Nr. 6 - oktober 2007 LAAC DUURLOPER Officieel orgaan van de www.laactwente.nl LANGE AFSTAND ATLETIEK CLUB TWENTE Opgericht 18 oktober 1984 Aangesloten bij de KNAU Verschijnt 6 keer per jaar VAN de voorloper REDACTIE Gerry Visser 074-2916683 Marcel Lucassen 074-2778664 André Bosgraaf 06-41232627 Gerrie Broeders 053-4339413 Laura Kotte 0541-530260 Bart Vos 074-2670446 Hans Gerritsen 053-4340614 Redactieadres: Brassehorst 21 7531 KH Enschede Kopij: redactie@laactwente.nl BESTUUR Henk Offenberg (voorzitter, media-contact) 074-2429199 Hans Lenderink (penningmeester) 053-4318128 Carla Blokhuis (secretaris) 074-2434372 Corine Schenk (algemene zaken, activiteiten) 074-2437353 Laura Kotte (algemene zaken, duurloper) 0541-530260 Eric Dogger (algemene zaken) 053-4327732 Jouw naam? (sponsoring) Secretariaat LAAC Twente W. de Clercqstraat 45 7553 VA Hengelo Bankrekening Rabobank Oost Twente: 1568.31.589 T.n.v. LAAC Twente te Oldenzaal E-mail: bestuur@laactwente.nl LEDENADMINISTRATIE Johan Kappert De Wilmskamp 63 7552 GW Hengelo Telefoonnummer: 074-2772153 E-mail: info@laactwente.nl CONTRIBUTIE 2007 Wedstrijdleden: 72,00 Recreatieleden: 54,00 Jeugdleden: 35,00 WEDSTRIJDSECRETARIAAT Herman Holterman F. Zernikestraat 33 7553 EA Hengelo Telefoonnummer: 074-2437650 Bankrekening Rabobank Oost Twente: 1568.31.589 T.n.v. LAAC Twente te Oldenzaal E-mail: wedstrijden@laactwente.nl Foto s: Koos van Dijk Een hoogtepunt in het bestaan van LAAC Twente misschien, zeker in de periode dat ik voorzitter van deze club mocht zijn, zo heb ik de eerste editie van de Huttenkloasloop in Oldenzaal ervaren. Wat een feest was het zondag 7 oktober in Oldenzaal! Natuurlijk hadden we geluk met het fraaie weer, maar men krijgt wat men verdiend, zal ik maar zeggen. Het was een prachtige wedstrijd, vooral door de geweldige organisatie die liep als een trein, zelfs de prijsuitreiking van de verschillende wedstrijden was op tijd. Een geweldige prestatie gezien het grote aantal deelnemers deze eerste keer. Ik denk dat we 2 jaar geleden, toen de eerste plannen van de nieuwe wedstrijd gestalte kregen niet hadden kunnen denken dat het direct zo n succes zou worden. Een klassieker werd de eerste Huttenkloasloop al in de pers genoemd, een betere recensie kun je niet krijgen, dunkt me! Dat schept overigens wel verplichtingen voor de toekomst. Deze wedstrijd moest wel een succes worden. De meeste mensen hebben geen idee hoeveel LAACers de afgelopen anderhalf jaar bezig zijn geweest om deze wedstrijd op poten te zetten. Verschillende werkgroepen zijn ik weet niet hoe vaak bij elkaar geweest om te zorgen dat er niets aan het toeval werd overgelaten. Groepen die gezamenlijk of lopend of met de fiets het nieuwe parcours weer inspecteerden om te kijken of het allemaal wel kon. Is het niet te nauw, te glibberig of is het niet te lang, of te kort. Er is gesproken met politie, ambtenaren, gemeentebestuurders. Er is gesproken met scholen, met wijze mannen en vrouwen en met potentiële sponsoren die ineens niet meer potentieel waren. Er is enorm veel geregeld en georganiseerd, en dit alles op een manier om trots op te zijn. Nou, ik als voorzitter, maar vooral ook als LAAC-lid ben er enorm trots op dat we dit toch maar met z n allen voor elkaar hebben gekregen! Natuurlijk valt er nog wel het een en ander te verbeteren, maar je moet zo n wedstrijd ook de tijd gunnen om te groeien en natuurlijk ook haar scheppers! LAAC is bijna 25 jaar en heeft laten zien dat het meer dan volwassen genoeg is om een dijk van een wedstrijd te organiseren. Iedereen enorm bedankt voor alle hulp, en volgend jaar dan wordt het helemaal een kraker met meer dan. deelnemers. Henk LAAC Duurloper Nr. 6 - oktober 2007
IN DIT NUMMER VAN DE REDACTIE VOOR DE WHISKY LIEFHEBBER HEBBEN WE MEER DAN 150 soorten whisky op voorraad Daarnaast 150 hebben soorten we whisky een uitgebreid op voorraad assortiment in: wijn port likeur cognac VOOR DE WHISKY LIEFHEBBER HEBBEN WE MEER DAN Daarnaast hebben we een uitgebreid assortiment in: wijn port likeur cognac Kwaliteit Kennis Kunde Kennis gaan hand in hand bij Kwaliteit Kunde gaan hand in hand bij Gall & Gall In den Vijfhoek 21 Oldenzaal Tel: Gall 0541-533391 & Gall In den Vijfhoek 21 Oldenzaal Tel: 0541-533391 pagina De Loopster (door Gerry Visser) 4 LAAC Baanwedstrijd (door Bart Vos) 6 De Doorloper (door Gerry Visser) 9 Huttenkloasloop (redactie) 10 Huttenkloasloop foto s 14 Warmlopen (door Marcel Lucassen) 17 Lopen Kreng (door Marcel Lucassen) 18 LAAC Mededelingen 21 Jungfrau Marathon 22 Zaaltraining 25 Medianieuws 26 Wedstrijduitslagen 2 Houtenklaasloop 5 Foto: Peter Snijders Natuurlijk staat deze Duurloper bol van de eerste Huttenkloasloop van 7 oktober jl. Wat een fantastische wedstrijd heeft LAAC Twente hiermee in het leven geroepen. Dat biedt perspectief voor de toekomst om uit te groeien tot een groot evenement. Er waren nog veel meer mooie hardloopavonturen dit najaar, en daarover kun je ook wat stukjes lezen in deze editie. Tevreden kunnen we straks de winter in gaan om nog meer hard te lopen en alvast na te denken over het voorjaar. Mocht je iets bijzonders meemaken op hardloopgebied. Een PR bijvoorbeeld, of een fantastische wedstrijd ergens in het (buiten)land? Stuur dan die loopverhalen met foto s naar: KOOP BIJ ONZE ADVERTEERDERS Wedstrijdkalender 6 redactie@laactwente.nl Hans Gerritsen VAN DE BESTUURSTAFEL Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan. Zo ook binnen het bestuur van LAAC Twente. Onze voorzitter Henk Offenberg kwam zo n 5 jaar geleden in het bestuur, en hij vindt dat het nu tijd is om te gaan. We vinden het erg jammer, maar begrijpen zijn beslissing. In februari, tijdens de Algemene Ledenvergadering, zal hij zich niet meer herkiesbaar stellen. Wij vragen daarom de leden alvast na te denken over een geschikte opvolger van Henk. De laatste bestuursvergadering had uiteraard een hoog Huttenkloas gehalte. Twee dagen na deze topdag zaten we alweer bij elkaar. Veel enthousiaste verhalen kwamen los en pas na een uur begonnen we met de agenda. Tot slot is het goed om te melden dat LAAC Twente een defibrillator heeft aangeschaft. Deze zal standaard tijdens de trainingen aanwezig zijn, maar kan ook meegenomen worden naar wedstrijden. Het bestuur SLUITINGSDATUM KOPIJ 12 december 2 LAAC Duurloper Nr. 6 - oktober 2007
