Het verhaal van Ezau deel 2

Transcriptie

1 Het verhaal van Ezau deel 2 DE UITVERKOOP VAN HET GEBOORTERECHT: UITBUITEN Jakob en Ezau waren zelf uiteraard rivalen om het geboorterecht en de zegen (heerschappij). Toen Ezau die dag extra hongerig was verkocht hij zijn geboorterecht voor een kom soep aan Jakob (Gen. 25:29-34). Het geboorterecht was het eigendomsrecht van alles wat Izak bezat. Toen Jakob in ruil voor een kom soep het geboorterecht kocht, was deze verkoop volgens Leviticus 25:14 onwettig, 14 Wanneer u dan aan uw naaste iets verkoopt wat verkocht kan worden, of iets uit het bezit van uw naaste koopt, mag u elkaar niet uitbuiten. In de context van koop en verkoop betekent iemand uitbuiten, het profiteren van iemands situatie door iets voor een hele lage prijs te kopen of voor een hele hoog prijs te verkopen. Jakob brak deze wet toen hij het geboorterecht van Ezau voor een kom soep kocht. Jakob bezat niet genoeg geld om het geboorterecht voor een eerlijke prijs te kopen. Vele jaren later, toen Izak stierf, probeerde Jakob dit met Ezau recht te zetten. Jasher 47:15-19 vertelt ons het verhaal, 15 En toen Izak stierf liet hij zijn vee en zijn bezittingen en alles wat aan hem behoorde aan zijn zonen na; en Ezau zei tegen Jakob: Zie ik bid u dat alles wat onze vader ons heeft nagelaten we in twee helften delen en ik vervolgens een deel mag kiezen. En Jakob zei: Zo zal het geschieden. En Jakob nam alles wat Izak in het land Kanaän had achtergelaten, het vee en het bezit en hij bood het Ezau en zijn zonen in twee helften aan en zei tegen Ezau: Zie, alles bevind zich voor u, kies nu een deel dat u zult nemen. 17 En Jakob zei tegen Ezau: Hoor naar wat ik u te zeggen heb, de Heere HEERE van hemel en aarde sprak tot onze vaders Abraham en Izak zeggende, Aan uw zaad na u zal ik dit land voor eeuwig als erfdeel geven. 18 Daarom ligt alles wat onze vader ons heeft nagelaten voor uw voeten, en zie al het land ligt aan uw voeten; kies het deel dat u verlangt. 19 Als u het hele land verlangt, neem het dan voor eeuwig voor u en uw kinderen, en ik zal dan deze rijkdom nemen, en als u de rijkdom verlangt, neem het dan en ik zal dan dit land voor mij en mijn kinderen nemen als eeuwig erfdeel. De keuze was dus tussen de rijkdom van Izak en het land Kanaän. Ezau besloot natuurlijk de rijkdom te nemen en liet het land voor Jakob over, want het land was al door de Kanaänieten geclaimd en de kans zat erin dat het nooit geërfd kon worden. De deal werd in een boek opgenomen, getekend en verzegeld. Ezau verhuisde terug naar zijn gebied ten zuiden van Kanaän en Jakob bleef in Kanaän. Dit beëindigde tenminste voor eventjes het conflict. Wat noch Jakob noch Ezau begreep was dat de land Kanaän meer dan een geografische landerfenis omvatte. God had, zoals we al eerder vanuit Gen. 1:26-28 hebben aangetoond, vanaf het begin al in gedachte dat dit geboorterecht de belofte van het Zoonschap moest zijn. Met andere woorden, de zogenaamde landerfenis was in wezen de openbaring van de zonen van God. Hoe? Onze lichamen zijn van het stof van de aardbodem gemaakt. Adam was geschapen vanuit het stof van de aardbodem en was in het begin een geopenbaarde zoon. Oftewel, het lichaam van Adam was geestelijk vlees. Zijn aardse lichaam openbaarde de heerlijkheid van God. Het doel van de schepping was dat God Zijn heerlijkheid in de aarde die Hij geschapen had kon openbaren. De hoogst haalbare openbaring was voor Adam en de mens in het algemeen weggelegd. Het lichaam dat dus uit aardse materie was geschapen was niet

