15. DE BRUURS GOON NOR EGYPTE Et kwam allemaol krek zoo eut zoas Jozef e zegd ad. Eerst kwammen er zuven goeje jaoren. Toe gruuide er vuul kooren in et laand. Zò vuul, dat de minsen et niet opkonnen. Wat ze te vuul adden, brochten ze allemaol nor Jozef. In Jozef liet groote skuuren bouwen in die liet ij allemaol vol mit kooren bringen. Arreg vuul kooren krieg Jozef! In ij bewaorde et goed. Maar toe kwammen de zuven slechte jaoren. Toe gruuide er niks maar op de aarde. De zunne verbraande alles. In ooveral adden de minsen onger, maar in Egypte niet. Daor was kooren genoeg, skuuren vol. Dat kooren ging Jozef nou verkoopen an minsen die onger adden. Eut alle laanden kwammen de minsen om bij Jozef kooren te koopen. Die em verkocht adden an die koopluien in die gien miedlaaien mit em adden. Ja, Jozef kinde ze nog wel! Maar ze kinden em niet maar. In ze buugen arreg diep vor em neer, vor die deftige ongerkooning. Zie je wel, nou buugen ze tóch! Jozef z n droom was tòch eut e keumen! Maar nou àd Jozef ze! Nou kon ij ze straffen vor erluiers slechteid. IJ kon ze allemaol in de gevangenis lotten stoppen. IJ kon ze allemaol wel doodmaaken, as ij dat wou! Maar dat ding ij niet! Op een dag kwammen er tien mannen bij em. Ellek mit een iezeltjen. Die wilden ók kooren koopen. Ze adden leege zakken mie e neumen. Maar toe verskeut Jozef! Want die tien mannen, dat wazzen z n bruurs! Z n bruurs, die vroeger altoos zoo gemien tugen em dingen. Want al adden ze em vuul verdriet an e doon, ij was niet kwaod op z n bruurs. IJ wou tòch goed vor ze weezen. IJ wou ze al et kwaod vergieven. IJ docht: Zal ik et zeggen, dat ik Jozef bin? Nee ik doen et nog niet. Ik moet eerst wieten of ze nòg zoo slecht binnen. Want waor is
Benjamin? Eawen ze èm misskien ok verkocht?... In toe zette ij een arreg string gezicht en ij zeen: Waor koemen julie vandeen? Ze zeenen: Eut et laand Kanaän, kooning. In ze vertelden em van erluiers ouwe vader in van erluiers jongste bruur, die in eus e blieven was.. In dat ze zoo n onger adden. De ongerkooning kiek kwaod in zeen: Ja, dat zeggen julie maar. Julie jokken mij maar wat vuur, julie binnen vast vijanden, hè? Spionnen binnen julie. Eerst koem je mit een paor, om alles te bekieken, in laoter koemen julie mit een iele bult om alles te steelen. Och, och, wat verskeuten die bruurs!... Nee meneer, zeenen ze, we binnen echt aarlijke minsen!... We koemen inkeld maar, om kooren te koopen. Maar et ullep niks. De ongekooning wou ze niet gelooven. IJ zeen: Ik zal bekieken of julie de waoreid vertellen. Goon nor eus, in aol die jongste bruur. Dàn zal ik julie gelooven. Maar iene van julie moet ier bleeven. Dan wiet ik zieker dat julie terogge koemen.. In zoo gebeurde et. Simeon mos bleeven. De angeren gingen terogge nor eus. Ze kriegen kooren mie, maar ien iezeltjen liep allien. Verdrietig kwammen ze teus. Nou adden ze wel wier brood, maar ze wazzen niet bleede. Want Simeon was achter e blieven in dat vaare laand. In vader Jakob wou Benjamin niet miegieven nor die stringe ongerkooning. IJ was vuus te bange, dat er wat arregs mit em zou gebeuren. Maar eandelijk mos et wel. Want et kooren raakte wier op. Oover een poosien zouwen ze niks maar te eeten eawen. In zonger Benjamin durrefden de bruurs niet maar nor Egypte toe. Want dan zou de ongerkooning dinken dat ze leugenaors wazzen. Juda zeen: Gief em maar gerust mie oor vader. Ik zal wel op em passen. Nou, vooruit dan maar, zeen Jakob. Niem em dan maar mie. In ik zal bidden of God vor em zurregen wil. Toe gingen ze samen op weg, in kwammen veilig in Egypte an. In daor vul alles mie. Ze worden in et peleis van de ongerkooning e brocht. Ze zaggen Simeon terogge. In de stringe ongerkooning ding nou arreg vriendelijk tugen erlui. Jozef was bleede, zòò bleede! Toe ij Benjamin zag, mos ij kreeten, zoo bleede was ie.
