In fotografie schuilt meer dan een louter registrerend karakter, en dus impliceert fotografie meer dan een afstandelijke opstelling tegenover werkelijkheid en maatschappij. In tegenstelling tot de persfotograaf die vaak vanop een veilige sokkel andermans activiteiten registreert (veelal ook for informations s sake only), willen deze fotografen een positie innemen. Ze gaan op zoek naar een soort verborgen of parallelle werkelijkheid die men via allerlei details tracht te openbaren en met een ruimer publiek wil delen. Zonder daarbij in metafysische bespiegelingen te vervallen, overstijgen de foto s in A horse with no name and other stories het louter registrerende. Meer nog dan tonen, reactiveren deze fotografen onderdelen van een maatschappelijk discours. 8 fotografen met een verhaal
A HORSE WITH 3 1 NO NAME And other 4 72 6 5 stories 8
Titus Simoens, Cow Camp, Idaho, USA*
Titus Simoens, Cow Camp, Idaho, USA Isabelle Pateer, Christoph, 2009
Titus Simoens, Texas, USA In Search of the Cowboys is een documentair project over een zoektocht naar de echte, authentieke cowboys van de Verenigde Staten anno 2009. De verandering die door de Verenigde Staten waait, valt niet meer te onderkennen. Wij vroegen ons af of een cultuur, die zo vasthoudt aan tradities als de cowboycultuur, in zo n klimaat kan blijven overleven. Het eindproduct van onze reis werd een crossmediaal narratief concept. Onze zoektocht startte in New York City, wereldstad en tevens het symbool van de Verenigde Staten. Van daaruit doorkruisten we het continent, van persoon naar persoon, van verhaal 1naar verhaal, langs de Grand Canyon, over de Rocky Mountains, op zoek naar de echte Amerikaanse cowboy. We vertrouwden op het Amerikaanse volk om ons de weg te wijzen naar de kern van een cultuur die met uitsterven bedreigd wordt. (Titus Simoens)
Isabelle Pateer, Couch, 2009 Dieter De Lathauwer, Yellow
Michèle Matyn, Marijs De Boulogne
Michèle Matyn, Portage la Prairie II 2 Michèle Matyn is een dame met soul. Haar werk refereert aan de bron van het occulte in artistieke tradities van het surrealisme tot de geheimzinnige polaroids van de Russische regisseur Andrej Tarkovski, de duende van García Lorca, of nog aan de actuele interesse voor het animisme dat de modernistische tweedeling tussen zielloze en bezielde materie, tussen fictie en realiteit in twijfel trekt, en de werkelijkheid oplaadt met verborgen krachten. Het is interessant om te zien hoe Matyn met fotografie omgaat. Net dat medium is sinds haar ontstaan ingezet om de werkelijkheid te objectiveren, op een afstand te plaatsen als het andere. Wat als we die scheiding opheffen en het onbekende uitnodigen om zichzelf kenbaar te maken in een beeld? Dan wordt fotografie een beetje magie. (Inge Henneman, uittreksel uit het artikel Michèle Matyn: Daydreams of a Solitary Stroller, DWB 2010 3)
Dieter De Lathauwer, Rock Bart Van der Moeren, Kijkverdriet
Titus Simoens, Grand Canyon, Arizona, USA Bart Van der Moeren, Kijkverdriet
Debby Huysmans, Green bungalow Isabelle Pateer, Natascha, 2007
Jens Mollenvanger, XX
