Titel: De kolonel krijgt nooit post Auteur: Gabriel Garcia Marquez Datum: 20 4 2015 Genre: Latijns Amerikaans Uitgever: Harper & Row Jaar & Plek van uitgave: 1961, Columbia Druk: 6e druk Aantal Bladzijdes: 93 Over de auteur Gabriel Garcia Marquez,meer bekend als Gabo, is geboren op 6 maart 1927 in Aracataca Columbia en overleden op 17 April 2014 in Mexico City. Hij was getrouwd met Mercedes Barcha Pardo en had twee kinderen Rodrigo, Gonzalo. Gabriel schreef meer novellen en korte verhalen. Hij won twee literaire prijzen namelijk de Neustadt Internationaal Prijs voor Literatuur 1972 en Nobel Prijs in Literatuur 1982. Zijn carrière begon eerst als een journalist maar hij werd bekend door zijn novellen One Hundred Years of =Solitude (1967), The Autumn of the Patriarch (1975) en Love in the Time of Cholera (1985). Korte samenvatting De 75 jarige kolonel en zijn vrouw leven in een klein armoedig dorpje, waar zij een armoedig leven lijden. De kolonel en zijn vrouw hadden een zoon genaamd Augustin, maar die is te komen overlijden tijdens een hanengevecht. De kolonel heeft in het leger gewerkt en al 15 jaren lang wacht de kolonel op post van de regering waarin hij zijn pensioen moet ontvangen.de kolonel vraagt zich alsmaar af of hij wel ooit nog zijn pensioen zal ontvangen.de kolonel heeft een gevechtshaan waaraan hij veel waarde hecht. Ondanks zijn armoede, probeert hij de haan zo goed mogelijk te verzorgen, totdat zijn vrouw er genoeg van heeft en hem dwingt om de haan weg te doen. De kolonel zit nu met nog een andere uitdaging en dat is: wat moet hij doen met de haan?
Analyse Titelverklaring De titel van het boek luidt: De kolonel krijgt nooit post. Ik vind dat deze titel past bij het boek, omdat het boek over een gepensioneerde kolonel gaat die al heel lang wacht op post van de regering met zijn pensioen. De titel van jet boek komt van een opmerking wanneer de dokter de kolonel bij de postbode ziet kijken naar de postvakjes. De dokter vraagt dan aan de postbeheerder of de kolonel post heeft waarna de postbeheerder antwoordt: De kolonel krijgt nooit post. Personages De kolonel: is 75 jaar en je komt niet te weten wat de naam is van de kolonel. De kolonel is getrouwd en had een zoon genaamd Augustin. De band tussen de kolonel en zijn vrouw is niet zo goed. De kolonel heeft in het leger gediend en wacht al 15 jaar op zijn pensioen. Elke vrijdag gaat de kolonel naar de haven om te kijken als er post is, maar die is er steeds niet. De kolonel heeft een zwak karakter en dat merkte ik aan het gedeelte in het verhaal, waar de kolonel gemakkelijk valt voor de praatjes van zijn vriend Don Sabas. Verder liegt de kolonel best veel, maar over kleine dingen, zoals zijn gevoelens en wat hij wilde doen. De kolonel zegt dat hij december de mooiste maand vindt en hij is altijd ziek in de maand oktober. Ook heeft de kolonel een haan, waaraan hij veel waarde hecht. Don Sabas: is een rijke oplichter. Don Sabas is rijk, getrouwd en lijdt aan suikerziekte. Don Sabas houdt niet echt van zijn vrouw en is alleen geinteresseerd in geld. Dat Don Sabas een oplichter is weet ik, omdat hij de haan van de kolonel wil kopen voor maar 400 pesos, terwijl de haan veel meer waard is. Ook staat Don Sabas bekend in de buurt als gierigaard en uitbuiter. De vrouw van de kolonel: is een oud vrouwtje en heeft astma. Je komt niet te weten hoe ze precies heet. De vrouw van de kolonel is vaak druk bezig thuis of bezig met haar kleren. De vrouw heeft steeds minder geduld met haar man, omdat ze honger lijden en geen geld hebben. Ze stuurt hem dan vaker op straat om dingen te verkopen om dan een klein beetje geld te hebben om steeds te kunnen overleven. De kolonel zegt haar steeds dat ze moeten wachten op de hanengevechten. De kolonel is van mening dat ze rijk zullen worden van de hanen gevechten.