Door Gerry Visser DE LOOPSTER Henk Wessels Ik dacht dat ik het niet meer kon. Het is nu bijna twee jaar geleden dat Henk het op een ochtend toen hij met de hond wandelde het erg benauwd kreeg. Het zou wel inspanningsastma zijn, werd hem verteld. Maar toen hij op 10 januari 2006 de tien kilometer van de Woolderes liep, ging het zo slecht dat hij zeker wist dat het zijn laatste loop zou zijn. Want het ging niet meer. Ik nam van iedereen afscheid, schudde ze de hand en vertelde ze dat ik zou stoppen met lopen. Ik kon het niet meer. Het zou anders gaan, maar dat wist hij toen nog niet. Gelukkig maar, want achteraf had het weinig gescheeld of het was echt zijn allerlaatste loop geworden. Henk is geboren en getogen in De Pollen, een klein dorpje ten oosten van Vriezenveen. Hij is een enorme sportfanaat en gaat voetballen. Maar op zijn zestiende krijgt hij tijdens een sportkeuring het dringende advies niet meer actief te sporten. Nader onderzoek toont aan dat hij een hartafwijking heeft en er volgt in Utrecht een noodzakelijke operatie. In die tijd had je een overlevingskans van 50% dus het was niet helemaal zonder risico, zegt Henk met enig gevoel voor understatement. Maar alles gaat goed en voorzichtig pakt hij het sporten weer op. Na zijn verhuizing naar Hengelo, hij is dan 22 jaar, gaat hij tennissen. Inmiddels is hij getrouwd met Hilda en tennis is een sport die ze samen konden doen. Ik was nogal actief in die tijd, herinnert Henk zich, en ik speelde in de D1, voor amateurs een redelijk niveau. Hele zondagen was je daarmee zoet. Eerst tennist hij bij TV Veldwijk, en later, nadat hij een tijd is gestopt, bij Hercules, achter Stork. In die tijd begint hij ook met lopen, niet alleen om aan zijn conditie te werken, maar ook omdat hij het erg leuk vindt. Ik liep altjd hetzelfde rondje, vertelt Henk, vanaf mijn huis aan de Mesdagstraat, achter het Weusthag langs, verder langs de Houtmaat naar Borne en dan weer terug. Het is een kilometer of tien en ik deed er zo n 45 tot 50 minuten over. En was het s zomers langer licht, dan liep ik wel eens helemaal door naar het Deldense bos. Hij gaat het steeds leuker vinden. Henk Vruwink gaf mij advies in die tijd, hij was altijd erg fanatiek. Henk traint al zo n jaar of tien voor zichzelf wanneer hij Jan Fabels leert kennen. Henks zoon krijgt verkering met Kirsten, de dochter van Jan en Frances Fabels, vandaar. Jan zorgt ervoor dat Henk zich aansluit bij Laac en er gaat voor Henk een wereld open. Hij koopt nieuwe schoenen en traint voortaan op dinsdag en donderdag op een heel andere manier dan hij gewend is. In het weekend trainden we om negen uur vanaf Siemerink met de groep van Hans Damveld. Ik ging met stappen vooruit in die tijd! Henk gaat ook wedstrijden lopen en al snel is hij op het niveau van een halve marathon. Lachend: Ik had in die tijd wel een heel verkeerde manier van wedstrijdopbouw. Ik ging er altijd vol in, en moest dat op het eind van de rit dan bekopen. Het heeft even geduurd voordat ik doorhad dat dat niet de verstandigste manier van lopen was! Voor zijn vijftigste wil Henk een marathon lopen, en dat lukt hem met gemak. Halverwege de jaren negentig vond ik dat ik er wel klaar voor was en ben ik ervoor gaan trainen. Je had toen nog de dertig van Laac in het voorjaar en dat ging allemaal goed. Ik was er eerlijk gezegd wel een beetje bang voor en het was op het eind ook best zwaar, maar ik heb het gehaald. Ik kwam toen in 3:44 over de finish, die toen nog in het Diekman was. Hij zou nog meer marathons lopen, maar nooit sneller dan zijn eerste. Ik had soms ook wel een beetje pech, vertelt Henk. Op de ochtend van mijn derde marathon, die ik voor mijn schoonzus Annie zou lopen die een ernstig ongeluk had gehad, werd ik gebeten door de hond. Het werd allemaal snel verbonden maar ik had er onderweg behoorlijk last van en ik deed er dan ook meer dan vier uur over. Tijdens de volgende marathon, die van Rotterdam, zit het hem weer niet mee. Ik was al onderweg, toen ik bedacht dat ik mijn brood thuis had laten liggen. Dus ik weer terug. Gelukkig wachtte de bus nog even, anders was ik die dag nooit in Rotterdam gekomen! Alle stress werkt niet mee om die dag een toptijd te lopen. Tussendoor loopt Henk ook kortere afstanden en doet hij met collega s regelmatig mee aan de bedrijvencompetitie van grotere wedstrijden, zoals de Tilburg Ten Miles en de Dam tot Dam loop. Henk is accountmanager van Bouwradius, een bedrijf dat cursussen en trainingen verzorgt voor de bouw. Leuk werk, maar zijn functie brengt ook de nodige stress met zich mee. En juist daarom is het lopen zo lekker, zegt Henk. Je maakt je hoofd even helemaal leeg en als je thuiskomt ziet de wereld er vaak heel anders uit. In 2005 worden zijn tijden zonder aanwijsbare oorzaak steeds slechter. Eerst wijdt hij het aan zijn leeftijd, maar niet alleen worden de tijden minder, ook het lopen gaat steeds moeizamer. Begin november 2005 liep ik s ochtends met de hond, en ik kwam bijna niet meer vooruit, ik had geen lucht. Ik wist dat er iets aan de hand moest zijn, en ging maar eens naar de huisarts. Ik kwam thuis met een pufjesapparaat en ventolin, want het was vast inspanningsastma, vertelt Henk. Het apparaat en de medicijnen helpen maar weinig. Ik wist dat er meer aan de hand moest zijn, vervolgt Henk, en dus heb ik een doorverwijzing gevraagd naar de cardioloog. Eerst wilden ze de afspraak pas ergens in maart zetten, maar op mijn aandringen kon ik eind januari langs gaan, er waren een paar nieuwe artsen bijgekomen. Op de ochtend van 26 januari 2006 gaat Henk eerst nog even bij zijn werk langs. De afspraak is immers pas om half elf. Dan gaat hij samen met zijn vrouw naar het ziekenhuis. Hij is al in de hal als hij bedenkt dat hij zijn ponsplaatje heeft vergeten, en hardlopend gaat hij nog even heen en weer naar de auto, trap af en trap op. Er wordt een hartfilmpje gemaakt en de cardioloog luistert geconcentreerd met zijn stethoscoop. En verdwijnt dan om een hele poos weg te blijven. Henk en zijn vrouw maken er nog een paar grapjes over ( Zou ik vandaag zijn enige patiënt zijn? ), maar hebben snel door dat er wat aan de hand is wanneer ze de ernstige blik van de arts zien wanneer hij de spreekkamer weer binnenkomt. De hartfilm blijkt buitengewoon slecht te zijn. Zo slecht zelfs dat Henk absoluut niets meer mag doen, elke inspanning kan