2007-2008 blauwe wo 5 maart 2008 Le Poème Harmonique olv. Vincent Dumestre Pergolesi
2007-2008 Oude Meesters wo 5, do 6 september 2007 In Vitro & B Rock olv. Eduardo López Banzo Vivaldi wo 17 oktober 2007 Orchestra of the Age of Enlightenment Scola Pietatis Antonio Vivaldi olv. Pavlo Beznosiuk Vivaldi wo 16 januari 2008 Le Concert Spirituel olv. Hervé Niquet Charpentier vr 25 januari 2008 Jan Decorte & B Rock olv. Richard Egarr Purcell wo 5 maart 2008 Le Poème Harmonique olv. Vincent Dumestre Pergolesi vr 21 maart 2008 Il Fondamento & Vlaams Radio Koor olv. Paul Dombrecht Zelenka
Pictogrammen DeSingel Oude Meesters Le Poème Harmonique La Maîtrise de Radio France olv. Morgan Jourdain Vincent Dumestre muzikale leiding Claire Lefilliâtre sopraan Bruno Le Levreur altus Serge Goubioud tenor Hughes Primard tenor Emmanuel Vistorky bas AUDIO gelieve uw GSM uit te schakelen De inleidingen kan u achteraf beluisteren via www.desingel.be Selecteer hiervoor voorstelling/concert/tentoonstelling van uw keuze. reageer & win Op www.desingel.be kan u uw visie, opinie, commentaar, appreciatie, betreffende het programma van desingel met andere toeschouwers delen. Selecteer hiervoor voorstelling/ concert/tentoonstelling van uw keuze. Neemt u deel aan dit forum, dan maakt u meteen kans om tickets te winnen. Bij elk concert worden cd s te koop aangeboden door t KLAverVIER, Kasteeldreef 6, Schilde, 03 384 29 70 > www.tklavervier.be foyer desingel enkel open bij avondvoorstellingen in rode en/of blauwe zaal open vanaf 18.40 uur kleine koude of warme gerechten te bestellen vóór 19.20 uur broodjes tot net vóór aanvang van de voorstellingen en tijdens pauzes Hotel Ramada Plaza Antwerp (Desguinlei 94, achterzijde torengebouw ING) > Restaurant HUGO s at Ramada Plaza Antwerp open van 18.30 tot 22.30 uur > Gozo-bar open van 10 uur tot 1 uur, uitgebreide snacks tot 23 uur desingelaanbod: tweede drankje gratis bij afgifte van uw toegangsticket Stabat Mater - intonatie 3 Tarentella (Anoniem, Napels) 4 Stabat Mater 8 voor drie stemmen volgens het manuscript van Monopoli in afwisseling met het manuscript van Santoro (Schola di Canto Fermo, Napels 1715) Francesco Durante (1684-1755) Concerto nr 4 in e 10 Adagio Ricercar del quarto tono Largo Presto Stabat Mater 1 volgens het manuscript van Ostuni - gregoriaanse zang Giovanni Battista Pergolesi (1710-1736) Stabat Mater 35 volgens het manuscript van de Menus Plaisirs du Roy inleiding door Diederik Verstraete, 19.15 uur, foyer begin 20.00 uur einde omstreeks 21.10 uur er is geen pauze teksten programmaboekje Diederik Verstraete en desingel coördinatie programmaboekje desingel vertaling teksten desingel
Giovanni Battista Pergolesi Stabat Mater Dat de Italiaanse componist Giovanni Battista Pergolesi (1710-1736) tegenwoordig nog slechts omwille van twee werken - de opera buffa La Serva Padrona en het Stabat Mater - wordt herinnerd, is een van de grote schandalen uit de muziekgeschiedenis. Pergolesi componeerde op zijn ultrakorte leven immers een rijk en omvangrijk oeuvre bij elkaar, dat getuigt van een veelzijdige en originele muzikale persoonlijkheid. Uiteraard behoren beide vernoemde werken terecht tot het ijzeren barokrepertoire, maar ze worden al te vaak als geïsoleerde composities benaderd, een beetje los van de componist die ze schreef. Pergolesi werd tot in het recente verleden immers vaak, een beetje gemakkelijkheidshalve, door een romantische bril bekeken. Zijn korte leven en het feit dat hij zogezegd slechts enkele belangrijke werken zou geschreven hebben, gaven hiertoe aanleiding. Dat het grote belang van