd in wie Ik ben, niet in berg, alleen. wat Ik doe. 16 Bij het vallen van de avond daalden zijn leerlingen af naar het meer; 17 ze stapten in een boot niet omdat Ik genezing gaf maar omdat Ik Toen Ik op aarde wandelde, genazen de zieken, en zetten koers naar de overkant, naar Kafarnaüm. genezing ben. Dus overal waar Ik kwam, kon Het was al donker geworden, en Jezus was nog het niet anders dan dat mensen genazen omdat niet naar hen toe gekomen. 18 Er stak een hevige genezing aan hen verscheen. Het kon niet anders dan dat doden opstonden, Ik ben... wind op en het meer werd onstuimig. 19 Toen ze vijfentwintig of dertig stadie geroeid hadden, zagen ze plotseling Jezus over het meer lopen; hij was dicht bij de boot en ze werden bang. 20 Maar hij zei: Ik ben het, wees niet bang. 21 Ze wilden hem aan boord nemen, maar meteen kwam de boot aan land op de plaats waar ze naartoe wilden. want Leven verscheen aan hen. De hongerigen werden gevoed, want de Voorziener zat met hen aan tafel. Blijdschap was hun deel, want Blijdschap wandelde onder hen. Toen een vrouw Mij aanraakte bemerkte Ik dat, 22 De volgende dag stond de menigte weer aan omdat leven vanuit Mij ging naar deze vrouw. de oever van het meer. Ze hadden gezien dat er Want Ik ben het leven. maar één boot was en dat Jezus niet aan boord was gegaan, maar dat zijn leerlingen alleen vertrokken waren. 23 Nu legden er andere boten uit Tiberias 7 aan, dicht bij de plek waar ze het brood gegeten

8 Verder sprak God tot Mozes, en zeide tot hem: Ik ben de HEERE, 2 En Ik ben aan Abraham, Izak, en Jakob verschenen, als God de Almachtige; doch met Mijn Naam HEERE ben Ik hun niet bekend geweest. 3 En ook heb Ik Mijn verbond met hen opgericht, dat Ik hun geven zou het land Kanaan, het land hunner vreemdelingschappen, waarin Vader zij vreemdelingen geweest zijn. 4 En ook heb Ik gehoord het gekerm der kinderen Israels, die Mijn verlangen is Vader te zijn. Een Vader die de Egyptenaars in dienstbaarheid houden, en Ik diep met jou verbonden is, maar ook een Vader heb aan Mijn verbond gedacht. 5 Derhalve zeg die je los kan laten. tot de kinderen Israels: Ik ben de HEERE! en Mijn verlangen is met Mijn kinderen te wandelen, Ik zal ulieden uitleiden van onder de lasten der hen te leren en te onderwijzen en te brengen in Egyptenaren, en Ik zal u redden uit hun dienstbaarheid, en zal u verlossen door een uitgestrekten Mijn verlangen is om als een moeder voor je te Mijn dimensie. arm, en door grote gerichten; 6 En Ik zal ulieden zijn, zorgzaam en voorzienend. Mijn verlangen is tot Mijn volk aannemen, en Ik zal ulieden tot een er altijd te zijn voor jou. God zijn; en gijlieden zult bekennen, dat Ik de Ik ben als een vader die met zijn kind naar een HEERE uw God ben, Die u uitleide van onder de speelplaats gaat en daar uren kan gewoon zitten lasten der Egyptenaren. 7 En Ik zal ulieden brengen om van je te genieten. in dat land, waarover Ik Mijn hand opgeheven heb, Ik ben als een vader die met zijn kind door het dat Ik het aan Abraham, Izak, en Jakob geven zou; bos wandelt en al pratend, door de natuur heen, en Ik zal het ulieden geven tot een erfdeel, Ik, de dingen van het leven uitlegt. de HEERE! 8 En Mozes sprak alzo tot de kinderen Mijn Vaderschap is geen dominant Vaderschap Israels; doch zij hoorden naar Mozes niet, vanwege de benauwdheid des geestes, en vanwege Mijn beslissingen zijn niet star en absoluut, maar waarin alleen Ik bepaal. de harde dienstbaarheid. 9 Verder sprak de HEERE beïnvloedbaar in onze relatie met elkaar. tot Mozes, zeggende: 10 Ga heen, spreek tot Zoals Ik wandelde met Abraham en hem Farao, den koning van Egypte, dat hij de kinderen uitdaagde uit zijn land te gaan naar een land Israels uit zijn land trekken late. 11 Doch Mozes dat Ik hem wijzen zou, zo wil Ik wandelen met sprak voor den HEERE, zeggende: Zie, de kinderen jou. Mijn relatie met Abraham was een intense Israels hebben naar mij niet gehoord; hoe zou relatie, van communicatie over en weer. Hij sprak mij dan Farao horen? daartoe ben ik onbesneden niet alleen de mooie kloppende gebeden zoals van lippen. 12 Evenwel sprak de HEERE tot Mozes ze dat in die dagen gewend waren, maar uitte en tot Aaron, en gaf hun bevel aan de kinderen zijn hart. Abraham moest jaren wachten op de Israels, en aan Farao, den koning van Egypte, om belofte van een zoon, maar ontving uiteindelijk de kinderen Israels uit Egypteland te leiden. 13 Dit die belofte. Toen Ik hem later riep zijn zoon te zijn de hoofden van ieder huis hunner vaderen: offeren, ging Abraham onderweg in een diep de zonen van Ruben, de eerstgeborene van Israel, verlangen opnieuw gehoorzaam aan Mij te zijn. zijn Hanoch en Pallu, Hezron en Charmi; dit zijn Op het moment dat zijn zoon Izaak vroeg: Waar de huisgezinnen van Ruben. 14 En de zonen van is het offerlam? sprak Abraham de profetische Simeon: Jemuel, en Jamin, en Ohad, en Jachin, en woorden God zelf zal voor een offerlam zorgen. Zohar, en Saul, de zoon ener Kanaanietische; dit Abraham vertrouwde Mij in de vragen die Ik zijn de huisgezinnen van Simeon. 15 Dit nu zijn de namen der zonen van Levi, naar hun geboorten: 8 Gerson, en Kehath, en Merari. En de jaren des levens van Levi waren honderd zeven en dertig jaren.

