De aanloop naar de Olympische Spelen in

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "De aanloop naar de Olympische Spelen in"

Hilde van den Velde
5 jaren geleden
Aantal bezoeken:

3 De aanloop naar de Olympische Spelen in Londen was verre van vlekkeloos voor Team USA. Het begon al met de lockout. Hierdoor liep het seizoen uit, waardoor er met minder voorbereidingstijd genoegen moest worden genomen. Daarna verdween de ene na de andere topper. Dwight Howard, Derrick Rose, Dwyane Wade en Chris Bosh haakten allemaal af vanwege blessures. Met de Tyson Chandler als enige echte center is de kans groot dat de VS niet alleen qua verwachtingspatroon op de Heat lijken, maar ook qua speelstijl veel weg zullen hebben van de regerend NBA-kampioen. We hebben spelers die op veel posities uit de voeten kunnen, stelde LeBron James in de voorbereiding. Durant kan op 2-5, ik kan op 1-5. Iguodala kan het en ook Melo kan op meerdere plekken spelen. Dat wordt dus leuk. Als Coach K rare of unieke lineups op het veld wil zetten, heeft hij de mogelijkheid om dat te doen. Het klinkt bijna als coach Erik Spoelstra die bij Miami in het afgelopen seizoen zonder echte center de ene onorthodoxe line-up na de andere uit zijn hoge hoed toverde. Onze sterke punten zijn snelheid en atletisch vermogen. We zijn als team heel flexibel. Iets wat ook noodzakelijk zal zijn aangezien de Amerikanen het tekort aan lengte moeten compenseren met het overschot aan talent en veel inzet. Talent is er genoeg. Buiten de bekende namen is de aanwezigheid van rookie Anthony Davis opvallend. Davis werd op de valreep opgeroepen na een blessure, jawel, van Blake Griffin. Het is voor het eerst sinds het Dream Team in 1992, met Christian Laettner, dat er een speler meegaat die nog geen wedstrijd in de NBA heeft gespeeld. De eerste keus van New Orleans in de draft van vorige maand liet tijdens de voorbereiding in de eenvoudige zege op Groot-Brittannië met elf punten en vier blocks zien dat hij van waarde kan zijn voor het team. Hij was verreweg de beste collegespeler. Hij past zich hier snel aan en speelde uitstekend tegen de Britten, stelde Krzyzewski.

4 Team USA was ook veel te sterk voor de Dominicaanse Republiek, terwijl het tegen Brazilië niet echt liep bij de VS. De Brazilianen waren ondanks een goed eerste kwart niet in staat in de buurt te blijven. James is echter vol vertrouwen in aanloop naar het toernooi: Het maakt niet uit wie er speelt. De coach kan doen wat hij wil, want de spelers die we hebben zullen stuk voor stuk het spel spelen waarmee we het beste resultaat gaan behalen. Spanje De meeste gevreesde tegenstander voor de VS is Spanje. De Spanjaarden zijn gebrand op revanche na de nederlaag in de finale van vier jaar geleden in Beijing. Tot in de slotfase van de wedstrijd had Team USA het moeilijk en met een kleine twee minuten te gaan had Spanje de tegenstander binnen handbereik met een stand. Verder kwamen de gebroeders Gasol en co echter niet. Nu volgt in Londen een nieuwe kans. Buiten Pau en Marc Gasol hebben de Zuid-Europeanen de beschikking over de NBA-spelers José Calderon, Serge Ibaka en Victor Klaver, die werd gedraft in 2009 en deze maand een contract tekende bij de Portland Trail Blazers. Daarnaast beschikt de ploeg ook nog over twee oud-nba-spelers in Rudy Fernandez en captain en scherpschutter Juan Carlos Navarro. Helaas moet de Spaanse equipe het stellen zonder guard Ricky Rubio. Dat is een aderlating waarvan moet blijken hoe groot de impact is op het spel van de ploeg. Tijdens het WK twee jaar geleden was de kwartfinale het eindstation, terwijl in 2006 de mondiale titel nog werd gewonnen, twee jaar later de zilver medaille op de Spelen werd behaald en in 2009 de EK-titel werd gepakt. De vraag is of de Spanjaarden de nieuwe Argentijnen kunnen worden en Team USA van goud kunnen houden. Concurrentie Een korte blik op de andere concurrenten van Team USA leert ons dat de torenhoge verwachtingen op een gouden plak niet

