Toegangscontrolesystemen en identificatiemiddelen

Transcriptie

1 3 9 PIN Toegangscontrolesystemen en identificatiemiddelen Toegangscontrole reguleert wie, waar en wanneer naar binnen mag in een organisatie. Een toegangscontrolesysteem maakt daarbij gebruik van herkenning via identificatie. Het daarvoor meest geschikte identificatiemiddel wordt mede bepaald door het risicoprofiel van de organisatie. Welke identificatiemiddelen zijn er? En wat betekent de keuze voor één of verschillende identificatiemiddelen voor het beheer? Aan de aanschaf van een toegangscontrolesysteem gaat een intensief traject vooraf. Daarin kijkt u niet alleen naar het bestaande risicoprofiel van uw organisatie, maar als het goed is ook naar toekomstige ontwikkelingen van zowel de organisatie als in de technologie. Toegangscontrolesystemen maken gebruik van herkenning via identificatiemiddelen. Het is daarom van belang om bij uw uiteindelijke keuze voor een toegangscontrolesysteem ook goed te kijken welke identificatiemiddelen het beste bij uw organisatie passen, nu en in de toekomst. Want identificatie kan op diverse manieren en met verschillende middelen, variërend van een pincode, een toegangspas, de steeds vaker gebruikte mobiele telefoon, tot aan het gebruik van biometrische gegevens. Dit artikel beschrijft de meest gebruikte identificatiemiddelen.

2 Pincode Een eenvoudige manier om deuren te openen is het gebruik van een pincode. Vooral zorginstellingen passen deze vorm van toegangsverlening vaak toe. Voordeel van het gebruik van een pincode is dat uitgifte van aparte passen niet nodig is waardoor verlies of slijtage ervan niet aan de orde zijn. Nadelen zijn geen snelle doorgang en gebruikers kunnen de pincode vergeten. Toegangspas De meeste toegangscontrolesystemen maken echter gebruik van fysieke informatiedragers in de vorm van kaarten, passen, druppels en tags. Alvorens in te gaan op de verschillende varianten, is er een aantal kenmerken waarmee u rekening dient te houden. Data: De hoeveelheid data die op een kaart kan worden opgeslagen is verschillend. Gebruikt u de kaart alleen voor toegangscontrole, dan volstaan enkele databytes. Maar wilt u de kaart ook gebruiken voor bijvoorbeeld contactloos betalen in het bedrijfsrestaurant of voor follow-me printing dan is meer ruimte nodig. Veiligheid: Bij de keuze voor een toegangspas dient u rekening te houden met twee risico s. Allereerst bestaat het risico van klonen waarbij kwaadwillenden een duplicaat van de kaart maken. Het tweede gevaar is replay van toegangskaarten waarbij de data tussen kaart en kaartlezer wordt opgeslagen, bijvoorbeeld op een laptop. Vervolgens kan met de opgeslagen data de werking van de originele kaart worden gesimuleerd. Goede encryptie kan zowel klonen als replay voorkomen. Gebruikersgemak: Een steeds belangrijker factor is gebruikersgemak. Denk hierbij aan hanteren van de kaart bij de kaartlezer en de snelheid dat de deur opent. Standaardisatie: ISO-standaardisatie maakt de communicatie tussen kaarten en kaartlezers van verschillende leveranciers mogelijk. Daardoor is een organisatie niet langer afhankelijk van één leverancier. Duurzaamheid: Toegangspassen worden intensief gebruikt, dus gevoeligheid voor slijtage is een belangrijke factor bij de uiteindelijke keuze. Gebruikelijke proximity- en handsfree-systemen kennen geen fysiek contact tussen kaart en kaartlezer waardoor slijtage minimaal is.