9 Ik kan je leven sturen, je beschermen, tot je spreken en je een leven geven waar in je veranderd naar Ons beeld en Onze gelijkenis als jij kiest dat Ik jouw Vader mag zijn. hem stelde, en zette niet zijn verstand, maar zijn hart op de eerste plaats. Met zijn verstand kon hij vaak niet begrijpen waarom de dingen gebeurden en waarom Ik bepaalde dingen aan hem vroeg. Met zijn hart ervoer hij Mijn liefde voor hem en kende hij Mijn stem en vertrouwde hij, ziende op Mijn Vaderhart dat wist wat het beste voor hem was. Ik ben als een Vader voor je, niet naar jouw beeld van een aards vaderschap. De relatie met je aardse vader is een natuurlijke relatie. Mijn relatie met jou is een geestelijke relatie. Ik wandel niet in een lichaam zoals jij dat doet, maar ben geest. Het is misschien moeilijk voor te stellen dat Ik nu bij jou kan zijn maar ook tegelijk bij iemand anders. Over dit aspect van Mijn wezen moet je je maar niet druk maken, want deze dingen zul je pas ten volle zien wanneer je bij Mij bent gekomen in het hemelse. Zelfs al zou Ik je uitleggen waarom de dingen gebeuren, dan zul je vaak na Mijn uitleg nog niet ten volle begrijpen vanwege de beperktheid van je geest, ziel en lichaam. Dingen gebeuren vaak in een verband met de geschiedenis, door besluiten van mensen, in de haven van de toekomst. Mijn invloed op het aardse heb Ik verbonden aan de wilsbesluiten van de mens. Mijn handelen gaat nooit om de keuzes van de mens heen. Het is niet Mijn verlangen om kinderen voort te brengen die, zoals in een leger, marcheren in dezelfde pas, in dezelfde richting lopen en hetzelfde uniform dragen, met een bepaler voorop. Mijn beeld van Mijn kinderen is niet bij elke stap die ze doen en elke keus die ze maken met pasklare antwoorden te komen. Mijn verlangen is dat jij Mij leert kennen, en vanuit dat kennen weet wat je kunt doen en welke beslissing je kunt maken. Ik kan aardse situaties beïnvloeden en dingen in Mijn hand nemen op jouw verzoek en het verlangen dat jij uitspreekt dat Ik handelend optreed. Ik kan je leven sturen, je beschermen, tot je spreken en je leven geven waarin je veranderd naar Ons beeld en Onze gelijkenis, als jij kiest dat Ik je Vader mag zijn. Ik ben een Vader die alles voor zijn kinderen klaar heeft liggen; een schatkamer vol goud; een tafel vol met eten; een plaats om te wonen. Mijn Vaderschap daagt jou uit naar die schatkamer, tafel en woning te komen door jouw keus. De erfenis door Jezus bereid is jouw erfenis. Niet automatisch, maar doordat jij je aan Ons verbind. Ons verlangen is dat jij komt in het hart van wie Wij zijn, als in het middelpunt van een driehoek waar je geborgen, verzegeld als een parel mag zijn. Omsloten door Onze liefde voor jou, verbonden in een diepe eenheid met elkaar. Waar jij gaat, gaan Wij, waar Wij gaan, ga 9

10 jij, want we zijn niet meer een drie plus één van Vader, Zoon en Heilige Geest verbonden met jou, maar we zijn één, één geheel. Zo diep is het verlangen Ons te verbinden met zonen en dochters die, wandelend vanuit deze eenheid, Leven brengen aan hun omgeving. Mijn verlangen als Vader is niet alleen dienende geesten (engelen) om me heen te hebben die op een woord van Mij handelend optreden, maar ook zonen en dochters die door hun keus deel van Mij zijn. Toen de duivel in opstand kwam, kwam dat doordat hij koos voor zichzelf en het Ons van Vader, Zoon en Heilige Geest verliet. Wanneer jij bent bij Mij, en leeft met Mij, in Mijn stad in Mijn dimensie is dat door jouw keus. Je kunt komen, maar je hoeft niet. Maar als jij een openbaring krijgt van wie Ik voor jou wil zijn, weet Ik zeker dat je in Mijn paradijs wilt leven, aan Mijn tafel wilt zitten, en vooral heel diep gelukkig wilt zijn. Niet Mijn wil Vader, maar Uw wil, dit sprak Jezus uit vlak voor dat Hij Zijn leven zou geven. Dit was geen automatisme, maar een keus: dit overkwam Hem niet, ze namen zijn leven niet, Hij gaf Zijn leven door daar voor te kiezen. Dit besluit bracht ook Hem op de plaats waarin Hij door keus deel van Mij is. Niet alleen deel van Mij door een verlangen van Mijn kant een Zoon te hebben, maar door een diepe keus in het afleggen van Zijn Goddelijkheid. Door mens te worden en een weg van gehoorzaamheid te gaan, werd Hij gekroond als de Koning der koningen en de Here der heerscharen. Toen Hij terug kwam hier in het hemelse, was Hij niet dezelfde als toen Hij naar de aarde ging. Hij kwam terug door de keus die Hij had gemaakt, met een diepe ervaring van hoe het is mens te zijn, de problemen van het leven aan te kunnen voelen en de behoeften te begrijpen die er zijn. Hij pleit voor jullie bij Mij en vertelt over zijn ervaring op aarde. Uiteindelijk is Mijn verlangen dat Hij terug zal komen en jullie zal verzamelen, om het aardse af te sluiten. Dit is Mijn hart, dit Mijn verlangen: Vader te zijn. 10

