Vermoeden van huiselijk geweld, mishandeling, verwaarlozing en seksueel misbruik Ondersteuningsgids 2017-2018
5. 10 Vermoeden van huiselijk geweld, mishandeling, verwaarlozing en seksueel misbruik. Op onze scholen conformeren we ons aan het volgende protocol wanneer er sprake is van vermoeden van huiselijk geweld, mishandeling, verwaarlozing en seksueel misbruik 5.10.1 Inleiding: Kinderen zijn helaas veel te vaak het slachtoffer van huiselijk geweld. Per jaar zijn meer dan 100.000 kinderen getuige van huiselijk geweld. Ze voelen de spanning, horen de kreten, zien de verwondingen. Kinderen die thuis getuige zijn van geweld lopen ernstige psychische schade op. Van deze kinderen raakt 40% tot 60% getraumatiseerd doordat zij getuige zijn van de mishandeling tussen hun ouders. Naar schatting is tussen de 30% en 40% van deze kinderen zelf tevens slachtoffer, omdat zij ook mishandeld worden of omdat zij tussenbeide springen. Daarnaast zijn naar schatting 80.000 kinderen per jaar slachtoffer van andere vormen van kindermishandeling. Nog geen 20.000 kinderen worden hiervan gemeld bij het voormalig Advies- en Meldpunt Kindermishandeling. Daarnaast overlijden er tenminste 50 kinderen per jaar aan kindermishandeling. De genoemde cijfers tonen aan dat er vanuit vele organisaties continue uitgebreide aandacht voor dit probleem nodig is. Dat geldt zeker ook voor preventie en signalering in een vroeg stadium. Scholen zijn bij uitstek plaatsen waar (een vermoeden van) huiselijk geweld en kindermishandeling gesignaleerd kan worden. Leerkrachten brengen veel tijd met de kinderen door, hebben een vertrouwensrelatie met hen opgebouwd en kunnen een belangrijke signaalfunctie vervullen. In de praktijk blijkt dat het omgaan met signalen die kunnen wijzen op huiselijk geweld onzekerheid teweegbrengt. Het protocol biedt een structuur aan en geeft handvatten hoe gehandeld kan worden bij een vermoeden van huiselijk geweld en kindermishandeling. Het doel van dit protocol is: een vermoeden van huiselijk geweld bespreekbaar maken en de signalen doorgeven voor eventuele verdere hulp. De taak van de school met betrekking tot kindermishandeling en huiselijk geweld, waarbij de oorzaak buiten de school ligt, is het signaleren en het aankaarten ervan bij de verantwoordelijke instanties. De school is niet verantwoordelijk voor de verandering van de situatie of voor de hulpverlening. 5.10.2. Huiselijk geweld en mishandeling. Huiselijk geweld Onder huiselijk geweld wordt het volgende verstaan: 'Huiselijk geweld is geweld dat door iemand uit de huiselijke kring van het slachtoffer is gepleegd. Geweld betekent in dit verband aantasting van de persoonlijke integriteit. Onderscheid wordt gemaakt tussen geestelijk en lichamelijk geweld (waaronder seksueel geweld)'. Bron: Nota Privé Geweld - Publieke Zaak. Een nota over de gezamenlijke aanpak van huiselijk geweld. 2002 In dit protocol gaat het om huiselijk geweld, waarbij kinderen en jongeren betrokken zijn. Dit betekent, dat de meest voorkomende signalen betrekking zullen hebben op het getuige zijn van geweld en het slachtoffer zijn van kindermishandeling. Kinderen die opgroeien in een gewelddadig gezin voelen de spanning, horen de kreten, zien de verwondingen, willen tussenbeide springen en kunnen daardoor ernstige psychische schade oplopen. Naast het getuige zijn van geweld in de thuissituatie kunnen
