Pierre Steijvers: duivenmelker, behulpzaam en bescheiden Pierre is op 24 maart 1934 geboren in Soerendonk. Hij was de oudste van de vier kinderen, twee jongens en twee meisjes. Zijn ouders hadden een boerenbedrijf met kippen, koeien, paarden, varkens en akkerbouw, alles wat in die tijd een boer had. Op 11 oktober.1962 trouwde hij met Truus Wullems uit Someren. Samen hebben ze twee getrouwde dochters en vier kleinkinderen, twee jongens en twee meisjes, met wie ze een goed contact hebben. Een dochter woont met haar gezin in Budel, de andere in Budel- Schoot. Na hun huwelijk woonde het echtpaar 11 maanden in Dorpsstraat in Soerendonk, vervolgens 11 maanden bij de ouders in huis en daarna werd het de Schuttebeemd in Soerendonk, waar ze al meer dan 50 jaar wonen. Pierre werkte ruim 20 jaar als sigarenmaker bij de Hofnar in Valkenswaard. Toen de sigarenindustrie daar ter ziele ging, werd het Philips Maarheeze. Pierre: Er golden destijds andere veiligheidsnormen dan de dag van vandaag. Ik moest werken met zeldzame aarde die nodig was voor de rode kleur op tv, met fosfor, kwik, met van alles. Allemaal spul waar tegenwoordig heel zorgvuldig mee wordt omgegaan. Het was de grootste rotzooi; echt gevaarlijk. Met handschoenen aan werd er achter schermen gewerkt. Er stond altijd een bak zand bij om te blussen en als die troep ging smeulen, zat de afdeling in de kortste keren vol met rook. Daarna heb in een tijd in het magazijn gewerkt. Zes weken voor mijn 50 e ben ik in de ww terechtgekomen. Dat betekende, dat als je geen werk had, je je huis op kon eten. Een hoop ellende, maar achteraf kunnen we er ook nog wel eens om lachen. Gelukkig is alles goed gekomen. Met de gezondheid gaat het momenteel niet goed. Pierre heeft hinder en pijn en er lopen diverse onderzoeken. Op 2 en 14 juli van dit jaar is hij aan staar geopereerd en gelukkig is dat supergoed gegaan. Ik zie echt geweldig goed. De verzorging van de duiven was in het voorjaar eigenlijk teveel en ook momenteel is de belasting zwaar. Er wordt pas sinds enkele weken weer met duiven gespeeld, maar wel meteen gestart een eerste prijs! Hoewel Pierre zelf altijd voor iedere duivenliefhebber klaarstond, kan hij het nu niet over zijn hart verkrijgen om hulp te vragen van zijn Soerendonkse collega duivenliefhebbers, die bij herhaling aangeven graag te willen helpen. Behalve duivenliefhebber was Pierre in zijn jonge jaren fanatiek wielrenner. Hij had zelfs een Tourlicentie en reed Parijs Soerendonk. Als we naar Baarlo gingen koersen fietsten we eerst naar Baarlo, dan 80 km. koersen en vervolgens weer op de fiets naar huis. En hij won de tweede prijs in Gastel: Er deden renners uit de hele regio mee, van Helmond tot Luyksgestel en die goeie renners hadden veel betere fietsen dan
wij. Maar ik was goed in de bochten en ik durfde veel, maar af en toe ging ik goed onderuit. Wanneer de duiven tijdens de koersen thuiskwamen, werden die geklokt door Truus en door Janus Steijvers, een broer van Pierre. Truus: Alle duiven zaten op nest en als er eentje binnenkwam moesten we de duiven van het nest oplichten, om te kijken wie er een gummi ringetje omhad. Een hoogtepunt in de duivenloopbaan was het winnen van Orleans jonge duiven in 1976. Toen stond ik langs de gebroeders Kuijpers uit Neer in de Ahoy in Rotterdam. Die overwinning leverde een derbyprijs op van fl. 2.000 en een gouden ringen prijs van fl. 200. In de CC Someren won ik toen ook nog fl. 255. Pierre heeft altijd contacten onderhouden met veel duivenliefhebbers, van allerlei pluimage, ook veel