11 Verder sprak God tot Mozes, en zeide tot hem: Ik ben de HEERE, 2 En Ik ben aan Abraham, Izak, en Jakob verschenen, als God de Almachtige; doch met Mijn Naam HEERE ben Ik hun niet bekend geweest. 3 En ook heb Ik Mijn verbond met hen opgericht, dat Ik hun geven zou het land Kanaan, het land hunner vreemdelingschappen, waarin zij vreemdelingen geweest zijn. 4 En ook heb Ik gehoord het gekerm der kinderen Israels, die de Egyptenaars in dienstbaarheid houden, en Ik heb aan Mijn verbond gedacht. 5 Derhalve zeg tot de kinderen Israels: Ik ben de HEERE! en Ik zal ulieden uitleiden van onder de lasten der Egyptenaren, en Ik zal u redden uit hun dienstbaarheid, en zal u verlossen door een uitgestrekten arm, en door grote gerichten; 6 En Ik zal ulieden tot Mijn volk aannemen, en Ik zal ulieden tot een God zijn; en gijlieden zult bekennen, dat Ik de HEERE uw God ben, Die u uitleide van onder de lasten der Egyptenaren. 7 En Ik zal ulieden brengen in dat land, waarover Ik Mijn hand opgeheven heb, dat Ik het aan Abraham, Izak, en Jakob geven zou; en Ik zal het ulieden geven tot een erfdeel, Ik, de HEERE! 8 En Mozes sprak alzo tot de kinderen Israels; doch zij hoorden naar Mozes niet, vanwege de benauwdheid des geestes, en vanwege de harde dienstbaarheid. 9 Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende: 10 Ga heen, spreek tot Farao, den koning van Egypte, dat hij de kinderen Israels uit zijn land trekken late. 11 Doch Mozes sprak voor den HEERE, zeggende: Zie, de kinderen Israels hebben naar mij niet gehoord; hoe zou mij dan Farao horen? daartoe ben ik onbesneden van lippen. 12 Evenwel sprak de HEERE tot Mozes en tot Aaron, en gaf hun bevel aan de kinderen Israels, en aan Farao, den koning van Egypte, om de kinderen Israels uit Egypteland te leiden. 13 Dit zijn de hoofden van ieder huis hunner vaderen: de zonen van Ruben, de eerstgeborene van Israel, zijn Hanoch en Pallu, Hezron en Charmi; dit zijn de huisgezinnen van Ruben. 14 En de zonen van Simeon: Jemuel, en Jamin, en Ohad, en Jachin, en Zohar, en Saul, de zoon ener Kanaanietische; dit zijn de huisgezinnen van Simeon. 15 Dit nu zijn de namen der zonen van Levi, naar hun geboorten: Gerson, en Kehath, en Merari. En de jaren des levens van Levi waren honderd zeven en dertig jaren. 16 De zonen van Gerson: Libni en Simei, naar hun huisgezinnen. 17 En de zonen van Kehath: Amram, en Jizhar, en Hebron, en Uzziel, en de jaren des levens van Kehath waren honderd drie en dertig jaren. 18 En de zonen van Merari: Machli en Musi; dit zijn de huisgezinnen van Levi, naar hun geboorten. 19 En Amram nam Jochebed, zijn moei, zich tot huisvrouw, en zij baarde hem Aaron en Mozes; en de jaren des levens van Amram waren honderd zeven en dertig jaren. 20 En de zonen van Jizhar: Korah, en Nefeg, en Zichri. 21 En de zonen van Uzziel: Misael, en Elzafan, en Sithri. 22 En Aaron nam zich tot een vrouw Eliseba, dochter van Amminadab, zuster van Nahesson; en zij baarde hem Nadab en Abihu, Eleazar en Ithamar. 23 En de zonen van Korah waren: Assir, en Elkana, en Abiasaf; dat zijn de huisgezinnen der Korachieten. 24 En Eleazar, de zoon van Aaron, nam voor zich een van de dochteren van Putiel tot een vrouw; en zij baarde hem Pinehas. Dit zijn de hoofden van de vaderen der Levieten, naar hun huisgezinnen. 25 Dit is Aaron en Mozes, tot welke de HEERE zeide: Leidt de kinderen Israels uit Egypteland, naar hun heiren. 26 Dezen zijn het, die tot Farao, den koning van Egypte, spraken, opdat zij de kinderen Israels uit Egypte leidden; dit is Mozes en Aaron. 27 En het geschiedde te dien dage, als de HEERE tot Mozes sprak in Egypteland; 28 Zo sprak de HEERE tot Mozes, zeggende: Ik ben de HEERE! spreek tot Farao, den koning van Egypte, alles, wat Ik tot u spreek. 29 Toen zeide Mozes voor het aangezicht des HEEREN: Zie, ik ben onbesneden van lippen; hoe zal dan Farao naar mij horen? 11