fataal zijn. Nog geen kwartier later ligt hij op de intensive care. Wat hij op dat moment niet beseft, is dat hij heel veel geluk heeft gehad. Voor hetzelfde geld had ik een hartinfarct gekregen, en dan had ik het beslist niet na kunnen vertellen, zegt Henk. Dat hij twee weken eerder nog meedeed aan de Woolderesloop, is bijna niet voor te stellen. Nadenken over het gevaar dat hij toen liep, heeft weinig zin. Het was mijn tijd blijkbaar nog niet, concludeert Henk droogjes. Hij wordt succesvol geopereerd en krabbelt in het voorjaar en de zomer langzaam uit het dal. Ik kreeg in die tijd heel wat kaartjes van lopers van Laac, en dat deed me echt wel wat. Ze zijn je niet vergeten, denk je dan. In de herfst is hij zodanig hersteld dat hij voorzichtig met lopen begint. Henk: In september liep ik mijn eerste meters, samen met mijn dochter. En natuurlijk weer hetzelfde rondje Weusthag, al hebben we Borne maar laten liggen. Dat voelde heel bijzonder, dat kun je je vast wel voorstellen. En in januari 2007 doet hij, wat niemand had kunnen voorspellen, weer mee aan de Wooldereslopen. Het trainen gaat voorspoedig en de zomer ziet er veelbelovend uit. Tot Henk op een warme ochtend in juni met de hond een stukje gaat fietsen. Wat er precies is gebeurd, weet ik niet meer, maar de hond wilde rechtdoor en ik rechtsaf. En dat ging niet goed. Hij klapt met zijn gezicht vol op het asfalt en ligt even versuft op de grond. Een paar jongens van Intersport die naar hun werk gingen, hielpen me overeind. Ik kon bij hen op de zaak bijkomen en had wel door dat het niet helemaal goed was. In het ziekenhuis kreeg ik weer de mededeling dat ik niet naar huis mocht, dat ze me er wilden houden. En wat denk je? Het was weer half elf! Dit keer is de situatie niet levensbedreigend, maar na een nader onderzoek is de eindconclusie een gebroken spaakbeen, gekneusde ribben en een kapotte bovenkaak. Er moet worden geopereerd. Omdat er een andere operatie voorging, was ik pas s avonds om acht uur aan de beurt. Mijn kaak moest worden uitgedeukt en ik heb een plaatje gekregen vlak boven mijn oog. Gelukkig kon ik meteen de volgende ochtend weer naar huis. Het lopen moet noodgedwongen weer even wachten, maar inmiddels is Henk weer aan het trainen en deed hij afgelopen zondag mee aan de Huttenkloasloop. Ik loop niet meer de tijden die ik vroeger liep, maar dat hoeft ook niet. Ik ben al lang blij dat ik weer kan en mag lopen. En natuurlijk loop ik nu op hartslag, als die te hoog wordt, neem ik direct gas terug Ook laat hij zich regelmatig keuren. Ik weet nu hoe belangrijk dat is. Je moet het wel jaarlijks doen, want het kan maar zo veranderen. Had ik me drie jaar geleden laten keuren, hadden ze misschien niets gevonden. Maar had ik het twee jaar geleden laten doen, dan wel. Longinhoud, vetpercentage, cholesterol, dat soort dingen. Je kunt er een ongeval niet meer voorkomen, maar je kunt de risico s wel verkleinen PR s Henk Wessels* 5 km - 19 min. 10 km - 43 min. 21,1 km - 1 uur 38 min. 42,2 km - 3 uur 44 min. * Tijd en plaats niet zo belangrijk 4 LAAC Duurloper Nr. 6 - oktober 2007 5
LAAC Baanwedstrijd 27 september 2007 Door Bart Vos Op donderdag 27 september was er weer een baanwedstrijd in ons mooie FBK-stadion. De tribunes zaten niet vol, maar er werd wel hard gelopen. En de bezetting was heel redelijk. Op de 1500 meter startten 21 atleten en atletes. Allemaal haalden ze de eindstreep. De eerste plaats bij de mannen ging naar Werner Wessels, die zijn concurrent in een daverende eindsprint versloeg. Met 4:17,6 was hij slechts een ruime seconde sneller dan de nummer twee, Bert Jan Haarkamp. De derde plaats was voor Stefan Paalman met een mooie 4:26 blank. Bij de dames ging de winst naar Gerinda Schulenburg met 6:15,4 en ze bleef daarmee haar enige concurrente Annelies Lageschaar met 35 seconden ruim voor. Foto s Gerrie Broeders Bij de tien kilometer deed zich een bijzonderheid voor: Guido Gosselink had waarschijnlijk bedacht dat het mooi in zijn schema zou passen als hij vandaag 20 km hard zou lopen. Maar ja, de baanwedstrijd is maar 10 km. Dus wat doe je dan? Dan loop je gewoon in beide heats mee! En ook niet zo n beetje, met een tijd van 36:39,4 kwam hij als vierde over de streep en werd eerste in zijn categorie. Winnaar van de 10 km was Lars Duistermaat met 35:13,5. Onze eigen Gerben Franke werd tweede met een tijd van 35:33,0. Op de derde plaats kwam Kurt Peek met 36:22,0. In totaal haalden er 33 atleten en atletes de finish en moesten er 4 onderweg afhaken. Kan gebeuren, volgende keer weer een kans. Bij de heren deden er 29 mee. Bij de dames was de opkomst iets minder groot, maar ja 25 rondjes is ook zo saai. En onze LAAC-dames houden wel van wat afwisseling en gezelligheid op het parcours. Slecht 4 dames haalden de eindstreep. En die verdienen dan ook een eervolle vermelding. In volgorde van binnenkomst: Gerry Visser (44:40,9), Dione Scheuten (44:46,7), Miranda Bruins (49:29,9) en Ingrid Meenderink (51:49,4). Allen van harte gefeliciteerd met jullie prestatie! UITSLAGEN BAANLOOP 27-09-2007 1.500 METER Johan Hampsink 5:29,8 Annelies Lageschaar 6:50,6 10 KM Gerben Franke 35:33,0 Guido Gosselink-1 36:39,4 Arnold Klieverik 37:29,9 Huub van Langen 37:37,1 Joop Vriend 37:37,6 Ron Hofte 37:47,3 Hans ter Mors 37:49,9 Guido Gosselink-2 37:55,0 Bart Withag 37:58,3 Marcel van Tellegen 39:01,6 Anton ter Elst 40:26,8 Thijs Reith 42:21,6 Gerry Visser 44:40,9 Dione Scheuten 44:46,7 Ruud ter Huurne 45:10,5 Herman Wennink 46:05,2 Rob Reith 46:12,7 Gerrit de Klein 46:47,0 Miranda Bruins 49:29,9 Martin Bergsma 50:27,6 Ingrid Meenderink 51:49,4 Robert ter Beek 51:53,4 Foto s: Gerrie Broeders 6 LAAC Duurloper Nr. 6 - oktober 2007 7
