- In Nederland worden per jaar ongeveer zwangerschappen afgebroken door middel van abortus.

Transcriptie

1 Werkstuk door een scholier 3126 woorden 3 februari keer beoordeeld Vak Levensbeschouwing Inleiding: Ik heb voor het onderwerp abortus gekozen omdat het iets met de dood te maken heeft want het is gewoon iemand vermoorden. En omdat ik wel wilden weten hoe verschillende godsdiensten er tegenover staan. Indeling: 1 Wat is abortus precies? 2 Feiten en cijfers. 3 Wat zeggen de verschillende godsdiensten ervan? 4 Het dagboek van een ongeboren baby. 5 Een verhaal van een jonge vrouw die abortus heeft gepleegd. 6 Een kleine samenvatting. 7 Wat vind ik zelf van abortus. 1 Wat is abortus precies? abortus (ook wel: provocatus genoemd) is het opzettelijk laten afbreken van een zwangerschap met het afsterven van de vrucht als gevolg, door een arts die daar voor heeft gestudeerd. Oftewel iemand vermoorden. Spontane abortus wil zeggen dat het vruchtje in de baarmoeder afsterft. Wij zeggen een miskraam. Bij een abortusingreep wordt de inhoud van de baarmoeder weggehaald door een arts. Een abortus wordt uitgevoerd door middel van zuigcurettage of vacuümaspiratie. Hierbij wordt het baarmoederslijmvlies met het daarin genestelde vruchtzakje door een dun buisje (via de vagina) dat met een slang aan een pomp is verbonden, weggezogen. Het gebied rond de baarmoedermond wordt verdoofd. De inhoud van de baarmoeder wordt dus afgezogen - de zwangerschap is dan definitief afgebroken. De behandeling duurt enkele minuten. In het algemeen doet een abortus geen pijn. Of het doet geen pijn of het voelt als een pijnlijke menstruatie. Na de behandeling kan de vrouw een half uurtje rusten, daarna is er een ontslaggesprek. Dan krijgt ze te horen wat ze de eerste paar dagen het beste kan doen en of er bijwerkingen komen. - In Nederland worden per jaar ongeveer zwangerschappen afgebroken door middel van abortus. Pagina 1 van 7

2 - Het merendeel van deze vrouwen - zo'n 80 procent - is op het moment van de abortus minder dan acht weken zwanger. - 17,5 procent is tussen de acht en dertien weken zwanger en 2,5 procent is meer dan 13 weken zwanger. - Meestal wordt geen abortus uitgevoerd als men langer dan 20 weken zwanger is. 2 Feiten en cijfers. Hier zijn wat feiten cijfers op een rij: - Nederland telt 17 abortusklinieken. Deze klinieken voeren ruim 94 procent van de zwangerschapsafbrekingen uit. De overige abortussen vinden plaats in ziekenhuizen. Ruim honderd ziekenhuizen hebben toestemming om abortus uit te voeren - Nederland heeft niet langer het laagste abortuscijfer ter wereld. België en Duitsland hebben nu het laagste cijfer. Internationaal gezien is het Nederlandse abortuscijfer nog altijd laag; in andere West- Europese landen en in de VS is het twee tot drie keer zo hoog. - Het abortuscijfer bij allochtone vrouwen en meisjes is, gekeken naar het land van herkomst, drie tot tien keer hoger dan bij autochtone vrouwen. Bij Antilliaanse vrouwen is dit het hoogst. Onder Antillianen en Turken vinden we de meeste tienermoeders. - 23% van de abortussen vond plaats bij getrouwde vrouwen; 18% bij vrouwen die met een partner samenwonen; 50% bij nooit-gehuwde vrouwen die alleen of bij haar eigen ouders wonen; 9% vond plaats bij gescheiden vrouwen. - Ongeveer de helft van de vrouwen die een abortus liet plegen, heeft kinderen. - Abortus wordt vergoed of het nu in een ziekenhuis of in een privé kliniek is. - 1 op de 4 vrouwen van alle abortussen krijgen bijwerkingen - Bij elke 60e vrouw, die een abortus pleegt, wordt de baarmoeder doorgeprikt. - Bij 9,5% van de abortussen treden zo sterke bloedingen op, dat er een bloedtransfusie nodig is. - De kans op een zwangerschap in de eileiders is na een abortus 8 keer zo groot. - 6% van alle vrouwen wordt onvruchtbaar. - 20% van de betrokken vrouwen lijden aan steeds terugkerende nachtmerries, die over dode kinderen gaan. - 34% van alle vrouwen, die abortus plegen, krijgen psychotherapie, omdat ze aan zware zenuwinzinkingen lijden. - 79% van de vrouwen heeft er achteraf spijt van, abortus te hebben gepleegd. 