3. Macedonië, Achaje entroas. Hand. 20:1-12 Eutychus. 4. Van Assus tot Mitylene. Hand. 20:13-38 Ontmoeting met de Ouderlingen

Transcriptie

1 Les 10 voor 8 september 2018

2 Paulus werd gedurende zijn derde zendingsreis met veel problemen geconfronteerd. Niettemin kunnen geld, tovenarij, heidendom en politiek het Evangelie niet tegenhouden wanneer de boodschapper bereid is te sterven voor de naam van de Heere Jezus. (Handelingen 21:13)) 2. Efeze. Hand. 19 De discipelen van Johannes Wonderen Diana van de Efeziërs 1. Galatië and Frygië. Hand. 18:23-28 Apollos 3. Macedonië, Achaje entroas. Hand. 20:1-12 Eutychus 4. Van Assus tot Mitylene. Hand. 20:13-38 Ontmoeting met de Ouderlingen 5. Van Kos naar Tyrus en Caesarea. Hand. 21:1-14 De waarschuwing van de Heilige Geest

3 En een zekere Jood, genaamd Apollos, een Alexandriër van afkomst, een welsprekend man die kundig was op het gebied van de Schriften, kwam in Efeze aan. (Hand. 18:24) De eerste 1500 mijlen van Paulus' derde zendingsreis worden in één zin behandeld. Hij reisde door de regio van Galatië en Frygië naar Efeze en versterkte al de kerken. Voordat Paulus arriveerde was Apollos een welbespraakte prediker in Efeze. Hij was een discipel van Johannes de Doper en hij predikte dat Jezus de Messias was. Priscilla en Aquila onderwezen hem meer over het Evangelie. Toen gaven ze hem aanbevelingsbrieven om in Korinthe te werken. Wacht niet tot je alles over Jezus weet voordat je over Hem praat. Praat over wat je al weet.

4 En zei tegen hen: Hebt u de Heilige Geest ontvangen toen u tot geloof kwam? En zij zeiden tegen hem: Wij hebben niet eens gehoord dat er een Heilige Geest is. (Handelingen 19:2) In Efeze ontmoette Paulus 12 mannen die discipelen waren van Johannes de Doper. Toen Paulus hen over Jezus vertelde, wilden ze in zijn naam worden gedoopt. Toen ontvingen ze de Heilige Geest, spraken in tongen en profeteerden. Ze waren niet zo welbespraakt als Apollos, maar ze spraken ook over Jezus. Ze werden efficiënter in hun zendingswerk nadat ze meer over het Evangelie hadden geleerd. Anderzijds verwierpen de Joden de boodschap van Paulus. Paulus onderwees de heidenen in de school van Tyrannus gedurende twee jaar.

5 "En God deed buitengewone krachten door de handen van Paulus." (Handelingen 19:11) Werden de mensen genezen omdat ze Paulus 'kleren aanraakten? Het klinkt als bijgeloof, toch? Dit gebeurde echt en zelfs demonen werden op die manier uitgeworpen. God gebruikte methoden die ze konden begrijpen omdat ze de waarheid niet volledig kenden. Ze verbrandden gewillig hun dure boeken van tovenarij. Dat bewijst dat ze het bijgeloof hadden verworpen en de waarheid hadden omarmd. De roem van de helende wonderen van Paulus verspreidde zich. Sommige joodse exorcisten probeerden demonen uit te werpen "door de Jezus die Paulus predikt." In dit geval stond God niet toe dat het wonder zich voltrok.

6 Toen zij dan dit hoorden, werden zij vervuld van woede en schreeuwden: Groot is de Artemis van de Efeziërs! (Hand. 19:28) Paulus had een offer ontvangen van de kerken in Macedonië en Achaje voor de kerk in Jeruzalem. Hij besloot het zelf te bezorgen. Dat offer liet zien dat de nieuwe multiculturele kerken de Joodse gemeenschap van gelovigen ondersteunden. Voordat Paulus Efeze verliet, probeerde Demetrius hem het zwijgen op te leggen door een serieuze ruzie te veroorzaken. Demetrius gebruikte religie als een excuus om zijn economische beweegredenen te verhullen.

