Hoofdstuk 9, november 2006 - februari 2007. We beginnen aan de opbouw. Het loont om er af en toe even tussenuit te knijpen. Je begint daarna weer met frisse moed ook al is het einde nog lang niet in zicht. Na een week Frankrijk, waarbij we overigens veel en uitgebreid over het schip hebben gesproken, kom ik 31 oktober weer in Stellendam. Tot mijn verrassing staan de hulpspanten voor dek en opbouw al overeind, vast en waterpas. Arnoud is in opdracht van Wim belast met de bouw van de mal. Deze zoon van de vuurtorenwachter in Ouddorp op Goeree weet van wanten. Een jonge, maar eerste klas vakman. Groot, sterk en een harde werker. Hij zal tot op het einde van het project op meer dan een manier er bij betrokken blijven. Bij Ber van Meer in Frankrijk hebben we het hout achtergelaten voor de deurtjes en ladefronten van kombuis, kajuit, natte cel en klerenkasten. Ber heeft zo zijn winterklus. Bovendien hebben we een layout gemaakt voor het dashboard. En verder hebben we talloze onderwerpen doorgespit: de motor, de bedrading, de leidingen, toilet, boiler, tanks, huiddoorvoeren, enzovoorts. Voorlopig kan ik voorlopig even vooruit. Layout dashbord. Maar eerst moet de romp nog af. Mijn verjaardag op 25 november had ik te voren al groots gevierd met een daverend feest. Dat blijkt later wel uit de fotoboeken: uitsluitend lachende gezichten. Het brengt geen geluk, zegt men, om je verjaardag te vieren voor de betrokken datum. In dit geval gaat het niet op. Op donderdag 23 november is de binnenkant geïnjecteerd. Op 25 november 2006 is op een enkel klein klusje na, het lamineren van de romp klaar. Die zaterdag kunnen we de laatste injectiematerialen eruit slopen. Hoera!!! staat er in mijn bouwjournaal. Weliswaar is het bijna vier maanden later dan gepland, maar het zit er op. De maand november gaat op aan voorbereidingen voor die laatste laminaatsessie, het opbreken van onze kampeerplaats en schoonmaken van de caravan. Ik trek weer in de boot van Bob, deze keer in onze eigen verenigingshaven in Hellevoetsluis. Adri Peijnen heeft een andere werkwijze dan Ad van der Waal. Het gaat er wat minder hectisch aan toe. Zijn voorbereidingen zijn wat gedegener en systematischer. Voor het injecteren zelf wil hij De emmertjes staan klaar. bijvoorbeeld van te voren emmers hebben klaar. staan met afgewogen juiste hoeveelheden hars en harder.
Dan kunnen er tijdens de injectie in iedere geval geen fouten worden gemaakt met afwegen en mengen. Op de entresol komt een hele rij witte emmers te staan. In de maanden nadien doen ze op de werf voor allerlei klusjes trouwe dienst. En kunnen we er zelfs af en toe eentje weggeven. Neem maar mee, we barsten er in. Van te voren worden het doorstroom materiaal en de leidingen, net als de vacuümzak, een paar keer geïnspecteerd. Er volgen aanwijzingen voor veranderingen, die we trouw aanbrengen. Het scheelt natuurlijk dat Adri dichterbij zit dan Ad van der Waal en bij het heen en weer rijden geen fileproblemen tegenkomt. Uiteindelijk is hij tevreden. Weliswaar moet ook hij door omstandigheden de afspraak voor de feitelijke injectie een week verzetten. Maar wat is nog een week op vier maanden tenslotte? Na 25 november breekt een wat rare periode aan. Er is niet veel te doen behalve het afwerken en fatsoeneren van de romp, zoals het wegzagen van de flens en hand en spandiensten bij de opbouw van de mal voor de bovenkant. We moeten ook daar plamuren en schuren om de plaat zo strak en glad mogelijk te maken. Voor de rondingen van kajuit en stuurhut wordt buigtriplex gebruikt, om de randen rond te krijgen komt er weer pindakaas aan te pas. Epoxy hecht tenslotte ook op hout. Daarna moet de hele mal een aantal keren in de was gezet, drogen, en uitwrijven. Allemaal klussen De mal voor het dek in aanbouw. waar je niet de hele dag mee bezig bent, maar wel tussendoor moet wachten voor de volgende stap. Tenslotte gaat de hele zaak ook nog eens in een lossingsmiddel PVA. December gaat er mee heen, we hebben vrienden op bezoek met de Kerstdagen en de eerste week van januari gaan we met andere vrienden naar Drenthe, waar vriend Henk inmiddels is gaan wonen. De meeste tijd breng ik in bed door met een vervelende ontstoken kies. Mijn eigen tandarts maakt er tenslotte korte metten mee en vanaf dinsdag 9 januari ben ik weer fit en vrolijk op de werf. We maken de mal af. We gaan ook over op een andere hars en harder. Beter geschikt voor handmatig lamineren. Want dat is de bedoeling. Ik maak een lijst met andere werkzaamheden dan het lamineren van het dek. Daarop staan zaken als het maken van wrangen en stringers (dwars- en lengteverbanden), tanks voor water en olie, de opbouw van de motorfundatie. Maar eerst moet de eerste laag glas op de opbouw. We beginnen weer met knippen van glaslegsel en peelply. Deze keer gebruiken we EQX 600. Er gaan vier lagen op. De bestelde nieuwe hars en harder laat op zich wachten. Er staat inmiddels een kast van mdf plaat om het vat hars in te schuiven en hem op temperatuur te houden. Zelfgemaakt natuurlijk.
