Op weg naar Jeruzalem Ja, ik ga

Transcriptie

1 Zondag 14 februari 2016 Voorganger: ds. Carolien Cornelissen Lector: zr. Annegreet van Wijk Organist: dhr. Anton Visser Dienstdoende koster: zr. Anke Margreet Blankensteijn Vanaf 9:45 uur is er gelegenheid tot stilte en inkeer ter voorbereiding op de dienst. Orgelspel gevolgd door een moment van stilte Op weg naar Jeruzalem Ja, ik ga SAMENROEPEN Welkom Aansteken van de kaarsen Zingen: Wij keren ons naar binnen (staande) Zingenderwijs 164; tekst: E. van Kol, melodie Lied 439 Bemoediging Zingen: Wij keren ons naar binnen verzen 2 en 3 (de gemeente gaat zitten) Inleiding op het thema van de dienst voor jonger en ouder (hierna gaan de kinderen naar de kinderdienst) Stilte en gebed Zingen: lied 536 Alles wat over ons geschreven is HOREN Eerste bijbellezing: Exodus 17:1-3 Zingen: lied 542 God roept de mens op weg te gaan Tweede bijbellezing: Lucas 4:1-13

2 Zingen: lied 91a Wie in de schaduw Gods mag wonen Overweging Stilte Orgelspel DELEN (de kinderen komen terug) Geboortedankzegging voor Marijn Tuil, zoon van Inge Boon en Edwin Tuil. Vraag aan de gemeente Beloven jullie om Marijn en zijn ouders te staan, om hem te helpen op zijn weg door het leven en het geloof? Willen jullie hen met raad en daad bijstaan en voor hen bidden? Antwoord van de gemeente: We zingen Marijn Gods zegen toe: Vrede wens ik je toe Uit: Opstaan! Meer liederen uit Iona, lied 31; tekst Roel Bosch; melodie: Trond Kverno Muziek door Inge Boon en Anton Visser: Ave Maria, Gounod/Bach Gebeden (voorbeden / stil gebed / Onze Vader - tekst voorin het Liedboek) Open ruimte Zingen: lied 416 Ga met God en hij zal met je zijn

3 Uitzending en zegenbede Gezongen Amen Mededelingen Collecte: de eerste collecte is voor stichting Omduw, Oecumenisch Diaconaal werk in de stad Utrecht. De tweede collecte is voor het werk in de Doopsgezinde Gemeente Utrecht. Na de dienst is er koffie en thee in de Gemeentezaal. Iedereen is van harte welkom. Denkt u nog aan de Voedselbank Plus? Elke zondag kunt u uw gaven kwijt in de dozen die in de hal staan. Het gaat in dit geval om de wat duurdere producten: koffie, vis in blik, zeep, waspoeder, shampoo e.d. Agenda: Volgende dienst: zondag 21 februari 2016, voorganger: ds. Anneke v.d. Zijpp. Dit betreft een dienst met nabespreking. Op maandag 15 februari komt Ubi Caritas bijeen. Om uur in de Tuinkamer. Op donderdag 18 februari komt de Pitstopclub bijeen. Om uur in de Tuinkamer.

4 Utrecht Op weg naar Jeruzalem: Ja, ik ga Zusters en broeders, Aan het begin van het jaar volgden we Jezus naar de oever van de Jordaan. We waren er getuige van dat hij gedoopt werd. Toen klonk er een stem uit de hemel die zei: Jij bent mijn geliefde zoon. Die woorden werden niet gesproken zodat theologen voor eeuwen genoeg discussiestof zouden hebben: over hoeveel procent van Jezus mens was, en hoeveel procent God, en hoe beide substanties zich tot elkaar verhouden. Die woorden werden ook niet gesproken om te verklaren welke status Jezus had en welke de daarbij behorende privileges zijn. Die woorden werden gesproken als een opdracht: Weet wie je bent: Jij bent Gods geliefde zoon. Het is jouw opdracht om dat zichtbaar te maken in je leven. Leef, wandel, spreek en handel als Gods geliefde zoon. Hoe doe je dat, leven als Gods zoon? In vroeger dagen was het gebruik dat een zoon zijn vader opvolgde. De zoon van de bakker zag van jongsaf hoe zijn vader het meel mengde, het deeg kneedde, de broden bakte. Door zijn vader na te doen, werd hij zelf bakker. Op dezelfde manier werd de zoon van de smid een smid, de zoon van de boer boer, de zoon van de koning werd koning. En de zoon van God? Moet de zoon van God God wórden? Dan toch God weerspiegelen. Maar God kun je niet zien. Ook Jezus zag God niet. Hoe moet hij dan God nadoen, zoals een bakkerszoon zijn vader nadoet? Letterlijk kun je God niet zien, maar we kunnen God wel op andere manieren ervaren. We spreken dan van horen en zien, ook al bedoelen we dat niet letterlijk. Het gaat om innerlijk horen en zien. Op die manier hoorde en zag Jezus God. Daarnaast baseerde hij zich op de teksten van de Tora, de richtingwijzer voor een leven wandelend op Gods wegen. Door de richting van de Tora te volgen, te luisteren naar de stem die in zijn hart sprak, te kijken op zijn innerlijk kompas, zo kon Jezus de weg van God gaan en zichtbaar maken wat het betekent om Gods zoon te zijn. Zo gezegd, zo gedaan?

