CHILDREN OF THE NIGHT

Transcriptie

1 CHILDREN OF THE NIGHT Door Joanna Siccama & Kyra Willekes GAR 1D The Story Bible

2 Practische informatie Genre: Fantasy platformer. Doelstelling van speler: Om een schuilplaats/thuis te vinden voordat alle kinderen geraakt zijn door het licht. Lengte spel: Maximaal een uur. Narratief model: Lineair. Interactief concept: Spelvorm: Het spel zal worden gemaakt in de vorm van een 2D platfomer runner; vanuit de linkerkant van het scherm komt er een zonnegrens waar je voor wegrent. Onderweg moet je puzzels oplossen en obstakels overkomen voordat de kinderen geraakt worden door het zonlicht. In het spel kan je rennen, springen en af en toe een actie uitvoeren (bijvoorbeeld een steen wegduwen). Dit zijn de player verbs. Alles moet snel gebeuren. Dit draagt bij aan de Ludonarrative harmony omdat het rennen en haasten overeenkomt met het verhaal, waarin ze angstig zijn en vluchten voor de zon. Voor de rest is er niet veel vrijheid voor de ontwikkeling van Player Story, omdat het verhaal (de Game Story) lineair is en er geen mogelijkheid voor afwijken is. Doodgaan: Je hebt tijdens het rennen 3 kinderen, dus 3 levens. als je te ver achterloopt en de zon raakt je, verdwijnt 1 kind in lichtflits. De rest gaat automatisch weer ietsje naar voren zodat die weer een kans hebben. Als de leider/het laatste kind "doodgaat" wordt het scherm wit en begin je een opnieuw bij de laatste checkpoint. Elke keer als een nieuwe omgeving begint staat er een checkpoint. De bedoeling is dat de speler zich eerst alleen voelt in een wereld waar er geen plek voor de kinderen is. Dit gevoel proberen we op te wekken door leegte en donker. Ook weet de speler niets anders dan dat de kinderen waarschijnlijk sterren zijn, maar zelfs die informatie blijft vaag. Als de speler aankomt bij het stadje Cahaya moet dit gevoel nog sterker worden; ze zien overal propaganda-achtige posters voor de zon die de sterren verslaat. De muziek wordt dreigender en de maan waarschuwt de kinderen. Als een van de kinderen dan ook nog wegflitst in het zonlicht moet dat een angstig gevoel opwekken voor de speler, waardoor hij weg gaat rennen van het licht. Onderweg gaan de lantaarn palen uit en zijn er overal vormen van droogte te zien, waar er in het begin van het spel nog bloeiende vegetatie was in de nacht. Doordat de omgeving steeds droger wordt krijgt de speler nog meer het idee dat de zon dood voortbrengt en dus gevaarlijk is.

