Nieuwsbrief April 2011 Wat is alles toch anders als de zon schijnt, vindt u ook niet? De paarden gedragen zich in ieder geval wel anders, ze zijn stuk voor stuk jolig, en enthousiast, de ruinen gedragen zich als jonge hengsten, en de merries doen net of ze heel verlegen zijn, en piepen de hele dag alles aan elkaar, ze willen veroverd worden. Gelukkig gaan ze al een tijdje lekker de wei weer op, begonnen met een paar uurtjes, en dan steeds langer uitbreiden, omdat ze anders kans lopen op koliek, of bevangenheid als ze te veel vers gras eten in het begin. Dit jaar is de overgang naar het jonge verse gras zonder al te veel problemen gegaan, Basje heeft nog wel een gaskoliek gehad, daarvoor is de dierenarts geweest, en die heeft hem een ontspanner gegeven en een pijnstilling, en daar reageerde onze bas behoorlijk heftig op, gelukkig zat de vloeistof van de injectie er nog niet helemaal in, want hij kreeg een soort reactie op de injectie, binnen 10 minuten stond hij helemaal te trillen, en te zwabberen, een behoorlijk spannend moment dus, maar gelukkig heeft de dierenarts snel gereageerd en een tegenstof ingespoten, waardoor de situatie met Basje niet nog ernstiger werd. Uiteraard is het nu gelijk in zijn dossier opgenomen, hij is dus allergisch voor een van de stoffen die in die injectie zaten. In elk geval een heel belangrijk punt, wat we niet mogen vergeten als Bas nog eens een koliekaanval heeft of iets anders. Want dit willen we niet nog eens meemaken met hem. Dan hebben we nog onze Prisca, zoals velen al weten een paardje wat al veel aanleg heeft om bevangen te raken, en ondanks dat ze in het begin nog niet veel op de wei mochten, is ze hoefbevangen geworden. Gelukkig zijn de eerste symptomen gelijk goed opgemerkt bij haar, dat had als resultaat dat alle paarden de wei op mochten behalve zij, zij moest verplicht in de zandbak. En na een week liep ook zij gelukkig weer goed, prisca heeft vroeger op de manege ook al eens bevangen gestaan, dus we moeten het bij haar nu extra goed in de gaten houden, want ook dat willen we niet meer meemaken. Dan maar wat minder gras voor haar, het is tenslotte voor haar eigen bestwil. Wij keken er met zijn allen al naar uit, om ze weer dagelijks door de wei te zien denderen, maar de paarden uiteraard nog veel meer, en ze genieten nu met volle teugen!!! Gelukkig is het gras de afgelopen weken goed gegroeid door een goede combinatie van bemesting, zon en regen. Ze kunnen voorlopig dus gecontroleerd hun gang gaan. Voor de geweldig mooie foto s van de pensioenpaardjes die gemaakt zijn op de eerste dag dat ze weer lekker op de wei naar buiten mochten, kijk dan eens op : http://mppf.jalbum.net/pensioenpaarden-eerste-keer-wei-2011/
Voor Sjakie en Gabber en Jip is het de eerste keer dat ze met de groepen de wei opgaan, Sjakie heeft het vooral erg naar zijn zin met zijn grote vriend Zero, want ze spelen en ravotten flink met elkaar, en in de wei, dat vindt hij heerlijk. Ook Jip geniet met volle teugen, zij staat met jessica, Volita en Basje in het oudste groepje, Vorige week is Jip nog helemaal gewassen, en daar heeft ze erg van genoten. Haar losse haren zijn er nu zo goed als uit, dus alle kriebels zijn verdwenen. Volita is nog steeds de baas in dat groepje, Zij staat vooraan, zij bepaalt wie er naast haar mag staan, zij wil als eerste uit de wei, en vooral als eerste eten. En dat dat veel energie kost, om alles in het gareel te houden, dat blijkt wel uit de foto hieronder. Ze lag lekker op de grond te genieten van het zonnetje. Mag het als je 37 bent?? Gabber heeft helaas nog niet veel vrienden gemaakt, zij werd in de groep van Avanti geplaatst, in het begin ging dat heel erg goed, de paarden hadden toen nog niet veel erg in rangorde, en elkaar etc, want ze zagen na een lange periode eindelijk weer gras onder hun neus, en dat moest natuurlijk geproefd en gekeurd worden. Toen de buiken vol waren, en ze na 2 uurtjes weer tevreden naar stal gingen om daar uit te buiken, ging het nog steeds heel erg goed, maar in de daarop volgende dagen werd gabber steeds vaker weggejaagd. Het zijn natuurlijk allemaal al setjes, en gabber maakt er weer een oneven aantal van in de wei, dus dan is zij de dupe. Gelukkig komt er binnenkort weer een nieuwe pony bij de stichting, Misty genaamd, en dat zal hopelijk wel klikken met Gabber, zodat ze samen in de wei kunnen, en ook een setje zijn. Maar daarover de volgende keer meer.