5 Ik denk dat we allemaal wel weten dat het niet altijd even eenvoudig is om een weg te volgen. Zelfs niet als je een duidelijke routebeschrijving hebt of een tomtom. De Tomtom kan wel zeggen dat je hier rechtsaf moet, maar daar staat mooi een vrachtwagen uit te laden. Of er is een wegopbreking. Of je rijdt in Leidse Rijn en jouw weg is nog niet in het systeem opgenomen. En dat is dan alleen nog maar een letterlijke weg volgen. Op onze levensweg komen we in vergelijkbare situaties. Ook op die weg kunnen we stemmen horen die verwarrende en tegenstrijdige aanwijzingen geven. Hoe kun je daarin je weg vinden? Jezus begint met een periode van bezinning. Dat doet hij in de woestijn. De woestijn is een plaats om je terug te trekken en te reflecteren op je positie. Wie ben je, waar kom je vandaan, waar ga je naar op weg? De woestijn is ook de plaats waar de Israëlieten onder leiding van Mozes veertig jaar rond trokken. Veertig jaar, een tijd die telt, maar niet geteld kan worden. Het is een periode waarin ze zichzelf moeten ontdekken als volk van God, dat de weg van God moet gaan om in een Veelbelovend Land te kunnen komen. Slavenkinderen waren ze, in het Ellendeland Egypte. Kinderen van God zullen ze zijn in het Veelbelovende Land. Wat heb je nodig om die metamorfose te doorlopen? Welke bron helpt je vooruit op je weg? Is de Eeuwige zelf niet de bron van levenswater? Maar ze zien het niet, ze begrijpen het niet. Liever gingen ze terug, naar hun slavenbestaan, want daar was tenminste water. Maar wat voor water? Levend water of water des doods? Waren destijds niet Hebreeuwse jongetjes in opdracht van Farao verdronken in de Nijl? Zo was de rivier die leven kan geven, veranderd in een graf. Nu, in de woestijn moet het volk ontdekken welke bron werkelijk levenswater geeft. Op dezelfde manier staat Jezus in de woestijn. Vervuld van de heilige Geest, de stem van zijn hemelse vader nog in zijn hoofd: Jij bent mijn geliefde zoon. Wat betekent dat? Er is iemand die dat wel weet.

