Нидерландский язык с Йипом и Яннеке

Transcriptie

1 1 Нидерландский язык с Йипом и Яннеке Составитель пособия: Лидия Данилина Под редакцией Ильи Франка Метод чтения Ильи Франка Annie M. G. Schmidt очень известная писательница, которая оставила детские книжки, ставшие классикой. Нет в Голландии детей, которые бы не знали двух малышей Йипа и Яннеке. Пять книжек были написаны в гг, и выдержали большое количество переизданий, общим тиражом 1 млн. экземпляров (для Голландии!!!). А сама Annie M. G. Schmidt в 1988 г. получила премию Андерсена из рук Астрид Линдгрен. Мультиязыковой проект Ильи Франка 1

2 2 Jip en Janneke spelen samen (Йип и Яннеке играют вместе) Jip liep in de tuin (Йип гулял по саду: lopen ходить) en hij verveelde zich zo (и очень скучал: «скучал так»: vervelen zich). Maar kijk, wat zag hij daar (но смотри-ка, что он увидел там)? Een klein gaatje in de heg (маленькую дырочку в живой изгороди). Wat zou er aan de andere kant van de heg zijn (что же там: «что должно быть», на другой стороне изгороди), dacht Jip (подумал Йип: denken). Een paleis (дворец)? Een hek (забор)? Een ridder (рыцарь)? Hij ging op de grond zitten (он сел на землю: gaan идти) en keek door het gaatje (и посмотрел в дырочку: kijken). En wat zag hij (и что /же/ он там увидел: zien)? Een klein neusje (маленький носик). En een klein mondje (и ротик). En twee blauwe oogjes (и два голубых глазика). Daar zat een meisje (там сидела девочка: zitten). Zij was net zo groot als Jip (она была такая же большая /маленькая/, как Йип: net точно, как раз; ровно). Hoe heet je (как тебя зовут)? vroeg Jip (спросил: vragen). Janneke, zei het meisje (сказала девочка: zeggen). Ik woon hier (я живу здесь). Gisteren woonde je nog niet hier (вчера ты еще здесь не жила), zei Jip. Vandaag woon ik hier (сегодня я живу здесь), zei Janneke. Kom je met mij spelen (ты пойдешь со мной играть)? Ik zal door het gat kruipen (я проберусь через дырку), zei Jip. En hij stak eerst zijn hoofd door het gat (и он просунул сперва свою голову в дырку: steken). En toen zijn ene arm (и потом одну руку). En toen zijn andere arm (другую). En toen zat hij vast (он застрял: «засел крепко»: zitten сидеть). En Janneke trok aan zijn ene arm (тянула его за одну руку: trekken). En toen aan zijn andere arm. Maar het hielp niet (но это не помогло: helpen). Jip zat vast. En Jip huilde (заплакал). En hij gilde (закричал). Daar kwam Jips vader aangelopen in het ene tuintje (тогда прибежал: «прибыл, прибежав» папа Йипа в один садик = в один из садиков: komen приходить, прибывать). En Jannekes vader kwam aanlopen in het andere tuintje. En samen hilpen zij Jip weer terug (и вместе помогли они Йипу вернуться: «снова назад»). Zo (так, ну), zei Jips vader, nu heb je een buurmeisje (теперь у тебя есть соседка; meisje девочка). Maar je moet eerst (но ты должен сначала) netjes Мультиязыковой проект Ильи Франка 2

3 3 (аккуратно, прилично, как подобает) de voordeur uitgaan (выйти в наружную дверь) en bij Janneke de voordeur in (и войти к Яннеке в /наружную/ дверь). Dan mag je samen spelen (тогда можете вы вместе играть: «ты вместе /с ней/»). En zo gebeurde het (так и случилось, так и вышло). Jip en Janneke speelden samen (играли вместе). De ene dag in Jips tuintje (один день в садике Йипа). De andere dag in Jannekes tuintje. En zij speelden vader en moedertje (и они играли в дочки-матери). Jip en Janneke spelen samen Jip liep in de tuin en hij verveelde zich zo. Maar kijk, wat zag hij daar? Een klein gaatje in de heg. Wat zou er aan de andere kant van de heg zijn, dacht Jip. Een paleis? Een hek? Een ridder? Hij ging op de grond zitten en keek door het gaatje. En wat zag hij? Een klein neusje. En een klein mondje. En twee blauwe oogjes. Daar zat een meisje. Zij was net zo groot als Jip. Hoe heet je? vroeg Jip. Janneke, zei het meisje. Ik woon hier. Gisteren woonde je nog niet hier, zei Jip. Vandaag woon ik hier, zei Janneke. Kom je met mij spelen? Ik zal door het gat kruipen, zei Jip. En hij stak eerst zijn hoofd door het gat. En toen zijn ene arm. En toen zijn andere arm. En toen zat hij vast. En Janneke trok aan zijn ene arm. En toen aan zijn andere arm. Maar het hielp niet. Jip zat vast. En Jip huilde. En hij gilde. Daar kwam Jips vader aangelopen in het ene tuintje. En Jannekes vader kwam aanlopen in het andere tuintje. En samen hilpen zij Jip weer terug. Zo, zei Jips vader, nu heb je een buurmeisje. Maar je moet eerst netjes de voordeur uitgaan en bij Janneke de voordeur in. Dan mag je samen spelen. En zo gebeurde het. Jip en Janneke speelden samen. De ene dag in Jips tuintje. De andere dag in Jannekes tuintje. En zij speelden vader en moedertje. Мультиязыковой проект Ильи Франка 3

4 4 Wormen eten (есть червяков) Nee, zegt Jip tegen de vogeltjes (нет, сказал Йип птичкам). Nou krijgen jullie niks meer (теперь вы ничего больше не получите). Je krijgt geen brood meer (ты больше хлеба не получишь). Want het is lente (потому что весна). Eet nou maar wormen (ешь же теперь червяков: maar но, же; только, лишь). Ze mogen best nog wat brood (они хотели бы лучше еще немного хлеба: mogen мочь; хотеть /что-либо сделать/), zegt Janneke (сказала Яннеке). Dan eten ze eerst wormen (тогда/пусть/ едят они сначала червяков) en dan brood als toetje (и потом хлеб на десерт: «как десерт, в качестве десерта»). En Janneke strooit kruimeltjes op de vensterbank (и Яннеке сыплет крошки на подоконник). Maar de vogeltjes vliegen weg (но птички улетают прочь). Ze piepen hard (они пищат громко: hard твердый, крепкий; резко, сильно, громко). En daar zit er een te zingen (а там сидит вот одна и поет: «сидит петь») in de pereboom (в грушевом дереве). Kijk (смотрите), zegt moeder (говорит мать). Die vogeltjes daar (те птички: «птички там») zijn in het zuiden geweest (на юге были). De hele winter (всю зиму). Die gaan altijd de hele winter weg (они всегда улетают на всю зиму: gaan weg уходить /прочь/). Ver weg (очень далеко: «далеко прочь»). En in het voorjaar (а весной) komen ze weer terug (они возвращаются: «приходят они снова назад»). Hoe ver (как далеко)? vraagt Janneke (спрашивает Яннеке). O, zegt moeder. Helemaal naar Afrika (совсем, совершенно в Африку). Waar het warm is (где тепло). Ze houden niet van ijs en sneeuw (они не любят льда и снега: houden держать). Ze gaan in de herfst weg (осенью они улетают прочь). En in maart of zo (и в марте или вроде того) komen ze terug (они возвращаются). Dan moet wij ook maar doen (тогда должны мы тоже так делать), zegt Jip. Мультиязыковой проект Ильи Франка 4