Over de afgelopen weken is er ook best veel nieuws te vertellen rondom de stichting zelf, gelukkig heel veel leuk nieuws, dus maakt u zich geen zorgen. Om te beginnen hebben we een donatie gehad van de Grensruiters, Dhr Wilbert Dam belde mij enige tijd geleden, Wilbert ken ik persoonlijk omdat ik toen ik nog ( lang geleden ) wedstrijden reed met Luna ingeschreven stond bij rijvereniging de grensruiters te Nispen. Omdat deze vereniging te weinig leden over hield, en omdat wilbert het veel te druk kreeg met andere bezigheden, heeft hij een aantal weken geleden een vergadering georganiseerd voor de vereniging, daar is samen met de aanwezige leden beslist om de vereniging op te heffen, en het kapitaal wat nog in de kas zat, te verdelen onder de leden, en een aantal goede doelen die betrokken zijn in de paardenwereld. Wij waren een van die goede doelen, en we zijn dus verrast met een bedrag, geschonken door de Grensruiters te Nispen van 914,- Een geweldige verrassing, en ontzettend welkom!!! Ook een grootte verrassing was uw massale stem voor de actie van Dong Energy, omdat we pas laat waren getipt over deze actie, hadden we al een behoorlijke achterstand op een aantal goede doelen. Echter dankzij een aantal hardnekkige fans van de stichting, die de stemmingen bleven opdrijven, konden we een behoorlijke inhaalsprong maken, en stonden we op een gegeven ogenblik zelfs in de top 10, en dat hebben we volgehouden tot 21 maart, dat was de dag waarop de 10 finalisten werden gekozen. En wij zaten daarbij, een tweede stem ronde volgde, want nu zou het nog gaan om de laatste 3 met de meeste stemmen. Helaas wij zijn blijven steken op een 4 e plaats, en vielen dus net buiten de prijzen. Erg jammer, maar het aantal mensen wat dankzij uw inzet heeft gestemd op onze stichting was geweldig, dankzij u hebben er namelijk 1243 mensen hun stem gegeven voor de uitgewerkte manegepaarden, een resultaat waar we ondanks het net buiten de boot vallen voor een prijs, ontzettend dankbaar voor zijn, het is fijn om te weten dat er zoveel mensen zijn de de stichting een warm hart toedragen, en ik wil daarom dus iedereen heel hartelijk bedanken voor hun stem, en het doorsturen van de actie!!!! Ondertussen waren Anita, Manon en Manon al een aantal maanden hard bezig om alles op tijd geregeld te krijgen voor de Dag van het manegepaard, zij hadden een heel programma uitgewerkt, en in elkaar gezet om er een spetterend weekend van te maken. Te beginnen op zaterdagavond met een aantal lessen van Kirsten Beckers voor een aantal ruiters op diverse niveau s en op zondag vanaf 11 uur tot 17 uur een dag vol spelletjes, clinics, waarbij op het buitenterrein tentjes stonden waar iedereen naar hartenlust kon kijken, passen en kopen. Zij hebben echt alles op alles gezet om er een super geslaagd weekend van te maken, en ik kan u wel vertellen dat ze dat helemaal is gelukt!!!.