2 slecht of kwaad, maar zeer goed (Gen. 1:31). God was altijd al in de hemelen geopenbaard, maar God schiep deze aarde zodat Hij Zichzelf in deze dimensie ook kon openbaren. Maar Adam zondigde en verloor dat verheerlijkte lichaam. Ofwel, hij verloor letterlijk zijn erfenis en kwam in slavernij van een aards lichaam terecht dat was verstoken van haar oorspronkelijke heerlijkheid. Het doel van de geschiedenis is dat de mens het verheerlijkte lichaam weer verkrijgt, waardoor het stof van de aardbodem wederom de goddelijke heerlijkheid kan huisvesten en openbaren. Vanwege deze reden is het Zoonschap in wezen het voornaamste erfdeel van de mens. Het is het ware land Kanaän dat God vanaf het begin aan ons wilde schenken. Het oude land Kanaän was slechts een beeld en afschaduwing van de ware erfenis. Toch toen Ezau de welvaart koos en de belofte van de landerfenis aan Jakob schonk, verachtte Ezau wederom het ware geboorterecht. En Jakob verkreeg de belofte van Zoonschap dat inherent, maar als het land Kanaän vermomt was. Het punt is dat Ezau een eerlijk tijdskeuze ontving. Maar Ezau was geen geestelijk mens, noch kon hij werkelijk onderscheiden wat er op het spel stond. Hij koos de onmiddellijke zegen van welvaart en verwierp het lange termijn erfdeel van de landerfenis, dat Paulus de verlossing van ons lichaam (Rom. 8:23) noemt. Maar hoe zit het met het heersersmandaat? Ook dit was iets dat God in het eerste hoofdstuk van Genesis aan Adam schonk. Onthoud dat dit van generatie op generatie werd overgeleverd. Het ging over op Sem, de koning van gerechtigheid, koning van Jeru- Zalem ( Stad van Salem ). Abraham stierf te vroeg om deze mantel van heerschappij te ontvangen, maar Izak ontving het bij de dood van Sem, want hij was de volgende eerste erfgenaam in de lijn. Hoe verkreeg Jakob vervolgens dit heersersmandaat? HET HEERSERMANDAAT DOOR BEDROG GESTOLEN Het conflict tussen Jakob en Ezau stak de kop op toen Izak gereed was om de zegen aan Ezau te schenken. Blijkbaar werd Izak behoorlijk ziek of zwak en voelde hij dat zijn leven spoedig ten einde zou komen. Daarom besloot hij om zijn oudste zoon Ezau met het heersersmandaat te zegenen. Dit was een gebruikelijke manier van zegenen wanneer een aardvader voelde dat hij spoedig zou gaan sterven. Het was een formele overdracht van bezit op de opvolgende heerser. Het was het moment dat de houder van het geboorterecht wettelijk als HEERSER werd aangewezen. Het verschil tussen het geboorterecht en de heerschappij was in het eerste hoofdstuk van Genesis gevestigd. In Gen. 1:26 zei God tegen Adam en Eva: Laten zij heersen. In vers 28 zei God: Wees vruchtbaar en wordt talrijk. De zegen van het vruchtbaar en talrijk zijn was het geboorterecht dat Ezau aan Jakob voor een kom soep had verkocht. Het heersersmandaat is de zegen die Jakob stal. Izak had de intentie om de zegen van heerschappij aan zijn oudste zoon Ezau te schenken. Hij zond Ezau om voor de gelegenheid naar wildbraad te jagen, maar Rebekka hoorde het gesprek en dacht terug aan de profetie tijdens haar zwangerschap dat de oudere de jongere zou dienen. Meteen besloot zij om God te helpen om de zegen voor Jakob te verzekeren. Door misbruik te maken van de blindheid van Izak (Gen. 27:1) deed Jakob zich als Ezau voor, door zich zelfs in Ezau s beste kleding te hullen. Genesis 27:15, 16 zegt, 15 Daarop nam Rebekka de kostbare kleren van Ezau, haar oudste zoon, die ze bij zich in huis had, en trok ze Jakob, haar jongste zoon, aan. 16 Het vel van de geitenbokjes trok ze over zijn handen en over zijn gladde hals. Izak rook echter onraad omdat hij de stem van Jakob meende te horen. Vers 19 zegt,

