Bikini s en scheenbeschermers

Transcriptie

1 Scholten-Bikini's-bw-druk(03) :28 Pagina A

2 Scholten-Bikini's-bw-druk(03) :28 Pagina B

3 Scholten-Bikini's-bw-druk(03) :28 Pagina C

4 Scholten-Bikini's-bw-druk(03) :28 Pagina D

5 Scholten-Bikini's-bw-druk(03) :28 Pagina 1 Bikini s en scheenbeschermers

6 Scholten-Bikini's-bw-druk(03) :28 Pagina 2 Heb jij alle boeken van Barbara Scholten al gelezen? Hockeyhobbels en kunstgrasknieën Bikkels en ballenmeisjes Bikini s en scheenbeschermers Haarbandjes en wedstrijdkriebels Shoot-outs en hockeytweets Rugnummers en teamwork Slidings en toernooistress Voetbalgekke meiden Tikkie terug

7 Scholten-Bikini's-bw-druk(03) :28 Pagina 3 Barbara Scholten Bikini s en scheenbeschermers Uitgeverij Ploegsma Amsterdam

8 Scholten-Bikini's-bw-druk(03) :28 Pagina 4 Kijk ook op: Volg Barbara op Of word vrienden met Barbara via facebook.com/hockeyhobbels Dit boek is ook verkrijgbaar als e-book. Derde druk 2015 isbn / nur 283 Tekst: Barbara Scholten 2011 Omslagontwerp: Annemieke Groenhuijzen Omslagbeeld: Agustín Nuñez / Masterfile Basisontwerp zetwerk: zetr Zetwerk: Studio Cursief, Irma Hornman Deze uitgave: Uitgeverij Ploegsma bv, Amsterdam 2011 Alle rechten voorbehouden. Uitgeverij Ploegsma drukt haar boeken op papier met het fsc-keurmerk. Zo helpen we waardevolle oerbossen te behouden.

9 Scholten-Bikini's-bw-druk(03) :28 Pagina 5 Inhoud Aan-uit-aan-uit 7 Training 10 Zomerse nieuwtjes 14 Echte vriendschap 18 Spiksplinternieuw 23 Op de fiets naar WDOB 29 Twijfeltent 34 Zonnesteek 39 Multiple choice 44 Antwoord d 49 Teampjes 53 Een vlot bouwen is best lastig 58 Roze, groen, geel en rood 62 Weg! 67 Een moeilijke puzzel 72 Warming-up 77 (???) 82 Het vervolg 88 Pimp je stick 93 Supersorry 98 Betrapt 102 Lola blijft! 107 Wat voor type hockeyspeelster ben jij? 111

10 Scholten-Bikini's-bw-druk(03) :28 Pagina 6

11 Scholten-Bikini's-bw-druk(03) :28 Pagina 7 Aan-uit-aan-uit Als Bo en Lola er over een minuut nog niet zijn, gaan we vast fietsen, Falderie. Jip volgde aandachtig de secondewijzer van haar horloge. Ik heb namelijk weinig zin om weer te laat op de training te komen. Bel ze even, zei ik. Jip schudde haar hoofd. Mijn beltegoed is op. Ze zullen zo wel komen. Of niet. Jip is een heleboel: ze is mijn hartsvriendin, mijn buurmeisje, probleemoplosser, we zitten samen in een hockeyteam en ze is nieuwsbrievenschrijfster. Jip is ook een heleboel niet, ze is bijvoorbeeld niet mijn enige hartsvriendin, ik heb er nog twee: Bo en Lola. Met z n vieren staan we op de voorkant van dit boek. Wat Jip ook niet is, is een roddeltante (dit woord gebruikt mijn moeder altijd). Hartsvriendinnen roddelen nooit over elkaar, las ik laatst in een van die meidenblaadjes waar Bo er stapels van op haar kamer heeft. Jip zou van iedereen hartsvriendin kunnen zijn, want zij roddelt nooit over iemand anders. Van roddelen krijg je ruzie, dat is gedoe en daar houdt Jip niet van. Als je iets vindt, moet je dat gewoon tegen diegene zeggen, roept ze altijd als de een over de ander wil kletsen. Mijn moeder vindt Jip brutaal, omdat Jip een keer tegen haar heeft gezegd dat ze een lelijke blouse droeg. Eigenlijk zou mijn moeder blij moeten zijn dat Jip zo eerlijk was! Dat ze het niet achter mijn moeders rug om tegen iedereen zei, maar er meteen voor zorgde dat ze niet langer voor gek liep in dat afschuwelijke ding. Maar door Jips opmerking had ik daarna gedoe thuis, dus ze had toch beter kunnen roddelen. 7

