Contactblad van de Heemkundevereniging Brunssum.

Transcriptie

1 Contactblad van de Heemkundevereniging Brunssum. Jaargang 6, nummer 20, sept 2012

2 Uitgave van de Heemkundevereniging Brunssum Bezoekadres: Schoolstraat 4, Brunssum. Elke maandagavond van t/m uur. Secretariaat: p/a Schubertstraat 6, 6444 BB Brunssum, Tel: Website: Fotoarchief: Inhoudsopgave. Blz. Nieuws van de Heemkundevereniging Brunssum. 3 Mijnwerkersinloop Brunssum. 6 Bijzonder carillon in Brunssum. 16 De geschiedenis Cokesfabriek Emma begon 100 jaar geleden. 20 Dialect. 21 Brunssum, plaatjes van vroeger. 30 De historie van R.K. B.S.V., de jaren 1921 t/m Redactie: Jan Halmans en Marcel Senden. Redactieadres: M. Senden, Schiffelerstraat 53, 6441 CN Brunssum. Tel: marcelsenden@gmail.com De omslag en de tekeningen zijn gemaakt door Jan Halmans. De inhoud van de ondertekende artikelen/stukken blijft voor de verantwoordelijkheid van de schrijvers. De Heemkundevereniging Brunssum heeft de grootst mogelijke zorgvuldigheid betracht bij het vaststellen van het auteurs- en portretrecht van de gepuliceerde teksten en de getoonde foto's en vervolgens met het maken van afspraken met rechthebbenden. Mocht u kennis hebben van (onbedoelde) schending van rechten van gepubliceerd werk in dit blad, dan verzoeken wij u hierover contact op te nemen met de Heemkundevereniging Brunssum. 2

3 Nieuws van de Heemkundevereniging Brunssum Ouwe Mert Treffe Op particulier initiatief wordt een activiteit op de oude markt georganiseerd. De Heemkundevereniging Brunssum staat sympathiek tegenover deze aktiviteit en wilt u er graag over informeren. De oude markt gaat leven! In 2006 is de oude markt aan de Dorpstraat gerenoveerd. Een vurige wens van vele jaren ging in vervulling. Naast een aantal verkeerstechnische maatregelen en broodnodige aanpassingen aan riolering, leidingen etc. werd er ook gedacht aan het esthetische aspect. Met een groot feest werd de renovatie afgesloten. Iedereen was het met elkaar eens: de oude markt is modern, maar ook prachtig en een mooie plek om elkaar te ontmoeten, een mooie plek voor aktiviteiten. Sinds 2006 zijn legio van mogelijkheden geopperd om de oude markt te laten leven, het bleef echter steeds bij ideeën. Tot nu! Van de zomer kwamen weer ideeën boven water en nu bleven ze drijven. Jan Halmans en Wiel Roeselers hebben een plan ontwikkeld om een Ouwe Mert Treffe te organiseren. - Contacten van Jan zorgen voor de aanwezigheid van oldtimers/klassiekers, die op de oude markt te bezichtigen zijn. - De dialectgroep van de Heemkundevereniging Brunssum zal een dialectgedeelte voor haar rekening nemen. - Jo Chiaradia zorgt voor een expositie van oude foto s van de oude markt en de Dorpstraat. De ondernemers die aan de oude markt gevestigd zijn, lieten des gevraagd weten dat ze het initiatief ondersteunen en hebben gezorgd dat er een klein bedrag ter beschikking is, om een en ander te organiseren. Met deze bagage kon men richting gemeente gaan om vergunning voor de organisatie te vragen en met succes! Wie weet wordt er een traditie geboren. Op zondag 21 oktober zal van 14:00 tot 17:00 uur het Ouwe Mert Treffe plaatsvinden. 3

4 Excursie Boerderij- en Heemkundemuseum Schimmert. Op zaterdag 8 september 2012 werden wij om in de voorhof van de boerderij door de gids dhr. Eef Smitshuysen ontvangen. Dhr. Smitshuysen, die samen met zijn echtgenote een gedeelte van de oude boerderij bewoond, is tevens lid van de Heemkundevereniging Schimmert. Dhr. Smitshuysen, die een uitstekende verteller is, gaf vooraf uitleg over het zorgproject, dat onderdeel uitmaakt van het museum. Dit project houdt in dat mensen met een beperking een belangrijke rol spelen bij de bedrijfsvoering. Vervolgens besprak hij aan de hand van in het museum aanwezige voorwerpen, gereedschappen en machines een groot aantal agrarische productieprocessen en ambachten. Hij schetste bijvoorbeeld het proces van boterbereiding. Aan de hand van voorwerpen en machines beschreef hij hoe de boterbereiding (van het melken tot en met het karnen) in de twintigste eeuw veranderde van een handmatig- tot een volledig machinaal proces. Op dezelfde wijze vertelde hij over het bewerken van de akkers, het ploegen en het eggen. Ook het zaaien, oogsten, binderen en dorsen van de gewassen toegelicht. Afzonderlijk werd aan de hand van gereedschappen het ambacht van de klompenmaker, timmerman, wagenmaker en smid uitgelegd. 4

5 Vlak voor de pauze konden wij de oude huiskamer in de boerderij bekijken. Deze huiskamer is ingericht met meubels en gebruiksvoorwerpen uit de eerste decennia van de twintigste eeuw. In de pauze konden we op het terras genieten van o.a. een kopje koffie en een stuk vlaai. Na de pauze werd een aantal tractoren en maai- dorsmachines bekeken. Daarna werd de tuin bekeken. In de tuin gaf de gids uitleg over de aanwezige bijzondere (ook vergeten) granen en groenten. In de bijhorende tuin en op de achterliggende akker groeien bloemen, groenten en (ook oude) gewassen. De gewassen op de akker waren echter al gemaaid. In de kruidentuin kregen we uitleg over de aanwezige kruiden. Na afloop van de bijna twee uur durende rondleiding hebben we op het terras nog een kopje koffie gedronken. Helaas is de ruimte in dit blad te beperkt om een uitvoerig verslag van de rondleiding te publiceren. Mocht u interrese hebben, het Boerderijmuseum is m.u.v. zaterdag dagelijks geopend van 10 tot 17 uur. Zie voor meer informatie: De foto s zijn met toestemming overgenomen van de website: 5