5 5 Hè ja (ну да), zegt Janneke (говорит Яннеке). Zullen we in de winter weggaan (должны мы зимой уехать = не отправиться ли нам зимой)? Naar het zuiden (на юг)? Naar Afrika (в Африку)? En dan (а потом) in het voorjaar (весной) weer terug (снова назад)? Ik zou het heerlijk vinden (я нахожу, посчитала бы это восхитительным: «должна бы, стала бы находить»), zegt moeder (говорит мать). Maar de vogels hebben vleugels (но птицы имеют крылья). Die kunnen vliegen (они могут летать). En wij niet (а мы нет). We kunnen ook vliegen (мы можем тоже летать), zegt Jip. Met een vliegmachine (на самолете: «с самолетом»). Dat kost een hoop geld (это стóит кучу денег), zegt moeder. En dat hebben we niet (а этого у нас нет: «мы не имеем»). Jip en Janneke kijken een hele tijd naar de vogeltjes (смотрят целое время = долго на птичек). Die zo ver weg (которые так далеко) kunnen gaan (могут улетать). Met hun eigen vleugeltjes (с их собственными крылышками = на собственных крылышках). Heel goedkoop (очень дешево). En ze zijn jaloers (и они завидуют: «завистливые, завидующие»). Ik wou (я хотел бы) dat ik een vogel was (чтобы я птицей был), zegt Jip. Dan moet je ook wormen eten (тогда ты должен тоже червяков есть), zegt Janneke. O ja, zegt Jip. Nee, dan (нет, тогда) wil ik toch maar (хочу я все-таки) liever een jongetje zijn (лучше мальчиком быть). En een boterham eten (и бутерброд есть), zegt moeder. Kom (иди сюда) maar gauw (только быстро = поскорей). De boterham staat al klaar (бутерброд «стоит» уже готовый). En dan gaan ze eten (и тогда идут они есть). Wormen eten Nee, zegt Jip tegen de vogeltjes. Nou krijgen jullie niks meer. Je krijgt geen brood meer. Want het is lente. Eet nou maar wormen. Мультиязыковой проект Ильи Франка 5

6 6 Ze mogen best nog wat brood, zegt Janneke. Dan eten ze eerst wormen en dan brood als toetje. En Janneke strooit kruimeltjes op de vensterbank. Maar de vogeltjes vliegen weg. Ze piepen hard. En daar zit er een te zingen in de pereboom. Kijk, zegt moeder. Die vogeltjes daar zijn in het zuiden geweest. De hele winter. Die gaan altijd de hele winter weg. Ver weg. En in het voorjaar komen ze weer terug. Hoe ver? vraagt Janneke. O, zegt moeder. Helemaal naar Afrika. Waar het warm is. Ze houden niet van ijs en sneeuw. Ze gaan in de herfst weg. En in maart of zo komen ze terug. Dan moet wij ook maar doen, zegt Jip. Hè ja, zegt Janneke. Zullen we in de winter weggaan? Naar het zuiden? Naar Afrika? En dan in het voorjaar weer terug? Ik zou het heerlijk vinden, zegt moeder. Maar de vogels hebben vleugels. Die kunnen vliegen. En wij niet. We kunnen ook vliegen, zegt Jip. Met een vliegmachine. Dat kost een hoop geld, zegt moeder. En dat hebben we niet. Jip en Janneke kijken een hele tijd naar de vogeltjes. Die zo ver weg kunnen gaan. Met hun eigen vleugeltjes. Heel goedkoop. En ze zijn jaloers. Ik wou dat ik een vogel was, zegt Jip. Dan moet je ook wormen eten, zegt Janneke. O ja, zegt Jip. Nee, dan wil ik toch maar liever een jongetje zijn. En een boterham eten, zegt moeder. Kom maar gauw. De boterham staat al klaar. En dan gaan ze eten. Scheren (бриться, бритье) Vader staat sich te scheren (отец стоя бреется: staan стоять). Мультиязыковой проект Ильи Франка 6

7 7 Mag ik een beetje schuim (можно я немножко пены /возьму/)? vraagt Jip (спрашивает). Hier heb je een beetje schuim (вот тебе: «здесь имеешь ты» немного, чуточку пены), zegt vader (говорит). En hij geeft Jip (и он дает Йипу) een tikje schuim. (чуточку пены). Jip smeert het op zijn wangen (намазывает ее на свои щеки). Nog meer (еще больше, побольше), zegt hij. Vader geeft hem nog een beetje. En nu is het zo echt (и теперь это такое настоящее = по-настоящему) Net als vader (совсем, точно как отец) Jip heeft een stokje (имеет палочку = у него есть палочка). Een plat stokje (плоская), dat is om te scheren (это чтобы бриться). En daar staat hij bij de spiegel. (И там стоит он перед зеркалом: «у зеркала»). Daar komt Janneke (тут приходит Яннеке: daar там, туда; тут /при обозначении новой ситуации/). Ga je mee naar buiten (ты идешь со /мной/ на улицу: «наружу»)? vraagt Janneke (спрашивает). Ik moet me eerst scheren (я должен сначала побриться), zegt Jip. Waarom sta je (почему стоишь ты) op een kruk (на табуретке)? vraagt Janneke. Ik moet toch (Я должен же, ведь) in de spiegel kijken (в зеркало смотреть), zegt Jip. En de spiegel is zo hoog (а зеркало так высоко). Nu moet je mee uitgaan (теперь должен ты со мной выйти), zegt Janneke. Nee, zegt Jip, Het duurt nog heel lang (Нет, Это /про/длится еще целое время: heel весь, целый; lang долго). En dan wordt Jannele boos (и тогда становится Яннеке сердитой = сердится). En als Janneke boos wordt (и если (когда) Яннеке становится сердитой) is ze heel driftig (она очень яростная). Ze trekt aan de poot van de kruk (она тянет за ножку табуретки). O wee (ох, ой-ёй-ёй), daar valt de kruk om (тут опрокидывается табуретка). En Jip valt op de vloer (падает на пол). Met een harde bons (с сильным грохотом). Zijn scheerapparaat valt ook (его бритвенный аппарат падает тоже). En de helft van het schuim (и половина пены) zit nog op zij gezicht (сидит еще на его лице). En hij huilt zo (и он так /сильно/ плачет). Мультиязыковой проект Ильи Франка 7

8 8 De tranen vallen op het schuim (слезы падают на пену). Janneke is erg geschrokken. (Яннеке очень испугалась: «весьма испуганная»: schrikken /ис/пугаться) Ik deed het per ongeluk (я сделала нечаянно: ongeluk несчастье, бедствие; per ongeluk по ошибке, нечаянно, ненароком), zegt ze. Niet waar (неправда), zegt Jip. Je deed het expres (нарочно). Niet, zegt Janneke. Ik wist niet (Я не знала: weten) dat je zou vallen (что ты упадешь). En dan komt vader (и вот приходит отец). En hij zegt: Doet het pijn, Jip (тебе больно: «делает = доставляет это боль»)? Nee, snikt Jip (хнычет). Maar ik ben boos (но я рассердился). Mannen huilen niet (мужчины не плачут) als ze boos zijn (когда они рассердятся), zegt vader, En je bent toch een man (а ты ведь мужчина)? Je scheert je toch (ты ведь бреешься)? O ja, zegt Jip. En hij veegt zijn tranen af (вытирает свои слезы). Maar nu veegt hij (но теперь вытирает он) per ongeluk (нечаянно) ook het schuim af (также и пену). Kom hier (иди сюда), zegt vader. Een washandje over je gezicht (рукавичка для твоего лица: «по твоему лицу /провести/»; wassen мыть). (Голландцы моются махровой рукавичкой). En nu fijn met Janneke spelen (а теперь славненько с Яннеке играть). En niet meer boos zijn (и не злись больше: «и не быть больше злым»). En dan gaan Jip en Janneke naar buiten (и тогда идут наружу = на улицу; ср: binnen дома: «внутри»). Ze zijn nooit (они никогда) zo erg lang boos (так долго /не/ сердятся) op elkaar (друг на друга). Scheren Vader staat sich te scheren. Mag ik een beetje schuim? vraagt Jip. Мультиязыковой проект Ильи Франка 8