uit België. Zelf omschrijft hij het als met Jan en alleman. Dagelijks kwamen er duivenliefhebbers over de vloer uit Nederland en België, maar ook uit Duitsland en zelfs Zwitserland. Ooit zijn ze zelfs met een bus uit Zwitserland hier geweest. Dat waren mooie tijden. Als ze gewoon Duits praatten waren ze redelijk te volgen, maar van dat Zwitsers versta je niks. Die Zwitsers hebben regelmatig duiven bijgehaald. En er zijn ook wel eens duiveneieren naar Spanje gegaan. We hadden de eieren in een speelgoeddoosje van de kinderen gestopt en de kinderen konden bij de douane gewoon doorlopen. In de loop van de jaren heeft Pierre binnen de CC Budel dozijnen met kampioenschappen gevlogen. Hij werd diverse keren generaal kampioen en vele malen kon je hem aantreffen bij de eerste drie op zowel de vitesse, de midfond als de fond. In 2000 werd hij nog eerste marathonkampioen. In de loop van de jaren werden tientallen vluchten gewonnen, op alle spelonderdelen. Op de lagere school had ik al duiven. Ik ben zelf zomaar begonnen. Eerst heb ik vuggelkes gehad. Dat ik met duiven ben begonnen kwam ook wel door Broer de Bout, een broer van Toon. Neffe de Valk, bij Van den Wildenberg, hadden ze postduiven. Daar hebben Toon de Bout en ik twee duifkes gehaald. Bij ons thuis boven in de schuur, waar ze vroeger deden bakken, heb ik een hokje gemaakt. Toen
heb ik van Hein van der Kruis, dat was een oom van mij, een duivin gekregen en bij Poel Teeuwen heb ik een doffer gekocht. Die kostte een knaak en dat was toen veel geld. Ik was toen een jaar of 11, 12. Met die duiven ben ik stillekes aan doorgegaan. De Grenspost bij het veertigjarig bestaan, nu bijna veertig jaar geleden.
Als de vereniging 80 jaar bestaat ben ik er 70 jaar bij. In de begintijd hadden we in Soerendonk maar een paar klokken en daar moest iedereen naar toe. Zo n klok stond bij Stevens midden op d n akker en er zat iemand bij op een stoel. Als de duiven een beetje vlot kwamen moest je allemaal op en neer fietsen, wat een gedoe. Het kwam ook wel voor dat je de gummiring onderweg inslikte. In die tijd vlogen we goed; het eerste jaar werd ik al meteen kampioen met de jonge duiven. Piet van Rooi schonk toen een rieten tuinstoel en die had ik. Hij heeft jarenlang in de kamer gestaan en naderhand op de slaapkamer. Over het algemeen heb ik altijd redelijk goed gespeeld. Nadat ik een jaar in Schuttebeemd woonde, zijn daar ook hokken gekomen. Ik werkte op de sigarenfabriek en daar werkten nog al wat duivenmelkers. Toen ben ik in contact gekomen met Toontje Loos uit Bergeijk en daar heb ik hele goeie van gehad, de 13 en de 22 van 1965. Ik heb ze meteen op de kweek gezet. De administratie vanaf 1966 is nog volledig in tact: kweek, ingekorfde duiven, prijzen en kampioenschappen, bijgehaalde duiven en duiven die naar andere liefhebbers zijn gegaan. Ik zit er nog dikwijls in te bladeren. Tijdens het interview zit Truus er bij en ook zij weet zich werkelijk alles te herinneren en kan zo aangegeven waar welke informatie te vinden is. Pierre: Ik ben erg goed geweest met de 99-1179453 (foto volgende pagina links). Die komt uit een doffer van Borgmans, de 94-1781658. Ik heb hem meteen op de kweek gezet. Zijn jongen deden het goed op de vitesse, de midfond en de eendaagse. Deze lijn zit nog steeds op mijn hok en de meeste duiven zijn aan hem verwant. De Witpen 07-4088102 was ook een zoon van hem. Hij werd 1 e generaal duifkampioen. Het jaar daarna ben ik hem kwijtgeraakt, bij het opleren vanaf Budel-Dorplein. Ik denk dat de roofvogel hem gepakt heeft.