3 Barcode Voor bezoekersmanagement waarbij gebruikersgemak voorop staat, zijn toegangskaarten met daarop een barcode een goede keuze. De kaarten zijn eenvoudig en tegen geringe kosten te printen. Bovendien is autorisatie voor een beperkte tijd toepasbaar en hoeft de bezoeker de kaart niet meer in te leveren. Nadeel is dat de kaarten eenvoudig zijn te dupliceren waardoor ze niet geschikt zijn in situaties waar strenge beveiligingseisen gelden. Contact smartcards Contact smartcards met daarin een chip worden vaak toegepast voor de toegang tot IT-apparaten zoals laptops. Voordeel is dat een combinatie mogelijk is van één pas voor fysieke toegang en toegang tot IT-apparaten. Nadeel is dat deze kaart niet geschikt is voor alleen fysieke toegangscontrole. RFID De meeste moderne toegangscontrolesystemen maken gebruik van de RFID-technologie. RFID - Radio Frequency IDentification, of identificatie met radiogolven - is een technologie om van een afstand informatie af te lezen van RFID-tags in toegangspassen. Het voordeel van deze technologie is dat er naast toegangscontrole met de kaart ook andere applicaties kunnen worden uitgevoerd, zoals contactloos betalen of inloggen op een IT-netwerk. De technologie is tevens geschikt om toe te passen als gebruikersgemak van belang is, er hoge beveiligingseisen gelden en als er sprake is van zware omstandigheden zoals kou of hitte. De volgende RFID-technologieën zijn beschikbaar en worden toegepast in toegangspassen. Low-frequency (LF) RFID Een toegangspas met LF RFID is betrouwbaar, heeft een comfortabele leesafstand van 1 meter, en vocht of vuil beïnvloeden de datatransmissie niet. Probleem is echter dat leveranciers van deze passen geen gebruikmaken van ISO-standaarden waardoor combinatie van kaarten en kaartlezers van verschillende leveranciers niet mogelijk is. Bovendien kennen ze een lage datasnelheid en kan slechts een kleine hoeveelheid data worden overdragen. High-frequency (HF) RFID Mifare en Legic zijn de bekendste HFtechnologieën. Door gebruik van ISO-standaarden is combinatie van kaarten en kaartlezers van verschillende leveranciers mogelijk. De kaarten beschikken over een groot geheugen en gebruik van DES encryptie maakt ze bijzonder veilig. Nadeel is de maximale leesafstand van 10 centimeter. Ultra high-frequency (UHF) RFID Kaarten met UHF RFID hebben een leesafstand van een paar centimeter tot wel meer dan 30 meter. Ze kunnen worden gebruikt in combinatie met HF RFID technologie. Daardoor is het mogelijk om zowel voertuigen op afstand toegang te verlenen, als personen die zich dicht bij de lezer bevinden. Aandachtspunt is dat de afstand tot de lezer niet te groot mag zijn. Dit maakt het gebruik namelijk minder veilig, omdat meerdere personen tegelijk naar binnen kunnen terwijl de deur openstaat. Nadelen zijn de gevoeligheid voor vuil en het UHF signaal gaat niet door metaal heen. Microwave RFID Toegangscontrole-applicaties die een lange identificatie-afstand nodig hebben, maken gebruik van kaarten met deze technologie. De toepassing is geschikt voor bijvoorbeeld voertuigidentificatie op bedrijventerreinen met meerdere rijstroken. Voordeel is dat met deze technologie de herkenning van individuele voertuigen mogelijk blijft. Maar ook hiervoor geldt dat als de afstand tot de lezer te groot wordt gemaakt het gebruik minder veilig is. Bovendien hebben de kaarten een batterij nodig, al kan die wel jaren meegaan.