9 9 Hier heb je een beetje schuim, zegt vader. En hij geeft Jip een tikje schuim. Jip smeert het op zijn wangen. Nog meer, zegt hij. Vader geeft hem nog een beetje. En nu is het zo echt. Net als vader. Jip heeft een stokje. Een plat stokje, dat is om te scheren. En daar staat hij bij de spiegel. Daar komt Janneke. Ga je mee naar buiten? vraagt Janneke. Ik moet me eerst scheren, zegt Jip. Waarom sta je op een kruk? vraagt Janneke. Ik moet toch in de spiegel kijken, zegt Jip. En de spiegel is zo hoog. Nu moet je mee uitgaan, zegt Janneke. Nee, zegt Jip, Het duurt nog heel lang. En dan wordt Jannele boos. En als Janneke boos wordt is ze heel driftig. Ze trekt aan de poot van de kruk. O wee, daar valt de kruk om. En Jip valt op de vloer. Met een harde bons. Zijn scheerapparaat valt ook. En de helft van het schuim zit nog op zij gezicht. En hij huilt zo. De tranen vallen op het schuim. Janneke is erg geschrokken. Ik deed het per ongeluk, zegt ze. Niet waar, zegt Jip. Je deed het expres. Niet, zegt Janneke. Ik wist niet dat je zou vallen. En dan komt vader. En hij zegt: Doet het pijn, Jip? Nee, snikt Jip. Maar ik ben boos. Mannen huilen niet als ze boos zijn, zegt vader. En je bent toch een man? Je scheert je toch? O ja, zegt Jip. En hij veegt zijn tranen af. Maar nu veegt hij per ongeluk ook het schuim af. Kom hier, zegt vader. Een washandje over je gezicht. En nu fijn met Janneke spelen. En niet meer boos zijn. En dan gaan Jip en Janneke naar buiten. Ze zijn nooit zo erg lang boos op elkaar. Мультиязыковой проект Ильи Франка 9

10 10 Sigaren kopen (покупать сигары) Ik heb een kwaartje (у меня есть квартье /25 центов/: «четвертинка»), zegt Jip (говорит Йип). Ga je mee (пойдем со мной: mee вместе)? Iets kopen (чтонибудь купить)? Ja (да), zegt Janneke. Ga je toffees kopen (ты идешь за конфетами: toffees ириски, тянучки)? Nee, zegt Jip. Iets voor vader (для папы). Een kadootje (подарочек). Vader is morgen jarig (у папы завтра день рождения). O, zegt Janneke. Wacht even (подожди немножко). En ze holt weg (и она убежала: hollen мчаться, нестись). Even later komt ze terug (немного позже она возвращается: «приходит назад»). Ze heeft ook een kwaartje (у нее тоже есть квартье: «она имеет»). Ik mag ook iets kopen (я могу тоже что-то купить), zegt Janneke. Ook voor jouw vader (тоже /что-нибудь/ для твоего папы). Daar gaan ze met z n beidjes (туда идут они вдвоем). Er zijn zoveel winkels (как много магазинов!). Eerst winkel met toffees (первый магазин с тянучками). Daar gaan we niet in (туда мы не пойдем), zegt Janneke. Dan komt er een winkel met speelgoed (потом «приходит» = следующий магазин игрушек). Kijk eens (смотри-ка), zegt Janneke. Knikkers (шарики). Rood en geel en blauw (красные и желтые и голубые). Vind je vader dat mooi (они папе понравятся: «папа находит их красивыми»)? Ha, ha, lacht Jip (смеется). Vaders spelen toch niet met knikkers (папы же не играют с шариками = в шарики). Janneke vindt het erg jammer (жаль! Букв.: Яннеке находит, что это очень жалко). Maar ze lopen door. (Но /и/ они идут дальше) Daar is een winkel met sigaren (там магазин с сигарами), zegt Jip. Ik ga een kist sigaren kopen (я /иду/ хочу, собираюсь ящик сигар купить). Ze gaan samen naar binnen (они заходят внутрь: samen вместе). Мультиязыковой проект Ильи Франка 10

11 11 Een kist sigaren alstublieft (пожалуйста), zegt Jip. En hij laat zijn kwaartje zien (и он показывает свой квартье: laat zien показывать: «дать, пустить посмотреть»). En nog een kist (и еще), zegt Janneke. En ze legt ook haar kwaartje neer. (И она кладет свой: «ее» квартье: neer leggen класть; neer вниз) De meneer achter de toonbank moet lachen (господин за прилавком смеется: «должен, вынужден засмеяться»). Een kist sigaren kost veel geld (стоит очень дорого: «много денег»), zegt hij. Veel meer dan twee kwaartjes (много = гораздо больше, чем два квартье). Jullie kunnen ieder een sigaar kopen (вы можете купить каждый по сигаре). Een hele mooie (очень красивые). Met een gouden bandje (с золотой ленточкой). Jip kijkt Janneke aan (смотрит на Яннеке). Ja, knikt Janneke (кивает). Dan kopen ze ieder een sigaar (и они покупают каждый по сигаре). En ze krijgen er ieder een heel mooi zakje omheen (Каждый получает по одной в очень красивом мешочке: оmheen вокруг) De volgende dag is vader jarig (на следующий день у папы день рождения). En Jip en Janneke komen allebei met hun kado (приходят оба со своими подарками). Heel vroeg al (/уже/ очень рано). Om acht uur (в 8 часов). O o, zegt vader. Wat een mooi kado (что за, какие красивые подарки)! Wat ben ik daar blij mee (как я /рад /доволен ими). Die van Janneke rook ik nu meteen op (ту, которая от Яннеке, выкурю я сейчас же: metéen тотчас, сейчас же). En die van Jip rook ik vanavond op (а ту, что от Йипа, выкурю вечером). Jip en Janneke krijgen de sigarenbandjes (получили ленточки от сигар). Ieder een. (каждый одну). En die doen ze om hun vinger (и надели их на свои пальцы). Sigaren kopen Ik heb een kwaartje, zegt Jip. Ga je mee? Iets kopen? Ja, zegt Janneke. Ga je toffees kopen? Мультиязыковой проект Ильи Франка 11

12 12 Nee, zegt Jip. Iets voor vader. Een kadootje. Vader is morgen jarig. O, zegt Janneke. Wacht even. En ze holt weg. Even later komt ze terug. Ze heeft ook een kwaartje. Ik mag ook iets kopen, zegt Janneke. Ook voor jouw vader. Daar gaan ze met z n beidjes. Er zijn zoveel winkels. Eerst een winkel met toffees. Daar gaan we niet in, zegt Janneke. Dan komt er een winkel met speelgoed. Kijk eens, zegt Janneke. Knikkers. Rood en geel en blauw. Vindt je vader dat mooi? Ha, ha, lacht Jip. Vaders spelen toch niet met knikkers. Janneke vindt het erg jammer. Maar ze lopen door. Daar is een winkel met sigaren, zegt Jip. Ik ga een kist sigaren kopen. Ze gaan samen naar binnen. Een kist sigaren alstublieft, zegt Jip. En hij laat zijn kwaartje zien. En nog een kist, zegt Janneke. En ze legt ook haar kwaartje neer. De meneer achter de toonbank moet lachen. Een kist sigaren kost veel geld, zegt hij. Veel meer dan twee kwaartjes. Jullie kunnen iedereen sigaar kopen. Een hele mooie. Met een gouden bandje. Jip kijkt Janneke aan. Ja, knikt Janneke. Dan kopen ze ieder een sigaar. En ze krijgen er ieder een heel mooi zakje omheen. De volgende dag is vader jarig. En Jip en Janneke komen allebei met hun kado. Heel vroeg al. Om acht uur. O o, zegt vader. Wat een mooi kado! Wat ben ik daar blij mee. Die van Janneke rook ik nu meteen op. En die van Jip rook ik vanavond op. Jip en Janneke krijgen de sigarenbandjes. Iedereen een. En die doen ze om hun vinger. Мультиязыковой проект Ильи Франка 12

