Hans van der Beek over schrijven en alles Hijschrijftcolumns,boekenennogveelmeer, behoorttotde KunstenMedia redactievanhet Parool,isvadervantweejongensenisbezigte halveren.juist,afvallen.hansvanderbeekschrijft. Overalles.Vandaagvraagikhem.Overschrijven. TEKST:ANNETAVERNE
Nadat ik een half uur had gelopen over een stuk waar een normaal mens vijf minuten over doetkonikhanseindelijkdehand schudden. Amsterdam is groot, maar deze man ook! Dat zijn rubriek Hans Halveert niet over zijn lengte gaat lijkt me nu wel duidelijk. Nu bedoel ik niet te zeggendathijdikis,maargewoon een lange man en dat als zou halveren in de lengte hij voorafgaand ongeveer vier meter had moeten zijn. Goed, daar kwamenwenietvoor.hallohans, mijnnaamisanne. Een korte rondleiding bracht mij op plekken die mij deden denken aaneenvorigbezoekaanhetpand, toenaandevolkskrant.zowasde pret snel voorbij, aangezien de redactie vrijwel hetzelfde was ingedeeld. Geen paniek, het feest moetnogbeginnen.ikvroeghans over schrijven en zijn werk voor hetparool. Een van mijn favoriete stukken van Hans is het portret dat hij schreef over Maarten van Roozendaal.Ikwasookbenieuwd naar wat zijn eigen favoriet was. Ingewikkeld, aan het portret van Maarten van Roozendaal denk ik echt met liefde terug. Maar dat is misschien meer omdat hij er niet meeris. Maar er was nog iets waar hij vol trots naar terugkijkt. Tijdens het WK in Duitsland in 2006 heeft hij het Duitse elftal gevolgd. Hij schreef columns over zijn belevenissen. De Duitsers durfden toen voor het eerst echt feest te vieren. Er werd met vlaggen gewapperd en het nationalisme werd eens niet aan de Tweede Wereldoorlog gekoppeld. Het ging weer over voetbal en dat is leuk. In Berlijn herleefde hij even het gevoel dat hij had gehad toen hij daar een half jaar woonde. Dit voeldeechtalsthuiskomen. Zulke stukken laten goed zien wie Hans van der Beek is. Naar eigen zeggen is hij niet iemand die snel op de voorpagina zal staan, tenzij het met iets grappigs is. Ik moet het hebben van mijn pen. Mijn verhalen zullen niet het NOS Journaal halen. Ik houd ervan dingenluchtigtehouden. Doorde krant heeft hij de kans gekregen boekentegaanschrijven. Ikzitbij de krant omdat ik kan schrijven. Daardoor ben ik over boeken na gaandenken. Schrijveniseenpassiediehijheeft ontwikkeldnaast,ofmisschienwel door,zijnjournalistiekewerk.
Een vorm van ontspanning. Iets waar hij s avonds eens even lekker voor gaat zitten. Je hebt mensendieheleavondengameof Thrones kijken of een computerspel spelen. Ik ga schrijven,datisleuk! Hansmaaktalsjournalistheel wat mee. Dat is wat het vak voor hem zo aantrekkelijk maakt. Ik houd ervan om overal mijn neus even in te steken. Een paar dagen rondcrossen in de ouwe bak van Maarten van Roozendaal en even later zit je in het Torentje met de minister presidentteouwehoeren. Je komt veel boeiende mensen tegen, bekend of onbekend. Regelmatig kom ik op plekken en denkikbijmezelf: Waarbeniknu weer en waar slaat dit op?. Maar datisjuistwelleuk. Tochbouwthijnietechteenband op met de mensen die hij spreekt. Tegenwoordig is er weinig tijd voor de stukken die geschreven worden en moet alles snel. Tijd is geld en daar moeten de redacteuren zich ook aan houden. Voorheengingiktwee,driedagen met iemand op pad. Daar is nu geen tijd meer voor. Dan ging ik rustigzittenobserverenenwasik eensoort fly on the wall. De zogenaamde band die hij opbouwde met Maarten van Roozendaal noemt hij zelf heel uitzonderlijk. Met hem eindig je natuurlijk stomdronken in de kroeg. Dat maakt het al heel snel gezellig. De korte samenwerking met van Roozendaal heeft, ook volgens Hans zelf, een mooi stuk opgeleverd. Hij is fantastisch. Hemhoefjeniettevertellenhoeje eenmooietekstbrengt.hetiseen kwestie van notuleren. Normaal gesproken leest hij zijn stukken nooit terug, maar toen Maarten van Roozendaal overleed schreef hij een Ten slotte over hem. Toen ik begon met schrijven en het stuk teruglas dacht ik bij mezelf: Toch best een goed stuk. Hetwareneenpaargoededagen. Righttime,rightplace. In de journalistiek is het volgens Hans een kwestie van mazzel. De juiste verhalen en mensen tegenkomen. Zo had Hans geluk met Maarten en was hij op juiste plek voor een mooi verhaal. Zelf vindt hij dat hij boft dat hij dit werk kan doen. Ik ben niet zo arrogant om te zeggen dat als je goed bent dat het dan altijd wel goedkomt.hetiseenkwestievan righttime,rightplace.
Dat Hans van schrijven en van de kranthoudtismijnuwelduidelijk. Daaromlegikhemeenkeuzevoor. Hij moet kiezen: boeken schrijven of toch bij de krant? Die keuze blijkt een hele lastige. Boeken schrijven is meer sexy, meer een eer en ik denk een grotere kick. Maar ik moet er niet aan denken om altijd thuis achter mijn computertje te zitten. Ik vind het leuk om naar de redactie te gaan en een beetje te ouwehoeren. De standtotnutoe? Boeken schrijven versus de krant: 1 1. En bij een gelijkspel zal het blijven, want Hans zou het liefst eencombinatievanbeidenzien. In de toekomst kunnen we dus van alles van hem verwachten. Boeken, de krant, tripjes naar het WK, maar hoe ziet hij zelf de toekomst? Volgens Hans is zijn toekomst bij het Parool niet zo heelvreugdevol. Decijfersblijven elk jaar dalen en dan wordt de kaasschaaf weer gepakt. Dan worden er weer een paar mensen ontslagen. Ikkanaltijdfreelancen,datdoeik nuookomwatextrateverdienen. Maar dat is niet het leuke werk, het is commercieel werk. Ik hoop niet dat dat ooit de hard core van mijnwerkwordt. Boeken zal hij altijd blijven schrijven, maar ook daar ziet hij geen wonder meer in gebeuren. Ikhebopgegeventedenkendat mijn volgende boek een klapper wordt. Dat heb ik wel gedacht, maardatisnognooituitgekomen. Diefrustratiebespaarikme.Ikga lekker schrijven en ga kijken wat ergebeurt. Een onzekere toekomst. Voor nu nog bij het Parool. Maar Hans is een man van oplossingen. Na het Parool? Wie weet. Misschien een rijkevrouw? Grinnikendomditgrapjestaanwe allebei op. Na even dwalen door hetgebouwzijnwebijdeuitgang. Hansverteltmehoeikbinnenvijf minutenbijdetrambenenikzeg dat ik nu waarschijnlijk niet verdwaal. We schudden elkaar de hand en ik denk bij mezelf: Dag Hans,totovertienjaar,danzitten wesamenindeww.