Webdesign D T P Fotografie Doeltreffende websites DTP, van visitekaartje tot full colour brochure en Van logo tot complete huisstijl Ook voor de digitale fotografie die hiervoor nodig is kan men bij HG67 terecht H A N S G E R R I T S E N H aa nn S gg ee rr rr ii tt S ee nn B R A S S E H O R S T 2 1 7 5 3 1 K H E N S C H E D E 053-4340614 06-22955761 w w w. h g 6 7. n l i n f o @ h g 6 7. n l NL 1512 HG67 Digitale VormgeVing Plannen Het mooie van lopen is dat ik het nooit hoef te plannen. In het dagelijks leven, overvol met werk, kinderen, hobby s, vrienden en familie, kan ik niet anders dan alles strak plannen. In het lopen kan ik het laten en loop ik waar en wanneer ik zin heb. Tenminste, zo was het altijd. Maar de laatste tijd vind ik het steeds moeilijker worden. Er is eenvoudigweg te veel te kiezen. Neem een willekeurig weekend ergens in het begin in de herfst. Ik kan naar de Posbankloop bij Velp of de Halve Marathon van Texel. Maar er is ook een leuke estafette van Trios in mijn eigen dorp. Na enig wikken en wegen besluit ik lekker in de buurt te gaan lopen, wel zo gemakkelijk. Maar toch, ik had graag weer eens aan de Posbankloop mee gedaan, en een weekendje Texel was ook niet verkeerd geweest. Het volgende weekend is de Zeeuwse Kustmarathon, die al heel lang op mijn verlanglijstje staat. Maar o nee, dan is de Huttenkloasloop dus schuift Zeeland voor de zoveelste keer door naar een volgend jaar. Hoewel, het is ook het weekend van de zes uur van Amersfoort, waar ik de laatste jaren altijd aan mee heb gedaan. Oké, LAAC Twente gaat voor, natuurlijk. Maar toch En dan het weekend erop: een bosloop in Den Ham, een halve marathon in Meppel of toch maar de MPM estafette, lekker dicht bij huis. Maar Eindhoven dan? Ik was daar vorig jaar ook al niet... De week erop loop ik in Amsterdam de marathon, dat maakt het kiezen wat makkelijker. Al krijg ik ook de vraag of ik hetzelfde weekend meewil naar Schiermonnikoog, daar is immers een halve marathon. Er is zóveel te kiezen. Kies ik voor een bepaalde wedstrijd, dan weet ik precies welke andere ik allemaal mis. En alle wedstrijden zijn op hun eigen manier de moeite waard. Zo langzamerhand raakt de loopkalender zo overvol dat je niet langer de wedstrijd kiest die je graag lopen wilt, maar vooral de wedstrijden kiest die je níet lopen wilt. En zo zit ik de laatste tijd vooral te strepen ( Die niet, en die niet, en die volgend jaar maar weer, en ah, wat jammer, die kan ook niet ) in plaats van vol verwachting mijn loopjes te plannen. Het mooie van lopen is dat het je leert te schrappen. Maar dat is minstens zo moeilijk als goed leren plannen. 8 LAAC Duurloper Nr. 6 - oktober 2007 9
Huttenkloas loop 2007 O l d e n z a a l Eindelijk was het dan zover. Zondag 7 oktober 2007, een zonovergoten dag en de 1 e Huttenkloasloop kon van start gaan. Al vroeg was er volop activiteit op de markt in Oldenzaal. Ook in het Carmel College waren al vele LAACers aanwezig. Van de eerste loop, de Kidsrun van 1 kilometer tot de hoofdafstand, de halve marathon is door alle leden van de redactie een verslagje gemaakt en ook vanuit het oogpunt van de vrijwilligers is deze dag beschreven. Tenslotte heeft een aantal kinderen hun ervaring Punt 74: Walstraat/Monnikstraat. Het is nog vroeg en kil als de eerste kinderen van de 1 km loop de bocht om komen rennen. De eersten lopen nog redelijk goed, daarna volgen de kinderen die met een vertrokken gezicht naar hun zij grijpen. Weet iedereen nog hoe dat voelt? Steken in je zij? Deze kinderen wel. Ze zijn er bijna en worden luidkeels aangemoedigd door meerennende papa s. Na de 1 volgt de 2 km. Zij moeten het rondje 2 keer afleggen. De tweede keer dat ze langskomen zijn de hoofden rood en verhit. Het wordt al duidelijk wat warmer. Maar het zijn bikkels. Veel jongens in voetbaltenue, sommige meisjes in joggingpakken. Sommigen zijn moe en willen gaan wandelen, maar om de hoek is de finish. Dus dan toch maar weer hardlopen. Helden. En dan komen de grote jongens en meiden. De drie rondjes voor de 3 km. De eerste is de kleinste. Hij blijft alle grote jongens voor. Het eerste, tweede en derde rondje. Een talent. Ook in deze wedstrijd weer veel moe gestreden gezichten. Drie rondjes is toch best wel ver als je nog niet zo groot bent. Allemaal halen ze de finish en even later komen ze trots als een pauw weer langs met hun medaille om de nek. Zelf gewonnen! 13.00-14.30 uur: 21,1 KM Halve marathon. Hoezo geen snel parcours? Al vaak heb ik gemerkt dat je tijdens zware, heuvelachtige hardloopwedstrijden, niet persé langzame tijden hoeft te lopen. Neem nou bijvoorbeeld de Diepe Hel in Holten of de Bommelasloop in Buurse. Daar wordt toch ook echt hard gelopen. Helemaal als het weer perfect is, zijn deze parcoursen best geschikt om een mooie tijd te lopen. De Huttenkloasloop is geen uitzondering op deze regel want zondag 7 oktober jl. ging ik eigenlijk zéér voorzichtig van start. Met de zware kilometers met stift op mijn onderarm geschreven, had ik me goed voorbereid op wat komen zou. Na de doorkomsten op de 5 en 10 km had ik wel door dat het gewoon net zo snel ging als een platte wedstrijd. Je gaat tenslotte ook weer naar beneden. Als de fantastische omgeving wordt overgoten met prachtig najaarsweer dan vergeet je snel dat het bergop en bergaf gaat. Het was puur genieten tijdens de eerste Huttenkloasloop en voordat ik het wist liep ik op de welbekende rondje Oldenzaal paden weer richting het centrum, me totaal niet bewust dat ik maar een paar seconden boven mijn PR liep. 11.30 uur: 1 Kilometer rennen. Toen bij hem in de klas een oproep werd gedaan om mee te doen aan een hardloopwedstrijd, dacht Jesper Kotte gelijk, ja dat lijkt me wel wat. Als voetballer bij Quick 20 heeft hij natuurlijk al een behoorlijke conditie opgebouwd. Toch wilde hij graag een paar keer trainen voor het hardlopen en daarom ging hij soms met zijn moeder óf met zijn tante Laura op pad. Vanuit zijn huis had hij een rondje van één kilometer uitgezet. Tijdens het inlopen werd hem uitgelegd hoe hij moest starten (niet te snel) en hoe hij de wedstrijd moest indelen. Tijdens het hardlopen kreeg hij technische aandachtspunten mee zoals, niet te grote passen nemen en de armen recht naar voren zwaaien. Na een stuk of 4 trainingen was Jesper in vorm voor de grote dag. s Morgens vroeg haalde hij eerst zijn startnummer op, 1035, hij vond het een mooi getal. Daarna snel naar de start want er werd eerst nog een warming-up gedaan op muziek. Geconcentreerd keek Jesper naar de gymjuf en deed alle oefeningen zo goed mogelijk mee. Toen dat afgelopen was, nog snel even op de foto en daarna proberen om vooraan de start ergens een plekje te veroveren. Toen dat goed gelukt was (zie foto, links vooraan in een grijs t-shirt) was het alleen nog maar wachten op het startschot. En weg was hij. Zoef!! Iedereen sprintte zo hard mogelijk weg. Rennen, rennen!! De eerste 100 meter ging Jesper als een speer. Daarna moest hij even bijkomen maar toch rende hij in een tempo, dat iets lager lag, door. Maar hij bleef wel hardlopen, precies zoals hij tijdens de training geleerd had. Toen hij door de laatste bocht kwam stonden zijn moeder, zijn vader, zijn broertje en zijn opa & oma hem aan te moedigen, maar later bleek dat hij hier niets van gezien of gehoord had. Uiteindelijk kwam hij als 39e (net één seconde boven de 5 minuten) over de streep en werd hij met zijn school, De Bongerd, tweede. Na de finish had hij het erg warm en ook veel dorst. Op de vraag of hij vaker mee gaat doen aan hardloopwedstrijden antwoord hij enthousiast: Ja! En dan doet mijn broertje Stan misschien ook wel mee. Laura Kotte van deze dag beschreven. 