12 Scholten-Bikini's-bw-druk(03) :28 Pagina 8 8 Lola is net als Jip ook heel eerlijk en als ze iets zegt, zoals Wat zie je er cool uit!, dan meent ze dat ook. Dat zegt ze dan niet om aardig gevonden te worden. Lola vindt het niet zo belangrijk wat andere mensen van haar vinden. Bo daarentegen vindt het juist heel belangrijk dat andere mensen haar aardig vinden. Daar doet ze haar uiterste best voor en ze is er heel goed in: ik ken niemand die Bo niet aardig vindt. Hè, hè, daar zijn ze, zei Jip tegen mij en ze stapte op haar fiets. Lola fietste voorop, ze keek strak voor zich uit en zei niets. Ook geen hoi of hallo of sorry, we zijn te laat. Nu vindt Lola het sowieso lastig om sorry te zeggen, maar gedag zeggen vindt ze normaal gesproken niet zo moeilijk. Achter haar fietste Bo, zij mompelde iets wat leek op hoi en ze ging meteen naast Jip fietsen. Ook Bo deed niet normaal. Wat doen jullie raar. Is er iets? Gelukkig deed Jip wel normaal. Lola tuitte haar lippen en schudde haar hoofd. Bo veegde met de mouw van haar trui in haar gezicht. Als jullie allebei niets zeggen, kunnen jullie beter naast elkaar gaan fietsen. Dan ga ik wel gezellig met Fal kletsen. Jip remde af, maar Lola weigerde om naast Bo te gaan fietsen. Dan moet je nu zeggen wat er is. Had ik al gezegd dat Jip niet van moeilijk gedoe houdt? Dat moet je haar vragen, zei Lola fel en ze knikte richting Bo. Zij doet onaardig. Ik kende dus toch iemand die Bo niet aardig vond en toen we op het gras onder onze boom zaten, vond ik uit waarom. We hebben maar vijf minuten, anders komen we te laat op training. Dus hup, wat is er? Jip keek van Lola naar Bo en toen weer naar Lola. Kan mij niets schelen dat we te laat komen, was het enige dat Lola zei. Ze tuurde naar de takken van de boom die geruisloos heen en weer wiegden. Bo heeft onze boom de naam Lollie ge -

13 Scholten-Bikini's-bw-druk(03) :28 Pagina 9 geven, en voor de hockeytraining stoppen we er vaak om de laatste nieuwtjes uit te wisselen. Gaan jullie nog zeggen waarom jullie zo stom doen? Jips geduld was bijna op. Bo keek Lola met tranen in haar ogen aan. Vertel maar wat jij hebt gedaan. Lola haalde haar schouders op. Wat jij wilt, Bo. Daarna keek ze naar Jip en mij. Ik heb verkering. Dat leek mij niet echt een probleem, want Lola heeft elke week wel met iemand verkering. Met Bart, piepte Bo erachteraan. Huh? Maar jij had toch verkering met hem? merkte Jip half vragend op. Bo snikte. Dat dacht ik ook. Nou is het best ingewikkeld met Bo en Bart, want het is al een paar keer uit gegaan en een paar dagen later was het dan weer aan. Daar zou ik ook van in de war raken. Zelf heb ik nog nooit verkering gehad. Er is wel een jongen die ik al een tijdje leuk vind, hij heet Tibbe en is de beste vriend van Jip. Als ik ooit verkering krijg met Tibbe stempel ik mooi de tekst BEZET op zijn voorhoofd, dan kan niemand m afpakken. Maar omdat ik beter ben in rare opmerkingen maken dan in verkering vragen, hoef ik me daar voorlopig niet druk over te maken. Maar Bart dacht daar anders over, zei Lola met een gezicht alsof zij er dus echt niets aan kon doen. Ik weet niet zo veel over verkeringen, maar twee dingen wist ik zeker: echte hartsvriendinnen mogen elkaars verkering niet afpakken; dit probleempje was niet in vijf minuten opgelost. 9

14 Scholten-Bikini's-bw-druk(03) :28 Pagina 10 Training 10 Na heel veel boze blikken, welles-nietes-gedoe en rollende tranen kwamen we zonder oplossing te laat op de hockeytraining. Vlak voor de zomervakantie, in juni, was de voorlopige teamindeling van meisjes d1 bekendgemaakt. Achttien namen werden genoemd en Jip, Bo, Lola en ik zaten er alle vier bij. Achttien is alleen wel te veel en daarom is de indeling ook voorlopig: er moeten nog vier meisjes afvallen, dus binnenkort gaan we met z n allen drie dagen op selectiekamp. Vorig jaar speelde ik als enige in d1 en net zoals Lola het lastig vindt om sorry te zeggen, vond ik het lastig om in mijn eentje in een ander team te spelen. Jip, Lola en Bo zaten in d3 en hoewel me het bij hen leuker leek, wilde ik ook graag goed worden in hockey en winnen. Vooral Lola vond toen dat ik ook in meisjes d3 moest komen, dus ik dacht dat ze dit seizoen wel heel blij zou zijn. Niet dus! Ze moeten niet denken dat ik nu extra mijn best ga doen of zo, zei ze heel stoer op de fiets naar de eerste hockeytraining. En als ze nou de beste van het team zou zijn maar dat is ze niet. Ik kan wel acht namen opnoemen van meisjes die beter zijn dan Lola, en daar zitten Jip en ik bij. Dat is niet zo raar, want wij doen heel erg ons best. Wij hebben zweet op ons voorhoofd na de training. Kom op, meiden, even inlopen en dan met z n tweeën overslaan, riep onze nieuwe trainster Renee. Vorig seizoen hadden we Bas als trainer en coach en in de zomervakantie had het bestuur Bas ingewisseld voor Renee. Bas zou meteen boos zijn geworden omdat we te laat waren en hij zou echt niets begrijpen van dit zeer belangrijke met-wie-heeft- Bart-verkering-probleem. Misschien snapt Renee ook niets van

