Bezinning bij de start van een nieuw schooljaar 2016-17
Vele stemmen... Er zijn de laatste maanden zo vele verwarrende dingen gebeurd... Best wel angstwekkend soms, bizar ook. En een mens (ook een kind) hoort ondertussen zo vele stemmen. Die zegt dit, die zegt dat. Zo moet je denken, zegt men, zo moet je doen...
Welke stem onderscheid je? Te midden van al die vele stemmen Wat hoor je? Waardoor word je aangesproken? Welke stem komt bij je binnen? Welk woord vindt zijn weg naar jouw hart? Welke stem noemt jou bij name?
Een oud Bijbels verhaal Over Mozes één van de allergrootste mensen uit onze wereldgeschiedenis en hoe het voor hem begon Te lezen in het boek Exodus 3, 1-8
Exodus 3, 1-8 daar verscheen hem de engel van de Heer in een vuur dat uit een doornstruik opvlamde. Mozes zag dat de struik in brand stond en toch niet door het vuur werd verteerd.
Exodus 3, 1-8 En vanuit de doornstruik riep God hem toe: Mozes, Mozes. Hier ben ik, antwoordde hij.
Exodus 3, 1-8 Kom niet dichterbij, doe je sandalen uit, want de plaats waar je staat is heilige grond... De Heer sprak: Ik heb de ellende van mijn volk gezien... Ik daal af om mijn volk te bevrijden uit de macht van Egypte, om hen weg te leiden uit dit land, naar een land dat goed en ruim is...
Zien waar het vuur brandt
Zien waar het vuur brandt
Waar het op aankomt in het leven, en zeker ook in onderwijs... is: te zien waar het vuur brandt... Daar sta je op heilige grond. Daar vind je een plek die heilig wordt.
Waarom zeg je heilig? Wat bedoel je daar eigenlijk mee? Waarom weer God erbij halen?
Waarom spreken van heilig? Nee, zeker niet om een dwaze discussie te openen over het geloof of God wel bestaat of niet. Niet over de stem van een mannetje in de hemel, en niet over een soort goddelijke hulplijn... Daar gaat het niet over.
In het verhaal van Mozes is dat nu net het bijzondere! Dat Mozes wordt verrast. Met andere woorden... Het punt is niet: hoe stel ik me God voor? Maar veeleer: hoe stelt God zich aan mij voor?
Zien waar het vuur brandt
Hoe word ik aangesproken? Hoe word ik geraakt? Wanneer zie ik het vuur? Hoe word ik geraakt soms in de kern van mijn wezen? Waar breekt het heilige door? Waar krijgt God een naam? Welke naam?
Waar is mijn vuurplaats? Wat zijn onze VUURPLAATSEN?
Zien waar het vuur brandt
Vertel eens... WAAR ZIEN WIJ HET VUUR BRANDEN?
Voor mij het meest in een echte ontmoeting, van hart tot hart, met een ouder bij voorbeeld of met een collega.
Vuur uit de hemel brengt vuur in mijn hart
Als ik geraakt word bij het zien van een kleuter, geconcentreerd in zijn spel bij voorbeeld, of in ontdekking vol bewondering. Ik kan soms geraakt worden door het zijn van de ander...
Ik heb momenten in mijn leven die een eeuwigheidswaarde hebben, die voor altijd blijven doorbranden op mijn netvlies, in mijn hart.
Ik kan gegrepen worden bij het samen zingen.
Vooral de kwetsbaarheid van mensen, van kinderen kan mij raken. Daar gaat een appél van uit dat ik niet naast me kan leggen, hoe onmachtig ik me soms ook voel.
Vuur uit de hemel brengt vuur in mijn hart
In de imperfectie. Waar ruimte is voor het onvolmaakte. Waar ruimte is om te zijn, om te falen... daar kan kracht en vuur oplaaien.
Soms ook als ik afstand neem, en eens van op afstand de dingen overschouw. Of in de stilte. Of in de rust van het hier en nu.
Of net daar waar ik volledig word ingepalmd, volledig in beslag genomen. Waar ik het vuur voel dat in mezelf brandt, mijn enthousiasme, voor alles waar ik om begaan ben, dat vuur dat me doet oplaaien.
Vuur uit de hemel brengt vuur in mijn hart
Vanuit het vuur vertrekt een weg... Je gaat op weg. Je bent op weg. Dolend misschien? Je kan dolen als een doler. Of je kan dolen als een pelgrim.
Een doler doolt rond in zijn eigen wereldje, draait rondjes om zichzelf. Dolen als een pelgrim is open staan voor wat zich op je weg aandient, wakker en ontvangend.
Kan een school op de dool zijn? Kan een school een pelgrimerende school zijn?
In een nieuw schooljaar gaan we op weg met kinderen. Kunnen we kinderen perspectief aanreiken?
Kinderen de kans geven om zich te kunnen binden, te verbinden. Kinderen laten ontdekken dat ze zichzelf mogen zijn zoals ze zijn, altijd schoon en goed genoeg. En de vreugde vrij maken in kinderen.
Onze school als een land waar kinderen vrijheid ervaren om te zijn en te groeien, waar het goed is en ruim om te leven.
Een gebed Fleur, Alyssia en Britt, kinderen van 11 jaar, schreven vorig schooljaar samen dit gebed.
Een gebed God, Soms voel ik U. Soms voel ik U in mijn hart. Soms hoor ik U. Soms hoor ik U in mijn gedachten. Soms zie ik U. Soms zie ik U in andere mensen.
God, Blijft U zo bij mij? Want wanneer U bij mij bent Dan denk ik anders. Dan voel ik anders. Dan luister ik anders. Wanneer U bij mij bent dan vind ik de weg. Een gebed