3 19 Jakob zei tegen zijn vader: Ik ben Ezau, uw eerstgeborene. Ik heb gedaan wat u mij gezegd hebt. Richt u toch op, ga zitten en eet van mijn wildbraad, zodat uw ziel mij kan zegenen. Later had Izak toch nog steeds argwaan en deed hij nogmaals een poging om Ezau s identiteit vast te stellen. Vers 24 zegt, 24 Hij zei: Ben je echt mijn zoon Ezau? Hij antwoordde: Dat ben ik. Vervolgens zegende Izak Jakob en riep hij hem uit als opvolger van Adam, goddelijk aangesteld om de aarde te regeren. Maar Ezau keerde met het wildbraad terug en vroeg om de zegen. Toen hij te horen kreeg dat Jakob het al had toegeëigend werd hij ziedend. Dit kan niemand hem echt kwalijk nemen. Ook Izak was door Jakobs bedrog behoorlijk van slag. Vervolgens lezen we in vers 36: 36 Hij zei daarop: Wordt hij niet terecht Jakob genoemd, omdat hij mij nu twee keer bedrogen heeft? Mijn eerstgeboorterecht heeft hij mij afgenomen, en zie, nu heeft hij mij mijn zegen afgenomen. Verder zei hij: Hebt u dan geen zegen voor mij overgehouden? Hier zien wij heel helder het verschil tussen het geboorterecht en de zegen. Vele jaren later hield hij dit onderscheid in stand toen hij zijn 12 zonen zegende, waarbij hij de zegen van het heersersmandaat aan Juda en het geboorterecht aan Jozef gaf. 1 Kron. 5:1, 2 zegt, 1 De zonen van Ruben, de eerstgeborene van Israël hij was namelijk de eerstgeborene, maar omdat hij het bed van zijn vader geschonden had, is zijn eerstgeboorterecht aan de zonen van Jozef, de zoon van Israël, gegeven, maar niet zo, dat deze in het geslachtsregister als eerstgeborene werd ingeschreven, 2 want Juda werd machtig onder zijn broers, en een uit hem werd tot vorst, maar het eerstgeboorterecht was van Jozef. Hieruit blijkt duidelijk dat Juda de zegen van leiderschap ontving en dit hield in dat uit hem de koningen van Israël in het bijzonder de Messias zouden komen. Aan de andere kant ontving Jozef het geboorterecht, dat het mandaat van wees vruchtbaar en wordt talrijk was. Het geboorterecht omvatte vervolgens het volk Israël dat het Koninkrijk zelf is. Dit was een beeld en afschaduwing van een grotere vervulling die nog stond te gebeuren niet slechts vleselijke mensen die nationaal onder de naam Israël bekend kwamen te staan, maar de zonen van God die in de aarde tot openbaring komen. Onthoud dat toen God het vruchtbaarheidsmandaat aan Adam gaf Hij niet slechts naar vleselijke kinderen, maar naar de zonen van God verlangde. Het volk Israël was zeer zeker geroepen om het Koninkrijk en de zonen van God voort te brengen, maar zij faalden onherroepelijk. De zegen van het heersersmandaat was de KONING-MESSIAS voortbrengen. Het bezit van het geboorterecht betekende het bezit van het KONINKRIJK. Jakob verdrong Ezau in beide zaken. Eerst nam Jakob het eerstgeboorterecht door oneerlijke handel, namelijk door te profiteren van Ezau s honger. Maar door bedrog stal hij simpelweg de zegen van het heersersmandaat. Er is een ding dat ik over de goddelijke wet heb geleerd en dat is dat deze onpartijdig is (Jakobus 2:9). Dit betekent dat Ezau een juridische zaak tegen Jakob had, omdat Jakob hem onrecht had aangedaan. Velen hebben geprobeerd om de daden van Jakob hier te rechtvaardigen, maar zij kunnen niet gerechtvaardigd worden. De Bijbel zegt dat Jakob tegen zijn blinde vader loog. Jakob was schuldig aan regelrechte fraude. Vanwege deze reden moest God Jakob aansprakelijk houden. Daarom gaf Hij door Izak heen een