6 Mijnwerkersinloop Brunssum Digging and Dancing met onze koempels. Door: Jos Waltmans. De parade, die deze keer als thema had Digging and Dancing, is voorbij en dus is het weer tijd voor een korte terugblik; hoe het tot zo n groot succes is kunnen komen voor de koempels en Brunssum trots kan zijn op zijn naam als Parel van de Mijnstreek. Door de organisatie van de parade een paviljoen in het vijverpark ter beschikking was gesteld. In dit paviljoen werd door Mijnwerkersinloop Brunssum een tentoonstelling ingericht met foto s, films en voorwerpen uit het mijnverleden. Maar, niets gaat vanzelf; er is een hoop werk aan voorafgegaan. Al maanden ervoor was Frans Pierik bezig met zagen en knutselen om houten muziekbalken te maken met 4/4 en 3/4 sleutel. De bedoeling was om daar oude foto s aan op te hangen voor de tentoonstelling in het paviljoen; dus een beetje de muziek van weleer. Via een advertentie werd een oproep gedaan om mijnspullen ter beschikking te stellen. Theo Jeurissen heeft vervolgens, samen met andere koempels, allerlei mijnspullen opgehaald bij mensen thuis, om in het paviljoen te plaatsen. Een aantal van deze voorwerpen krijgen later een plaats in de Mijnwerkersinloop Brunssum. Cor van den Brand wist nog een kolenwagentje in de tuin van een mevrouw te staan; dat is men met toestemming gaan ophalen met de aanhanger (met liertje) van Ton Huynen. In Valkenburg stond ook nog een mijnfiets in het depot van de de miniatuurmijn; ophalen dus deze fiets. Deze spullen zouden dan bij het paviljoen kunnen staan en later op het schoolplein voor de Mijnwerkersinloop Brunssum. Het Continium (in Kerkrade) werd benaderd en men kreeg toestemming om spullen mee te nemen uit hun depot om in vitrines te plaatsen in het paviljoen. Ook Simon Santing heeft een ruimte in een van de vitrines, om daar wat mooie fossielen uit te stallen, die hij gevonden heeft bij de steenberg van de Hendrik. 6

7 Verder werden er in allerlei winkels etalageruimte gebruikt om er mijnattributen in uit te stallen en zo reclame te maken voor de parade en het Mijnwerkersinloop Brunssum. Foto 1: Voorbeeld van een etalage met mijnattributen. (Foto. Jos Waltmans). Vermeldenswaard is het feit dat door een misverstand (ontbrekende vergunning) de Mammouthkraan (speciaal uit Duitsland gekomen) met diesellocomotiefjes en wagonnetjes onverrichter zake rechtsomkeer moest maken. Uiteindelijk is het toch nog goed gekomen en 2 dagen later konden alsnog locomotiefjes en wagonnetjes geplaatst worden. Bij het paviljoen was de nieuwsgierigheid inmiddels zo groot dat de zaak op donderdagavond al vast open ging voor het publiek. Iedere reclame en voorlichting is toch mooi meegenomen! 7

8 Foto 2: Gezellige drukte om en nabij het paviljoen. Ook de pers was ruim aanwezig. (Foto. Jos Waltmans). De belangstelling is daarna al die dagen overweldigend geweest en het publiek genoot van oude DSM-films (met name die van de mannen van de 546 ) en van al het moois dat het paviljoen had te bieden. En iedere dag liepen er genoeg ex-koempels rond om tekst en uitleg te geven Zo houd je het mijnverleden in stand en kweek je ook historisch besef aan bij de jeugd. En, met name, oudere mensen konden zo menige herinneringen ophalen en hoorde je mompelen joa, ut woar mich get in dée tied ; ze hubbe toch hel motte schoefte en gooide vervolgens iets in de emmer voor vrije gave. 8

9 Foto 3: De oude DSM-films trokken veel belangstelling. (Foto. Jos Waltmans). De Heemkundevereniging Brunssum en Mijnwerkersinloop Brunssum hadden een hoekje in het paviljoen, waar de bezoekers door middel van folders geïnformeerd werden over de activiteiten van De Heemkundevereniging Brunssum en Mijnwerkersinloop Brunssum. Voor de koempels was dat een emotionele ervaring en gaf ze zo ook een gevoel van erkenning voor het zware werk dat ze gedaan hadden om deze streek op de kaart te zetten. De heilige Barbara heeft zich ook, in ieder geval voor wat het weer betreft, over de koempels ontfermd; want dat weer was bar en boos, maar liet zich tijdens de optocht gelukkig van de goede, zonnige, kant zien. Daarna was er een muzikale groet in het gerenoveerde openluchttheater en overdracht van herinneringsvaandels. Na uur was de afsluiting en verbroedering. Een en ander was op die dag prima georganiseerd door de mijnwerkersvereniging De Limburgse Koempels. 9

10 De mijnwerkersparade op zaterdag 7 juli was eveneens een groot succes. Groepen koempels en muziekgezelschappen (uit diverse landen (o.a. Italië, Oostenrijk, Duitsland, België) waren aanwezig en trokken in mijnwerkerspak en brandende mijnlamp, door het centrum, onder luid applaus van het publiek. Voor de koempels was dat een emotionele ervaring en gaf ze zo ook een gevoel van erkenning voor het zware werk dat ze gedaan hadden om deze streek op de kaart te zetten. De heilige Barbara heeft zich ook, in ieder geval voor wat het weer betreft, over de koempels ontfermd; want dat weer was bar en boos, maar liet zich tijdens de optocht gelukkig van de goede, zonnige, kant zien. Daarna was er een muzikale groet in het gerenoveerde openluchttheater en overdracht van herinneringsvaandels. Na uur was de afsluiting en verbroedering. Een en ander was op die dag prima georganiseerd door de mijnwerkersvereniging De Limburgse Koempels. Foto 4: Groep uit Mijnwerkersdéfilé. (Foto. Jos Waltmans). 10

11 Koempels op de set Door: Jos Waltmans. Op een maandagmiddag in mei is er iets bijzonders aan de hand in de Mijnwerkersinloop Brunssum. Documentairemaakster Frederieke Jochems, die thans in Amsterdam woont, heeft haar roots in Brunssum. Ze heeft indertijd naast dokter Mey gewoond, in dat grote, markante pand met rieten dak, tegenover het militaire ziekenhuis aan de Prins Hendriklaan. Dat pand is een aantal jaren geleden afgebrand en dokter Mey (voormalig mijnarts) is bij die brand omgekomen. Foto 1: Huis dr. Meij. Frederieke Jochems maakt nu voor L1-televisie een grote documentaire over de plek waar voorheen mijnwerkers aan het werk waren en nu militairen (AFCENT); dus, zeg maar, iets over van mijnwerker tot soldaat. In het kader van deze documentaire doen op deze maandagmiddag diverse mijnwerkers hun verhaal over vroeger, o.a. het feit dat silicose lange tijd ontkend werd (Peter Hendriks haalt nu weer zijn longfoto tevoorschijn, waarop je kunt zien dat 60 % van zijn longen 11