Pergolesi vooral in het heldere, lichtvoetige, complexloze karakter van zijn muziek ligt, gold voor de romantici als een bewijs voor het feit dat hij een geniale maar onbegrepen vernieuwer zou geweest zijn. Het bijna onaardse Stabat Mater, enkele weken voor zijn dood op papier gezet, kreeg een aureool als van een visioen op het hiernamaals mee, een status die het werk slechts met Mozarts Requiem diende te delen. Beide jong gestorven, verarmde componisten vingen in hun laatste dagen een glimp van een andere wereld op, bijna als compensatie voor hun miserabele leven in dit aardse tranendal... De op feiten gebaseerde werkelijkheid ziet er heel anders uit. Pergolesi genoot als jongere een degelijke muzikale opleiding aan het conservatorium van Napels, waar hij van 1722 tot 1731 verbleef. In de zomer van 1731 voerden studenten en leraars van het conservatorium Pergolesi s dramma sacra met ingelaste buffo-scènes, Li prodigi della divina grazia, uit in het klooster van San Agnello Maggiore. Door middel van dergelijke concerten gaf het Napels conservatorium aan zijn beste studenten en pas afgestudeerden de gelegenheid hun muziek in het openbaar te laten uitvoeren, waardoor hun carrière vaak een duw in de goede richting kreeg. Vrijwel onmiddellijk na de uitvoering van Li prodigi kreeg Pergolesi zijn eerste opera-bestelling: Salustia ging in januari 1732 in Napels in première, maar kende door het plotse overlijden van de primo uomo - de mannelijke solocastraat - niet echt het verhoopte succes. In 1732 werd Pergolesi aangenomen als maestro di cappella door prins Ferdinando Stigliano. Zijn eerste volledig komische opera, Lo frate nnamorato, werd aan het Napelse Teatro dei Fiorentini op 27 september opgevoerd, en kon er op bijzonder enthousiast onthaal rekenen. Het succes was zo groot, dat het werk tot begin 1733 bijna dagelijks op de affiche stond, en Pergolesi herwerkte het voor een herneming in 1734. Het volgende bewijs van Pergolesi s plotse, bijna komeetachtige populariteit, vinden we in de kerkmuziek die hij eind 1732 componeerde voor de slotdienst van het festival ter ere van St. Emidius, Napels officiële beschermheilige tegen aardbevingen. In augustus 1733 ging Pergolesi s opera Il prigonier superbo in première, met als komisch intermezzo La serva padrona. Het ene opera-succes volgde nu op het andere, met als enige minpunt Pergolesi s zwakke gezondheid - hij ging regelmatig kuren in Pozzuoli, nabij de vulkanische bronnen in de buurt van de Vesuvius. Begin 1736, toen de tuberculose hem niet meer toeliet een normaal leven te leiden, trok hij zich voorgoed terug in Pozzuoli. Op twee maanden tijd schreef hij er de cantate Orfeo, het Salve Regina voor sopraan en strijkers, en het Stabat Mater. De reden waarom de zieke Pergolesi een Stabat Mater componeerde, is niet moeilijk te achterhalen. Het kapittel van de Santa Maria dei Sette Dolori in Napels vroeg hem expliciet om een nieuwe zetting van deze tekst, ter vervanging van het Stabat Mater van Alessandro Scarlatti, dat daar jaarlijks werd uitgevoerd. Pergolesi vatte zijn Stabat Mater dan ook van in het begin op als een werk dat de vergelijking met de zetting van Alessandro Scarlatti moest kunnen doorstaan. De bezetting is dezelfde in beide werken (sopraan-solo, alt-solo, strijkers en orgel, waarbij dient opgemerkt dat de beide solo-partijen in het achttiende-eeuwse Italië door mannelijke solisten uitgevoerd werden, aangezien het voor vrouwen verboden was in een liturgisch kader te musiceren). In tegenstelling tot Scarlatti gebruikt Pergolesi voor het grootste deel van de muzikale nummers