kinderen ook zelf het slachtoffer zijn van het geweld. De volgende vormen van mishandeling worden kort toegelicht. Vormen van mishandeling - lichamelijke mishandeling: het kind wordt geslagen, geschopt, geknepen, gebrand en dergelijke; - psychische mishandeling: het kind wordt afgewezen, geterroriseerd, aangezet tot afwijkend en/of anti-sociaal gedrag, gepest, getreiterd, gekleineerd; aan het kind worden extreem hoge eisen gesteld, een juiste vorm van onderwijs wordt onthouden; - seksuele mishandeling: het kind wordt gedwongen seksuele handelingen te ondergaan, seksuele handelingen uit te voeren, getuige te zijn van seksuele handelingen van anderen of wordt gedwongen te kijken naar pornografisch materiaal; - lichamelijke verwaarlozing: het kind wordt (medische) verzorging en/of veiligheid onthouden, het kind krijgt onvoldoende voedsel en kleding; - psychische verwaarlozing: het kind wordt geestelijk verwaarloosd, geïsoleerd, genegeerd; koestering wordt onthouden en er is nooit aandacht of tijd voor het kind. Vaak komen verschillende vormen van mishandeling tegelijkertijd voor. Kindermishandeling: Is elke vorm van, voor de minderjarige, bedreigende of gewelddadige interactie van fysieke, psychische of seksuele aard, die de ouders of andere personen ten opzichte van wie de minderjarige in een relatie van afhankelijkheid of onvrijheid staat, actief of passief, opdringen waardoor ernstige schade wordt of dreigt te worden berokkend aan de minderjarige in de vorm van fysiek of psychische letsel. Hieronder vallen ook verwaarlozing en onthouden van essentiële hulp, medische zorg en onderwijs. (Wetsontwerp Wet op de jeugdzorg 200 5.10. 3. Stroomdiagram 1 Leerkracht heeft een vermoeden 1 observeren onderzoek naar onderbouwing delen van de zorg (met collega) 2 Bespreek onderbouwde vermoeden in overleggroep 2
bespreek samen informatie extra gegevens maak plan van aanpak in overleggroep vermoeden ongegrond twijfel vermoeden gegrond 3 extra observatieperiode uitvoeren plan van aanpak 3 Afsluiten consulteren Veilig thuis praten met ouders onderzoek jeugdarts huisbezoek inschakelen IB-er bespreken resultaten 4 Beslissing 4 melden Veilig Thuis hulp op gang brengen 5 Evalueren Evalueren 5 6 Nazorg Nazorg 6
5.10.4 Stappenplan VERMOEDEN Fase 1: De leerkracht heeft een vermoeden observeren onderzoek naar onderbouwing delen van zorg OVERLEG Fase 2: De leerkracht bespreekt zijn onderbouwde vermoeden in een overleggroep. In de overleggroep is de JGW-er altijd betrokken. bespreken informatie (eventueel) extra gegevens plan van aanpak PLAN VAN AANPAK Fase 3: het uitvoeren van het gemaakte plan van aanpak consulteren Veilig Thuis (tel. 088 0072975) praten met de ouders onderzoek jeugdarts huisbezoek inschakelen schoolbegeleider bespreken van de resultaten BESLISSEN Fase 4: beslissing hulp op gang brengen melden bij Veilig Thuis of uitsluitend in crisissituaties melden bij: de politie of de Raad voor de kinderbescherming EVALUATIE Fase 5: evalueren NAZORG de overleggroep evalueert en stelt zo nodig bij Fase 6: nazorg blijf het kind volgen eventueel overleggroep bijeenroepen N.B. Elke persoon houdt op elk moment de mogelijkheid en de verantwoordelijkheid om contact op te nemen met Veilig Thuis, voor consultatie