Spreekbeurt Geschiedenis Anne Frank

Transcriptie

1 Spreekbeurt Geschiedenis Anne Frank Spreekbeurt door C woorden 5 jaar geleden 4 3 keer beoordeeld Vak Geschiedenis Ik heb dit onderwerp gekozen omdat ik er meer over wil weten. Maar ook omdat ik het een boeiend en interessesant onderwerp vind. De interesse die ik in dit onderwerp zie komt eigenlijk van de 2 e wereldoorlog. Ik vind de 2 e wereldoorlog in ieder geval een héél interessant maar toch ook wel een triest onderwerp. Dus ik wilde in ieder geval al iets doen wat met de 2 e wereldoorlog te maken heeft. En ook met iemand die in de 2 e wereldoorlog beroemd is geworden. Dus in dit geval Anne Frank. Maar ook omdat ik zelf in het Achterhuis ben geweest en me dat enorm aangreep. Ik zelf ben ook benieuwd hoe ze hebben geleefd, want ze woonde daar met z n achten in een klein stukje huis woonde. Dat is al een hele kunst om met zoveel mensen op zo n klein stukje te wonen. Ik vind het ook erg knap dat je het ongeveer 2 jaar met zoveel mensen kunt uithouden. En ook bijna iedere dag een paar uur niks mag zeggen en niet mag lopen. Ik zal dat nooit van mijn leven kunnen omdat ik zelf al zo n kletskont ben, daarom bewonder ik het ook heel erg. Mijn vraagstelling is: Wat is de geschiedenis tot nu van Anne Frank? Inleiding Anne Frank was een Joods meisje. Ze leefden in Duitsland. Toen Hitler aan de macht kwam, verhuisden ze naar Nederland. Daar leefde ze. Toen Duitsland Nederland had bezet, moest iedereen zich laten registreren of hij/zij Joods was of niet. Anne Frank was Joods daarom ging ze samen met haar moeder, vader en zus gaan onderduiken. In de fabriek waar Otto Frank de vader van Anne werkte- was nog een huisje achter aangebouwd. Maar daar wist niemand van. Daar gingen Anne en haar familie dus onderduiken. Alleen 4 andere mensen wisten er van af. Dat waren Miep, Bep, meneer Voskuijl en meneer Kugler. Ze moesten zich overdag aan strenge regels houden. Ze mochten niet op hun schoenen lopen, niet de wc doortrekken en ook geen water laten lopen. Op 4 augustus 1944 werd de familie opgepakt. Ze werden naar het concentratiekamp gebracht. Anne, Margot en de moeder van Anne overleden kort voor het einde van de oorlog. Otto Frank was de enige overlevende. Het oude huis van de familie was verkocht, dus ging Otto bij Miep en haar man wonen. Miep had in het achterhuis alle kostbare spullen van de familie Frank meegenomen om het na de oorlog terug te geven. Daar zat ook Annes dagboek bij. Ze wilde het dagboek eigenlijk terug aan Anne geven maar die was overleden. Dus gaf Miep ze aan Otto terug. Otto kreeg 2 maanden na de oorlog te horen dat zijn vrouw en kinderen waren overleden. Na de oorlog is Otto nog een keer opnieuw getrouwd Pagina 1 van 6

