Doopdienst zondag 14 augustus Overweging Martje Veenstra-Oving en gedicht van Arianne Wennekes n.a.v. Exodus 1:22 tot 2:10 en Spreuken 4:23

Transcriptie

1 Doopdienst zondag 14 augustus 2016 Overweging Martje Veenstra-Oving en gedicht van Arianne Wennekes n.a.v. Exodus 1:22 tot 2:10 en Spreuken 4:23 Lieve mensen, jong en oud, in het bijzonder natuurlijk Arianne, Janneke, Lia, Jannes, Riet, Alfons, Arianne en Maurice Allen vormen we de gemeente van Christus. Het is inmiddels wel bekend dat bij bijzondere vieringen zoals doop en belijdenis, de betreffende mensen zelf een Bijbelverhaal of tekst mogen aandragen. Alleen riep ik deze keer al van tevoren: Laten we het nu niet hebben over verhalen als Jezus als goede Herder, of laat de kinderen tot mij komen, over Noach, Mozes of David, want die hebben we al zo vaak! Maar toen was er toch wel teleurstelling, want het verhaal over Mozes in het biezen mandje spreekt enorm tot de verbeelding. En eigenlijk is dat ook niet zo raar, want het is een verhaal van hoop! In iets wat uitzichtloos lijkt gloort er licht! En is het verhaal nog steeds actueel. Kijk inderdaad naar die mensen die nog steeds over het water vluchten, op de vlucht voor nog net zulke despoten als farao. En hebben ook niet al die Olympische deelnemers hoop? Hoop dat ze misschien toch een medaille winnen? En zo is het verhaal van Mozes ook vergelijkbaar met wat wij zelf meemaken in ons leven. Aan ziekte, zorgen, verdriet, verlies en ondanks dat, zijn er toch ook steeds weer momenten van hoop. Dat bleek ook tijdens onze gesprekken ter voorbereiding op deze dienst. Want voor we naar de invulling van de dienst gingen, mocht ieder eerst een foto uitzoeken en vertellen wat deze foto met zijn of haar geloof te maken had. Ik vind het altijd leuk om te zien dat sommigen

2 dezelfde foto uitzoeken. En dat dan ook vooral blijkt dat n.a.v. een foto je ineens veel gemakkelijker een gesprek kunt voeren over je geloof. Daarom willen we jullie ook in kort deelgenoot maken van de keuze van de foto s. Bij de eerste foto gaat het erom dat je je geloof wel in je eentje kunt beleven, maar dat het toch veel mooier is om het samen te delen. De tweede foto en dat geldt ook voor de derde: geven aan dat je juist vanuit je geloof ook zorg draagt voor de mensen in de samenleving. Voor mensen die zich niet zo goed kunnen redden. De vierde foto is van een treinstation. Gekozen vanwege het gebeuren in de wereld, aanslagen, onrust. En dat je elkaar dan juist zo nodig hebt, ook in het geloof, om de angst niet te laten overheersen, maar steeds eerlijk blijft zoeken naar oplossingen. Vandaar dat de daarop volgende foto er ook goed bij past. Een tunnel, trap, grot. Als is het nog zo donker in je leven, je geloof leert je, dat je altijd mag en kunt terugvallen op God. God wil aanwezig zijn in je leven. En daarom werd tot slot ook deze laatste foto door enkelen uitgekozen. Geloof geeft richting in je leven, maar soms is het lastig om de balans te houden. En toch juist als je uit balans bent, blijft God wel aanwezig in jouw leven. Wat dat betreft lijkt ook ons eigen leven en het gebeuren in de wereld best veel op het verhaal van Mozes in het biezen mandje. Angst en duisternis, licht en hoop. Het wisselt elkaar af. Daarom kan het oude Bijbelverhaal van Mozes ons moed geven.

