Zondag 15 januari 2017 Voorganger: ds. Carolien Cornelissen Lector: zr. Arry Knobbe Organist: dhr. Anton Visser Dienstdoende koster: br. Heiko van der Wijk Vanaf 9:45 uur is er gelegenheid tot stilte en inkeer ter voorbereiding op de dienst. Week van Gebed voor de Eenheid van de Christenen Jouw hand, mijn glimlach Orgelspel gevolgd door een moment van stilte ++++++++++++++++++ SAMENROEPEN Welkom Aansteken van de kaarsen Zingen: lied 975: 1, 2 Jezus roept hier mensen samen (staande) Bemoediging Zingen: lied 975: 3 Jezus roept hier mensen samen (hierna gaat de gemeente zitten) Welkom nieuw Kerkenraadslid Anke Margreet Blankensteijn-Pomper Inleiding op het thema van de dienst Stilte en gebed Zingen: lied 886 Abba, Vader, U alleen HOREN Eerste bijbellezing: 2 Korintiërs 5: 14-20 Zingen: lied 974 Maak ons uw liefde, God Tweede bijbellezing: Matteüs 5:23-24
Zingen: lied 568a Ubi caritas (herhaald) Overweging Stilte Orgelspel DELEN Gebeden (voorbeden / stil gebed / Onze Vader- te vinden voorin het Liedboek ) Open ruimte Welkom nieuwe vrienden: familie Holwerda-Beumer (o.m. reacties op wat u gehoord heeft, een KR lid komt met de microfoon naar u toe). Zingen: lied 418 God, schenk ons de kracht (staande) Uitzending en zegenbede Gezongen Amen Orgelspel, collecte + + + + + + + + + + + + + + + Mededelingen Collecten: de eerste collecte is voor Kinderhospice Binnenveld. Dit is een huis, net als thuis, voor ernstig zieke kinderen. Een huis waar zieke kinderen korte óf langere tijd kunnen verblijven, waardoor ouders en het gezin even rustig op adem kunnen komen, terwijl de zorg voor hun kind in professionele handen is. De doelstelling is het bieden van complexe zorg aan ernstig en ongeneeslijk zieke kinderen met een beperkte levensverwachting. Deze zorg wordt gegeven in een kleinschalige en huiselijke voorziening. De tweede collecte is voor het werk in de Doopsgezinde Gemeente Utrecht. Na de dienst is er koffie en thee in de gemeentezaal. Iedereen is van harte welkom. Om 12.30 uur is de Buurkerkenlunch in de Baptistengemeente in de Herenstraat 34. Vanmiddag tussen 15.00 en 16.30 uur is onze kerk open voor de Nieuwjaarsduik (Culturele zondag). Ingmar Heytze en andere dichters van het stadsdichtersgilde lezen gedichten voor van Willem Barnard Guillaume van der Graft. Agenda: Volgende dienst: zondag 22 februari 2017, Wereldbroederschapsdag, voorganger: ds. Anneke van der Zijpp. A.s. woensdag 18 januari om 10.00 uur is er Bijbelkring in Bilthoven. Op donderdag 19 januari om 18.30 komt Ubi Caritas bij elkaar in de Tuinkamer.
Utrecht 15-01-17 Jouw hand, mijn glimlach Week van Gebed voor de Eenheid van de Christenen 2 Korintiërs 5:14-20; Matteüs 5:23-24 Zusters en broeders, Wat ons drijft is de liefde van Christus. De liefde van Christus maakt dat wij hier samen zijn. De liefde van Christus bindt ons tot één gemeente. De liefde van Christus helpt ons om stand te houden in het leven, in voor- en tegenspoed. De liefde van Christus inspireert ons tot liefdevolle daden. De liefde van Christus maakt ons tot wie wij zijn. Wat ons drijft is de liefde van Christus. Het is niet zo dat wij hier elke dag bij stilstaan. Soms voelen we die liefde van Christus niet. Of handelen we er niet naar, laten we ons leiden door andere principes. En toch, de liefde van Christus is de basis van ons bestaan. Het is als met een huis. Ik sta niet dagelijks stil bij het feit dat mijn huis een fundament heeft. Maar als dat fundament er niet zou liggen, zou mijn huis er niet staan. Zo is het ook met de liefde van Christus. Dat is het fundament van ons bestaan. Zonder de liefde van Christus zou ons leven er heel anders uitzien. Dat geldt voor ons, dat geldt dubbel en dwars voor Paulus. Paulus is een gedreven man, wat hem drijft is de liefde van Christus. Dat was niet altijd zo. Eerder was hij een fervent vervolger van de eerste christenen. Hij vond hen staatsgevaarlijke godslasteraars die te vuur en te zwaard bestreden moesten worden. Totdat hij, onderweg naar Damascus, in een visioen Christus ontmoet. Deze ervaring maakt dat Paulus zijn leven radicaal omgooit. Want op dat moment wordt Paulus een blik gegund in die andere werkelijkheid, in Gods wereld. Hij ziet en voelt hoe het daar is. Ervaart de allesomarmende liefde van Christus.