of melding. Fase 1: de leerkracht heeft een vermoeden De bron van het vermoeden van kindermishandeling en huiselijk geweld kan zijn: u heeft een vermoeden; iemand (bijvoorbeeld een ander kind) vertelt u een zorgwekkend verhaal over een kind uit uw klas; een kind neemt u in vertrouwen over de eigen situatie. Ad a/b Als u een vermoeden heeft, of een ander vertelt u een zorgwekkend verhaal over een kind uit uw klas, dan - observeert u het kind gedurende een aantal dagen heel goed, let hierbij op
Ad c opvallend gedrag of opmerkelijke lichamelijke signalen, zoals blauwe plekken, schaaf- of brandwonden, herhaalde botbreuken, ander letsel zoals doofheid, mank of moeizaam lopen, hoge spierspanning. Kijk ook goed naar de ouder-kind relatie (zie bijlage 2: signalenlijst); - noteert u wat u aan signalen bij de leerling opmerkt. Dit worden uw persoonlijke aantekeningen (zie observatiepunten in bijlage 1); - overlegt u met mensen die u informatie kunnen geven over het kind of de thuissituatie, zoals een collega, een andere leerkracht die het kind of het gezin kent, of de leerkracht die een broertje of zusje in de klas heeft, de contactpersoon van de school, de JGZmedewerker - (jeugdverpleegkundige of jeugdarts) of de schoolmaatschappelijk werker. U kunt ook de interne leerlingbegeleider vragen mee te observeren; - blijft u aan de vertrouwensrelatie met het kind bouwen; - bepaalt u een tijdslimiet voor deze fase (maximaal één maand). Als een kind u in vertrouwen neemt, dan - luistert u rustig naar hetgeen het kind u te vertellen heeft en reageert u niet al te emotioneel - of paniekerig. U neemt het kind serieus en spreekt uw zorgen uit; - noteert u wat het kind verteld heeft. Dit worden uw persoonlijke aantekeningen; - houdt u contact met het kind en vraagt ook wat het kind zelf zou willen; - zie verder ad a/b. Aan het einde van deze fase besluit u: 1. Het vermoeden is onterecht / ongegrond. Er is een andere reden voor het gesignaleerde gedrag. Zoek uit wat er wel aan de hand is en blijf alert. 2. Er is twijfel over / geen bevestiging van het vermoeden. U blijft nauwkeurig registreren wat u bij het kind opvalt of wat u verteld wordt. Na twee maanden bekijkt u uw aantekeningen opnieuw en wordt het kind opnieuw besproken. 3. Het vermoeden wordt bevestigd of versterkt. Dit wordt ingebracht in de overleggroep (fase 2). Aanbevelingen fase 1: - Vertrouw op uw intuïtie en houd dat niet voor uzelf: praat erover. U heeft tenslotte niet voor niets een niet-pluis gevoel. - Ga niet overhaast te werk. Wie iets wil bereiken moet zorgvuldig handelen. Betrek anderen tijdig en niet pas dan, wanneer het voor u 'zo niet langer kan': dan bent u te lang zelf bezig geweest en geeft u anderen niet de tijd rustig aan het werk te gaan. - Accepteer kindermishandeling en huiselijk geweld als één van de vele mogelijke oorzaken van onverklaarbaar/ opvallend gedrag van een kind. Probeer in deze fase het beeld completer te krijgen. Speel geen politieagent: het is niet de taak van de leerkracht om speurwerk naar de dader te doen. Ga uit van een patroon aan signalen, uitgezonden door het kind of door een derde. Blijf (het gedrag van) het kind aandachtig volgen, dat wil zeggen observeren en noteren wat je ziet en hoort, maar voorkom een uitzonderingspositie van het kind. - Ga zorgvuldig om met de privacy van het kind en van de ouders. - Indien een kind u in vertrouwen neemt, beloof dan nooit aan het kind absolute geheimhouding. Beloof dat u geen volgende stap zult nemen zonder dat met het kind besproken te hebben. Steun het kind in het feitdat het zijn geheim verteld heeft. U kunt in dit gesprek doorvragen of het kind zich veilig voelt en of het zelf ook geslagen wordt. Maak eventueel met het