3 Wat zeggen de verschillende godsdiensten ervan? Islam Abortus is binnen de Islam tot op een zekere hoogte toegestaan, indien het leven van de vrouw in gevaar komt. Geleerde zeggen dat de scheidslijn bij Allah ligt. Bij sommige is dat na 4 maanden en bij anderen na 20 dagen. Na de bevruchting telt men 120 dagen en dan wordt door Allah de ziel ingeblazen. Dan is het een klompje vlees. Dan wordt naar het kind een engel toegezonden die hem de eerste levensadem inblaast (rûh) Dus 120 dagen na de bevruchting mag het kind weggehaald worden. Na die periode is abortus Pagina 2 van 7

3 verboden, behalve wanneer het leven van de moeder gevaar loopt. In de Koran staat: "Diegene die zich in een noodsituatie bevindt, zal geen zonden begaan bij het toepassen van wat niet is toegestaan." Als de vrouw verkracht is mag ook abortus worden toegepast. En kan ze ook op steun rekenen van familieleden en vrienden. Christendom Volgens het christendom is abortus als je de bijbel er naast legt niet toegestaan. Want abortus is doodslag. God veroordeelt abortus, omdat het leven van een mens daardoor wordt weggenomen. Elke abortus gaat tegen Gods wet in om over het leven of de dood van een mens te beslissen. Dat God de mens heel belangrijk vindt blijkt omdat Hij de mens naar Zijn beeld schiep. Een mensenziel is voor God meer waard dan de hele wereld En voor God is al dat kleine schepseltje in de baarmoeder een normaal mens. Hij kent ons voordat wij geboren zijn. Jodendom Als je abortus als één eigen onderwerp pakt zou het mogen maar. De Joodse wet besgout het ontwikkelde kind niet als een menselijk wezen, maar het moet wel als een levend wezen behandeld worden. Dus de moeder heeft voorrang op het ongeboren kind. Maar als bij het ongeboren kind een hoofd te zien moet je ze allebei gelijk behandelen. Abortus wordt wel gerechtvaardigd als het leven van de moeder op het spel staat, dan mag ze zelf al niet meer beslissen of ze haar leven wil opgeven omdat van haar kind te redden dan moet het kind weggehaald worden. Boeddhisme Boeddhisten geloven in reïncarnatie, dus als iemand gestorven is dat wordt hij opnieuw geboren. Als je abortus pleegt dan onderbrak je als het ware die wedergeboorte het stoffelijke haal je weg maar je kan de ziel nooit verwijderen, die blijft altijd intact. Daarom keurt Boeddhisme abortus niet af, maar zegt wel dat genen die abortus plegen een slecht karma. 4 Het dagboek van een ongeboren baby. 15 juli: Hoera! Vandaag wordt ik geschapen! 22 juli: Volgens mij heb ik een goede moeder: haar hele hormoonhuishouding verandert, om het mij naar mijn zin te maken. 30 juli: Jammer, dat mijn moeder een andere bloedgroep heeft als ik. Maar straks heb ik haar bloed niet meer nodig, want mijn eerste aders beginnen te ontstaan. 5 Augustus: Vandaag is er iets geweldigs gebeurt! Mijn hart is begonnen te kloppen! Nu zal het niet meer ophouden met kloppen, tot het einde van leven. 15 Augustus: Nu ben ik al 3,5 millimeter groot. Je denkt, dat is nog klein? Misschien heb je gelijk, maar Pagina 3 van 7