Maar ij liep gauw weg nor een angere kaamer. Daor veegde ij z n troonen of. De bruurs mochten in et peleis bleeven eeten. Benjamin ok. Die krieg et beste en et mieste van allemaol. Ze kriegen ok lekkere ween, net as op een fiest. In de ongerkooning zat er ok bij en dronk ok mie, eut een mooie zulleveren beeker. De vuurste soldaot skreawde: Halt! Stoon bleeven!... Waoromme eawen julie zoo gemien e doon? Waoroome eawen julie de zulleveren beeker van de ongerkooning e steulen? Eerst verskeuten de bruurs. In toe worden ze kwaod. Ze zeenen: Wij eawen niks e steulen! We binnen gien dieven, wat dinken julie wel? Zoek oenze zakken maar nao oor! Maar toe ze sliepen, liet Jozef de leege zakken van z n bruurs vol mit kooren doen. In de mooie zulleveren beeker stopte ij stiekem in de zak van Benjamin. Maar daor wisten de bruurs niks van. Die gingen de angere ochted al bijtees wier vort nor eus. Ze wazzen zoo bleede! Ze adden et kooren, in, ze adden Simeon terogge. In mit Benjamin was alles goed e goon. Ze konnen wel een vursien zingen van gelok! In ze liepen zoo arde as ze konnen, om maar wier gauw in eus te weezen om vader Jakob ok bleede te maaken. Maar opiens oorden ze achter erlui skreawen. Er kwam een binde soldaoten an. In as je de beeker veenen, dan mag je oens iel arreg straffen! Goed, zeenen de soldaoten. Bij wie we em veenen, die niemen we mie nor de ongerkooning. In de soldaoten an et zoeken en zoeken.. In wàt aolden ze daor eut de zak van Benjamin? De beeker! De zulleveren beeker van de ongerkooning! Ik eaw et niet e doon! zeen Benjamin. Ik eaw et gerust niet e steulen! Ik wiet niet oe die beeker in m n zak komt! Maar et ullep em niks. De soldaoten griepen em vast. IJ mos mie terogge. Toe gingen de bruurs ok mie terogge Nee, ze lieten Benjamin niet allien!... Ze wazzen niet maar zoo gemien as vroeger.
Effen laoter, daor stingen ze wier vor de ongerkooning. Maar nou was ij niet zoo vriendelijk maar. Nou ding ij wier net zoo string in groos as eerst. Goon julie maar vort, zeen ie. Benjamin allien moet iet bleeven. Maar dàt dingen ze niet! Ze gingen niet vort!... Nee oor, ze zeurregden arreg goed vor erluiers jongste bruur. Juda nog et allermieste Juda zeen: Och kooning, lot Benjamin toch nor eus goon! Angers zal m n ouwe vader nog dood goon van verdriet. Lot mij dan maar bleeven. Straf mij dan maar in Benjamin niet. Want ik eaw beloofd, dat ik op em passen zou. Toe kon Jozef et niet maar eutouwen. Want toe marrekte ij dat z n bruurs verangerd wazzen. IJ begon er van te kreeten. IJ zeen: Ik bin Jozef! Lift m n vader nog? Nog nooit wazzen de bruurs zoo verskeuten! Jozef, die ze altoos zoo e plaagd adden? Jozef, die ze verkocht adden? Was dat Jozef, die stringe ongerkooning? Och, och, wat zouwen ze nou e straft worren! Wat wazzen ze bange vor em! Maar Jozef zeen: Wees maar niet bange oor! Ik bin niet maar kwaod op julie. Ik eaw julie alles vergieven. Julie eawen wel arreg gemien e doon, maar God et et alles goed e maakt. As ik niet in Egypte e keumen was, dan adden julie nou gien eeten ad. In ij poeste Benjamin in al de angere bruurs. In toe stuurde ij ze gauw nor eus, nor vader Jakob. IJ gaf ze mooie kedoos mie. Ok een mooie wagen, waor z n vader in rijen kon. IJ zeen: Julie moeten mit vader terogge koemen. In dan moeten julie ier goon woenen, in dit laand. In dan zal ik wel zurregen, dat julie alteed genoeg te eeten eawen. De bruurs gingen bleede terogge. In nou kwammen er gien soldaoten, om ze wier terogge te aolen. Nou was alles echt goed e worren.