12 1 In den beginne was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God. 2 Dit was in den beginne bij God. 3 Alle dingen zijn door Hetzelve gemaakt, en zonder Hetzelve is geen ding gemaakt, dat gemaakt is. 4 In Hetzelve was het Leven, en Jezus het Leven was het Licht der mensen. 5 En het Licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft hetzelve niet begrepen. 6 Er was een mens van God gezonden, wiens naam was Johannes. 7 Deze kwam tot een getuigenis, om van het Licht te getuigen, opdat zij allen door hem geloven zouden. 8 Hij was het Licht niet, maar was gezonden, opdat hij van het Licht getuigen zou. 9 Dit was het waarachtige Licht, Hetwelk verlicht een iegelijk mens, komende in de wereld. 10 Hij was in de wereld, en de wereld is door Hem gemaakt; en de wereld heeft Hem niet gekend. 11 Hij is gekomen tot het Zijne, en de Zijnen hebben Hem niet aangenomen. 12 Maar zovelen Hem aangenomen hebben, dien heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven; 13 Welke niet uit den bloede, noch uit den wil des vleses, noch uit den wil des mans, maar uit God geboren zijn. 14 En het Woord is vlees geworden, en heeft onder ons gewoond (en wij hebben Zijn heerlijkheid aanschouwd, een heerlijkheid als des Eniggeborenen van den Vader), vol van genade en waarheid. 15 Johannes getuigt van Hem, en heeft geroepen, zeggende: Deze was het, van Welken ik zeide: Die na mij komt, is voor mij geworden, want Hij was eer dan ik. 16 En uit Zijn volheid hebben wij allen ontvangen, ook genade voor genade. 17 Want de wet is door Mozes gegeven, de genade en de waarheid is door Jezus Christus geworden. 18 Niemand heeft ooit God gezien; de eniggeboren Zoon, Die in den schoot des Vaders is, Die heeft Hem ons verklaard. 19 En dit is de getuigenis van Johannes, toen de Joden enige priesters en Levieten afzonden van Jeruzalem, opdat zij hem zouden vragen: Wie zijt gij? 20 En hij beleed en loochende het niet; en beleed: Ik ben de Christus niet. 21 En zij vraagden hem: Wat dan? Zijt gij Elias? En hij zeide: Ik ben die niet. Zijt gij de profeet? En hij antwoordde: Neen. 22 Zij zeiden dan tot hem: Wie zijt gij? opdat wij antwoord geven mogen dengenen, die ons gezonden hebben; wat zegt gij van uzelven? 23 Hij zeide: Ik ben de stem des roependen in de woestijn: Maakt den weg des Jezus Vanaf de grondlegging van de aarde was Ik erbij. Ik was er toen de aarde geschapen werd. Ik was daar op de dag dat Adam en Eva er voor kozen te eten van de boom van kennis van goed en kwaad: het moment dat de zonde de mensheid en de schepping infecteerde, en de dood zijn intreden deed. Door hun keus verloren zij het gezag dat ze hadden gekregen, om te heersen over de schepping. De duivel was ooit bij Ons en had een belangrijke plaats binnen het Koninkrijk der Hemelen. Doordat hij in opstand kwam, verloor hij, door deze keus zijn deel in het Ons en werd uit het hemelse Koninkrijk verbannen. De schepping lag onder zijn heerschappij en door een daad van ongehoorzaamheid, konden Adam en Eva niet langer wonen in het paradijs. Vanaf dat moment was het duidelijk dat Ik naar de aarde zou gaan om de mensheid en schepping te verlossen uit de greep van zonde en dood. Vele generaties passeerden vanaf Abraham, Izaäk en Jacob en uit de lijn van koning David werd de vrouw Maria geboren. Maria werd door de Vader gekozen om Mij geboren te doen worden, op natuurlijke wijze. Alles was in gereedheid gebracht. Ik legde Mijn mantel en kroon af om geboren te worden als een mensenkind. Maria werd zwanger, niet van een man, maar door een Goddelijke ingreep. Toen de tijd vervuld was, werd Ik geboren in Bethlehem in een stal, zoals door de profeten voorzegd was. Er was geen plaats in de herberg, de mensheid zat duidelijk niet op Mij te wachten 12

13 en vanaf het eerste begin probeerde men mij te doden, aangemoedigd door de duivel die Mij herkende. Na Mijn jeugd ging Ik eerst werken bij Mijn aardse vader Jozef. Hij was namelijk timmerman en bracht Mij zijn vak bij. Op Mijn dertigste was de tijd aangebroken om het verlossingswerk in te gaan zetten. Ik ging naar de woestijn en zonderde Mij af om met God de Vader te praten Ik ging naar de woestijn en zonderde Mij af om met God de Vader te praten; de laatste dingen door te nemen. Gedurende veertig dagen at en dronk Ik niet. Toen kwam de eerst confrontatie met de duivel. Hij wilde Mij ten koste van alles stoppen, bood Mij zelfs de koninkrijken van de aarde aan en probeerde Mij te verleiden tot ongehoorzaamheid. Ik wederstond hem met het Woord en zei: Zo staat geschreven!. Daarna begon Mijn bediening op aarde en ging Ik naar de rivier de Jordaan waar Mijn neef mensen doopte. Hij zei: Bereidt de weg van de Heer. Ik ging ook bij de mensen staan en Johannes herkende Mij direct. Ik zei: Ik wil ook gedoopt worden. Eerst weigerde hij, want hij begreep niet dat Ik dezelfde weg moest gaan als elk ander mens. Maar hij doopte Mij. Onder water ging Ik en toen Ik weer boven kwam, verscheen er een duif en er klonk een Stem die zei: Dit is Mijn Zoon. Ik vervolgde Mijn weg en riep twaalf discipelen bij Me om met Mij te wandelen. We gingen van stad naar stad en overal waar Ik kwam, genazen de mensen van hun ziekten. Ik verkondigde: Het Koninkrijk van God is nabij gekomen en liet hen zien wie de Vader is en wil zijn voor hen. Veel begrepen ze nog niet, gebonden in hun zonde en verduisterd in hun denken. De tegenstand werd steeds groter; 13