4 toch, ik heb reeds alle organen: Ik heb een hart, huid, zenuwen, geslachtsorganen, lever, longen en nog veel meer. 20 Augustus: Nu zijn mijn hersenimpulsen al meetbaar. Zouden mijn ouders weten, hoe goed ik groei? Maar wacht!!! Ze weten immers niet dat ik besta!!! 10 September: Nu kan ik mijn vuist al ballen, plassen, wakker zijn en slapen, drinken en ook op mijn duim zuigen. 15 September: Ik ben al 3 centimeter groot!!! Van de 45 verdubbelingen van het aantal cellen, tot men volwassen is, heb ik er al 30 achter mijn rug. Tot aan mijn geboorte zullen het er 41 zijn. Bovendien heb ik een onverwisselbare vingerafdruk; maar ik wil geen misdadiger worden. 20 September: Ik ben bezig, mijn zwemtechniek te verbeteren. Ik zwem namelijk in het vruchtwater van mijn moeder. En hoe zoeter het is, hoe meer ik er van drink. 2 Oktober: Mijn vingernagels zijn er!!! Ook haren en wenkbrauwen worden zichtbaar. 8 Oktober: Ik ben nu al 14 centimeter groot. Ik kan met mijn wenkbrauwen fronsen, en gekke bekken trekken. Ik zal naar mijn ouders glimlachen, wanneer ik ter wereld kom. 9 Oktober: Vandaag heeft mijn moeder mij laten doden!!! 5 Een verhaal van een jonge vrouw die abortus heeft gepleegd. Dit is een verhaal van Jorien, een meisje wat op haar 18e een abortus heeft gepleegd. Zij wil graag vertellen waarom ze het heeft gedaan, en hoe ze zich voelde toen ze het deed. Ze heeft er later wel weer spijt van gehad. Waarom schrijf ik dit verhaal? Ik wil meisjes en vrouwen vertellen waarom abortus zo verkeerd is. Ook wil ik meisjes en vrouwen vertellen hoe God mij genezen heeft van de traumatische gevolgen van mijn abortus. Het is mijn verlangen om zo andere vrouwen te helpen. Toen ik achttien jaar was, werd ik seksueel erg actief. Ik had veel vriendjes, voor een paar maanden, soms voor één nacht. Ik dacht er nooit bij na wat de gevolgen zouden kunnen zijn, dus ging ik vrolijk verder met mannen versieren. In die tijd had ik geen moraal, ook omdat ik nog geen christen was. Op een keer bleef ik alleen thuis, mijn moeder en zussen gingen een weekend weg, ik had geen zin om mee te gaan. Die avond had ik een feestje en het ging er nogal ruig aan toe, veel drank en soft drugs. Ik was nogal dronken en ging met een jongen naar boven. We vrijden, maar zonder enig voorbehoedmiddel. Mijn moeder had nog zo gezegd: "Koop condooms, want je weet maar nooit." Maar ik was eigenwijs. Na een paar weken begon ik me toch een beetje raar te voelen. Ik maakte me echter geen zorgen, het zou wel stress zijn, want ik zat in mijn examenperiode. Nog weer later kreeg ik last van misselijkheid maar ik dacht Pagina 4 van 7

5 er echt niet aan dat ik zwanger zou kunnen zijn. Na mijn examen ging ik drie weken op vakantie samen met twee vriendinnen. Het werd een hele vervelende vakantie met veel ruzie. Ik ging me steeds rotter voelen. Ik moest veel overgeven, niets hield ik binnen, dit was vooral 's morgens. Mijn vriendinnen zeiden: "Jorien, volgens ons ben je gewoon zwanger." Ik werd kwaad en zonderde me steeds meer af. Ik kwam thuis, ziek, vermoeid en chagrijnig. De volgende ochtend vertelde ik mijn moeder dat ik zo'n last van mijn blaas had. Mijn moeder zei dat ik maar even langs de dokter moest gaan. Dit deed ik en ik moest een potje ochtendurine meebrengen. Ik dacht nog steeds niet aan zwangerschap. De volgende ochtend belde de huisarts en vroeg mij persoonlijk langs te komen. Nog dacht ik niet aan een zwangerschap. Toen ik de kamer van de huisarts binnenstapte, keek hij mij ernstig aan en vertelde dat ik zwanger was. Ik wist niet waar ik kijken moest, ik begon te huilen en rende naar huis. Toen ik thuis kwam, stond mijn moeder me al op te wachten, ze wilde weten wat de uitslag was. En ik vertelde het mijn moeder. Direct begon