Het labyrint: een weg naar binnen

Transcriptie

1 Verslag Febemiddag: donderdag 28 januari 2010 Het labyrint: een weg naar binnen Onze Moeder die in de hemel zijt ( Selma Sevenhuijsen in het centrum van het labyrint van Zoltán Kruse bij de Monte Labbro)

2 Het labyrint: een weg naar binnen Verslag Febemiddag met Dr. Selma Sevenhuijsen en Lies Salzmann 28 januari 2010, H.H. Nicolaas en Monicakerk, Utrecht Het ontdekken van labyrinten in- en rondom Zürich was voor Selma Sevenhuijsen het begin van een jarenlange zoektocht naar de oorsprong en de betekenis ervan. Bij haar verblijf in het zuiden van Toscane ontdekte zij dat het labyrint een oeroud symbool is dat niet op zichzelf staat. In die streek vond zij tal van grotten, bronnen, altaren, holle wegen, meerminnen en resten van labyrinten. Selma was vooral gefascineerd door de dubbelstaartige meerminnen, soms met vleugels of spiralen op het hoofd, gehakt in de rotsen maar ook te vinden naast- en op oude kerkjes. Het zijn resten van een oude cultuur, veel ouder dan die van de Griekse mythologie. Bij een labyrint wordt echter vaak gedacht aan de mythe van Ariadne, waarbij Theseus het labyrint ingestuurd werd om de minotaurus te overmeesteren, met de draad van Ariadne bij zich om de weg terug te vinden. Ourobouros Eigentijdse verbeelding van de slang in het labyrint Toch gaat het verhaal bij deze symboliek veel verder terug, namelijk naar de godincultus uit de neolitische tijd tussen 7000 en 3500 vóór Christus. In die tijd speelden de vrouwen een grote rol bij de ontwikkeling van de landbouw. Zij bezaten méér dan gewone kennis van de natuur en haar elementen en waren zich bewust van de verbinding tussen hemel, aarde en onderwereld. Daar er geen schrift voorhanden was, zijn we aangewezen op de overgebleven symboliek. Bij die afbeeldingen zijn er vele overeenkomsten te zien tussen labyrinten, slangen, spiralen en dubbelstaartige meerminnen met vleugels. Deze symbolen zijn vooral te vinden in de buurt van water en bronnen want op die plaatsen werd de aardegodin vereerd. Water vormt immers de verbinding tussen hemel en aarde. Ook de Etrusken werkten veel met deze energieën. Aan hen hebben we de overblijfselen van die cultuur in Toscane te danken. De meermin op de Dom van Sovana

3 Een labyrint heeft verschillende betekenissen. Het zijn de Etrusken die de oorspronkelijke betekenis bewaard en overgeleverd hebben. Door de Romeinen en de christenen zijn weer andere betekenissen gegeven aan het labyrint. In een aantal christelijke kerken is een labyrint te vinden, bijvoorbeeld in het midden van de kathedraal van Chartres. Dat labyrint heeft een andere vorm en bevat meer banen dan de Etruskische. Vaak worden labyrint en doolhof met elkaar verward, er is echter een groot verschil tussen beide. Bij een doolhof moet je steeds een keuze maken tussen rechts- of linksaf gaan en er zijn doodlopende paden en hoge muren waardoor je het centrum niet ziet en gauw de weg kunt verliezen. Een labyrint daarentegen helpt je juist de weg te vinden. Voor het zoeken naar de oorspronkelijke betekenis van het labyrint moeten we terug naar de cultus van de aardegodin. Hoogstwaarschijnlijk is het de verbeelding van de ingewanden of baarmoeder van de aardegodin. Het labyrint kan ook een slang verbeelden, wat hét symbool voor deze godin is. Het labyrint staat in elk geval voor een weg naar binnen, naar je spirituele kern. Doordat je vaak om de kern heen cirkelt, denk je steeds dat je er bent, terwijl je alleen nog maar langzaam tot die kern nadert. Het labyrint staat symbool voor de levensweg. Je loopt naar binnen en gaat er weer uit langs dezelfde weg maar op een nieuwe manier. Jung noemt dat de omcirkeling van het zelf. Onderweg kom je van alles tegen, ook je schaduw, en die mag er zijn. Die vermoord jij niet maar die kun je met compassie onder ogen zien. Dan daagt langzaam weer het licht Het is een weg waar je niet alleen met je hoofd bij bent maar ook met je hart. En je wordt geleid door de draad van Ariadne, de draad van liefde die mensen in moeilijke situaties leidt. Wat zou het toch kunnen betekenen dat deze reinigende symboliek zich bevindt bij de drempels van oude kerken? Bij het labyrint is de weg het doel en het gaat erom in beweging te blijven. Onder leiding van Lies Salzmann werd hieraan na de pauze gehoor gegeven. Bij de sacrale dans kwamen we in beweging in een langzame pas rond het labyrint. Daarna kwamen de armen in beweging: van boven naar beneden, een schaal vormend, opvangen en laten stromen. Tenslotte kreeg iedereen de gelegenheid om individueel en in haar eigen tempo het labyrint te lopen onder het motto loslaten, ontvangen en toelaten. Als afsluiting was er de gelegenheid om met een woord aan te geven wat dit voor ieder van ons betekend had. Klassiek of Kretenzisch labyrint Labyrint in de Kathedraal van Chartres Huguette Jurriaanse

4 Beeldverslag Febemiddag: Het labyrint, een weg naar binnen; De voorbereidingen

5 Ontvangst met koffie/thee

6 Welkom door Huguette Jurriaanse Start presentatie Selma Sevenhuijsen

7 Allereerst een meditatie-oefening

8 Eigentijdse spirituele betekenis van het labyrint

9 Aandachtig gehoor

10 Een paar inspirerende uitspraken over de weg naar binnen: Een verbinding van tegendelen Loslaten om te verbinden

11 Indringende gedachtewisseling

12 Mooie ontmoetingen in de pauze.

13

14 Toelichting op de sacrale dans Verbonden begin van de sacrale dans

15 Prachtige cadans, een spirituele ervaring

16

17 Indrukwekkende verbeelding van verbondenheid in de dans om het labyrint

18 Voorbereidend ritueel op de tocht door het labyrint

19

20

21 De tocht door het labyrint.

22 Een parel voor alle labyrintgangers.

23 In harmonie met elkaar loopt ieder haar eigen tocht door het labyrint.

24

25 Samen in de kring rond het Labyrint volgt het afsluitingsritueel.

26

27

28 Geef elkaar de parel door en benoem hetgeen je gevoeld hebt. Een mooi gebed om mee naar huis te nemen.

29 Een zeer passende attentie voor Selma als dank voor deze bijzondere middag.

30 FebeVKS dankt de volgende instanties die het welslagen van deze bijzondere middag mogelijk gemaakt hebben: Kerk en Wereld voor een financiële bijdrage; de H.H. Nicolaas en Monica kerk in Utrecht voor de prachtige ruimte en de prima cateringmogelijkheden. Ook dankt FebeVKS zowel Selma voor haar indrukwekkend verhaal over het Labyrint, een weg naar binnen en haar begeleiding bij het lopen van het labyrint als Lies Salzmann voor haar begeleiding bij de sacrale dans en de ondersteunende rituelen. Colofon Organisatie middag: FebeVKS Tekst verslag: Huguette Jurriaanse Foto s: Bea Voogt Samenstelling verslag: Bea Voogt Contact: KvK nr Triodosbank