1 Preek over Rom. 15 : 30 32 Themapreek in de serie Verbondenheid, nr. 6:..> dia 1 Verbondenheid met Christus kerk wereldwijd..> dia 2, 3 Brs. en zrs., gemeente van onze Heer, Jezus Christus, gasten en luisteraars: We hebben gelezen in een brief, van een oudere man, die wij kennen als Paulus, maar wij zouden hem Paul noemen. Hij is een apostel, dat is iemand die op pad is gestuurd om het Evangelie te vertellen. En het is een brief aan een gemeente van christenen in een plaats waar hij zelf nog niet is geweest, de grote stad Rome, het centrum van het Romeinse wereldrijk> dia 4 Paulus zelf heeft heel wat christelijke gemeenten gesticht, maar deze niet. En toch schrijft hij onbekommerd aan deze mensen een brief, want hij wil ze graag komen opzoeken. Om hen zelf te leren kennen, en om bij hen een startpunt te vinden voor zijn plan om naar Spanje door te reizen. Spanje, helemaal aan de Westkant van de Middellandse Zee werd in die tijd gezien als het einde van de wereld, want daarachter was alleen nog maar zee, en verder niks. Paulus heeft door Klein Azië gereisd, en door Griekenland,..> dia 5 hij heeft daar het Evangelie gebracht aan joodse volksgenoten, èn aan niet joodse mensen, die wij gewend zijn heidenen te noemen. En nu wil hij, nu het nog kan, de Redding door Jezus Christus ook nog gaan vertellen in Italië,
2 en in Spanje. Paulus is, als hij deze brief schrijft, in Korinthe. Met een beetje goede wil zou je kunnen zeggen dat Korinthe ongeveer half op weg ligt van Jeruzalem naar Rome, dus dat hij al een heel eind op weg was. Maar in plaats van door te stoten naar Rome, gaat hij eerst terug naar Jeruzalem. Want hij heeft een collecte gehouden > dia 6 voor de arme moederkerk in Jeruzalem, en dat geld moet eerst daar worden gebracht. Dat heeft hij ze beloofd, en dat moet dus ook gebeuren. En dat heeft hij ook gedaan. Hij wil wel naar de gemeente in Rome, maar hij moet eerst zijn belofte nakomen, om de gemeente in Jeruzalem te helpen. Paulus zit een beetje tussen twee vuren: Jeruzalem, en Rome. Maar zijn belofte nakomen, dat moet voorgaan. en daarom schrijft hij een brief. Naar christenen in Rome, van wie hij een deel wel kent, maar anderen helemaal niet. Paulus houdt geen uitgebreid verhaal over dat hij zo verbonden is met de mensen in Rome, daar gaat hij gewoon van uit. Hij brengt die verbondenheid gewoon in de praktijk, door een behoorlijk lange brief te schrijven, omdat die verbondenheid van zelf spreekt. Daar hoeft hij geen theologisch verhaal over op te zetten, dat spreekt voor zichzelf. Zoals er wel meer dingen voor ons christelijk leven zijn, die helemaal niet in de Bijbel genoemd worden, omdat die zo normaal zijn,
3 dat het zelfs een beetje raar zou zijn om daar iets over te zeggen of te schrijven: God houdt van de kinderen, zelfs al zijn ze pasgeboren en kunnen ze alleen nog maar huilen en boertjes laten. Maar daarom is Hij nog wel met ze verbonden, door Zijn Verbond!, en daarom mogen ze van die verbondenheid ook het doopteken ontvangen. tot opbouw van het geloof van vader en moeder, en van de hele gemeente! Dat is zó vanzelfsprekend, daar was iedereen het in die tijd echt wel over eens. Net als over de verbondenheid van christenen. Paulus kende de gemeente in Rome helemaal niet, behalve dan een paar bekenden, hij wist niet of er misschien andere opvattingen leefden over Jezus Christus dan die hij verkondigde. Maar niettemin schrijft hij ze in volle vrijmoedigheid een brief. en praktiseert hij: verbondenheid in geloof. Ofwel: Paulus leert ons broederschap en zusterschap buiten de deur. En hoe doet hij dat? > dia 7 Door de gemeente in Rome, en ons dus ook, op te roepen voor elkaar te bidden (30c en 31a) elkaar op te zoeken (32) elkaar Gods Vrede toe te wensen (33) broederschap en zusterschap buiten de deur door voor elkaar te bidden (30c en 31a) Ik zei net dat Paulus vrijmoedig een brief schreef aan mensen die hij niet kende. Vrijmoedig! dus: niet geremd door: zouden ze het wel leuk vinden?