15 Scholten-Bikini's-bw-druk(03) :28 Pagina 11 verkeringen, maar ze wordt in ieder geval niet meteen boos. Het is dan ook dikke pech voor ons dat ze alleen onze trainster wordt en niet ook onze coach; Renee coacht meisjes b1 al. Wij hebben nog niemand, de club is druk bezig om er een te vinden voordat de competitie begint. Ik denk dat als ik lief aan mijn moeder vraag of ze ons wil coachen ze ja zou zeggen, maar ze snapt niets van hockey dus het is beter van niet. Trouwens, het liefst heb ik helemaal geen vader of moeder als coach, omdat je dan de hele tijd moet oppassen wat je zegt. Al die ouders kletsen met elkaar, op het schoolplein, in de supermarkt en natuurlijk langs de lijn. Vorig seizoen stond Lola langs de lijn toen meisjes d1 aan het inlopen was. Ze schreeuwde voor de grap dat ik er zo lekker uitzag in mijn trainingspak en dat Tibbe zeker verliefd op mij zou worden. Wat denk je? Diezelfde week zegt mijn moeder tegen me dat ze het zo leuk voor me vindt dat ik een vriendje heb! Dat had ze gehoord van de buurvrouw die tennist met de moeder van een meisje dat bij mij in het team zat. Ouders zijn echt irritant goed in roddelen. 11 Tijdens de warming-up liepen Jip, Bo en ik naast elkaar en hobbelde Lola vijf meter achter ons. Alsof ze er niet bij wilde horen. Dat ik-hoor-er-niet-bij-gedrag hield ze de hele training vol. We deden een oefening op goal waarbij we over rechts en links mochten aanvallen maar niet door het midden. Onderweg kwamen we verdedigers tegen, herkenbaar aan hun gele hes. Iedereen heeft een hes aangehad. Iedereen behalve Lola, want Lola vond verdedigen saai. Ze stond op de 23-meterlijn balletjes af te wachten en riep de hele oefening: Hier met die bal of Geef aan mij. Pff, net of haar naam op die bal staat geschreven. Tijdens de fietstocht naar huis wilde ze er nog steeds niet echt bij horen. Waar we normaal alle vier rechts afslaan, zei ze: Hij zei echt dat het uit was. Daar kan ik toch zeker niets aan doen. Daarna fietste ze rechtdoor, om via een omweg langs het spoor naar huis te gaan.

16 Scholten-Bikini's-bw-druk(03) :28 Pagina Maar wat heeft Bart dan tegen jou gezegd, Bo? Als probleemoplosser was Jip begonnen met het verzamelen van informatie. Niets, antwoordde Bo. Hoezo, niets? riep Jip vol ongeloof. Hij heeft toch wel iets gezegd! Hij vroeg of ik een leuke vakantie had gehad. O, zei Jip teleurgesteld. Lola doet toch wel vaker raar. Dat was een stomme opmerking van mij, want Jip wilde precies weten wat ik met raar bedoelde. Lola doet raar omdat ze het verschrikkelijk oneerlijk vindt dat ze twee broertjes krijgt, zei Bo. Maar dan hoeft ze toch geen verkering te nemen met de jongen waar jij al verkering mee hebt? zei ik. We wisten al sinds Pasen dat de moeder van Lola zwanger was en eigenlijk snapte ik al die tijd al niet wat er zóóó erg aan was. Ik zou bijvoorbeeld best nog een zusje willen, dan ben ik niet meer het enige meisje thuis. Sinds Lola wist dat ze niet voor altijd enig kind zou blijven, deed ze allerlei dingen om aandacht te trekken. Juist niet haar best doen tijdens de training, juist wel praten als Renee iets uitlegt en dat soort rare dingen. Mijn moeder zegt dat dit meidenfratsen zijn en dat die er nou eenmaal bij horen. Dat kan mijn moeder makkelijk zeggen, Lola is haar hartsvriendin niet en ze zit ook niet bij haar in het hockeyteam. Als het daarmee te maken heeft, gaat ze vast vanzelf wel weer normaal doen. En anders bel ik haar morgen wel even. Jip leek behoorlijk zeker van haar zaakje, maar ik vroeg me af of Lola nog wel wist wat gewoon normaal doen is. Mijn vader vraagt nooit Wat is er? of Waar denk je aan?. Waarschijnlijk ziet hij aan mijn gezicht al dat er iets is. Hij zegt altijd