4 belangrijke zegen aan Ezau. Een zegen die pas, zoals we spoedig in onze studie zullen aantonen, in de twintigste eeuw in vervulling ging. IZAKS ZEGEN AAN EZAU Izak moet op de hoogte zijn geweest dat God Jakob voor zijn bedrog jegens Ezau zou oordelen. Het maakte niets uit dat Ezau vleselijk was en niet het karakter van God bezat (ja, zelf niet het karakter van Izak). Maar Jakob bezat het blijkbaar evenmin. Als slachtoffer van bedrog wist Izak dat er een dag van afrekening zou aanbreken, waarbij Jakob het geboorterecht en de zegen aan Ezau moest teruggeven en het aan God moest overlaten aan wie Hij het op Zijn eigen manier wil schenken. Daarom gaf Izak in Gen. 27:39, 40 de volgende zegen aan Ezau, 39 Toen antwoordde zijn vader Izak en zei tegen hem: Zie, van de vruchtbare streken van de aarde zal je woongebied zijn, en van de dauw van de hemel van boven. 40 Van je zwaard zul je leven en je broer zul je dienen. Maar als je tot macht komt, zul je zijn juk van je nek afrukken. De dag zou dus aanbreken dat Ezau het heersersmandaat door kracht zou nemen en zijn macht over een ieder die hij wil zou kunnen uitoefenen. Dit komt overeen met het karakter van Ezau en een onderdrukkende regering is wat wij van zijn nakomelingen zouden verwachten. Omdat Jakob het heersersmandaat van Ezau had gestolen, moest Jakob het om een of andere reden op een moment in de toekomst teruggeven. Dit was het rechtvaardige oordeel van Izak wat betreft deze zaak. Toch zal God het niet toestaan dat Edom voor altijd de heerschappij zal bezitten. Hun tijd zou ten einde komen nadat zij bewezen hadden dat zij niet geroepen noch in staat waren om de aarde zonder aanzien des persoons en door liefde te regeren. Hun regeringstijd zou aan alle mensen bewijzen dat zij tirannen zijn die verwachten behandeld te worden als vooropgestelde mensen. Maar God zal geen tirannen gebruiken om Zijn Koninkrijk te regeren. EZAU, DE EERSTE ZIONIST Ezau was van mening dat het land Kanaän rechtmatig aan hem toebehoorde en dat zijn broer Jakob het land onwettig had toegeëigend. Door heel de geschiedenis heen was het zijn verlangen om Jakob uit te zetten en het land te veroveren en het te bezetten. Toen de nakomelingen van Jakob in Egypte woonden verbleef de hoofdstam van Edom in Arabië, net ten zuiden van de Dode Zee tot aan de Golf van Akaba. De Amalekieten die een andere tak van Ezau waren vestigden zich ten zuiden van hen in de Negev, direct ten zuiden van Kanaän. Toen Israël onder leiding van Mozes Egypte verliet vielen de Amalekieten hen aan (Ex. 17). Op deze manier waren zij Israëls oudste vijanden, zij waren van plan om te voorkomen dat Israël naar het land Kanaän zou terugkeren. Eeuwen later, ten tijde van Gideon, werd Israël door een alliantie van drie mensen gevangen gehouden: Amalek, Midian en de mensen van het oosten (Rich. 6:3). Zo zien wij dat Amalek nog steeds de vijand van Israël is en ernaar verlangt om hun in gevangenschap te zetten. Toen Juda door Babylon in ballingschap werd geleid, verheugde Edom zich in hun gevangenschap, want dit betekende dat zij het land Kanaän konden gaan bezetten. Dit wordt in Ezechiël 35 in een profetie tot Edom aangehaald. 2 Mensenkind, richt uw blik op het Seïrgebergte en profeteer ertegen. 5 Omdat u een eeuwige vijandschap hebt en u de Israëlieten deed neerstorten door het geweld van het zwaard in de tijd van hun ondergang, in de tijd van de