12 aangetast zijn); over opzichters op de Emma en de Maurits, die er niet zo best vanaf komen (maar.. je hebt overal goede en slechte bazen en die op de Hendrik waren vaak de kwaadste niet ). Ook de gevolgen van de mijnsluiting komen ter sprake en de impact die deze hadden op de gezinnen, of de problemen die men ondervond met de omscholing. Maar het is niet alles kommer en kwel, want gezelligheid en kameraadschap heeft ook altijd een grote rol gespeeld. Zo ook nu, want Cor van de Brand pakt zijn accordeon en samen met Frans Pierik worden er enige mijnwerkersliederen gespeeld, die door allen enthousiast worden meegezongen. Aan het einde van de sessie heeft Frederieke Jochems een grote verrassing in petto. Tot ieders stomme verbazing kondigt zij aan dat ze van de baas van Afcent toestemming heeft gekregen om de voormalige leermijn op de Hendrik te bezoeken; samen met de koempels, in mijnwerkerspak, wil ze in die leermijn ook opnames maken. Nou, die mededeling slaat in als een bom (om in militaire termen te spreken); want wie had zich dat ooit kunnen voorstellen, om nog eens terug te kunnen keren naar de plek waar men als kleen menke zijn opleiding heeft gehad. Foto 2: Voor vertrek, samen op de foto. (Foto. Jos Waltmans). 12

13 Op 19 juni is het dan zover en staat men om uur bij de ingang van AFCENT, aan de Rimburgerweg. De namen, die van te voren waren doorgegeven, worden gecheckt en in ruil voor het paspoort krijgt men een naamplaatje, dat op het mijnwerkerspak moet komen. Samen met de cameraploeg gaat men richting kantine voor een kop koffie, onderweg kijkend naar een aantal gebouwen, die men nog van vroeger kende. Men maakt kennis met een jonge kapitein, die ons verder zal begeleiden en vertrekt richting leermijn. Men loopt wat gangen door en staat dan voor een soort metalen loket / deur. Daar moet men doorheen kruipen, wat nog niet zo gemakkelijk is, zeker niet als er nog een buik in de weg zit. Foto 3: Door het loket, een duik naar het verleden. (Foto. Jos Waltmans). Er is een trap naar beneden, maar dat is na 40 jaar geen trap meer, maar lijkt meer op wat door elkaar liggend, vermolmd hout. Foto 4: De vermolmde trap omlaag. (Foto. Jos Waltmans). Onder in de gang staat ergens een totaal verroeste werkbank, aan de muur een totaal verroeste schakelkast voor de vroegere verlichting, en 13

14 op sommige plekken een stut tegen het plafond om het tegen instorting te behoeden. Het heeft iets spookachtigs, iets uit een spannend jongensboek, zo n oude, donkere gang, met alleen de lichtjes van de ex-koempels en het licht van de cameraploeg. Foto 5: Cameraman richt lens op Frans Pierik. (Foto. Jos Waltmans). Ondertussen worden er natuurlijk allerlei herinneringen opgehaald, die dan opgenomen worden. Heel bijzonder is een grote muurschildering van een soort pijler, mooi in perspectief geschilderd, met treinrails die ergens ver weg in het donker verdwijnen, met twee koempels die een geel bord vasthouden waarop staat: Doe het veilig, doe het goed. (Het woord aids moest toen nog uitgevonden worden.) Iemand zegt dat Charles Eyck dat geschilderd heeft, maar of dat zo is mag Joost weten. Foto 6: Gedeelte van de muurschildering. (Foto. Jos Waltmans). 14

15 Na een tijdje gelopen te hebben en de camera en microfoon zijn werk gedaan heeft, moeten we terug, want de gang wordt steeds slechter, omdat, zo zegt men, de vloer omhoog komt; dus het gevaar niet van boven, maar van beneden. Men klautert weer die vermolmde trap omhoog en hop, weer via dat loket de gang op. Zo te zien is men toch behoorlijk onder de indruk en parelen er zweetdruppeltjes op sommige voorhoofden. (inspanning? emotie?). Terug in de kantine biedt Frederieke Jochems (namens L1) iedereen een warme maaltijd aan. Daarna gaat men weer zijn paspoort ophalen en kan men weer bijkomen van deze emotionele duik in het verleden. Foto 6: Verhalen over vroeger. (Foto. Jos Waltmans). 15

16 Bijzonder carillon in Brunssum. Door: Ed. van Gelder. In september 1957, dus dit jaar alweer 55 jaar geleden, vond er in Brunssum een uniek carillonconcert plaats. Dat concert werd mogelijk gemaakt dankzij de inspanningen van Burgemeester Quint. Die had een uitstekend netwerk en maakte daar ook gebruik van. Wat was namelijk het geval? In Amerika had een zekere Georg Schulmerich een elektronisch carillon ineen geknutseld. En na dertig jaar proberen en bijschaven was hij erin geslaagd om met dat carillon een klankresultaat te bereiken dat, volgens hem, kon wedijveren met een beiaard van gegoten klokken. Het weergeven van klokken is altijd een nachtmerrie voor instrumentmakers geweest. In grote orkesten bedient men zich dan ook van een surrogaat: een klokkenspel in de vorm van in een rek opgehangen buizen. Aan Schulmerich de eer om daarop iets gevonden te hebben. Zijn product was in elk geval zodanig goed dat er een ruime markt voor kon worden gevonden. In Amerika zijn de kerken meestal gebouwd volgens het principe van het ontvangen van groepen mensen van een zekere omvang (als totaal, niet de individuen). Een beetje loods kan daar al als kerk dienen. Maar die nuttige gebouwen hebben geen torens. En dus geen plaats voor een beiaard. Door Schulmerichs uitvinding konden zij ineens tegemoet komen aan de nostalgische wensen van de vele ex-europeanen die graag met klokgelui ter kerke wilden gaan. Met een simpele dakruiter, waaraan een luidspreker bevestigd, kon men voortaan naar wens het Angelus tot in de verte laten klinken. In het land van de ongekende mogelijkheden kreeg ook de media lucht van het klokkenspel. Men vond dat ook Europa daar kennis van moest krijgen. Weg met dat ouderwetse touwtje trekken om te beieren! Het was de Radio Corporation of America die besloot om met de grootste variant van genoemd klokkenspel een tournee door Europa te gaan maken. En, typisch Amerikaans, het marketingoogpunt werd gelijk goed aangepakt. Zij begonnen namelijk met het schenken van een carillon aan Paus Pius XII. Kardinaal Spellman bood het de H. Vader aan die het liet opstellen op het onmiddellijk naast het Vaticaan gelegen Amerikaans College. Vervolgens ging men met het demonstratiecarillon naar Fatima. Daar werd gelijk een exemplaar besteld voor de Maria-burcht. Vervolgens werd zowel in Parijs als in Monaco de lucht eveneens gunstig door deze elektronische klokken 16