6 Als jij de zoon van God bent dat ben je toch? Nu dan, dan verander je toch gewoon deze stenen in brood? Zie je de mogelijkheden die hier geschapen worden? Nee, denk niet alleen aan je eigen honger. Denk groot, groots! Hoe zeggen die Romeinen dat ook al weer: Geef het volk brood en spelen. Jij geeft het volk stenen voor brood. Niet zomaar brood, maar wonderbrood. Zo los je en passant alle honger in de wereld op. Jouw brood voor iedereen. De concurrent kan wel inpakken. Denk je eens in wat een enorme economische macht je zult hebben! Wat zeg je? De mens leeft niet van brood alleen. maar van Gods woord, etcetera etcetera. Ik weet het. Oké. Ik begrijp het. Je ziet het niet zitten. Niet groots genoeg? Wat denk je hiervan: Zie je al deze koninkrijken, landen, staten. Jij kunt al die landen in je macht krijgen. Zie je het voor je? Jij bent de baas. Jij kunt jouw vrede overal opleggen. Wie zich niet aan jouw vrede houdt, pak je krachtig aan. En dan: Pax Christi in de hele wereld. Wat moet je daarvoor doen, denk je. Dat is niet moeilijk. Ik fluister het je in, je doet wat ik je zeg. Verdeel en heers, is mijn advies. Creëer een zondebok, een groep apart. Wij tegen zij. Dat zorgt voor een sterk eenheidsgevoel in de wij-groep. Die zij, daar kun je mooi alle narigheid op afschuiven. Zij zijn de profiteurs. Zij pikken onze banen in, zij pikken onze vrouwen in. Zij zijn de vijanden van de wereldvrede. Die zij, die moet je dehumaniseren. Het zijn geen mensen, maar kakkerlakken. Dat woord, staat garant voor genocide, met succes gebezigd in het Derde Rijk, in Rwanda. Want wat doe je met kakkerlakken? Vermorzelen onder je schoen. Neem nou IS. Dat zijn de bedreigers van de wereldvrede van nu. Wat doen we daar dus mee: bombarderen, legioen soldaten erop af. Vind je dat ook al niks? Aanbid de Heer, uw God, vereer alleen hem. Ja ja, ik begrijp het. Je bent tenslotte zijn zoon. Dan heb ik iets beters: religie, dat is helemaal jouw ding, toch? Kijk hier, op het hoogste punt van de tempel. Spring daar nou eens van af. Je dacht toch niet dat je vader je te pletter zou laten vallen? Staat er niet geschreven: Zijn engelen zal hij opdracht geven om over u te waken, op hun handen zullen zij u dragen. Ja, ik ken de geschriften ook.

7 Snap je het? Al die mensen die het zien gebeuren, die weten meteen dat jij zoon van God bent. Alle andere profeten, messiassen, goeroes, ze kunnen naar huis. Er is er nog maar één die telt: jij. Alleen jouw religie, alleen jouw leer. Geen godsdienstoorlogen meer. Wil je niet? Waarom niet? Wat is daar nou mis mee? Stel de Heer, uw God, niet op de proef. Ja ja, dat citaat ken ik ook. Jij wilt je eigen weg zoeken. Goed, dan scheiden voor nu onze wegen. Maar we zien elkaar weer, reken daar maar vast op. Dan is het weer stil in de woestijn. Wind waait over het zand. Geest waait door zijn ziel. Zoon van God zijn. Wat houdt dat in? Welke weg hoort daarbij? Geen weg van rijkdom, macht, en roem. Geen leider worden van een stomme massa die al zijn woorden voor zoete koek slikt. Het zal een weg zijn waarop hij voorgaat. Waarop hij voorleeft hoe een kind van God leeft, wandelt, spreekt en handelt. Zodat anderen geïnspireerd raken en eenzelfde ontdekkingstocht gaan maken; ontdekken wie zij zijn en welke levensweg bij hun hoort. Hij zal ze vertellen over zijn Vader, die ook hun Vader is. Is niet ieder mens een kind van God? Toen stond hij op en ging zijn weg, die God weet waarheen leiden zou. Met zijn gaan daagt Jezus ons uit om hem te volgen. Niet als slaafse volgelingen, omdat hij rijk en beroemd is, machtig en zulke interessante trucjes doet. Maar omdat wij, net als hij, kinderen van God zijn en daarmee een weg te gaan hebben. Kinderen van één Vader zijn we. Velen van u hebben dat in hun jeugd gezongen: Kinderen van één Vader, reikt elkaar de hand De opdracht is om het je eigen te maken; om jezelf als kind van God te herkennen. De ander óók als kind van God te herkennen. En dan te leven, te wandelen, te spreken en te handelen als kind van God. Af en toe is het nodig om tijdens die wandeltocht je terug te trekken in de woestijn. De Veertigdagentijd is een mooi moment daarvoor. Zo kunnen we opnieuw reflecteren op wie we zijn, waar we staan en waarheen onze weg gaat. Wat betekent het voor jou om kind van God te zijn? Hoe maak je dat zichtbaar in je leven? Hoe kunnen we elkaar daarbij helpen?

8 Heel concreet komt die vraag naar voren als we straks danken voor het leven van Marijn. Als gemeente staan we om hem heen. Hoe kunnen we hem helpen om zichzelf te ontdekken als kind van God, en hem begeleiden op de weg die voor hem ligt? Zusters en broeders, Kinderen van één Vader zijn we allemaal. Laten we dan gaan en Jezus volgen. We gaan op naar Jeruzalem. Amen