4 of door: maar hoe komt dat op ze over, als ik me met hen bemoei? Niks daarvan! Ik schrijf jullie, want we zijn allemaal volgelingen van Jezus, Gods Zoon, de Redder van de wereld, en straks zitten we allemaal aan dezelfde tafel zijn dood te gedenken en straks vieren we op de eerste dag van de week allemaal samen Zijn Opstanding uit de dood. Zijn Redding van ons allemaal ís onze verbondenheid, Zijn Geest in jullie is níet anders dan Zijn Geest in ons.> dia 8 Er mogen misschien wel honderd verschillen zijn in cultuur, we hebben misschien wel heel verschillende eetgewoonten, we gaan naar heel verschillende kappers, maar overal op de wereld worden handen gevouwen om te bidden voor het eten, overal op de wereld wordt in de Bijbel gelezen, soms met een intensiteit, en een toewijding, die wel een jaloers maakt, maar die ook aanstekelijk is! Ja, maar we kennen ze niet.. Nee, dat is waar. Hoewel, is dat echt zo? Of is dat eigenlijk meer een smoesje om er maar niet mee bezig te moeten zijn? Niet kennen? We hebben in NL christelijke organisaties die heel veel informatie geven over broeders en zusters, all over the world, over hun wel, en over hun wee > dia 9 En dan nog : We kennen ze niet, is dat eigenlijk wel een ècht bezwaar? Want ze zijn toch zeker wel bij Gód bekend?
5 Dát is toch het belangrijkste? Hij weet toch zeker wel voor wie jij / u bidt? Hij kent u, en jou, maar Hij kent ál Zijn kinderen bij name, in moslim landen, in Boeddha landen, in Hindoe landen, en ook in voormalige christelijke landen, zoals ons eigen land, Nederland. Waar men heel graag Charlie wil zijn,.> dia 10 maar waar christen zijn, uit de gratie is. Goed, we zijn overtuigd dat we voor onze broeders en zusters wereldwijd moeten bidden, maar wát moet ik dan voor ze bidden? Nou, net als Paulus: dat zij vrij mogen blijven van vervolgingen dat ze onze hulp willen waarderen en je kunt daar zelf makkelijk aan toe voegen wat je voor jezelf óók bidt: dat ze van Gods Genade willen leven, als vergeving ook voor hun zonden (dat moeten we voor onszelf ook bidden!) dat de Heilige Geest ze wil laten groeien in geloof, hoop en liefde (dat is voor onszelf ook hard nodig) dat ze ook Gods Evangelie willen doorgeven aan anderen die nog in een heel andere godsdienst vastzitten (dat moeten wij ook doen) dat ze de Wederkomst van Jezus willen blijven verwachten, ook al hebben zij misschien ook wel eens momenten van moedeloosheid, van: wat duurt dat toch lang (die verwachting moeten wij ook levend houden). Weet u / weet jij wat het mooie is van voor je broeders en zusters
6 bidden: (of ze nu dichtbij wonen, of heel veraf) dat ze ook voor jóu / voor ú bidden..> dia 11 Tenminste, daar mag je van uitgaan. Ergens op de wereld staat er misschien wel een dominee ook te preken over deze tekst, en roept hij zíjn gemeente op om voor ons te bidden. Ze kennen ons niet, maar we zijn toch met elkaar verbonden omdat God ook óns wil redden, net zoals Hij hèn wil redden, en omdat God zijn Heilige Geest ook aan óns wil geven, net zoals Hij die ook aan hèn gegeven heeft. Wij zijn altijd nogal geneigd om de wereld te zien vanuit óns standpunt: wíj, en de rest van de wereld. Maar Paulus leert ons om het ook eens van de andere kant te bekijken: zíj bidden voor óns, dat wij vrij blijven van de wereldse tijdgeest in onze land, dat we trouw blijven aan het Evangelie, en ons willen blijven verbinden aan de kerkgemeenschap, zodat we een hecht en samenwerkend lichaam blijven, en niet allemaal voor onszelf beginnen, of, erger, elkaar gaan tegenwerken. Denk erom dat mensen in Afrika en Azië heel goed beseffen wat er hier in het westen, en ook in NL, allemaal speelt: Hoe mensen hier in NL steeds meer een consumentenhouding krijgen in de kerk: dit of dat is me niet naar mijn smaak, dan maar een andere winkel.
