Oneerlijke praktijken bij incassobureaus Oneerlijke praktijken bij incassobureaus ACM en AFM bundelen krachten bij aanpak Incassobureaus duperen regelmatig consumenten door hun werkwijze. Dit concludeert de Autoriteit Consument & Markt (ACM). ACM heeft drie problemen vastgesteld. Incassobureaus confronteren consumenten met onterechte vorderingen; berekenen onterechte kosten en hun rekeningen zijn onduidelijk; zetten consumenten op ontoelaatbare wijze onder druk om te betalen. ACM heeft aanwijzingen dat deze problemen regelmatig voorkomen bij een brede groep incassobureaus. Daarbij gaat het relatief vaak om consumenten uit de lagere inkomensgroepen met meer schulden. Deze consumenten zijn extra kwetsbaar. Zowel ACM als de Autoriteit Financiële Markten (AFM) hebben bevoegdheden om hiertegen op te treden. Anita Vegter, bestuurslid ACM: Wij zien dat de problemen breed in de branche spelen. ACM en AFM zullen de krachten bundelen om het probleem effectief aan te pakken. Waarom onderzoek naar incasso? ACM heeft de incassosector onderzocht omdat consumenten problemen meldden bij ConsuWijzer en de schade voor het consumentenvertrouwen groot is. Bovendien gaat het regelmatig
om kwetsbare consumenten en is er veel maatschappelijke en politieke aandacht voor dit onderwerp. Om de problemen in kaart te brengen heeft ACM met veel betrokkenen gesproken. Ook heeft ACM onderzoek laten doen onder consumenten naar hun ervaringen met incassobureaus. ACM heeft buitengerechtelijke incasso van bedrijven bij consumenten onderzocht. In 2014 stond naar schatting 5 miljard euro aan consumentenschulden uit bij incassobureaus. Welke problemen ziet ACM? Onterechte vorderingen De klachten bij ConsuWijzer hebben vaak betrekking op bedrijven die via incasso proberen hun oneerlijke handelspraktijk te verzilveren. Het kan bijvoorbeeld gaan om vervolgzendingen waarmee de consument niet heeft ingestemd. Daarop volgt dan regelmatig een onterechte vordering en een incassotraject waarbij de consument zich onder druk gezet voelt de rekening alsnog te voldoen. Onduidelijke rekeningen Verder constateerde ACM dat incassobureaus te hoge incassokosten in rekening brengen. Soms worden behalve incassokosten nog extra kosten in rekening gebracht, terwijl dat niet mag. Incassobureaus geven vaak weinig inzicht in de specificatie van de kosten. Consumenten kunnen daardoor de rekeningen moeilijk of niet controleren. De consumentenschade van deze handelspraktijk is aanzienlijk, gezien het grote aantal incassotrajecten per jaar en het bedrag aan uitstaande consumentenvorderingen bij incassobureaus. Ontoelaatbare druk Dat er vanuit het incassobureau enige druk wordt uitgeoefend
om de consument ertoe te brengen zijn rekening te betalen is inherent aan de praktijk. Maar deze druk mag niet ontoelaatbaar zijn. ACM zag in 8% van de onderzochte brieven dat het incassobureau ontoelaatbare druk uitoefende, bijvoorbeeld door te dreigen met bevoegdheden die ze niet hebben, zoals beslaglegging op de bankrekening of gedwongen verkoop van de inboedel. Omdat consumenten hun rechten niet goed kennen en niet weten welke bevoegdheden incassobureaus hebben, voelen zij zich onder druk gezet. Wie kunnen er iets aan doen? De incassobureaus en de brancheorganisatie NVI zijn als eersten aan zet om hun problemen aan te pakken. Om de gesignaleerde problemen zo effectief mogelijk aan te pakken, bundelen toezichthouders ACM en AFM hun krachten. Beide toezichthouders hebben een rol bij de aanpak van de misleidende en agressieve werkwijze van incassobureaus. Dit varieert van consumentenvoorlichting tot het beboeten van bedrijven die zich niet aan de regels houden. Consumenten kunnen hun klachten melden bij ConsuWijzer, zodat de toezichthouders kunnen vaststellen welke problemen als eerste moeten worden aangepakt. Bron: acm.nl Wet Meldplicht datalekken Wet Meldplicht datalekken Wat onder datalekken wordt verstaan
Een datalek is het hebben van toegang tot of vernietiging, wijziging of vrijkomen van persoonsgegevens bij een organisatie wat niet de bedoeling is van deze organisatie. Het gaat zowel om vrijkomen als onrechtmatige verwerking van gegevens. Dat alles moet het gevolg zijn van een inbreuk op de beveiliging van de persoonsgegevens. De beveiliging heeft niet gewerkt. Nieuwe wetgeving Op 1 januari 2016 wordt de Wet meldplicht datalekken ingevoerd. De wet past de Wet bescherming persoonsgegevens (Wbp) en de Telecommunicatiewet aan. Er komt een verplichting voor verantwoordelijken en bewerkers om datalekken te melden. Het College bescherming persoonsgegevens (CBP) krijgt bevoegdheid boetes tot 810.000 op te leggen. Per 1 januari 2016 verandert de naam van het CBP in Autoriteit Persoonsgegevens. In de huidige situatie kan alleen een boete worden opgelegd als er sprake is van het schenden van een administratief voorschrift. In de volgende gevallen kan voortaan ook een boete worden opgelegd: Niet behoorlijk of zorgvuldig verwerken van gegevens of deze gegevens te lang bewaren; Slechte beveiliging; Slecht georganiseerd beheer van gegevens; Misbruik van gevoelige informatie zoals politieke voorkeur of levensovertuiging. Meldplicht datalek Een datalek moet worden gemeld als het leidt tot ernstige nadelige gevolgen voor de bescherming van persoonsgegevens of als de kans hierop aanzienlijk is. Als dat voor de belanghebbenden van belang is, moet het datalek ook aan hen gemeld worden.
