Pijn De ene pijn is de andere niet Bekijk de verschillende afbeeldingen en noteer over welke soort pijn het gaat. 1
Jongeman slachtoffer van "zinloos geweld" in Brugge ma 26/10/2015-20:09 Bart Boterman JVK Voor het station van Brugge is een jongeman in elkaar geslagen door vijf andere jongeren. Dat bevestigt de Brugse spoorwegpolitie, die de vechtpartij opmerkte en ingreep. De vijf vermoedelijke daders werden opgepakt. Volgens de politie gaat het om zinloos geweld. De jongeman werd met zware verwondingen overgebracht naar het ziekenhuis. Hij zou niet in levensgevaar verkeren. De vijf vermoedelijke daders worden verhoord door de politie. De onderzoeksrechter zal beslissen of ze al dan niet worden aangehouden. Soorten pijn Een persoon ervaart pijn op verschillende manieren. De pijn kan ook verschillende oorzaken hebben. Er is pijn van kwetsuren, kwaad, geweld, falen, meeleven, Hoe ermee om te gaan? Noteer bij de onderstaande situaties hoe jij zou reageren/wat je denkt, voelt De opa van je beste vriend is gestorven. Je vriend is ontroostbaar. Er wordt een klasgenoot gepest. Je kent deze persoon niet goed. Wat doe je? 2
Afscheid van het leven Het schoonste einde: mijnheer Bosman Op de afdeling Palliatieve Zorgen* ontmoet Annemie ook mijnheer Bosman. Hij worstelt met pijnlijke momenten uit zijn verleden, die hem nog steeds achtervolgen. Maar met de hulp van het verplegend personeel probeert hij toch rust te vinden. Palliatieve zorgen Gericht op verzachting en verlichting van de pijn. Wanneer genezen niet meer mogelijk is. Bekijk de fragmenten en noteer in het denkballonnetje de volgende zaken: Begrijp jij de angst van mijnheer Bosmans, waarom wel/niet? Aanvaard mijnheer Bosmans dat hij op het einde van zijn loopbaan is? Leg uit? o Hoe zou jij hiermee omgaan? 3
Anne Welke levensvragen stelt Anne? Waarin vindt zij antwoorden? wat vind je verrassend, bewonderenswaardig, verbazend,? 4
Anne haar ziekte heeft haar volwassener gemaakt. Ze zegt dat ze verder staat dan ze had kunnen staan zonder de ziekte. Wat heeft ze geleerd? Wij worden allen geconfronteerd met lijden in ons leven. Hoe zijn jullie hiermee omgegaan? Is het moeilijk om het te verwerken? Schrijf alles neer wat je wil. Anne is hoopvol en zeer optimistisch. Ik ben momenteel een levensgenieter, zei ze. Zij vindt steun bij God en haar geloof. In welke zin is het geloof in God een houvast voor mensen in lijdenssituaties? Moet je gelovig zijn om op dergelijke manier in het lijden te staan en naar de dood te kijken? Anne sprak over de graankorrel uit het Johannesevangelie. [24]Waarachtig, Ik verzeker jullie: als een graankorrel niet in de akkergrond sterft, blijft hij onvruchtbaar. Maar hij moet sterven, alleen dan brengt hij rijke vruchten voort. [25] Wie zich aan zijn leven vastklampt, verliest het; maar wie zijn leven prijsgeeft in deze wereld, zal het behouden voor het eeuwig leven. 5
De graankorrel brengt ons ook bij de idee van leven na de dood. Wanneer Anne zegt dat zij die graankorrel wil zijn, dan verwijst ze ook naar de hoop om verder te leven na de dood, enerzijds bij God en anderzijds ook in wat zij heeft betekend voor mensen. Hierin zien we een bepaalde visie op het leven na de dood. Wat na de dood? Wat ik denk Wat de anderen denken Liefde is alles Anne over Liefde is alles Liefde is 'echt' alles... Ik zie iedereen hier zo ongelooflijk graag, niet het sterven op zich maakt mij bang, wel het veel te vroeg moeten loslaten van hen die ik liefheb en de angst dat ik daarvoor niet de tijd zal krijgen. Het is mooi hoe anderen hun hand in de mijne leggen en mij geruststellen, dat ik niet bang hoef te zijn, en dat ik mag geloven dat die liefde echt bestaat... Hoe reageren mensen op pijn? Besluit Wanneer mensen in het lijden staan, voelen ze zich vaak alleen en eenzaam. Bang om te sterven en niet weten hoe ermee om te gaan. Sommige mensen vertellen graag over de ervaring, terwijl anderen er niets over kwijt willen. Het kan verlammend of bevrijdend werken. Wanneer de angst de bovenhand neemt, werkt de pijn verlammend. Wanneer je het positieve eruit haalt en het gevoel hebt dat het lijden je doet groeien en een beter mens van je maakt, dan kan het bevrijdend werken. Je omringd voelen door anderen, kan een grote steun zijn wanneer je in het lijden staat. Een mens kan engagement tonen, zich willen inzetten voor de ander en er zijn voor de ander. Anderzijds kan een mens hier onverschillig mee omgaan. Niet weten hoe het voelt en je er dus ook niets van aantrekken. We moeten steeds proberen om medeleven te tonen. Empathisch zijn, je inleven in de gevoelens van de ander. Het is niet gemakkelijk, maar dit kan ervoor zorgen dat de persoon die pijn voelt, zich niet meer eenzaam voelt. Pijn hoort nu eenmaal bij het leven. Als je er op die momenten bent voor elkaar, dan kan dit het lijden draaglijker maken. 6
Rouwen Er waren eens drie bomen, die alle drie in een hevig storm een tak waren kwijtgeraakt. De drie bomen waren elk op een andere manier met hun verlies omgegaan. Jaren later ging ik de bomen weer opzoeken. Gisteren heb ik ze toevallig teruggevonden en met hen gesproken. De eerste boom rouwde nog steeds om zijn verlies en zei ieder voorjaar als de zon hem uitnodigde om te groeien: nee, dat kan ik niet want ik mis een belangrijke tak. Ik zag dat hij klein was gebleven en in de schaduw stond van de andere bomen. De zon drong niet meer tot hem door. De wonde was duidelijk zichtbaar en hij zag er naakt uit. Het was het hoogste punt van de boom. Hij was niet meer verder gegroeid. De tweede boom was zo geschrokken van de pijn dat hij snel had besloten om het verlies te vergeten. Hij was moeilijk te vinden, want hij lag op de grond. Een voorjaarsstorm had hem doen omwaaien. Hij had zijn greep op de aarde verloren. De plek van de wonde was moeilijk terug te vinden. Deze zat verstopt achter een heleboel vochtige bladeren en lag daar te rotten. De derde boom was ook erg geschrokken van de pijn en de leegte van zijn lijf, en hij rouwde om zijn verlies. Het eerste voorjaar toen de zon hem uitnodigde om te groeien, had hij gezegd: dit jaar nog niet. Toen de zon het tweede voorjaar weer terugkwam met de uitnodiging, had hij gezegd: ja, zon, verwarm mij zodat ik mijn wonde kan verwarmen. Mijn wonde heeft warmte nodig, opdat ze weet dat ze erbij hoort. Toen de zon het derde jaar weer terugkwam, sprak de boom: ja zon, laat mij groeien. Ik weet dat er nog zoveel te groeien is. De derde boom was ook moeilijk te vinden, want ik had niet verwacht dat hij zo groot en sterk zou zijn geworden. Gelukkig heb ik hem herkend aan de dichtgegroeide wonde, die vol trots in het zonlicht werd gehouden. M. Keirse 7