Spiegeltje, spiegeltje aan de wand...

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Spiegeltje, spiegeltje aan de wand..."

Benjamin van der Pol
5 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 SPIEGELTJE, SPIEGELTJE AAN DE WAND...

2 Spiegeltje, spiegeltje aan de wand... sprookjes voor jonge kinderen Illustraties Sandra Klaassen Redactie Maria van Donkelaar Lemniscaat Rotterdam

3 Inhoud Vijfde druk, 2006 Omslag en illustraties: Sandra Klaassen Lemniscaat b.v. Rotterdam, 1996 ISBN Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm, geluidsband of op welke andere wijze ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Litho s: Litho-House, Rotterdam Druk- en bindwerk: Proost, Turnhout Dit boek is gedrukt op milieuvriendelijk, chloorvrij gebleekt en verouderingsbestendig papier en geproduceerd in de Benelux waardoor onnodig en milieuverontreinigend transport is vermeden. Inleiding 7 De wolf en de zeven geitjes (Grimm) 9 De prinses op de erwt (Andersen) 15 Assepoester (Perrault) 17 De Bremer stadsmuzikanten (Grimm) 23 Roodkapje (Grimm) 27 Sneeuwwitje en Rozerood (Grimm) 32 De gelaarsde kat (Perrault) 37 Gelukkige Hans (Grimm) 42 Timpe Tee (Grimm) 48 Repelsteeltje (Grimm) 53 Hans en Grietje (Grimm) 57 Vrouw Holle (Grimm) 65 De kikkerkoning (Grimm) 69 Het ezeltje (Grimm) 75 De drie spinsters (Grimm) 79 De nieuwe kleren van de keizer (Andersen) 82 Sneeuwwitje (Grimm) 87 Doornroosje (Grimm) 97 Klein Duimpje (Perrault) 103 Het lelijke jonge eendje (Andersen) 111 De zeven raven (Grimm) 115 De gouden gans (Grimm) 119

4 De witte slang (Grimm) 124 Het meisje met de zwavelstokjes (Andersen) 128 De stukgedanste schoentjes (Grimm) 133 De nachtegaal (Andersen) 138 Tafeltje-dek-je, ezeltje-strek-je (Grimm) 144 Met zijn zessen de wereld rond (Grimm) 151 Inleiding S PIEGELTJE, SPIEGELTJE AAN DE WAND ; Knibbel, knabbel, knuisje ; Grootmoeder, wat heb je een grote oren! Wie herkent deze zinnen uit Sneeuwwitje, Hans en Grietje en Roodkapje niet? We kennen meer sprookjes dan we denken; we hebben ze als kind allemaal weleens horen vertellen. Sprookjes horen erbij. Kinderen vinden het heerlijk om ze voorgelezen te krijgen, al begrijpen ze nog niet ieder woord. En terwijl volwassenen soms even moeten slikken bij het lezen over heksen die in ovens verdwijnen en lelijke stiefmoeders die gruwelijk worden gestraft, hebben kinderen daar meestal helemaal geen problemen mee. 7 Sprookjes zitten vol geheimzinnige, onverklaarbare en soms volstrekt onlogische dingen. Een ezeltje kan prachtig gitaar spelen en blijkt een prins te zijn. Een kikker die kan praten, iemand die de taal van de dieren kan verstaan: het is in sprookjes de gewoonste zaak van de wereld. Wie zich wat meer in sprookjes verdiept gaat thema s herkennen, zoals het dier dat een betoverde prins blijkt te zijn; de jongste zoon die iedereen dom vindt, maar die wel zijn doel bereikt en er vaak met de prinses vandoor gaat; het meisje dat haar broers gaat zoeken die in zwanen of raven zijn veranderd; de man die een mantel krijgt waarmee hij zich onzichtbaar kan maken en die zo raadsels kan oplossen die voor anderen verborgen blijven.