3 Mozes wordt geboren in het doodsland Egypte. Alle Hebreeuwse jongetjes worden in de Nijl gegooid. Want de farao is bang voor de Hebreeuwers. Dat volk wordt steeds groter en farao vindt het genoeg. Het land is vol en het volk moet uitgeroeid! Het is iets dat we tot in onze dagen horen. De angst voor andere volken, culturen. Of dat het land is vol en mensen moeten uitgeroeid. Zinloos is het dan toch..geboren worden om meteen te worden gedood! Maar Jochebed, de moeder van Mozes ziet dat haar kind mooi is In het Hebreeuws, de grondtaal van het oude testament staat er dat de moeder zag dat het kind tov is. Precies zoals God bij de schepping zag dat het goed, dat het tov was. Jochebed ziet dat het kind Gods schepping is. Daarom gaat ze voorbij aan het doodsbevel van de farao. Zij kiest voor het kwetsbare leven van het kind dat tov is. Staat wat dat betreft Mozes niet symbool voor al onze levens? Als mens ben je kwetsbaar. Er kan zo iets fout gaan. Soms door jezelf of soms door invloed van en ander. Ik vind de Olympische spelen daar wel een voorbeeld van. Zo ben je de man of vrouw en zo is het weer gebeurd. De moeder van Mozes verzet zich tegen het gangbare Ze maakt een mand, een kleine ark. Het lijkt haast een doodskistje op het water. Maar voor de moeder, en ook voor God is het een bewaarkist. Een teken van hoop en leven. Want hoeveel farao s in de wereld ook kiezen voor de dood, God is een God van de hoop en van leven. Het verhaal van Mozes wil ons leren, dat dwars door de ellende heen,

4 je steeds moed mag houden. Vindingrijk zijn net als Jochebed. Niet op geven, alhoewel.. de moed je best eens in de schoenen zal zakken. Daarom heb je ook anderen nodig, om elkaar te helpen, te bemoedigen. Om ook steeds weer te vertellen dat God wel met je gaat, je blijft vasthouden, dwars door het water heen. Zoals wij hebben gedaan in ons voorgesprek. Moed en hoop houden en als het nodig is je verzetten kan eigenlijk alleen maar, en dat brengt me bij de tekst die Arianne heeft aangedragen en die de andere Arianne en Janneke als belijdenistekst mee hebben gekregen, als je je hart op de goede plaats hebt. Van alles waarover je waakt, waak vooral over je hart, het is de bron van je leven. Arianne heeft naar aanleiding van deze tekst een gedicht gemaakt voor Julian. Dat gaat ze nu als onderdeel van de overweging voorlezen. Het water van de doop Reikt jou een rugzak aan Een rugzak voor het leven Om levenslessen op te slaan Vandaag, ons lieve kind Geeft God Zijn Hand om jou te dragen De doopkaars doen we in die tas Als teken dat je hulp mag vragen En op die doopkaars van vandaag Een vlam die branden kan; zelfs zacht Een vlam, symbool voor liefde Geeft licht en warmte in de nacht Kijk naar de mensen om je heen We wensen dat jouw mooie ogen Zien hoe je hen de hand kan reiken Zie om naar hen vol mededogen

5 We hopen dat je dankbaar bent En dat het je beseffen doet Geluk en rijkdom kun je delen Deel uit liefde en doe goed We wensen jou veel liefde Een flinke dosis zelfvertrouwen En veel meer mooie zaken in jouw tas Zoals mensen waar je op kunt bouwen De rugzak staat hier slechts symbool Voor de belangrijkste levensles Want Spreuken, ja, dat oude Bijbelboek Bevat de sleutel tot succes Van alles waar je over waakt, waak dan vooral over je hart Het is de bron, de basis van je leven Een wijsheid die wij vandaag als ouders Uit liefde aan je willen geven Waak over je hart. Ook voor jullie Janneke en Arianne geldt dit. Jullie hebben staan al verder in het leven dan onze dopelingen. En hebben al veel meegemaakt aan mooie, maar ook minder mooie dingen. Maar juist dat balanceren in het geloof, elkaar daarin nodig hebben, net als Mozes soms tussen licht en donker levend, heeft er voor gezorgd dat jullie vanmorgen deze bewuste keuze hebben gemaakt. Ook dat heb je goed overwogen in je hart. Omdat jullie erop vertrouwen dat God met je gaat. Hij is de sleutel tot je hart. Kom tot de Vader en Hij zal met je zijn. Moge het zo zijn. Amen