Fase 2: kind een veiligheidsplan. Daarin is opgenomen hoe het kind zich het beste in veiligheid kan brengen (bijvoorbeeld naar kamer gaan, naar vriendje etc.) - Veilig Thuis is de centrale instantie voor het vragen van advies over of het melden van kindermishandeling. Elke provincie en grootstedelijke regio heeft een eigen Veilig Thuis. Allemaal zijn ze bereikbaar via het landelijke telefoonnummer: 0800 2000.U wordt automatisch doorgeschakeld naar het Bureau in uw eigen regio. Voor regio Noord en Midden Limburg is het tel. 088 0072975 (Venlo) In sommige plaatsen is er een speciaal steun- of meldpunt huiselijk geweld opgericht. Hier kan men ook terecht voor advies en melding. In crisissituaties is het ook mogelijk te melden bij de politie of de Raad voor de Kinderbescherming (via Bureau Jeugdzorg). - Het vertrekpunt van uw inzet blijft de zorg die u, met de ouders, voor het kind hebt. de leerkracht bespreekt zijn onderbouwde vermoeden in een overleggroep - De leerkracht neemt initiatief en roept de overleggroep bijeen. - Eén persoon is verantwoordelijk voor de coördinatie en de voortgang; bij voorkeur is dit niet de leerkracht, maar de intern begeleider of de JGW-er - U kunt gebruik maken van de gestelde vragen op het observatieformulier (zie bijlage 1). - Indien nodig overlegt u of iemand anders uit de overleggroep met Veilig Thuis ). Dit kan anoniem. U kunt tijdens dit gesprek tips vragen voor vervolgstappen. - De overleggroep bekijkt welke gegevens over dit kind beschikbaar zijn; dit wordt ook vastgelegd. Maak hierbij onderscheid tussen objectieve en subjectieve gegevens. Wees zorgvuldig met informatie van derden. - De coördinator let ook op de tijd en stelt een tijdslimiet voor deze fase. Aan het eind van deze fase besluit u: Als de overleggroep geen bevestiging van het vermoeden heeft, maar het gedrag heeft bijvoorbeeld een andere oorzaak, dan: - blijven u en de JGZ-medewerker alert; - blijft u bouwen aan de vertrouwensrelatie met het kind; - noteren u en de JGZ-medewerker in hun agenda dat ze na een bepaalde periode nog - eens samen overleggen over het gedrag of lichamelijke gesteldheid van het kind. Indien u twijfelt of er bestaat een redelijk vermoeden van huiselijk geweld/ kindermishandeling, dan maakt de overleggroep een plan van aanpak (zie voor mogelijke stappen fase 3). Aanbevelingen fase 2: Bij het vormen van een overleggroep kan ook gedacht worden aan andere disciplines, werkzaam binnen het schoolsysteem, die zich met leerlingen bezighouden. Het kan praktisch zijn een vaste overleggroep te vormen, waarin vertegenwoordigd zijn: de directie, de intern begeleider, de leerkracht, de contactpersoon, de jeugdverpleegkundige of jeugdarts van de GGD en de schoolmaatschappelijk werker. Zodra een overleggroep is gevormd, draag je samen de verantwoordelijkheid. Het is dan ook heel belangrijk steeds te overleggen voordat er iets wordt ondernomen.