5 8 Bij de selectie van de 28 sprookjes die in deze bundel zijn bijeengebracht waaronder alle overbekende hebben wij geprobeerd een veelheid van deze sprookjesthema s aan bod te laten komen. Om de sprookjes geschikt te maken voor het voorlezen aan heel jonge kinderen worden ze in eenvoudige woorden verteld en zijn de wat langere sprookjes waar mogelijk ingekort. Tegelijkertijd is geprobeerd de rijkdom van de verhalen te behouden. Een enkel woord zal nog wel moeten worden uitgelegd, omdat het decor niet van vandaag de dag is. Wat wij nu kennen als sprookjes voor kleine kinderen, waren ooit verhalen die mensen elkaar vertelden en waar jong en oud naar luisterden. In de meeste gevallen zijn ze meer dan honderd jaar geleden opgetekend. Dat kun je nog zien aan de herbergen, scharensliepen, koetsen en paarden die erin voorkomen. Sprookjes voorlezen aan heel jonge kinderen betekent hen te laten kennismaken met een wonderlijke wereld. De volwassene is daarin een onmisbare gids. Mede dank zij de medewerking, opmerkingen en suggesties van Margriet Chorus en medewerksters van kinderopvangcentra, en door de speelse illustraties van Sandra Klaassen, zijn wij er hopelijk in geslaagd een sprookjesboek te maken waaraan zowel volwassenen als jonge kinderen plezier beleven. De wolf en de zeven geitjes ER WAS EENS een oude geit die zeven jonge geitjes had. Ze hield heel veel van haar kinderen. Op een dag wilde ze naar het bos gaan om eten te zoeken. Ze riep alle zeven geitjes bij zich en zei: Lieve kinderen, ik ga naar het bos. Als ik weg ben moeten jullie goed oppassen voor de wolf; als het hem lukt om binnen te komen, eet hij jullie op met huid en haar. Hij vindt het leuk om zich te verkleden, maar aan zijn schorre stem en zwarte poten kun je merken dat hij eigenlijk de wolf is. Pas dus goed op en laat je niet door hem foppen! De geitjes zeiden: Wij zullen goed oppassen, moeder, u kunt rustig weggaan. Toen mekkerde de oude geit en ging met een gerust hart op pad. Het duurde niet lang of er klopte iemand aan de voordeur, die riep: Doe open, lieve kinderen; ik ben het, jullie moeder. Ik heb voor jullie allemaal iets meegebracht. Maar de geitjes hoorden aan de schorre stem dat het de wolf was. Wij doen niet open, riepen ze, jij bent onze moeder niet. Die heeft een lieve stem en geen schorre, zoals jij. Jij bent de wolf! Vlug ging de wolf een groot stuk krijt kopen en at dat op. Daardoor kreeg hij een lieve, zachte stem. Toen hij weer bij het huis van geitjes kwam, klopte hij aan en riep: Doe open, lieve kinderen; ik ben het, jullie moeder. Ik heb voor jullie allemaal iets meegebracht. Maar de wolf had zijn poot op de vensterbank gelegd. De 9

10 geit jes zagen die en riepen: Wij doen niet open; onze moeder heeft geen zwarte poot. Jij bent de wolf! Toen ging de wolf naar de bakker en zei: Ik heb mijn poot gestoten.