Een aantal foto s heb ik in deze brief verwerkt, maar bent u nieuwsgierig naar de rest van de foto s kijkt u dan eens op www.dagvanhetmanegepaardhyves.nl U leest in mijn brieven wel vaker over deze bijzondere manege, zij zijn namelijk ontzettend actief, en staan altijd klaar om zich in te zetten op de een of andere manier voor de stichting. Een geweldige samenwerking dus tussen deze manege, en de stichting, die hopelijk nog heel lang mag bestaan. En daar mag best eens een keer iets tegenoverstaan vond ik, zij hebben immers al zoveel gedaan, het aantal paarden wat van manege de Hoge Devel bij onze Stichting staat is inmiddels 8, en voor alle 8 hebben ze zelf voor donateurs gezorgd. Daarom heb ik door Judith van der Wart ( www.wartart.nl ) een tekening laten maken van de hoofden van de 8 ex manegepaarden van de Hoge Devel, die duidelijk maakt dat ik deze mensen uitermate dankbaar ben voor hun inzet, en dat wij en de paarden hun nooit zullen vergeten. Het mag duidelijk zijn dat ze blij waren met de tekening, en een bijzonder plekje gaan zoeken. Ik was blij dat ik mijn speech al had gedaan voordat bekend was hoeveel geld ze deze dag hadden opgehaald voor de stichting, want daarna was ik op mijn beurt weer helemaal sprakeloos en ontroerd. De dag van het manegepaard heeft maar liefst 5000,- opgebracht voor de stichting, u begrijpt mijn sprakeloosheid dan vast wel. Een geweldig bedrag, waar we weer een aantal paarden van kunnen onderhouden!!
Het bijzondere van deze dag was dat ik vooraf ook nog contact had gehad met ZoIn paardenhaarsieraden, Joyce maakt van een streng paardenhaar geweldig mooie sieraden die beslist een mooi aandenken zijn aan uw paardenvriend. ( www.zoin.nl ) Zij wilde tijdens de dag van het manegepaard ook een standje bemannen, en ter plaatse de sieraden maken voor de mensen die interesse hadden. Maar zij had ook een wedervraag aan mij, want ze vond de stichting een heel mooi initiatief, en wilde daar wel een en ander van weten, ook wat er met onze paarden gebeurd als ze komen te overlijden.? Omdat wij nu eenmaal geen overschot aan budget hebben, waren we altijd genoodzaakt om na hun overlijden de paarden te laten ophalen door Rendac, zij halen de paarden op, en bij de Rendac worden ze verwerkt. Geen prettig idee, maar voor ons geen andere mogelijkheid. Een dierbare vriendschap verdient een waardig afscheid. We staan er niet graag bij stil, maar we krijgen er helaas allemaal ooit mee te maken, zeker bij onze stichting. We weten dat het pensioenfonds voor de paarden een laatste thuis zal zijn, en we doen er dan ook alles aan om die laatste jaren zo fijn mogelijk te laten zijn voor de paarden. Maar altijd komt er een moment dat we afscheid moeten nemen. Gelukkig worden we hierin heel goed bijgestaan voor Angelique van Paardenpraktijk Westbrabant te Roosendaal, Angelique en haar team zorgen ervoor dat de paarden op een uiterst nette manier worden ingeslapen als het moment daar is. Maar wat gebeurt er daarna? Tot voor kort werden onze paarden dan de volgende dag opgehaald door de Rendac. Geen prettige gedachte, maar voor ons wel de enige mogelijkheid. Ik zeg uitdrukkelijk tot voor kort! Want SHCN paardenuitvaart vindt net als wij dat ook het laatste afscheid paardwaardig moet zijn. Door de medewerking van deze organisatie is het ook voor ons mogelijk geworden om de paarden te laten cremeren. SHCN komt onze overleden paarden met een speciale trailer ophalen en vervoert ze naar het SHCN uitvaartcentrum voor paarden en huisdieren. Hier worden de paarden gecremeerd.
