Doopsgezinde Gemeente Aalsmeer 27 maart 2016 Ds. L. Geijlvoet Schriftlezing: Lucas 24:13-35

Transcriptie

1 Doopsgezinde Gemeente Aalsmeer 27 maart 2016 Ds. L. Geijlvoet Schriftlezing: Lucas 24:13-35 Aansteken kaars / moment van inkeer Wij zingen: dit is een morgen lied 216 vers 1 Onze Hulp Wij zingen: dit is een morgen lied 216 vers 2 en 3 Met de kinderen: Paasverhaal Gebed Nu we bij elkaar zijn, Voor het Feest van het leven, Van mensen die om elkaar geven En bij elkaar willen komen Om te zingen van het leven Dat geweld en oorlog overwint Liefde, vriendschap, trouw en hoop Mogen sterker zijn dan wat de wereld Aan duister in zich dragen kan Want U God bent een God Van het goede, van hoop, en trouw Op dit paasfeest bidden wij Voor alle mensen die ziek zijn, of geen hoop hebben Die twijfelen aan vriendschap en liefde Die het leven niet makkelijk vinden, Voor alle mensen, Dat het leven zich mag tonen, vandaag In haar diepste betekenis, Pasen, feest van Leven. Amen. Wij zingen met het Bindingkoor lied 290 canon Licht van Pasen Lezing gedicht van Ida Gerhardt Pasen Een diep verdriet dat ons is aangedaan kan soms, na bittere tranen, onverwacht gelenigd zijn. Ik kwam langs Zalk gegaan, op Paasmorgen, zéér vroeg nog op den dag. Waar onderdijks een stukje moestuin lag met boerse rijtjes primula's verfraaid, zag ik, zondags getooid, een kindje staan. Het wees en wees en keek mij stralend aan. De maartse regen had het 's nachts gedaan: daar stond zijn doopnaam, in sterkers gezaaid. Ida Gerhardt ( ) 1

2 Het Bindingkoor zingt: Now the green blade rises Schriftlezing: Lucas 24:13-35 Verschijningen; Jezus opgenomen in de hemel 13 Diezelfde dag gingen twee van de leerlingen op weg naar een dorp dat Emmaüs heet en zestig stadie van Jeruzalem verwijderd ligt. 14 Ze spraken met elkaar over alles wat er was voorgevallen. 15 Terwijl ze zo met elkaar in gesprek waren, kwam Jezus zelf naar hen toe en liep met hen mee, 16 maar hun blik werd vertroebeld, zodat ze hem niet herkenden. 17 Hij vroeg hun: Waar loopt u toch over te praten? Daarop bleven ze somber gestemd staan. 18 Een van hen, die Kleopas heette, antwoordde: Bent u dan de enige vreemdeling in Jeruzalem die niet weet wat daar deze dagen gebeurd is? 19 Jezus vroeg hun: Wat dan? Ze antwoordden: Wat er gebeurd is met Jezus uit Nazaret, een machtig profeet in woord en daad in de ogen van God en van het hele volk. 20 Onze hogepriesters en leiders hebben hem ter dood laten veroordelen en laten kruisigen. 21 Wij leefden in de hoop dat hij degene was die Israël zou bevrijden, maar inmiddels is het de derde dag sinds dit alles gebeurd is. 22 Bovendien hebben enkele vrouwen uit ons midden ons in verwarring gebracht. Toen ze vanmorgen vroeg naar het graf gingen, 23 vonden ze zijn lichaam daar niet en ze kwamen zeggen dat er engelen aan hen waren verschenen. De engelen zeiden dat hij leeft. 24 Een paar van ons zijn toen ook naar het graf gegaan en troffen het aan zoals de vrouwen hadden gezegd, maar Jezus zagen ze niet. 25 Toen zei hij tegen hen: Hebt u dan zo weinig verstand en bent u zo traag van begrip dat u niet gelooft in alles wat de profeten gezegd hebben? 26 Moest de Messias al dat lijden niet ondergaan om zijn glorie binnen te gaan? 27 Daarna verklaarde hij hun wat er in al de Schriften over hem geschreven stond, en hij begon bij Mozes en de Profeten. 28 Ze naderden het dorp waarheen ze op weg waren. Jezus deed alsof hij verder wilde reizen. 29 Maar ze drongen er sterk bij hem op aan om dat niet te doen en zeiden: Blijf bij ons, want het is bijna avond en de dag loopt ten einde. Hij ging mee het dorp in en bleef bij hen. 30 Toen hij met hen aan tafel aanlag, nam hij het brood, sprak het zegengebed uit, brak het en gaf het hun. 31 Nu werden hun ogen geopend en herkenden ze hem. Maar hij werd onttrokken aan hun blik. 32 Daarop zeiden ze tegen elkaar: Brandde ons hart niet toen hij onderweg met ons sprak en de Schriften voor ons ontsloot? 33 Ze stonden op en gingen meteen terug naar Jeruzalem, waar ze de elf en de anderen aantroffen, 34 die tegen hen zeiden: De Heer is werkelijk uit de dood opgewekt en hij is aan Simon verschenen! 35 De twee leerlingen vertelden wat er onderweg gebeurd was en hoe hij zich aan hen kenbaar had gemaakt door het breken van het brood. Wij zingen: lied 630 vs. 1 en 4 Overdenking Het is een oude gewoonte van Gastvrijheid dat je maakt dat gasten niet zomaar weer weggaan. Maar dat ze blijven eten en slapen en wie weet nog een dag blijven of meer. Je praat samen, je eet samen, je biedt de gast aan om zijn kleren te wassen en zelf op adem te komen. Het is voor sommige mensen, die de ware gastvrijheid beoefenen, een uitdaging om te kijken hoe lang het duurt voordat deze gast zich weet los te maken uit jou koesterende omhelzende zorg. Je kunt het vergelijken, denk ik, met wat je ziet bij omroep MAX; als mensen elkaars Bed en Breakfast uitproberen. Kent u het programma? Drie eigenaren van een B&B bezoeken elkaars B&B. Mooie kamertjes met badkamertjes en kussentjes en een geweldig ontbijt enzovoort enzovoorts. 2