6 10 geit jes zagen die en riepen: Wij doen niet open; onze moeder heeft geen zwarte poot. Jij bent de wolf! Toen ging de wolf naar de bakker en zei: Ik heb mijn poot gestoten. Smeer er eens wat deeg op. Dat deed de bakker. Daarna ging de wolf naar de molenaar en zei: Strooi eens een beetje wit meel op mijn poot. Maar de molenaar dacht: Die wolf is vast iets slechts van plan. Hij wilde het meel niet geven. De wolf zei: Als je het niet doet, vreet ik je op! Toen werd de molenaar bang en maakte de poot van de wolf wit met meel. De boze wolf ging nu voor de derde maal naar het huis van de geitjes. Hij klopte aan en zei: Doe open, kindertjes. Ik ben jullie lieve moedertje. Ik ben weer thuis, en ik heb voor jullie allemaal iets meegebracht uit het bos. De geitjes riepen: Laat eerst je poot zien! We willen zeker weten of je onze moeder bent. Toen legde hij zijn poot op de vensterbank. Ze zagen dat die wit was. Nu geloofden ze dat hij hun moeder was, en ze deden de deur open. Maar wie kwam daar binnen? De wolf! Ze schrokken verschrikkelijk en gingen zich snel verstoppen. Het eerste geitje sprong onder de tafel, het tweede sprong in het bed, het derde in de kachel, het vierde verstopte zich in de keuken, het vijfde in de kast, de zesde onder de waskom en het zevende geit je sprong in de kast van de staande klok. De wolf vond ze de een na de ander en at ze op met huid en haar. Alleen het jongste geit je, dat in de klok zat... dát vond hij niet. De wolf maakte nu dat hij wegkwam. Hij ging buiten in de wei onder een boom liggen en viel in slaap. Niet lang daarna kwam de oude geit terug uit het bos. En ach, wat zag ze daar? De voordeur stond wagenwijd open. De tafel, de stoelen en banken waren omvergegooid, de waskom lag in scherven op de grond, dekens en kussens waren van het bed ge- rukt. Ze zocht haar kinderen, maar kon ze nergens vinden. Ze riep stuk voor stuk hun naam, maar niemand gaf antwoord. Eindelijk, toen ze het jongste geitje riep, klonk er een zacht stemmetje uit de klok: Ik zit in de klok, moeder! Ze haalde het geitje uit de klok. Hij vertelde haar dat de wolf was gekomen en dat die alle andere geitjes had opgegeten. Wat was die arme moedergeit verdrietig... Ten slotte liep ze naar buiten; het jongste geitje liep met haar

mee. In de wei zagen ze de wolf onder een boom liggen. Hij snurkte zó hard dat de takken ervan trilden. De geit bekeek hem van alle kanten en zag dat er in zijn buik iets bewoog.

7 mee. In de wei zagen ze de wolf onder een boom liggen. Hij snurkte zó hard dat de takken ervan trilden. De geit bekeek hem van alle kanten en zag dat er in zijn buik iets bewoog. Zouden mijn kinderen misschien nog leven? dacht ze. Het geitje moest thuis naald en draad en een schaar gaan halen. Met de schaar knipte de geit de buik van de wolf open. Ze had nog maar één knip gedaan of het eerste geitje stak zijn kopje al naar buiten. Toen ze verder knipte kwamen de geitjes er één voor één uitgesprongen. Ze hadden zelfs geen schrammetje, want de wolf had hen heel doorgeslikt. Ze waren zo blij dat ze hun moeder omhelsden en in het rond sprongen. Maar de oude geit zei: Gaan jullie eens gauw stenen zoeken. Die stoppen we in de buik van de wolf, terwijl hij slaapt. Dat deden de geitjes; ze sleepten zoveel stenen aan als ze maar konden vinden. De moedergeit naaide de buik weer dicht zonder dat de wolf er iets van merkte. Toen de wolf eindelijk wakker werd, had hij een verschrikkelijke dorst. Hij wilde naar de waterkant lopen om te drinken. Maar toen hij opstond en probeerde te lopen, stootten de stenen in zijn buik rammelend tegen elkaar. Hij riep: 13 Wat hotst en klotst Daar in mijn buik? Ik dacht dat het zes geitjes waren Maar dit zijn stenen, hele zware! Bij de sloot boog hij zich voorover om te drinken. De stenen rolden naar voren in zijn buik, waardoor hij in het water viel en verdronk. Toen de zeven geitjes dat zagen, kwamen ze aanhollen en riepen hard: De wolf is dood, de wolf is dood! En ze maakten met hun moeder een vreugdedansje van plezier.

Vergelijkbare documenten

Annemarie Bon. Er was eens. Zeven sprookjes om zelf te lezen. Met tekeningen van Sandra Klaassen

Annemarie Bon. Er was eens. Zeven sprookjes om zelf te lezen. Met tekeningen van Sandra Klaassen er was eens Annemarie Bon Er was eens Zeven sprookjes om zelf te lezen Met tekeningen van Sandra Klaassen Sprookjes Annemarie Bon, 2015 Moon, Amsterdam 2015 Illustraties Sandra Klaassen, 2015 Vormgeving