Michèle Matyn, Craneo, 2010 3 Door de jaren heen kreeg de documentaire fotografie verschillende identiteiten aangemeten. Danny Veys volgt ongeacht de turbulente ontwikkelingen van deze fotografie een eigen traject. Hij wordt geleid door een sterk buikgevoel, dat losstaat van wat er zich in de huidige schreeuwerige en luidruchtige beeldcultuur afspeelt. Deze fotografie gaat niet over snelheid, maar over traagheid. De fotograaf neemt de tijd om zich te verweven met een plaats, de mensen en situaties. In dat opzicht staat het mijlenver van de zenuwachtige snapshots die in de krant verschijnen. De beelden van Danny Veys komen te laat voor dit ongeduldige medium, maar zijn op tijd voor een publiek dat van verhalen houdt die langer standhouden dan één dag. Het betekent niet dat deze beelden geen actualiteit in zich hebben, integendeel. Het in beeld brengen van plaatsen en omstandigheden nadat de meute persjournalisten er gepasseerd is, brengt een nieuwe vorm van actualiteit met zich mee. Het is geen acute vorm, maar eerder een chronische benadering: het lange nazinderen wordt gefotografeerd. Het is geen zucht naar sensatie, maar een streven naar integriteit en soberheid. (Sara Peeters) Michèle Matyn, God is a Deejay
Danny Veys, San Juan de Dios Danny Veys, San Juan de Dios
Danny Veys, Coal is black Danny Veys, Coal is black
Isabelle Pateer, Untitled, 2010
Met de opkomst van flitsend snelle media en door iedereen makkelijk hanteerbare camera s, heeft de professionele fotografie en fotograaf vandaag vooral een onderzoekende en becommentariërende rol te spelen. Door haar (indirecte) band met de werkelijkheid is de fotografie wellicht het medium bij uitstek om iets over die realiteit te zeggen, om gebeurtenissen waarvan we vaak via slechts één (iconisch) beeld in de pers op de hoogte worden gesteld nader te onderzoeken en op een genuanceerde, diepgravende manier te visualiseren. Op zo n manier hanteert Isabelle Pateer de fotografie. In een jarenlang project onderzocht zij Doel, het dorp dat wij Belgen kennen omwille van haar dreigende ondertussen daadwerkelijke verdwijning en via foto s met koeltorens ergens in het beeld. Vanuit een reportagereflex zette Isabelle Pateer vooreerst het nieuwsgegeven om in een fotografische reeks, die in bepaalde aspecten dicht aanleunt bij de klassieke beeldvorming rond Doel (industrieel landschap, verlaten gebouwen), maar ook al een uitgesproken interesse toont voor de achterblijvende bewoners en zo een levend aspect van het dorp tegenover de algemeen aangenomen doodsheid stelt. Op dat aspect ging ze voort in een tweede reeks, waarin ze jongeren portretteert, die ze op haar regelmatige wandelingen door het dorp leerde kennen. Het bijzondere aan de serie is hoe de jongeren zich krachtig, bijna filmisch in beeld latenbrengen, helemaal niet corresponderend met de reguliere beeldvorming van Doel en zijn toekomstloze slachtoffer bewoners. Deze jongeren zijn dus duidelijk vertrouwd met de omgeving, maar tonen in geen geval geen melancholie over het lot van hun geboortedorp.(liesbeth Decan) 4
Isabelle Pateer, Untitled Bart Van der Moeren, Conz
Bart Van der Moeren, Andy Riley
Isabelle Pateer, Bubble gum, 2007 Dieter De Lathauwer, Mickey, 2009
Titus Simoens, Rast, Romania Dieter De Lathauwer, Statue
Dieter De Lathauwer, Don, 2009 Een spel tussen realiteit en verlangen; een stukje van een Amerikaanse droom... Dieter De Lathouwer heeft een bijzonder oog voor het intrinsiek escapistische van alledaagse omgevingen die we aan ons al te vaak laten voorbijgaan. Bij het laten doordringen van deze intrigerende landschappen komen woorden als transparantie, oneindigheid, eenzaamheid en verlatenheid, misschien zelfs een verheven werkelijkheid of surrealiteit bij me op. Deze in essentie zeer persoonlijke beeldtaal kan niemand onberoerd laten, stelt fotograaf Paul Willaert onomwonden. Niet in het minst omdat het detail in al zijn grootsheid hier misschien wel de belangrijkste trigger vormt, dé aanzet om een plaats te 5contextualiseren, maar ook om het beeld - en bij uitbereiding dé fotografie - te begrijpen.