zij me te verwijten dat ik toch beter mee had kunnen gaan op vakantie en dat ik voorbehoedmiddelen had moeten gebruiken. Ze had gelijk, maar op dat moment had ik liever gewild dat ze een arm om me heensloeg en liefkozende woordjes zei. Beslissing nemen Mijn huisarts had me verteld dat ik vijf dagen bedenktijd had om te beslissen of ik het kindje liet aborteren of dat ik het zou houden. Maar ik had al een besluit genomen, ik zou het laten weghalen. Dus ik belde de huisarts dat ik het wilde laten weghalen. Hij vond het een goed besluit, want wat moest ik op mijn 18e met een kind. Ik dacht er toen ook zo over. Voordat ik naar het ziekenhuis ging, moest ik naar een gynaecoloog om te laten voelen hoe groot het kindje was. Hij vertelde met een ernstig gezicht dat als ik het wilde laten weghalen dat snel moest gebeuren, want het was al drie en halve maand en na drie maanden kon het eigenlijk niet meer. Gelijk de volgende dag moest ik om 8.00 uur 's morgens in het ziekenhuis zijn, aanvankelijk voor een dagbehandeling, maar het liep anders dan gepland. Er moest nog van alles geregeld worden, want mijn moeder ging met vakantie. Ik ging daarom naar mijn vader. Om 8.00 uur was ik in het ziekenhuis. Ik werd als eerste geholpen. Ik kreeg een wit shirt aan dat aan de achterkant open was. Ik moest vreselijk huilen en was helemaal in paniek. Schreeuwend werd ik de operatiekamer ingereden. De behandeling zou twintig minuten duren, maar er traden al spoedig complicaties op, zodat het zo'n anderhalf uur duurde. Tijdens de operatie verloor ik zo'n twee liter bloed. De dokter was bang dat mijn baarmoeder was geperforeerd. Toen ik wakker werd, waren mijn vader en zus er. Ik was erg emotioneel over het gebeuren. Mijn zus troostte me een beetje en daarna ging ze weg. Ik heb me nog nooit zo alleen gevoeld als op dat moment. Ik wilde zo graag met iemand praten, maar de verpleegkundigen hadden geen tijd voor een praatje. Ik moest een nachtje blijven slapen. Ik sliep amper, omdat ik pijn had. De volgende ochtend kwam mijn vader mij ophalen. Ik was opgelucht dat alles achter de rug was en ik naar huis mocht. Ik bleef vijf dagen bij mijn vader. Mijn vader deed zijn uiterste best om het gezellig voor mij te maken. En ik was alleen maar moe en, het klinkt vreemd, opgelucht. Na die vijf dagen ging ik samen met mijn zus en haar vriend met de trein naar Zwitserland. Het was een reis vol ontberingen, want ik had vreselijke pijn in mijn buik door de abortus. Uiteindelijk werd het toch nog een leuke vakantie. Pagina 5 van 7

6 De depressie Na de vakantie zou ik beginnen met een nieuwe opleiding: agogisch werk. Ik had er erg veel zin in. Ik was de abortus totaal vergeten, tenminste dat dacht ik. Ik had het alleen verteld aan mijn beste vriendin, maar zij wist niet hoe ze er mee om moest gaan en zei de meest vreselijke dingen tegen mij. Daarna werd ik daarover erg verdrietig en ik vertelde het aan niemand meer, terwijl ik wel de behoefte had om te praten. Ik werd steeds somberder en sloot me af. Op een dag zat ik in de dramales met anderen in een subgroepje, we moesten een dramastuk maken. Het stuk ging over een asociaal gezin. Een van mijn groepsgenootjes verdeelde de rollen en zei tegen mij: "Jorien, jij speelt de moederrol". Bijna in de goot Gefrustreerd omdat ik geen liefde kon vinden, ging ik iedere avond naar de kroeg. Ik dronk erg veel, zoveel dat ik iedere avond stomdronken thuiskwam. Ik wist me geen raad. Ik voelde me alleen, eenzaam en onbegrepen. Ik dacht: " Als ik veel drink, dan voel ik me niet zo alleen, dan vergeet ik mijn verdriet". Jezus is mijn redding Ik was bijna in de goot