p1625 Terneuzen, 2/10/16 Thema: Abraham onderweg met God Gemeente van de Heer Jezus Christus,

Transcriptie

1 p1625 Terneuzen, 2/10/16 Thema: Abraham onderweg met God Liturgie Votum en groet op de melodie van Sela ( LB 802 : 1 allen, 2 mannen, 3 vrouwen, 4 mannen, 5 vrouwen, 6 allen (refrein steeds allen) Door de wereld gaat een woord op de melodie van E&R 420 Gods wet als belofte Opwekking 244 Welzalig de man die niet wandelt Gebed LB 805 : 1,2,3 Abraham, Abraham De kinderen gaan naar de kidsclub Schriftlezing door predikant Genesis 12,1-9 Hebreeën 11,8-22 Psalm 105 : 1,4,5,6 Preek over Hebreeën 11,14 Abraham onderweg met God Psalm 105 : 21 Dankzegging en voorbede Collecte LB 416 : 1 allen, 2 mannen, 3 vrouwen, 4 allen Zegen Gemeente van de Heer Jezus Christus, Je hebt van die mensen die nogal bereisd zijn, zoals dat wel genoemd wordt. Ze reizen de hele wereld over van China tot Amerika, van Noorwegen tot Korea. Ze zijn meer onderweg dan dat ze thuis zijn Hillary Clinton ging er deze week in haar debat met Donald Trump prat op dat zij in de tijd dat ze minister van buitenlandse zaken was in ik meen 112 landen was geweest. Die is veel onderweg geweest! Gelukkig zijn we dat niet allemaal al was het alleen maar vanwege de vervuiling die al dat verplaatsen met zich meebrengt. Je hoeft trouwens ook niet regelmatig op reis te zijn om te weten wat het betekent om onderweg te zijn. Misschien besef je het juist wel meer als je zomaar eens een keer ver weg gaat. Juist dan maak je je reisplan: hier gaan we naar toe, dit willen we graag zien, dat hebben we nodig als voorbereiding. En je bedenkt hoe je er wilt komen je reisweg: met de auto, met het vliegtuig, wie je wegbrengt en hoe je je op de plaats van bestemming wilt voortbewegen, en dat soort dingen. En geen ogenblik (nou ja, bijna niet) verlies je uit het oog waar het je om gaat: je wilt je familie zien, je wilt een ver land zien, je wilt afstand nemen van de drukte thuis- of werksituatie, of wat dan ook **

2 2 De reis die Abraham maakt vertoont ook al die trekken: er is een plan, een bijzonder plan, hij gaat zijn weg, een bijzondere weg, en het heeft allemaal een bedoeling, een bijzondere bedoeling. En wij reizen mee. Dat zeg ik niet alleen omdat we vandaag stil staan bij het leven van Abraham een nieuwe geloofsgetuige in de rij van mensen die een eervolle vermelding verdienen. Dat zeg ik vooral omdat de schrijver van de Hebreeënbrief het ons zo laat zien: als een reis. Een reis die Abraham maakt maar hij is niet alleen, staat niet op zichzelf. Hij reist met God. Hij reist met Sara, zijn vrouw. Hij reist en ook zijn nakomelingen (waar hij zo lang op heeft moeten wachten) reizen mee: Isaak, zijn zoon, Jakob, zijn kleinzoon, Jozef zijn achterkleinzoon, zelfs de zonen van Jozef, de achterachterkleinkinderen van Abraham dus, kom je tegen. Je bent nooit alleen onderweg. Dat geldt voor Abraham. Dat geldt ook ons. En dan bedoel ik nog niet eens dat God meegaat, er onderweg bij is. Dat ook. Maar er zijn altijd mensen om je heen. Mensen met wie je samen kunt optrekken. Mensen die je bijstaan, je helpen, je geven wat je nodig hebt voor onderweg. Je ziet het terug in het vrij lange gedeelte in Hebreeën 11 dat gaat over Abraham. De eerste verzen gaan over hem zelf. Over de oproep die hij van God kreeg om te gaan naar het land Kanaän. Die oproep had het eerst geklonken in Ur der Chaldeeën, in het vroegere Mesopotamië, wat je zo n beetje moet zoeken in het tegenwoordige Irak. Daarvandaan was hij samen met zijn vader Terach, zijn neef Lot en zijn vrouw Sarai vertrokken op weg naar Kanaän (Gen. 11,31). Als de Hebreeënbriefschrijver het eeuwen daarna erover heeft dat Abraham op weg ging naar de plaats die hij in bezit zou krijgen, dan zou dat kunnen duidelijk op de reis vanuit Ur. Maar ook is het mogelijk dat hij het heeft over het tweede deel van de reis omdat er een kennelijk nogal lange stop is gemaakt in Charan in het tegenwoordige Syrië. Wat hij ook bedoelt feit is dat Abraham het twee keer heeft meegemaakt wat het is om een verre verhuizing, noem het een emigratie, mee te maken. En steeds ging hij samen met God, samen met mensen. Je weg met God gaan Abraham wist wat dat was. Zoals hij het ook wist wat het was om met mensen op weg te zijn. En trouwens ook om tussen de mensen te leven. Abraham ging niet alleen op weg naar het land dat hem door God beloofd was. Abraham heeft dat land zo onderstreept de Hebreeënbrief nooit daadwerkelijk in bezit gehad. Nou ja, op dat kleine stukje land na dan, waar hij zijn vrouw Rachel heeft begraven, maar daar ga ik nu verder aan voorbij (Gen. 23,20). Wat nu belangrijk is om te weten is dat er staat dat hij er woonde in tenten. Een tijdelijk bestaan dus. Een nomadenleven. En niet te vergeten: hier al worden Isaak, zijn zoon, en Jakob, zijn kleinzoon, genoemd. Ook hen was het beloofd dat God dit land aan hen zou geven. Vandaar dat zij medeerfgenaam worden genoemd: Isaak en Jakob deelden in de belofte die God had gegeven aan Abraham. Je bent nooit alleen onderweg.