5 uiterste ongerechtigheid, 6 daarom, zo waar Ik leef, spreekt de Heere HEERE: Voorzeker, Ik zal u tot bloed maken en bloed zal u achtervolgen. Omdat u het bloedvergieten niet hebt gehaat, zal bloed u achtervolgen. 10 Omdat u zegt: Die beide volken [Israël en Juda] en die beide landen zullen mij toebehoren, wij zullen ze in bezit nemen, al zou de HEERE daar zijn, 11 daarom, zo waar Ik leef, spreekt de Heere HEERE: Ik zal handelen overeenkomstig uw toorn en overeenkomstig uw afgunst, waarmee u uit uw haat jegens hen bent opgetreden. Ik zal Mij onder hen bekendmaken, wanneer Ik u oordelen zal. Merk op dat in bovenstaand gedeelte wordt beschreven dat het Seïrgebergte geen vredelievende mensen waren. Zij verlangden naar bloed en schenden op deze manier dus de wet tegen het eten van bloed (Lev. 17). Vandaag de dag zou men hen als bloeddorstig bestempelen. Bloed is rood; Edom betekent rood. We kunnen niet anders dan Edoms naam binnen de profetische beschrijving van het nationale karakter insluiten. In vers 10 zien we door de mond van de profeet dat het verlangen van Edom bestond uit het bezitten van de twee landen van Israël en Juda. Hoewel Izak geprofeteerd had over Ezau s uiteindelijke heerschappij en daarbij waarschijnlijk ook zijn claim op het land Kanaän geschiedde deze terugkeer NIET onder goddelijke motieven. Daarom zegt God ook dat Hij hen zal oordelen volgens hun toorn, afgunst en haat. Ezau verlangde ernaar om het Koninkrijk van God vanwege zijn persoonlijke gewin te regeren en deed dit volgens vleselijke motieven en methoden. In Ezechiël 36 richt de profeet zich tot Israël en vertelt hen in de verzen 2 tot 5 over Edom, 2 Zo zegt de Heere HEERE: Omdat de vijand over u gezegd heeft: Haha! Zelfs de eeuwige hoogten zijn ons tot erfelijk bezit geworden 5 daarom, zo zegt de Heere HEERE: Voorwaar, in het vuur van Mijn na-ijver heb Ik gesproken tot het overblijfsel van de heidenvolken en tot heel Edom, die zichzelf Mijn land tot erfelijk bezit hebben gegeven met de blijdschap van heel hun hart, met leedvermaak, zodat zijn weidegrond tot buit zou zijn. Het conflict tussen Jakob en Ezau komt in deze profetie duidelijk tot uiting. De strijd gaat om het land Kanaän, dat beide partijen wilden bezitten. Toen God van v.chr. het huis van Israël verstrooide stond alleen Juda nog in de weg van de afstammelingen van Ezau om het land in bezit te nemen. Toen Juda van v.chr. naar Babylon werd genomen eigende Edom Gods land zichzelf toe, niet om het voor Gods wil te gebruiken, maar om hun eigen egoïstische motieven te bevredigen. Deze profetie werd in de dagen van Ezechiël gedeeltelijk vervuld, maar in die tijd bezat Babylon in feite het land en niet Edom. De Assyriërs voor hen hadden andere volken in dat land geplaatst om de gedeporteerde Israëlieten te vervangen (2 Kon. 17:24). De afstammelingen van die volken kwamen bekend te staan als Samaritanen, die zelfs in de tijd van Jezus zo genoemd werden. Dus ondanks dat Edom de twee landen van Israël en Juda had willen bezitten, werd het hun op dat moment ontnomen. Dit betekent dat de vevulling van de zegen van Izak over Ezau op een later moment zou geschieden. Hetzelfde geldt voor de profetie van Ezechiël over Edom. DE PROFETIE VAN MALEACHI OVER EDOM De profeet Maleachi (ca v.chr.) is waarschijnlijk de duidelijkste verklaring van Ezau s zionistische motieven. In hoofdstuk een lezen we,

