Onderzoeksfonds. Investeren in kwaliteit van leven

Transcriptie

1 Onderzoeksfonds Investeren in kwaliteit van leven VRIENDENDAG 20 juni 2018

2 Beste Vriend van het St. Antonius Onderzoeksfonds, Fijn dat u aanwezig bent bij de Vriendendagen Vandaag zullen onderzoekers die vorig jaar financiering ontvingen vanuit het St. Antonius Onderzoeksfonds u laten zien wat hun onderzoek inhoudt en wat het in de praktijk voor de patiënt kan betekenen. Na elke presentatie is er uiteraard ruimte voor het stellen van vragen. Programma Vriendendag 20 juni uur Opening uur Presentatie 1t/m uur Pauze uur Presentatie 4 t/m uur Afsluiting Onderzoeksfonds St. Antonius Onderzoeksfonds Postbus EM NIEUWEGEIN IBAN: NL48RABO BIC: RABONL2U RSIN/fiscaal nummer: U kunt ons bereiken via onderzoeksfonds@antoniusziekenhuis.nl of telefonisch via

3 Onderzoek 1 Inge Schreurs MSc. (Medische Microbiologie en Immunologie) Functionaliteiten van de potentie van monocyten in longtransplantatiepatiënten. Lange termijn overleving na longtransplantatie wordt nog steeds beperkt door de ontwikkeling van chronische afstoting. Ongeveer 50% van de longtransplantatie patiënten komt te overlijden in de eerste vijf jaar na transplantatie. De ontwikkeling van chronische afstoting kenmerkt zich met; ontsteking, obstructie van de luchtwegen door littekenweefsel en het aantrekken van witte bloedcellen. Belangrijke witte bloedcellen die betrokken zijn bij ontsteking, weefsel reparatie en littekenontwikkeling zijn monocyten. Monocyten worden geproduceerd in het beenmerg en migreren via het bloed naar weefsel in het lichaam waar een ontstekingsproces gaande is. Eenmaal in weefsel ontwikkelt de monocyt zich verder tot macrofaag. De macrofaag is dus de uiteindelijke actieve cel in de long tijdens chronische afstoting. Onze primaire doelstelling is te bepalen of monocyten en macrofagen als biomarker kunnen fungeren voor het ontstaan van chronische afstoting. De uitkomsten van dit onderzoek leiden hopelijk tot nieuwe inzichten in het ziekteproces van chronische afstoting, verbeterde monitoring en (op langere termijn) nieuwe behandelopties.

4 Onderzoek 2 Drs. Daan Reesink (Urologie) Evaluatie van systemische behandeling en klinische uitkomsten van patiënten met spier-invasief blaaskanker. Elk jaar krijgen 6600 patiënten in Nederland de diagnose blaaskanker. In 70-80% van de gevallen is de tumor in de blaas oppervlakkig. Met het plaatselijk weghalen van de tumor, het spoelen van de blaas met medicijnen en herhaaldelijk controleren van de blaas, kan de ziekte goed onder controle gehouden worden. In 20-30% van de gevallen is de kanker echter doorgegroeid naar diepere lagen van de blaas. Dit wordt spierinvasief blaaskanker genoemd. De kans dat er uitzaaiingen gaan ontstaan is heel groot. Bij patiënten zonder uitzaaiingen moet dan de volledige blaas worden verwijderd. Uit onderzoek blijkt dat deze patiënten een kleinere kans hebben op terugkeren van de blaaskanker na de operatie, wanneer zij vooraf aan de operatie chemotherapie ondergaan. Patiënten die al wel uitzaaiingen blijken te hebben, kunnen helaas niet altijd meer geopereerd worden. Onderzoek laat zien dat deze patiënten een langere levensverwachting hebben als zij behandeld worden met chemotherapie. Chemotherapie wordt dus op twee momenten gebruikt bij de behandeling van (spierinvasief) blaaskanker. Chemotherapie kan helaas ook voor een hoop bijwerkingen zorgen bij de patiënt en een verminderde kwaliteit van leven veroorzaken. De vraag is hoeveel profijt patiënten hebben van de chemotherapie.

5 Onderzoek 3 Mark Platenburg BSc. (Longziekten) Genetica als diagnostische en prognostische marker bij asbestose. Asbest is een product dat tot eind van de vorige eeuw veel gebruikt is voor woningen, gebouwen, treinen en schepen vanwege zijn stevigheid en hittebestendigheid. In 1993 werd het gebruik van alle vormen van asbest verboden, omdat de schadelijke effecten van blootstelling aan asbest duidelijk werden. Het grootste risico lopen o.a. arbeiders die gewerkt hebben met asbest, auto-, woning-, of scheepsvaartmonteurs, en bouwvakkers. Één van de ziekten die door asbest veroorzaakt kan worden is asbestose, in de volksmond bekend als de stoflong. Asbestose is een vorm van longfibrose die ontstaan na langdurige blootstelling aan asbest. Binnen de longen treedt bindweefselvorming op. Daardoor kunnen de longen minder zuurstof opnemen. De patiënt ontwikkelt kortademigheidsklachten die hem of haar ook fataal kunnen worden. Over het voorkomen van asbestose in Nederland is weinig gepubliceerd. In Amerika wordt verwacht dat de komende 20 jaar, jaarlijks 1200 individuen zullen komen te overlijden als gevolg van asbestose. Patiënten met longfibrose hebben vaak een specifiek genetisch kenmerk. Hiervan is ook bekend dat het ziektebeloop anders is van patiënten met dit genetisch kenmerk vergeleken met patiënten die dit niet hebben. Van patiënten met asbestose is dat nog niet bekend.

