Zondag 7 juli Vrede voor dit huis Lucas 10: 1-20 en Jes. 66: 10-14 Sexbierum-Pietersbierum Sixtus Gemeente van Christus, Vrede is het kernwoord vandaag. Vrede voor dit huis. Dat zijn de eerste woorden die u, na het welkom van de ouderling van dienst, elke zondag dat je hier komt, hoort. Vrede voor u en jou. En met de vredes-zegen, aan t eind van de dienst, gaan we uit elkaar. Vrede voor dit huis. Dat zijn de woorden die de 72 anderen zeggen als ze een huis binnen willen gaan. In vrede komen ze, met alleen maar goede bedoelingen. Vrede willen ze dat er is tussen mensen. Als ze er niet in mogen, er niet naar hen geluisterd wordt, kunnen ze daar maar het beste maar vrede mee hebben. Dan zal de vrede bij je terugkeren, schrijft Lucas. Wie zijn die 72 anderen? En wat is eigenlijk hun opdracht, hun missie? Het zijn 72 mensen die Jezus zelf aanstelt. Het zijn anderen, niet Jezus vrienden, de 12 leerlingen. Er wordt ons verder niks verteld over wie het zijn of waarom Jezus juist hen aanstelt. Dat hoeven we dus niet te weten. Het heeft vast een bedoeling dat het mensen zonder naam zijn. Daar kom ik straks op terug. De Heer zendt hen naar iedere stad en plaats
waar hij van plan is heen te gaan. Het zijn herauten, wegbereiders, voorbodes. Zoals Johannes de Doper de weg bereidde voor Jezus voor hij zijn werk begon, zo worden de 72 aangesteld tegen het einde van Jezus leven op aarde. In Lucas 9:51 lezen we dat Jezus leven zijn laatste fase ingaat: toen de tijd naderde dat Jezus van de aarde zou worden weggenomen, ging hij vastberaden op weg naar Jeruzalem. Yerushalayim Abraham noemde de plek, de offerplaats van Izaäk, -de berg Moria is één van de heuvels waarop Jeruzalem is gebouwd en waarschijnlijk zelfs de tempelberg - Yireh ="hij zal God zien 1 -NVB vertaalt: God zal erin voorzien. Koning Mechizedek noemde de stad Shalem sjalom, vrede. Yireh en Shalem werden samengevoegd tot Yerushalem. Plek van ontmoeting tussen God en mens en Stad van vrede. Als in de Bijbel Jeruzalem klinkt, horen we dubbel heden en toekomst, aarde en hemel, Jeruzalem en nieuw Jeruzalem Leven en nieuw leven Klinken altijd beide mee. Jeruzalem is de plek waar hemel en aarde nauw verbonden zijn. 1 http://www.myjewishlearning.com/holidays/jewish_holidays/passover/the_seder/c onducting_a_seder/after_the_meal/next_year_in_jerusalem.shtml
De stad Jeruzalem is het symbool van het hemelse paradijs, stad van de toekomst, van onze dromen. Jesaja gebruikt heel lijfelijke beelden voor Jeruzalem: De rijke moederborst Moeder die haar kind op de heup draagt Moeder die haar zoon op haar schoot troost Met Pascha, (gedenken van de uittocht uit Egypte,) aan het einde van de seidermaaltijd, wensen Joden over de hele wereld elkaar tot ziens in Jeruzalem. Jeruzalem is voor Joden en Christenen het symbool van de komst en wederkomst van de Messias. Naar Jeruzalem is Jezus vastberaden onderweg, De 72 gaan hem vooruit en doen elke plaats aan waar Jezus van plan is onderweg aan te steken. Ze bereiden de mensen voor op de komst van de Koning. Ze vertellen de mensen in hun huizen, dorpen en steden dat Jezus de Heer eraan komt, zodat ieder zich op kan maken om hem te ontmoeten. De koning komt eraan! Nooit was het rijk van God zo dichtbij. De 72 gaan niet zomaar op pad. Jezus zegt hen te bidden voordat ze op weg gaan. Te vragen om de oogst binnen te halen. De grote oogst zijn ook de gaven die God geeft aan wie de wereld in gestuurd worden. Als na een tijdje de 72 vol vreugde terugkeren van hun reis geloven ze zelf maar nauwelijks wat ze hebben kunnen doen onderweg: vrede bewerkstelligen,
- misschien hebben ze ontdekt dat deuren en harten opengaan als je met een vredeswens mensen tegemoet treedt - zieken genezen en demonen aan zich onderwerpen. Het doet denken aan dat prachtige lied, dat New Sound een paar keer voor ons gezongen heeft: U tilt mij op tot ongekende hoogte. Ik voel Uw kracht nu ik uw liefde ken. Ik ben sterk al zwevend op Uw vleugels. U tilt mij op veel hoger dan ik ben. Jezus zorgt er ook voor dat de 72 niet naast hun schoenen gaan lopen: denk eraan: ík heb jullie de macht gegeven te doen wat jullie hebben gedaan. Gods kracht is groter dan de kracht van welke ander macht ook. De 72 hadden, door hun zending en door het gebed, deel aan die kracht. Doordat de 72 zonder naam of toenaam genoemd zijn is de stap niet zo groot onder hen ook de mensen vandaag te rekenen die via een gemeente door Jezus zelf geroepen zijn om in zijn Kerk en in de wereld, zijn dienst te vervullen. Kort geleden stonden hier 7 mensen op het liturgisch centrum die werden bevestigd als ambtsdrager Volgende week staan er, als alles naar wens verloopt, nog eens drie. Onze ambtsdragers. Dominees. Pastores die in de bediening zijn gesteld. Al die mensen die onder gebed de handen opgelegd hebben gekregen en de heilige Geest hebben ontvangen. Natúúrlijk zijn ook wij die ons geroepen weten net als de eerste 72, herauten. Onze getuigenissen, onze diensten bereiden onze medemensen voor op het zien van, de ontmoeting met Christus.