de beknopte, tweeledige aria da chiesa. Hierdoor vervalt de noodzaak tot het inlassen van recitatieven: de korte aria s slagen er perfect in om de lange tekst binnen een redelijk tijdsbestek af te handelen. De tweeledige aria da chiesa (of kerkaria) is zo alomtegenwoordig in het werk, dat de uitzonderingen alle aandacht naar zich toe trekken: het duet Quis est homo qui non fleret bijvoorbeeld, met een largo in do-klein gevolgd door een allegro in mibemol-groot, of het drieledige Sancata Mater, istud agas. In twee andere secties hanteert Pergolesi een contrapuntischfugatische schrijfwijze: in Fac ut ardeat cor meum en in het afsluitende Amen. Pergolesi s harmonie is ook veel doorzichtiger en minder complex dan deze van Scarlatti, terwijl zijn melodieën de cadans van de tekst dan weer dichter op de voet volgen. De ultieme aanwijzing voor het feit dat we hier aan het begin van een nieuw tijdperk in de muziek staan, wordt geleverd door de bescheiden rol van het strijkersensemble. Terwijl het orkest in zowat alle barokke religieuze muziek sterk met de vocale elementen werd verweven, is het bij Pergolesi niet meer dan een begeleiding of een kleur. Heel wat nummers uit het Stabat Mater zouden ook begrijpelijk zijn zonder orkestbegeleiding, met enkel stemmen en de basso continuo. De polarisatie tussen de buitenste stemmen, de allesoverheersende melodie en de onmisbare bas, die in de vroege klassieke muziek zo duidelijk zou worden, is in essentie hier reeds aanwezig. Diederik Verstraete
Detail uit De Kruisiging van Grünewald, deel van het Isenheimer altaar, 1515 Musée d Unterlinden, Colmar
Napolitaanse muziek voor het feest van de Maagd van de Zeven Smarten Tijdens dit concert plaatst Le Poème Harmonique Pergolesi s meesterwerk in zijn originele veelgelaagde context: de Zuid-Italiaanse achttiende-eeuwse muziekcultuur. Het muziekleven in Napels kende in de eerste helft van de achttiende eeuw zo n enorme bloei dat het zelfs de muzikale dominantie van Venetië naar de kroon stak. Alessandro Scarlatti was in Napels gestorven in 1725, Leonardo Vinci in 1730. In 1736 was de meest veelbelovende Napolitaanse componist Pergolesi er op erg jonge leeftijd gestorven. Ook daarna waren er nog steeds componisten van eenzelfde hoog niveau in de stad actief, die er de compositiestijl van de zogenaamde Napolitaanse school verderzetten. Onder hen de componisten Domenico Sarro, Nicola Fago, Francesco Durante en Leonardo Leo. De opera seria en opera buffa deden de vele theaters van de stad vollopen, in 1737 kwam daar ook nog het grote Teatro San Carlo bij. In meer dan vijfhonderd kerken vonden liturgische diensten plaats die rijkelijk met religieuze muziek werden opgeluisterd. En op elke hoek van de straat weerklonken tarantella s en andere volksmuziek. Le Poème Harmonique biedt vanavond een staalkaart van het rijk gevarieerde muziekleven in Napels uit deze periode. Uitgangpunt is het feest van de Maagd van de Zeven Smarten zoals het in de jaren 1730 in Napels werd gevierd. In 1727 had Paus Benoît XIII de jaarlijkse feestdag van de Maagd van de Zeven Smarten op de vrijdag voorafgaand aan Palmzondag ingevoerd. Hij maakte het verplicht om op die dag de sequentia van Stabat Mater in de kerken te laten uitvoeren. De oorspronkelijke tekst van het Stabat Mater, vermoedelijk in de dertiende eeuw geschreven door Jacopone da Todi, beschrijft het lijden van de Maagd bij het lichaam van Christus aan de voet van het kruis. Al sinds het einde van de vijftiende eeuw zongen diverse broederschappen monodische sequentiae op het Stabat Mater tijdens liturgische diensten. Le