3 Het verhaal Thema: Het thema waarvoor wij hebben gekozen in ons spel is angst. Niet zozeer de standaard angst die mensen hebben, maar een de angst voor iets waar je eigenlijk niet bang voor hoeft te zijn. Ook is miscommunicatie een groot thema in ons spel. De kinderen zijn immers bang voor de zon, omdat zij denken dat deze hen zal vermoorden als zij geraakt worden door het licht. Door dit thema willen we graag de speler meegeven dat niet alles wat slecht en/of gevaarlijk lijkt ook daadwerkelijk zo is. Ik zie namelijk vaak om mij heen dat mensen meteen angstig worden om iets wat zij niet begrijpen, maar hier zelf geen verder onderzoek naar doen. Ze gaan meteen wegrennen of zich heel erg aanvallend opstellen om zichzelf te beschermen, terwijl dat vaak helemaal niet nodig is en het probleem ook op te lossen valt door een gesprek aan te gaan met de desbetreffende personen of het onderwerp verder te onderzoeken. Ik hoop dat de speler meer gaat nadenken over zijn angsten in de plaats van meteen in actie over te gaan. Is de angst wel nodig? Logline: Vier sterrenkinderen vallen op aarde en rennen weg voor de zon(sopkomst) omdat ze denken dat die gevaarlijk is terwijl dat eigenlijk helemaal niet zo is. Treatment: Expositie: Op een dag raakt een meteoriet een ster waardoor deze ster samen met het sterrenbeeld 'het veulen' (de sterren uit een sterrenbeeld blijven namelijk altijd samen) uit zijn baan raakt en op de aarde valt. Op de aarde nemen deze sterren menselijke gedaantes aan; de gedaantes van kinderen. Door de klap zijn de vier sterrenkinderen hun geheugen verloren en weten ze niet meer wie ze zijn en waar ze thuis horen. Ze zijn verward en besluiten naar het meest dichtstbijzijnde stadje te gaan om meer te weten te komen. Motorisch moment: Ze komen aan bij de rand van een stad waar ze de maan ontmoeten. De maan en de kinderen hebben een gesprek waarin de maan lijkt te zeggen dat de sterren 'kinderen van de nacht' zijn. De maan is echter onduidelijk en vaag (hij heeft slechte communicatievaardigheden en lijkt zelf ook een beetje verward te zijn). Hij kapt al snel het gesprek af door aan te geven dat hij snel weg moet omdat de zon opkomt. De kinderen vatten dit op als een waarschuwing en beginnen te denken dat de zon gevaarlijk is. De zon komt op en één van de kinderen komt in het licht. Dit kind flitst weg voor de ogen van de andere drie sterren die hier ongelooflijk van schikken en beginnen te rennen. Zo hopen zo een veilige plek te vinden waar ze kunnen leven.

4 In het stadje voelen de kinderen zich niet welkom en worden ze nog meer opgejaagd doordat er overal posters en decoraties voor een zonnefestival hangen. Overal zien ze dus plaatjes van de zon; en dat terwijl ze zo ver mogelijk van de zon vandaan willen komen. Ondertussen verschuift de lichtgrens langzaam op naar rechts (voor de speler), achter de kinderen aan. De kinderen blijven rennen (naar rechts) en moeten over allerlei obstakels komen om niet door de zon geraakt te worden. Uiteindelijk komen ze bij de 'Temple of the Dawn' (tempel van de dageraad). Daar komen ze door beeldhouwwerken in de muur en door een uiteindelijk gesprek met de zon (nadat ze dachten dat ze allemaal dood zouden gaan) erachter dat de zon ook een ster is en ze eigenlijk alleen maar wil helpen. De zon komt dan op en de kinderen flitsen weg. Maar in plaats van doodgaan heeft de zon hen meegenomen naar de sterrenhemel waar er een plekje voor hun is. Ze veranderen weer in het sterrenbeeld 'het Veulen'; ze zijn thuis.

5 De verhaal wereld Geschiedenis van de hemel: Heel lang geleden waren er alleen sterren, planeten en de zon. Op een gegeven moment werden bepaalde sterren zo jaloers dat de zon door zoveel planeten kon worden gezien en hun eigen licht overstemde, dat ze haar aanvielen. De andere sterren waren het hier niet mee eens en hielpen de zon om de opstand neer te slaan. Dit werd de lichtoorlog. In deze slag zijn er veel sterren verloren gegaan. Hierna was de hemel ook een stuk donkerder dan voorheen. Toch besloot de zon de vijandige sterren niet ter dood te veroordelen. In plaats hiervan excuseerde zij zich tegenover hen, dat zij hen overstemde met haar licht. Zij bood hun de kans aan om de planeten te beschermen, om manen te worden. Het enige wat zij dan moesten inleveren was hun eigen licht, al zouden ze wel de zon haar licht kunnen weerkaatsen in het donker van de nacht. Hierdoor zouden ze alsnog gezien kunnen worden door de mensen en dieren op de planeten. De sterren die hier niet mee akkoord zouden gaan werden veranderd in meteorieten. Zij zouden voor eeuwig zonder licht of ander doel rondzweven in de hemel. De manen hebben zich bij hun taken neergelegd en voelen eigenlijk geen wrok meer tegenover de zon. De meteorieten daarintegen vallen af en toe nog steeds sterren of planeten aan, waardoor deze meegesleurd kunnen worden. Cultuur in de hemel: De taal: We wilden de taal van de sterren heel gracieus en harmonieus maken. Hierdoor hebben we gekozen om de taal van de sterren te laten klinken als gezang. Wij kunnen hun taal niet verstaan, dus voor de game zal de vertaling in beeld komen. Hierdoor is het ook nog duidelijker dat ze niet van de aarde komen. Omgang met elkaar: De sterren, de manen en de zon vormen een grote familie. Ze leven samen in harmonie en nemen hun taak van de hemel verlichten vrij serieus. Soms vormen ze kleine groepen; de sterrenbeelden. Zo kunnen jongere sterren hulp krijgen van hun wat oudere groepsgenoten. Interessante gebruiken: Als er een ster doodgaat creëren de andere sterren een zwart gat om de overleden ster heen. Zo rouwen ze om hun verloren broeder of zuster tot het zwarte gat explodeert. Hierdoor ontstaan allerlei nieuwe sterren. In deze cultuur brengt de dood op deze manier weer nieuw leven. Kunnen sterren dit niet doen met hun overleden familielid, dan zullen er dus ook geen nieuwe sterren geboren worden. Dit gebeurt bijvoorbeeld als sterren doodgaan op een planeet.