17 bezwangerd 1 ). Hoe de verdere reis van het carillon is verlopen is tot nu toe onbekend maar het is uiteindelijk in Keulen terecht gekomen. Vanaf de 75 meter hoge Messe-toren aldaar heeft het mogen klingelen en moest vervolgens naar Den Haag. Daar zou het op 12 oktober de wereldpremière ondergaan in het gebouw van Kunsten en Wetenschap als begeleidingsinstrument van een groot orkest onder leiding van de dirigent Jos Vranken. Marius Monnikendam zou het carillon gaan bespelen. Quint zag onmiddellijk in dat de weg tussen Keulen en Den Haag ook wel over Brunssum kon gaan en schakelde zijn relaties in. En ja hoor, hij kreeg tijdelijk het klokje om thuis te laten klingelen. Het elektronisch carillon dat in Brunssum zijn klanken zou gaan laten horen bestond uit 61 klokken in een uitvoering van vijf octaven Vlaamse klank en 25 klokken van twee octaven in Engelse klank. Tezamen kon met deze 86 klokken een bespeling worden gesuggereerd die in werkelijkheid uit klokken zou bestaan met een gezamenlijk gewicht van kilo Vlaams en kilo Engels! Het geheel aan apparatuur bedroeg niet meer dan 600 kilo waarvan 150 kilo aan luidsprekers die in het torentje van het raadshuis moesten worden gehangen. In een stalen kast, die automatisch op een gelijke temperatuur werd gehouden om klankvervorming tegen te gaan, waren de klokken per octaaf opgehangen en die kast kon op elke plaats worden opgesteld. Dat gold ook voor de speeltafel. Kleine apparatuur en enorm veel herrie, waar kennen we dat toch van? En Brunssum, steeds zo rijk aan initiatieven, welke de gehele mijnsteek ten goede komen 2 ) mocht op 21 september om uur de eerste zilveren klanken over zich heen laten komen door de vaardige handen van Henri Heydendaal. Om het carillon met regel-maat te laten bespelen wisselde Heydendaal zijn kruk op gezette tijden met Pater Dr. Prudentius Mirck O. Carm. Deze beide namen moesten een 17

18 fraaie bespeling garanderen. Opmerkelijk aan dit wereldgebeuren is het feit dat na de euforische aankondigingen in de lokale en regionale media weinig meer is terug te vinden hoe de bevolking het zinvol initiatief van burgemeester Quint heeft ervaren. Gelet op de bij het carillon meegeleverde technische beschrijvingen moet het carillon tot op 8 kilometer hoorbaar zijn geweest. Maar klagen over geluidsoverlast was toen nog niet gebruikelijk en misschien wel ondankbaar tegenover de moeite die Quint had gedaan. Alleen een onder het pseudoniem En-passant opererend iemand schreef een als recensie op te vatten artikel in de Nieuwsbron van 4 oktober. Daarbij verwijst hij of zij allereerst naar De Nieuwsbron van 30 maart Het was destijds gebruikelijk dat in de media aandacht werd besteed aan fantastische gebeurtenissen die aanstaande X-dag zouden gaan plaats vinden. Uiteraard zonder vermelding dat die aanstaande X-dag steeds de datum 1 april zou zijn. En zo werd op 30 maart 1956 melding gemaakt van een zeer bijzonder carillonconcert(!) dat aanstaande Eerste Paasdag zou gaan plaats vinden. En dat concert, op 1 april dus, was zo bijzonder dat alle Burgemeesters van de omringende plaatsen aanwezig zouden zijn, alsmede de Gouverneur en de Minister van Kunst en Wetenschappen! En als zeer bijzondere gast zou ook de schenker van het carillon aanwezig zijn, welke rechtstreeks vanuit zijn woonplaats New-Spelling in de USA zou worden ingevlogen 3 ). Om het carillon te bespelen had men de alom bekende organist Vincent Koets (nóóit van gehoord!) uit Amsterdam aangetrokken. Het carillon zou naast het concert op de hele en halve uren luiden waarbij op de halve uren het wijsje Wie zal dat betalen zou worden gespeeld. Leuk opgezette aprilgrap, maar wel een met een voorspellende waarde. Want per 3 oktober 1957 werden de liefhebbers van het elektronisch carillonconcert dan wel een verdere voortgang ontzegd. En misschien hebben sommigen toen opgelucht adem gehaald. Maar er kwam toch 18

19 een onverwacht vervolg. Het binnenhalen van het elektronisch carillon bleek namelijk slecht te zijn gevallen bij de Nederlandse Klokkenspel- Vereniging en bij de Oud-leerlingenbond van Mechelen. Zij roeiden door gezamenlijk en krachtdadig optreden het in Nederland rondwarend spook van het elektronisch carillon de kop in 4 ). Vervolgens laat de anonieme schrijver weten van de concerten te hebben genoten en doet dan een oproep aan de burgerij om kenbaar te maken dat een carillon een aanwinst voor Brunssum zou kunnen zijn. Want hoe aardig zou het niet zijn als op bepaalde dagen, ik denk b.v. aan feestdagen, carnaval, kermis enz. in Brunssum een carillonconcert deze festiviteiten met gepaste muziek zou opluisteren 5 ). Dat idee moet de ziel van het gemeenteraadslid H.M. Smeets gevoelig hebben geraakt en is daar misschien wel vele jaren blijven sluimeren. Maar uiteindelijk diende hij op 2 april 1972 aan de gemeenteraad een voorstel in tot het oprichten van een beiaard. Zijn voorstel werd gehonoreerd, op 10 mei 1972 werd bij notaris M.H.M. Kreijn te Brunssum de oprichtingsakte voor de Stichting Carillon Brunssum verleden. Op 15 februari 1974 werd het nieuwe gemeentehuis en het daar bovenop geplaatst carillon officieel in gebruik genomen. 1 ) Deze passage komt voor in een ongedateerd en niet ondertekend schrijven dat als aanhangsel van de agenda van de raadsvergadering op 20 sept als kennisgeving werd aangenomen. 2 ) De Nieuwe Limburger , openingszin van het artikel: s Werelds grootste elektronische klokkenspel naar Brunssum, de mijnstreek mag het ook wel horen. 3 ) Uit de naam van de woonplaats valt op te maken dat de in 1955 doorgevoerde Nieuwe Spelling de gemoederen nog steeds bezig hield. 4 ). R. de Jong, A. Lehr en R. de Waard, De zingende torens van Nederland 1966, niet gepagineerd, Brunssum Klokkestoel op bestuurscentrum. Vanuit hun professie kan niemand ontkennen dat beide organisaties gelijk hadden. Aan alle elektronica zit iets tegennatuurlijks, uiteindelijk gaat er niets boven de klanken van een in brons gegoten klok. Wie ooit in Brugge de klok van de Onze-Lieve-Vrouwekerk heeft horen luiden, zal moeten toegeven dat het specifieke en sonore geluid van deze luidklok nooit met elektronica benaderd zal kunnen worden. We zetten karretjes op de maan en vliegen naar Mars, maar geluid exact nabootsen, nee. Gelukkig maar. We mogen dan ook blij zijn met het van echte klokken voorziene carillon op het gemeentehuis en voor bakkerij Voncken, voorheen van Eeghem. 5 ) De Nieuwsbron, 4 oktober