Poème Harmonique brengt vanavond onder meer het Stabat Mater in een versie voor drie stemmen, volgens het vroeg achttiende-eeuwse manuscript uit het vrouwelijk benedictijnenklooster van Polignano a Mare, dat zich nu in het archief van het Unico Diocesano van Monopoli bevindt. Men vindt er een typische Zuid- Italiaanse zeventiende-eeuwse polyfone techniek in terug: in plaats van parallelle kwinten paste men parallelle tertsen toe tussen de twee hoge stemmen, met de bas in het oktaaf. Het Stabat Mater van Pergolesi dateert van enkele jaren later, uit 1736. Hij schreef het op vraag van het kapittel van de Santa Maria dei Sette Dolori, gelegen bij Detail uit de Pietà van Pietro da Cortona, 1635 M. Sarri San Luigi di Palazzo in Napels. Op de gewijde tekst schreef Pergolesi opvallende lyrische muziek die dicht aanleunde bij de stijl van zijn profane opera s. Nog een bijzonderheid bij de uitvoering van vanavond is dat Le Poème Harmonique niet de oorspronkelijke versie van Pergolesi s Stabat Mater uitvoert, maar wel zoals het is overgeleverd in het manuscript van de Menus Plaisirs du Roy, dat bewaard wordt in de Koninklijke Bibliotheek van Versailles. Het manuscript dateert van voor 1750 en toont aan dat de populariteit van Pergolesi s Stabat Mater al gauw ook tot Frankrijk was doorgedrongen. Nadat het werk aan het Franse hof was uitgevoerd, maakte het vast deel uit van het repertoire van het Concert Spirituel, een van de oudste instellingen voor openbare concerten. Terwijl in Napels de sopraan- en de altpartij door twee castraten werden gezongen, verkoos men in Versailles de geraffineerde klank van knapen en falsetten. Vanavond zingen de meisjes van de Maîtrise de la Radio France enkele delen van het Stabat Mater in tweestemmig koor en nemen de solisten de overige delen voor hun rekening. Naar Jean-François Lattarico en Dinko Fabris
Stabat Mater Stabat Mater dolorosa Juxta crucem lacrimosa Dum pendebat Filius. Cujus animam gementem Contristatam et dolorentem Pertransivit gladius. O quam tristis et afflicta Fuit illa benedicta Mater Unigeniti! Quae moerebat et dolebat, Et tremebat, dum videbat Nati poenas inclyti. Qui est homo qui non fleret Christi Matrem si videret In tanto supplicio? Quis non posset contristari Piam Matrem contemplari Dolentem cum Filio? Pro peccatis suae gentis, Vidit Jesum in tormentis, Et flagellis subditum. Vidit suum dulcem Natum Morientem, desolatum, Dum emisit spiritum. Eja Mater, fons amoris, Me sentire vim doloris, Fac, ut tecum lugeam. Fac, ut ardeat cor meum In amando Christum Deum, Ut sibi complaceam. Sancta Mater, istud agas, Crucifixi fige plagas Cordi meo valide. Stabat Mater De diepbedroefde Moeder Stond wenend bij het kruis Terwijl haar Zoon daar hing. Haar klagende ziel, Medelijdend en vol smart, Werd als door een zwaard doorstoken. O hoe bedroefd en aangedaan Was die gezegende Moeder van de Enig-geborene! Die rouwde en treurde, En beefde terwijl zij zag hoe haar glorieuze zoon gefolterd werd. Welk mens zou niet huilen Bij het zien van Christus Moeder In zo n marteling? Wie zou niet medelijden voelen Bij het aanschouwen van de vrome Moeder Lijdend samen met haar Zoon? Voor de zonden van zijn volk Zag zij hoe Jesus de folteringen en geselingen onderging. Ze zag haar geliefde zoon Sterven in eenzaamheid Toen hij de geest gaf. Ach Moeder, bron van liefde, Laat mij de kracht van het verdriet voelen Opdat ik samen met u kan treuren. Laat mijn hart branden Vervuld van liefde voor Christus de Heer, Opdat ik Hem kan behagen. Heilige Moeder, zorg ervoor, Grif de wonden van de gekruisigde Diep in mijn hart.