Hierdoor komt hij tot inzicht en wordt hij een nieuwe mens. Deze verandering, dit inzicht, gunt hij alle mensen. Vandaar zijn gedrevenheid om de boodschap van Christus overal te verkondigen. Van fervent vervolger wordt hij fervent verkondiger van de boodschap van Christus. Hij reist van hot naar her om de liefde van Christus te verkondigen in woord en daad. Dat is voor hem nog het enige wat telt. Al het andere is franje. Omdat hij niet overal tegelijk kan zijn, stuurt hij veel brieven. Gemakkelijk te lezen zijn die brieven niet. Dat komt omdat de Griekse manier van schrijven niet eenvoudig is, ook niet in vertaling. Maar meer nog omdat het onderwerp waarover Paulus schrijft, zo moeilijk te vatten is in woorden. Hij schrijft over een andere werkelijkheid: over Gods werkelijkheid. Over een andere maatschappij, over de nieuwe mensen die hierin leven. Over de liefde van Christus die zoveel meer is dan wat we normaal onder liefde verstaan. Alles waarover Paulus wil vertellen is nieuw, is anders, is bijna niet in woorden te vatten. Dat maakt dat zijn brieven niet gemakkelijk te doorgronden zijn. Maar als je in gedachten houdt dat alles voortkomt uit zijn mystieke ontmoeting met de goddelijke liefde van Christus, dan krijgen zijn woorden een plaats. Zo ongeveer, zegt Paulus, zit de zaak in elkaar: Wij mensen zijn van nature nauw verbonden met God. Zoals Adam en Eva in het paradijs leefden, geheel en al kinderen van God. Maar op de een of andere manier is het fout gelopen. Op de details gaan we nu even niet in. Het gevolg is dat de verbondenheid met God verbroken is. God zoekt en roept ons, maar wij zien en horen niet. Wij leven niet meer vanuit de goddelijke liefde, maar vanuit wereldse maatstaven. We doen en denken, oordelen en beoordelen op de manier die de wereld ons aanreikt. In die manier van doen en denken staat het eigenbelang voorop. We zijn gericht op zelfhandhaving. We willen zelf overleven. Op zich logisch. Daarom zijn we vooral gericht op onszelf.
We letten op onze eigen portemonnee, willen ons eigen bezit veilig stellen. We willen zelf de touwtjes in handen hebben, in ieder geval over ons eigen leven, maar liefst willen we invloed hebben op onze omgeving, op andere mensen. Dat geeft een gevoel van zekerheid en veiligheid. We willen gezien worden. We willen dat mensen positief over ons spreken. En stiekem misschien wel beroemd worden. Wie heeft er als kind niet gedroomd van eeuwige roem, als populaire zanger of schrijver, of als groot politicus, briljante wetenschapper. Spelletjes als The Voice spelen in op dat verlangen. In het kort: bezit, macht en roem zijn onze drijfveren geworden. En zo drijven we langzaamaan af van God en zijn Liefde. Totdat Jezus Christus in de wereld kwam. Hij opende onze ogen en gunde ons een blik in de wereld van God. De wereld waarin Liefde de drijfveer is in plaats van eigenbelang. Jezus leefde als een mens gedreven door Liefde. De machten van de wereld hebben hem echter gedood, omdat zij de goddelijke liefde niet aankonden. God echter, heeft hem uit de dood opgewekt. Liefde is sterker dan de dood. Christus leven en dood hebben ons laten zien dat een ander leven mogelijk is. Wij kunnen mét Christus sterven en opstaan. Dat betekent: wij kunnen ons leven gericht op eigenbelang afleggen en nieuwe mensen worden, die leven vanuit de Liefde van Christus. Wij leven niet meer voor onszelf, maar voor de liefde van Christus. Dan kan het ons niet meer schelen wat anderen van ons vinden en over ons zeggen. We hoeven ons niet meer druk te maken over de uitverkoop en of we wel beter in het leven geslaagd zijn dan onze buren of vrienden. Het interesseert ons niet meer of we de touwtjes in handen hebben. Dat alles is franje. Het enige wat telt is de Liefde van Christus. Die Liefde raakt ons, verandert ons. Die liefde delen we met de mensen om ons heen. We leven, doen en denken, oordelen en beoordelen vanuit Liefde. Als we zó leven, leven we weer in verbondenheid met God. Dan zijn we met God verzoend.
