september 2014: Einde vakanties = begin van onze vakantie De komkommertijd van augustus is weer voorbij. Deze maand september hebben we echter weer een heleboel te melden. In augustus waren we gewoon erg druk met gasten en was er weinig te melden behalve dan tussendoor zoveel mogelijk even lekker gaan fietsen. Want..op de fiets blijft het toch heerlijk genieten van het Franse landschap.
En altijd zie je wel weer aardige dingen zoals hier: mocht je pijn hebben kan je hier terecht!! Het was weer lavendel oogsttijd zo eind augustus, en dat betekent dagenlang heerlijke lavendelgeuren in en om het huis. Augustus was ook de maand dat het uitbreken van de 1e wereldoorlog hier in Frankrijk op grootste wijze herdacht werd. Zo ook hier in ons kleine dorpje waar een metershoge gedenksteen staat ter ere van 22 jonge mannen uit ons hele kleine dorpje die het leven lieten in die zinloze oorlog.zoals elke oorlog totaal zinloos is..
En dan is het al snel september en word s avonds de dinertafel voor een van de laatste keren gedekt. En als de laatste gasten zo half september weer weg zijn kan het eetterras ontmantelt gaan worden. Toch altijd een beetje een pijnlijk moment want hier hebben we toch veel gezellige uurtjes doorgebracht de afgelopen maanden met onze gasten.. Half september: de hoogste tijd om de cabrio vol te stouwen (zelfs onder de motorkap kan je nog wat kwijt) om zelf nog even lekker 1,5 weekje naar het zuiden met vakantie te gaan..
Heerlijk rondtoeren in het zuiden van Frankrijk dwars door de Camargue waar we deze roze flamingo s tegenkwamen. De Camargue is een enorme moerasvlakte aan de Middellandse Zee waar zout gewonnen wordt en waar kuddes wilde stieren en paarden nog volop aanwezig zijn... Helemaal op het zuidelijkste puntje van de Camargue ligt het plaatsje Saintes Marie de la Mere waar volgens de overlevering in 40 n. C. een bootje strandde dat in het Heilige Land van wal was gestoken. Het bootje telde 8 opvarenden waaronder Maria Magdalena, Maria Salome en Sara. Zij waren de eerste zendelingen in Frankrijk die Jezus nog gekend zouden hebben..aldus de overlevering. Zou dat geen gekibbel hebben gegeven zo met 3 dames in zo n klein schuitje???
Een bezoekje aan Nimes stond ook op ons programma, hier in hartje Nimes staat de Fontaine Pradier uit 1851 De stad van Keizer Augustus met zijn mooie Romeinse overblijfselen zoals hier de Arena, gebouwd tussen 50-100 na Chr. en bood plaats aan maar liefst 24.000 toeschouwers. De Arena is door de eeuwen heen continu in gebruik geweest waardoor het zeer goed bewaard is gebleven. Op 20 juli eindigde pal naast de Arena de 15e etappe in de Tour van 2014.
Voor de Arena staat dit beeld: de beroemde Franse stierenvechter El Nimeno. Hij was de grootste matador ooit van Frankrijk. In 1989 werd hij zwaar gewond bij een stierengevecht. Toen na een maandenlange coma en revalidatie in 1991 bleek dat hij nooit meer zou kunnen optreden nam hij zijn eigen leven.. Nog een prachtig bewaard gebleven overblijfsel uit de Romeinse tijd: Het Maison Carré. De bronnen en tuinen van het Jardin de la Fontaine.
Ietsje minder goed bewaard gebleven: de Poort van Augustus, althans de overblijfselen van deze oude stadspoort.. Na Nimes nog even een bezoek aan het vlakbij gelegen Pont du Gard. Een imposant Romeins bouwwerk uit 50 v. Chr. Wat deel uitmaakte van een 50 km lang aquaduct wat de stad Nimes van water voorzag.
En zo toerden we verder, het weer was niet altijd even prima want op een winderige dag parkeerden we de auto ook eens op het strand om de hoge golven te bekijken. S avonds boven het hotel een prachtig verlichte wolkenpartij waar even later een gigantisch onweer uit losbarstte. Natuurlijk wat locale marktjes bezoeken met locale lekkernijen.
Uiteraard nog wat ouwe meuk bekijken (lees: opknappertjes).. En nog wat oude plaatsjes waar het leven lijkt stilgestaan te hebben. Een serene rust ver weg van het dagelijks leven. En dan zit onze vakantie er weer op, snel weer naar huis, wederom werk aan den winkel, want al het tuinmeubilair moet weer naar binnen..
Zodat het lekker droog in onze eigen winteropslag kan wachten tot het nieuwe voorjaar. Nog heel even genieten van het zwembad.. Want even later kan het al niet meer want dan gaat het winterzeil er weer overheen, een hels karwei dat gesleep met zo n loodzwaar zeil met een diameter van 11 meter.
Nog even wat snoeiwerk rondom het zwembad. Een overvloedige perenoogst dit jaar, die moesten er ook nog even afgehaald worden. En dan is het inmiddels alweer begin oktober en staat de Royal Land Rover weer klaar om volgeladen te worden want we gaan weer vertrekken voor een verblijf in Nederland. Ook in het najaar en winter moet er tenslotte toch weer brood op de plank komen.
Vertrekken naar Nederland geeft altijd een dubbel gevoel: Nederland blijft ons moederland waar we graag weer naar toe gaan, maar toch missen we dan ook al weer snel onze heerlijke plek hier in Frankrijk waar we wonen. Ach we zeuren er niet over... we zijn gewoon bevoorrecht!! Tot volgend keer.. Hans en Helmi