Tui Nati vulnerari Tam dignati pro me pati Poenas mecum divide. Fac me vere tecum flere Crucifixo condolere, Donec ego vixero. Justa crucem tecum stare, Te libenter sociare, In planctu desidero. Virgo Virginum praeclara, Mihi jam non sis amara, Fac me tecum plangere. Fac ut portem Christi mortem, Passionis fac consortem, Et plagas recolere. Fac me plagis vulnerari Cruce hac inebriari Ob amorem Filii. Inflammatus et accensus Per te, Virgo, sim defensus In die judicii. Fac me cruce custodiri, Morte Christi praemuniri, Confoveri gratia. Quando corpus morietur Fac ut animae donetur Paradisi gloria. Amen. Van uw gewonde zoon Die zich verwaardigde zo voor mij te lijden, Deel met mij zijn pijnen. Laat mij oprecht met u wenen En de gekruisigde beklagen Zolang ik leef. Ik wil met u bij het kruis staan En delen In uw klagen. Uitverkoren Maagd der Maagden Moge u voor mij niet meer verbitterd zijn Laat mij samen met u klagen. Laat mij Christus dood dragen En laat mij deelhebben aan zijn lijden En zijn wonden gedenken. Laat zijn wonden mij verwonden Laat het kruis mij in een roes brengen van de liefde voor de Zoon. In vlam gezet en aangestoken, Laat mij door u, Maagd, verdedigd worden Op de dag des oordeels. Laat het kruis mij beschermen, Laat Christus dood mij redden En mij met Genade vervullen. Wanneer mijn lichaam sterft Geef dan aan mijn ziel De glorie van het Paradijs! Amen.
Tarentella Mo è benuto li giovedi Santu Maria sta mantata con lu manto Con lu manto Mantata co lu manto e col mantello Passa giovanni e porta la novella E la novella Io stavo ecco mo sveglia non dormo Io stavo ad aspettà lo me figliole Lo mie figliole Lo to figliolo no lo spetta pure Monte Calvario l é stato portato Stato portato Monte Calvario l é stato portato Corona d oro l é stato levato Stato levato Maria allora sente la novella Pel gran dolore cade morta n terra Morta n terra Pure le tre sorelle l aiutava Su su Madonna mia non piu dolore Non piu dolore Tarentella Vandaag is het Heilige Donderdag. Maria is bedekt door haar sluier, Door haar sluiter Ze is bedekt door haar sluier en haar mantel. Johannes komt voorbij en brengt het nieuws, Het nieuws Ik was opgestaan, had niet geslapen En ik wachtte op mijn zoon, Mijn zoon Wacht niet langer op jouw zoon. Men heeft hem meegenomen naar de Calvarieberg, Men heeft hem meegenomen Men heeft hem meegenomen naar de Calvarieberg, Men heeft hem zijn gouden kroon ontnomen, Men heeft hem ontnomen Maria hoorde het nieuws. Ze viel dood neer op de grond Verteerd door de pijn, dood op de grond Drie zusters hielpen haar nog. Laten we gaan, Maria, nooit meer lijden, Nooit meer lijden
Le Poème Harmonique Olivia Centurioni viool Olivier Briand viool Géraldine Roux altviool Isabelle Saint-Yves cello Michele Zeoli contrabas Massimo Moscardo theorbe Lucas Guimaraes percussie Frédéric Michel orgel Vincent Dumestre theorbe & muzikale leiding Le Poème Harmonique Le Poème Harmonique is een ensemble van solisten die zich verenigd hebben rond Vincent Dumestre met als opzet het herontdekken en overbrengen van oude muziek. Zowel in de begeleiding van vocale muziek als in het instrumentale spel op oude instrumenten zoals viola da gamba, theorbe, lier, tiorbino, arpa tripla, beogen zij in de eerste plaats een expressieve, authentieke, en vooral een poëtische interpretatie van muziek en teksten. Sedert de oprichting in 1997 streeft Le Poème Harmonique ernaar om het repertoire te hernieuwen en componisten te ontdekken wiens muziek vernieuwend was. Hun artistiek werk is voornamelijk geconcentreerd op de muziek uit het begin van de zeventiende eeuw. De opnamen van Le Poème