Thema Het thema van dit boek is armoede. Het heel verhaal gaat over de armoedige toestand van de kolonel en hoe hij probeert te overleven. De kolonel wil graag meedoen aan hanengevechten waarvan hij naar eigen zeggen rijk zal worden. Motieven Herhaaldelijk word gesproken over hoe de kolonel de haan eten geeft. De kolonel verzorgt de haan bijna beter dan hij zelf. Zelf wanneer hij niets te eten heeft blijft hij de haan verzorgen. Een ander motief is verwachting/hoop. Elke vrijdag gaat de kolonel naar de haven met de verwachting dat hij eindelijk zijn pensioen zal ontvangen. Dat hij 15 jaar elke vrijdag naar de haven gaat, ondanks hij nooit wat krijgt, vind ik zeer doorzetting vermogend van de kolonel. Hij hoopt steeds dat hij iets ontvangt. Argumenten Bouw van het verhaal Het verhaal is niet chronologisch verteld, want er zitten een paar flashbacks in. Bij een denkt hij terug aan een ontvangstbewijs voor het geld van de burgeroorlog en een andere flashback waarin zijn vrouw herinneringen ophaalt aan hun zoon. De flashbacks zijn wel kort. Het boek volgt een verhaallijn en het boek was heel erg lekker lezen. De gebeurtenissen in het verhaal Het verhaal kwam mij ongeloofwaardig over, omdat ik niet geloof dat een 75 jarige oude man nog gezond zou kunnen zijn en het overleeft terwijl hij bijna nooit iets te eten heeft. Ook vind ik het een beetje ongelooflijk dat na 15 jaar geen pensioen brief te hebben ontvangen, de kolonel toch nog elke vrijdag naar de postbode gaat om te kijken als hij een brief heeft ontvangen van de regering. Ik neem aan dat de kolonel en zijn vrouw ook erg honger zullen hebben, omdat ze bijna nooit goed eten, daardoor is het ook moeilijk te geloven dat de haan altijd wat te eten had en dat de haan beter werd verzorgd door de kolonel, terwijl hij en zijn vrouw honger lijden. Het verband tussen het verhaal en de werkelijkheid Alhoewel ik het verhaal ongeloofwaardig vind, zie ik toch wel een overeenkomst tussen het verhaal en de werkelijkheid van die tijd waarin Marquez het boek publiceerde. In de tijd dat Marquez het boek publiceerde had Columbia het slecht. Er heerste veel armoede in Columbia. De kolonel zou dus een slachtoffer kunnen zijn geweest van deze armoede.
De gevoelens die dit verhaal opriep Ik vond het verhaal amuserend, omdat de kolonel zo naief is en zo gehecht is aan z n haan die hij beter verzorgt dan hijzelf. Tegelijk had ik medelijden met de kolonel, omdat hij echt een slachtoffer is van armoede. Hij en z n vrouw hadden bijna nooit wat te eten. Ook vind ik het zielig dat de kolonel al 15 jaar wacht op zijn pensioensbrief en toch nog elke vrijdag gaat om te checken of hij het eindelijk heeft ontvangen. Stijl en beeld Ik vond het boek lekker en leuk lezen. De schrijfer schreef heel simpel en duidelijk. Er zijn weinig flashbacks dus ik had ook geen last van teveel flashbacks. Ik kon het verhaal goed volgen en het verhaal was to the point, kortom het verhaal was amuserend en voor dat ik het dacht had ik het boek uitgelezen. Over de personages De hoofdpersoon van het boek is de kolonel. Het heel verhaal gaat over de kolonel. Ik vond de kolonel zeer naief. Ten eerste: in plaats dat hij een baan zoekt daardoor een loon te ontvangen om te kunnen zorgen voor het gezin, gaat hij rekenen op zijn gevechtshaan, waarmee hij ooit eens hoopt te winnen in hanengevechtstoernooien en daardoor zijn geld te verdienen. Ten tweede: de kolonel toont een zwakke personage. Zo valt hij voor de praatjes van Don Sabas en verkoopt hij zijn haan voor een veel lagere prijs dan hij waard is. Ook durft de kolonel soms niet aan te geven hoe hij zich werkelijk voelt. Later in het boek verandert de kolonel wel een beetje en geeft ook beter antwoord aan zijn vrouw. Normen en waarden De kolonel en de vrouw van de kolonel hadden wel nogal goede normen en waarden, behalve het feit dat ze soms grof met elkaar spraken. Degene die echt geen normen en waarden had was Don Sabas, omdat hij gewoonweg een oplichter was. Hij was gierig en buitte mensen uit.
Eindoordeel Het verhaal vond ik amuserend. Niet langdradig en straight to the point. Het einde van het verhaal vond ik vooral geniaal, om het antwoord dat de kolonel zijn vrouw geeft. Ik zou dit boek zeker aanraden aan een andere leerling, omdat het gewoonweg een amuserend en leuk boek is.