14 kregen ze het voor elkaar dat de Romeinen Mij ter dood veroordeelden om zo de rust te bewaren in het land. tegenstand van de religieuze leiders, die Mij probeerden te doden, maar de dagen waren nog niet vervuld. Op een morgen stond Ik op, het was de dag van de Pascha, de dag van de herdenking van de uittocht uit Egypte. Ik riep de discipelen bij elkaar en zei: Bereid het Pascha voor. In een bovenzaal hielden wij de maaltijd, alle twaalf lagen aan, onder hen Judas die Mij zou overleveren aan hen die Mij wilden doden. Ik brak het brood: Dit is Mijn lichaam dat voor jullie verbroken zal worden. Ik nam de beker met wijn: Dit is het bloed dat voor jullie vergoten zal worden, eet en drink hiervan zo vaak jullie bij elkaar komen en gedenk dan Mijn werk voor jullie. Judas was de duisternis ingegaan en vertelde de religieuze leiders waar Ik te vinden was. Hij bracht hen bij Mij. Ze arresteerden Me, zoals men een misdadiger arresteert. Hardhandig werd Ik mee gevoerd, geslagen, geschopt, gespuugd en bespot, omdat ze niet konden geloven dat Ik de Messias was, die was gekomen om hen te verlossen. Ze brachten Mij bij de machthebbers van die dagen, de Romeinen, en droegen Mij, een Jood, over aan de overheersers die het land bezet hielden. Afschuwelijk werd Ik behandeld en vernederd. Uiteindelijk De nacht hieraan vooraf, was Ik de berg op gegaan en riep tot de Vader: Laat deze drinkbeker aan Mij voorbij kan gaan, maar niet Mijn wil maar de uwe Vader. Ik zweette bloed van angst bij de gedachte overgeleverd te worden aan de duivel en bij de gedachte dat de zonde van de wereld op Mij zou komen en de Vader Mij voor een tijd alleen moest laten, los van de diepe eenheid van het Ons. Ze sloegen Mij, hard sloegen ze Mij. Ze verscheurden Mijn kleren en deden Mij een doornenkroon op Mijn hoofd. Het kruis werd op Mijn schouders gelegd om het te brengen naar Golgotha. Ik bezweek bijna onder het gewicht van het kruis; het moest door een ander voor Mij gedragen worden. Ruw werd Ik op het kruis gelegd, dikke spijkers werden in Mijn handen geslagen. Bij iedere slag ging er een immense pijn door Mijn lichaam. Toen trokken ze het kruis omhoog. De pijn die toen ontstond is met geen pen te beschrijven. Mijn vrienden waren in verwarring, Mijn moeder huilde en herinnerde zich de woorden een zwaard zal door uw ziel gaan. Dikke tranen rolden over haar 14

15 Verder sprak God tot Mozes, en zeide tot hem: Ik ben de HEERE, 2 En Ik ben aan Abraham, Izak, en Jakob verschenen, als God de Almachtige; doch HET IS VOLBRACHT... met Mijn Naam HEERE ben Ik hun niet bekend geweest. 3 En ook heb Ik Mijn verbond met hen opgericht, dat Ik hun geven zou het land Kanaan, het land hunner vreemdelingschappen, waarin zij vreemdelingen geweest zijn. 4 En ook heb Ik gehoord het gekerm der kinderen Israels, die de Egyptenaars in dienstbaarheid houden, en Ik heb aan Mijn verbond gedacht. 5 Derhalve zeg tot de kinderen Israels: Ik ben de HEERE! en Ik zal ulieden uitleiden van onder de lasten der Egyptenaren, en Ik zal u redden uit hun dienstbaarheid, en zal u verlossen door een uitgestrekten arm, en door grote gerichten; 6 En Ik zal ulieden tot Mijn volk aannemen, en Ik zal ulieden tot een God zijn; en gijlieden zult bekennen, dat Ik de HEERE uw God ben, Die u uitleide van onder de lasten der Egyptenaren. 7 En Ik zal ulieden brengen in dat land, waarover Ik Mijn hand opgeheven heb, dat Ik het aan Abraham, Izak, en Jakob geven zou; en Ik zal het ulieden geven tot een erfdeel, Ik, de HEERE! 8 En Mozes sprak alzo tot de kinderen Israels; doch zij hoorden naar Mozes niet, vanwege de benauwdheid des geestes, en vanwege de harde dienstbaarheid. 9 Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende: 10 Ga heen, spreek tot Farao, den koning van Egypte, dat hij de kinderen Israels uit zijn land trekken late. 11 Doch Mozes sprak voor den HEERE, zeggende: Zie, de kinderen Israels hebben naar mij niet gehoord; hoe zou mij dan Farao horen? daartoe ben ik onbesneden van lippen. 