Harmonique, bij het label Alpha, werden door publiek en pers unaniem enthousiast onthaald. De cd Il Nuovo Stile van Belli ontving de Choc de l année 99 van het tijdschrift Le Monde de la Musique. In januari 2002 werd het ensemble voor de eerste keer genomineerd in Victoires de la Musique in de categorie beste klassieke opname van het jaar 2001, een tweede keer in februari 2003 als beste ensemble van het jaar 2002 en ze kregen de Prelude Classical Award 2003 voor het gehele oeuvre. De opname Lamentations werd in 2002 bekroond met de Internationale A. Vivaldi Platenprijs van de Fondation Cini. In 2008 en 2009 waagt Le Poème Harmonique zich aan enkele belangrijke creaties. Cadmus et Hermione van Lully is de eerste grootschalige lyrische productie van het ensemble. Ze werd in januari gebracht in de Opéra Comique van Parijs en in februari in de Opera van Rouen. In het voorjaar 2009 is deze productie te zien in het Théâtre de Caen, het Grand Théâtre de Provence-Aix en het Grand Théâtre de Luxembourg. Anderzijds is er Venezia, dalle strade ai Palazzi, een lichtere voorstelling gemaakt met Benjamin Lazar en bedoeld om te worden uitgevoerd op erfgoedsites. De creatie ervan vindt plaats in juni 2008 in San Francisco in het kader van de tweede residentie van Le Poème Harmonique op het Festival Calperf. Daarna is de productie te zien op de Potsdamer Festspiele, alvorens in Frankrijk zelf in première te gaan. De concertreeks van Le Poème Harmonique start dit jaar in New York (maart) en wordt uitgebreid verdergezet in de Benelux, Centraal-Europa, Spanje en Italië. Het Festival d Automne in Normandië maakt dit jaar in zijn programmering uitgebreid plaats vrij voor het ensemble, dat er een tiental concerten en voorstellingen zal verzorgen. Le Poème Harmonique geniet de steun van het ministerie van cultuur (DRAC Haute-Normandie) en de regio Haute-Normandie. Het ensemble werkt samen met het Atelier de Recherche du Centre de Musique Baroque de Versailles, met de Fondation Royaumont en is lid van het Fevis (Fédération des Ensembles Vocaux et Instrumentaux Spécialisés). Vincent Dumestre Na zijn studies kunstgeschiedenis aan l Ecole du Louvre en klassieke gitaar aan l Ecole Normale de Musique de Paris, besliste Vincent Dumestre in 1991 om zich te wijden aan de muziek voor luit, barokgitaar en theorbe. Hij specialiseerde zich bij Hopkinson Smith, Eugène Ferré en Rolf Lislevand aan het conservatorium van Toulouse en bij Frédéric Michel aan het conservatorium van Boulogne. Sindsdien speelde Vincent Dumestre mee in talrijke concerten, met name met ensembles als Ricercar Consort, La Simphonie du Marais, Le Concert des Nations, A Sei Voci, La Grande Ecurie et la Chambre du Roy, Akadémia en Le Centre du Musique Baroque de Versailles. In 1997 richtte Vincent Dumestre Le Poème Harmonique op, het ensemble waarvan hij dirigent is. Voor zijn werk met Le Poème Harmonique verkoos het tijdschrift Diapason hem tot jong talent van het jaar 1999. De opnamen van het ensemble, verschenen bij het label Alpha, werden stuk voor stuk gelauwerd door de pers (Diapason d Or, Choc du Monde de la Musique, prijzen van Répertoire, Opéra International, Télérama ). La Maîtrise de Radio France olv. Morgan Jourdain Het kinderkoor La Maîtrise van Radio France werd opgericht in 1946 door Henry Barraud en Maurice David. La Maîtrise biedt een hoogstaande muzikale opleiding aan aan kinderen vanaf negen jaar en biedt ze de kans om aan prestigieuze concerten deel te nemen. Het koor heeft tot missie om het Franse koorrepertoire voor kinderen op te waarderen en ook hedendaagse creaties aan te moedigen. Zo gaven ze reeds compisitieopdrachten aan Iannis Xenakis, Patrick Burgan, Thierry Machuel e.a. La Maîtrise werd achtereenvolgens gedirigeerd door Marcel Couraud, Jacques Jouineau, Henri Farge, Michel Lasserre de Rozel, Denis Dupays en Toni Ramon. Regelmatig komen specialisten in verschillende domeinen lesgeven zoals Christiane Legrand voor vocale jazz, Vincent Tavernier voor lichaamsexpressie, Geofftroy Jourdain en Hervé Niquet voor barokrepertoire, Emmanuel Bonnardot voor gregoriaanse zang, e.a. Sinds 2007 staat La Maîtrise onder leiding van Morgan Jourdain. Hij studeerde musicologie en koordirectie. Hij volgde les bij Claire Marchand, Daniel de Coudenhove, Roland Hayrabédian en Pierre Cao. Hij leidde het kinderkoor van Tapiola, de Maîtrise Boréale, het kinderkoor van La Vierge Noire en het kamerkoor Opus 104. Claire Lefilliâtre De Franse sopraan Claire Lefilliâtre begon op haar zestiende met zang aan het conservatorium van Caen. Ze zette haar studie verder bij Alain Buet aan de Ecole Nationale de Musique van Alençon. Hier groeide haar interesse voor de barokmuziek, waarin ze zich ging specialiseren. Ze volgde lessen interpretatie bij Montserrat Figueras, Jill Feldman, Howard Crook, Eugène Green en Benjamin Lazar. Lefilliâtre werd gevraagd voor ensembles als La Fenice, Les Corsaires du Roy, Suonar e cantar, Da Pacem e.a. Ze is vooral bekend geworden door haar medewerking aan de producties van Le Poème Harmonique onder leiding van Vincent Dumestre. De cd s van dit ensemble die sinds 1999 op het label Alpha zijn verschenen (met muziek van Etienne Moulinié, Pierre Guédron, Emilio de Cavalieri, Il Fasolo, ) werden meermaals met prijzen bekroond door Le Monde de la Musique, Diapason, Répertoire e.a. Claire Lefilliâtre beperkt zich niet tot barokmuziek, maar verdiept zich regelmatig ook in het negentiende- en twintigste-eeuwse liedrepertoire. Met gitarist Louis-Marie Feuillet gaf ze verschillende recitals en nam ze een cd op gewijd aan liederen van de Falla, Granados en Britten (verschenen in 1998 bij Calliope). Claire Lefilliâtre vertolkte rollen in de gezongen intermezzo s van Le Bourgeois Gentilhomme van Molière, achtereenvolgens in de Opera van Avignon (2004), het Théâtre Royal de Versailles (2005), het Théâtre des Arts de Rouen (2007) en het Théâtre de Caen (2007). Dit jaar is zij te horen als Hermione in de opera Cadmus et Hermione van Lully (olv. Vincent Dumestre in een regie van Benjamin Lazar), te zien in de Opéra Comique en het Théâtre des Arts de Rouen. Nog in 2008 vertolkt zij de rol van Annius in La Clemenza di Tito van Mozart in het Théâtre des Arts de Rouen (olv. Jérémie Rhorer in een regie van Alain Garichot). Bruno Le Levreur Altus Bruno Le Levreur begon als koorknaap in de Maîtrise de la Cathédrale d Angers. Parallel met zijn rechtenstudies volgde hij in Poitiers zangles bij Edith Flé en vervolgens besloot hij zich uitsluitend aan de muziek te wijden. Hij zong enkele jaren in het Choeur de Chambre de la Vienne olv. Augustin Maillard en werd in 1997 toegelaten tot het Centre de Musique Baroque de Versailles, waar hij les kreeg van Howard Crook, Maarten Koningsberger en Noëlle Barker. Als lid van de Pages et Chantres de la Chapelle olv. Olivier Schneebeli deed hij belangrijke koorervaringen op door samenwerkingen met gerenommeerde dirigenten als Ton Koopman, Christophe Coin, Jean-Claude Malgoire, Christophe Rousset e.a. Daarnaast werkt hij ook freelance als solist. Hij werkte samen met Les Arts Florissants olv. William Christie, Les Musiciens du Louvre olv. Marc Minkowski, A Sei Voci olv. Bernard Fabre-Garrus en met Le Poème Harmonique olv. Vincent Dumestre.
