Ik ben op vrijdag 12 september 2003 naar de cabaretier groep Op sterk water geweest. De cabaretiers waren:

Transcriptie

1 Theaterverslag door Een scholier 1804 woorden 10 november keer beoordeeld Vak CKV Inleiding: Ik ben op vrijdag 12 september 2003 naar de cabaretier groep Op sterk water geweest. De cabaretiers waren: Daniel Koopmans (Arnhem) Daniel toerde jaren door het land als de helft van het duo Koopmans & Gunnik, dat de finale van het Amsterdams Kleinkunst Festival 1998 haalde (samen met: Claudia de Breij, Rooyackers Kamps en Kamps). Daniel is ook gediplomeerd Docent drama en speelde gastrollen in diverse tv-series als Westenwind, Onderweg naar Morgen en Sam Sam. Jelle de Bruin (Amersfoort) Jelle werkte als AIO bij de universiteit van Eschede, tot hij ineens zeer succesvol bleek in de cabaretwereld; hij won de Wim Sonneveldprijs in het Amsterdams KleinkunstFestival Jelle maakt nu deel uit van het duo 'De Spullenmannen' en presenteert diverse festivals, o.a. de Pytische Spelen in Enschede. René M. Broeders (Rotterdam) - artistiek en zakelijk leider René speelde 2,5 jaar improvoorstellingen in Duitsland. Hij was van 1995 tot 2001 presentator en artistiek adviseur van Cameretten. René schrijft voor de Nederlandse Cabaret Homepage ( is maandagdichter ( en is radiopresentator bij Radio Rijnmond. Tim Zeegers (Rotterdam) Tim Zeegers studeerde aan de toneelschool in Maastricht, tot hij werd weggekaapt door Op Sterk Water. Hij speelde bij cabaretduo Jonge Honden. Tim is favoriet bij damesscholieren en homodocenten en werkt achter de schermen aan deze geweldige site. Hij heeft natuurlijk ook zijn eigen site ( ontworpen. Gina werd geboren in maart 1998 in Bonn (Duitsland), maar belandde al na korte tijd in een asiel, waar ze de eerste 4 maanden van haar leven doorbracht. Tot René langs kwam, nog verdrietig om de dood van trouwe toneelhond Astra. Het was liefde op het eerste gezicht, maar de medewerkers van het asiel vertelden dat Gina al aan iemand anders beloofd was. Ze wilden René opzadelen met Peter, een verschrikkelijk lelijk klein hondje. Na een jaar met René door Duitsland gereisd te hebben is Gina nu bij bijna alle voorstellingen van Op Sterk Water; soms in de kleedkamer, soms op het podium, of zelfs eronder: dan zie je vanuit het publiek als je heel goed kijkt alleen twee kleine lampjes in Gina s ogen. Pagina 1 van 5