12 Evenwel sprak de HEERE tot Mozes en tot Aaron, en gaf hun bevel aan de kinderen Israels, en aan Farao, den koning van Egypte, om de kinderen Israels uit Egypteland te leiden. 13 Dit zijn de hoofden van ieder huis hunner vaderen: de zonen van Ruben, de eerstgeborene van Israel, zijn Hanoch en Pallu, Hezron en Charmi; dit zijn de huisgezinnen van Ruben. 14 En de zonen van Simeon: Jemuel, en Jamin, en Ohad, en Jachin, en Zohar, en Saul, de zoon ener Kanaanietische; dit zijn de huisgezinnen van Simeon. 15 Dit nu zijn de namen der zonen van Levi, naar hun geboorten: Gerson, en Kehath, en Merari. En de jaren des levens van Levi waren honderd zeven en dertig jaren. wangen, het was koud, Ik was alleen. Naast Mij hingen twee misdadigers. De een bespotte Mij, de andere herkende Mij in wie Ik ben en was de eerste die verlost werd door Mijn vergoten bloed. De uren gingen voorbij, het leken wel dagen, toen schreeuwde Ik het uit HET IS VOLBRACHT en stierf. Donkere wolken kwamen over de aarde, doden stonden op uit hun graven en het voorhangsel scheurde. De mensen liepen in paniek door elkaar en zeiden: Waarlijk dit is de Zoon van God. De duivel lachte: Ik heb Hem, Hij is dood, Hij is van mij, nu staat mij niets meer in de weg. Een dag ging voorbij, het was stil, de mensen gingen naar de tempel. Nog een dag ging voorbij. Verbijsterd zaten de discipelen niet begrijpend bij elkaar. Toen brak er weer een nieuwe dag aan: de derde dag. De steen voor het graf was weg, het graf was leeg, vrouwen kwamen naar het graf en een engel zei: Hij is er niet, Hij is opgestaan uit de dood. Ik heb Mijn leven gegeven, en als jij Mij herkent en Mijn hand grijpt, zal Mijn offer ook voor jou zijn. Dan zal Mijn offer jou bevrijden uit de greep van zonde en dood en je brengen in relatie met de Vader. Ik verbrak de dood, de heerschappij van de duivel, om de heerschappij terug te geven aan de Adams en Eva s van deze tijd, opdat zij heersen, leven en gelukkig kunnen zijn. Hij is niet hier, Hij is opgestaan! 15

16 1 Al ware het, dat ik de talen der mensen en der engelen sprak, en de liefde niet had, zo ware ik een klinkend metaal, of luidende schel geworden. 2 En al ware het dat ik de gave der profetie had, en Ik ben... wist al de verborgenheden en al de wetenschap; en al ware het, dat ik al het geloof had, zodat ik bergen verzette, en de liefde niet had, zo ware ik niets. 3 En al ware het, dat ik al mijn goederen tot onderhoud der armen uitdeelde, en al ware het, dat ik mijn lichaam overgaf, opdat ik verbrand zou worden, en had de liefde niet, zo zou het mij geen nuttigheid geven. 4 De liefde is lankmoedig, zij is goedertieren; de liefde is niet afgunstig; de liefde handelt niet lichtvaardiglijk, zij is niet opgeblazen; 5 Zij handelt niet ongeschiktelijk, zij zoekt zichzelve niet, zij wordt niet verbitterd, zij denkt geen kwaad; 6 Zij verblijdt zich niet in de ongerechtigheid, maar zij verblijdt zich in de waarheid; 7 Zij bedekt alle dingen, zij gelooft alle dingen, zij hoopt alle dingen, zij verdraagt alle dingen. 8 De liefde vergaat nimmermeer; maar hetzij profetieen, zij zullen te niet gedaan worden; hetzij talen, zij zullen ophouden; hetzij kennis, zij zal te niet gedaan worden. 9 Want wij kennen ten dele, en wij profeteren ten dele; 10 Doch wanneer het volmaakte zal gekomen zijn, dan zal hetgeen ten dele is, te niet gedaan worden. 11 Toen ik een kind was, sprak ik als een kind, was ik gezind als een kind, overlegde ik als een kind; maar wanneer ik een man geworden ben, zo heb ik te niet gedaan hetgeen eens kinds was. 12 Want wij zien nu door een spiegel in een duistere rede, maar alsdan zullen wij zien aangezicht tot aangezicht; nu ken ik ten dele, maar alsdan zal ik kennen, gelijk ook ik gekend ben. 13 En nu blijft geloof, hoop en liefde, deze drie; doch de meeste van deze is de liefde. Mijn liefde Mijn hart is vol liefde voor jou. Ik hou van jou met alles wat in Mijn vaderhart is. Mijn hart is vol liefde om jou te nemen aan Mijn hand en je rond te leiden in Mijn koninkrijk. Alles wat van Mij is, is er voor jou om te leven een leven van geluk en blijdschap. Dit is Mijn hart, een hart dat verlangt naar jou, verlangt om naar jou te luisteren en jou deelgenoot te maken van wie Ik ben. Nee, Ik ben niet boos en wil je niet veroordelen. Ik ben de God de enige God, van wie Zijn belangrijkste naam Vader is. Dit is Mijn hart. Ik vormde jou in de schoot van je moeder. Vormde je als klei in de hand van de pottenbakker. Klei met de aspecten van je vader en de aspecten van je moeder, en van je voorouders. Ik vormde jou naar Mijn beeld met je eigen unieke persoonlijkheid. De dagen gingen voorbij en elke keer groeide je meer en meer, tot de dagen vervuld waren. De dag dat jij geboren werd, een dag van vreugde en blijdschap. Hoe klein je ook was je had alles in je om uit te groeien tot een volwassen mens. Uniek in je wezen, met jouw eigen talenten, met 16

