Gedichten Marlinde van den Berg 4T1 Mevrouw Owel 8-1-15
ZEE. Ik wil alleen zijn met de zee, ik wil alleen zijn met het strand, ik wil mijn ziel wat laten varen, niet mijn lijf en mijn verstand. Ik wil gewoon een beetje dromen rond de dingen die ik voel en de zee, ik weet het zeker, dat ze weet wat ik bedoel. Ik wil alleen zijn met de golven, 'k wil alleen zijn met de lucht, ik wil luist'ren naar mijn adem, ik wil luisteren naar mijn zucht. Ik wil luist'ren naar mijn zwijgen, daarna zal ik verder gaan en de zee, ik weet het zeker, zal mijn zwijgen wel verstaan. Toon Hermans http://callantsoogstrand.nl/gedichten.html Stilstaan aan de zee En voorbij laten gaan Zelf zee zijn En niets weten Niets en iets golven voort En glimlachen tegen elkaar Stilstaan aan de zee En kijken naar de wolken. Sta ik nou stil? Of ga ik verder? Nee. De wolken gaan En gaan En gaan... Die witte vond ik mooi Die witte van daarnet.
Deze tekst komt uit een boek van Graham Green, Travels with my aunt (1969) http://callantsoogstrand.nl/gedichten.html Mijn vlakke land Wanneer de Noordzee koppig breekt aan hoge duinen en witte vlokken schuim uiteenslaan op de kruinen, wanneer de norse vloed beukt aan het zwart basalt en over dijk en duin de grijze nevel valt wanneer bij eb het strand woest is als een woestijn en natte westenwinden gieren van venijn, dan vecht mijn land...mijn vlakke land... Wanneer de regen daalt op straten, pleinen, perken, op dak en torenspits van hemelhoge kerken, die in dit vlakke land de enige bergen zijn, wanneer onder de wolken mensen dwergen zijn, wanneer de dagen gaan in domme regelmaat en bolle oostenwind het land nog vlakker slaat, dan wacht mijn land...mijn vlakke land... Wanneer de lage lucht vlak over het water scheert, wanneer de lage lucht ons nederigheid leert, wanneer de lage lucht er grijs als leisteen is, wanneer de lage lucht er vaal als keileem is, wanneer de noordewind de vlakte vierendeelt, wanneer de noordewind er onze adem steelt, dan kraakt mijn land...mijn vlakke land... Wanneer de Schelde blinkt in zuidelijke zon en elke Vlaamse vrouw flaneert in zonjapon wanneer de eerste spin z'n lente-webben weeft of dampende het veld in juli zonlicht heeft, wanneer de zuidenwind er schatert door het graan wanneer de zuidenwind er jubelt langs de baan,
dan juicht mijn land...mijn vlakke land... Jacques Brel http://www.waterwereld.nu/gedicht.php Van de Zee Aan Frederik van Eeden De Zee, de Zee klotst voort in eindelooze deining, De Zee, waarin mijn Ziel zich-zelf weerspiegeld ziet; De Zee is als mijn Ziel, in wezen en verschijning, Zij is een levend Schoon en kent zichzelve niet. Zij wischt zich-zelven af in eeuwige verreining, En wendt zich altijd om, en keert weer waar zij vliedt; Zij drukt zich-zelven uit in duizenderlei lijning En zingt een eeuwig-blij en eeuwig-klagend lied. O Zee, was Ik als Gij in al uw onbewustheid, Dan zou ik eerst geheel en groot gelukkig zijn; Dan had ik eerst geen lust naar menschelijke belustheid Op menschelijke vreugd en menschelijke pijn; Dan was mijn Ziel een Zee, en hare zelfgerustheid, Zou, wijl Zij grooter is dan Gij, nog grooter zijn Willem Kloos http://www.waterwereld.nu/zeegedichten.php#x
ZEE. - Toon Hermans Analyse Onderwerp: de zee. Hoofdgedachte: alleen zijn met de zee. Rijm/geen rijm: eindrijm. Rijmschema: abcb, dbeb, abcb, dbeb >gebroken rijmschema: de eindwoorden rijmen niet in direct verband. Vorm van het gedicht: sonnet, het zijn 4 strofen van 4 regels. 1 e en 3 e stroof zijn kwatrijnen. 2 e en 4 e is een terzet. Beeldspraak: letterlijk Begrippen: herhaling ik wil,-naar mijn, -mijn zwijgen. Gevoel: mooi gedicht, maar een moeilijke opdracht Spreekt mij wel of niet aan: het spreekt mij aan, ik heb zelf gewoond bij de zee. Elke keer als ik de zee zie vindt ik dat mooi, de golven, het strand, de schelpen, en het voelen van de wind.