6 Onderzoek 4 Dr. Jelmer Oor (Chirurgie) Laparoscopische correctie van hiatus hernia met en zonder niet-oplosbare mesh. De afgelopen twee decennia is er een forse toename geweest in het aantal uitgevoerde correcties van middenrifbreuken middels een kijkoperatie. Dit wordt mede veroorzaakt door de vergrijzing wereldwijd, waarbij er een toename in het aantal vastgestelde middenrifbreuken wordt gezien bij het stijgen van de leeftijd. Correctie door middel van een kijkoperatie is een veilige procedure en leidt tot een duidelijke verbetering van lichamelijke klachten en kwaliteit van leven. Een belangrijk probleem van deze ingreep is het opnieuw ontstaan van een middenrifbreuk, een zogenaamd recidief. Gebaseerd op positieve resultaten bij de correctie van een buikwand- of liesbreuk, is ook bij de correctie van middenrifbreuk geopperd dat versteviging met behulp van mesh (kunstof of oplosbaar matje) het recidiefpercentage zou kunnen verlagen. Ondanks het feit dat nietoplosbare mesh superieur lijkt te zijn t.o.v. oplosbare mesh, zijn de uitkomsten van eerdere studies tegenstrijdig. Nog belangrijker, slechts 1 van deze studies beschrijft de resultaten van deze ingrepen met een volgduur van meer dan 3 jaar na de primaire ingreep. Dit heeft ertoe geleid dat onze onderzoeksgroep in het St. Antonius Ziekenhuis een gerandomiseerde studie heeft verricht waarin tussen 2013 en 2016 in totaal 72 patiënten hebben geloot voor een kijkoperatie met alleen hechtingen en hechtingen verstevigd met niet-oplosbare mesh, waarvan de 1-jaars resultaten op dit moment worden gepubliceerd. De reden voor de huidige aanvraag is het feit dat er een duidelijke behoefte is aan studies waarin de lange termijn uitkomsten van beide procedures wordt onderzocht,waarbij gebruik dient te worden gemaakt van onderzoeken waarbij het matje in beeld kan worden gebracht (een zgn. gastroscopie en slikfoto). Dit niet alleen met betrekking tot het mogelijk terug kunnen brengen van het aantal recidieven, maar ook om inzicht te verkrijgen in de veiligheid van het gebruik van niet-oplosbare mesh.

7 Onderzoek 5 Drs. Emma Wassenaar (Heelkunde) Nieuwe innovatieve behandeltherapie darmkanker. Uitzaaiingen van darmkanker worden behandeld met chirurgie en/of chemotherapie. De behandeling is afhankelijk van de locatie van de uitzaaiing. Eén van de locaties waarnaar darmkanker kan uitzaaien is het buikvlies. In de minderheid van de gevallen kunnen deze uitzaaiingen geopereerd worden, in andere woorden komen deze patiënten in een palliatief behandeltraject. Dit behandeltraject bestaat uit het toedienen van chemotherapie of symptoombestrijding. Uit onderzoek blijkt dat chemotherapie weinig effectief is tegen deze buikvliesuitzaaiingen. Er is dus plaats voor een nieuwe therapie bij deze patiënten. De PIPAC therapie (Pressurized Intra-Peritoneal Aerosol Chemotherapy) is een nieuwe techniek die vooralsnog alleen in het buitenland wordt toegepast. De techniek bestaat uit het toedienen van chemotherapie tijdens een kijkoperatie in de buik. De chemo wordt met hoge druk in de buikholte gespoten waardoor deze goed kan doordringen in de uitzaaiingen. De behandeling zal bestaan uit het periodiek (om de 6 weken) toedienen van chemotherapie op deze manier. Afhankelijk van hoe het met de patiënt gaat en of hij/zij geen andere uitzaaiingen ontwikkelt gaan we door met deze behandeling.

8 Onderzoek 6 Koen van Rhee MSc. (Klinische Farmacie) Geïndividualiseerde dosering van ciprofloxacine in patiënten met (morbide) obesitas Infectieziekten zijn een bedreiging voor de volksgezondheid. Meestal wordt een infectie met antibiotica behandeld. Hierbij is het erg belangrijk om patiënten zo snel mogelijk een juiste dosis van het juiste antibioticum te geven. Een probleem hierbij is dat van veel geneesmiddelen, waaronder antibiotica, niet is uitgezocht hoe ze bij patiënten met ernstig overgewicht op een goede manier gedoseerd moeten worden, terwijl we wel weten dat veel geneesmiddelen vaak op een andere manier worden opgenomen of afgebroken in het lichaam van mensen met overgewicht. Doel van het onderzoek Met dit onderzoek willen we uitzoeken welke dosering ciprofloxacine, een veelgebruikt antibioticum bij bijvoorbeeld luchtweginfecties of urineweginfecties, het meest geschikt is om een infectie bij patiënten met ernstig overgewicht veilig maar ook met voldoende effect te behandelen.