11.30 uur: 1 Kilometer kidsrun. Haai laak twente ik vont het leuk en ik doe ook bijna altijt mee maar ik weet niet hoe faak ik de huttenkloas loop al heb gedaan Maar Papa weet dat wel. Maar hoe faak heben julie de Hutenkloas loop algedaan. Deze tekening heb ik van de Hutenkloas loop gemaakt. Johan Gerritsen (7 jaar) Punt 9: Haerstraat. Het verkeer moet worden tegengehouden, de lopers komen eraan. Ze mogen niet rechtdoor lopen, want dan snijden ze een stuk af. Er zit hier een mooi lusje in het parcours. Later kijken ze smachtend naar de volgende verkeersleider die je al kunt zien staan, maar nu gaan ze nog braaf rechtsaf. Ze zijn net gestart. De lopers van de 5, 10 en de 21,1 km. In het begin (dit punt ligt op ongeveer 1,2 km van de start) oogt iedereen nog fris. Er wordt nog gelachen en grapjes gemaakt. Het parcours is vrij, de auto s mogen weer door. Er is veel begrip, een enkeling is ongeduldig. Overal staan borden: pas op hardlopers. Bij de tweede doorkomst (van de 10 km) staan de gezichten van de lopers al heel wat strakker. Een lachje kan er nauwelijks nog af en men heeft het zwaar. Het parcours loopt hier wat op, dan daalt het en dan gaat het weer omhoog. Pittig. Bovendien heeft de volop aanwezige zon inmiddels zijn werk gedaan en loopt de temperatuur op. Sommigen hebben een spons bemachtigd en lopen er lang mee door. Aan het einde van de stroom hardlopers is de sfeer weer wat relaxter. Deze dames hebben geen haast, ze komen er wel. Een groet en een lachje kan er bij hen nog wel af. De automobilisten hebben duidelijk meer haast. Waarom moet je nou stoppen voor 2 van die langzame lopers? Aan de kant, de straat is van ons! Sorry, dames en heren, vandaag even niet. Vandaag is de straat van de lopers van de Huttenkloasloop. Bart Vos Helaas gold dit niet voor iedere loper want toen we terug liepen naar de parkeerplaats zagen we toch ook lopers, tijdens de laatste kilometer, in gevecht met hun lichaam om de finish te halen. Sommigen konden dat niet meer op eigen kracht. Al met al was de eerste Huttenkloasloop een groot succes, en door de superweersomstandigheden, en zéér goede organisatie de beste reclame voor de editie van 2008. Hans Gerritsen Punt 47: Paasbergweg/Alleeweg (17,5 km). Een auto staat dwars op de Alleeweg met zijn voorwielen vast in de modderige berm. Op de Paasbergweg moeten twee auto s komend van de Denekamperstraat tegengehouden worden. Ook naderende auto s uit de tegenovergestelde richting. Een auto op de Alleeweg in aantocht, normaliter een fietspad. Overal wandelaars en fietsers, die zich een weg banen in de mêlee. Drommen hardlopers op weg van erve Reuver naar de Tankenberg. Dat is de actuele situatie rond kwart voor drie tijdens de eerste Huttenkloasloop op de Paasberg. Een situatie, die je als verkeersregelaar het hoofd mag bieden. Om twee uur is dit unieke Twentse plekje op de Paasberg nog rustig en vredig, zoals we dat gewend zijn. De heerlijke herfstzon valt door kalende bomen op de bruine bladeren. De verkeersregelaar is op tijd op zijn post en voelt zich 10 LAAC Duurloper Nr. 6 - oktober 2007 11
happy en is één met de naar paddestoelen en bladeren geurende natuur. Maar dat zal niet lang meer zo zijn. De gasten voor het familiefeest bij familie Arends zijn in groten getale in aantocht, evenals de honderden lopers van de Huttenkloasloop. De auto s en atleten zullen zich gaan mengen op honderdenvijftig meter Alleeweg, die eigenlijk te smal is voor auto s. Enkele gasten rijden eerst de afslag voorbij om vervolgens verderop te keren en de zaak van de tegemoetkomende zijde te compliceren. Het fraaie weer nodigt vele fietsers en wandelaars uit om naar Knooppunt 47 te komen en zij kijken verbaasd naar de verkeersregelaar, die zijn best doet om de deelnemers aan de Huttenkloasloop door de traffic jam te leiden. De lopers laten zich de merkwaardige auto s op het doorgaans zo fraaie punt welgevallen en ze laten zich niet van slag brengen. Zij zetten hun koers voort richting het dak van de wedstrijd om vervolgens twee kilometer lang naar beneden te hollen. Op naar de finish, het terras en het verkoelende bier. En de verkeersregelaar? Hij hoeft vandaag niet te lopen. Hij mag genieten. Genieten van de eerste en weergaloze editie van de Huttenkloasloop. Marcel Lucassen Een 5 kilometer belevenis. Samen met Ruud en twee van zijn collega s uit Winterswijk, deed ik sinds lange tijd weer eens mee aan een thuiswedstrijd. Niet gelijk te moeilijk doen dacht ik, dus ik koos voor een afstand van 5000 meter. Voordat deze van start ging, werden eerst de deelnemers van de Halve Marathon weggeschoten. Met de muziek van Vangelis op de achtergrond vond ik dit erg indrukwekkend om te zien. Wat een grote opkomst! En wat een boel publiek! Ook de organisatie was erg in zijn nopjes zo te zien. Het straalde van iedereen af. Terwijl ik mij tussen de deelnemers van de 5 en 10 kilometer ging invoegen, zag ik allemaal bekenden aan de kant staan. Toch eigenlijk wel leuk een wedstrijd in je eigen woonplaats... Nog snel even een dubbele knoop in mijn veters doen, iedereen om je heen succes wensen en pang daar gaat ie. Na 20 seconden gaan we over de startstreep maar dat maakt niets uit. Bij deze mooiste van Twente ging het toch niet om de snelheid? De eerste twee kilometer lopen we nog met z n vieren, maar daarna maken Ruud en ik ons los en maken we een inhaalslag. Tegen de Wijnbergen op omhoog, halen we veel mensen in. Da s best kicken als je rustig bent begonnen. Onderweg zeg ik nog tegen Ruud: misschien doe ik straks nog wel een rondje, ik loop zó lekker. Bij het laatste stuk langs de Bentheimerstraat en de Molenstraat horen we de speaker, Hans