Vanaf 1 januari 2016 moeten ook aanbieders van openbare elektronische communicatiediensten een eventuele melding bij de Autoriteit Persoonsgegevens doen. Tot die tijd melden zij nog bij de Autoriteit Consument en Markt. Bron: www.wftnu.nl, 5 november 2015. Uitkeringen stamrechtlijfrente komen na overlijden toe aan exechtgenote Uitkeringen stamrechtlijfrente komen na overlijden toe aan exechtgenote Het Kifid heeft op 12 november 2014 uitspraak gedaan in een zaak die is aangespannen door de ex-echtgenote van een overleden verzekerde op een stamrechtlijfrente. Volgens de begunstiging zoals die op de polis stond, zou ze niet begunstigd zijn na overlijden. De ex-echtgenote vond dat ze wel recht had op een uitkering. In december 2000 wordt de ex-echtgenoot ontslagen. Hij krijgt een gouden handdruk en zet deze om in een uitgesteld stamrecht in de vorm van een lijfrente. De klant is op dat moment getrouwd. In 2009 gaat hij echter scheiden. In 2011 overlijdt de klant, zonder dat het stamrecht al is overgegaan tot het doen van periodieke uitkeringen.
De verzekerde heeft op dat moment geen partner en heeft ook geen kinderen. De ex-echtgenote stelt dat zij recht heeft op periodieke uitkeringen uit het stamrecht, maar de verzekeraar vindt echter van niet. De begunstiging bij overlijden op de polis luidt. Echtgenoot of partner in de zin van artikel 11 lid 1e sub 1 van de wet op de loonbelasting. Kinderen tot 30 jaar in de zin van artikel 11 lid 1e sub 1 van de wet op de loonbelasting. Bij overlijden van de verzekerde en bij ontstentenis van de eerste en tweede bevoordeelde vervalt de bevoordeling aan de verzekeraar. Het artikel waarnaar verwezen wordt, bestaat niet meer. Tot en met 31 december 2000 luidde art. 11, lid 1e sub 1: 1 deze aanspraken voorzien in aan de werknemer of gewezen werknemer toekomende periodieke uitkeringen die niet later ingaan dan in het jaar waarin hij de leeftijd van 65 jaar bereikt of in periodieke uitkeringen die bij zijn overlijden ingaan en toekomen aan zijn echtgenoot of gewezen echtgenoot dan wel degene met wie hij duurzaam een gezamenlijke huishouding voert of heeft gevoerd en met wie geen bloed- of aanverwantschap in de rechte lijn bestaat, of aan zijn kinderen of pleegkinderen die de leeftijd van 30 jaar nog niet hebben bereikt; De verzekeraar stelt dat de ex-echtgenote nu eenmaal geen echtgenoot is en dus geen begunstigde. De ex-echtgenote stelt dat ook de gewezen echtgenoot in het artikel staat, waardoor zij recht op een uitkering heeft. Ze stelt dat deze mogelijke begunstigden allemaal tegelijk vallen onder de eerste begunstiging. Met dit argument is de Geschillencommissie het niet eens, omdat er anders tegelijkertijd verschillende eerste
begunstigden zouden zijn als de ex-echtgenoot hertrouwd zou zijn. En dat kan niet. De ex-echtgenote krijgt toch gelijk. Hiervoor zijn verschillende redenen: Bij aanvang van de verzekering is geen afwijkende begunstiging opgenomen. Deze zou daarom bij een gewone verzekering moeten zijn: a. de verzekeringnemer, b. diens weduwe/weduwnaar/geregistreerd partner, c. diens kinderen en d. diens erfgenamen. De enige reden dat dit niet gedaan is, zijn de fiscale voorwaarden die golden voor stamrechten. Met de omschrijving van de begunstiging is dus geen verzekeringstechnische afwijking beoogd. De verzekeraar zou eigenlijk ook de ex-echtgenoot hierin hebben moeten opnemen, omdat dit wel ook een fiscale mogelijkheid was. De beschrijving van de begunstigde is daarom te beperkt geformuleerd. De verzekeraar is er bij het aangaan van de stamrechtlijfrente ook vanuit gegaan dat mevrouw de begunstigde zou zijn. Ook geeft de verzekeraar toe dat na de echtscheiding zonder meer een verzoek had kunnen worden ingediend om de begunstiging te wijzigen, zodat zijn exechtgenote begunstigde was geworden. Dat verzoek zou zonder meer zijn geaccepteerd. De ex-echtgenote was als enig erfgenaam benoemd. Door deze optelsom van argumenten, ligt het in de lijn der verwachting dat altijd bedoeld was dat de ex-echtgenote de uitkeringen zou genieten als haar ex zou overlijden. In redelijkheid en billijkheid mag de verzekeraar dan ook geen beroep doen op de volgens de letter niet kloppende begunstiging, die gewoon te beperkt was geformuleerd. De uitkeringen (met een totale contante waarde van bijna 328.000) komen toe aan de ex-echtgenote.