20 De geschiedenis van Cokesfabriek Emma begon 100 jaar geleden. Door: Wim Moorer. Precies honderd jaar geleden in 1912, bracht een van de toenmalige directeuren van de Staatsmijnen in Limburg, werktuigbouwkundige Ir. R. de Kat, een bezoek aan de firma Koppers te Essen (Ruhr), om zich daar te oriënteren m.b.t. de bouw van een cokesfabriek. In 1913 ontving hij, naar aanleiding van dit bezoek, een rentabiliteitsberekening ener cokesoveninstallatie. Dit document zou mede de basis vormen voor de ministeriele goedkeuring voor de bouw van de cokesfabriek. In de tweede helft van 1915 werd met de bouw begonnen. De inbedrijfstelling van de fabriek, op 15 oktober 1919, was bijna drie jaar later dan gepland. De belangrijkste factor voor deze vertraging was de kolenschaarste in de eerste jaren na het einde van de Eerste Wereldoorlog. Op 29 juni 1954 viel het doek voor Cokesfabriek Emma. Binnenkort hoop ik met een artikel in dit blad meer te mogen vertellen over de geschiedenis van de Cokesfabriek Emma te Treebeek. Foto: De Cokesfabriek Emma zoals passanten deze zagen vanaf de Wenckebachstraat. Het gebouw rechts is de Benzolfabriek. Voor de muur ligt het spoor van de tramlijn richting Brunssum. (foto: DSM, 20

21 Dialect. Vier kalle plat Noajaor Beum die kluëre geël en good Wolke pakke zich same Buusje lieke in brandj te sjtoan De reëge sjleet teëge de rame De windj deë blieëst en flut n Wildj leed oet vreuger joare En ich bin der getuge van Dat t noajaor wurdt geboare Wiel Roeselers. sjtorm Mit radau sjleet de windj De reëge teëge de roete De beum beuge deep t Is ongemuutlich boete De geraniums prebere Mit al hun krach Rechop te blieve Teëge die uëvermach Oetintelik verleze ze Hun kluërrieke kup Dat alles doer de sjtorm Deë vieze mup In tied van inne vlook Vlege blaar in t rondj Tek van de noeëteboom Ligke oppe grondj 21

22 Gene voeëgel te zieën In sjtruuk en in higke Hubbe ze zich versjtoake Bis der sjtorm weer geet ligke Alleen der tuinkabouter Deë sjtomme flater Sjteet lachenteëre mit Zien sjoepkar in t water Wiel Roeselers. Dreuvig landj Peul water sjtond In de weije Kiek 't reet In de windj weije De grubbe sjtond Vol mit water Hie en doa huërs-te Eënje gesjnater De welt trikt aan de sjtieëvele Went me doeër geveldj lupt Wie soldoate neëve ee De wietjes, frisj gekupt 't Dreuvige landj 't Liekt te griene Went in der miezel Vale sjtroale sjiene Wiel Roeselers Doeë blaar Ee gans kling zuchsjke Va d r wink Dwarrelt hei en doa Ee bleëdje Durch d r grieze neëvel 22

23 Noa gen eëd En kumt óngehoeëd Op t broengelig blad Van dat al doeëd loof neer Jan Halmans. Kirkhofs Joep Tussje de kruütser woar Joep ee neuj loak aa t grave De gronk rook muf en zoer t Wirk woar rigtig zjwoar En Joep woar veëdig teëge tieën oer Heë zoch zieë gesjier bei-ee Heë sjpeulde aa gen pomp zieng Sjtievele aaf Wie veul löaker mot heë nog? t Sjpreëkwoad zeet: Weh ee loak grieft vuur..enz Jan Halmans. Oktoeëber Der sjturm hat zich neergelag De beum sjtont oane wink t lank ligkt in de oavend zon De vugtigheed drop, t blinkt D r reëge hat opgehoeët En d r wink houw d r reën gedrage Mit minnig zoeëmerblad Dat ligkt noe i gen eëd begrave Jan Halmans. 23

24 Noajoar Went de blaar valle En de oavende weëde koad Dan sjteet der winkter a gen poad Ee aafgevalle zeutje Hingt a ee fien dreutje Went de blaar valle Dan weëd t al vreug duuster D r wink wingd durch t ruëster Ee geël bleëdje klatsjt teëge de roete t Is binne beëter es boete Me kint t noajoar noe al ruke Went de blaar valle Vier hont t hoot binne en druëg De eëpel in de kelder neet te vreug De vrouwlüj hont t al kaod Der zoeëmer is gedoa en oad En der wink bliejst al oet t oëste Jan Halmans. Zeuk de bontje kluëre in t leëvesboeket Es-te wurs geboare en in dien ieësjte leëvesjoare, Wit-ste noch neet wat allemoal op de welt gebuërt, Kin-ste oane noa te dinke genete en Bis-te noch neet verloare! Dan zuus-te ooch noch alles oane zurge en bontj gekluërd! Es-te dan get ouwer wurs, Zuus-te ooch langzaam die zjwarte vlekke, Die dat bontj samegesjtilde leëvesboeket, Prebere te ontkrachte en bedekke! Loat dich doa doeër neet onger kriege, Blief die zjwarte vlekke ummer ontsjtiege! Wat d r in dien leëve ooch maag gebuëre, Blief zeuke noa die bontje kluëre! 24

25 Alleen dan kin-ste genete d r van, Mér wacht neet te lang, zeuk de kluëre op, Omdat t flot vuurbie zin kan! Ron Logister. Zinge Laote v r mit z n allen ins mieë gaon zinge, Dat kan zoeë veuël vruid dich bringe! In os Limburg zunt hieël get koeëre, Die klinke dich wie meziek in de oeëre! t zeuke nao de juuste toeëne, Doe zals zieën t zal zich loeëne! Same zinge dat sjupt inne bandj, De zurge kinne dan allemoal aan de kantj! Sjleet dich bie één van die koeëre aa, Same zinge, vol d r teëge aa! t Gieëf doch hieël erg veuël plezeer, t publiek zal dich bedanke, ummer weer! Ron Logister. Peësjbloom Ich zieë uëveral peësjblome In de weij,de diek en op de wal Ze stondj uëveral Zunj om ze aaf te mieë Ze kriege amper kans zich oet te zieë Ich houd zoeë va die geël kluër Ze frisje op de natuur De windj bloos ze uëveral heër Bis a de uëverkantj va t meer Woeë ze terech komme is mich geliek In de weij de wal of op de diek Jan van Haaf. 25