Damveld, al roepen wie er allemaal binnendruppelen. Als we langs de ijssalon van Olffen rennen is het nog maar een klein stukje. Het publiek staat overal langs de weg en we worden goed aangemoedigd. De laatste honderd meter nog even sprinten en dan zijn we er. Moe maar voldaan drinken we een paar bekertjes en nemen we een sinaasappel en een banaan. Niet lang daarna zien we de collega s van Ruud ook over de finish rennen en komen de verhalen los. Terwijl we op het terras in de gaten houden wie er allemaal van de Halve Marathon binnenkomen, praten we over de wedstrijd en genieten we van de zon. Laura Kotte Het zal niet waar zijn. Het is het weekend van de Huttenkloasloop en ik ben ziek. Ik ben nooit ziek. Maar er is geen ontkennen aan: zere keel, zere benen, warm hoofd en totaal geen energie. Het is niet anders, denk ik op zaterdag. Niets aan te doen, volgende keer beter. Al weet ik heel goed dat er nooit meer een volgende eerste keer komt. Maar op zondagochtend is de koorts verdwenen. En de keel voelt ook wat beter. Misschien moet ik maar gewoon gaan en zien hoe het gaat. Ik krijg spijt als ik thuisblijf, dat weet ik zeker. Bij de inschrijving en later in het startvak is het één Laac-reünie. Nog voordat het startschot gaat is mijn dag al geslaagd. En het wordt alleen maar leuker. Het parcours blijkt prachtig, met na iedere bocht weer een ander vergezicht. Ik loop met de rem erop en neem zodra ik lucht tekort kom meteen gas terug. Zo is het wel te doen en ik kom veilig over. Ach, eigenlijk is het ook geen parcours om snel te lopen. Het is een route om van iedere meter te genieten, en dat heb ik vandaag zeker gedaan. Met hernieuwd besef hoe bijzonder dat eigenlijk is. Organisatie bedankt! Bezoekersstatistieken www.huttenkloasloop.nl De website www.huttenkloasloop.nl is vanaf zijn oprichting, begin maart 2007, in toenemende mate bezocht. In deze eerste maand waren er zo n 300 bezoeken, dit aantal was in juli gestegen naar een krappe 700. Vanaf augustus (1000 bezoeken) verdubbelde het aantal bezoekers maandelijks. Piekmaand is natuurlijk oktober: tot op heden (11 oktober) is het aantal bezoekers 5155 geweest. De drukste dagen waren de wedstrijddag en de dag erna met 1400 bezoeken per dag: mensen willen dan de uitslagen zien! Daarna zakt het bezoekersaantal weer snel in. De drukstbezochte pagina s waren de homepage, de uitslagenlijsten en de deelnemerslijsten, gevolgd door de fotopagina en het gastenboek. Tijdstippen waarop veel bezoekjes werden gebracht waren rond 10 uur s ochtends (!) en rond 9 uur s avonds. Het uitgezette parcours van de halve marathon op www.afstandmeten.nl staat daar momenteel in de top tien van meestbekeken routes en is ruim 2000 keer bezocht. Het parcours van de 5 en 10 km, wat pas op 18 september is geplaatst, is zo n 600 keer bekeken. Gerry Visser Gerrie Broeders (webmaster) UITSLAGEN 21,1 KM Robert Steinmeijer 1:14:17 Herman Kemerink 1:23:58 Joop Vriend 1:24:36 Paul Meulenbroek 1:24:36 Hans ter Mors 1:24:37 Tonnie Bruns 1:25:44 Marcel van Tellegen 1:26:52 Jan Wullink 1:29:09 Hans Gerritsen 1:30:29 John Hampsink 1:30:47 Klara Davina 1:31:45 Richard Beldhuis 1:32:39 Jeroen Kemperink 1:32:49 Piet Mol 1:33:05 Eddy van Essen 1:34:13 Daniel Wever 1:34:35 Frank Konings 1:35:11 Pascal Butterhoff 1:36:01 Theo Wegdam 1:36:38 Fons Nijmeijer 1:36:51 Marcel van Wilpe 1:36:50 Alwie Molenbroek 1:36:50 Hans Klomp 1:37:10 Jon Severijn 1:38:21 Gerry Visser 1:39:17 Gerritjan van Alst 1:39:39 Hans Dat 1:39:58 Elise Elbert 1:40:25 Marcel Bos 1:40:25 Jeroen Paalman 1:40:40 Wim Hoppenreijs 1:41:07 Bart Agterbos 1:41:57 Sjef Olde Scholtenhuis 1:42:29 Nico Hoeben 1:42:32 Gerard Grobbink 1:42:48 Han Velthuis 1:42:32 Gerrit Telgenhof 1:43:33 Diny Detert 1:44:00 Jan Olsman 1:44:12 Bert Siemerink 1:44:27 Gerard Sander 1:44:44 Wim Buijvoets 1:44:39 Alien Kruize 1:45:17 Herman Wennink 1:45:17 Benno Benneker 1:46:07 Fons Krabbe 1:47:12 Bart Peeters 1:49:32 Ruud Vlutters 1:49:55 Frans Jannink 1:50:01 Harry Bossink 1:50:54 George Klomp 1:50:39 Nico Langeslag 1:51:46 Alphons Polman 1:52:15 Ron Emmens 1:52:18 Anja Ligthart 1:52:46 Gerrit Ruiter 1:52:46 Ton Scheuten 1:54:22 Henk Wessels 1:55:58 Rutger Tan 1:55:50 Jan Oude Weme 1:56:00 Gerrit Struik 1:56:24 Annelies Lageschaar 1:57:05 Ingrid Meenderink 1:57:47 Dick Spijker 1:58:38 Reggy Keizer 1:59:34 Robert ter Beek 2:01:42 Tonnie Klaas 2:01:59 Ria Meijerink 2:02:03 Marije Blom 2:02:27 Lucia Ruiter 2:05:42 Aly Hendriksen 2:06:33 Raymond Bruins 2:11:07 Bruno van den Heuvel 2:14:04 Anne Marie Kiers 2:14:37 Mariette Steffens 2:15:53 UITSLAGEN 10 KM Ron Hofte 38:44 Dick Ramerman 39:08 Monique Kropmans 42:48 Joris Roord 43:00 Marlies Schoonhoven 43:45 Toon Eppink 45:16 Adele Smits 46:19 Bert Peper 46:55 Gerrit de Klein 48:17 Miranda Bruins 49:24 Martin Bergsma 49:32 Sabine Veldhuis 49:55 Jacoline Huiskes 51:31 Trudy Tanke 51:48 Renate van den Ham 54:46 Sabine van den Bulk 54:52 Andrea van Schoot 1:01:19 Ellen Kemerink 1:01:37 Adéle Broekhuis 1:02:37 Liane Strijker 1:03:51 Millie Frankot 1:04:15 Kitty Reinink 1:05:02 UITSLAGEN 5 KM Ben Platier 18:24 Wouter van Baaren 18:39 Hans Engbers 19:12 Jan Grobben 19:38 Bjorn Wigger 21:25 Dione Scheuten 21:31 Ruud ter Huurne 22:45 Gerda Scholten 23:06 Marianne de Vries 23:26 Arjan Heinemans 24:08 Harrie Emmens 24:23 Maaike Ebbekink 24:13 Laura Kotte 25:09 Dick Kooren 26:36 Eva Koevoets 27:42 Ruud Kotte 27:44 Marielle Hagedoorn 28:01 Agnes van der Tol 28:15 Maartje Peeters 28:49 Kristy Brand 29:55 Foto s: Gerry Visser Marcel Lucassen Laura Kotte Cor Gerritsen Hans Gerritsen 12 LAAC Duurloper Nr. 6 - oktober 2007 13
Foto s: Gerry Visser, Marcel Lucassen en Hans Gerritsen Voor meer foto s kijk op www.toptext.nl - www.huttenkloasloop.nl - http://picasaweb.google.nl/ah.lucassen/huttenkloasloop200702 14 LAAC Duurloper Nr. 6 - oktober 2007 15
