Zondag 12 maart 2017, 40-II Ontmoetingskerk Zevenhuizen-Moerkapelle

Transcriptie

1 Zondag 12 maart 2017, 40-II Ontmoetingskerk Zevenhuizen-Moerkapelle Voorbereiding. Inleidend orgelspel. Stilte in de kerk tijdens het gebed in de consistorie. Welkom. Intochts-psalm 25: 1, 2 (Heer, ik hef mijn hart en handen op tot U...) Stilte, moment van persoonlijke bezinning. Groet, bemoediging en drempelgebed. Kyrie, gesproken (zonder acclamatie) Gezongen kyrie: lied 299j: 1, 2 (Om de mensen en de dieren) Dienst van het woord. Gebed voor de opening van het Woord met de kinderen. Project (Kindernevendienst) Projectlied Nu gaan de bloemen nog dood, strofe 2. Schriftlezing Exodus 24: Lied 33: 8 Schriftlezing Matteüs 17: 1-9 Lied 544: 1, 2 (Christus naar wie wij heten) Prediking. Gemeente van de Heer, zusters en broeders, Petrus slaat misschien wel de spijker op de kop: Bij Matteüs kom ik niet tegen dat hij iets ondoordachts zegt. Ja, wat hier gebeurt, dat is goed. Meestal zetten we Petrus weg als de man die er niets van begreep. Maar volgens Matteüs zegt hij wat er gezegd moet worden: Dit is goed. Is het dan zo dat hij wél alles begrijpt? Ik stel er een tweede vraag naast: Begrijp ík alles? En ik geef eerlijk toe dat ik dat niet zo durf te zeggen. Ik kom steeds weer voor grote vragen te staan. Misschien de fase van mijn leven? Of de fase van onze kerk? Of de Geest die ons steeds weer op een ander been zet... Vandaag ik leer wel met Petrus zeggen: Dit is goed. Als de wegen van Jezus, Mozes en Elia samenkomen. Als dat moment wordt gezegend. Als we daarbij zijn, en ons daardoor laten inspireren. [...] 1

2 Goed dat we het hebben over Jezus, dat zegent ons leven. Het is goed na te denken over Mozes: het verrijkt je. Goed dat we ons laten inspireren door Elia: dat houdt ons scherp en de hoop levend. Mozes, Elis, Jezus: leven in vertrouwen op de zegen van de Eeuwige. Dát leven is goed. Eigenlijk is dat de kern van deze preek. Maar voor ik nu 'amen' zeg toch nog die protestantse vraag: Wat gebeurt hier nou, en wat kunnen wij daaruit leren? Laat ik de vraag anders stellen. Op welke manier is Jezus hier een venster op God? En welke betekenis geeft dat aan ons leven? Volgens mij worden we uitgenodigd mee te gaan. Daartoe vertelt Matteüs het ons. Om met Petrus, Johannes en Jacobus de berg op te gaan. Moeten we in de bus stappen om er te komen? Staat die berg ergens op een kaart? Dat doet er niet toe. Als het al het geval is, dan weten we niet eens welke berg het was. Wel doet het ertoe dat Jezus al eerder op de berg stond volgen Matteüs. Hij stond op een hoge berg, samen met de uiteenwerper, de beproever. En die mikte erop dat Jezus wel wilde inzetten op wereldmacht in plaats van op dienen en lijden. Maar Jezus kiest voor het laatste. Geloven is een grote uitdaging. Het vergt levenswijsheid. We lopen naast Petrus, die nog maar kort geleden over het lijden van Jezus zei: Van z'n levensdagen niet, Meester! Dat was de beproever in een heel vertrouwde gestalte. Ik had het kunnen zijn. En nu gaan we samen de berg op. De berg, dat is niet een plek op de kaart. Nee, de berg dat is: redding! Samen met Jezus en Petrus gaan we de berg op. Met Jacobus en Johannes: gemeente met elkaar. En dan raken hemel en aarde elkaar. Wit licht en twee gesprekspartners. Allebei ook: mensen van de berg. 2