6 De geschiedenis op aarde: Toen de oorlog tussen de sterren en manen plaatsvond was dit goed te zien vanaf aarde. Men zag de sterren en de zon heen en weer bewegen, botsen en ook vallen. De mensen waren in het begin bang voor de sterrenkinderen, maar vingen hun later op toen ze merkten dat ze niemand kwaad deden. Toen de oorlog afgelopen was werden de levende sterren weer terug gehaald naar de hemel. Het verhaal van de sterrenkinderen en de oorlog (die men de lichtoorlog noemde) werd van generatie op generatie verteld. Men was zo in de ban van de overwinnende zon dat ze een tempel aan haar en haar kinderen weidde. Zo ontstond ook het zonnefestival, om de overwinning van de zon te vieren. Als zij had verloren had de aarde immers geen licht meer gehad. Cultuur op aarde: De taal: De mensen die op de aarde leven spreken een normale bestaande taal. Deze zal alleen niet voorkomen in het spel, aangezien de kinderen geen mensen tegen komen. Het zonnefestival: Tijdens het zonnefestival vieren de mensen de overwinning van de zon. Ze hangen posters op van de zon die de sterren in manen verandert en hun dus overwint. Ook hengen er overal vlaggetjes en staan er standbeelden van de zon. Er worden liederen gezongen, toneelstukjes opgevoerd en speciaal eten gemaakt. Dit festival wordt elk jaar gehouden. Interessante gebruiken: De cultuur van de mensen die in Cahaya wonen draait heel erg veel om de sterren en de zon heen. Licht staat hierbij centraal. Bij de geboorte wordt er voor elk persoon een speciale kaars gemaakt die, als de persoon dood gaat, op het graf worden aangestoken. Geografie: De aarde: De plek waar de sterrenkinderen op de aarde vallen is een donker bos, waar kleine lantaarns in de bomen hangen. Het ziet er vredig uit maar er is geen huis of mens te zien. De bomen en de omgeving zijn opgebouwd in ronde vormen, de lantaarns zijn rechthoekig.

7 Vanuit het bos loopt het landschap over in weide, wat overloopt in weiland. De speler krijgt het gevoel dat hij dichterbij beschaving komt die hen misschien kan helpen. Er staan hekjes en bordjes die naar de rechterkant van het scherm wijzen, in de richting op van het stadje Cahaya. De omgeving lijkt qua kleuren heel erg op de bosrand, maar de vormen worden steeds hoekiger als ze dichter bij het stadje komen.