WARMLOPEN Door Marcel Lucassen more with less Niemand zal een hele of halve marathon zonder goede voorbereiding kunnen volbrengen. Iedereen zoekt daarin zijn eigen weg. In hoeverre laten we ons hierbij beïnvloeden door media, commercie of door elkaar? Er moet zo veel tijdens een trainingsperiode. Of valt er winst te boeken door wat meer te laten... Introweb Nederland bv T (074) 243 01 05 info@introweb.net introweb.net INTW0006 Adv A5 lig ZW.indd 1 21-08-2006 14:07:46 Fysiotherapie Manuele therapie Sportfysiotherapie Kruisstraat 8 7573 GJ Oldenzaal 0541-514833 contactpersoon: André Bosgraaf Per 1 januari 2006 direct toegankelijk, zonder verwijzing van de arts. BORN-tabletten, PowerBars, energie-gels, isotone of hypertone sportdrankjes. Ze schijnen nodig te zijn voor, tijdens of na een lange duurloop of marathontraining. Om ons op te peppen of om vlot te herstellen van een inspanning. Of zouden we ook soberheid moeten trainen? Met als doel ons lichaam gebruik te leren maken van de aanwezige energie, die het ruimschoots op voorraad heeft. Deze zomer heb ik me aangeleerd om de lange duurlopen alleen op water te lopen. Een paar flesjes water aan mijn drinkgordel en meer niet. Geen extra energie voor een duurloop toevoegen. Hiermee stimuleer ik mijn lichaam om snel in de vetverbranding te duiken en dit activeer ik extra door voor een laag looptempo te kiezen. Maagproblemen blijven achterwege en je kunt het heerlijk lang volhouden, want de vetverbranding voert als energiebron de boventoon. De verbrandingssnelheid van het aanwezige voedsel gaat omlaag en je lichaam leert effectiever met eten om te gaan. Tijdens en na de duurloop maak ik geen gebruik van extra energiebronnen. Het is wel een kwestie van trainen en volhouden, maar uiteindelijk is je lichaam echt in staat more with less te kunnen. Verander je eetpatroon tijdens je (marathon)voorbereiding niet drastisch. Eet gevarieerd van het land, met mate uit de zee en beperkt uit de stal. Chi-running is een manier van lopen, waarbij we ons laten leiden door onze ademhaling. Als we onze ademhaling leren beheersen, kunnen we ontspanning in ons lopen brengen. De ademhaling wordt leidraad tijdens het lopen. Door te lopen met een lage ademhaling met daarbij het accent op het uitademen, wordt de paslengte regelmatig en voelt het lopen ritmisch aan. Je energieverbruik daalt. Chi-running kun je het best alleen oefenen tijdens een lange duurloop of met een groep, die dat samen wil doen. Het is niet gemakkelijk om in je eentje te midden van een stel gezellige kwebbelkonten in een diepe concentratie te lopen. Ook deze wijze van lopen heb ik me eigen gemaakt en pas deze toe tijdens mijn lange duurlopen. Je raakt door deze wijze van lopen in een flow (a meditative state of mind) en schakelt het denken, piekeren en tobben uit. Door je bewust te zijn van je ademhaling tijdens het lopen kun je more with less. Chi-running is gebaseerd op T ai Chi en dat betekent bewegen zonder weerstand. Een derde aspect van een trainingsperiode is het vullen van de mentale koffer. We verzamelen allerhande mentaliteiten om ons te wapenen tegen wat komen gaat en ze moeten ons een veilig gevoel bezorgen. Loopschema s worden nauwgezet gevolgd, trainingen kunnen niet overgeslagen worden. We worden slaaf van ons moeten: Ik moet toch zeker 2 halve marathons hebben gelopen. Deze week moet ik echt mijn kilometers halen. Ik moet vanavond echt trainen, ik kom een andere keer voor je verjaardag. Ik moet onder de veertig minuten lopen, anders kan ik mijn beoogde marathontijd wel op mijn buik schrijven. Ik moet mijn nieuwe schoenen zeker vijf keer inlopen. Ik moet ook in de warmte trainen, want We zijn voortdurend bezig met het versterken van ons zelfvertrouwen. Hierbij staat de ik-factor op de voorgrond. Het is diezelfde ik-factor, die onze ontwikkeling ook vaak in de weg staat. Als we wat meer in staat zouden zijn om deze factor los te laten, komen we op het rijke terrein van vertrouwen. Dan geef je je over aan wat komen gaat en leef je in het besef dat de toekomst ook voor jou goed zal zijn. Dat geeft rust en het zelfvertrouwen hoeft beduidend minder gevoed te worden. Je bereikt more with less. Zie rust en ontspanning als absolute voorwaarden om het beste in je naar boven te halen. Leef vol vertrouwen en ontspannen naar een loopevenement toe, verschaf je het inzicht dat deze ook jou gegund is en zie het evenement niet als tegenstander, maar omarm het. Ideeën over je voeding, je training en jezelf kunnen loopstressverhogend of -verlagend werken. Ik heb door de jaren heen ervaren dat more with less mij ontspant en rust brengt. De loopsport heeft me ook geholpen dit te ontdekken. Denk niet dat dit te bereiken is door pats boem de knop om te zetten. Het is een kwestie van inzicht vergaren, van loslaten en overgeven aan. Dat is een groeiproces van jaren, dat ik iedereen gun en het is te doen. Er gingen ons velen voor. De zesentwintig tellen boven de 3 uur, die ik recentelijk op de marathon van Berlijn liep, zijn voor mij symbolisch. Deze tellen leren mij dat ik kan vertrouwen op een doel, dat bij me past en dat ik mezelf stel. Maar ook dat er nog altijd een klein beetje onzekerheid en angst in mij schuilgaan. Niets menselijks blijft mij vreemd. Ik vertrouw erop dat me voldoende tijd wordt gegund om ook dat stukje te leren beheersen 16 LAAC Duurloper Nr. 6 - oktober 2007 17
Lopen kreng! Berlijn 30 september 2007 Twee jaar na dato staat de kerngroep van het Berlijn-project 2005 van LAAC Twente om negen uur opnieuw aan de start van één van de mooiste marathons van Europa: de REAL BERLIN MARATHON Over één ding zijn ze het eens. Er wordt in het najaar van 2007 weer een marathon gelopen. Eindhoven, Berlijn, Amsterdam of Keulen. Ze worden het niet eens. Marcel wil diep in zijn hart terug naar Berlijn. Als Hans P. begin 2007 oppert dat hij een sportieve herkansing wil in Berlijn, weet Marcel het zeker: Ik ga met Hans P. mee naar Berlijn! Twee jaar geleden moest Hans P. een streep zetten door zijn marathon in Berlijn vanwege een knieblessure. Hans wil sportieve revanche en Marcel gaat mee. Teije, Dick, André en Hans G. sluiten zich kort daarna aan en het pact Berlin Revisited is gesloten. In de zomer zullen de zes heren starten met hun voorbereiding. Titia, de vrouw van Dick, regelt de trein. Teije het hotel. Bart en Edward sluiten zich later aan bij de groep. Herman blijkt zich ook ingeschreven te hebben. Negen mannen trekken hun stoute loopschoenen aan en starten in verschillende Europese oorden met hun voorbereiding onder de coachende leiding van Teije. Begin augustus wordt Teije met een hardnekkige darmontsteking in het ziekenhuis opgenomen. Een viertal antibioticakuren zijn nodig om de ontsteking te bedwingen. Teije zet deelname aan de marathon al snel uit zijn hoofd en richt zich verder op de begeleiding van zijn