26 Ene vreuge wintjer De wintjer is dit joar vreug i gevalle En had os nuij uëvervalle De sjnieë viltj daag achtr ee De kinjer sjpieële met de sjlej D r sjnieë kumpt dich tegemood Alles had ene hoeëge hood D r is va alles aa de handj t verkier kruupt doer t landj De luuj doeën nieks es klage Vier motte t mer verdrage De sjtoepe ligke bomvol Oos kinjer hubbe de groeëtste lol Vier motte os mer sjtrikke Noa die sjoeën witte dikke Allewiel wierd geene sjtoep reengemak Vreuger woerd dat doer jieëderee aa gepak Jan van Haaf. Sprieëwe De sprieëwe verzamele zich vuurdat de zon ongergeet Allenuij op de zelfde plaatsj,ze hubbe besjeet Va uëveral heër huërs-te ze aa komme t is geliek een zjwarte colonne Massaal verzamele ze zich op de dreuëd va de hoeëgsjpanning Krek of t aaf gesproake is,volges plenning Opins vlege ze nuij voert de beum in vuur de uëvernachting Ze gontj bie ee zitte Om same te goan pitte Sjmurges went t leeg wieërd Zint ze um allenuij gesjmieërd Jan van Haaf. 26

27 Veldjboeket de veldjer zind in de zoeëmer ee blome kleed Ich stoa verstiljd dat zoeë get sjoeëns besjteet wiej kint zoeë get sjpontaan gebuëre al die sjoeën blome en kluëre margriet en vergeët mich neet wat een blome prach dat om mich heër stjeet klaproeës en kamille ich doeë ze nuij beminne korebloom en dotter die zind allenuij sjoeën ich krieg mien verdeende loeën went ich wanjel doer t Limburgs landj veul ich mit blome mien handj ze stondj uëveral om mich heer es mieër die prachtige blome va ozze leeve Hieër wiej sjoeën is toch de natuur en de blome sind gaar neet duur loate vier de natuur waardere vuur al dat sjoeëns wat ze os deed geëve Jan van Haaf. Plat a gen dusj Gier höbt `t vast geleaze of gehuërd, Biej Hub Egge op de auw Mert komme geregeld èè man of twelf, Biejee mit luuj van de dialektgroep, Diej zêtte zich aan ene groeëte dusj en kalle plat, dat sjprikt van zelf, Uëver alles wat ter toafel kumpt, in een ongedwonge sfeer, En drinke tösje doeër koffie mit kook of èè glaas beer, Doa zörgd d`r Hub vuër mit alle plezeër, Komt êns kiejke en zêt uch biej os aan de dusj, Doa vuëlt g`r uch juus wiej vier zoeë vriej wiej ene vusj, De sfeer is prima, en gelache wuërd oog, 27

28 Want oes motto is, niks mot alles moog, Gezelligheed kênt gene tiejd en dea is om vuër dat g`r `t wit Ich weet ziejker,de volgende kiejr doeëd g`r weer mit Es g`r hevesj goat zit g`r een ervaring riejker, Dan kikt g`r oet noa de volgende kieër, dat weet ich zieëker. Jan Theunissen. Tekeningen door: Jan Halmans. Vier kalle plat in t Nonke Buusjke Zondag 2 september was niet zomaar een zomerse zondag. In Schinveld was het een drukte van belang. De schutters van de schuttersbond Gerardus brachten een bezoek aan Schinveld bij gelegenheid van het laatste bondsfeest van En de dialectgroepen van de heemkundevereningen Brunssum en de Veersjprunk uit Onderbanken presenteerde zich in het Nonke Buusjke! Een prachtig nostalgisch decor voor een middagje sappig dialect. Jeanny Janssen en Louis Peeters beide namens de Veersjprunk en Jan van Haaf, Jan Theunissen en Wiel Roeselers vormden het Brunssumse smaldeel. De voordrachten waren afwisselend, (veelal uit eigen werk) humoristisch, ernstig en nostalgisch. Het Nonke Buusjke mocht zich verheugen over een groot aantal bezoekers, op het drukste moment waren er zelfs ruim 70 bezoekers. Het publiek had ruim aandacht voor alle facetten die deze middag geboden werden, de tentoonstelling van het Nonke Buusjke, de koffie en overheerlijke vlaai en uiteraard ook het dialect. De toehoorders genoten zichtbaar van de verhalen en gedichten en vormden een aandachtig, enthousiast en dankbaar gehoor. 28

29 Het blijkt iedere keer weer een goede combinatie te zijn, de sfeer van het Nonke Buusjke en het dialect. De bezoekers zijn te verdelen in 3 groepen; de een komt speciaal voor het dialect, de ander wil graag het Nonke Buusjke bezoeken en pikt met veel plezier wat dialect mee en weer een ander maakt op zijn wandeling of fietstocht door de Schinveldse bossen een tussenstopin het Nonke Buusjke en merkt dat je bij een kop koffie en stuk vlaai heel goed kunt genieten van dialectvoordrachten. De dialectgroepen zijn niet voor niets erg blij met de gelegenheid die door het Nonke Buusjke geboden wordt. Wiel Roeselers. Wens-te te sjlau bis, bis-te egelik te sjtom vuur dien versjtandj. Wiel Voor de liefhebbers onderstaand de agenda voor najaar Dinsdag 25 september van 19:00 tot 20:30 uur. Plat a gen dusj een rondetafelgesprek in dialect. In Herberg De Ouwe Mert, Café Eggen, Dorpstraat 77, Brunssum, entree vrij. - Donderdag 22 november van 19:00 tot 20:30 uur. Vier kalle plat dialectvoordrachten. 1 e etage Bibliotheek Brunssum, Rumpenerstraat 147, Brunssum, entree vrij. - Dinsdag 18 december van 19:00 tot 20:30 uur. Plat a gen dusj een rondetafelgesprek in dialect. In Herberg De Ouwe Mert, Café Eggen, Dorpstraat 77, Brunssum, entree vrij. 29

30 Brunssum, plaatjes van vroeger. Door: Jo Chiaradia. Nieuw!!!! De Heemkundevereniging Brunssum is nu ook met oude foto s op Facebook. Foto 1: Kindercommunie in de Fatimaparochie. Op de eerste rij, het vijfde jongentje van links is Gert Leers, de huidige minister. Foto 2: Bevrijding september Tank in de Dorpstraat. 30

31 Foto 3: De aanleg van de kleine vijver in het vijverpark in Op de achtergrond de Doorvaartstraat. Foto 4: De eerste vuilnisophaalwagen met de nieuwe emmers in 1952, in de Raadhuisstraat. Links café De Postwagen. Een groot aantal foto s, zijn zowel op papier als digitaal, te bezichtigen in het fotoarchief van de Gemeente Brunssum. U kunt voor een bezichtiging o.a. een afspraak maken met Jo Chiaradia, of Hebt u vragen over oude foto s en/of heeft u nog een interessante oude foto voor in deze rubriek neem dan contact op met Jo Chiaradia, of Zie voor meer plaatjes van oud Brunssum onze website 31

