1940 De oprichting van het reddingstation Breskens was eigenlijk een noodsprong. De reddingboot Maria Carolina Blankenheym lag sinds 1912 in Vlissingen gestationeerd, maar omdat deze strategisch gelegen haven in de oorlog een doelwit werd voor militaire acties, besloot het bestuur van de Redding Maatschappij de reddingboot te verplaatsen naar Breskens. Er werden vier bemanningsleden in loondienst genomen, maar toch ging iedereen op dat moment nog uit van een tijdelijke maatregel. Het reddingwerk werd er in de oorlogsjaren niet eenvoudiger op. De zeemijnen waren voor de redders een extra gevaar, en de beperkende maatregelen van de Duitse overheerser legden de redders allerlei onwerkbare situaties op. Niettemin kwamen de Zeeuwse reddingstations regelmatig in actie, met name voor in zee gestorte vliegeniers. Uiteindelijk eiste de oorlog in Breskens een zware tol. Zware bombardementen in 1944 kostten zeker aan tweehonderd mensen het leven. Onder hen schipper W.P. Mookhoek en machinist P.C. van den Heuvel van de reddingboot Maria Carolina Blankenheym. 1945 Kort na de oorlog besloot de Redding Maatschappij het reddingstation Breskens in stand te houden. Tevens werd besloten de Maria Carolina Blankenheym te vervangen door een nieuwe reddingboot: de uit Hoek van Holland afkomstige President J.V. Wierdsma. De Blankenheym werd overgeplaatst naar Veere. 1953 De naoorlogse jaren verliepen voor het reddingstation in relatieve rust. In de rampnacht van 31 januari op 1 februari 1953 beukten metershoge golven op de Nederlandse kust, met een watersnoodramp tot gevolg. De President J.V. Wierdsma werd bij Hoek van Holland ingezet. Daar redden de Bressiaanders ondermeer acht personen uit een ondergelopen boerderij.
1962 Op 15 en 16 december 1962 moest de President J.V. Wierdsma naar het radiozendschip Uilenspiegel, dat met stormweer in nood verkeerde. Vier bemanningsleden waren voor hun redding afhankelijk van de redders uit Breskens. Na enkele bijzonder moeilijke pogingen slaagden schipper Van den Broecke en zijn bemanning erin de schipbreukelingen van het gestrande schip te redden. De reddingbootbemanning werd voor deze moeilijke en gevaarlijke redding gedecoreerd. 1965 Op 14 februari 1965 onderscheidden de redders zich opnieuw nadat zij in stormweer 22 zeelieden van de doormidden gebroken vrachtboot Spyros Armenakis hadden gered. Schipper Van den Broecke zei hierover: Het krijgen van een medaille is aardig, maar het redden hier missen we een stuk tekst in het word document 1967 In 1967 werd de President J.V. Wierdsma vervangen door een nieuw type reddingboot, dat iets groter was, meer motorvermogen had, en een grotere gereddencapaciteit. Deze nieuwe reddingboot Javazee werd op 27 februari 1967 door Hare Majesteit Koningin Juliana gedoopt. 1973 Het reddingstation Breskens kreeg in 1973 de beschikking over de Prinses Marijke, een reddingvlet voor hulpverlening in de ondiepe delen van de Westerschelde, waar watersporters geregeld vastliepen. De reddingvlet werd in 1980 verkocht, toen bleek dat de snelle reddingboot Tuimelaar in Cadzand de vlet overbodig had gemaakt.
1987 op 6 maart 1987 kapseisde voor de kust van Zeebrugge de veerboot Herald of Free Enterprise. Ook de reddingboot van Breskens verleende hulp. De reddingboot zette brancards over op de veerboot, en diverse Bressiaanse opstappers zijn op de veerboot overgestapt om passagiers te redden. Deze actie heeft bij de redders een onuitwisbare indruk achtergelaten. De bemanning van de Javazee werd onderscheiden met de zilveren herinneringsplaquette van de Redding Maatschappij. Van de Britse premier Thatcher en van de Britse ambassade in Den Haag ontving de bemanning een bedankbrief. 1990 De Javazee werd vervangen door een snelle Rigid Inflatable Boat, de Prinses Margriet. Deze reddingboot combineerde de uitstekende zeewaardigheid van de Javazee met een snelheid van 34 knopen (Javazee 11 knopen). Deze hoge snelheid van de Prinses Margriet is al meerdere malen de beslissende factor gebleken. 1999 Tot 1999 had het reddingstation geen eigen bemanningsverblijf. De schipper hield de administratie thuis bij en had een klein kantoor in een zeecontainer aan de haven, tussen de overlevingspakken, verf en smeermiddelen. In 1999 werd een ruimte in één van de bedrijfspanden aan de haven verbouwd tot bemanningsverblijf, waar vrijwilligers na een actie konden samenkomen. 2000 In 2000 werd de reddingboot Zeemanshoop gedoopt in Breskens door de schenkster, mevrouw Belinfante. De Zeemanshoop is groter dan de Prinses Margriet en heeft een grotere actieradius.
Reddingen in beeld
Bemanningen De bemanning van de Zeemanshoop bestaat uit een beroepsschipper en vrijwillige opstappers. Zij worden bij alarm opgeroepen door middel van een zogenaamde pieper. Binnen tien minuten na een alarm kan de reddingboot op zee zijn. De reddingboot ligt afgemeerd aan een speciale steiger in de vissershaven. De bemanning beschikt over een bemanningsverblijf, waar de bemanning oefeningen kan doorspreken en acties kan evalueren. Het reddingstation Breskens is een onderdeel van de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij (KNRM). De KNRM is in 1824 opgericht met het doel om kosteloos hulp te verlenen aan varenslieden die voor de Nederlandse kust, op de Waddenzee, het IJsselmeer of de Zeeuwse wateren in gevaar verkeren of dreigen te raken. In totaal beschikt de KNRM over 75 reddingboten verdeeld over 45 reddingstations. 1.300 Vrijwilligers staan zomer en winter, dag en nacht klaar om uit te varen en hulp te bieden. Hulp van de KNRM is kosteloos. De jaarlijkse exploitatiekosten bedragen ongeveer 20 miljoen euro. De KNRM wordt uitsluitend door vrijwillige bijdragen in stand gehouden. Zij ontvangt geen subsidie. Ook u kunt de KNRM steunen, door u aan te melden als Redder aan de wal (benaming voor KNRM-donateurs). Ga naar www.knrm.nl Schippers M.P. Mookhoek 1940-1944 (geen foto) J.J. Slis Willem van den Broecke Harry de Lobel Marcel van den Nieuwendijk 1944-1961 1961-1985 1985-2007 2007 - heden