8 Als de kinderen voor het stadje Cahaya staan, is de omgeving meer duinachtig geworden. De weilanden hebben plaatsgemaakt voor wat bosjes en hier en daar een plukje gras op een zandachtige bodem. Ook staat hier en daar een kar of vat, om aan te geven dat ze dichter bij bewoond gebied zijn gekomen. De gebouwen in het stadje zijn gemaakt van rood/oranje steen, sommige met een klei achtige substantie. Hier en daar steken er houten steunbalken uit en hangen er lantaarns. Langs de weg staan ook lantaarns, in de stijl van oude victoriaans Engeland. Overal zijn standbeelden en posters te zien van de zon die de sterren verjaagd. Rondom de huizen lopen ook elektriciteitskabels, zoals je veel in Japanse wijken ziet. Als de kinderen de stad uitrennen rennen ze door nog een stuk duin gebied. De vegetatie wordt daar steeds minder. Dit maakt plaats voor steeds meer zand en steen. Ook staan er hier en daar ruïnes van huizen.

9 Uiteindelijk komen de kinderen in een enorm droge en rode woestijn. De weg klimt langzaam omhoog over het zand. Overal liggen brokstukken van gebouwen die zijn ingestort door de erosie van zand en hitte. Het ziet er absoluut niet leefbaar uit. Als laatste komen onze sterretjes op de top van de berg, waar een zonnetempel staat. Deze is gebouwd van massieve rood/oranje stenen en lijkt in het begin bescherming te bieden tegen het licht. Maar overal zitten grote gaten om het licht binnen te laten. Op de muren zijn uitgehakte beelden te zien die het verhaal vertellen van de sterren en de zon.

10 De personages Sterrenkinderen: Namen: Kind 1: Kitalpha. Kind 2: Eachna. Kind 3: Filipa. Kind 4: Lana. Geslachten: Vrouwelijk. Ras/soort: Sterren. Leeftijd: ~0.53 miljard jaar (voor de mens zou dat een kind zijn van rond de 8-10 jaar). Kind 1 is wat ouder, zij is ~1,32 miljard jaar (voor de mens is dat een kind van rond de 14 jaar) Intelligentie: Gemiddeld intelligentie voor een kind. Taak: Samen het veulen' (sterrenbeeld) vormen en helpen met het verlichten van de Melkweg. Vocabulaire: Gelimiteerd; Ze spreken alleen de locale taal van het zonnestelsel. Algemeen gedrag: De kinderen zijn over het algemeen vrolijk en blijven altijd samen. Ze vinden het geweldig om naar het gezang van anderen te luisteren of mee te zingen. Ze hadden nooit verwacht dat ze op een dag naar een andere wereld geslingerd zouden worden. Achtergrond: De vier sterren zijn rond dezelfde tijd geboren (vlak na elkaar in de volgorde van hoe ze genummerd zijn) naar aanleiding van het overlijden van de ster Sirrah. Dit maakt hen zusjes. Samen vormden zij het Veulen. Ze kregen een plaats naast Pegasus. De sterren waren nog in hun kindertijd toen Katalpha geraakt werd door een meteoriet. De kinderen, die altijd bij elkaar bleven, werden uit hun baan geslingerd en vielen met een klap op de aarde. Door die klap zijn ze al hun herinneringen kwijt en weten ze niet meer wie ze zijn. Alles wat ze weten, is dat ze bij elkaar moeten blijven en een veilige plek moeten vinden. Character arc/verandering: Nadat de kinderen uit hun baan zijn geraakt door een meteoriet en op de aarde zijn gevallen weten ze niet meer wie ze zijn en wat er is gebeurd. Door hun gesprek met de maan en het verdwijnen (in het zonlicht) van kind 4 (Lana) zijn ze ongelooflijk bang geworden. Ze rennen (letterlijk) weg van hun angst om een veilige plek te zoeken. Aan het eind van het verhaal hebben ze een gesprek met de zon, die hen helpt herinneren wie ze zijn. Ze realiseren zich dat ze sterren zijn en in de hemel/het heelal thuis horen. Ook zijn ze niet meer bang voor de zon.