3 Mozes en Elia. Alsof Matteüs zegt: God gaat verder. Zoals hij eerder aan Mozes verscheen Zoals hij eerder aan Elia verscheen zo verschijnt God aan Jezus en doorlicht hem. En vooral: we zien Gods trouw in het lijden aan deze wereld. Mozes ontdekt op de berg dat God de stem van de lijdende mensen hoort. Niet de stem van de groten, de machtigen, de geweldenaars. Maar de stem van de lijdende mensen. En Elia ontdekt dat God niet samenvalt met de machtsstructuren. Juist niet. God kan het niet aanzien dat mensen door de machtsstructuren worden vermorzeld. Licht doorstraalt Jezus. Mozes en Elia verschijnen. Zo vertelt Matteüs: de weg van het lijden met de lijdenden is zegenrijk. Deze weg van Jezus brengt leven, is goed. We horen het Petrus naast ons zeggen, met hartstocht in zijn stem: Heer, het is goed dat wij hier zijn! En God zegt hem dat na. Met de woorden die hij ook gebruikte bij de doop van Jezus: Dit is mijn geliefde Zoon, in hem vind ik vreugde. Wij staan erbij. Wij zien het ook. Aan ons om met met Petrus mee te zeggen: Heer, het is goed dat wij hier zijn! We zeggen dat tegen de lijdende Christus. Dus die uitspraak van ons staat in een bepaald daglicht. Staat in het licht van Mozes, Elia én Jezus. Het is goed! Of de opmerking van Petrus over een paar hutten nu handig is geweest of niet, dat weet ik niet. Het komt er in ieder geval niet van, van die hutten. Er wordt niets over gezegd. We dalen met de leerlingen namelijk ook weer af. Down to earth. Naar het lijden toe. Dat is kennelijk de weg van Jezus. Dat is kennelijk de weg van de gemeente. We delen in de verheerlijking. 3

4 We durven zeggen: En dan weer naar beneden. Hoe gaan we onderaan die berg nu verder? Hoe gaan we straks, na deze dienst, weer verder? Daarbij helpen nu Mozes en Elia. Mozes vertelt ons: God hoort de geschonden mensen. Hoort hen dan ook zelf. En bovendien: Jezus is één van hen. Is niet bang om met hen te lijden, zelfs niet bang om te verliezen. Want hij vertrouwt op God. Hij twijfelt in het donker niet aan wat hij in het licht zag. Zo kunnen wij verder gaan in de sporen van Mozes. En Elia weet van een God machtsstructuren doorziet. Die het ziet als die macht mensen onderdrukt. Zo scherpt het getuigenis van Elia onze blik. En Jezus want die is één van de mensen die door de macht werd ontmenselijkt. Is echter niet bang om dat lijden te ondergaan. Zelfs niet om te verliezen. Want hij rekent erop dat zijn mens-zijn bij God is geborgen. Hij vergeet in het donker niet wat hij heeft gezien in het licht. Zo kunnen wij verder gaan in de sporen van Elia. Een gemeente die durft zeggen: Een gemeente die in Jezus niet bang is om te verliezen. Die na een topervaring niet bang is om af te dalen van de berg. Om te lijden aan deze wereld. Een gemeente die niet bang is om te lijden met de lijdende medemens. En zich ook niet druk maakt over haar eigen voortbestaan, want dat deden Mozes, Elia en Jezus ook niet. Maar zich druk maakt om deze wereld. Om wat gebroken is, en probeert heling te brengen. Een gemeente die iets anders dan voortbestaan voor ogen heeft: Deze plek open houden voor wie lijdt, en een thuis zoekt. Deze plek open houden voor het roepen tot God, omwille van wie niet meer kan spreken. Deze plek open houden, niet voor onszelf, maar om te vertellen aan anderen: het is goed om samen met jou hier te zijn! In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. 4

5 Amen. Meditatief orgelspel Lied 544: 3, 4, 5 (vervolg) Dienst van het antwoord. Inzameling van de gaven. Gebeden. Slotlied: lied 213: 3, 5 (Laat uw heilige liefdesgloed) Wegzending en zegen, acclamatie lied 431c. 5