7 Of: Oh, is dat ooit zo afgesproken? Wat een onzin, daar doe ik niet meer aan mee! Wat zullen zij er voor bidden dat wij de leiding van Gods Geest willen accepteren, en dat we naar elkaar willen luisteren, en dat we voor argumenten willen openstaan, en dat wij, zelfs als we het op een punt niet met elkaar eens zijn, toch samen verantwoordelijk willen zijn. Zij hebben niet alleen ons gebed heel hard nodig, maar wij hebben hun gebed óók heel hard nodig! Paulus leert ons broederschap en zusterschap buiten de deur door voor elkaar te bidden. Laten we daar een gewoonte van maken. Geen sleur, maar een bewuste gewoonte. Met onze gedachten erbij, bij God, en bij die brs. en zrs. ver weg, in landen die wij alleen kennen als vakantielanden. Ja, we gaan er wel naar toe, maar om daar dan aan het strand te liggen, of misschien aan een excursie mee te doen, of misschien zelfs een tocht op de fiets te maken. maar, doen we wel eens moeite om de plaatselijke kerk op te zoeken? in Duitsland? in Frankrijk? in Spanje?
8 broederschap en zusterschap buiten de deur door elkaar op te zoeken (32) Ja, hier in NL dan weet u / dan weet jij wel waar je zondags wezen moet, maar als je nu ergens op een camping in Frankrijk staat,...> dia 12 ook al begrijp je niks van dat rare Franse taaltje, dan kun je in die Franse kerk soms zomaar een lied met een bekende melodie meezingen. Elkaar opzoeken! Steun ze maar door er te zijn en wat gul bij de collecte te zijn, desnoods door een potje jam te kopen ten behoeve van de diaconie. Of waarom zou je op je telefoon niet het Bijbelgedeelte in het Duits of het Frans kunnen opzoeken, en proberen mee te lezen? En als u zelf geen woordje Duits of Frans kent, uw kinderen leren toch talen op school? Schakel ze maar eens in, ze leren die talen om die toe te passen! Onze wereld is zo klein geworden: de TV brengt de wereld dichterbij, maar hebben we nog de interesse om zelf ergens heen te gaan? De Heilige Geest wil niet in stilzitters zijn, maar in bewegers. De Heilige Geest is een en al: beweging! Wij kunnen overal heen waar Paulus niet van kon dromen. Binnen het Romeinse Rijk kon hij overal heen reizen, maar Afrika en Azië, dat waren werelden te ver. Als Paulus had kunnen vliegen. dan was hij ook in Afrika en in Amerika en in Azië geweest Onze Verre Naasten, hoe dichtbij zijn ze eigenlijk? Zo dichtbij als je mailbox, je Facebook,
9 je infoblad van DVN, Open doors, de ZOA, Tear, e.v.a. En onze nabije naasten? In ons eigen dorp? Kennen we de mensen van de Ontmoetingskerk nog, van de Maranathakerk, van de Grote kerk...> dia 13 en van Rehoboth? En hoe kijk je straks om je heen op je vakantiecamping? Staan je ogen alleen in de zonnestand, of heb je ze ook wel in de schepselen van God stand? Bid je in de voortent niet alleen maar voor het eten, maar bid je ook voor je medekampeerders, dat ze God zullen vinden?. En wat levert zo n ontmoeting dan op? Paulus spreekt zonder meer over: bemoediging. Nieuwe, verse moed krijgen, omdat die ander óók gelooft in Jezus Christus. Paulus zegt: ik door uw geloof, en u door het mijne. Ook al kunnen er verschillen in opvatting zijn, er die zijn er, en genoeg ook, en het zijn vaak ook wezenlijke verschillen, daar hoef je echt niet voor weg te duiken, ook al kunnen er misschien wel heel grote verschillen in belijden zijn, en mag je gewoon eerlijk uitkomen voor je eigen belijdenis, je Gereformeerde belijdenis, dan nóg mag je je laten bemoedigen door het geloof van je broeder en zuster uit.. India,...> dia 14