Ber van Meer heeft in november en december de deurtjes en laden fronten afgemaakt en eind december, toen hij naar Nederland kwam, al gebracht. Die moeten deels in de lak (het watervaste mdf) deels in de vernis (mahonie). We bereiden dat voor, omdat het mooie klussen zijn om de tussendoor uren op te vullen. Het betekent eerst weer schuren en schoonmaken, dan in het verfhok een opstelling maken met schragen en planken en het vaststellen van de volgorde. De mdf moet net als het mahonie eerst in de twee componentenvernis. Drie of vier lagen. Dat kan achter elkaar. Dan weer schuren tot je een ons weegt, afzuigen, schoonmaken met kleefdoeken en dan grondlak en aflak (mdf) of lagen één componenten vernis (mahonie). Vooral Marleen, maar ook Leo hebben er de maanden januari, februari en maart als ze er zijn, de handen vol aan. Maandag 22 januari arriveert de hars en de harder. Na de lunch beginnen we. Paul Budde heeft een planning gemaakt voor ons, maar die blijkt wel erg optimistisch. Het voordek (4 lagen) zou in een halve dag gedaan moeten zijn. We werken van één uur tot negen uur s avonds. Een hele, in plaats van een halve dag dus. Zo gaat het de komende dagen verder. We leren door te doen, maken fouten en herstellen Deze tekening hing steeds aan de muur. die weer. Na het voordek volgen de kajuit, dan de stuurhut en tenslotte de gangboorden. Vrijdag 2 februari ligt de eerste laminaatlaag er op. Dan val ik om- en een week uit. Mijn jongste zusje viert dat weekeinde dat ze officieel gaat samenwonen met haar nieuwe partner Wim. Als we arriveren in het Van der Valkhotel in Edam, blijkt dat ze stiekem die ochtend met hem is getrouwd. We ontmoeten de kleurrijke familie van Wim en zien de onze weer eens allemaal samen terug. Groot feest, we eten en drinken, want we blijven allemaal slapen. Die nacht glijd ik uit in de badkamer en klap met mijn kop tegen de wasbak. Lichte hersenschudding. Barstende koppijn dus. Ik moet die week weer een nieuwe cursus bij Sociale Zaken opstarten nu met freelance toespraakschrijvers die het vaste team moeten versterken. Dat lukt met voldoende pijnstillers, maar de rest van de week ben ik uitgeteld. Pas 12 februari kan ik weer aan de slag. We bereiden het plakken van het schuim voor op de eerste laminaatlaag. De platen correcell schuim moeten op maat gezaagd. Ze gaan er zoveel mogelijk in hun geheel op. Na drie dagen voel ik me toch niet zo lekker en ga weer naar huis. Met een lang weekeinde rust moet de kop weer helder worden en stoppen met kloppen. Trouwen blijkt, gaat van au!
Het beeldverhaal. Leidingen in de punt. Alles moet precies goed. Adrie komt weer inspecteren. Maar 25 november is het klaar. De hulpspanten voor dek en opbouw. En schuin van voren gezien.
Arnoud zaagt de platen. Het gangboord komt in zicht. Dek en gangboorden klaar. En de rest, we kunnen beginnen met lamineren.