3 3 Als verteld is over de reisopdracht en de tijd dat hij daar vertoefde als vreemdeling hoor je over Sara, de vrouw van Abraham. Ook zij reisde mee. En zij gaf zich gewonnen aan God en aan Abraham. Vooral de wonderlijke geboorte van Isaak wordt gemeld. Zij die onvruchtbaar was liet zich bevruchten en dat op haar oude dag. Ze verkreeg de kracht om een kind te verwekken zo staat het in de NBV. Da s een merkwaardige vertaling al was het alleen maar omdat een vrouw geen kind verwekt. Dat doet nog altijd de man en dat is hier ook bedoeld: Abraham verwekte Isaak bij Sara. Wat er mee wordt bedoeld? Denk je even in hoe het is om op je 90 e te horen te krijgen dat je zwanger zult raken. Om te bedenken wat dat met zich meebrengt daar zul je wel wat voor moeten doen. Zou de liefde voor mij dan nog weggelegd zijn? zo had Sara zich afgevraagd toen ze de boodschap te horen kreeg dat ze een jaar later moeder zou zijn (Gen. 18,12). Maar ze kreeg de kracht niet alleen om een kind ter wereld te brengen, maar ook de kracht om de liefde te bedrijven, waardoor het kind was verwekt. En dan gaat het nog een stapje verder in Hebreeën 11. Want van Abraham en daarna Sara schakelt de schrijver door naar zij allen Zij allen zijn in geloof gestorven Zij allen dat gaat op z n minst over Abraham, over Sara, over Isaak, over Jakob. Maar betrek er wat mij betreft ook al die anderen bij die leefden in de tijd dat Israël in Egypte was (wat zo n 400 jaar heeft geduurd), allen die meegingen op weg naar het beloofde land en waarvan een deel daar niet eens zou aankomen Allen zijn gestorven En alsof het nog niet genoeg is volgt het verhaal van het offer van Isaak. Een bekend verhaal van een vader die zijn zoon ten offer moet brengen. En dat in opdracht van God. En dat terwijl diezelfde God had beloofd: door deze zoon, je enige, die je liefhebt, maak ik mijn belofte waar dat er een immens groot volk zal voortkomen uit jou, een volk dat zal komen te wonen in het land dat ik jou beloofd heb Het laat iets zien hoe God niet alleen iets belooft. Die belofte is groots, is machtig en hoe vaak is er niet in het verleden over gezongen bij de doop: t Verbond met Abraham, zijn vrind / bevestigt Hij van kind tot kind. Daarin klonk de overtuiging door dat die belofte nog steeds geldt, dat die belofte ook ons geldt als we in geloof ons verbonden weten aan Abraham. Maar God belooft niet alleen. Hij beproeft ook Hij laat je soms wachten, erg lang wachten. Om maar van al dat andere dat je mee kunt maken maar te zwijgen. Als je gelooft wat God je belooft reken er dan op dat dat geloof wel eens behoorlijk op de proef gesteld kan worden. Het geloofsgetuigenis over Abraham loopt uit op een opgeofferde zoon (Isaak), twee twistende kleinzonen (Jakob en Esau), een weggevoerde achterkleinzoon (Jozef die naar Egypte wordt verkocht) en achter- achterkleinkinderen die slaven zijn in Egypte waar ze als nazaten van Abraham zijn beland (Van Bruggen).

4 4 Misschien stellen wij ons het leven wel eens wat te romantisch voor. Te maakbaar. Of anders zorgen we er wel voor dat het niet al te lastig wordt We geloven misschien wel omdat we erbij zijn grootgebracht. Maar vaak al te weinig dringt het besef tot ons door dat we onderweg zijn en dan niet onderweg voor een zakenreis, ook niet onderweg naar een vakantiebestemming. We zijn onderweg en waar we naar toe zijn zullen ze ons beschouwen als vreemdeling en bijwoner. Zoals er vandaag door velen wordt aangekeken tegen vluchtelingen en asielzoekers. Zoals er wordt aangekeken tegen Turken en Marokkanen je zult het zelf maar zijn, die over één kam wordt geschoren met alles wat voor crimineel wordt aangekeken Lees het verhaal van Abraham dan nog eens na in Genesis 12 tot en met 25. En doe het in het besef dat je het zelf ook bent: een vreemdeling, iemand die hoewel hij of zij hier misschien al zijn of haar leven lang woont hier niet thuis is. Lees het na over de hobbels die Abraham moet nemen. Over het geduld dat van hem verwacht wordt. Over het gaan tot het uiterste als hij Isaak moet offeren. Reken er op dat geloven niet gemakkelijk is. Dat God onderweg naar de bestemming die hij voor Abraham en voor allen die gaan in het spoor van Abraham, in het spoor van Hem die méér is dan Abraham op het oog heeft. Abraham op de tribune van de geloofshelden moedigt hij je aan. Laat hij het zien hoe het Gods plan was die zijn weg bepaalde. Hoe hij die weg ging in vertrouwen, een voorbeeldig vertrouwen, een alles overstijgend geloof. Niet dat er van Abraham geen andere dingen te zeggen zijn. Hij was ook maar een gewoon mens. Hij had ook zijn zwakke kanten. Lees het na in die boeiende hoofdstukken uit Genesis. Maar onderweg met God hield hij het doel in het oog. En het heerlijke van deze Abraham is dat hij daarin niet alleen stond. Zij allen Zo noemde ik het al. Zij allen allen die achter Abraham aan gingen. Allen die wisten wie God was, die wilden leven met God, die beseften dat God er onderweg bij was: door zo te spreken lieten ze blijken op doorreis te zijn naar een vaderland. Mensen onderweg. Onderweg met elkaar, onderweg met God, Onderweg met een belofte, onderweg in een weerbarstige werkelijkheid. Onderweg en steeds bracht God het hen voor de aandacht, dwars door alles wat ze aan tegenslag te verwerken kregen heen: we zijn op weg naar een vaderland. Niet het vaderland waar je vandaan komt. Niet een Ur, niet een Charan. Niet de plek waar jij, waar u, waar ik ter wereld kwam of dat hier nou dichtbij of ver uit de buurt is. Heerlijk om in het verhaal van Abraham en de zijnen steeds dat verschil tussen tent en stad te horen doorklinken.

5 5 De tenten waarin Abraham woonde een tentbestaan, te midden van mensen bij wie je niet thuis bent, waar je een vreemdeling bent, te gast Het wordt zo kernachtig getypeerd door dat woord tent de tent waar ook Paulus het over heeft als hij erover heeft dat onze aardse tent, dat is het lichaam waarin wij wonen, wordt afgebroken (2 Kor. 5,1). Héérlijk om dan te horen dat we dan niet dakloos zijn, maar dat we dan van God een huis krijgen toegewezen in Gods stad, in het hemelse vaderland: een eeuwige, niet door mensenhanden gemaakte woning in de hemel (2 Kor. 5,1). Abraham hij leert je dat onderweg bent. Onderweg en dat naar de stad met de fundamenten Onderweg naar de stad waarvan ook sprake is in het laatste Bijbelboek, Openbaring: het nieuwe Jeruzalem, de reisbestemming voor hen die het in geloof hebben leren meezingen: t Verbond met Abraham zijn vrind, bevestigt Hij van kind tot kind. En hoe nu verder? Wat is eigenlijk jouw plan met het leven? Met God?? Of toch Wat als jou op je levensweg het overkomt dat je moet wachten, dat je te kampen hebt met tegenslag, beperking, handicap Wat dan? Waar is God dan in jouw leven? En misschien ook: wat als je een beeld hebt van je levensdoel dat je misschien wel helemaal niet zo aantrekkelijk vindt? Dat beeld van de Lichtstad met de paarlen poorten voor sommigen het hoogste geluk, voor anderen zo onvoorstelbaar dat ze zich er niet bij kunnen voorstellen, laat staan dat ze er alles voor over zouden hebben om er te komen Wat dan? Lees dan nog eens het verhaal van Abraham. En bedenk dat de grote Zoon van Abraham, Jezus Christus, je leert dat er méér is dan dat wat je meemaakt, dat er méér is om je druk over te maken dan dat waar iedereen om je heen zich misschien druk om maakt, dat er méér is Onvoorstelbaar? Zeker. Maar Abraham en allen na Abraham (zij allen!) ze hadden het erover. Over het doel van de reis. Over de aankomst in de stad van God. Wat een troost was dat, wat een troost is dat voor mensen onderweg. Onderweg als Abraham. Onderweg met God. Amen. Zegen In ons hart en in ons huis: DE ZEGEN VAN GOD. In ons komen en in ons gaan: DE VREDE VAN GOD. In ons leven, op onze zoektocht: DE LIEFDE VAN GOD. Bij het einde, nieuw begin, DE ARMEN VAN GOD OM ONS TE ONTVANGEN, THUIS TE BRENGEN. AMEN.