17 Verder sprak God tot Mozes, en zeide tot hem: Ik ben de HEERE, 2 En Ik ben aan Abraham, Izak, en Jakob verschenen, als God de Almachtige; doch met Mijn Naam HEERE ben Ik hun niet bekend geweest. 3 En ook heb Ik Mijn verbond met hen opgericht, dat Ik hun geven zou het land Kanaan, het land hunner vreemdelingschappen, waarin je eigen unieke vingerafdruk waarmee je een stempel kan drukken op jouw bestaan. zij vreemdelingen geweest zijn. 4 En ook heb Ik gehoord het gekerm der kinderen Israels, die de Egyptenaars in dienstbaarheid houden, en Ik heb aan Mijn verbond gedacht. 5 Derhalve zeg tot Mijn de kinderen hart is Israels: verlangend Ik ben de HEERE! naar en jou. Ik zal ulieden uitleiden van onder de lasten der Verlangend om Me aan jou te Egyptenaren, en Ik zal u redden uit hun dienstbaarheid, en zal u verlossen door een uitgestrekten geven. arm, en door grote gerichten; 6 En Ik zal ulieden tot Mijn volk aannemen, en Ik zal ulieden tot een Mijn hart is vervuld van jou, God zijn; en gijlieden zult bekennen, dat Ik de HEERE uw God ben, Die u uitleide van onder de van wie je bent in je wezen. lasten der Egyptenaren. 7 En Ik zal ulieden brengen in dat land, waarover Ik Mijn hand opgeheven heb, Jaloers word Ik als dat Ik het aan Abraham, Izak, en Jakob geven zou; en Ik zal het ulieden geven tot een erfdeel, Ik, beïnvloedingen jou verdelen, de HEERE! 8 En Mozes sprak alzo tot de kinderen weghouden van Mijn liefde. Israels; doch zij hoorden naar Mozes niet, vanwege de benauwdheid des geestes, en vanwege de harde dienstbaarheid. 9 Verder sprak de HEERE tot Wanneer Mozes, zeggende: andere 10 Ga stemmen heen, spreek gaan tot Farao, den koning van Egypte, dat hij de kinderen overheersen, Israels uit zijn land trekken late. 11 Doch Mozes sprak voor den HEERE, zeggende: Zie, de kinderen stemmen niet van Mij. Israels hebben naar mij niet gehoord; hoe zou mij dan Farao horen? daartoe ben ik onbesneden Blijf bij Mij en geef je niet over van lippen. 12 Evenwel sprak de HEERE tot Mozes en tot Aaron, en gaf hun bevel aan de kinderen aan een leven zonder Mij. Israels, en aan Farao, den koning van Egypte, om de kinderen Israels uit Egypteland te leiden. 13 Dit zijn de hoofden van ieder huis hunner vaderen: de zonen van Ruben, de eerstgeborene van Israel, zijn Hanoch en Pallu, Hezron en Charmi; dit zijn de huisgezinnen van Ruben. 14 En de zonen van Simeon: Jemuel, en Jamin, en Ohad, en Jachin, en Je mag er wezen, je mag er zijn. Jij in je unieke wezen, leven in dit bestaan. Stralen van vreugde, intens blij met het leven Jij mag er wezen, jij mag er zijn. Groeiend naar het licht, groeiend naar Mijn beeld en gelijkenis. Jij mag er wezen, jij mag er zijn. Je bent geboren en Ik tilde je op vol trots over het nieuwe leven. Ik liet je zien aan Mijn omgeving en riep een feest uit, een feest op jouw nieuwe leven. Je groeide op en bij elke ontwikkeling ben Ik bij je. Toen je ging drinken aan de borst van je moeder, en toen je in bad werd gedaan. Vol trots als vader. Altijd, want Mijn liefde is onvoorwaardelijk. Ik houd van je, welke weg je ook opgaat, welke beslissing je ook maakt. Ik hou van je of je nu bij me bent of bij me weg loopt. Mijn liefde voor jou is daar altijd, en Mijn handen zijn altijd naar jou uitgestrekt of je ze nu grijpt of niet. Ik zal nooit uit jouw leven weg lopen. Jij kunt wel weglopen uit Mijn leven en je geven aan de verleidingen om je heen, maar Ik zal daar altijd zijn. Altijd zal daar Mijn roepstem zijn, en altijd zal Ik alles op alles zetten om jou weer heel dicht bij Mij te krijgen. Ik houd van jou, immers Ik heb je gevormd en Ik ken je wezen beter dan jij jezelf kent. Zohar, en Saul, de zoon ener Kanaanietische; dit zijn de huisgezinnen van Simeon. 15 Dit nu zijn de namen der zonen van Levi, naar hun geboorten: Leef in Mijn leven voor jou! 17 Gerson, en Kehath, en Merari. En de jaren des levens van Levi waren honderd zeven en dertig jaren.