2 met Elfriede Markovits. Zij was ook getrouwd met een andere man, maar die heeft de oorlog ook niet overleefd. Zij heeft Otto aangespoord om het dagboek te gaan lezen. Dat heeft hij ook gedaan. Hij vond het zo mooi en ontroerend dat hij het heeft uitgebracht. Het boek is een wereldberoemd boek geworden. Otto heeft van het achterhuis een museum gemaakt en er ook nog een stichting bij gedaan. Dat is de Anne Frank Stichting. Daar gaat dit hele werkstuk over. Hoofdstuk 1: Wie was Anne Frank? Wie waren Anne en haar familie? Anne Frank (haar echte naam was Anneliese Maria Frank) was een joods meisje van 11 jaar en is op 12 juni 1929 in Duitsland geboren. Ze had een oudere zus Margot Frank, die is op 16 februari 1926 geboren. Haar vader, Otto Frank, is op 12 mei De moeder van Anne, Edith Frank, is geboren op16 januari In 13 maart 1933 zijn er veel verkiezingen in Duitsland, waarbij de nazi s, de aanhangers van Hitler, veel stemmen winnen. Haar ouders zien voor hun dochters maar ook voor zichzelf geen toekomst meer in Duitsland en vluchten daarom naar Nederland. Maar vanaf 1940 moeten Nederlanders zich laten registreren of hij/zij Jood is of niet. Strenge regels voor joden. Er komen steeds meer maatregelen voor joden. Er verschijnen overal bordjes met daarop geschreven: verboden voor Joden. Ze mogen ook niet meer overal komen. Ze mogen bijvoorbeeld niet meer in dierentuinen, bibliotheken en nog meer dingen, daar is het verboden terrein. Ook moeten ze hun fietsen afgeven. Het leven van een Jood wordt steeds moeilijker en moeilijker. Maar dan staat er op 29 juni dat alle joden moeten worden weggevoerd naar concentratie kampen. Margot is een van de eerste die te horen krijgt dat ze er heen moeten. Anne hoort van haar vader dat ze gaan onderduiken. Achter het bedrijfsgebouw van haar vader. Daar is namelijk het Achterhuis. Niemand weet dat die er is. Op 6 juli 1940 gaan ze onderduiken in het Achterhuis. Maar zij zijn niet de enige. Ze duiken samen onder met Hermann, Petronella en Peter van Daan. Zo noemt Anne ze in haar dagboek maar in het echt heten ze: Hermann, Augiste en Peter van Pels. Later komt er nog iemand bij. Dat is Fritz Pfeffer. Anne noemt hem in haar dagboek Albert Dussel. Strenge regels overdag Omdat er overdag mensen aan het werk waren in het bedrijf moesten ze overdag heel stil zijn. Ze moesten van uur tot uur heel stil zijn. Ze moesten op hun sokken lopen. Eigenlijk mochten ze helemaal niet lopen maar als je voor iets heel belangrijks moest gaan lopen mocht het wel. Ze mochten niet alleen niet lopen, maar ook niet niezen, hoesten of ruzies maken. Het moest muisstil zijn. Zelfs de wc doortrekken of wat water pakken mocht niet. Het kleinste geluidje kon je beneden heel erg goed horen. Maar na mocht je weer alles doen wat je wilde. Maar 1 ding hebben ze in al die jaren nooit gemogen. En dat is naar buiten. Hoofdstuk 2: Het dagboek Waarom was die zo belangrijk? Anne Frank kreeg op haar 13 e verjaardag haar dagboek als cadeau. Vanaf die dag schreef ze alles in haar dagboek. Zoals de ruzies met haar moeder, alles wat haar tegen zat, de verliefdheid met Peter en nog veel meer dingen. Toen ze moesten onderduiken had is haar dagboek meegenomen. Ze was er heel blij mee, want van haar moeder moest ze dat ding maar achterlaten. Maar haar vader had hem stiekem aan Miep meegegeven. Haar vader gaf hem Pagina 2 van 6

3 aan haar toen ze klaar waren met het Achterhuis opruimen. Sinds die dag begon Anne weer te schrijven. Ze schreef vooral vaak na de ruzies die ze vaak had. Ze schreef vaak wel iedere dag. Maar op de laatste dag, voordat ze werden opgepakt, schreef ze dit: 1 augustus 1944 In gezelschap is de lieve Anne dus nog nooit, nog niet één keer te voorschijn gekomen, maar in het alleen zijn voert zij haast altijd de boventoon. Ik weet precies wat hoe ik zou willen zijn, hoe ik ook ben van binnen, maar helaas, ik ben het enkel voor mezelf. Dit is er van je terechtgekomen. Slechte meningen, spottende en verstoorde gezichten, mensen die je antipathiek vinden, en dat alles alleen omdat je niet naar de goede raad luistert. Ik zou wel willen luisteren, maar het gaat niet. Als ik stil en ernstig ben, denkt iedereen dat het een nieuwe komedie is, en dan moet ik me wel met een grapje eruit redden. En dat is nog niet eens het ergste. Als ik over m n eigen familie spreek. Die beslist of dat ik ziek ben. Ik hou dit niet meer lang vol. Dan word ik eerst snibbig, dan verdrietig en ten slotte draai ik m n hart weer om. Dan draai ik het slechte naar buiten, en het goede naar binnen, en ik zoek aldoor naar een middel om te worden, zoals ik zo erg graag zou willen zijn. Zoals ik zou kunnen zijn, als... er geen andere mensen in de wereld zouden wonen. Je Anne M. Frank" Dit was het laatste wat ze schreef voordat ze werden opgepakt. Omdat Miep niet werd opgepakt, kon ze alle dierbare spullen zoeken om ze na de oorlog terug te geven. Maar jammer genoeg kwam Anne niet meer terug. De enige overlevende was Otto Frank. Miep gaf alle spullen die ze kon vinden aan hem terug. Ook Annes dagboek zat ertussen. Otto heeft het boek: Het achterhuis geschreven. Volgens Miep en Otto had Anne het heel leuk gevonden dat dit boek is uitgekomen. Hoofdstuk 3: verraden en opgepakt Wanneer werden ze opgepakt? Op 4 augustus 1944 werd er op de deur geklopt. Het was hetzelfde klopje dat ze gebruikte als Miep, Bep, meneer Voskuijl of meneer Kugler kwam. Alleen waren het deze keer niet een van die vier mensen maar meneer Kugler en vijf andere mannen opeens het huis binnenstormen. Een van die mannen had een uniform aan. De andere vier hadden gewoon kleren aan die ze altijd droegen. De mannen die daar kwamen wisten alles. Blijkbaar hadden ze van iemand een anonieme tip gekregen. De kast werd opengemaakt en alle onderduikers werden ontdekt. Inpakken en wegwezen Nadat ze waren ontdekt mochten ze alleen nog wat kleren inpakken. Alle kostbaarheden moesten ze achterlaten. Ook Anne moest haar dagboek achterlaten. En voordat ze gingen werd het hele huis leeggehaald. Ze werden met z n allen tegelijk naar het gebouw van de Duitse politie gebracht. Ze werden naar de kampen gebracht en gescheiden van elkaar. Edith Frank is gestorven door uitputting in concentratiekamp Auschwitz. Ze overleed 6 januari Een paar Pagina 3 van 6