32 De historie van R.K. B.S.V., de jaren 1921 t/m Eerder gepubliceerd op de website van BSV Limburgia, De tekst is met toestemming overgenomen. Toen de gemeente Brunssum, in de eerste helft van de vorige eeuw, uitgroeide van agrarische plattelandsgemeente tot industriële gemeente, deed de snel opkomende voetbalsport ook in deze contreien zijn intrede. In de gemeente Brunssum namen in competitieverband deel de verenigingen Rhenania, Stm. Hendrik, Hertha en Vitesse. Daarnaast bestond ook nog de voetbalvereniging Olympia. Haar leden rekruteerde men uit de Jonge Werkman (de huidige KAJ). Pater Colsen was de stuwende kracht van deze vereniging. Olympia nam, in tegenstelling tot de reeds eerder genoemde verenigingen, niet deel aan de competitie. Zij speelden uitsluitend vriendschappelijke wedstrijden We schrijven het jaar Een aantal voetballiefhebbers vatte het plan op om de gemeente Brunssum te verrijken met een nieuwe voetbalvereniging. Er werd contact opgenomen met de leiders van Olympia. Na enkele besprekingen kwam men tot een akkoord. Olympia zou opgaan in de nieuw te vormen vereniging. 28 februari 1921 werd de nieuwe vereniging opgericht. Zij kreeg de naam van Rooms Katholieke Brunssumse Sportvereniging, afgekort RKBSV. Deze naam heeft de vereniging behouden tot de fusie met Limburgia in De initiatiefnemers voor het oprichten van RKBSV waren de heren Ancion, Kerkhof, Lenssen, Maas en Vondenhoff. Misschien is het interessant te weten welke spelers er in het eerste elftal speelden. Welnu, dat waren A. Vondenhoff, A. Diederen, A. Kerkhof, J. v.d. Boom, G. Keulen, F. Capellen, Schoffelen, N. Hendrix, P. Maas, C. Lenssen en J. Keulen. Reeds na korte tijd bleek dat RKBSV zeker één elftal in het veld kon brengen dat met redelijke kans op succes aan de competitie kon deelnemen. Contact werd er opgenomen met de toen bestaande voetbalbond, genaamd RKLVB (Rooms Katholieke Limburgse Voetbal Bond). RKBSV werd lid van deze bond. Een en ander kostte natuurlijk veel geld en van de clubkas was dan ook spoedig de bodem te zien. Om uit de financiële impasse te geraken en de clubkas iets te spekken, nam RKBSV zijn toevlucht tot het organiseren van zogenaamde seriewedstrijden, die toentertijd zeer in trek waren. Een groot aantal 32

33 clubs had ingeschreven. De publieke belangstelling was zeer groot. Het bekende Chevremont (toen nog Olympia geheten) ging met de ereprijs naar huis. De opbrengst bedroeg netto ruim 300 gulden (± 140 euro). Voor die tijd een enorm bedrag. Een minder prettig gevolg van de seriewedstrijden was, dat er onder de leden verschil van mening ontstond. Het resultaat was dat meerdere leden zich als lid bedankten en hun voetbalvermaak elders zochten. Bij de oprichting werd gekozen voor een speelterrein aan de Merkelbeekerstraat voor de steenfabriek van de heer Lemmens. Een niet zo geschikt terrein, vandaar dat uitgekeken werd naar een beter speelveld. Vervolgens werd gekozen voor een terrein gelegen bij het voormalige kasteel het Höfke, ook wel Bexhoes genaamd. Dit terrein werd niet goedgekeurd door het bondsbestuur, waarna de vereniging verhuisde naar een terrein gelegen in de Oeloven voor de graanmolen van de heer Bruls, aan de rechterkant van Op gen Hoes. De toenmalige clubkleuren waren zwart en wit In dit jaar werd voor het eerst aan de competitie deelgenomen. Twee elftallen werden ingeschreven, respectievelijk in de 2 e en 3 e klas RKLVB. Een plaats in de middenmoot aan het einde van de competitie voor beide elftallen was het resultaat. 33

34 1923 Een behoorlijk aantal leden telde de vereniging Vitesse, die haar domicilie eveneens in Brunssum had. In 1923 moest deze vereniging de strijd om het bestaan opgeven. Het overgrote deel van haar leden kwam naar RKBSV over. Leden die later naam zouden maken in onze vereniging. Ook konden we gebruik gaan maken van het speelveld van Vitesse, dat gelegen was links van Op gen Hoes. Dit betekende het vierde speelveld binnen twee jaar Er wordt deelgenomen aan de door de RKLVB georganiseerde wedstrijden om de kostbare Limburgerprijs. Het RKBSV-bestuur kreeg de uitnodiging de voorwedstrijden van groep C te organiseren. Deze voorronde werd door RKBSV gewonnen zodat het elftal zich plaatste voor de eindwedstrijden welke werden gespeeld op het Minor terrein in Nuth. Hier wist men tot de finale door te dringen, waarin met 2-0 gewonnen werd van R.V.V.Roermond door doelpunten van Leo Franssen (onze latere voorzitter) en P. Raets. De Limburgerprijs, een kostbaar kleinood, verhuisde voorgoed naar Brunssum. Het succes in Nuth kwam onze vereniging ten goede. Een verzoek om promotie werd door het bondsbestuur welwillend ontvangen. Zo zien we, dat in het seizoen ons eerste elftal in de 1 e klas RKLVB werd ingedeeld. Het reserve-elftal bleef in de 3 e klas. Echter niet voor lang. Aan het einde van de competitie prijkte dit team op de bovenste plaats. Het eerste kampioenschap in onze vereniging was behaald. Promotie naar de 2 e klas was het gevolg RKBSV, geboren en getogen in oud-brunssum, had veel concurrentie van het toenmalige Rhenania, dat een terrein aan de Schinvelderstraat had. In 1927 fuseerde deze vereniging met Stm. Hendrik. Deze combinatie gaat onder de naam Stm. Hendrik een terrein aan de Venweg bespelen. In 1936 neemt deze vereniging de naam Limburgia aan. De fusie had tot gevolg dat RKBSV meer in de belangstelling kwam te staan in oud-brunssum. Tevens verhuisde RKBSV naar het terrein van Rhenania aan de Schinvelderstraat. 34

35 1928 In dit jaar werd eindelijk het gewenste resultaat bereikt. Het eerste en tweede elftal werden kampioen, met daaraan verbonden promotie naar respectievelijk de overgangsklasse en de eerste klasse RKLVB. Een derde elftal nam, zij het op bescheiden wijze, ook aan de competitie deel Het eerste elftal eindigde in dit jaar op een eervolle derde plaats, met slechts twee punten achterstand op de kampioen Quick (het huidige FC Geleen Zuid). De toenmalige RKF (de landelijke competitie voor verenigingen op katholieke grondslag) werd uitgebreid. De nummers 1 en 2 van de overgangsklasse, aldus werd besloten, zouden zonder meer promoveren. De vereniging DVO, dat de 2 e plaats bezette, wenste geen gebruik te maken van de geboden gelegenheid. Zodoende kreeg RKBSV de kans, die ze dankbaar met beide handen aangreep. Ons eerste deed zijn intrede in de landelijke competitie De start in de competitie was geweldig, een gelijkspel en drie overwinningen. Doch er deed zich een merkwaardig feit voor. Alle gespeelde wedstrijden werden door de Bond ongeldig verklaard. Wat was namelijk het geval. Een ongerechtigde speler zou bij RKBSV aan de wedstrijden hebben deelgenomen. Bestuur en de betrokken speler wisten van de prins geen kwaad. Een en ander had tot gevolg dat er moeilijkheden in onze vereniging ontstonden. Het tweede elftal trok zich uit de competitie terug en degradeerde daardoor naar de 2 e klas RKLVB. De toekomst van RKBSV zag er niet erg hoopvol uit. Men kan spreken van een zwarte bladzijde in de geschiedenis van RKBSV RKBSV komt in zware financiële problemen. Het enigste lichtpuntje aan de donkere hemel is het reserve-elftal. Dit elftal werd kampioen van zijn afdeling en promoveerde naar de 1 e klas van de RKLVB. 35