11 Verlangen: Ze verlangen er vooral naar om een veilig plekje te vinden waar ze thuis horen en geliefd zijn. Houdt van: Kind 1: Haar zusjes in eerste plaats; zingen Kind 2: Rust; slapen; luisteren naar verhalen Kind 3: Aandacht; zingen Kind 4: Knuffels; naar andere sterren kijken Houdt niet van: Kind 1: Chaos; haar grootste angst is om één van haar zusjes kwijt te raken Kind 2: Onzekerheid, niet weten wat er gaat gebeuren Kind 3: Genegeerd worden Kind 4: Drukke plaatsen Normen en waarden: Ze vinden hun taak erg belangrijk, ze zijn trots dat ze kunnen bijdragen aan het sterrenstelsel. Voor de rest vinden ze elkaar het belangrijkst en willen ze samen plezier hebben in het leven. Belangrijkste gebrek(en): Kind 1: Maakt zich snel zorgen over haar zusjes, ze kan daardoor wat overbezorgd en beschermend zijn. Kind 2: Wordt snel bang. Kind 3: Irriteert zich snel en focust zich te veel op de negatieve kant van de wereld. Kind 4: Is ongelooflijk verlegen en zegt nooit iets (ze is altijd stil). Ondeugden: Ze hadden ooit plannen gemaakt om weg te rennen om het heelal te ontdekken en het avontuur op te zoeken. Ze hebben dit echter nooit gedaan omdat ze te bang waren voor wat er zou gaan gebeuren. Fysieke attributen: Als sterren zien de kinderen eruit als (relatief) kleine gele lichtbollen. In hun menselijke vorm zien ze eruit als kinderen met witte jurkjes en capuchons die glimmen/licht geven. Kleding (op aarde): Ze dragen alle vier identieke simpele witte jurkjes die tot de knie komen en een capuchon hebben. De mouwen zijn breed bij de schouders en komen samen bij de handen zodat het er een beetje uitziet als een punt van een ster. Maan: Naam: Maan/Luna. Geslacht: Man. Ras/soort: Maan. Leeftijd: 4,527 miljard jaar (voor de mens zou dat een man zijn van rond de 60 jaar). Intelligentie: Gemiddeld. Taak: De aarde beschermen en in de gaten houden.

12 Vocabulaire: Normaal voor iemand van zijn leeftijd, al staat hij er wel om bekend om soms woorden te verwarren of vergeten. Algemeen gedrag: De maan doet erg zijn best en neemt zijn taak heel serieus, al kan hij soms nog steeds fouten maken. Hij is een beetje klunzig, en als hij weer eens een fout heeft gemaakt of niet op tijd was kan hij zich daar erg voor schamen. Dit is dan ook direct te zien aan hoe rood hij wordt. Achtergrond: Na de lichtoorlog heeft de maan de taak gekregen om de aarde te beschermen. Hij heeft voor een lange tijd rustig geleefd en zijn dagelijkse rondes om de aarde gedaan. Er ging niet veel mis. Hij heeft een paar keer een meteoriet moeten omleiden om ervoor te zorgen dat die de aarde niet raakte, maar had voor de rest weinig problemen in zijn taak om de aarde te beschermen. De laatste tijd heeft hij wel wat meer moeite om alles bij te houden en elke dag op tijd te zijn. Het is een paar keer gebeurt dat hij per ongeluk op de verkeerde plek was waardoor hij in de weg stond van de zon en het daglicht die op de aarde moet vallen. Hij wordt duidelijk minder goed in alles in de gaten te houden, ook al heeft hij dat zelf nog niet helemaal door. Toen hij zag dat er sterren op de aarde waren gevallen was hij dan ook erg verbaast en verward, sinds hij ze niet zag vallen. Hij had daarom de val ook niet kunnen voorkomen en wist niet goed wat hij moest doen. In zijn verwarring was hij ook nog eens bijna te laat met ondergaan. Die dag ging niet zo goed voor hem; het was een van zijn slechtere dagen. Verlangen: Hij heeft al lang geleefd, en wil nu vooral een rustig leven leiden en misschien over een paar miljoen jaar zijn taken overgeven aan iemand anders. Houdt van: Anderen helpen (al lukt dat niet altijd even goed); de aarde (hij is na al die jaren gehecht geraakt aan de aarde, en zal niet snel verhuizen). Houdt niet van: Onverwachte situaties. Normen en waarden: Hij vind het vooral belangrijk dat de aarde beschermd blijft en dat niemand pijn wordt gedaan. Hij kan er dan ook niet goed tegen als iemand negatief over een ander praat achter de rug om. Belangrijkste gebrek(en): Hij is op sociaal gebied niet erg sterk, hij komt vaak verward of onduidelijk over en kan zich slecht inleven in anderen. Ondeugden: Vroeger liet hij af en toe een kleine meteoriet op de aarde vallen om te kijken hoe mensen zouden reageren. Nu is hij echter te oud voor dat soort dingen. Hij houdt er wel nog van om af en toe hele hoge golven te maken en te kijken naar surfers. Fysieke attributen: Hij is grijs, met vele deuken en beschadigingen die zijn ouderdom laten zien (wij noemen het overigens kraters). Hij is erg klein en komt niet erg indrukwekkend over. Hij is echter wel heel goed in het reflecteren van licht en kan mooi stralen als er genoeg licht van de sterren op hem valt.