bron: www.wftnu.nl, 28-11-2014 Telefoonabonnement met gratis telefoon is koop op afbetaling Telefoonabonnement met gratis telefoon is koop op afbetaling In juni dit jaar heeft de Hoge Raad uitspraak gedaan inzake de vraag of het aanbieden van gratis mobiele telefoontoestellen bij het afsluiten van een abonnement koop op afbetaling is. De Hoge Raad concludeerde dat er van mag worden uitgegaan dat in de prijs van het abonnement een vergoeding voor het mobiele toestel zit begrepen. En is er sprake van koop op afbetaling en consumentenkrediet. Deze uitspraak heeft grote gevolgen voor zowel de providers als consument. Er gelden nu andere regels voor partijen. Zo zal de provider in de reclame moeten vermelden dat geld lenen geld kost, maar dat is nog het minst belastende voor de providers, zij vallen nu ook onder de Wft(wet financieel toezicht) en zullen de providers een vergunning moeten hebben van de AFM. En zullen zij de werkelijke kosten van de lening moeten vermelden. Er zal een klantprofiel moeten worden opgesteld enz, enz. Voor de consument heeft deze uitspraak ook gevolgen. Bij het aangaan van de overeenkomst hebben de providers de consument niet gewezen op het feit dat de krediet overeenkomst binnen 14 dagen kan worden ontbonden vanaf het moment dat de consument daarop is gewezen. Dit betekent dat de overeenkomsten vanaf de
inwerkingtreding van deze wet(mei 2011) in beginsel in aanmerking komen voor ontbinding. Voor gehuwden geldt dat de echtgeno(o)t(e) toestemming moet verlenen bij het aangaan van een overeenkomst met koop op afbetaling. De echtgeno(o)t(e) zou de overeenkomst kunnen vernietigen. Wat de precieze gevolgen zullen zijn, zal in de tijd bepaald worden, interessant is deze uitspraak wel. Harlingen, 11 november 2014, Rob Wilbrink Tijdelijke schenkingsvrijstelling toch langer mogelijk? Tijdelijke schenkingsvrijstelling toch langer mogelijk? Het is dit jaar mogelijk om een bedrag van 100.000, belastingvrij te schenken mits de schenking wordt gebruikt voor een aankoop eigen woning of aflossing van de hypotheek. Een voorwaarde is wel dat de schenking voor 1 januari 2015 is gestort. Schenkingen die worden gebruikt voor verbetering, onderhoud of verbouwing van de eigen woning kunnen tot 1 januari 2017 worden besteed, een voorwaarde is wel dat die bewuste woning in 2014 in eigendom is en dat de schenking tijdig ontvangen is. Voor mensen met een nieuwbouw woning geldt dat ze in 2014 minimaal het eerste termijn van het aankoopbedrag van de nieuwbouwwoning moeten hebben betaald.
Volgens de Netwerk Notarissen is het mogelijk om zonder in het bezit te zijn van een eigen woning in 2014, toch gebruik te kunnen maken in 2015 en 2016 van deze schenkingsvrijstelling, indien het schenkingsbedrag in 2014 is ontvangen en de ontvanger in 2015 en/of 2016 een verbouwingswoning aanschaft. Volgens de minister is dat niet het geval. De minister stelt dat de schenkingsontvanger wel degelijk in bezit moet zijn van een eigen woning in 2014. De ministeriële regeling zou volgens de minister bevatten dat er sprake moet zijn van eigen woning bezit in 2014 terwijl volgens de Netwerk Notarissen dit niet het geval is. Wie gelijk heeft, de tijd zal het leren. Harlingen, 21 oktober 2014, R.E. Wilbrink