Wij zijn ontzettend blij dat we voortaan de ex-manegepaarden van de stichting een waardig afscheid kunnen geven, en willen langs deze weg iedereen adviseren om eens contact op te nemen met SHCN. Vaak wordt gedacht dat de crematie van een paard heel kostbaar is, maar dat is niet altijd zo. SHCN paardenuitvaart biedt vriendelijke prijzen, omdat de organisatie zoveel mogelijk paardeneigenaren de gelegenheid wil geven om te kiezen voor crematie. Daarnaast kunt u bij SHCN vooraf sparen voor het afscheid met de speciale uitvaartspaarregeling voor paarden. Hiermee verdeelt u het te betalen bedrag over een aantal jaren, zodat u zich geen zorgen meer hoeft te maken over de financiën als het moment van afscheid nemen is gekomen. Dat kan prettig zijn, omdat u dan waarschijnlijk al genoeg verdriet hebt door het verlies van uw maatje. SHCN paardenuitvaart heeft als een van de weinige dierencrematoria sinds 2004 de benodigde vergunningen om ook paarden en pony s te mogen cremeren. Wilt u vrijblijvend meer informatie over de mogelijkheden en diensten, kijk dan eens op www.shcn.eu Of dit allemaal nog niet genoeg was, kregen we tot onze verrassing ook nog eens een brief van Dierenlot, zij hebben weer een aantal kleine dierenorganisaties een groot hard onder de riem gestoken door de uitreiking van een aantal dierenambulances, om gewonde of zieke dieren te vervoeren. Wij hebben niets aan een dierenambulance, onze paarden zijn tot veel dingen bereid, maar in een busje, daar krijgen we ze echt niet in, dus een ambulance zat er voor ons uiteraard niet in, daar hebben ze andere stichtingen blij mee gemaakt, maar wij kregen een budget om een 2 e hands paardentrailer te kunnen aanschaffen, waar we onze paarden indien nodig wel mee kunnen vervoeren. Een geweldige verrassing, omdat een trailer al heel lang heel hoog op ons wensenlijstje stond. Na her en der wat informatie te hebben ingewonnen zijn we bij een 2 paards Bockmann paardentrailer uitgekomen, een degelijke trailer, waar met gemak 2 paarden in kunnen, met een kunststof bodem ( wat voor mij een must was ). Omdat deze trailer door ons niet vaak gebruikt zal worden ( het is alleen om paarden eventueel op te kunnen halen, of naar de kliniek te kunnen brengen ) en het dus zonde is om hem zomaar te laten staan, hebben we in overleg met dierenlot besloten om de trailer te laten beplakken, met een afbeelding van de stichting, en het logo van dierenlot. En hem aan te bieden als huurtrailer, het geld wat daarvan binnenkomt, komt dan weer in het potje voor de stichting terecht, en slaan we 2, zelfs 3 vliegen in 1 klap. ( spreekwoordelijk dan, als echte dierenvriend slaan we hier natuurlijk geen vliegen dood ) de trailer kan dus worden gehuurd, de standaard huurprijs is 45,- per dag, maar voor leden van de stichting hebben we een vriendentarief van 35,- per dag.
Heeft u interesse om de trailer 1 of meerdere dagen te gebruiken, neem dan vrijblijvend even contact op voor meer informatie. Verder wil ik iedereen die vorig jaar niet heeft meegedaan, maar het dit jaar niet wil missen erop wijzen dat de inschrijving voor de 2 e Huijbergsepaarden3daagse is geopend! Inschrijven kan via de website www.huijbergsepaarden3daagse.nl In de volgende nieuwsbrief vertel ik u over de twee nieuwe bewoners die dan als het goed is beide hun stalletje al hebben gevonden bij de stichting, en ander geweldig nieuws!!! Met vriendelijke paardengroetjes Carola Poot