13 13 Ze komen thuis met een hondje (они приходят домой с собачкой) Janneke, zegt moeder, weet je de winkel van Smit? (Яннеке, говорит мама, ты знаешь магазин Смита?) De winkel van lapjes en van wol (магазин с лоскутами и шерстью)? Ja (да), zegt Janneke. Ga daar eens een pakje naalden halen (пойди-ка туда за пачкой иголок: halen получать), zegt moeder. Fijne naalden, geen grove (тонкие иголки, не толстые: grof грубый, крупный). Goed (хорошо), zegt Janneke. En ze roept Jip (roepen звать). Ga je mee naalden kopen (пойдешь со мной покупать иголки: gaan идти; mee вместе)? Daar gaan ze samen (и идут они туда вместе: daar туда, там). Het is mooi weer (погода прекрасная: mooi красивый, приятный, прекрасный). En er is veel te zien op straat (много /можно/ видеть на улице). Er is een vrouw met bloemen (вот женщина с цветами). En een kar met pruimen (и тележка со сливами). Jip en Janneke krijgen ieder een pruim van de pruimenman (получают каждый по сливе от продавца слив). Kijk, dat hondje loopt met ons mee (смотри, та собачка идет с нами), zegt Jip. Ja, zegt Janneke, wat een gek hondje (какая смешная собачка). Wat een gek lang (длинная) hondje. Zijn achterpootjes zitten zo ver van zijn voorpootjes (ее задние лапы отстоят: «сидят» далеко от передних). Hij is vies (он грязный), zegt Jip. Maar hij is lief (но милый). Ga maar naar je baas (иди-ка к хозяину), zegt Janneke, ga maar terug (иди-ка назад). Maar het hondje wil niet terug (не хочет назад). Hij wil mee (он хочет вместе = с ними). Arm hondje (бедная собачка), zegt Janneke, heb je geen baas (у тебя нет хозяина: geen отрицание при существительном)? Het hondje kijkt haar verdrietig aan (смотрит на нее грустно: aankijken посмотреть; verdriet горе, скорбь; досада). Heb je geen huis (у тебя нет дома)? Мультиязыковой проект Ильи Франка 13

14 14 Het hondje kan niet praten (не может, не умеет разговаривать), maar zijn oogjes zeggen (но его глазки говорят): Nee, ik heb geen huis. Ga dan maar met ons mee (тогда пойдем же с нами), zegt Janneke. Ja hoor (вот послушай-ка), zegt Jip. Bij mij thuis mag je wonen (у меня дома можешь ты жить). Nee, bij mij thuis, zegt Janneke. Nee, bij mij thuis, schreeuwt Jip (кричит). Ze krijgen echt ruzie (они ссорятся: «получают настоящую ссору»). En ze vergeten de naalden (забывают). En ze komen kwaad (сердитые) bij Janneke's moeder (к маме Яннеке), het hondje achter hen aan (с собачкой позади них: achteraan сзади). Wat is dat (что это)? vraagt moeder. Waar zijn de naalden (где иголки)? En wat is dat voor een vies beest (и что это за грязное животное). t Is geen vies beest (это не грязное животное), roept Jip. t Is mijn hond (это моя собака)! Nee, mijn hond, gilt Janneke (кричит, визжит). Dan komt Jips moeder er ook bij (bijkomen присоединиться). En eindelijk mag het hondje (и наконец может собачка, разрешено собачке) bij Jip thuis in de tobbe (tobbe ушат, лохань). En als het schoon is (и если будет чистый), mag het (het оно, она, он про животное) bij Janneke in een mandje slapen (в корзинке спать). En het krijgt (krijgen) een etensbak bij Jip (и получает миску от Йипа). En ook (тоже) een etensbak bij Janneke. Nu is het hondje van hen samen (теперь собачка /принадлежит/ им обоим). En hoe heet het (и как его зовут: heten звать, называть)? Het heet Takkie. En de moeders zeggen (и мамы говорят): Die kinderen toch (ох уж эти дети: toch все-таки, все равно, же ). Je stuurt ze om naalden (ты посылаешь их за иголками: sturen посылать) en ze komen met een hond thuis (а они приходят домой с собакой). Мультиязыковой проект Ильи Франка 14

15 15 Ze komen thuis met een hondje Janneke, zegt moeder, weet je de winkel van Smit? De winkel van lapjes en van wol? Ja, zegt Janneke. Ga daar eens een pakje naalden halen, zegt moeder. Fijne naalden, geen grove. Goed, zegt Janneke. En ze roept Jip. Ga je mee naalden kopen? Daar gaan ze samen. Het is mooi weer. N er is veel te zien op straat. Er is een vrouw met bloemen. En een kar met pruimen. Jip en Janneke krijgen ieder een pruim van de pruimenman. Kijk, dat hondje loopt met ons mee, zegt Jip. Ja, zegt Janneke, wat een gek hondje. Wat een gek lang hondje. Zijn achterpootjes zitten zo ver van zijn voorpootjes. Hij is vies, zegt Jip. Maar hij is lief. Ga maar naar je baas, zegt Janneke, ga maar terug. Maar het hondje wil niet terug. Hij wil mee. Arm hondje, zegt Janneke, heb je geen baas? Het hondje kijkt haar verdrietig aan. Heb je geen huis? Het hondje kan niet praten, maar zijn oogjes zeggen: Nee, ik heb geen huis. Ga dan maar met ons mee, zegt Janneke. Ja hoor, zegt Jip. Bij mij thuis mag je wonen. Nee, bij mij thuis, zegt Janneke. Nee, bij mij thuis, schreeuwt Jip. Ze krijgen echt ruzie. En ze vergeten de naalden. En ze komen kwaad bij Janneke's moeder, het hondje achter hen aan. Wat is dat? vraagt moeder. Waar zijn de naalden? En wat is dat voor een vies beest. t Is geen vies beest, roept Jip. t Is mijn hond! Мультиязыковой проект Ильи Франка 15

