Trainingsweekend op Vlieland. Een gezellige en een beetje maffe groep van 11 Hardlopers zijn afgelopen weekend naar Vlieland vertrokken voor een weekend trainen. Maf, trainen kan immers ook gewoon in onze thuis omgeving?! Vrijdag ochtend vertrokken we vroeg in de auto op weg naar Harlingen. Het was die ochtend erg mistig waardoor er een rotonde wel eens 2x werd genomen en een afslag werd gemist. Ondanks deze kleine omzwervingen waren we ruim op tijd bij de boot naar Vlieland. Na een vaartocht van anderhalf uur konden we de weg oversteken met ieder zijn eigen rolkoffer/tas naar het hotel Zeezicht. Zicht op zee was er die dag helaas niet door de hardnekkige mist. Bij het inchecken kreeg iedereen zijn of haar sleutel en kon er samen met kamergenoot worden ingekwartierd. Nadat alle hardloopkleding in de kasten was gelegd en de toilettasjes in de badkamer hun plekje hadden gevonden, werd er al over en weer geappt wie er mee ging om een verkenningstochtje te voet te gaan doen. De wandeling ging via de dorpstraat richting vuurtoren. Vol verwachting namen we de trap naar de vuurtoren om van het uitzicht te kunnen genieten, helaas het was nog steeds mistig.. Bij de vuurtoren werden diverse routes en opgangen verkend voor de volgende dag. Via een ander pad ging de wandeling door het bos weer richting het dorp. Na de lunch ging iedereen zich klaar maken voor een run bike run. Om en om werd er door 5 mensen 1 kilometer gefietst en de anderen 6 mensen gingen 1 kilometer hardlopen. Doordat we met een oneven aantal waren moest 1 van de groep hardlopers 2 kilometer afleggen en dit wordt dan om en om gedaan. Dit was voor sommigen onder ons wat verwarrend wie er nog een kilometer extra ging hardlopen. Onderweg werd er dan ook regelmatig gediscussieerd en veel gelachen als er weer eens een fiets te kort was voor de lopers. We zijn er dan ook achtergekomen dat we geen rekenwonders zijn maar gewoon hardlopers.
De route ging door de Dorpstraat, de Postweg op, langs de Waddenzee richting Het Posthuys. Via het Pad van zes richting de Noordzee om een stuk door de duinen te nemen over het Zesduinenpad. Dit werd een pittig stuk van duin op en af voor zowel hardloper als fietser. Via het Pad van Twintig werden de duinen weer verlaten om weer de Postweg te bereiken om zo weer via de dorpstraat Hotel-waarts te gaan. Zo zijn er een mistige 18 kilometers afgelegd over een prachtig afwisselde route. Na een heerlijk warme douche, waarbij sommigen koud en warm afwisselden, werd er beneden in het hotel nog even bij het haardvuur nagepraat over deze eerste training. De een met een kop koffie of warme chocolademelk de ander met een borreltje. Al snel werden er plannen gemaakt voor de volgende dag. Hier na zijn we aan tafel gegaan voor een welverdiende warme maaltijd. De avond was vrij te besteden, sommigen kozen er voor om nog een wandelingetje te maken richting de haven en anderen trokken zich op hun hotelkamer terug. Op 1 hotelkamer was het wel erg gezellig, werden onder het genot van een hapje en een drankje sterke verhalen ten gehore gebracht. Toch werd er op tijd het bedje opgezocht om weer fris en fruitig te kunnen verschijnen bij het ontbijt de volgende dag. Dag 2 De mist was opgetrokken en de zon scheen al over het wad. Iedereen verscheen rond 8:00 uur in sporttenue aan het goed verzorgd ontbijt, de een iets frisser dan de ander. We lieten ons het ontbijt goed smaken en konden zo de volgende training goed beginnen. De vuurtoren Vuurduin werd bedwongen. Deze vuurtoren is gelegen op het 42 meter hoge Vuurboetsduin, een van de hoogste duinen van Nederland en heeft verschillende opgangen. Hardlopend vanaf het hotel vertrok een groepje om een aantal van deze opgangen te gaan proberen. Anderen deden dit wandelend. Boven bij de vuurtoren kwamen we elkaar weer tegen en werd er genoten van het prachtige uitzicht, zowel richting de Waddenzee als de Noordzee. De hardlopers hebben maar liefs 5 keer deze duin bedwongen. Over verschillende zand en schelpenpaden, door het bos en via trappen is er totaal 7km afgelegd.