6 1 Een last, het woord van de HEERE tot Israël, door de dienst van Maleachi. 2 Ik heb u liefgehad, zegt de HEERE, maar u zegt: Waarin hebt U ons liefgehad? Was Ezau niet de broer van Jakob? spreekt de HEERE. Toch heb Ik Jakob liefgehad, 3 en Ezau heb Ik gehaat. Ik heb zijn bergen gemaakt tot een woestenij, en zijn erfelijk bezit prijsgegeven aan de jakhalzen van de woestijn. 4 Hoewel Edom zegt: Als wij verwoest worden, bouwen wij de puinhopen weer op, zegt de HEERE van de legermachten dit: Zullen zíj bouwen, dan zal Ík afbreken, en men zal hen noemen: Goddeloos gebied, en: Het volk waarop de HEERE tot in eeuwigheid toornig is. Het zionistische motief van Ezau bevindt zich in de verklaring: Wij bouwen de puinhopen weer op. In zekere zin herbevestigd God de zegen van Izak over Edom dat zij zullen terugkeren en zullen wederopbouwen, maar dat het op een bepaald moment zal worden afgebroken. Op dat moment zal de wereld Gods kijk op Edom en zijn methoden leren. Men zal hen goddeloos gebied noemen. Toch is de manier waarop God het land en het geboorterecht aan de afstammelingen van Ezau herstellen voor de meeste mensen grotendeels verborgen. Zowel de wereld als de kerk zijn opzettelijk door God verblindt, zodat wij Zijn plan en methoden niet zouden tegenwerken. Maar wij zijn van mening dat het moment is aangebroken dat een ieder zal zien wat God heeft gedaan om het onrecht jegens Ezau recht te maken. Om dit correct te begrijpen moeten we naar de historische optekening kijken en zien wat er daadwerkelijk met de afstammelingen van Ezau, ofwel Edom in het Hebreeuws en Idumea in het Grieks, is gebeurd. DE VEROVERING VAN DE MAKKABEEËN OVER EDOM IN 126 V.CHR. De verovering van Edom of Idumea (zoals het toentertijd onder haar Griekse naam bekend stond) begon volgens 1 Makkabeeën 5:3-8 in 163 v.chr. met Judas Makkabeüs. Uiteindelijk verdween in 126 v.chr. Edom als natie toen Johannes Hyrkanus van Juda zijn verovering bezegelde en de overgebleven Edomieten met geweld tot het Judaïsme bekeerde. Nooit meer was er een natie die Edom of Idumea genoemd werd. Het verhaal wordt door een Joods historicus uit de eerste eeuw, Josephus genaamd, in zijn Antiquities of the Jews, XIII, ix, 1, zeer gedetailleerd beschreven. Daar lezen wij: Ook nam Hyrkanus Dora en Marissa, steden van Idumea, in en onderwierp al de Idumeeërs; en stond het hen toe om in het land te blijven, mits zij besneden werden en de wetten van de Joden in gebruik zouden nemen; zij verlangde er zo naar om in het land van hun voorvaderen te leven dat zij zich aan het gebruik van de besnijdenis en al de Joodse wetten onderwierpen; waardoor het volgende op dat moment tot hun doordrong, namelijk dat zij in geen enkel opzicht meer van de Joden verschilden. Josephus was de Joodse historicus die als eerste tegen de Romeinen vocht in de oorlog die Jeruzalem verwoestte. Hijzelf stamde van de Makkabeeën af. Hij was zeer bekend met deze zaken toen hij over deze zaken schreef, omdat hij dus over zijn eigen familiegeschiedenis schreef. De Joodse encyclopedie uit 1925 bevestigt onder Edom deze Edomitische opname tot het Jodendom, zeggende, Judas Makkabeüs veroverde voor een tijd hun gebied (163 v.chr.; Ant. Xii, 8 par. 1, 2). Opnieuw werden zij door Johannes Hyrkanus onderworpen (c. 125 v.chr.) door wie zij werden gedwongen om de Joodse riten en wetten te houden (ib. 9, par. 1: xiv. 4, par. 4). Zij werden vervolgens opgenomen binnen de Joodse natie en hun land werd door de Grieken en Romeinen Idumea genoemd (Mark iii. 8; Ptolemeüs, Geography v.16). De Idumese dynastie die tot aan de verovering van de Romeinen over Judea regeerde begon met Antipater. Voor de belegering van Jeruzalem verschenen er onder leiding van Johannes, Simeon en Jakob meteen Idumeeërs voor Jeruzalem om namens de zeloten die in de tempel werden belegerd te vechten (Josephus, B.J. iv. 4, par. 5).