16 16 Nee, mijn hond, gilt Janneke. Dan komt Jips moeder er ook bij. En eindelijk mag het hondje bij Jip thuis in de tobbe. En als het schoon is, mag het bij Janneke in een mandje slapen. En het krijgt een etensbak bij Jip. En ook een etensbak bij Janneke. Nu is het hondje van hen samen. En hoe heet het? Het heet Takkie. En de moeders zeggen: Die kinderen toch. Je stuurt ze om naalden en ze komen met een hond thuis. Pantoffeltjes (тапочки) Janneke heeft pantoffeltjes aan. (Яннеке приходит в тапочках; heeft aan имеет на /себе/). Ze zijn zo mooi (они такие красивые)! Het zijn net konijntjes (совсем /как/ кролики; net совсем, как раз, прямо-таки). Ze hebben oortjes en oogjes (у них есть ушки и глазки). Janneke heeft ze pas gekregen (Яннеке их только что получила). En ze is er heel trots op (и она ими очень гордится; trots zijn op iets гордиться чем-либо). Kijk, zegt ze tegen Jip (смотри, говорит она Йипу). Heb ik gekregen van tante (мне их подарила /дала/ тетя: «я их получила»; krijgen получать). Jip vindt ze prachtig (Йипу они очень нравятся: «он находит их замечательными»). Mag ik ze even aan? Zeurt hij (можно мне их надеть? ноет он; even ровный, равный; точно, как раз; немного, чуть-чуть). Even dan, zegt Janneke (/можно/ немножко; dan тогда). Maar je mag ze niet kapot maken, hoor (но только не порви: «тебе нельзя их порвать»; hoor «слушай», здесь как усилительная частица). Ze doet de pantoffeltjes uit (она снимает тапочки; doen uit cнимать). En Jip past ze aan (и Йип примеряет их). Maar ze zijn een beetje te klein voor Jip Мультиязыковой проект Ильи Франка 16

17 17 (но они ему немножко малы). Hij trekt en trekt (он тянет и тянет). En het gaat niet (и не получается: «не идет»). Pas op, ze gaan kapot, hoor, zegt Janneke (осторожно, они рвутся, говорит Яннеке). Wat jammer, ze zijn echt te klein (как жалко, они и правда маловаты). Jij moet ook pantoffeltjes vragen, zegt Janneke. Aan je tante (ты должен = тебе надо тоже тапочки попросить, говорит Яннеке. У тети.) Goed, zegt Jip, dat zal ik doen (хорошо, говорит Йип, я так и сделаю). Doe jij ze maar weer aan (надень их снова). Maar dan komt Takkie aanlopen (но тут прибегает Такки: «приходит, прибежав»). Hij pakt een pantoffeltje en rent ermee weg (он хватает один тапочку и убегает с ней). O, o, wat verschrikkelijk (о, какой ужас: «сколь ужасно»)! Hij denkt natuurlijk dat het een echt konijntje is (он, конечно, подумал, что это настоящий кролик; konijntje кроличек, маленький кролик). Hij loopt ermee de tuin in. Janneke holt er achteraan (он бежит с ним /тапком/ в сад. Яннеке несется за ним, вслед). En Jip loopt er ook heel hard achteraan (и Йип бежит тоже быстро за ними). En ze schreeuwen allebei hеel hard: Takkie! (И они оба кричат очень громко: Такки!) Maar Takkie gaat over de heg (но Такки уходит через забор). En in de tuin van de buurman (и /убегает/ в сад соседа). En daar zit hij nu, met het pantoffeltje (и там теперь сидит с тапочкой). Takkie! huilt Janneke (Такки! Плачет Яннеке). Takkie! bruilt Jip (Такки! Ревет Йип). Gelukkig komt de buurman haastig aanlopen (на счастье, прибегает сосед; haastig торопливо). Hij pakt het pantoffeltje uit Takkies bek (и он вынимает тапочку у Такки изо рта; bek рот, пасть, морда). En hij geeft het aan Janneke (и дает ее Яннеке). Over de heg (через забор). Het is nog heel, zegt Janneke. Stoute Tak. (Она еще целая, говорит Яннеке. Глупый Так.) Kom hier, zegt Jip. (Иди сюда, говорит Йип). Maar Takkie komt niet (но Такки не подходит). Hij weet dat het heel stout van hem was (он знает, что плохо себя вел: «что это было очень дерзко с его Мультиязыковой проект Ильи Франка 17

18 18 стороны»; stout смелый, дерзкий; непослушный). En hij steekt zijn staart tussen zijn beentjes (он держит, /опускает/ хвост между ног; steken колоть, тыкать; засовывать). Jip en Janneke gaan naar binnen (Йип и Яннеке заходят внутрь = в дом). Janneke heeft de pantoffeltjes weer aan (тапочки снова /надеты/ на Яннеке). En ze zegt: Nou doe ik ze nooit meer uit. (И она говорит: Ну, теперь я их никогда не сниму!) Pantoffeltjes Janneke heeft pantoffeltjes aan. Ze zijn zo mooi! Het zijn het konijntjes. Ze hebben oortjes en oogjes. Janneke heeft ze pas gekregen. En ze is er heel trots op. Kijk, zegt ze tegen Jip. Heb ik gekregen van tante. Jip vindt ze prachtig. Mag ik ze even aan? Zeurt hij. Even dan, zegt Janneke. Maar je mag ze niet kapot maken, hoor. Ze doet de pantoffeltjes uit. En Jip past ze aan. Maar ze zijn een beetje te klein voor Jip. Hij trekt en trekt. En het gaat niet. Pas op, ze gaan kapot, hoor, zegt Janneke. Wat jammer, ze zijn echt te klein. Jij moet ook pantoffeltjes vragen, zegt Janneke. Aan je tante. Goed, zegt Jip, dat zal ik doen. Doe jij ze maar weer aan. Maar dan komt Takkie aanlopen. Hij pakt een pantoffeltje en rent ermee weg. O, o, wat verschrikkelijk! Hij denkt natuurlijk dat het een echt konijntje is. Hij loopt ermee de tuin in. Janneke holt er achteraan. En Jip loopt er ook heel hard achteraan. En ze schreeuwen allebei heel hard: Takkie! Maar Takkie gaat over de heg. En in de tuin van de buurman. En daar zit hij nu, met het pantoffeltje. Takkie! huilt Janneke. Мультиязыковой проект Ильи Франка 18

19 19 Takkie! bruilt Jip. Gelukkig komt de buurman haastig aanlopen. Hij pakt het pantoffeltje uit Takkies bek. En hij geeft het aan Janneke. Over de heg. Het is nog heel, zegt Janneke. Stoute Tak. Kom hier, zegt Jip. Maar Takkie komt niet. Hij weet dat het heel stout van hem was. En hij steekt zijn staart tussen zijn beentjes. Jip en Janneke gaan naar binnen. Janneke heeft de pantoffeltjes weer aan.en ze zegt: Nou doe ik ze nooit meer uit. Knotje (Клубочек) In de wei zijn twee schapen (на лугу две овцы: zijn быть, существовать). Ze hebben lammetjes (у них: «они имеют» ягнятки). Elk twee lammetjes (у каждой /по/ два ягненочка). Jip en Janneke gaan kijken (идут посмотреть). Die daar is het liefste, zegt Janneke (тот, который там, самый миленький, говорит Яннеке). Ja, zegt Jip, die springt zo hoog (он прыгает так высоко). En wat een mooie krulletjes (и какие красивые кудряшки)! De boer komt ook (крестьянин приходит тоже). Dag, zegt hij (здравствуйте, говорит он). Vind je ze lief (они тебе нравятся: «ты находишь их милыми»)? Heel lief, zegt Jip (/они/ очень милые, говорит Йип), en deze is het leukste (а этот самый лучший: leuk милый, приятный, хороший). Goed, zegt de boer (хорошо, говорит крестьянин). Dat is dan jullie lammetje (тогда это твой ягненочек). Geef hem maar een naam (дай же ему имя: maar но, а, же). En speel er maar mee (и играй с ним: mee вместе). Dan gaat de boer weg (потом уходит крестьянин). En Janneke zegt: Hoe heet ons lammetje (как зовут нашего ягненочка)? Piet, zegt Jip. Мультиязыковой проект Ильи Франка 19