Het begon met Kobe Bryant en het eindigde met Barack Obama.

uit 1992. En als zelfs de president van de Verenigde Staten vindt dat het Dream Team de beste van de twee is, dan is de discussie gesloten.

Het is alleen nog iets te vroeg om hem een plaats in de Hall of Fame toe te schrijven, of te onthouden.

6 Het begon met Kobe Bryant en het eindigde met Barack Obama. Daartussenin maakten Michael ik-heb-zeker-gelachen Jordan, Charles Barkley, Larry Bird en Scottie Pippen de stompzinnigheid duidelijk van de gedachte dat er een team beter zou zijn dan het Team USA uit En als zelfs de president van de Verenigde Staten vindt dat het Dream Team de beste van de twee is, dan is de discussie gesloten. en James Harden voor Dwight Howard, Dwyane Wade en Derrick Rose. Hmmm, dan wordt het ineens een ander verhaal. Davis, zeg maar de Laettner van deze groep, heeft zeker meer potentie. Het is alleen nog iets te vroeg om hem een plaats in de Hall of Fame toe te schrijven, of te onthouden. Een uitsluitend antwoord is er natuurlijk niet te vinden, de tijden zijn niet met elkaar te vergelijken. Het argument van Jordan dat elf van de twaalf spelers zijn opgenomen in de Hall of Fame is steekhoudend. Buiten Christian Laettner, die het nooit tot de Hall zal schoppen, zijn tussen 1998 (Larry Bird) en 2011 (Chris Mullin) alle spelers toegetreden tot de exclusieve groep basketballers in Springfield. Van het huidige team is niet te verwachten dat er elf Hall of Famers worden geproduceerd. Echter, vervang Tyson Chandler, Andre Iguodala Deze groep zit echter zonder Howard, Wade en Rose en is dus minder getalenteerd. Wat niet inhoudt dat ze niet kunnen winnen van Jordan en co, zoals Bryant suggereerde. Verliezen met 44 punten verschil, zoals de teams tijdens de Olympische Spelen in Barcelona, zullen ze zeker niet. In een best-of-7 zou zelfs een wedstrijdje of twee gewonnen kunnen worden. Maar natuurlijk bijten Bryant en James in het stof als Jordan in de slotseconden van Game 6 zijn dodelijke cross over vervolgt met een even dodelijk jump schot vanaf net buiten de bucket. Swishhhh. In alle eerlijkheid: nooit wordt het meer zó perfect als in 1992.

onterecht zijn. Frankrijk is goed, maar heeft in Tony Parker slechts één go-toguy.

Het hoogst haalbare voor de Fransen is een plaats in de halve finale. Hetzelfde geldt voor Litouwen. Op het laatste WK derde, maar verloor bij de laatste vier met vijftien punten verschil van de VS.

slechts vijf punten scoorden) en de Argentijnen zijn niet meer zo van goud als ze in het begin van deze eeuw waren toen ze de VS tweemaal versloegen tijdens een WK (2002) en de Olympische Spelen

Het lijkt echter niet meer dan logisch dan dat de enige echte min of meer gelijkwaardige opponent, het al eerder genoemde Spanje, deze plek opeist.