3 Blijf bij ons, want het is avond en de dag loopt haast ten einde. Een lange dag heeft Jezus met hen opgelopen. En naar hen geluisterd. Hoe wanhopig ze waren. Dat de Messias toch niet de Messias bleek. Dat de Koning geen Koning bleek. Hoe de grote groep van gelovigen bedrogen uitkwamen en hun kerk moesten opdoeken. Oh, nee, dat zijn wij, in onze tijd. De kerken die kleiner wordende geloofsgemeenschappen onderdak bieden. Minder leden, oudere mensen. Zijn wij niet ook niet, net als de Emmaüs-gangers, soms? Teleurgesteld! Jezus verklaart hen, wat er in de schriften staat geschreven over het sterven en lijden van de Messias. Dat hij niet kon blijven op de manier die mensen hadden gehoopt. Pas na zijn dood zou de ware aard van de Messias blijken. Zou wat hij had gegeven aan wijsheid en geloof pas werkzaam worden voor de mensen die zijn inzichten in hun leven een plek wilden geven. Geen navolgers van een Leer. Geen schapen achter een Herder die zich blindelings laten leiden. Toen hij met hen aan tafel aanlag, nam hij het brood, sprak het zegengebed uit, brak het en gaf het hun. 31 Nu werden hun ogen geopend en herkenden ze hem. En korte gewaarwording was het blijkbaar, want opeens was hij weg. Toen opeens ontdekten ze, dat de woorden die Jezus de hele weg aan hen had verteld, als een soort warm vuur in hun hart had gebrand. Alsof de tuinkers 's nachts was ontkiemd en mensen hun eigenste naam in groene letters geschreven ziet staan. Direct aangesproken door het over een wonder van het ontkiemen van een woord. Zo werd Jezus woord vruchtbaar toen het rustig kon ontkiemen in hun hart. En pas bij de voor mensen begrijpelijke dagelijkse handelingen, kon het landen in hun leven. Zo zijn wij mensen, toch praktische wezens. Verbonden met de aarde. Bedoeld om deze aarde te bewonen, te leven, te werken. Samen met onze medemens, samenwerken. En dan het liefst te werken aan een doel, dat ons onszelf laat overstijgen. In de praktische handelingen van het samen eten en het brood delen. En in het eenvoudige dankgebed dat bij dit eten een plaats kreeg, vonden de leerlingen het geloof dat Jezus hen had doorgegeven terug. Toen kregen de woorden van onderweg, pas betekenis. Zo zal het met de kerkjes overal vast ook gaan. In de praktische geleefde en geloofde betekenis krijgen deze oude woorden van overlevering, betekenis. Dan zullen we ontdekken dat ons hart geraakt is, door het geloof. Want Jezus maakt zich tot op de dag vandaag kenbaar. In het breken van het brood. Breken en delen. Dichtbij en veraf. En in gastvrijheid en vrede in het samenkomen van mensen. Gastvrijheid zoals in de B&B? Nee, dat vast niet. Maar wel in het delen in wie we zijn en wat we hebben om te delen. En dat mag heus ook af en toe wel eens meer naar buiten toe. Dat we ons op een meer zichtbare plek in de samenleving profileren. Gastvrijheid, vrede, geloof, eerlijke handel, in een breder perspectief dan binnen de denkbeeldige Muren van de kerken. Zo wordt het eigenlijk dag aan dag Pasen in de Herberg die deze Gemeente wil zijn. Bij de inloop, bij de quiltgroep, bij Bazar en de bezoekgroep. Daar land het woord, dat is gezaaid en bewaard, en langzaam kon groeien en kiemen. We mogen best blijk geven van en hart dat brandende is, handen die zich vouwen voor een gebed, en die zich strekken in een poging om wat we hebben zo ver mogelijk uit te reiken. / Aan te reiken. Tot het aan het licht komt, het dan schrijft het ook ons diepste wezen in nieuwe taal, daar en dan. Iedere dag opnieuw Pasen, woorden en daden, en een hart vol gastvrijheid, liefde en geloof. Amen 3