18 Ik ben... 18

19 1 En in die dagen kwam Johannes de Doper, predikende in de woestijn van Judea, 2 En zeggende: Bekeert u; want het Koninkrijk der hemelen is nabij gekomen. 3 Want deze is het, van denwelken gesproken is door Jesaja, den profeet, Ik ben... zeggende: De stem des roependen in de woestijn: Bereidt den weg des Heeren, maakt Zijn paden recht! 4 En dezelve Johannes had zijn kleding van kemelshaar, en een lederen gordel om zijn lenden; en zijn voedsel was sprinkhanen en wilde honig. 5 Heilige Toen is tot Geest hem uitgegaan Jeruzalem en geheel Judea, en het gehele land rondom de Jordaan; 6 Er En zijn werden vele van namen hem gedoopt waarmee in de Jordaan, Ik mijzelf belijdende zou kunnen hun zonden. voorstellen. 7 Hij dan, Geest ziende der velen van de waarheid, Farizeen en de Sadduceen Trooster, tot Heilige zijn doop Geest. komen, sprak Voor tot velen hen: Gij ben adderengebroedsels! Ik moeilijk te plaatsen; wie heeft u Vader, aangewezen Zoon te maar vlieden dan van den Heilige toekomenden Geest. toorn? Toch 8 ben Brengt Ik de dan vertegenwoordiger vruchten voort, der bekering van waardig. Ons als 9 Godheid En meent niet op bij aarde. uzelven te zeggen: Wij De hebben Vader Abraham is in het tot hemelse, een vader; want de Zoon ik zeg u, dat ook. God Ik zelfs ben uit degene deze stenen die Abraham in beide kinderen kan vertegenwoordigd verwekken. 10 En ook is. is alrede de bijl aan den wortel Een van der bomen de namen gelegd; die alle je boom Mij dan, zou die geen goede kunnen vrucht geven voortbrengt, is verbinder. wordt uitgehouwen en in het vuur geworpen. 11 Ik doop u wel met water tot bekering; maar Die na mij komt, is sterker dan ik, Wiens schoenen ik niet waardig ben Hem na te dragen; Die zal u met den Heiligen Geest en met vuur dopen. 12 Wiens wan in Zijn hand is, en Hij zal Zijn dorsvloer doorzuiveren, en Zijn tarwe in Zijn schuur samenbrengen, en zal het kaf met onuitblusselijk vuur verbranden. 13 Toen kwam Jezus van Galilea naar de Jordaan, tot Johannes, om van hem gedoopt te worden. 14 Doch Johannes weigerde Hem zeer, zeggende: Mij is nodig van U gedoopt te worden, en komt Gij tot mij? 15 Maar Jezus, antwoordende, zeide tot hem: Laat nu af; want aldus betaamt ons alle gerechtigheid te vervullen. Toen liet hij van Hem af. 16 En Jezus, gedoopt zijnde, is terstond opgeklommen uit het water; en ziet, de hemelen werden Hem geopend, en hij zag den Geest Gods nederdalen, gelijk een duive, en op Hem komen. 17 En ziet, een stem uit de hemelen, zeggende: Deze is Mijn Zoon, Mijn Geliefde, in Denwelken Ik Mijn welbehagen heb! VERBINDER Ik verbind, Ik verbind jou met Mij en vervolgens verbind Ik jou weer met de Vader en de Zoon. Vanuit die verbinding breng Ik jou in verbinding met mensen om je heen. Toen Jezus zijn werk op aarde volbracht had, ging Hij naar het hemelse, Hij zei: Ik moet gaan opdat de Geest kan komen die je alles te binnen zal brengen wat Ik jullie gezegd heb. Jezus had alles gezegd wat gezegd moest worden, had verteld over Zijn lijden en opstanding, over wie de Vader is. Hij had onder hen gewandeld, voorgeleefd wat Hij bedoelde en toch begrepen ze niet ten volle wat Hij zei of wat Hij gedaan had. Dit kwam doordat er nog geen verbinding was. Er was een aardse verbinding van mensen onder elkaar waarin ook Jezus wandelde, maar geen verbinding met Ons. De enige die verbonden was met de Vader door mij als Heilige Geest, was Jezus zelf. Hij bracht de verbinding tot stand door te luisteren en wat Hij gehoord had bij de mensen te brengen. In de tijden voor Jezus was dit ook steeds het geval geweest. Mannen als Abraham, Mozes, Jozef, David hoorden, en wat zij hoorden brachten ze bij de mensen. Om het bij de mensen te brengen gebruikten ze hun aardse verbindingen. Alleen zij waren verbonden met het hemelse en probeerden het weer door te geven aan de mensen. In die dagen gaf Ik weer de maatstaven waar de mens aan zou moeten voldoen om in verbinding te kunnen zijn met de Vader. Offers moesten gebracht worden, en een weg van reiniging en heiliging om uiteindelijk 19

20 uit te komen in het heilige van de tabernakel verlangen of tempel. Dan stond men nog steeds voor een gordijn dat hen scheidde van het heilige der heilige. Eens per jaar kon een vertegenwoordiger van het volk, de hogepriester binnen gaan om verzoening van zonde te bepleiten. In deze weg die het volk Israël ging hebben we willen openbaren hoe moeilijk het is vanuit wet en de beweging van reiniging en heiliging in verbintenis te zijn met Ons als Godheid. Het liet de gevolgen van zonde en dood zien, de strijd die er ontstond tussen mensen onderling zonder verbinding door Mij de Heilige Geest, zonder vergeving van zonde door een daad van uit Ons de vergeving door de Here Jezus Christus. VERLANGEN Mijn verlangen met jou verbonden te zijn is zo groot. Heel Mijn wezen is er op gericht jouw geest te verbinden met Mijn Geest, opdat je zal zien dat Mijn armen opengespreid zijn voor jou. Mijn verlangen is om tot jou te spreken; woorden van vrede, genade en vertroosting te brengen aan jou hart. Dat wat beschadigd is te herstellen, je op te tillen over onbegaanbare wegen om je te plaatsen op wegen waar je op kunt wandelen. Mijn verlangen is je ogenzalf te geven opdat je ziet, niet alleen met ogen die gericht zijn op het aardse maar ook ogen die het hemelse kunnen onderscheiden. Hierdoor kun je de mensen zien niet alleen vanuit jouw hart, maar vanuit jouw hart verbonden met de Mijne, om zo de liefde te voelen die Ik voor hen voel. van autoriteit, een staf om te kunnen wandelen. Een verlangen dat jij komt wandelen in Mijn tuin en de vruchten plukt van de boom van leven. Mijn verlangen is dat jij bij Mij komt wonen in Mijn huis. Dat jij komt zitten aan Mijn tafel en eet van wat op die tafel is. Dat je naast Me komt zitten en verteld wat je bezig houd, waar je tegen aan loopt in het aardse. Dan kan Ik je vertellen en uitleggen als Vader wat Mijn bezighoud, opdat jij weet. Mijn verlangen is vanuit het hemelse te nemen en aan jou te geven en dat je wat je nodig hebt niet alleen zoekt in het aardse maar leert het van Mij te ontvangen: een mantel met vele kleuren Mijn verlangen is genezing uit te spreken als trooster van je ziel. Wanneer je verscheurende pijn van afscheid nemen ervaart, wanneer 20