Partijen zullen hierna [eiser] en [gedaagde 2] worden genoemd. Gedaagden zullen afzonderlijk worden aangeduid als Save-Me en [gedaagde 2].

Transcriptie

1 [eiser] [gedaagde 2] SAVE-ME B.V. DomJur Rechtbank Amsterdam Zaaknummer / rolnummer: C/13/ / KG ZA MW/TF ECLI:NL:RBAMS:2016:5297 Datum: 7 juli 2016 Vonnis in kort geding in de zaak van [eiser], wonende te [plaats], eiser bij dagvaarding van 7 juni 2016, advocaat mr. C. Erasmus te Amsterdam, tegen 1. de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid SAVE-ME B.V., gevestigd te Weesp, 2. [gedaagde 2], wonende te [plaats], gedaagden, verschenen bij gemachtigde [naam 3] van BSL Bedrijfsadviesbureau te [plaats]. Partijen zullen hierna [eiser] en [gedaagde 2] worden genoemd. Gedaagden zullen afzonderlijk worden aangeduid als Save-Me en [gedaagde 2]. 1 De procedure Ter terechtzitting van 23 juni 2016 heeft [eiser] gesteld en gevorderd overeenkomstig de in fotokopie aan dit vonnis gehechte dagvaarding en de tevens aangehechte eisvermeerdering. [gedaagde 2] heeft verweer gevoerd met conclusie tot weigering van de gevraagde voorziening. Beide partijen hebben producties en een pleitnota in het geding gebracht. Na verder debat hebben partijen verzocht vonnis te wijzen. Ter zitting waren aanwezig: [eiser] met zijn advocaat en namens [gedaagde 2] [naam 1] alsmede [naam 2]. 2 De feiten 2.1. [eiser] en [gedaagde 2] hebben enige tijd de vennootschap onder firma Safe-ID vof gevoerd. Onder de naam Safe id bood de vennootschap producten en aanvullende diensten aan die de persoonlijke veiligheid verhogen. Meer specifiek betreft het producten die personen kunnen dragen, zoals polsarmbanden, met een digitale code die via internet of een daarvoor gemaakte app kan worden uitgelezen en waarmee in voorkomende gevallen persoonlijke en medische gegevens snel beschikbaar zijn. Als gevolg van een verslechterde samenwerking hebben [eiser] en [gedaagde 2] besloten om uit elkaar te gaan. Hun afspraken zijn in een uittredingsovereenkomst vastgelegd op 16 februari Onder meer is daarin bepaald dat [gedaagde 2] afstand nam van alle rechten betrekking tot Safe-ID vof en dat hij geen concurrentiebeding had [eiser] heeft de onderneming als eenmanszaak voortgezet onder dezelfde handelsnaam Safe id. De vennootschap had een Benelux beeldmerk gedeponeerd, dat [eiser] op naam van zijn eenmanszaak Safe-ID heeft laten zetten. Zijn handelsnaam gebruikt hij met hetzelfde beeld als het beeldmerk:

2 2.3. [eiser] maakt voor het aanbieden van zijn producten en diensten gebruik van de website De homepage ziet er als volgt uit: 2.4. [gedaagde 2] is enig bestuurder en aandeelhouder van Save-Me B.V. Sinds april 2016 verhandelt [gedaagde 2] soortelijke producten en diensten als [eiser] onder de merk- en handelsnaam Save-me. Het volgende Benelux beeldmerk is op naam van [gedaagde 2] ingeschreven: 2.5. De homepage van de website die [gedaagde 2] gebruikt voor het verhandelen van de producten ziet er als volgt uit: 2.6. [gedaagde 2] heeft naast de domeinnamen en ook de domeinnamen en vastgelegd. De domeinnamen leiden op internet alle naar de homepage van