20 20 Nee, zegt Janneke (нет, говорит Яннеке). Lammetjes heten geen Piet (ягняток зовут не Пит = не зовут так). Het heet Knotje (его зовут Клубочек). Want het is net een knotje wol (потому что он совсем как клубочек шерсти). We nemen het mee naar huis, zegt Jip (мы возьмем его с собой домой). Zou dat dan mogen (разве это возможно: «было бы это тогда можно»)? Natuurlijk, het is toch van ons (конечно, он же наш)? De boer heeft het gezegt (так крестьянин сказал). En Jip en Janneke pakken samen het lammetje op (вместе забирают ягненочка с собой: oppakken забрать). Het spartelt wel (он же барахтается: wel хорошо; утвердительная частица). En het roept: Meeeeee (и кричит: мееееее)! Kom maar, zegt Jip (пошли же). We gaan naar mijn moeder (мы пойдем к моей маме). En ze nemen het lammetje mee naar huis (и они берут ягненочка с собой домой). Wat is dat nou? zegt Jips moeder (что это такое говорит мама Йипа: nou ну!). Dat is Knotje, zegt Jip (это Клубочек). Hij is van ons (он наш). De boer heeft het zelf gezegt (крестьянин сам так сказал). Maar wij kunnen toch geen schaap houden, zegt moeder (но мы же не можем овцу держать, говорит мама). Wat moeten we daarmee (что мы должны с ней /делать/)? Hè, toe noe, zeuren Jip en Janneke (Ну пожалуйста; toe к; давай!; toe noe брось, хватит! ноют Йип и Яннеке). Hoor eens, zegt moeder (слушайте «одно» = вот что я вам скажу). Dat lammetje wil naar zijn moeder terug (этот ягненочек хочет назад к своей маме). Wat zou jij ervan zeggen, Jip (что бы ты сказал, Йип), als en een grote jongen kwam, die jou meenam (если /бы/ большой мальчик пришел /который/ и тебя с собой взял)? Die jou meenam naar zijn huis (который тебя взял бы к себе домой)? Dat kan toch niet (так же нельзя)? En de moeder van het schaapje is nou ongerust (и мама овечки теперь обеспокоена; gerust спокойный, безмятежный). Maar het is van ons, zegt Janneke (но она наша). Мультиязыковой проект Ильи Франка 20

21 21 Ja, zegt moeder, het is van jullie (да, говорит мама, она ваша). Hier heb je een blauw lintje (вот тебе голубая ленточка). Doe dat maar om zijn halsje (надень: делай ее ей на шею). En zet dan weer bij zijn moeder (и отнеси ее назад к ее маме: zetten ставить, помещать). Dan zal het lammetje zoooo blij zijn (этому будет ягненочек оооооочень рад: «тогда он будет тааак рад»). En dan weet je toch dat het jullie lammetje is (и тогда вы точно /будете/ знать, что этот ягненочек ваш). En zo gaat het lammetje weer terug naar de wei (и так вернулся ягненочек назад на пастбище). Het krijgt een blauw lintje om (на нем /он получил/ голубая ленточка). Dag Knotje, zegt Jip (до свидания, Клубочек). Dag Knotje, zegt Janneke. Morgen komen we terug (завтра мы придем назад). Mèèè, zegt Knotje. Knotje In de wei zijn twee schapen. Ze hebben lammetjes. Elk twee lammetjes. Jip en Janneke gaan kijken. Die daar is het liefste, zegt Janneke. Ja, zegt Jip, die springt zo hoog. En wat een mooie krulletjes! De boer komt ook. Dag, zegt hij. Vind je ze lief? Heel lief, zegt Jip, en deze is het leukste. Goed, zegt de boer. Dat is dan jullie lammetje. Geef hem maar een naam. En speel er maar mee. Dan gaat de boer weg. En Janneke zegt: Hoe heet ons lammetje? Piet, zegt Jip. Nee, zegt Janneke. Lammetjes heten geen Piet. Het heet Knotje. Want het is net een knotje wol. We nemen het mee naar huis, zegt Jip. Мультиязыковой проект Ильи Франка 21

22 22 Zou dat dan mogen? Natuurlijk, het is toch van ons? De boer heeft het gezegt. En Jip en Janneke pakken samen het lammetje op. Het spartelt wel. En het roept: Meeeeee! Kom maar, zegt Jip. We gaan naar mijn moeder. En ze nemen het lammetje mee naar huis. Wat is dat nou? zegt Jips moeder. Dat is Knotje, zegt Jip. Hij is van ons. De boer heeft het zelf gezegt. Maar wij kunnen toch geen schaap houden, zegt moeder. Wat moeten we daarmee? Hè, toe noe, zeuren Jip en Janneke. Hoor eens, zegt moeder. Dat lammetje wil naar zijn moeder terug. Wat zou jij ervan zeggen, Jip, als en een grote jongen kwam, die jou meenam? Die jou meenam naar zijn huis? Dat kan toch niet? En de moeder van het schaapje is nou ongerust. Maar het is van ons, zegt Janneke. Ja, zegt moeder, het is van jullie. Hier heb je een blauw lintje. Doe dat maar om zijn halsje. En zet dan weer bij zijn moeder. Dan zal het lammetje zoooo blij zijn. En dan weet je toch dat het jullie lammetje is. En zo gaat het lammetje weer terug naar de wei. Het krijgt een blauw lintje om. Dag Knotje, zegt Jip. Dag Knotje, zegt Janneke. Morgen komen we terug. Mèèè, zegt Knotje. Opa is er (дедушка здесь) Ga je mee? vraagt Janneke. Mijn opa is er. (Пойдешь со мной? спрашивает Яннеке. Мой дедушка пришел: is er здесь). Мультиязыковой проект Ильи Франка 22

23 23 Jip wil wel mee. (Йип хочет вместе /к ней/: mee вместе с...). Want Janneke s opa kan zo fijn spelen. (Потому что дедушка Яннеке так хорошо умеет играть). Ik heb iets meegebracht, zegt opa. (Я что-то с собой принес, говорит дед; brengen приносить) Voor jullie allebei. (Для вас обоих). Janneke krijgt een heel klein negerpopje. (Яннеке получает очень маленького негритенка: pop кукла; popje куколка). En Jip krijgt een heel klein bootje. (И Йип получает очень маленькую лодочку). Leuk, zegt Jip. (Здорово! leuk забавный, смешной, потешный, приятный). Nou gaan we het kleine poppetje laten varen. (Ну, теперь мы эту куколку пустим плавать). In het kleine bootje (в маленькой лодочке.) Opa vindt dat ook leuk. (Дедушка находит это тоже отличной идеей). Hij gaat met Jip en Janneke naar de bijkeuken. (Он идет вместе с Йипом и Яннеке в наружную кухню /кухня во дворе/; bij у, около, возле, при). En daar nemen ze een teil. (И там берут они корыто.) Een grote teil vol water. (Большое корыто, полное воды). En dan gaat het poppetje uit varen. (и там куколка отправляется в плаванье: uit наружу). Jip en Janneke blazen in het water. (дуют на воду). Want er komt storm. (Потому что начинается шторм). En het schip slaat om. (И корабль переворачивается: omslaan переворачиваться). O, o, het arme negertje valt in het water. (Ой! Бедный негритенок падает в воду). Maar Jip en Janneke redden hem. (Спасают его). Nog net op tijd. (Как раз вовремя: «еще точно вовремя»). En dan hebben ze er ineens genoeg van. (и тогда они вдруг /чувствуют, что/ уже хватит.) Nou gaan we paarden rijden, zegt Janneke. (Ну, теперь давай поедем на лошади). In de huiskamer. (В гостиной). Opa moet het paard zijn. (Дедушка должен быть лошадью). Hij loopt op handen en kniёn. (Он ходит на четвереньках: «руках и коленках»). En Jip klimt er bovenop. (А Йип карабкается «наверх» на него). Ik ook, roept Janneke. (И я тоже, кричит Яннеке). Мультиязыковой проект Ильи Франка 23