jongens. Bij één van de lange duurlopen besluit Gjalt om maar eens mee te lopen. Hij heeft al regelmatig een eindje gesjouwd, dus het moet kunnen. Na 25 kilometer loopt hij er nog fris als een hoentje bij en als hem het idee aan de hand wordt gedaan om het startnummer van Teije over te nemen, reageert Gjalt niet afwijzend. Hij gaat erover denken. De volgende dag worden de trein en het hotel geboekt. De voorbereiding verloopt goed. Geen blessures, de jongens voelen zich sterk. Hans Punt krijgt in de voorlaatste week een beetje last van een topbelaste knie, maar is er ook op tijd klaar voor. Vrijdag 28 september 2007 even voor negen en exact twee jaar later zitten vijf heren met hun dames opnieuw in de trein op weg naar de 34ste REAL Berlin Marathon. André neemt een trein later. Bart, Edward en Gjalt komen een dag later. Herman komt met Veronique en vrienden met de camper. In Berlijn is het slecht weer. Op vrijdagavond komen ze als verzopen katten van de Messe, waar hen de startnummers zijn verstrekt. Hotel Elba, nabij de Kurfürstendamm, blijkt een gerieflijk onderkomen te zijn. De zaterdag brengt iedereen op zijn eigen wijze door. Er wordt ontspanning gezocht, deelgenomen aan de Frühstücklauf en cultuur gesnoven. Ieder zoekt zijn eigen weg, op naar de dag van morgen. Op zondagmorgen treffen de gasten van Hotel Elba elkaar om zeven uur in de ontbijtzaal. Marcel zit met een Zwitser aan tafel. Achter hem Italianen. Even verderop Engelsen en een Aziatisch echtpaar. In het midden van de ontbijtzaal voeren Rotterdammers de boventoon. Allemaal met hetzelfde doel: de 34ste REAL Berlin Marathon. LAAC Twente is voor haar doen rustig en ingetogen. Teije begeleidt de jongens tot aan t parc fermé bij het Reichtagsgebäude. Tot hier. Een laatste woord van vertrouwen en succes wordt gewisseld en dan moeten ze het zonder hem stellen. Herman, Hans P. en Marcel treffen elkaar in startblok C. Bart en Edward bevinden zich in startblok D en daarachter in blok E Hans G, André, Dick en Gjalt. Vooraan in de directe omgeving van Haile Gebrselassie blijkt Bianca Paus - van Marle te staan. Om negen uur klinkt het startschot en gaan bijna 40.000 lopers onder prima weersomstandigheden van start. De LAACers die op een schema van 3 uur zijn weg gegaan, mogen niet harder dan 4 minuten en 15 seconden per kilometer lopen. En dat is lastig. Marcel maant de anderen per kilometer tot beheersing. Op het vijfkilometerpunt ontmoeten de LAACers hun trouwe supporters, zwaaiend met hun roodwitte vlaggen. Hans G. komt in ras tempo aan het drietal voorbij. Als hij hoort hoe hard hij loopt en hoever hij nog moet, besluit hij aan te sluiten bij Herman, Hans P. en Marcel. De kilometertijden blijven onder het schema en de eerste 20 kilometers worden sterk gelopen. Vlak achter hen bevinden zich Bart en Edward. Daarachter volgen André en Dick. Gjalt sluit de rijen. Alle mannen lopen uiterst gelijkmatig. Voorbij het 20 kilometerpunt merkt Herman, dat hij vandaag een ander tempo moet kiezen. Het is niet helemaal zijn dag. Hans G., Hans P. en Marcel moeten helaas gedrieën verder. Op het 26 kilometerpunt steken Titia, Petra, Martine en Hugo de LAACers opnieuw een hart onder de riem. Na 32 kilometer wordt duidelijk dat Hans P. iets gas moet terugnemen. Hans G. en Marcel zullen met zijn tweeën de finale ingaan. Vanaf kilometer vijfendertig moet Marcel aan Hans G. steeds een paar meter afstaan. Lopen kreng!, dwingt hij zichzelf om het gat keer op keer te dichten. Eén kilometer verder is de afstand al twintig meter tussen beiden. Marcel weet er geen versnelling meer uit te persen en buigt voor Hans G. Hij is vandaag de beste en de sterkste. Op kilometer achtendertig loopt Marcel plotseling weer naast Hans G. Nu blijkt de rek er bij hem uit te zijn en hij moet zich verbijten om bij Marcel te blijven. Lopen kreng!, dwingt hij zichzelf om bij Marcel aansluiting te houden. En daar gaan ze samen verder: desolaat, gedesoriënteerd en volslagen daas de laatste vier kilometer in. Geen benul meer van tijd en afstand. Krijgen we nu kilometer achtendertig?, vraagt Marcel. Hans G. mompelt niet veel meer dan: Lopen kreng En dat doen ze dan maar. Lopen kreng Op Unter den Linden hebben ze nog twee kilometer te gaan. Met poten als zuurstokken schonkebonken ze voort. Samen onder de Brandenburger Tor door en nog 250 meter voor de boeg. Het klinkt alsof ze zo in hemel worden opgenomen. Zo mooi! Is dat allemaal voor ons?, vragen ze zich af. Het blijkt het Ethiopische volkslied te zijn, dat klinkt voor Haile. Hij heeft een wereldrecord gelopen en wordt gehuldigd. Marcel ziet van een afstand de klok al op 3:00 staan. Maar dat is bruto. Dus: Lopen kreng! Naast elkaar bereiken de LAAC-broertjes das Ziel, minzaam toegeknikt door Haile. Marcel leest 3:00:26 af van zijn sporthorloge en Hans moet daar dus nog net iets onder zitten. Als dronken lorren hangen beide mannen op elkanders schouders. Hans G. moet er even bij gaan zitten, maar dat wordt liggen. Hij wordt - voor hij het beseft - op een brancard getild en afgevoerd naar een medische zeecontainer. Marcel wordt verder gedirigeerd naar de Siegerehrung. Daar komt Bart al, die kort na Edward is gefinisht. Dan komt Hans P. binnen in 3 uur 4 minuten. André en Dick komen binnen in 3 uur 11 minuten en 3 uur en 14 minuten. Gjalt loopt zijn eerste marathon meesterlijk in 3 uur en 23 minuten. De laatste binnenkomers hebben t vlakst gelopen! Bij de L van LAAC Twente op het Familien-Sammelpunkt treffen lopers, coach en supporters elkaar weer. Marcel is blij Hans weer in goeden doen terug te zien. You never know Bianca Paus - van Marle blijkt de snelste LAACer te zijn in een wereldtijd van 2 uur, 53 minuten en 8 seconden. Daarmee is ze 1e in de categorie vrouwen veertig geworden. Ze laat zich de felicitaties van de andere Twentenaren welgevallen. Teije en zijn jongens zijn allen zeer tevreden over de sportieve successen op de tweeënveertig kilometer en honderdenvijfennegentig meter. Het hotel wordt opgezocht en s avonds wordt de marathon geëvalueerd, beschouwd, besproken, geëvalueerd, beschouwd, besproken Er wordt bij restaurant Die Zwölf Apostel heerlijk gegeten en rijkelijk aan Bacchus geofferd. Daarna moet nog vijfhonderd meter afgewerkt worden om bij Hotel Elba te komen: Lopen kreng! Marcel Lucassen 18 LAAC Duurloper Nr. 6 - oktober 2007 19