Privacy: Wanneer persoonlijke aantekeningen zijn gemaakt, is het belangrijk deze goed op te bergen, het liefst zonder naam. Zodra het mogelijk is, worden deze aantekeningen weer vernietigd. De taak van de school met betrekking tot huiselijk geweld/ kindermishandeling is het signaleren en het aankaarten ervan bij de ouders en bij de verantwoordelijke instanties. De school is niet verantwoordelijk voor de verandering van de situatie of voor de hulpverlening. Fase 3: het uitvoeren van het gemaakte plan van aanpak In fase 2 is besloten tot een plan van aanpak. Mogelijke stappen zijn: - een advies- of consultvraag bij Veilig Thuis ; - een gesprek met de ouders; - de jeugdarts roept het kind op voor onderzoek; - een huisbezoek door jeugdverpleegkundige of de JGW-er; - het inschakelen van een intern begeleider; - resultaten van a t/m e bespreken in de overleggroep. Ad a Een consultatie bij Veilig Thuis - iemand van de overleggroep spreekt met Veilig Thuis. (De Jeugdgezondheidszorg heeft een structureel overleg met Veilig Thuis); - deze geeft advies over de verdere stappen die genomen kunnen worden; - de resultaten van het gesprek met Veilig Thuis worden doorgesproken in de overleggroep. Naar aanleiding hiervan wordt het plan van aanpak eventueel bijgesteld. Ad b Een gesprek met de ouders - overleg binnen de overleggroep, welke persoon het beste met de ouders kan spreken. Uit ervaring blijkt dat bij allochtone ouders, degene die het kind het beste kent (meestal de leerkracht), de beste ingang heeft; - bereid het gesprek goed voor in de overleggroep (zie aanbevelingen); - voer het gesprek bij voorkeur nooit alleen; - overleg na afloop van het gesprek in de overleggroep over verdere stappen. Ad c De jeugdarts roept het kind op voor onderzoek - de jeugdarts kan een kind oproepen voor onderzoek, nadat de school de zorgen heeft besproken met de ouders; - de jeugdarts onderzoekt de leerling en spreekt met de ouders; - de resultaten worden in de overleggroep ingebracht voor zover ze betrekking hebben op het vermoeden van huiselijk geweld/ kindermishandeling, rekening houdend met de privacy van het kind. Ad d Een huisbezoek - de jeugdverpleegkundige van de GGD of een JGW-er kunnen het gezin thuis bezoeken; - in de overleggroep wordt verslag gedaan van het huisbezoek. Ad e Het inschakelen van de intern begeleider
- de intern begeleider probeert te achterhalen of er sprake is van cognitieve of emotionele problematiek; - de resultaten worden ingebracht in de overleggroep. Ad f Resultaten bespreken - - analyse van de waarnemingen; - verzamelen van feitelijke informatie; - beeld van de verzorgingssituatie van het kind; - draaglast/ draagkracht van de ouders. Aanbevelingen fase 3: Als het kind met u gesproken heeft, praat dan niet met de ouders zonder het kind daarvan in kennis te stellen. Afhankelijk van de leeftijd kan je met het kind afspreken wat je wel en niet met ouders bespreekt. Bepaal voor u het gesprek gaat voeren met de ouders, wat het doel van uw gesprek is. Het doel van het gesprek kan bijvoorbeeld zijn om na te gaan of de ouders uw zorgen herkennen. Vaak is uw zorg delen met de ouders de beste ingang: blijf bij welk concreet gedrag u ziet bij het kind, herkennen ouders de signalen van hun kind ook in de thuissituatie? Bespreek niet uw vermoedens, maar uw zorgen en geef aan dat u hierbij allebei een verantwoordelijkheid kent. Stel open vragen en zeg dat u op zoek bent naar de oorzaak/ de aanleiding van het voor het kind ongewone gedrag. Spreek af welke vervolgacties worden ondernomen, b.v de leerkracht zal er binnen de school met intern begeleider over spreken. Praten met de ouders kan vele gevolgen hebben. Zo kan door een gesprek een deel van de vermoedens onterecht blijken. Ook voelen sommige ouders zich al geholpen als u hun zorg blijkt te delen en u de problemen bespreekbaar hebt gemaakt. Maar uw vermoeden kan ook worden gesterkt. Onderbouwing van uw vermoeden en het delen