Normaal overwinteren hier ongeveer 60 oude duiven. Dit jaar maar 34. Ik heb geen kwekers meer. Vroeger hield ik een stuk of acht kweekkoppels vast, maar vorig jaar zijn de laatste kwekers naar Polen gegaan. Voor de vitesse/midfond had ik nog een heel goed kweekkoppel. Het duivinnetje kwam van Wim van Santbergen uit Valkenswaard en de doffer, van 2005, van Jo Sleutjes uit Vught. Ook dit koppel is vorig jaar naar Polen gegaan. In principe doe ik aan alle vluchten mee t/m St Vincent toe. Dat deed ik ook vroeger. Alles zat toen door elkaar en de Belgen die hier kwamen snapten er niets van. Volgens hen kon dat niet, tenminste als je wilt presteren. Het hele jaar door wordt Mariman vliegvoer gevoerd, aan oud en jong. De bijproducten zijn grit en Vitamineral. Verder eens per week biergist en op laatst van de week wat meer snoepzaad. Dat geef ik ze dan wel fatsoenlijk wat. De dag voor het inkorven krijgen ze Ornithosemix Plus van Giantel. Nadeel van dit gele spul is dat je de drinkbakken moeilijk schoon kunt maken. Met warm weer krijgen de duiven als ze terugkomen elektrolyten. Selectie van zowel de jonge als de oude duiven gaat naar eigen inzicht. Ik kijk dan niet zo naar de prestaties; wel naar waar ze uitkomen. Voor eigen gebruik kweek ik 40 tot 45 jonge duiven, dit jaar maar 30. Tot op heden ben ik nog maar twee duiven aan huis kwijt. De jonge duiven gaan s middags om 15 uur los, maar vanaf ongeveer drie maanden s morgens om 8 uur. Dan kunnen ze trekken als ze willen. Pierre verliest altijd weinig jonge duiven aan huis. Ook op de vluchten raak ik er niet zoveel kwijt. Op de eerste toer heb je in het begin vaak een paar kwaaie vluchten. Dit jaar worden de jonge duiven alleen op de late toer gespeeld. Dan kunnen ze nog een keer of 5, 6 mee. Het opleren begint met enkele keren Budel, ca 3 km, dan enkele keren Hamont, vervolgens steeds
verder tot Neepelt en dan richting Lommel of Balen. Dat is ongeveer 25 km en verder kom ik niet. Alles bij elkaar leer ik ze zeker zes of zeven keer op. Kampioenschappen zijn de laatste jaren niet meer wat het geweest is. Ik kan ik niet meer opbrengen. Het staat op een laag pitje en het hoeft ook niet meer. Vorig jaar was ik nog eerste aangewezen 4 met jonge duiven. Pierre is een kleine 20 jaar bestuurslid van de Grenspost. Hij maakte altijd deel uit van de inkorfcommissie, maakte de klokken mee open en noemt zich een manusje van alles. Bescheiden als hij is, doet hij zich met deze kwalificatie echt tekort. Hij heeft enorm veel tijd aan de verenging besteed en het zijn deze stille werkers die ervoor zorgen dat verenigingen in stand kunnen blijven. De deur aan de Schuttebeemd in Soerendonk staat altijd op voor duivenliefhebbers, zo ook voor de redactie van DeGrenspost.nl. Pierre en Truus, bedankt voor de ontvangst en het allerbeste met jullie gezondheid. 24 juli 2015 Redactie DeGrenspost.nl