In de middag stond de Vliehors-Expres op het programma. We gingen allemaal op de fiets richting het Noordzeestrand waar een bijzonder voertuig ons over het strand zou vervoeren naar de Vliehors (noordelijkste Sahara). Hier staat al meer dan een eeuw lang een bijzonder drenkelingenhuisje. Het voertuig laat tijdens het rijden prachtig mooie gedichten achter op het strand. Zoals: Wat de diepste indruk maakt werd door water aangeraakt. Door geen mens gestoord neemt de zee het laatste woord. Leef op het ritme van de zee zonder het tikken van de tijd. Samen met nog een aantal andere mensen hebben we ons een dik half uur laten rijden richting de westkant van het eiland. Onderweg was er entertainment van een vrolijke accordeonist. Meezingen was verplicht anders werd je er uitgezet. Voor sommigen onder ons was dit niet tegen dovemansoren gezegd en werd elk liedje uit volle borst meegezongen. Nooit geweten dat we een heel leuk zangduo onder ons hebben. In het drenkelingenhuisje op het midden van de zandvlakte is momenteel een strandjutters verzameling te zien. We hebben genoten van een complete rondleiding door een gids die erg boeiend kon vertellen over alle ruimtes van dit bijzonder plekje op dit eiland. Daarna werden we nog verder westwaarts gebracht naar het uiterste puntje van het eiland. We konden op 1.6kilometer Texel zien liggen. Op deze plek is ook een aanleg stijger voor de veerboot tussen Texel en Vlieland. Een mooie plek voor de fotografen onder ons. Bij mooi weer en laag water kun je hier ook zeehonden zien liggen. Helaas hebben we hier geen zeehonden kunnen spotten, wel nog eentje gezien in zee op de hobbelige terugrit. Een unieke ervaring van 2 uur op een fantastisch on Nederlands landsschap.
In het strandpaviljoen Het Badhuys hebben we nog even nagezeten en stil gestaan bij onze vriendinnen die er helaas niet bij konden zijn. We hebben vaak aan ze gedacht. Terug in het dorp was iedereen vrij om zijn tijd in te vullen, de meesten gingen nog even de winkeltjes bezoeken in de dorpstraat. Na het shoppen werden we getrakteerd op een mooie zonsondergang. s Avonds werd er op 1 van de hotelkamers nog gezellig nagepraat en werd ook de kaak, tong, buik en lachspieren nogmaals veelvuldig getraind. De laatste dag op Vlieland. Een Bootcamp stond op het programma. Met 10 mensen vertrokken we na het ontbijt via de camping richting het strand. Op het strand stond een stevige wind, het hardlopen werd meerdere malen afgewisseld met pittige oefeningen. We hebben spieren laten werken die wij normaal niet zoveel gebruiken tijdens onze hardlooprondes. Iedereen heeft enthousiast meegedaan en zo hebben we een rondje van 7 kilometer gemaakt.
Tussen de middag hadden we een afspraak gemaakt in eetcafe De Lutine waar we met elkaar een heerlijke lunch hebben genuttigd. De laatste middag was zelf in te vullen. De ene groep ging na een lange fietstocht nog even op het strand kijken en de andere groep heeft nog een strandwandeling gemaakt. Hierna verzamelenden we ons weer bij het hotel om aan het eind van de middag de boot weer terug naar huis te nemen. Het was een prachtig en heel gezellig, maar vooral een zeer sportief weekend waar veel kilometers zijn afgelegd op het kleinste bewoonde eiland van Nederland. Waar iedereen op zijn eigen manier invulling kon geven aan deze 3 dagen. Er is veel gelachen en geklets maar er ontstonden ook bijzonder gesprekken. Volgend jaar ga ik graag weer mee! Annelies