We blijven geloven, in het koninkrijk van God. Ondanks alles wat tegen pleit, Onze wereld is de proeftuin, zegt Berkhof. Soms even maken we nu al een compleet geluk mee. Hebben we een diepe ervaring van Shalom, van vrede met alles en iedereen. Bij een geboorte, een genezing en soms zomaar. Zo n ervaring gaat een leven lang mee en stimuleert zo te leven dat je voor die ervaringen open staat. Eens zal Jezus heersen; eens zal alle leed geleden zijn. Of bij onze dood, als we met God verenigd en vereeuwigd worden. Of bij de wederkomst, op de jongste dag, op de nieuwe aarde of in de nieuwe hemel. Dit visioen, deze toekomstdroom, helpt ons niet te wanhopen als het leven tegen zit. Dit visioen helpt om moed te houden, de zin van ons leven te zien en zin in het leven te houden. Door God gezonden vredebrengers horen we te zijn, Geen ruziezoekers En waar men niks van de aangeboden vrede wil weten worden we gemaand het stof van onze voeten te stampen en er vrede mee te hebben dat er niet naar ons geluisterd wordt. Het geldt wel als een aanklacht! Pas op, luidt de aanklacht: Als je niet open staat voor het koninkrijk, gaat het aan je voorbij! Bedenk je, nu het nog kan Gods Koninkrijk ís heel dichtbij
al is het hier beneden altijd maar even! Het is daar waar Gods gezanten welkom zijn, -ik ervaar het regelmatig als we in een goed gesprek alle besef van tijd kwijt zijnwaar samen wordt gegeten, waar zieken genezen en mensen nieuwe kracht krijgen. Ik denk aan het prachtige lied: Ubi caritas et amor, Deus ibi est. Daar waar liefde is, en vrede, daar is God. In Ooster orthodoxe kerken beleven kerkgangers het koninkrijk van God tijdens de kerkdienst. Ik geloof en ervaar het zo: Mijn geloof helpt mij zin in mijn leven te ervaren. Mijn geloof geeft mijn leven richting. Van de eindeloze hoeveelheid mogelijkheden helpt mijn geloof me te kiezen wat ik wel en niet wil. Waar ik wel of juist niet aan meedoe en voor open sta. Ik geloof dat in het gebed om de kracht van God, grotere krachten schuilen dan in alle vormen van spiritisme, occultisme en wat we verder aan bijgeloof kennen. Het is niet de steen of de plant zelf die geneeskrachtige werkt ook dat zijn gaven die God via de natuur aan mensen geeft. Daar moeten we niet de natuur voor danken, of de natuurgenezer alle eer voor geven, maar God als gever, als Schepper van al het goede. Boven alle krachten uit gaat de kracht van God. Laten we nooit denken dat we uit onszelf krachten en gaven hebben. Laten we nooit vergeten God te danken voor wat ons aan goede dingen overkomt.
Jezus herinnert de 72 dus ook ons - eraan dat ze niet uit zichzelf in staat zijn te doen wat ze deden, maar ik, zegt Jezus, geef jullie die macht. Wees daarom niet verheugd zegt Jezus over wat je voor elkaar krijgt of de positie die je hebt bereikt. Wees niet trots op jezelf, maar verheug je erover dat je naam - de naam van ieder die als Gods gezant op pad gaat - staat opgetekend in de hemel. Geef God altijd de eer die hem toekomt. Want: van u is het koninkrijk, en de kracht, en de heerlijkheid. Nu en altijd. Amen