4

5 Mobiele telefoon Een recente ontwikkeling is dat de mobiele telefoon fungeert als toegangspas. Het gebruik is eenvoudig en laagdrempelig, omdat de meeste mensen tegenwoordig een mobiele telefoon bij zich hebben. Toegangscontrole met de mobiele telefoon maakt gebruik van de volgende twee technologieën: Near Field Communication (NFC) NFC is vergelijkbaar met RFID, maar er zijn specifieke kenmerken zoals gebruikersgemak, leesafstand en duurzaamheid die afhangen van hoe NFC is geïmplementeerd in het toegangscontrolesysteem. Bij het gebruik van NFC zit er een uniek ID-nummer in de mobiele telefoon. Dit kan hardwarematig door het in het toestel zelf of in de SIM kaart te monteren. Samenwerking met de toestelfabrikant of netwerkoperator is dan vereist. Een andere mogelijkheid is het gebruik van gastkaartemulatie waarbij een softwarematige versleuteling wordt gebruikt. Bluetooth Low Energy (BLE) BLE is een draadloos signaal voor de korte afstand, maar wel met een groter bereik dan NFC. Voordelen van deze technologie zijn het gebruikersgemak, de mogelijke combinatie met RFID-kaarttechnologie en de leesafstand van enkele meters. Bovendien is gebruik met zowel Android als iphone mogelijk. Nadeel is dat de technologie zich nog steeds ontwikkelt. Daarbij komt dat er een grote variatie aan mobiele telefoons is waardoor compatibiliteitsproblemen kunnen ontstaan.

6 Biometrie Organisaties met een hoog risicoprofiel kunnen kiezen voor een aanvullende vorm van identificatie of verificatie, zoals biometrie. Biometrie is een methode om de identiteit van een persoon vast te stellen of te verifiëren op basis van bijvoorbeeld lichaamskenmerken. Bij biometrische identificatie zal het systeem een persoon vanuit een lijst gebruikers in een database automatisch herkennen. Tevens is biometrische verificatie mogelijk. Dan gaat het om het bevestigen of ontkennen van de identiteit van een persoon die bijvoorbeeld een ID-kaart toont en vervolgens naar een vingerafdruk wordt gevraagd om zijn identiteit te bevestigen.

7 Bij de keuze voor de meest geschikte biometrische technologie dient u met de volgende kenmerken rekening te houden: Nauwkeurigheid: Een biometrisch systeem mag geen geautoriseerde gebruiker weigeren of ongeautoriseerde gebruiker toegang verlenen. Fraude: Alle systemen zijn fraudegevoelig. Maar de verschillende technologieën maken het fraudeurs lastig. Een irisscan is bijvoorbeeld moeilijker te kopiëren dan een vingerafdruk. Stabiliteit: Biometrische kenmerken als gezicht en vingerafdrukken kunnen in de loop van de tijd veranderen waardoor fouten kunnen optreden in de herkenning. Gebruikersvriendelijkheid: Het systeem moet eenvoudig en intuïtief zijn in het dagelijks gebruik, zodat geautoriseerde personen goed worden herkend. Slechte verlichting of een lastige locatie van biometrische lezers kunnen hierop een negatieve invloed hebben. Snelheid: De beslissing om toegang te verlenen of te weigeren moet binnen een paar seconden worden gegeven. Vooral op locaties waar veel mensen toegang nodig hebben of waar mensen meerdere keren per dag passeren. Registratie: Goede prestaties en nauwkeurigheid worden alleen bereikt als de kenmerken van personen goed zijn geregistreerd. Dit begint met duidelijke gebruikersinformatie en handleidingen hoe het systeem te gebruiken. De voor toegangscontrole meest gebruikte biometrische technologieën zijn: 2D gezichtsherkenning Bij 2D gezichtsherkenning neemt een camera een beeld op van het gezicht. Dit beeld wordt geconverteerd in een unieke wiskundige code en als template opgeslagen. De technologie is geschikt voor identificatie of als verificatiemaatregel, is eenvoudig in gebruik, kent een hoge herkenningssnelheid, maar is minder nauwkeurig. 3D gezichtsherkenning Bij 3D gezichtsherkenning wordt een driedimensionale kaart van het gezicht gecreëerd door infrarood rasters of door meerdere afbeeldingen samen te voegen. Ook deze technologie is geschikt voor identificatie of als verificatiemaatregel, is eenvoudig in gebruik en kent een hoge herkenningssnelheid. Belangrijk verschil met de 2D technologie is de hogere nauwkeurigheid. Irisherkenning Bij irisherkenning maakt een camera een opname van het oog. Irisherkenning heeft een zeer hoge nauwkeurigheid en wordt daarom vaak toegepast in organisaties met een hoog risicoprofiel. Nadeel is wel dat de belichting tijdens het scannen van groot belang is voor het uiteindelijke resultaat. Ook kan de iris beschadigd zijn of minder leesbaar door een bril. Vingerafdrukherkenning Vingerafdrukherkenning is een veelgebruikte biometrische technologie waarbij de vingerafdruk van een persoon wordt vergeleken met de sjabloon in de database. De methode is nauwkeurig, hoewel vuile of beschadigde vingers een probleem kunnen zijn. Daarom verdient het aanbeveling per persoon 2 of 3 vingers te registreren. Handgeometrie Bij handgeometrie wordt een driedimensionaal beeld van de hand van een persoon gemaakt. Deze technologie is niet erg nauwkeurig, maar wel eenvoudig in gebruik. Zo kunnen snel grote aantallen mensen worden verwerkt en vuil of vocht hebben nauwelijks effect op de prestatie van de handlezer. Aderpatroonherkenning Met aderpatroonherkenning worden de bloedvaten in een lichaamsdeel, zoals de handpalm, de vinger of het oog, vastgelegd en gebruikt om een persoon te identificeren. Aderpatroonherkenning werkt alleen bij levende personen, is zeer nauwkeurig en vuil of vocht hebben nauwelijks effect op de prestatie van de lezer. Nadeel van de technologie is dat deze minder gebruikersvriendelijk is. Bovendien kunnen lage temperaturen de herkenning beïnvloeden.