van uw zorgen in de overleggroep zijn dan de volgende stappen. Ouders kunnen het gesprek zien als bewijs van de loslippigheid van hun kind en van uw bemoeizucht. Wanneer u zich afvraagt hoe u het beste een gesprek met de ouders kan voeren is het altijd mogelijk advies te vragen bij Veilig Thuis. Huisbezoeken bieden goede mogelijkheden om het samenspel tussen ouders en kinderen te observeren. Zorg ervoor dat ouders met slechts 1 of hooguit 2 personen uit uw school te maken krijgen gezien de vertrouwensrelatie die tot stand dient te komen. Vanzelfsprekend heeft het betreffende kind behoefte aan steun en hulp. Bekijk wie het kind het beste ondersteuning kan bieden. De beoordeling van de resultaten zal tot een beslissing moeten leiden: Er is geen sprake van kindermishandeling en huiselijk geweld: - er vindt geen verdere actie plaats (zie fase 6); Sluit het traject af met fase 5 evaluatie, - eventueel benodigde andere ondersteuning van het kind en/of het gezin vindt plaats - binnen de op school afgesproken zorgstructuur. 2 Er bestaat twijfel over (het vermoeden van) kindermishandeling en huiselijk geweld:er kan nu tot een extra observatie periode besloten worden, het verdient de voorkeur af te spreken wat er
geobserveerd gaat worden en hoe lang (zie fase 6); 3 Er bestaat gegrond vermoeden of zekerheid over kindermishandeling en huiselijk geweld: zie fase 4 Fase 4: de beslissing Hulp aan ouders Als ouders het probleem onderkennen en mee willen werken aan verandering van hun situatie, kan de overleggroep adviezen geven en doorverwijzen naar instanties voor hulpverlening. Het is daarom belangrijk dat men kennis heeft van de sociale kaart in de omgeving. Melding bij Veilig Thuis. Als het vermoeden gegrond is en de zorg over het kind blijft bestaan, dan is de enige mogelijkheid een melding te doen bij Veilig Thuis, ook voor registratiedoeleinden en dossiervorming. Dat kan de directeur, de leerkracht, de intern begeleider, de jeugdarts of de jeugdverpleegkundige van de JGZ doen. Bespreek in de overleggroep wie gaat melden. Na de melding ligt de verantwoordelijkheid voor het op gang brengen van hulpverlening mede bij Veilig Thuis. De melder wordt op de hoogte gesteld van stappen die gezet worden met inachtneming van de privacy van het gezin. Het gaat hier om vrijwillige hulpverlening. Als dat niet lukt, terwijl de situatie ernstig blijft, dan zal Veilig Thuis de Raad voor de Kinder-bescherming inschakelen. Uitsluitend in een crisissituatie/ levensbedreigende situatie voor het kind kan men direct melden bij de politie en via BJZ bij de Raad voor de Kinderbescherming. Een melding bij de Raad kan niet anoniem. Aanbevelingen fase 4: beslissing Als ouders zelf hulp willen, dan zullen de ouders in het algemeen door de leerkracht naar BJZ worden verwezen. Voor elke zaak rondom een vermoeden van huiselijk geweld/ kindermishandeling kan advies/ consult worden gevraagd bij Veilig Thuis zonder de naam van het kind en/ of ouder te noemen. Wanneer een vermoeden van kindermishandeling gemeld wordt bij Veilig Thuis, moet men rekening houden met de tijd die deze instantie nodig heeft om informatie te verzamelen en mensen te mobiliseren. Soms moet men bij een zaak wachten op een gunstig moment om in te kunnen grijpen of om iets in beweging te kunnen zetten. Melden bij Veilig Thuis maakt de kans dat dit lukt groter. Bij de politie is melding mogelijk, wanneer men aangifte wil doen omdat het een strafbaar feit betreft. Dit kan niet anoniem. De politie doet aan opsporing en start een strafrechtelijk onderzoek. Fase 5: evaluatie De overleggroep evalueert datgene wat er is gebeurd en de procedures die zijn gevolgd. Zonodig wordt de zaak ook doorgesproken met andere betrokkenen, zoals interne en externe betrokkenen. Zonodig worden verbeteringen in afspraken en/of procedures aangebracht. Besluit welke informatie in het leerling-dossier wordt vastgelegd. Ouders hebben recht op inzage in het kinddossier.