2 De voorstelling vond op school plaats. Inhoud/voorstelling: Er werden korte sketches met steeds een ander onderwerp gepresenteerd. De inhoud van de sketches werd ter plekke bedacht. Dat maakte het allemaal heel erg grappig! De volgende onderwerpen zijn onder anderen ter sprake gekomen: Persoonlijk lied voor iemand uit het publiek. Interview (tennissen met apen), eerst werd het antwoord gegeven en dan pas de vraag gesteld. Het interview werd dus van achter naar voor gespeeld. Alfabet, er werd bij de O begonnen en daar eindigde ze ook weer. Er werd uit het gezinsleven van een leraar (Meneer Groen) een komische thuis situatie nagespeeld. Gebeurtenis van iets op school. (Brandoefening). Twee leerlingen op het podium deden in een bepaalde sketch mee (of er op school kinderen werden mishandeld). Ze moesten steeds een woord zeggen. Er ontstonden rare en komische zinnen. Twee leerlingen werden op het podium gevraagd en zij mochten twee cabaretiers als poppen besturen. In de voorstelling zat een rode draad. Elk van boven genoemde onderwerpen worden behandeld in iedere voorstelling. Maar, niet één voorstelling is hetzelfde. Dit komt omdat het publiek bepaalt hoe de voorstelling eruit gaat zien. De groep heeft dus een vast speel patroon. Een aantal situaties: De brandoefening: Er werd aan het publiek gevraagd om een gebeurtenis te noemen uit het (afgelopen) schooljaar. Omdat er pas een brandoefening had plaatsgevonden op school, werd dat als onderwerp genomen. Vervolgens werd er aan het publiek gevraagd om een muziek soort te noemen. Gekozen werden heavy metal en opera. Eerst werden er vragen aan het publiek gesteld die de cabaretiers nodig hadden voor hun sketch. Twee voorbeelden van vragen zijn: * Gaat er een alarm als er brand is? Antwoord van het publiek: Nee, er wordt omgeroepen of iedereen het gebouw zo snel mogelijk wil verlaten. * Of de mensen op krukken en in een rolstoel wel geholpen werden. Antwoord van het publiek: Nee, die moeten zelf maar zorgen dat ze beneden komen! Vervolgens begon het echt. Er werd muziek ingezet die bij de stijl paste. Hetzelfde stukje werd drie keer opgevoerd. De eerste keer gewoon. Je hoorde dat er brand was, en kwam iemand in een rolstoel tegen en iemand die gewoon in staat is om te lopen. Het kwam er op neer dat ze de uitgang niet konden vinden. Erg grappig was toen degene in de rolstoel eruit werd gegooid en aan zijn lot werd over gelaten. Daarna werd er als muziekstijl heavy metal gekozen. Hetzelfde stuk werd weer opgevoerd, maar dan veel ruiger. Er werd met stoelen gegooid en gehangen aan de muren. Ook het taalgebruik was veel ruiger. Als laatst werd er opera gekozen. Weer werd het stuk opgevoerd, maar dan met operazang. Ook heel erg Pagina 2 van 5

3 goed gespeeld. Al met al was het erg komisch. Thuis situatie van Meneer Groen: De cabaretiers vroegen een leraar op het podium. Het publiek riep Groen, Groen. Dus Meneer Groen kwam op het podium. Hij mocht iedere cabaretier een lid uit zijn gezin laten spelen. De een werd zijn dochter, de ander zijn vrouw en de laatste speelde Meneer Groen. Hij vertelde wat over zijn thuis situatie zodat de cabaretiers enige informatie hadden om te gaan spelen Vervolgens kreeg hij een fietsstuur in zijn handen met een toeter en een bel erop. Als de cabaretiers het goed speelden moest hij bellen en als ze het fout deden, moest hij in de toeter knijpen. Een voorbeeld uit het stuk is: (cabaretier die meneer groen speelt) Hèhè, dat rondje om het huis heb ik ook weer overleefd Meneer Groen toeterde, dus werd er dit van gemaakt: Hèhè, die halve marathon heb ik ook weer overleefd En zo ging het maar door en door! Het was heel erg grappig! Er werden meerdere typetjes neergezet in de voostelling. Het waren ook allemaal verschillende stukjes. Enkele voorbeelden van typetjes: Ruige, rustige, hysterische, opgeruimde en deftige typetjes. De humor die erin zat was komisch en absurd. Ik heb bijna de hele voorstelling gelachen, dus er zat zeker veel humor in. Ze brachten alles heel erg grappig. Ook waren sommige stukken nogal absurd. Zoals tennissen met apen. Ik zou daar nooit wat mee kunnen doen. Het was echt een absurd interview! Vooral omdat het ook nog eens van achter naar voor werd gespeeld. Dus men begon bij het einde van het interview en eindigde bij het begin. Dit houd ook in dat eerst het antwoord werd gegeven dan pas de vraag werd gesteld. Erg moeilijk om te spelen, lijkt mij. Ook waren er interacties met het publiek. Eigenlijk de hele voorstelling door. Het publiek bepaalde hoe de voorstelling tot stand kwam. Een duidelijk voorbeeld van een interactie is: Twee cabaretiers voerden een stukje op, op steeds weer een andere locatie. Het publiek mocht beslissen waar het stuk zich afspeelde. Ze belande echt overal. Verdieping: Al enkele jaren is ImproComedy een enorme theaterhit in landen als Engeland en Duitsland. De voorstelling is geheel geïmproviseerd op basis van constante interactie met het publiek. René M.Broeders haalde deze theatertrend naar Nederland en bracht een aantal jonge, ervaren theatermakers samen in Op Sterk Water. Per optreden wordt uit deze pool een groep spelers samengesteld. Op Sterk Water brengt stand up, cabaret, toneel en muziek samen. Uit publiekssuggesties wordt een opera of musical geïmproviseerd, een Shakespeare-drama of een Jerry Springer-show. De eenmalige scènes zijn actueel, inventief en vooral grappig. Op Sterk Water is een collectief van cabaretiers, acteurs en theatermakers, dat zich gespecialiseerd heeft in Impro Cabaret. Op aanwijzingen van toeschouwers ontstaat een voorstelling die bestaat uit muziek en sketches, elke keer volledig nieuw en origineel. Afgelopen seizoen speelde Op Sterk Water meer dan 130 keer, in theaters, op scholen, voor bedrijven en op radio en televisie. Pagina 3 van 5