13 Zon: Naam: Zon/Sol. Geslacht: Vrouw. Ras/soort: Ster. Leeftijd: ~4,59 miljard jaar (voor de mens zou dat een vrouw zijn van rond de 60 jaar). Intelligentie: Zeer intelligent en wijs. Taak: Koningin van het zonnestelsel. Vocabulaire: Ze spreekt veel talen uit verschillende sterrenstelsels (voornamelijk die uit de Melkweg). Dit is nodig vanwege haar grote taak als koningin. Algemeen gedrag: Ze is over het algemeen erg aardig en zachtmoedig en ze wordt niet snel boos. Wel is ze altijd erg druk en kan ze daardoor erg afstandelijk lijken, al probeert ze wel tijd voor iedereen vrij te maken. Achtergrond: Als kind wilde ze nooit koningin worden. De grote taak vond ze een té grote verantwoordelijkheid voor haarzelf. Later is zij echter meer en meer van de taak gaan houden en heeft ze haar rol als koningin omarmt. Tijdens haar jaren als leider heeft ze veel meegemaakt en heeft ze meerdere keren de orde moeten terugkeren nadat er opstanden waren geweest. De lichtoorlog was een moeilijke tijd voor haar, waarin ze moeilijke beslissingen heeft moeten maken en veel heeft geleerd. De laatste jaren is het echter rustig geweest in het zonnestelsel en hoefde ze zich voornamelijk over kleine dingen (zoals sterren die op aarde vallen) zorgen te maken. Verlangen: Balans in het zonnestelsel herstellen en behouden. Houdt van: Orde en structuur. Houdt niet van: Chaos en vooroordelen. Normen en waarden: Zij vind het vooral belangrijk dat alles in goede banen verloopt en de balans behouden wordt. Daarbij vind zij rechtvaardigheid en openheid heel belangrijk. Belangrijkste gebrek(en): Als je haar niet goed kent kan ze wat afstandelijk overkomen en ze is altijd aan het werken. Ondeugden: Zij kan het zich als koningin niet veroorloven om zich niet aan de regels te houden. Dit doet ze dan ook bijna niet. Als kind was ze wel wat rebels en wou ze eigenlijk geen koningin worden. Uiteindelijk is ze toch in die taak gegroeid en heeft ze er geen spijt van gehad. Fysieke attributen: Ze geeft heel veel licht, de meesten kunnen niet naar haar kijken zonder verblind te worden. Ze is heel groot en is op het oppervlak geel/oranje. Velen zien haar, ondanks haar hoge leeftijd, als de mooiste ster uit het zonnestelsel.