4 maanden voor de bevrijding. Margot Frank overleed door uitputting en door het vlektyfus virus. In het kamp Bergen- Belsen overleed ze. Ongeveer aan het eind van de maand februari. Anne Frank overleed begin maart Ze was toen pas 15 jaar oud. Ze overleed ook in het kamp Bergen-Belsen. Ze overleed aan hetzelfde als Margot, van uitputting en het vlektyfus virus. Alle drie de vrouwen overleden vlak voor het einde van de oorlog. Otto Frank was de enige die de 2 e wereldoorlog heeft overleefd. Twee maanden nadat hij thuis was hoorde hij dat zijn vrouw en kinderen waren overleden. Toen ze werden afgevoerd heeft Miep het achterhuis leeggehaald wat nog niet was meegenomen. Zo vond ze ook het dagboek van Anne. Na de oorlog wilde Miep ze eigenlijk terug geven aan Anne zelf maar toen ze hoorde dat Anne dood was heeft ze het dagboek aan Otto terug gegeven. Otto wilde het dagboek eerst niet lezen, maar toen hij er overheen was dat zijn vrouw en kinderen waren overleden begon hij toch iedere dag een stukje te lezen. Later heeft hij het dagboek uitgebracht in een boek. Otto zelf is in 1980 overleden in Basel. Hoofdstuk 4: het dagboek wordt een echt boek. Iedere dag een stukje lezen. Otto Frank was de enige overlevende van de familie. Op 3 juni kwam hij weer in Nederland aan. Hij ging gelijk naar het huis van Miep en haar man. Omdat zijn eigen huis vernield was en dus niet meer bewoonbaar, ging hij bij hun wonen. 2 maanden nadat Otto bij Miep in huis woonde, hoorde hij dat zijn vrouw en dochters waren overleden. Miep had dat ook gehoord. Ze wilde eigenlijk de dagboeken terug geven aan Anne maar dat kon nu niet meer. Dus gaf Miep ze aan Otto. Otto kon het eerst niet aan om ze te lezen maar hij wilde ze wel bewaren. Een paar maanden naar de oorlog trouwde Otto opnieuw met een vrouw. Zij heette Elfriede Geiringer-Markovits. Haar man was in de oorlog ook overleden. Zij hielp Otto om over de dood van zijn familie heen te komen. Dat was haar ook gelukt ook. Toen Otto over de dood heen was, ging hij iedere dag een stukje van Annes dagboek lezen. Stukje voor stukje las hij haar dagboek uit. Een dagboek of een boek? Nadat Otto Frank het dagboek uit had besloot hij het om het uit te brengen als een boek. Maar na de tweede wereld oorlog was er bijna geen uitgever te vinden. Toen hij eindelijk een uitgever had gevonden besloot hij gewoon alle namen te laten staan en geen enkele naam te veranderen. Want zo had zijn dochter gewild. In de zomer van 1947 kwam het dagboek uit in een oplage van 1500 exemplaren. Eerst werd het boek vertaald in het Duits. Later ook in het Engels. Nu is het boek al in 55 talen uitgebracht. Er zijn nu ongeveer 20 miljoen exemplaren verkocht. Er zijn niet alleen boeken, maar er zijn ook films en toneelstukken over gemaakt. Maar ook straten en scholen zijn naar Anne Frank genoemd. Ze staat symbool voor de 6 miljoen vermoorde Joden in de Tweede Wereldoorlog. En dat alleen maar omdat er zo veel mensen zijn die per se Hitler aan de macht moesten hebben. Hoofdstuk 5: het Anne Frank Stichting Wat is die stichting? Na al die jaren is het Achterhuis een museum geworden. Nadat de familie is opgepakt is het Achterhuis leeggehaald. Pagina 4 van 6