Het is God die deze verzoening aanreikt. Wij hoeven ons slechts te laten aanraken door zijn liefde en zijn uitgestoken hand aan te nemen. Ik heb de zaak nu heel kort samengevat. De uitgebreidere versie vindt u in de Bijbel. Paulus vertelt dit alles vanuit eigen ervaring. Hij is geen theoreticus of theoloog, hij is een ervaringsdeskundige. Daarom is hij zo gedreven, zo gepassioneerd. Daarom sméékt hij: Laat u met God verzoenen. Hij gunt ons allemaal een leven vervuld van de liefde van Christus. Het gaat hem er daarbij niet slechts om dat wij persoonlijk een fijne band met God hebben. De verbinding en verzoening met God hebben hun effect in de wereld. De verzoening met God is niet compleet zonder verzoening tussen mensen. In de woorden van Jezus: Wanneer je dus je offergave naar het altaar brengt en je je daar herinnert dat je broeder of zuster je iets verwijt, laat je gave dan bij het altaar achter; ga je eerst met die ander verzoenen en kom daarna je offer brengen. Een offergave aan God om je met hem te verzoenen, is niet compleet zonder verzoening met je medemens. Verzoening met God betekent leven uit de Liefde van Christus, betekent verzoening met je medemensen. En daar begint onze uitdaging. Want we weten het wel en we willen wel, maar verzoening is niet altijd eenvoudig. Laten we eens naar onszelf als kerkgemeenschap kijken. Op deze dag staat immers de eenheid van christenen centraal. Sinds de Reformatie is er een veelkleurig palet aan kerken ontstaan. Wij vormen één van de vele kerkgenootschappen.
Zeker in de eerste eeuwen hebben de verschillende richtingen onverzoenlijk tegenover elkaar gestaan. Ook vandaag de dag zijn er nog conflicten of onverzoenlijkheden tussen de ene of de andere richting. Als doopsgezinden proberen we te beseffen dat wij slechts één richting zijn en dat er meerdere wegen naar God leiden. Toch doen ook wij wel eens denigrerend over andere kerkelijke richtingen. Over evangelicalen bijvoorbeeld: dat zijn van die halleluja kerken. Of over zwaar orthodoxe richtingen: daar gaat het alleen maar om dogma s, maar wíj hebben vrijheid van geloven. Over rooms-katholieken: al dat uiterlijk vertoon, wat moet dat allemaal niet kosten, dat kunnen ze beter aan de armen geven. Omgekeerd worden wij als doopsgezinden er dan van beticht geen echte christenen te zijn. Wij zijn een sekte. Ja natuurlijk, ik vind mijn eigen kerkgenootschap het beste. Als ik dat niet zo vond, dan was ik wel ergens anders lid geworden. Tegelijk besef ik dat de doperse manier van geloven niet bij iedereen past. Zoals ik me niet thuis voel in een zwarte kerk in een Bijlmerkelder wel een beetje erg druk, zo zullen mensen uit die kerk zich waarschijnlijk bij ons niet zo thuis voelen wel erg kaal en stijf hier. Ik besef ook dat wij de waarheid niet in pacht hebben, net zo min als andere kerkgenootschappen. Wij zijn allen zoekers. Wij allen zijn tastend onderweg. Soms gaan we de verkeerde kant op. Maar er is altijd weer een weg de goede kant op. Zolang we ons maar laten sturen door de Liefde van Christus. De Liefde van Christus is wat ons allen drijft. De Liefde van Christus drijft ons voort op onze weg, en drijft ons naar elkaar toe. De Liefde van Christus maakt het mogelijk om elkaar te herkennen en erkennen als kinderen van de ene God, zo verschillend als we zijn. De Liefde van Christus maakt zo verzoening mogelijk. Daarom reiken wij elkaar de hand, over kerkelijke grenzen heen. Daarom nemen wij de uitgestoken hand van de ander aan met een glimlach. Een hand en een glimlach: dat is verzoening, dat is de Liefde van Christus. Amen