14 Teksten en scenes Dialoog: Begin scene: Een meteoriet raakt en ster waardoor die (en drie andere sterren) een andere richting op vliegt. Een bos is te zien, het is nacht. In de achtergrond zie je een paar vallende sterren op de aarde neerkomen. Vier kinderen komen tevoorschijn (ze geven een beetje licht). Kind 1 (de oudste): "Is iedereen okay?" (de andere kinderen knikken) "Wow, dat was een harde klap... wat gebeurde er?" Kind 3: Ik heb geen idee. Ze zien een wegwijzer met Cahaya erop. Kind 1: Laten we daar heen gaan, misschien weet iemand daar wat er gebeurd is. De kinderen komen bij de rand van het stadje (Cahaya) aan. De maan komt achter de wolken vandaan tevoorschijn Maan: "Kinderen van de nacht, waar hoe wat doen jullie hier? Zijn jullie gevallen? Kind 2: "I-ik denk het wel.." Maan: (Mompelend tegen zichzelf) Hmm, wat raar, het is mijn oog voorbij gegaan Kind 1: "Weet u wat er gebeurde? Waar wij vandaan komen?" Maan: Huh? (Schikt wakker uit zijn gedachte) "Wacht eens even Welk uur is het? De kinderen kijken de maan vragend aan. Maan: Oh, mijn kinderen, ik ben blij dat het jullie goed gaat. Mijn diepste excuses voor vandaag. Dagraad lijkt weer te komen, dus ik moet snel weer gaan." Kind 2: "Waarheen?" Maan: Naar daar, waar de zon niet is. (In zichzelf) De uren gaan alweer zo snel voorbij Kind 1: "WACHT! Laat ons niet zomaar achter."

15 Maan: "Ik heb geen keus, er is geen tijd... Ga, mijn kinderen, ik zie jullie snel weer. Wees veilig, en tot ons wederzien!" De maan verdwijnt. Kind 3: (Verontwaardigd) "Hij laat ons zomaar achter!" Kind 1: "Het leek erop dat hij aan het vluchten was..." Kind 3: "En hij vertelde niet eens waarheen." Op dat moment trekt het vierde kind aan de mouw van kind 2. Kind 3: "Wat is er?" Kind 4 wijst naar een poster die aan een muur/huis hangt. Op de poster staat een grote zon die met een vuist de nacht (inclusief de maan) wegslaat. Voor de rest staat er groot op: "Het zonnefestival: Het licht overwint!" De kinderen kijken elkaar verschikt aan. Kind 2: "W-w-wat denk je dat het betekend?" Kind 1: "Wat het ook is, het is niet goed, ik denk dat we beter kunnen gaan schuilen." Kind 1 probeert een deur open te doen, maar hij zit op slot. Twee andere deuren zitten ook op slot en overal hangen vlaggen en posters met plaatjes van zonnen erop. Kind 1: "Dit is niet goed, jongens." Kind 3: "Zie je al die vlaggen? Ik denk niet dat we hier welkom zijn." Kind 4 begint verschikt te wijzen. Aan de horizon begint de zon langzaam op te komen. De lichtgrens is al heel dichtbij en verschuift langzaam hun richting op. Zodra de andere kinderen zich omdraaien is het echter al te laat. Voordat ze kunnen reageren zien ze hun zusje (kind 4) in een lichtflits opgaan. Kind 1: NEEEE! Kind 3: "Oh nee.. Lana..." Kind 2 staat verstijft van de angst terwijl de zonnegrens steeds dichterbij komt. Kind 1 grijpt haar hand en sleurt haar mee. Kind 1: "We moeten hier weg! Als we rennen kunnen we het voorblijven totdat we een veilige plek hebben gevonden." De kinderen beginnen te rennen; het spel begint.

16 Environmental storytelling Muurcarvings: De muurcarvings (sculpturen gebeiteld in de muur) in de zonnetempel zijn in ons verhaal een vorm van environmental storytelling en vertellen het verhaal van de lichtoorlog. Je ziet eerst de zon die rustig heerst, waarna ze wordt aangevallen door vijandige sterren. Deze worden vervolgens verslagen en veranderd naar manen. Ondertussen zie je ook sterren neervallen op de aarde. Sommigen gingen helaas dood door de val. Degenen die het overleefden zie je aan het einde weer opgehaald worden door het zonlicht. Dit beeld zie je pas als allerlaatste, als de kinderen worden opgehaald en thuisgebracht door de zon. Hieronder zie je een voorbeeld van hoe de muurcarvings in het spel terug zouden komen. De afbeeldingen in de muur vertellen meer over de geschiedenis en over waarom het stadje het festival viert. Het geeft een verklaring voor de decoraties en posters uit het stadje en laat een andere kant zien van het festival wat de kinderen zoveel angst aanjoeg.

17 Festival versiering moodboard: