Zondag 25 februari 2018 Ontmoetingskerkgemeente Zevenhuizen-Moerkapelle

Transcriptie

1 Zondag 25 februari 2018 Ontmoetingskerkgemeente Zevenhuizen-Moerkapelle Voorbereiding Welkom. Intochts-lied Lied 976: 1 (Ons heeft de Heer met liefde neergeschreven) Stilte, moment van persoonlijke bezinning. Groet, bemoediging en drempelgebed. Gebed voor de nood in de wereld Lied 274: 1, 2, 3 (Wij komen hier ter ere van uw naam) Dienst van het woord. Met de kinderen: Gebed voor de opening van het Woord. 40dagenproject Ik praat met je Projectlied: Kijk eens om je heen (Alles Wordt Nieuw II-28): 1, 2 Bijbellezing I Koningen 19: 8 t/m 13a Lied 283: 1 (In de veelheid van geluiden) Inleiding op de lezingen Wij leven in de veertigdagentijd. In de vroege kerk was dat een voorbereidingstijd op de doop. In de Paasnacht werden de nieuwe gemeenteleden gedoopt. Het ging toen vaak om volwassen mensen, en die leerden in de 40 dagen tijd veel over het geloof. Ze leerden nee te zeggen tegen wat strijdig is met Gods koninkrijk. En ze leerden ja zeggen op Gods liefde in Christus. Iets van dat onderwijs, van die cursus in geloof, vind je nog terug in de bijbellezingen van de zondagen. Afgelopen zondag ging het over Jezus die in de woestijn werd beproefd door de duivel. Of hij niet de makkelijkste weg zou willen nemen. Jezus durfde nee te zeggen. En deze zondag lezen we een stuk verderop in het evangelie. Over de verheerlijking op de berg. In het evangelie zitten daar flink wat hoofdstukken tussen. In het onderwijs van de kerk niet. Diepte en hoogte zitten dicht bij elkaar. Woestijnervaring en bergtop-ervaring volgen dicht op elkaar. Maar telkens weer zijn ze erop gericht om in het dagelijks leven de weg te gaan met God. Lezen we zo het evangelie in... Bijbellezing: Marcus 9: 2-9 Lied 283: 4 (Laat uw dauw van vrede dalen) Prediking Gemeente van de Heer, zusters en broeders, Opgetild worden. 1

2 Leven op de vleugels van de wind. Opgaan in het licht. Daar kunnen we denk ik allemaal op zijn tijd naar verlangen. Jezus wordt opgetild vanuit de diepte van de woestijn naar de top van de berg. Op de berg is Jezus niet alleen, maar samen met Mozes en Elia. Dat wil zeggen: hij heeft de boeken van Mozes gelezen. Hij leeft met de teksten van de profeten. En dat tilt hem op, steunt hem. Het leert hem begrijpen wat er in zijn leven gebeurt. Dat heeft hij nodig, want Jezus komt buitengewoon veel onbegrip tegen. Zijn familie begrijpt hem niet. De mensen van de synagoge vinden hem een bedreiging. En zijn leerlingen, die hij zijn vrienden noemt, snappen hem niet. Ondertussen komt hij keer op keer in de diepste nood van de mensen terecht. Zieken, verdwaasden, gevangenen. Mensen die klem zitten in angst, veroordeling, afschuw is dat nou zijn plek? En hier, op de berg, leert Jezus: Ja! Dat is mijn plek. Daar, in de diepte, ben ik geroepen om te zorgen. In de woestijn, die droge en dorre plaats. Bij die mensen thuis, die in het duister leven. Tussen de rotsgraven, waar een waanzinnig mens leefde. Dáár moet ik zijn, daar wil mijn God zijn, en dus ook ik zelf. Maar hoe houd je dat vol? Hoe red je dat? En Mozes en Elia tillen hem op en Gods stem zegent hem. Mozes die met trillende handen heeft gebeden voor zijn volk. Elia, die met zachte stem heeft gebeden om een teken van God. Deze voorbeelden tillen hem op. En een stem die zegt Dit is mijn geliefde Zoon, luister naar hem! zegent hem op zijn levensweg. Maar het is maar een moment. Meteen daarna is het licht weg, en is er Petrus die er niets van begrijpt. Na dit verhaal volgt een verhaal onderaan de berg. Daar vindt Jezus opnieuw ongeloof. En opnieuw: een jongen in de greep van de waanzin. Een piekervaring wil niet zeggen dat daarna alles mooi en vrolijk is. In de bijbel worden mensen opgetild om verder te kunnen gaan. Waar? 2

3 In het dagelijks leven, dat wil zeggen in diepte en gebrokenheid. Ze zijn opgetild om daar tóch op God te blijven vertrouwen. Om het daar vol te houden met de nood van de ander. Dopen gaat ook door de diepte heen. Door de diepte van het water heen dat voedend én bedreigend is. Dopen is bij ons niet meer kopje-onder gaan. Toch gaat het zó diep met je. Je wordt gedoopt in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Dat wil zeggen: die namen storten zich over je uit. Maar het blijft niet bij de diepte, nee je staat op uit de diepte. Om te worden opgetild. Om te worden geroepen. Kind! Storm! Cataleya! Geliefd kind! Met hen worden ook jullie opgetild, Ynske, Machteld, Hylke. Met hen worden wij allen opgetild, lieve mensen. Uit de diepte die elk van ons kent, op haar of zijn eigen manier. Uit de woestijn, die er in elk leven ook is, naast alle geluk. Opgetild door de liefde van God. Om straks, morgen, in het dagelijks leven, te de leven in vertrouwen op die God. Voelt iedereen dat dan? En kan dat er dan elke dag zijn? Ik denk het niet. Bij mij werkt het in ieder geval zo niet. Ik leef niet elke dag op de toppen van mijn geloof. Dagelijks werk ik met bijbelverhalen, liturgie, gebeden, teksten. Maar ik leer juist door die regelmaat, dat opgetild worden niet dagelijks gebeurt. Maar ook dat het soms wel gebeurt. Ik leer dat die liefde van God, zijn Geest, de zachte koelte die om ons heen waait dat het daar niet aan ligt. Maar dat ik vaak te druk ben, te bezorgd, te mopperig over wat er nu weer mis gaat. Of ik ben teveel zelf aan het stuur, dan moet het zoals ik vind dat het moet gaan. Opgetild voel ik mij soms. Als ik water mag gieten, brood mag delen, de beker ontvang van de diaken. Als ik een lied zing, dat mijn hart raakt. En als ik in gesprek ben met jou, met jullie vorige week donderdagavond wat gebeurde daar veel in. Als ik spreek met kerkenraadsleden en niet-kerkenraadsleden. 3

4 Praat met me! Dat tilt me op. Niet altijd, niet meteen maar als je met mij praat, noem je mijn naam. Als je met me spreekt in vertrouwelijkheid zeg je daardoor: Geliefde! En dan tilt me dat op uit mijn woestijn, uit mijn diepte. Als we elkaar in vertrouwen spreken, we elkaar in Jezus naam zeggen: je bent geliefd. Je bent kind van de Ene, die is al in jouw leven en om jouw leven. Dan voelen we ons opgetild. [ ] Ik denk dat er tientallen, honderden zijn in onze directe omgeving die snakken naar zo n luisteroor, zo n aandacht. Familie, vrienden, buren, kennissen. Clubleden, klanten, collega s. Daar ligt onze roeping, achter Jezus aan. Wij worden vandaag opgetild in de doop. En we dalen af, net als Jezus want onze opdracht ligt in het gewone leven. Zie hoe Jezus ons voorgaat en twijfel, vragen, ongeduld, waanzin ontmoet. En hoe hij daar in geloof en vertrouwen kan zijn. Dáár begint ook ons werk als gemeente waar God ons in Jezus al is voorgegaan. In het verhaal dat volgt op de lezing van vandaag zegt Jezus een waar woord. Bidt! Bidt voor wie leeft in uitzichtloosheid, in angst, in waanzin! Bidt voor wat gebeurt in het leven van alledag. Bidt voor je buren, je vrienden, je kennis, je collega, je klant. Bidt voor elkaar, en wees elkaar zo elkaar nabij in de diepte van de nood. Bidt opdat in deze zachte koelte de waanzin die het leven zo vaak is, wordt opengebroken. En in die breuk, door dat gebed, door de doopweg van diepte en opstaan, klinkt het: Geliefde! Amen. Meditatief orgelspel Lied 283: 5 (Die ons naam voor naam wilt noemen) Doopviering Geloofsbelijdenis in een lied: Lied 344: 1, 2, 3 (Wij geloven één voor één) Aankondiging dat de kinderen binnenkomen, met de dopelingen Ondertussen zingen: lied 8b: 1, 2, 3 (zie de zon, zie de maan) 4

5 Gesprek met kinderen over de doop Inleiding op de doop Aangeven dat de doopouders de doop van hun kind verlangen Doopintenties Gebed bij de doopvont Lied 359: 1 (Leven is gegeven) Doop en dooptekst Lied na de doop Lied 359: 2 (Dopen is geloven) Doopbeloften Doopkaars overhandigen Lied 8b: 4, 5 (Voel je hart, voel je huid) Dienst van het antwoord Toelichting vóór aanvang collecte Inzameling van de gaven. Gebeden. Slotlied Lied 976: 2, 3 (Wie kan in ons een brief van Christus lezen) Zegen en gezongen amen 5