Aanbevelingen fase 5: Leg op schrift vast hoe er gewerkt is. (stappen, acties, besluiten). Het is van belang op van tevoren vastgestelde tijdstippen met direct betrokkeneneen tussentijdse evaluatiebijeenkomst te plannen. Het bieden van permanente educatie en het regelmatig opfrissen van kennis, kunde en houding is van Fase 6: nazorg groot belang en noodzakelijk om goed om te kunnen gaan met signalen van huiselijk geweld/kindermishandeling. Leerling/ouders: Los van de gekozen weg, blijft de leerkracht zeker vier maanden na evaluatie het gedrag van het kind nauwkeurig volgen; Blijf het kind steunen; Indien er aanleiding toe is, roept de leerkracht de overleggroep opnieuw bij elkaar (fase 2); Bij blijvende twijfel wordt bij Veilig Thuis gemeld; Als gebleken is dat het vermoeden niet gegrond was, kunnen de werkaantekeningen worden vernietigd en kan het dossier met betrekking tot dit kind afgesloten worden. Betrokken leerkracht/overleggroep: De zorgen rondom een leerling kunnen bij de leerkracht/overleggroep allerlei twijfels en gevoelens losgemaakt hebben. Het is van belang dat er ook nazorg voor hen beschikbaar is. Aanbevelingen fase 6: Het belang van het bieden van ondersteuning aan het kind moet niet onderschat worden. Veel mensen die in hun jeugd mishandeld of misbruikt zijn, hebben het gered doordat andere volwassenen zich om hen bekommerden. Sta open voor ondersteuning om uw eigen machteloosheid en teleurstellingen te hanteren wanneer onverhoopt toch blijkt dat de hulpverlening anders verloopt dan u had gedacht. In het kader van nazorg voor de leerkracht heeft de school de taak om te zorgen voor een veilige werkplek (arbo-wet).
5.10.5 Bijlage 1: Observatiepunten Vragen over opvallend gedrag van een leerling Nummer leerling(e): jongen/meisje Leeftijd/groep: JGZ-medewerker: 1. Sinds wanneer vertoont het kind opvallend gedrag? 2. Is er de laatste tijd iets in het gedrag of in de situatie van het kind veranderd? 3. Het opvallende gedrag bestaat uit (zie ook bijlage 2): 4. Hoe is de verhouding tot de medeleerlingen? 5. Hoe is de uiterlijke verzorging van het kind, zoals kleding en dergelijke? 6. Hoe is de verhouding tot vrouwelijke/mannelijke leerkrachten? 7. Hoe is het contact tussen de school en de ouders? 8. Zijn er bijzonderheden over het gezin te melden? Indien mogelijk ook de bron vermelden. 9. Wat is er bij u bekend over eventuele broertjes en zusjes? 10. Zijn er opvallende veranderingen in de schoolresultaten? Volgens de Wet op Persoonsregistraties hebben ouders het recht op inzage en correctie in het dossier van hun kind. Daarom dienen gegevens in het dossier zorgvuldig en zo objectief mogelijk te worden beschreven. Persoonlijke werkaantekeningen zijn geen onderdeel van het dossier en niet ter inzage voor ouders. Het is daarom belangrijk zeer zorgvuldig om te gaan met deze werkaantekeningen. Zet deze niet op naam. Zodra het mogelijk is vernietigt u ze.