8 Beheer In de praktijk blijkt dat een organisatie vaak niet met één identificatiemiddel uit de voeten kan. Of omdat er sprake is van verschillende risicoprofielen, of omdat moet worden geanticipeerd op nieuwe ontwikkelingen. Het is dan goed te bedenken dat alleen toegangscontrolesystemen met open standaarden geschikt zijn om gebruik te maken van een combinatie van verschillende identificatiemiddelen. Tevens is het belangrijk u te realiseren dat de keuze voor een of meerdere identificatiemiddelen consequenties heeft voor het beheer ervan. Want stel u gaat gebruikmaken van verschillende identificatiemiddelen, hoe beheert u deze dan? Staat bijvoorbeeld een medewerker die over meerdere identificatiemiddelen beschikt, evenzoveel keren in het systeem? U kunt het beheer optimaliseren door de verschillende informatiesystemen zoals het personeelsinformatiesysteem, het facilitair management systeem en ook het toegangscontrolesysteem met elkaar te koppelen. Het ligt voor de hand om dan het personeelsinformatiesysteem als bron te gebruiken en deze centraal beheerde informatie óók als basis te gebruiken voor het beheer van de identificatiemiddelen. In geval een medewerker de organisatie verlaat, hoeft u zijn gegevens slechts eenmalig centraal te wijzigen in het personeelsinformatiesysteem en zullen al zijn identificatiemiddelen automatisch worden geblokkeerd. Conclusie Een toegangscontrolesysteem met open standaarden biedt u de keuzevrijheid om de verschillende identificatiemiddelen die er zijn binnen uw organisatie in te zetten. Bovendien kunt u in de loop van de jaren het identificatiemiddel aanpassen en kunt u het systeem met andere identificatiemiddelen uitbreiden. Ten slotte wordt ook uw beheer vereenvoudigd, omdat u het toegangscontrolesysteem kunt koppelen met de andere informatiesystemen in uw organisatie. info@nedapsecurity.com