24 24 Vooruit maar, zegt opa. (давай же: «вперед» же, говорит дедушка). Kom er ook maar op. (Давай тоже /залезай/). Kijk, nou heeft het paard twee ruiters. (смотрите, теперь на лошади двое всадников). Van hots, hots, hots (hotsen трястись /например, в экипаже/). Janneke s moeder roept: Nee, jongens, dat gaat zo niet. (Мама Яннеке кричит: Нет, так не пойдет: jongen мальчик, парень, но это слово часто применяется совсем не по адресу). Straks breekt het arme paard. (Вот-вот сломается бедная лошадь: straks вскоре, вот-вот). Twee ruiters is te veel. (Два всадника слишком много). Ieder op zijn beurt. (Каждый по очереди). En niet te lang. (И не слишком долго). Opa blijft de hele middаg spelen. (Дедушка остается играть весь день). En hij vertelt nog een mooi verhaal. (И еще он рассказывает интересный: «красивый» рассказ). En dan gaat opa weer weg. (А потом дедушка вновь уходит). Fijn was het, hè? vraagt Janneke. (Хорошо было, да? спрашивает Яннеке). Ja, zegt Jip, jouw opa is veel leuker dan mijn opa. (да, говорит Йип. Твой дедушка гораздо лучше, интереснее, чем мой). Maar je hebt toch ook een lieve opa, zegt Janneke. (Но у тебя тоже очень хороший: «милый» дедушка). Ja, zegt Jip. Hij is wel lief. (Да, говорит Йип. Он и правда милый.) Maar hij is nooit paard. (Но он никогда /не бывает/ лошадью). Tja, zegt moeder, niet iedereen heeft een opa die paard is. (Да-а, говорит мама, не у каждого есть дедушка-лошадь: «который лошадь»). Opa is er Ga je mee? vraagt Janneke. Mijn opa is er. Jip wil wel mee. Want Janneke s opa kan zo fijn spelen. Ik heb iets meegebracht, zegt opa. Voor jullie allebei. Janneke krijgt een heel klein negerpopje. En Jip krijgt een heel klein bootje. Мультиязыковой проект Ильи Франка 24

25 25 Leuk, zegt Jip. Nou gaan we het kleine poppetje laten varen. In het kleine bootje. Opa vindt dat ook leuk. Hij gaat met Jip en Janneke naar de bijkeuken. En daar nemen ze een teil. Een grote teil vol water. En dan gaat het poppetje uit varen. Jip en Janneke blazen in het water. Want er komt storm. En het schip slaat om. O, o, het arme negertje valt in het water. Maar Jip en Janneke redden hem. Nog net op tijd. En dan hebben ze er ineens genoeg van. Nou gaan we paarden rijden, zegt Janneke. In de huiskamer. Opa moet het paard zijn. Hij loopt op handen en kniёn. En Jip klimt er bovenop. Ik ook, roept Janneke. Vooruit maar, zegt opa. Kom er ook maar op. Kijk, nou heeft het paard twee ruiters. Van hots, hots, hots. Janneke s moeder roept: Nee, jongens, dat gaat zo niet. Straks breekt het arme paard. Twee ruiters is te veel. Ieder op zijn beurt. En niet te lang. Opa blijft de hele middag spelen. En hij vertelt nog een mooi verhaal. En dan gaat opa weer weg. Fijn was het, hè? vraagt Janneke. Ja, zegt Jip, jouw opa is veel leuker dan mijn opa. Maar je hebt toch ook een lieve opa, zegt Janneke. Ja, zegt Jip. Hij is wel lief. Maar hij is nooit paard. Tja, zegt moeder, niet iedereen heeft een opa die paard is. Boodschappen doen (за покупками: «покупки делать») Moeder zegt: Willen jullie een boodschappen doen? (Мама сказала: Вы не сходите ли в магазин? Willen в данном случае вежливая просьба) Hier heb je Мультиязыковой проект Ильи Франка 25

26 26 een mandje. (Вот тебе корзинка.) Haal een pond kaas op de hoek, weet je wel? (возьми фунт /полкило/ сыра /в магазине/ на углу, знаешь /где/?) Jip en Janneke nemen het mandje. (Берут корзинку). En ze gaan naar de winkel op de hoek. (И они идут в магазин на углу). Takkie gaat mee. (Такки идет с ними). Takkie gaat altijd mee. (Такки всегда ходит с ними). Kijk, zegt Jip, wat een grote hond daar aankomt. (Смотри, говорит Йип, какая большая собака там идет, подходит). Dat is Hector van de boer, zegt Janneke. (Это Гектор, /собака/ крестьянина /вероятно, по соседству есть ферма/, говорит Яннеке). Die is heel groot, maar hij doet niks. (Она очень большая, но ничего /плохого/ не делает). Takkie begint te brommen. (Такки начинает рычать). En hij blaft. (И лает). En hij wil naar de grote hond toe. (И он хочет к большой собаке). Hier blijven, Tak, zegt Jip. (Стоять, Так, говорит Йип. Букв.: оставайся здесь). Maar Takkie blijft niet bij Jip. (Но Такки не хочет оставаться около Йипа). Hij gaat erop af. (Он идет туда). O, o, nou gaan ze vechten. (О-о! Они дерутся, затевают драку!). Ze rollen en grommen. (Они катаются /по земле/ и рычат). En de haren vliegen in het rond. (И шерсть: «волосы» летает вокруг). En Takkie is zo klein en Hector is zo groot. (А Такки такой маленький, а Гектор такой большой!). Kom dan hier, Takkie, gilt Janneke. (Сюда! Такки! визжит Яннеке). Toe, Jip, haal hem weg. (Давай, Йип, оттащи его). Jip is bang voor Hector. (Йип боится Гектора). Maar hij krijgt zo n medelijden met Takkie. (Но ему так жалко Такки букв.: сочувствует, соболезнует: «получает такое сострадание»; lijden страдать). Hij gaat naar de honden toe. En hij slaat met zijn mandje. (Он идет к собакам. И бьет /их/ своей корзинкой). Daar, roept hij, niet vechten! (Эй, букв.: там! кричит он, не драться!) Hector kijkt op. Hij is erg verbaasd. (Гектор смотрит вверх = поднимает взор. Он очень, крайне удивлен: verbazen удивляться). Hij vindt het gek dat die kleine jongen hem durft te slaan. (Ему очень смешно, что такой маленький мальчик решился его ударить: gek забавный, странный, сумасшедший, чудной, диковинный). En Takkie loopt weg. (А Такки убегает). Hij jankt een Мультиязыковой проект Ильи Франка 26

