De voorbereiding voor deze tocht startte meer dan een jaar geleden, en afgelopen academiejaar kwamen we meermaals samen met de groep deelnemers tijdens infosessie en oefenwandelingen. Stip organiseerde een hele campagne onder de noemer ONTMOETING. Eindelijk was het zover, dertien september bij het ochtendgloren, verzamelde de groep in Zaventem. We kwamen uit alle windstreken, vanuit Thomas More Antwerpen, Kempen en Mechelen, met uiteenlopende verwachtingen maar één gezamenlijk doel: Santiago. Na een overstap in Madrid, en een trein in Santiago kwamen we aan in Orense. De herberg hier lag bovenop de heuvel, wat een mooi kader. De aangrenzende oude kloostergang, die voor ons werd geopend, was een gedroomd decor voor het eerste more momentje. Cultuur-historische omkadering, een eerste Spaanse les, en vooral de sacrale sfeer van deze plek, onze groep had het niet beter kunnen treffen. Zaterdagochtend, bij het more moment, gaven twee deelnemers een moedig en inspirerend getuigenis. We vertrokken samen we naar Cea, 20 km verder. Moe, uitgeput maar voldaan kwamen we aan. De klim was zwaar, het pad authentiek (nvdr. niet overal even makkelijk begaanbaar). Onze Thomas More groep groeide gaandeweg, in samenhorigheid en solidariteit.
's Avonds werd er samen gegeten, daarna kregen we onder de lokale klokkentoren opnieuw toelichting bij de kunst en geschiedenis van deze tocht en een nieuwe Spaanse les. Hier werd ook ons staplied aangeleerd: camino! We stapten verder En verder 6. Op reis: de herberg Klop, en er zal worden opengedaan (Mt 7, 7b) Wat betekent thuis voor jou? Voel je je thuis bij jezelf? Kan je thuiskomen bij anderen? Ook als je ze niet kent? Wie kan en mag thuiskomen bij jou? Onderweg werd veel gebabbeld en gezwegen, inspiratie werd gezocht en gevonden. Iedereen kreeg een set camino-kaarten. De medewerkers van Thomas More en KU Leuven namen hun rol op waar nodig: zij zorgden voor de dagelijkse wond- en voetverzorging, de begeleiding naar het ziekenhuis voor acute medische problemen, de vaderlijke of moederlijke schouder voor alle verzuchtingen, de tochtgenoot onderweg! Let er eens op hoe anderen hun eigen plek onderweg organiseren, en hoe jij dat doet.
Zondag gingen we langs het klooster van Oreisa, een impressionant bouwwerk waar de eeuwenoude sfeer iedereen rust gaf. Ook hier kregen we een inhoudelijk sterk more moment. We stonden stil bij de ontmoetingen die we hadden: met anderen (de buitenste cirkel van ons logo), met onszelf (de binnenste cirkel) en met de Andere (is er more?) Onze tocht zette zich verder naar Castro Dozón. Sommigen studenten kozen voor een verkorte route, en genoten van prachtige vergezichten en lommerrijke paadjes. De ietwat afgelegen herberg van Castro Dozón verwelkomde ons met de oprechte gastvrijheid die we intussen herkenden. Geluk geen weg waarom geen weg? geluk is de weg gelukkig De volgende dag stond de langste dagtocht op het programma, helemaal naar Silleda. Iedereen haalde het. Die avond draaide het more moment om woorden, er werden knappe gedichtjes geschreven: elfjes. Telkens vijf regels van 1 2 3 4 1 woord(en). In totaal elf woorden. De versjes waren ontroerend maar iedereen was het er over eens: de ervaring van de camino is niet in woorden te vatten! Vooruit één stap ik doe het met vallen en opstaan gedurfd
De solidariteit werd echt tastbaar. Snelle en minder snelle stappers hielden rekening met elkaar, enthousiastelingen moedigden iedereen aan, maar ook wie zin had in een luisterend oor, of gewoon een stukje wilde wandelen in stilte, kon zeker een compagnon in de groep vinden. Studenten en medewerkers van de verschillende opleidingen steunden elkaar als de tocht moeilijk werd, de pelgrimsstaf werd samen vast genomen, er werden dwarsverbanden gelegd! Om de afgelegen herberg van Oterio te bereiken volgde de camino kleine wandelpaadjes in een stevig glooiend landschap. Ook hier werd de zware inspanning van de dag beloond met een avond vol gezelligheid en een beklijvend more moment. En dan de laatste stapdag, we zullen Santiago bereiken! Een grote meerderheid van de deelnemers haalde de pelgrimsmis. Anderen wandelden wat trager, nog anderen liepen wat verloren, maar iedereen bereikte zijn doel, de kathedraal van Santiago! Bij aankomst werd fier geposeerd, het beruchte wierookvat zegende alle aanwezigen in de kerk, de tuna-zangers in uniform charmeerden s avonds alle voorbijgangers, kortom, er werd verbroederd met elkaar, met de Spaanse bevolking en met andere pelgrims
Donderdag gingen velen naar Finestera, letterlijk het eind van de wereld, figuurlijk de vervolgetappe van de pelgrimstocht. Ook wij gingen (met de bus) naar dit oord, om de tocht traditioneel af te sluiten. Uitkijkend van op de kaap, dromend op het strand, naar schelpen zoekend of pootjebadend, alleen maar blije gezichten! We hebben het gehaald, we hebben veel beleefd, Dit was echt de moeite waard! Bij het afscheid op de luchthavens werden dan ook enthousiast contactgegevens uitgewisseld en afspraken vastgelegd! Studenten en medewerkers van de diverse campussen en opleidingen van Thomas More zullen SAMEN verder gaan!