7 onterecht zijn. Frankrijk is goed, maar heeft in Tony Parker slechts één go-toguy. Het feit dat Ronny Turiaf in de startopstelling begint en bij NBAkampioen Miami Heat niet tot nauwelijks aan spelen toekwam zegt genoeg. Het hoogst haalbare voor de Fransen is een plaats in de halve finale. Hetzelfde geldt voor Litouwen. Op het laatste WK derde, maar verloor bij de laatste vier met vijftien punten verschil van de VS. Het Zuid-Amerikaanse duo Brazilië en Argentinië heeft een hoop kwaliteit en strijdlust, maar de Brazilianen werden vorige week relatief eenvoudig door Team USA opzij gezet (met een kwart waarin ze slechts vijf punten scoorden) en de Argentijnen zijn niet meer zo van goud als ze in het begin van deze eeuw waren toen ze de VS tweemaal versloegen tijdens een WK (2002) en de Olympische Spelen (2004). Met Frankrijk en Litouwen gaan deze twee landen strijden om twee plaatsen in de halve finale. Mocht één van hen doorstoten naar de finale, zou dit een regelrechte sensatie zijn. Het lijkt echter niet meer dan logisch dan dat de enige echte min of meer gelijkwaardige opponent, het al eerder genoemde Spanje, deze plek opeist. In een best-of-7 zouden de Spanjaarden kansloos zijn tegen de Amerikanen, maar bij een slechte dag van Team USA (zoals bij het WK in 2006 in de halve finale tegen Griekenland) en een goede dag van de Spanjaarden kan het raar lopen. De logica, en meest veilige gok, zegt echter dat LeBron James en co voor de veertiende maal in de olympische historie het goud mee naar de States brengen. De druk is hoog, maar Team USA neemt met minder geen genoegen. James: De gouden medaille van vier jaar geleden hangt op een mooi plekje. De bronzen plak van vier jaar daarvoor absoluut niet. Dat was geen prestatie. D12 Sweepstakes Howard naar de Nets. Howard niet naar de Nets. Howard naar de Rockets. Howard niet naar de Rockets. Howard naar de Hawks. Howard niet naar de Hawks. Howard naar de Mavs. Howard niet naar de Mavs. Howard toch naar de Nets. Nee, Howard naar de Lakers. Het zou wat zijn als D12 inderdaad dezelfde weg af zou leggen als zijn illustere voorganger Shaquille, maar niemand weet echt waar Howard uiteindelijk terecht gaat komen. Normaal gesproken was Howard teamgenoot geworden van D-Will bij de Nets. Ware het niet dat hij in maart om onverklaarbare redenen de mogelijkheid om deze zomer free agent te worden liet lopen. Als Howard toen zijn handtekening niet had gezet, had hij al lang en breed in Brooklyn gezeten en waren we nu verlost van deze Dwightmare. Dwight Howard wordt echter betaald om goed te ballen (iets wat hij over het algemeen naar behoren doet), niet om zakelijk uit te blinken. Wat dat betreft heeft de Magic het onheil over zichzelf afgeroepen met jarenlang mismanagement. Hoe is het in vredesnaam mogelijk dat je er als organisatie niet in slaagt om twee van de meest dominante spelers in de afgelopen dertig jaar langer aan je te binden? Orlando is tenslotte geen Cleveland. Mooi weer, prima leefomstandigheden. Verzeker je ster van goede secundaire voorwaarden, oftewel omring hem met goede teamgenoten, en klaar is Kees. Stuk voor stuk faalden ze, de coaches, managers en directeuren. (Oké, de Finals in 1995 en 2009 niet meegerekend.) Beide partijen verdienen niet de schoonheidsprijs in deze situatie. De verantwoordelijken bij de Orlando Magic moeten zich echter schamen. Diep schamen. #fail #bigfail

Vergelijkbare documenten

LEN BIAS ( )

LEN BIAS ( ) LEN BIAS (1963-1986) Een betere versie van Michael Jordan. Al twee jaar na de NBA-entree van de basketballer die nu wordt gezien als de beste aller tijden, kwam er een speler voorbij die volgens velen