7 En op de eerste dag van de week, toen de discipelen bijeengekomen waren om brood te breken, sprak Paulus hen toe, omdat hij de volgende dag wilde vertrekken; en hij liet zijn toespraak voortduren tot middernacht. (Hand. 20:7) Sommige broeders uit verschillende kerken reisden met Paulus mee om het offer naar Jeruzalem te brengen. Ze bleven zeven dagen in Troas. De dag vóór hun vertrek kwamen zij samen met de kerk om het avondmaal te houden. Eutychus viel in slaap, viel uit het raam en stierf. Paulus bracht hem tot leven door goddelijke genade. De bijeenkomst eindigde bij zonsopgang. Paulus nam afscheid en vervolgde zijn reis over het land. Zijn metgezellen reisden per boot naar Assus.

8 "En op de eerste dag van de week, toen de discipelen bijeengekomen waren om brood te breken, sprak Paulus hen toe, omdat hij de volgende dag wilde vertrekken; en hij liet zijn toespraak voortduren tot middernacht." (Hand. 20:7) Sommige mensen zeggen dat Paulus leerde dat de heidenen op zondag zouden moeten samenkomen, omdat Lukas zei dat ze zich op de eerste dag van de week verzamelden. Niettemin was dat een speciale bijeenkomst omdat Paulus "de volgende dag" vertrok, na zeven dagen in Troas te hebben verbleven. Enige tijd eerder hadden de Joden de boodschap verworpen en de heidenen vroegen aan Paulus om hen apart te (Hand. 13:42-48) Bij die gelegenheid vergaderde Paulus niet op zondag maar op zaterdag. Als Paulus wilde dat de christenen op zondag bijeen zouden komen, zou hij dat ook op dat moment gedaan hebben.

9 Maar hij stuurde iemand uit Milete naar Efeze en liet de ouderlingen van de gemeente halen. (Hand. 20:17) Paul was worried about what could happen in Jerusalem, so he wanted to meet with the elders of Ephesus. He was afraid he wouldn t see them anymore. Hij herinnerde hen eraan hoe hij geleefd had tijdens zijn verblijf bij hen. Hij verzekerde hen ervan dat hij niet bang was om voor het Evangelie te lijden. Hij moedigde hen aan om voor de kudde te zorgen waar zij de leiding over hadden. Hij waarschuwde hen voor valse leraren die onder hen als wolven zouden opstaan. Dit was een ontroerende afscheidsrede: "En allen begonnen luid te huilen, vielen Paulus om de hals en kusten hem." (Hand. 20:37)

10 "Maar Paulus antwoordde: Wat doet u nu dat u huilt en mijn hart week maakt? Want ik ben bereid, niet alleen gebonden te worden, maar ook te sterven in Jeruzalem voor de Naam van de Heere Jezus.'" (Hand. 21:13) De Heilige Geest gebruikte enkele broeders in Tyrus om Paulus te waarschuwen voor het lijden dat hij in Jeruzalem zou ondergaan. Ze bleven in het huis van Philip in Caesarea en ontvingen een profetische boodschap van Agabus. Agabus bond zijn handen en voeten samen met de riem van Paulus. Hij legde uit dat de Joden de eigenaar van de riem zouden vastbinden en hem aan de heidenen zouden overdragen. Paulus' metgezellen probeerden Paulus te overtuigen dat hij niet naar Jeruzalem moest gaan. Paulus geloofde echter dat het Evangelie en de eenheid van de kerk belangrijker waren dan zijn eigen veiligheid of persoonlijke belangen.

11 "Paulus' hart was vervuld van een diep, blijvend besef van zijn verantwoordelijkheid; en hij werkte nauw samen met Hem die de bron is van gerechtigheid, barmhartigheid en waarheid. Hij klampte zich vast aan het kruis van Christus als zijn enige garantie voor succes. De liefde voor de Heiland was het onvergankelijke motief dat hem staande hield in zijn conflicten met zichzelf en in zijn strijd tegen het kwaad, want in de dienst van Christus ging hij voorwaarts tegen de onvriendelijkheid van de wereld en de tegenstand van zijn vijanden." E.G. White (Gospel Workers, pag. 61)