3 3 Het geschil 3.1. [eiser] vordert samengevat en na vermeerdering van eis -: - [gedaagde 2] op straffe van een dwangsom te veroordelen om het gebruik van de handelsnamen Save-me en Save-id en het gebruik van de domeinnamen te staken, - [gedaagde 2] op straffe van een dwangsom te veroordelen om dat domeinnamen over te dragen aan [eiser], - [gedaagde 2] te veroordelen tot betaling van een voorschot op schadevergoeding van ,-, - de termijn voor het instellen van de eis in de hoofdzaak als bedoeld in artikel 1019i van het Wetboek van Burgerlijke rechtsvordering (Rv) te bepalen op zes maanden, - [gedaagde 2] te veroordelen tot betaling van de juridische kosten als bedoeld in artikel 1019h Rv van 8.490,57 inclusief btw alsmede van de volledige proceskosten [eiser] stelt daartoe, kort gezegd, dat [gedaagde 2] al tijdens de samenwerking in de vennootschap onder firma heimelijk bezig was met de activiteiten voor zijn nieuwe onderneming. Volgens [eiser] hoefde hij, ook al is in de uittredingsovereenkomst afgesproken dat [gedaagde 2] geen concurrentiebeding had, geen directe concurrentie te verwachten. De handels- en domeinnamen die [gedaagde 2] gebruikt zijn veel te gelijkend aan de handelsnaam van [eiser] en daar is verwarring van te duchten. Deze stelling wordt opgevat als een beroep op artikel 5 van de Handelsnaamwet (Hnw). Ook maakt [gedaagde 2] inbreuk op het merkrecht van [eiser]. Kennelijk beroept [eiser] zich op artikel 2.20 lid 1 sub b van het Benelux Verdrag intellectuele Eigendom (BVIE). Dit maakt dat tevens sprake is van wanprestatie, gelet op de afspraken in de uittredingsovereenkomst. Het handelen van [gedaagde 2] is ook onrechtmatig, aldus [eiser]. Hij stelt een spoedeisend belang te hebben bij zijn vorderingen [gedaagde 2] voert daartegen in het kort het volgende aan. De voorzieningenrechter van de rechtbank Amsterdam is niet bevoegd om van het geschil kennis te nemen. Bovendien is [eiser] niet ontvankelijk in zijn vorderingen, omdat hij in een bericht van 13 februari 2015 aan [gedaagde 2] heeft bericht dat deze vrij was om iets soortgelijks als Safe-ID te beginnen. Dit verweer wordt opgevat als een beroep op rechtsverwerking. Ook is [gedaagde 2] rauwelijks gedagvaard en heeft [eiser] niet voldaan aan zijn stelplicht. Er is daarnaast geen spoedeisend belang bij de vorderingen. [gedaagde 2] betwist voorts dat inbreuk wordt gemaakt op enig recht van [eiser] en concludeert tot niet-ontvankelijkheid dan wel afwijzing van de vorderingen van [eiser], met zijn veroordeling in de juridische kosten van [gedaagde 2], begroot op 7.394,61 inclusief btw en in de volledige proceskosten. 4 De beoordeling 4.1. In de uittredingsovereenkomst hebben [eiser] en [gedaagde 2] bepaald dat alle geschillen die tussen hen ontstaan naar aanleiding van de overeenkomst en andere handelingen in samenhang met de overeenkomst zoals onrechtmatige daden, zullen worden berecht door de rechtbank te Amsterdam. [eiser] grondt zijn vorderingen onder andere op de stelling dat [gedaagde 2] zich niet aan de uittredingsovereenkomst heeft gehouden en onrechtmatig handelt door producten en diensten aan te bieden die soortgelijk zijn aan die van [eiser]. Daarom acht de voorzieningenrechter zich op grond van de forumkeuzebepaling bevoegd om van de vorderingen kennis te nemen [gedaagde 2] wordt niet gevolgd in het verweer dat [eiser] niet ontvankelijk is in zijn vorderingen. De vraag of [eiser] zijn rechten heeft verwerkt vergt een inhoudelijke beoordeling, zodat het verweer niet aanstonds tot niet ontvankelijkheid leidt. En indien [gedaagde 2] rauwelijks is gedagvaard betekent dat nog niet dat [eiser] niet in zijn vorderingen kan worden ontvangen. Mogelijk kan een dagvaarding zonder voorafgaande

