STILTE VOOR DE VESPER A.U.B.

Transcriptie

1 VESPER op woensdag 14 maart 2018 in de Dorpskerk te Bloemendaal aanvang: uur Liturgen: Kornelie Oostlander en Carolien Oosterhof Pianist: Agnes van Bekkum STILTE VOOR DE VESPER A.U.B. Pianomuziek Introïtus (de gemeente gaat staan) l: Heer, open mijn lippen. a: Mijn mond zal zingen van uw eer. l: O God, kom mij te hulp. a: Heer, haast u mij te helpen. Openingslied: Lied 806 Tekst: Hanna Lam, bij Exodus 16-17, melodie Wim ter Burg (de gemeente gaat zitten)

2 Kyriëgebed Psalmgebed: Psalm 78 (vrij naar Huub Oosterhuis) Hier ben ik, mensen, uw dichter ik heb iets te melden, en zál het. Neem mijn Thora ter harte: een lang verhaal kort over een woedende god een briesende leeuw die zich temde, een god die tot inkeer kwam. 2

3 Ja, die, van diensthuizen, uittocht, lichtende wolken bij nacht, watervlakten gekliefd watervloeiende rotsen, ja, die ene Bevrijder. Die door zijn eigen mensen werd gewantrouwd, verloochend. Ze wilden een rijk gedekte tafel in de woestijn, een immer springende bron, wittebrood uit de hemel. Hij deed wat Hij kon, gaf brood en water maar nooit genoeg: vlees moest er komen, gevogelte liefst gekruid en gebraden. Hij opende hemelse deuren: uit onweer regende zaad, manna, brood uit de hemel een regen van kleurige veren, kwartels, dood voor hun deuren. Ze aten en konden niet meer, ze propten het in hun mond de vetsten stierven ter plaatse. Vreten, zuipen, en verder niets. Leuzen brullen, jaren verschrikking. Soms ontwaakte er een en dacht: deze god is mijn rots, Hij kocht mij vrij, mijn losser. Maar het bleef bij die ene, de massa wilde niet denken, bedroog hem met leugenliedjes. Hij bleef barmhartig, doofde zijn woede, Hij weet hoe wankel wij zijn. Maar werd opnieuw gekrenkt en vernederd: wij waren kort van memorie, gedachten niet onze bevrijding uit Angstland, wisten niet meer de wonderen die Hij deed: rivieren in bloed veranderd, 3

4 de alles opvretende hondsvlieg, kikkers, sprinkhanen, hagel de bliksemschichten, de pest, de dood van de oudste zonen. Alles probeerde Hij: bracht ons naar zijn heilige berg, liet ons wonen in vredige streken in tuinen aan lustige stromen. Maar wij geloofden Hem niet, hoopten Hem niet, beminden Hem niet. Wij vluchten naar offerheuvels waar gouden kalveren worden aanbeden wat moest Hij nog verder met ons? Mozes smeekte Hem om. Hij zou met ons meegaan waarheen? En weer gaat het door de hel. Wij houden ons niet aan zijn woord, verloochenen weduw en wees vervloeken de vreemdeling. Gaat Hij ons een herder geven een koning-messias, een David? Hij gaat ons geven: geweten, de kracht van zijn heilige geest, een stem die klinkt in ons hart. Die wij doen klinken tezamen als wij brood breken en delen ten teken van onze hoop: dat een wereld zal komen waar brood, recht, waardigheid en liefde is vooral wat leeft. Muzikaal moment: Arvo Pärt Aline (CD) 4