27 27 beetje. (Он немножко скулит.) Zijn pootje doet pijn. (У него ножка болит: pijn doen болеть: «делать боль») Jip neemt hem op. (Забирает его). Stoute Tak, zegt hij. (Глупый = непослушный Так, говорит он). Het was jouw schuld. (Ты сам виноват: «это твоя вина»). Jij bent begonnen. (Ты /сам/ начал). Ja, zegt Janneke, jij bent begonnen. Tak! (Да, говорит Яннеке. Ты сам начал, Так). Takkie kijkt heel zielig. (Такки смотрит так жалостно). En Jip en Janneke nemen hem mee naar huis. (И Йип и Яннеке берут его, несут домой). Waar is de kaas? vraagt moeder. (Где же сыр? спрашивает мама). O ja, zegt Jip, dat is waar ook. (О! говорит Йип, /и правда/: «это правда тоже» = действительно). Maar Takkie mag niet meer mee. (Но Такки больше не пойдет с ними: «ему больше нельзя»). En dan gaan ze kaas halen. (И тогда идут они за сыром: halen доставать, доставлять). En Takkie moet thuis blijven. (А Такки должен остаться дома.) In zijn mandje. (В своей корзинке). En hij heeft erge spijt. (И /это/ ему очень жаль: «имеет ужасную досаду»). Boodschappen doen Moeder zegt: Willen jullie een boodschappen doen? Hier heb je een mandje. Haal een pond kaas op de hoek, weet je wel? Jip en Janneke nemen het mandje. En ze gaan naar de winkel op de hoek. Takkie gaat mee. Takkie gaat altijd mee. Kijk, zegt Jip, wat een grote hond daar aankomt. Dat is Hector van de boer, zegt Janneke. Die is heet groot, maar hij doet niks. Takkie begint te brommen. En hij blaft. En hij wil naar de grote hond toe. Hier blijven, Tak, zegt Jip. Maar Takkie blijft niet bij Jip. Hij gaat erop af. O, o, nou gaan ze vechten. Ze rollen en grommen. En de haren vliegen in het rond. En Takkie is zo klein en Hector is zo groot. Kom dan hier, Takkie, gilt Janneke. Toe, Jip, haal hem weg. Мультиязыковой проект Ильи Франка 27

28 28 Jip is bang voor Hector. Maar hij krijgt zo n medelijden met Takkie. Hij gaat naar de honden toe. En hij slaat met zijn mandje. Daar, roept hij, niet vechten! Hector kijkt op. Hij is erg verbaasd. Hij vindt het gek dat die kleine jongen hem durft te slaan. En Takkie loopt weg. Hij jankt een beetje. Zijn pootje doet pijn. Jip neemt hem op. Stoute Tak, zegt hij. Het was jouw schuld. Jij bent begonnen. Ja, zegt Janneke, jij bent begonnen. Tak! Takkie kijkt heel zielig. En Jip en Janneke nemen hem mee naar huis. Waar is de kaas? vraagt moeder. O ja, zegt Jip, dat is waar ook. Maar Takkie mag niet meer mee. En dan gaan ze kaas halen. En Takkie moet thuis blijven. In zijn mandje. En hij heeft erge spijt. Vadertje en moedertje (дочки-матери) Jip is de vader. En Janneke is de moeder. (Йип папа и Яннеке мама). En Janneke heeft al twee maal gevraagd: Wil je nog thee, vader? (И Яннеке уже два раза спрашивает: хочешь ты еще чаю, отец?) Alsjeblieft, zegt vader. (Пожалуйста, говорит отец). En dan drinken ze thee. (И тогда они пьют чай). Ik vind het geen leuk spel, zegt Jip. (Я нахожу, что это неинтересная игра = мне не нравится эта игра: leuk хороший, приятный, веселый ) Ik vind vader en moeder zijn vervelend (Мне кажется, что /играть в/ дочки-матери скучно). Het is alleen maar theedrinken (/Все время/ только /и делать/ чай пить). Anders niet. (Ничего другого). Dat komt omdat we geen kinderen hebben, zegt Janneke. (Это потому, что у нас нет детей, говорит Яннеке). Hebben we dan geen kinderen? vraagt Jip. (/Разве/ у нас нет детей? спрашивает Йип.) Мультиязыковой проект Ильи Франка 28

29 29 Nee, Poppejans is kapot (Нет. Попеянс сломался). Haar hoofd is eraf. (У него: «у нее» голова оторвалась: «ее голова оторвана»; af указывает направление движения вниз /например, снятие чего-либо/). Dat is heel treurig. (Это очень грустно). Een vader en een moeder met één kind (Мать и отец с одним ребенком). En dan nog een kind zonder hoofd. (И этот ребенок еще и без головы). Weet je wat? (Знаешь что?) Takkie is ons kind. (Такки /будет/ нашим ребенком). En de poes ook. (И кошка тоже). Dan gaan Jip en Janneke de poes aankleden. (Тогда стали Йип и Яннеке одевать кошку). En Takkie krijgt ook een jasje aan. (И Такки тоже получил = надел курточку). En een petje op. (И кепочку надел). En dan gaan vader en moeder rijden met de kinderwagen. (И пошли мама и папа с коляской). Het gaat erg leuk. (Все идет прекрасно). Maar het duurt niet lang (Но это продолжается недолго: duren длиться). Want o, de kinderen blijven niet zitten. (Потому что дети не /хотят/ сидеть). Ze springen uit de wagen. (Они выпрыгивают из коляски). Allebei (Оба). En ze proberen hun kleertjes uit te doen! (И пытаются скинуть одежду!) Hier blijven! (Спокойно! Букв.: здесь оставайтесь) roepen vader en moeder. (Кричат мама и папа). Maar het helpt niet. (Но это не помогает). De kinderen lopen weg. (Дети убегают). Nu komt Jannekes moeder eraan. (Приходит мама Яннеке). Wat doen jullie daar? zegt ze. (Что вы там делаете? говорит она). Kijk nu toch, die arme dieren. (Вы посмотрите-ка, бедные животные!) Kleed ze eens gauw uit! (Быстро разденьте их! Kleed uit раздевать). Je mag een poes en een hond niet aankleden. (Нельзя кошку и собаку одевать). Dat vinden ze zo naar. (Это им очень противно). Jip en Janneke pakken de poes en de hond beet. (Йип и Яннеке держат крепко кошку и собаку; bijten кусать/ся/; beethebben схватить зубами; схватить, задержать /например, вора/). En trekken gauw de kleertjes uit. (И быстро стягивают /с них/ одежду). Jammer. Het was net zo echt. (Жаль. Было /все/ как на самом деле: echt настоящий) Мультиязыковой проект Ильи Франка 29

30 30 Nu gaan ze weer thee drinken. (Теперь идут они снова чай пить). Vader en moeder met één kapot poppekind. (Мать и отец с одним поломанным игрушечным ребенком). Een kind zonder hoofd. (/с/ ребенком без головы). Vadertje en moedertje Jip is de vader. En Janneke is de moeder. En Janneke heeft al twee maal gevraagd: Wil je nog thee, vader? Alsjeblieft, zegt vader. En dan drinken ze thee. Ik vind het geen leuk spel, zegt Jip. Ik vind vader en moeder zijn vervelend. Het is alleen maar theedrinken. Anders niet. Dat komt omdat we geen kinderen hebben, zegt Janneke. Hebben we dan geen kinderen? vraagt Jip. Nee, Poppejans is kapot. Haar hoofd is eraf. Dat is heel treurig. Een vader en een moeder met één kind. En dan nog een kind zonder hoofd. Weet je wat? Takkie is ons kind. En de poes ook. Dan gaan Jip en Janneke de poes aankleden. En Takkie krijgt ook een jasje aan. En een petje op/ En dan gaan vader en moeder rijden met de kinderwagen. Het gaat erg leuk. Maar het duurt niet lang. Want o, de kinderen blijven niet zitten. Ze springen uit de wagen. Allebei. En ze proberen hun kleertjes uit te doen! Hier blijven! roepen vader en moeder. Maar het helpt niet. De kinderen lopen weg. Nu komt Jannekes moeder eraan. Wat doen jullie daar? zegt ze. Kijk nu toch, die arme dieren. Kleed ze eens gauw uit! Je mag een poes en een hond niet aankleden. Dat vinden ze zo naar. Jip en Janneke pakken de poes en de hond beet. En trekken gauw de kleertjes uit. Jammer. Het was net zo echt. Мультиязыковой проект Ильи Франка 30