beland, totdat een vriendin mij vertelde over Jezus. Ik was verbaasd over het feit dat ze zich bekeerd had. Ze vroeg of ik een keer wilde meegaan naar de pinkstergemeente. Dat deed ik. Op dat moment werd ik zo aangeraakt door Gods liefde. Daar kwam ik in contact met echte christenen. Het deed me zo goed om bij christenen te zijn. De genezing Ik sloot me aan bij deze gemeente en ging een keer met de jeugdgroep op een weekend. Op een avond gingen we samen de Heer aanbidden. Op dat moment voelde ik mij zo schuldig over de abortus dat ik op mijn knieën ging en mijn schuld beleed. Ik begon te schreeuwen en te huilen, zo wanhopig was ik. Twee leiders begonnen met mij te bidden. Toen voelde ik dat er iets uit me getrokken werd. Daarna wist ik dat ik bevrijd was van een zware last en elk gevoel van schuld, omdat ik vergeving gevraagd had aan de Heer. Dit gebeurde zes jaar na de abortus, zo lang heb ik gelopen met die last. Nu, tien jaar later, kan ik zeggen dat een abortus absoluut geen oplossing is. Ik heb er zoveel pijn en frustraties door ervaren. Het heeft echt een groot deel van mijn leven bepaald. Maar door het offer van Jezus Christus ben ik er nu vrij van. Hij is het die mij heeft genezen van de psychische gevolgen van de abortus. Ik heb nog wel lichamelijke klachten, maar ik vertrouw erop dat God deze klachten ook kan wegnemen. Ook nu pas ben ik in staat over de ze ervaring te vertellen en andere mensen duidelijk te maken dat abortus absoluut niet de oplossing is. Ook heeft de Heer bij mij de liefde voor kinderen hersteld, die door de abortus was weggenomen. Ik hoop dat als mensen mijn verhaal lezen, ze zich gaan realiseren wat een abortus met je doet en ik hoop dat ik een klankbord kan zijn voor vele vrouwen die dit trauma van abortus niet verwerkt hebben. 6 Een kleine samenvatting. Abortus is het weghalen van een nog ongeboren kind dus het doodden van een kind. Veel vrouwen houden er nare ervaringen aan over. De verschillende godsdiensten zegge: Pagina 6 van 7

7 - Islam: het mag maar het moet binnen 120 dagen of de vrouw moet in gevaar zijn - Christendom: het mag niet je neemt een mens zijn leven af je doodt iemand en in de bijbel staat: gij zult niet dooden - Jodendom: het mag totdat het hoofdje van het kindje te zien is, maar is dat al het geval maar is de moeder in gevaar mag het kindje ook weggehaald worden. -Boeddhisme: het mag zij geloven in reïncarnatie dus je haalt het stoffelijke weg maar het geestelijke blijft toch over. 7 Wat vind ik zelf van abortus? Ik kijk een beetje van twee kanten op abortus. Ten eerste als je sex hebt gehad zonder voorbehoedsmiddelen enz. en je wilt dan het kind wilt laten weghalen, ben ik er absoluut tegen. Je bent zelf zo dom geweest om niet op te letten en nu moet je ook maar voor de gevolgen open staan. Ik vind ook dat Jorien het meisje in dat verhaal het kind niet weg had mogen laten weghalen. Maar als jij verkracht bent en je bent er zwanger van geraakt en je psychische nog niet overheen en zo wie zo als je verkracht bent vind ik wel dat je een goede reden hebt om het kind weg te laten halen. Ik zelf zal nooit een abortus laten plegen, alleen de gedachte al dat je zo klein lief onschuldig kind weg laten halen. Ik vind ook dat er in klinieken meer gespreken moeten zijn voor vrouwen die een abortus willen laten plegen, want meestal zijn ze zo geschrokken dat ze zwanger zijn en dat ze niet zo goed beseffen wat ze doen. Ze denken dat ze het kind niet op kunnen voeden. Daarom vind ik ook dat er een speciaal fonds moet komen voor tienermoeders, dat ze hun kind een behoorlijke goede opvoeding kunnen geven. Pagina 7 van 7