4 sommatie gevolgen hebben voor de hoogte van een kostenveroordeling, maar het staat niet aan ontvankelijkheid in de weg. Tot slot zijn de stellingen van [eiser] en de daaraan ten grondslag gelegde feiten naar het oordeel van de voorzieningenrechter voldoende duidelijk in de dagvaarding vermeld De gevorderde voorzieningen strekken er mede toe dat een eind wordt gemaakt aan de door [eiser] gestelde inbreuk op zijn handelsnaam- en merkrecht. Deze door [eiser] ervaren inbreuk geeft hem een spoedeisend belang om in rechte daartegen op te komen, teneinde te voorkomen dat die inbreuk voortduurt Kern van het geschil is de vraag of de handels- en merknaam Save-me overeenstemt met dan wel slechts in geringe mate afwijkt van de handels- en merknaam Safe id. Dezelfde vraag betreft de beide beeldmerken. De onderlinge vergelijking vergt een globale beoordeling op basis van alle relevante omstandigheden van het geval. Op basis van de punten van overeenstemming en verschil moet het uiteindelijke oordeel worden gevormd, welk oordeel moet berusten op de totaalindruk die door beide handelsnamen/merken bij de gemiddelde consument van de aangeboden producten en diensten wordt achtergelaten. Daarbij zijn relevant de aard van de producten en diensten en de omstandigheden waaronder deze in het economisch verkeer worden gebracht In dit geval gaat het om producten en diensten met, naar de voorzieningenrechter ter zitting heeft begrepen, een lage aanschafprijs van enkele euro s. Via de websites van partijen kunnen deze worden besteld. De namen Safe id en Save-me zijn beide Engelstalig en de gemiddelde Nederlandse consument zal beide namen in verband brengen met het begrip persoonlijke veiligheid. Auditief vertonen beide namen eveneens een aanzienlijke, maar niet volledige overeenstemming. Ook visueel is er enige mate van overeenstemming door de woorden safe en save en doordat in beide namen het teken van een hart is verwerkt. Er zijn ook verschillen, met name omdat de betekenis van safe id anders is dan die van save me en de beeldmerken wat betreft lettertype en de kleuren groen en geel niet overeenstemmen. Verder hebben beide namen een gering onderscheidend vermogen omdat deze vooral beschrijvend zijn. Het beeldmerk Safe id geniet, naar moet worden aangenomen, bij het relevante publiek geringe bekendheid. Ter zitting is er tevens door [gedaagde 2] op gewezen dat er ook andere aanbieders op internet zijn van vergelijkbare producten (dragers van persoonlijke gegevens in de vorm van polsbanden) onder namen als Safe ID, Keep me Safe en ChildSafeID. Al met al luidt de conclusie dat de namen Safe id en Save-me en de beeldmerken van partijen onvoldoende overeenstemming vertonen om een inbreuk aan te nemen zoals door [eiser] gesteld. Dat er mensen zijn die zich in de namen hebben vergist betekent nog niet dat er verwarringsgevaar is. [eiser] heeft niet gesteld dat iemand bij vergissing een product of dienst van Save-me heeft aangeschaft terwijl hij dat van Safe id wilde kopen of dat iemand een economische band tussen beide ondernemingen van partijen heeft aangenomen. Bovendien heeft hij slechts een zeer gering aantal gevallen van vergissing genoemd. Verwarring bij een enkeling betekent nog niet dat er daarmee verwarring bij het relevante publiek is Van inbreuk op het handelsnaamrecht of merkenrecht van [eiser] is dus geen sprake. [eiser] heeft zich er tevens op beroepen dat [gedaagde 2] handelt in strijd met de uittredingsovereenkomst en onrechtmatig handelt door [eiser] te beconcurreren. Daarbij heeft [eiser] erop gewezen dat hij niet op de concurrerende activiteiten bedacht hoefde te zijn. [eiser] kan hierin echter niet worden gevolgd. [gedaagde 2] heeft een van [eiser] in het geding gebracht van 13 februari 2015, dus drie dagen voordat de uittredingsovereenkomst is getekend waarin met zoveel woorden is bepaald dat [gedaagde 2] geen concurrentiebeding heeft. In de mail schrijft [eiser] onder meer: Je hebt geen concurrentiebeding en bent vrij om iets soortgelijks als Safe-ID te beginnen. [eiser] heeft zijn stelling in het licht van deze onvoldoende inzichtelijk gemaakt, te meer nu [gedaagde 2] eerst ruim een jaar later met het verhandelen van hun producten

5 en diensten zijn begonnen. De vorderingen van [eiser], waaronder de vordering tot betaling van een voorschot op schadevergoeding, stuiten ook daarop af Wel is, zoals ter zitting al aan partijen is meegedeeld, het gebruik van de domeinnaam om door te linken naar de website in strijd met het handelsnaamrecht van [eiser]. Het gebruik van de domeinnaam wordt voorshands als het voeren van een handelsnaam aangemerkt. De naam is vrijwel gelijk aan de handelsnaam van [eiser] (alleen de f en de v verschillen) en daarom is hier wel verwarring te duchten. De vorderingen die betrekking hebben op deze domeinnaam zullen worden toegewezen zoals hierna onder De beslissing weergegeven. De dwangsom zal worden gematigd en gemaximeerd Partijen worden over en weer op onderdelen in het (on)gelijk gesteld. Daarom zullen de proceskosten worden gecompenseerd zodat iedere partij de eigen kosten draagt. 5 De beslissing De voorzieningenrechter 5.1. veroordeelt [gedaagde 2] om binnen een week na betekening van dit vonnis ieder gebruik van de domeinnaam te staken en gestaakt te houden, 5.2. veroordeelt [gedaagde 2] om binnen een week na betekening van dit vonnis de domeinnaam over te dragen aan [eiser], 5.3. veroordeelt [gedaagde 2] hoofdelijk om aan [eiser] een dwangsom te betalen van 250,- voor iedere dag dat [gedaagde 2] niet aan de in 5.1 of 5.2 uitgesproken veroordeling voldoet, tot een maximum van ,- is bereikt, 5.4. compenseert de kosten aldus, dat iedere partij de eigen kosten draagt, 5.5. bepaalt dat de termijn voor het instellen van de eis in de hoofdzaak als bedoeld in artikel 1019i Rv wordt gesteld op zes maanden, 5.6. verklaart dit vonnis tot zover uitvoerbaar bij voorraad, 5.7. wijst het meer of anders gevorderde af. Dit vonnis is gewezen door mr. M. van Walraven, voorzieningenrechter, bijgestaan door mr. G.H. Felix, griffier, en in het openbaar uitgesproken op 7 juli type: GHFcoll