10 uit.. Iran, (straks na de preek zal broeder Said iets over zichzelf vertellen) maar niet alleen uit het Midden Oosten, ook uit Afrika Azië, en waar dan ook vandaan, in de overgave aan Jezus herken je je Geestelijke broeder of zuster en mag je bemoedigen, en je laten bemoedigen. En nu kijk ik even dichterbij. Ook door broeders en zusters hier uit ons eigen dorp. Wij staan bekend als kerken van de Vrijmaking uit 1944...> dia 15 Maar die Vrijmaking heeft nooit als doel gehad om maar weer eens een nieuw kerksoort te stichten, maar alleen om gewoon gereformeerd te blijven. en heeft heel wat tranen, en zweet en ruzie gekost om het daarover eens te worden. Maar dat we er zijn, als vrijgemaakte kerk, wil nog niet zeggen dat we met de rug naar andere christenen toe moeten gaan staan: een eigen standpunt kan heel goed samengaan met openheid naar een andere overtuiging. En dan kun je in die ontmoeting tóch elkaar bemoedigen. Als je je allebei maar weet te verootmoedigen voor de Troon van de HEERE. Die Troon is het enige Gezag dat het echt voor het Zeggen heeft. Die Troon is ook de enige Bron van Genade voor ieder die Jezus als zijn Verlosser wil erkennen. Uiteindelijk staan we allemaal naast die tollenaar in de tempel, en zeggen we mèt hem: HEERE, wees mij, arme zondaar / zondares genadig. Díe Genade ontvangen,
11 dát is Vrede krijgen. Daarom leert Paulus ons ook broederschap en zusterschap buiten de deur. door elkaar Gods Vrede toe te wensen (33): Sjaloom!...> dia 16 Het woord Vrede mag voor ons, christenen, nooit een gedachteloos woord worden. Vrede met elkaar kan alleen door eigen Vrede met God, of beter: Gods Vrede met ons. Die Vrede kan alleen bestaan door Jezus Christus als je Redder te erkennen. Dan kunnen we als christenen, wereldwijd, met alle brs en zrs, uit alle werelddelen: leven van genade, leven door de Kracht van Gods Eigen Geest, leven naar de grote Dag van Jezus wederkomst. Naar God verlangen, dat is God liefhebben, is wereldwijd de enige werkende verbinding met elkaar. Die wereldwijde liefde voor Hem, daar is Hij blij mee. Het doorgeven van de boodschap van Genade, dat wil Hij zegenen. Al die gebeden voor elkaar, die wil Hij graag verhoren. Christenen, de broeders en zussen van Zijn eigen Zoon, moeten niet achter hun deur(tje) blijven zitten, maar ze moeten de deur uit, en medebroeders en medezusters opzoeken. Zo wil God toewerken naar dat bijzondere moment, dat zal komen, dat ze allemaal samen binnengaan door die ene deur, van de Schaapskooi,...> dia 17
12 waar Zijn Zoon de zorgzame, rechtvaardige, èn liefdevolle Herder is. Dat zal het moment zijn...> dia 18 waarop die zegenwens van Paulus uit vs. 33 zijn volle vervulling zal krijgen: want dan ís de God van de Vrede met ons allen! Amen.