5 Toen Otto terug kwam wilde dat het leeg bleef. Na een paar jaar heeft Otto het bedrijf gesloten en er een museum van gemaakt. Dat was in Daar is ook een speciaal fonds bij gekomen: de Anne Frank Stichting. De stichting is opgericht op 3 mei Dat is eigenlijk opgericht om te voorkomen dat het achterhuis werd gesloopt. Otto Frank is heel erg betrokken geweest bij het oprichten van de stichting. De Anne Frank Stichting is een organisatie die de plek beheert waar Anne Frank zat ondergedoken in de Tweede Wereldoorlog. De stichting brengt haar levensverhaal. Onder de aandacht van vrijheid gelijke rechten en democratie. Tegenwoordig is het de drukst bezochte musea van heel Amsterdam. Wat doet die stichting? Er zijn twee pijlers waarop de Anne Frank Stichting steunt en dat zijn de publieksvoorlichting en educatie. Ruim honderd medewerkers werken daar. Maar er zijn er zijn er maar ongeveer de helft werkzaam tegenover het museum en het museum bezoekers. De rest van de medewerkers zijn betrokken bij de ontwikkeling van projecten in het binnen- en buitenland. Zoals educatieve projecten en activiteiten. Maar ook verrichten ze onderzoek op het gebied van racisme en extremisme. Ieder jaar verschijnt er een verslag van de stichting met daarin belangrijke activiteiten van het vorige jaar. Wat doet het bestuur? De directie is verantwoordelijk voor het bestuur van de stichting. Zij hebben ook nog een speciale naam gekregen. De Raad van Toezicht. Zo worden ze ook wel genoemd. Zij houden toezicht op het beleid van de directie. Naast de Raad van Toezicht kent de stichting ook nog een andere raad. Namelijk een Raad van Advies. Die raad adviseert de Raad van Toezicht over. Nawoord Ik vond het leuk om aan mijn werkstuk te werken. Het is daarom ook heel goed gegaan. Ik heb dit onderwerp gekozen om er meer over te weten te komen. En dat is ook gelukt. Ik wist namelijk nog helemaal niet dat ze in het achterhuis zich aan strenge regels moesten houden. En dat ze daar 2 jaar lang hebben moeten onderduiken. Maar ook niet dat Anne pas 15 jaar was toen ze stierf. Dat is wel heel erg jong. Ik had ook nog nooit gehoord dat Otto Frank nog is hertrouwd. Van de Anne Frank Stichting had ik nog nooit gehoord en ik wist ook helemaal niet wat het was. Maar nu blijkt het dus gewoon is opgericht om de sloop van het achterhuis tegen te gaan. En dat het bij het museum hoorde wist ik ook niet. Wat het eigenlijk deed kwam ik pas achter toen ik dit werkstuk maakte. Het doet veel voor het museum en regelt er veel. Het doet veel dingen. Er werken bijvoorbeeld honderd medewerkers maar de helft is maar actief tegenover het museum. Het moeilijkste van het werkstuk was toch wel om de hoofdstukken in elkaar te zetten. Daarvoor moet je veel op google zitten. Maar vaak kwam je dan uit op de site van het Achterhuis. Het makkelijkste vond ik het kaft maken, het voorwoord de inleiding, de inhoudspagina, het nawoord, de bibliografie en de planning. Maar dat zijn eigenlijk maar al die kleine dingetjes. Ik heb ook antwoord gekregen op mijn hoofdvraag. De vraag was: Wat is de geschiedenis tot nu van Anne Frank? Mijn antwoord is: Anne Frank was een Joods meisje die samen met haar ouders en zus naar Nederland zijn verhuisd. Toen de oorlog begon, moesten ze een ster op hun kleding dragen. Ook moesten ze zich laten registreren of ze Joods waren of niet. Margot kreeg als eerste te horen dat ze zich moest melden in een concentratie kamp. Daarom gingen ze onderduiken in het achterhuis. Dat is een klein gebouw achter het bedrijf van de vader van Anne. Daar zaten ze met 8 personen er waren nog 2 andere families bij. Ze zaten Pagina 5 van 6

6 2 jaar ondergedoken. 2 jaar lang schreef Anne in haar dagboek wat er allemaal gebeurde in het Achterhuis. Op 4 augustus 1944 werden de families opgepakt. Ze moesten naar het concentratiekamp. Na de oorlog was Otto Frank de enige overlevende. Hij heeft het dagboek van Anne uitgebracht als een boek en van het achterhuis een museum gemaakt. Ook heeft hij de Anne Frank Stichting opgericht. Dat is het antwoord op mijn vraag. Dit was mijn werkstuk. Bibliografie: Anne Frank film > Maatregelen voor joden > aatregelentijdensdetweedewereldoorlog.pdf Afbeeldingen: Veel gevraagd aan opa, oma, papa en mama Uit het boek van Anne Frank Pagina 6 van 6