Debby Huysmans, Poster Jens Mollenvanger, XX
Debby Huysmans, Tattoo Een dode mus in een blauw speelgoedbadje. Stiller dan stil. Het zachte, intieme gevederde lijfje in de plastic mini-shelter creëert een surreëel contrast dat eigen is aan de onbevreesde en onbevangen blik van Debby Huysmans. Zij volgt de grootste rivieren van Rusland, logeert bij de Polen, duikt onder bij de Roemenen, en reisde recent in Siberië. Ze heeft geen oog voor het sublieme landschap en de exotische verte, maar des te meer voor de intieme, kleine dingen uit het leven van alledag in godvergeten gebieden die nog in een prekapitalistsiche, trage tijd lijken te evolueren, of waar temidden van ingrijpende maatschappelijke veranderingen nog sporen oplichten van die authenticiteit. De fotoreeksen van Debby Huysmans bakenen een plaats af, vanuit de mensen die er wonen, en lijken een stilstand uit de beelden, waarin niets gebeurt. Kleine stillevens en tatoeages, idyllische posters en graffiti worden tevens van het verleden en van de dromen van de individuen die Huysmans op een ontwapende manier portretteert. Haar landschappen zijn het steeds veranderende product van menselijke arbeid, technologie en geschiedenis, en ook van verschuivingen in moraal en ideologie. Op een subtiele manier lijken de figuren in de reeks van Debby Huysmans zich te gedragen als acteurs die een pastorale heropvoeren temidden van het onherroepelijke proces van modernisering en globalisering. 6 Debby Huysmans, Dead bird
Danny Veys, Basurero real life
Debby Huysmans, Reindeer
Bart Van der Moeren, Enki Bilal Ostrud esequisl ipisl utat ad delit, vendipi sciliquam, sim deliqui smolor sim zzrit utpatum 7 diatue magna con henim ing ero dignisl ipsum in vullam iriureet nullam, quisim quatie core eum digna augait la feugait utpat, quatem ver il iriure moloree tummodiam ad dolorem vero odit wis am, quiscilisi ex er sed magnism oloreet nonse dolese eu feuiscil ulla feu faccum eu faccum dolore del dolobore ex ea Bart Van der Moeren consenim nibh eugiamet, quat. Ut vulla feuis er in ver ilit praestrud magnisi. Laore dignisi. Ugait, sum vel inibh elestrud tat. Igna faci erosto coreet praessis nibh ea ad eu feumsandre eugueros alit ullam irit eugue magnim dunt augiam velit lan et nullum iriurer ciduipsum do er in volore feuip er suscillaore faciduisl ea facipis alit nosto commoleniat. Ut nummolo rperaestrud dio con ut ver aute exerostrud tis atincin ex ea faci te facillaore magna corerostie min ero diat vel dolutat. Ut in volortin veliquis alit nos eugait am, core faci bla feum in ulput lute diamet ullam.
Bart Van der Moeren, Kijkverdriet Isabelle Pateer, (lost) identity, 2007
Jens Mollenvanger, XX
Jens Mollenvanger, XX 8 Ostrud esequisl ipisl utat ad delit, vendipi sciliquam, sim deliqui smolor sim zzrit utpatum diatue magna con henim ing ero dignisl ipsum in vullam iriureet nullam, quisim quatie core eum digna augait la feugait utpat, quatem ver il iriure moloree tummodiam ad dolorem vero odit wis am, quiscilisi ex er sed magnism oloreet nonse dolese eu feuiscil ulla feu faccum eu faccum dolore del dolobore ex ea Jens Mollenvanger consenim nibh eugiamet, quat. Ut vulla feuis er in ver ilit praestrud magnisi. Laore dignisi. Ugait, sum vel inibh elestrud tat. Igna faci erosto coreet praessis nibh ea ad eu feumsandre eugueros alit ullam irit eugue magnim dunt augiam velit lan et nullum iriurer ciduipsum do er in volore feuip er suscillaore faciduisl ea facipis alit nosto commoleniat. Ut nummolo rperaestrud dio con ut ver aute exerostrud tis atincin ex ea faci te facillaore magna corerostie min ero diat vel dolutat. Ut in volortin veliquis alit nos eugait am, core faci bla feum in ulput lute diamet ullam. Titus Simoens, Las Vegas, Nevada, USA
Jens Mollenvanger, XX
Deze publicatie kwam tot stand naar aanleiding van de tentoonstelling A Horse With No Name and other stories. 8 fotografen met een verhaal. 17 september 17 oktober 2010 Cultuurcentrum Belgica / Huis van Winckel Kerkstraat 24-28, 9200 Dendermonde info@ccbelgica.be - www.ccbelgica.be Curator: Christoph Ruys Vormgeving: Arne Wittevrongel / eastvillage.be Info over de fotografen: www.debbyhuysmans.be www.dieterdelathauwer.com blog.titussimoens.be www.bartvandermoeren.be www.otherweyes.com (Isabelle Pateer) jensmollenvanger.wordpress.com www.photolimits.be (Danny Veys) www.michelematyn.be v.u. Herman De Leeuw, p/a CC Belgica, Kerkstraat 24, 9200 Dendermonde
1 Titus simoens WITH michèle matyn NO NAME And isabelle pateer Danny veys A HORSE other 43 dieter de lathauwer 2 5 stories debby huysmans 6 bart van der moeren 8jens mollenvanger fotografen met een verhaal 7