4.10.6. Signalenlijst huiselijk geweld/ kindermishandeling (4-12 jaar) Als kinderen mishandeld, verwaarloosd en/of misbruikt worden, kunnen ze signalen uitzenden. Het gebruik van een signalenlijst kan zinvol zijn, maar biedt ook een zekere mate van schijnzekerheid. De meeste signalen zijn namelijk stressindicatoren, die aangeven dat er iets met het kind aan de hand is. Dit kan ook iets anders zijn dan kindermishandeling en huiselijk geweld (echtscheiding, overlijden van een familielid, enz.). Hoe meer signalen van deze lijst een kind te zien geeft, hoe groter de kans dat er sprake zou kunnen zijn van kindermishandeling en huiselijk geweld. Het is niet de bedoeling om aan de hand van een signalenlijst het 'bewijs' te leveren van de mishandeling. Het is wel mogelijk om een vermoeden van mishandeling meer te onderbouwen naarmate er meer signalen uit deze lijst geconstateerd worden. Een goed beargumenteerd vermoeden is voldoende om in actie te komen! 1. Lichamelijke signalen - wit gezicht (slaaptekort) - hoofdpijn, (onder)buikpijn - blauwe plekken, schaafplekken, brandwonden, gebroken ledenmaten - slecht verzorgd er uit zien - geslachtsziekte - jeuk of infectie bij vagina en anus - urineweginfecties - vermageren of dikker worden - pijn in bovenbenen, samengeknepen bovenbenen - houterige lichaamsbeweging - niet zindelijk (urine/ontlasting) - zwangerschap - lichamelijk letsel - achterblijven in taal-, spraak-, motorische, emotionele en/of cognitieve ontwikkeling 2. Gedragssignalen - somber, lusteloos, in zichzelf gekeerd - eetproblemen - slaapstoornissen - schrikken bij aanraking - hyperactief - agressief - plotselinge gedragsverandering (stiller, extra druk, stoer, agressief) - vastklampen of abnormaal afstand houden
- isolement tegenover leeftijdgenoten - zelfvernietigend gedrag (bv. haren uittrekken, praten over dood willen, suïcidepoging) - geheugen en concentratiestoornissen - achteruitgang van leerprestaties - overijverig - zich aanpassen aan ieders verwachtingen, geen eigen initiatief - extreem zorgzaam en verantwoordelijk gedrag - verstandelijk reageren, gevoelens niet tonen (ouwelijk gedrag) - geseksualiseerd ("verleiden") gedrag, seksueel getint taalgebruik - opvallend grote kennis over seksualiteit (niet passend bij de leeftijd) - verhalen of dromen over seksueel misbruik, soms in tekeningen - geen spontaan bewegingsspel - moeite met uitkleden voor gymles of niet meedoen met gym - spijbelen, weglopen van huis - stelen, brandstichting - verslaving aan alcohol of drugs 3. Kenmerken ouders/gezin - ouder troost kind niet bij huilen - ouder klaagt overmatig over het kind, toont weinig belangstelling - ouder heeft irreële verwachtingen ten aanzien van het kind - ouder is zelf mishandeld of heeft psychiatrische- of verslavingsproblemen - ouder gaat steeds naar andere artsen/ziekenhuizen ('shopping') - ouder komt afspraken niet na - kind opeens van school halen - aangeven het bijna niet meer aan te kunnen - 'multi-problem' gezin - ouder die er alleen voorstaat - regelmatig wisselende samenstelling van gezin - isolement - vaak verhuizen - sociaal-economische problemen: werkloosheid, slechte behuizing, migratie, etc. - veel ziekte in het gezin
- geweld wordt gezien als middel om problemen op te lossen 4. Signalen die specifiek zijn voor kinderen die getuige zijn van huiselijk geweld - agressie: kopiëren van gewelddadig gedrag van vader (sommige jongeren, m.n. jongens kopiëren hun vaders gedrag door hun moeder of jongere broertjes/zusjes te slaan), agressie naar medeleerlingen. leeftijdgenoten, agressie en wreedheid naar dieren - alcohol- of drugsgebruik - opstandigheid, angst, depressie - negatief zelfbeeld - passiviteit en teruggetrokkenheid, verlegenheid - gebrek aan energie voor schoolactiviteiten - zichzelf beschuldigen - suïcidaliteit - sociaal isolement: proberen thuissituatie geheim te houden en ondertussen aansluiting te vinden met leeftijdsgenoten (zonder ze mee naar huis te nemen) - gebrek aan sociale vaardigheden - vaak wordt de verkeerde diagnose ADHD gesteld