5 Lezing: Exodus 16: Mozes zei tegen Aäron: Zeg tegen de hele gemeenschap van Israël: Wend u tot de HEER, want hij heeft uw geklaag gehoord. 10 Zodra Aäron dit aan het volk had opgedragen en allen zich met het gezicht naar de woestijn hadden opgesteld, verscheen in een wolk de majesteit van de HEER. 11 De HEER zei tegen Mozes: 12 Ik heb gehoord hoe de Israëlieten zich beklagen. Zeg tegen hen: Wanneer de avond valt zullen jullie vlees eten, en morgenochtend brood in overvloed. Dan zullen jullie inzien dat ik, de HEER, jullie God ben. 13 Diezelfde avond kwamen er grote zwermen kwartels aangevlogen, die in het kamp neerstreken, en de volgende morgen lag er overal rond het kamp dauw. 14 Toen de dauw opgetrokken was, bleek de woestijn bedekt met een fijn, schilferachtig laagje, alsof er rijp op de aarde lag. 15 Wat is dat? vroegen de Israëlieten elkaar toen ze het zagen; ze begrepen niet wat het was. Mozes zei tegen hen: Dat is het brood dat de HEER u te eten geeft. 16 De HEER heeft bepaald dat ieder ervan kan verzamelen wat hij nodig heeft. Iedereen mag er één omer van nemen voor elke persoon die bij hem in de tent woont. 17 De Israëlieten deden dat. De een verzamelde veel, de ander weinig. 18 Toen ze het namaten, hadden zij die veel verzameld hadden niet meer dan een omer, en zij die weinig verzameld hadden niet minder, terwijl toch iedereen zo veel had genomen als hij nodig had. 19 Mozes verbood om ook maar iets ervan tot de volgende dag te bewaren. 20 Sommigen luisterden niet naar hem en bewaarden toch iets; de volgende morgen zat het vol wormen en stonk het. Mozes wees hen scherp terecht. 21 Elke morgen verzamelde ieder zo veel als hij nodig had; zodra de zon begon te branden, smolt het weg. 22 Maar op de zesde dag verzamelden ze een dubbele hoeveelheid: twee omer per persoon. De leiders van het volk kwamen dit bij Mozes melden. 23 Mozes zei tegen hen: De HEER heeft dit zo bepaald. Morgen is het een dag van rust, een heilige sabbat ter ere van de HEER. Bak of kook daarom wat u wilt klaarmaken, en bewaar wat er overblijft tot morgen. 24 Ze lieten dus iets over voor de volgende dag, zoals Mozes had opgedragen; nu stonk het niet en zaten er geen wormen in. 25 Dit moet u vandaag eten, zei Mozes, want vandaag is het sabbat, een rustdag ter ere van de HEER, en zult u buiten het kamp niets vinden. 26 Zes dagen kunt u voedsel verzamelen, maar de zevende dag is het sabbat, dan is het er niet. 27 Toch gingen sommigen ook op de zevende dag op zoek, maar ze vonden niets. 28 Toen zei de HEER tegen Mozes: Hoe lang blijven jullie nog weigeren mijn geboden en voorschriften in acht te nemen? 29 De HEERheeft jullie de sabbat gegeven en daarom geeft hij jullie op de zesde dag voedsel voor twee 5

6 dagen. Laat ieder dus op de zevende dag blijven waar hij is, niemand mag dan het kamp verlaten. 30 Toen hield iedereen op de zevende dag rust. 31 Het volk van Israël noemde het voedsel manna. Het leek op korianderzaad, maar dan wit, en het smaakte als honingkoek. 32 Mozes zei: De HEER heeft het volgende bevolen: Er moet één volle omer bewaard blijven voor de generaties die na jullie komen, want zij moeten het brood kunnen zien dat ik jullie in de woestijn te eten heb gegeven toen ik jullie uit Egypte leidde. 33 Daarom zei Mozes tegen Aäron: Doe een volle omer manna in een kruik en leg die op de plaats waar de HEER wordt vereerd, om het manna daar voor de komende generaties te bewaren. Zingen: Lied 687 Tekst: Jaap Zijlstra, melodie: Johann Crüger 6

7 2 Wij delen in het vuur dat neerstrijkt op de hoofden, de vonk die overspringt op allen die geloven. Vuurvogel van de vloed, duif boven de Jordaan, versterk in ons de gloed, wakker het feestvuur aan. 3 Wij teren op het woord, het brood van God gegeven, dat mededeelzaam is en kracht geeft en nieuw leven. Dus zeg en zing het voort, geef uit met gulle hand dit manna voor elk hart, dit voedsel voor elk land. Gammelgeheugen - Karel Eykman Kort pianospel Moment van Stilte (Op dit moment is er een langere stilte, als tegenwicht tegen alle onrust in en om ons heen. In deze veertigdagentijd kijken we naar de kloostertraditie, waar al eeuwenlang ervaring is met dit soort avondgebeden. Met een stilte die een eigen dynamiek heeft, en wel enige tijd nodig heeft.) Voorbeden, afgewisseld met Heer hoor ons bidden (lied 368j), afgesloten met het Onze Vader 7

8 Slotlied (staande): Lied 536: Componist Frits Mehrtens, dicher Willem Barnard 2 De schepping die voor ons gesloten was ontsluit Gij weer, Gij opent onze ogen. O zoon van David, wees met ons bewogen, het vuur van bloed en ziel brandde tot as. 3 Maar, Heer, de haard van uw aanwezigheid zal in ons hart een vreugdevuur ontsteken; Gij waart met ons, Gij zult ons niet ontbreken, Gij hogepriester in der eeuwigheid. 4 Gij onderhoudt de vlam van ons bestaan. Aan U, o Heer, ontleent het brood zijn leven. Ons is een loflied in de mond gegeven, sinds Gij de weg van t offer zijt gegaan. Zegenbede: l: De Here zegene en behoede ons De Here doe Zijn aangezicht over ons lichten en zij ons genadig De Here verheffe Zijn aangezicht over ons en geve ons vrede a: amen Pianomuziek We verlaten in stilte de kerk Bij de uitgang vindt u een schaal waarin u een bijdrage voor De Ark kunt deponeren. 8