36 1933 Gedwongen door de financiële problemen komt de vereniging voor de keus te staan om het eerste elftal vrijwillig te doen degraderen naar de overgangsklasse van de RKLVB of de vereniging op te doeken. Op een speciaal daartoe belegde ledenvergadering werd, met algemene stemmen, besloten tot het eerste. Het voortbestaan van RKBSV hing die dagen aan een zijden draadje. Voor de zoveelste keer kregen we een ander terrein toegewezen. Men verhuisde naar de zogenaamde Meulewei gelegen op de hoek van de Schinvelderstraat en de Pastoor Hagenstraat. Een terrein dat helaas schuin afliep Wederom deden zich moeilijkheden voor. Een meningsverschil tussen de bondsleiding en ons bestuur (waar lag de oorzaak?) had tot gevolg, dat het eerste elftal, dat vanaf het begin van de competitie de ranglijst aanvoerde, verdere deelname aan de competitie werd ontzegd. Protesten over en weer. Niets mocht baten. Het Bondsbestuur handhaafde zijn eenmaal ingenomen standpunt. Gevolg: het 2 e en 3 e elftal trokken zich terug. Vrees alom dat achter de geschiedenis van RKBSV een punt gezet kon worden. Maar de redding was nabij. Oud- 36

37 leden en diverse andere personen die RKBSV een warm hart toedroegen boden spontaan hun hulp en medewerking aan. Men was het erover eens dat het nodig was de vereniging in z n geheel grondig te reorganiseren. Het dagelijks bestuur werd samengesteld uit personen, die niet rechtstreeks bij de vereniging betrokken waren, aangevuld met oud-leden. Gesterkt kwam RKBSV uit deze ernstige crisisjaren tevoorschijn. Voor de eerste maal werd aan de vereniging een jeugdafdeling toegevoegd. Uit alles viel af te leiden, dat de vereniging een rooskleurig tijdperk tegemoet zou gaan. Liefst met vijf elftallen werd aan de competitie deelgenomen. Drie senioren en twee jeugdelftallen. Hierbij een overzicht van het ontstaan van het jeugdvoetbal. Begin oktober 1935 ontving de toenmalige jeugdleider van RKBSV de heer G. Keulen een uitnodiging van de RKLVB voor het bijwonen van een algemene jeugdleiderbijeenkomst. Ter vergadering werden de competitie-indeling, het wedstrijdprogramma en de wedstrijddagen besproken en vastgesteld. Deelnemers aan de op te starten jeugdcompetitie waren onder meer Stm. Hendrik (Limburgia), Hoensbroek, RKBSV, Egge, Rumpen, DFC en SNE. Na het spelen van een viertal wedstrijden werd besloten de lopende competitie stop te zetten en een geheel nieuwe indeling met twee poules te maken, dit door de aanmelding van nieuwe teams. Er werden een tweetal afdelingen geformeerd, bestaande uit: Afdeling A: Egge, Patronaat Schinveld, RKBSV-A, RKBSV-B, Rumpen en DFC. Afdeling B: Hoensbroek, DWS, Nuth, ADVEO, Amstenrade en SNE Ons eerste elftal neemt deel aan een toernooi georganiseerd door de voetbalvereniging Rumpen. RKBSV won dit toernooi en wist voor één jaar beslag te leggen op de rectoraatsbeker Een zeer succesvol jaar. Het eerste elftal wordt kampioen en door de promotiewedstrijden te winnen promoveert men naar de 2 e klas IVCB. Deze organisatie (Interdiocesane Voetbal Competitie Bond) geheten, verzorgde als opvolger van RKF de landelijke competities. Ook werd deelgenomen aan de bekende toernooien van Hoensbroek om de Ave Rex Christie-beker en om het rector Gilissen-doel van VVH (het huidige Heerlen Sport). Gerenommeerde eerste klassers werden uitgeschakeld en beide trofeeën verhuizen naar Brunssum. Vooral de 1.50 meter hoge 37

38 A.R.C.- beker werd triomfantelijk meegebracht. Tevens is er dit jaar het eerste kampioenschap te vieren bij de jeugd. Het A-elftal wordt zonder puntverlies kampioen RKBSV werd wederom gedwongen het terrein aan de Meulewei te ontruimen. Het nieuwe terrein dat men ging bespelen was gelegen op gebied van de gemeente Schinveld aan de Brunssummerstraat. Dit terrein werd bespeeld door de Schinveldse Boys, in de volksmond beter bekend als de poalclub. Laatstgenoemde vereniging ging in dit jaar ter ziele. Zodoende kwam dit terrein vrij en kon RKBSV erover beschikken. Voor het eerst in de geschiedenis van RKBSV werd er een jeugdtoernooi georganiseerd Het seizoen van de kampioenen bij RKBSV. Het eerste elftal werd kampioen van de 2 e klas IVCB. Het derde elftal werd kampioen in de 3 e klas RKLVB. Ook het A-elftal werd wederom kampioen. De promotiewedstrijden die het eerste elftal moest spelen brachten niet het gewenste resultaat. Promotie naar de 1 e klas IVCB bleef alsnog uit. Bron: C. Hul. De historie van RKBSV van 1921 t/m 1971, in: De diverse jubileumboeken van RKBSV. Foto s: De foto s zijn afkomstig uit de diverse jubileumboeken van RKBSV. 38

39 Ouwe Mert Treffe van Broenssem Dorpstraat Brunssum Zondag 21 oktober :00-17:00 uur Oldtimers/klassiekers Dialectvoordrachten Expo oude foto s Oude Markt 39

40 Plan Uw Kantoor is gevestigd in Brunssum op de Kerkstraat 326 Wat kan Plan Uw Kantoor leveren of voor u betekenen? Computers op maat. (wij maken graag een vrijblijvende offerte) Laptops en pc's. Printers en multifunctionals. Kantoorartikelen. Toners en inktcartridges. Laptop en computer reparatie. Virusvrij maken en opschonen van uw systeem. Webdesign, domeinregistratie en hosting. Kopieër- fax en scanservice. Inbindservice. Netwerk beheer. Tel: