In het spoor van de Shoah Verslag van een beklijvende herinneringsreis - Belzec - Studiereis Stichting Auschwitz - Auschwitz in Gedachtenis vzw - editie 2015 Verslag door Simon Schepers (Bijzonder Comité voor Herinneringseducatie)
Belzec Het begin van Aktion Reinhardt Belzec was een van de eerste centra van Aktion Reinhardt, een geheime operatie om de massale vernietiging van de Poolse Joden te realiseren. Aan het hoofd van Belzec stond kampcommandant Christian Wirth. Hij was in Duitsland reeds betrokken geweest bij de eerste euthanasieprojecten van mensen met een fysieke of mentale beperking. Zijn expertise met betrekking tot vergassingen kwam in Polen goed van pas. In Belzec werden de eerste vaste gaskamers geïnstalleerd. Langs de buitenkant zagen het midden symboliseert de weg die de gevangenen vanop het perron moesten afleggen om naar de gaskamers te gaan. In de grote stenen vlakte van het monument vind je enkele bomen. Ze staan gegroepeerd in een hoekje. Deze bomen staan hier niet om de bezoekers van schaduw te voorzien. Wel zijn het de laatste getuigen van de misdaden die zich in Belzec hebben voltrokken. Deze bomen stonden hier ten tijde van het vernietigingscentrum. Ze werden verplant en geïntegreerd in het memoriaal. ze eruit als gewone houten barakken en konden de Joden weinig vermoeden over hun eindbestemming. In rechte lijn naar een fataal lot Mijn bezoek aan Belzec zal ik nooit vergeten. De brandende zon stond hoog aan de hemel en zoals op vele herdenkingsplaatsen was het er muisstil. Er zijn ook amper restanten die doen herinneren aan de aanwezigheid van een vernietigingscentrum. Op deze site bevindt zich nu wel een groot en modern monument uit 2004. Wat meteen opvalt is de gigantische vlakte met ontelbare zwarte en grijze stenen. Deze vlakte wordt in twee gesplitst door een rechte lijn die je naar de achterkant van het memoriaal brengt. Op de begane grond kan je het moeilijk zien, maar vanuit de lucht wordt duidelijk dat de kleurverschillen van de stenen de locaties van de massagraven markeren. De gang in Monument van Belzec. Simon Schepers
De laatste getuigen van het drama in Belzec. Simon Schepers Symbolische gang naar de gaskamers. Simon Schepers Belzec als inspiratiemodel Het systeem in Belzec was niet perfect, maar bleek toch een goede basis om centra zoals Sobibor en Treblinka vorm te geven. Zo kwam het gas, aangedreven door een motor, niet uit het plafond maar uit een pijp die uit de grond kwam en was Belzec een klein centrum was, niet bedoeld om te blijven, maar wel om ontsmet te worden en nadien verder te reizen naar een werkkamp. Dit was natuurlijk een leugen, maar op die manier konden de nazi s de massa bedaren. Dit werd ook toegepast in Sobibor en Treblinka. de weg naar de gaskamers te lang. In Sobibor en Treblinka werd deze gang aangepast en voorzien van een bocht. Die bocht moest paniek vermijden omdat men dan niet kon zien wat er aan het einde van die gang op hen wachtte. In andere centra kwam het gas uit het plafond om sabotage te voorkomen. Bij aankomst in Belzec probeerden de nazi s de gevangenen gerust te stellen. Er werd verteld dat Het verzet van Kurt Gerstein In het museum van Belzec vertelt men het buitengewone verhaal van Kurt Gerstein. Deze man werd in 1941 lid van de Waffen-SS. Hij wilde namelijk met eigen ogen kunnen vaststellen wat er zich in de concentratiekampen afspeelde. In Belzec was hij getuige van een gruwelijke vergassing. Door
Deur naar de bezinningsruimte in Belzec. Simon Schepers Verhaal van Kurt Gerstein, museum Belzec. Simon Schepers problemen met de motor die de CO produceerde voor de gaskamers, duurde het lijden van de slachtoffers wel meer dan drie uur. Toen de gaskamers werden geopend om ontruimd te worden, zag hij de lijken rechtop staan, sommigen hand in hand (families). Vervolgens moesten Sonderkommandos de lichamen controleren op gouden tanden en andere waardevolle spullen. Gerstein was zo gechoqueerd door wat hij zag, dat hij nadien een rapport opstelde om de wereld op de hoogte te brengen van de gruwel van de Shoah. opent, kom je in een gigantische lege ruimte. Waar je ook kijkt, zie je beton. Er zijn slechts twee spotjes die aanspringen wanneer iemand binnen komt. Ze werpen het hoogst noodzakelijke licht om je weg te vinden in deze zaal. Aan de ingang bevindt zich een soort altaar, maar dit zonder religieuze symbolen. Deze ruimte is bedoeld voor iedereen die het memoriaal bezoekt. Het is een plaats waar je even kan bezinnen, van welke levensovertuiging je ook bent. Het maakt niet uit of je jood, christen of moslim bent, man of vrouw, hetero of homo, Pool of Belg, Een universeel verhaal Het memoriaal van Belzec heeft voor de bezoekers een bijzondere ruimte gecreëerd. Wanneer je het kleine museum op de site bezoekt, leidt een smalle gang je naar een grote zwarte deur. Als je de deur Er is op deze plaats een gruwelijke misdaad tegen de menselijkheid gebeurd en dergelijke zaken gebeuren vandaag de dag nog altijd. Het is daarom onze taak om in te grijpen en dit een halt toe te roepen. Het is aan ons allen om de herinnering aan de Shoah levend
te houden en over onze acties in het hier en nu na te denken. Wat kunnen wij doen om zoiets in de toekomst te voorkomen? Wat is onze verantwoordelijkheid en is er een manier waarop we - zelfs als individu - een verschil kunnen betekenen? Slachtoffers van de Shoah, museum Belzec. Simon Schepers Earth, do not cover my blood; let there be no resting place for my outcry!. Simon Schepers