4 Ze waren o.a. te zien op Lowlands 2002, in het NPS televisieprogramma Zaal Hollandia en openden het studiejaar van de Ichtus Hogeschool voor ruim 1500 leerlingen in het nieuwe Luxortheater in Rotterdam. Op radio Rijnmond en voor KRO radio verzorgden we ImproRadio uitzendingen en we waren lange tijd tweewekelijks een succesvolle act in comedy club Toomler in Amsterdam. Op Sterk Water komt meerdere keren per seizoen voor in de programmering van van o.a. het Werftheater in Utrecht, theater Pepijn in Den Haag en het Isalatheater in Capelle aan den IJssel. Boven genoemde dingen kloppen met mijn ervaring. Het is geen show die van te voren helemaal bedacht is en van tevoren vaak is geoefend. Dat maakt het heel erg leuk! Vorm: De bewegingen van de spelers waren steeds anders omdat ze steeds andere types speelden. De bewegingen en stemmen sloten goed aan bij het gespeelde type. Als ze moesten dansen, sprongen ze vrolijk over het toneel heen en als er een vrouw werd gespeeld verhoogde ze hun stem. Ze leefde zich dus erg goed in hun rol in. Er werden geen kostuums gedragen. Ze hadden gewone kleding aan. Daarbij moet je je voorstellen een spijkerbroek of een andere gemakkelijk zittende broek en een blouse. De spelers waren niet opgemaakt, maar wel hadden ze hun haar (netjes ) gedaan. Ik denk dat ze hun haar niet speciaal anders hadden gedaan voor de voostelling. Het haar zat in een gewoon kapsel. Er stond niet veel op het podium. Alleen een piano en vijf stoelen. De stoelen dienden voor allerlei dingen. De ene keer was het een gewone stoel om op te zitten om bijvoorbeeld een interview af te nemen en de andere keer was het weer een rolstoel. Verder werd er nog een fietsstuur gebruikt. De piano diende uiteraard voor de muziek. De muziek werd gespeeld door één van de cabaretiers zelf. De muziek was duidelijk te horen achter in de zaal. De muziek speelde bij elk stuk weer een belangrijke rol. Hiermee werd vooral de sfeer bepaald. De belichting werd geregeld door iemand anders. Als het nodig was, werd het licht gedimd, feller gemaakt of als spotlight gebruikt. Ook de belichting was van groot belang voor de sfeer die op het podium gecreëerd moest worden. Conclusie/eigen mening: Ik vond de voorstelling echt geweldig! Het was echt op onze (jeugd) doelgroep gericht. Dit had ik niet verwacht. Eigenlijk ging ik met een beetje tegenzin naar de voorstelling toe. Ik had een saaie voorstelling verwacht waar het echt alleen maar stil zijn, kijken en luisteren zou zijn. Maar gelukkig had je zelf ook nog het een en ander in te brengen. Recensies hebben niet bijgedragen aan mijn mening vooraf. Er was wel van tevoren verteld dat het echt een heel leuke groep was die de voorstelling zou opvoeren. Maar ik dacht: Het wordt door een volwassene verteld, dus dan zal het wel niets zijn voor mij leeftijd. Maar dat was het dus zeker wel!!! Wat op mij het meeste indruk heeft gemaakt is de brandoefening. Ik vond het echt prachtig hoe het allemaal werd uitgebeeld! Ik heb daar het meeste om moeten lachen. Het was zo n absurde vertoning. Dit zal ik denk ik nooit meer vergeten. Pagina 4 van 5

5 Zelf zou ik geen dingen anders hebben gedaan. Ik zou het niet eens kunnen bedenken. Het was al helemaal top! Bronvermelding: Pagina 5 van 5