7 Vanaf dat moment verdwenen de Idumeeërs als een apart volk. Er zijn boeken geschreven om aan te tonen dat Turkije of China of andere naties het moderne Edom zijn als vergeefse poging om Edom te identificeren als de echte of denkbeeldige vijand van de moderne Joodse staat. Toch beschrijft zelfs de Joodse encyclopedie (zojuist aangehaald) de waarheid zonder er doekjes om te winden. In 125 of 126 v.chr. verdwenen de Idumeeërs (of Edomieten) als een apart volk van de Joden. Dit wordt opnieuw door de Joodse encyclopedie, 1925 editie, Vol. 5, p. 41, bevestigt, die zegt: Edom is het huidige Jodendom. Edom werd door de Joden opgenomen en hield binnen de geschiedenis op met het zijn van een apart volk. Aan dit geschiedkundige feit kan niet getoornd worden en geen enkele historicus heeft geprobeerd dit te weerleggen. Het is onder historici zo bekend dat het ongelofelijk is hoe weinig christenen dit weten of het binnen hun opvatting van Bijbelprofetie hebben toegepast. Alleen God is in staat geweest om de kerk zo te verblinden zodat zij de hele natie van Edom zijn kwijtgeraakt! Vandaar dat de Joden of een vertakking hiervan als het enige volk overbleef om de zegen van Izak en de zionistische profetieën over Edom te vervullen. Deze zullen tot openbaring komen door hun karakter, geopenbaard door hun zionistische methoden. Wij mogen verwachten dat het zionisme van Edom door geweld, diefstal en bloedvergieten vervuld zal worden. In contrast mogen wij verwachten dat het ware, goddelijke zionisme van Israël (Jozef) door vrede, rechtvaardigheid en recht vervuld zal worden als zegen van alle geslachten van de aarde (Gen. 12:3). Dit is het verschil tussen het oude en het Nieuwe Jeruzalem, tussen vleselijk en geestelijk, tussen bedrog en waarheid. HERODUS; HET PATROON VAN EEN JOODS-EDOMITISCHE KONING Bij de eerste komst van Jezus Christus was koning Herodus Zijn rivaal voor de troon, ofwel Zijn aartsvijand. Vanwege deze reden probeerde Herodus Jezus te doden door kort na Zijn geboorte alle kinderen in Bethlehem te vermoorden. In dezen heeft de afgelopen generatie de opkomst van de kindermoord opnieuw kunnen aanschouwen in de vorm van legale abortus, wij vatten dit op als historische gelijkenis van de gebeurtenissen die voorafgaan aan de tweede komst van Christus. Het patroon van koning Herodus zelf wordt vandaag de dag nog niet volledig gewaardeerd, omdat maar weinig mensen aan dit verband hebben gedacht en anderen dit het liefst mijden. Maar koning Herodus was half Idumees en half Joods. Zijn vader Antipater was toen hij nog jong was door Idumeeërs gevangen genomen waarna hij in Idumea opgroeide. Later huwde hij een Idumese vrouw, Herodus moeder. Antipater kreeg de macht toen de Romeinse regering hem in 47 v.chr. als procurator van Judea benoemde. Kort hierna veroverden de Parthen Syrië en Judea en plaatste zij Antigonus op de troon omdat hij uit de lijn van de Makkabeeën kwam. Maar uiteindelijk ging Antipaters zoon Herodus in 40 v.chr. naar Rome en verkreeg hij hun eerdere titel als koning van Judea. In zijn Antiquities of the Jews, XIV, xv, 2, schreef Josephus, Herodus nu had een sterk leger; en ging tot Jeruzalem als reactie op wat Herodus had veroorzaakt verklaarde Antigonus dat zij geen recht zouden doen als zij het koninkrijk aan Herodus zouden geven, die niet meer dan een heimelijk iemand en een Idumeeër was, d.w.z. een half-jood In 37 v.chr. wierp Herodus Antigonis omver en liet hij hem uiteindelijk in 34 v.chr. ombrengen. Herodus besteeg de troon als koning der Joden en begon de Idumese dynastie, die Judea voor een eeuw bestuurde, tot aan haar verwoesting in n.chr.

8 Daarnaast vertegenwoordigde Herodus eveneens de Joodse natie, omdat hij net zoals de natie zelf half Idumees en half Joods was. Met andere woorden, het Jodendom zelf d.w.z. zij die het judaïsme aanhangen en Jezus Christus verwerpen is de enige moderne natie die de profetieën aangaande Edom kan vervullen. Door Edom binnen de Joodse natie en haar religieuze systeem op te nemen werden de Joden de erfgenamen van beide profetieën zowel de profetieën aangaande Juda als de profetieën aangaande Edom. Tot nu toe hebben wij slechts een kant van deze zaak aangetoond, ofwel de kant van Edom. Later zullen wij aantonen hoe de Joden eveneens het gedeelte van de profetieën over Juda vervullen. Om het volledige bereik van dit beeld te begrijpen moet men een goed begrip van de beide soorten profetieën hebben en inzien hoe deze zonder tegenstelling in elkaar passen. Maar voordat we enige chocola kunnen maken van het zionisme van de twintigste eeuw en haar verband met Edom, moeten we eveneens haar verband met Juda aantonen. Pas als wij beide takken van deze profetie hebben vastgesteld zal alles overvloedig helder zijn.