Serge Goubioud Serge Goubioud begon te zingen bij het Ensemble Vocale de Nantes onder leiding van Paul Colléaux. Als solist zong hij, naast Le Poème Harmonique, met ensembles als Les Arts Florissants (onder leiding van William Christie), Le Concert Spirituel (onder leiding van Hervé Niquet), Les Talents Lyriques (onder leiding van Christophe Rousset), Le Grande Ecurie en La Chambre du Roy (onder leiding van Jean-Clause Malgoire) In mei 2006 creëerde hij zijn eerste muzikale voorstelling gebaseerd op de vocale kwartetten van Schubert. Na San Francisco en Québec zong hij ook op het festival Hokutopia in Tokyo, waar hij de hoofdrol van Ecclitico in Il Mondo della Luna van Joseph Haydn vertolkte onder leiding van dirigent Ryo Takamura en in een regie van Yasuhiro Miura. Serge Goubioud werkte aan talrijke cd-opnamen mee, onder meer van Le Concert Spirituel, het ensemble Doulce Mémoire, XVIII-21 Musique des Lumières, L Ensemble A Sei Voci en Le Poème Harmonique. Hughes Primard De tenor Hughes Primard studeerde musicologie en saxofoon en wijdde zich pas later aan een zangstudie bij Alain Buet. Hij specialiseerde zich aan het Centre d Etudes Supérieures de la Renaissance. Hij zingt regelmatig met ensembles als Clément Janequin, Doulce Mémoire, Diabolus in Musica, Accentus, Jacques Moderne en les Eléments. Hij was te zien in verschillende scènische renaissance- en barokproducties. Hij verleende zijn medewerking aan een dertigtal cd-opnamen. Emmanuel Vistorky De Franse bas Emmanuel Vistorsky zong als koorknaap in La Maîtrise van de Notre-Dame in Parijs en studeerde zang aan het conservatorium van Parijs. Hij was te horen met het ensemble Alla Francesca in de rol van Tristan (versie uit de dertiende eeuw), met A Sei Voci in muziek van Josquin Desprez, met Doulce Memoire in Franse renaissancemuziek, met Diabolus in Musica in vroege polyfonie, met Akademia in verschillende concertante en scènische programma s rond Franse, Duitse en Italiaanse barokmuziek, met le Concert Spirituel in Franse vocale barokmuziek en met Le Poème Harmonique in Le bourgeois gentilhomme van Lully. Vistorsky zong de partij van Jesus in Bachs Johannespassie op het Festival van St Malo en op het Festival van Cuenca in Spanje.
Binnenkort in desingel Il Fondamento & Vlaams Radio Koor olv. Paul Dombrecht Miriam Allan sopraan Clint Van der Linde altus Marcel Beekman tenor Hugo Oliveira bas J D Zelenka Miserere de Profundis requiem vr 21 maart 2008 / blauwe zaal / 20 uur inleiding Beatrijs Van Hulle / 19.15 uur / vergaderzaal 32, 25 / 25, 20 (-25/65+) / 8 (<19 jaar) De kunstcampus groeit + 12.000 m 2 Een bouwproject van de Vlaamse Gemeenschap en de Hogeschool Antwerpen voor desingel internationale kunstcampus en het Conservatorium van de Hogeschool Antwerpen. Permanente tentoonstelling vestiaire desingel wo-zo 14-18 uur en aansluitend bij voorstellingen/concerten
2007-2008 architectuur theater dans muziek desingel Desguinlei 25 / B-2018 Antwerpen ma > vr 10 > 19 uur / za 16 > 19 uur www.desingel.be tickets@desingel.be T +32 (0)3 248 28 28 F +32 (0)3 248 28 00