4 Het Bindingkoor zingt: Dan zal ik leven Tekst: Huub Oosterhuis Muziek: Antoine Oomen Het zal in alle vroegte zijn als toen. De steen is weggerold. Ik ben uit de grond opgestaan. Mijn ogen kunnen het licht verdragen. Ik loop en struikel niet. Ik spreek en versta mijzelf. Mensen komen mij tegemoet. Wij zijn in bekenden veranderd. Het zal in alle vroegte zijn als toen. De ochtendmist trekt op. Ik dacht een dorre vlakte te zien. Volle schoven zie ik, lange halmen, waarin de korrel zwelt. Bomen omranden het bouwland. Heuvels golven de verte in, bergopwaarts, en worden wolken. Daarachter kristal geworden verblindend de zee die haar doden teruggaf. Wij overnachten in elkaars schaduw. Wij worden wakker van het eerste licht. 2x Alsof iemand ons bij naam en toenaam heeft geroepen Dan zal ik leven. Open ruimte Vredesmoment en voorbedeboek Vanuit de doopsgezinde vredesgroep, onderdeel van doopsgezind Wereld Werk, wordt gezocht naar een spiritualiteit die ons kan helpen om uiting te geven aan ons gevoel van machteloosheid over de situatie in de wereld. Stiltaan bij vrede, betekent soms ook, toegeven dat we de vrede niet kunnen afdwingen. Het is een proces van zachte krachten die doorwerken in de wereld. Maar nooit een proces van angst en boosheid. Werken aan vrede is een zachte kracht, maar het belang daarvan is niet te onderschatten. Vanuit onze machteloosheid, staan we stil bij onze opdracht om Gods vrede gestalte te geven. Mogen wij wegen van vrede vinden, voor ons om samen te gaan. Wij steken een kaars aan. Teken van Gods licht dat onze weg verlicht: De weg van vrede en gerechtigheid. Wij zingen lied 1014 vers 1 en 5 Gebed stil gebed Onze Vader Wij bidden u voor de mensen en de zaken Waarvoor wij een kaars ontstaken. In het bijzonder willen we ook bidden voor: Mensen die angstig zijn geworden door de aanslagen Van afgelopen jaar. Vooral ook de kleine mensen, de kinderen Die niet weten af te wegen wat het reële gevaar is Dat het niet hun leven en hun dromen mag overheersen We bidden voor de mensen die geleden hebben onder het geweld in voormalig Joegoslavië. Voor mensen die hun geliefden hebben verloren. En voor hen die het niet gelukt is Om anderen te behoeden voor dit leed. 4

5 We bidden voor mensen die een voorbeeld zijn of zijn geweest, Voor jonge mensen, Dat zij de jonge mensen weten te inspireren tot Het overwinnen van hun eigen angsten, en het beste uit zichzelf te halen Om op die manier mee te mogen bouwen aan de wereld van vandaag. Zoals Johan Cruijff dat in zijn leven deed, mogen er zovele anderen In het groot en in het klein, mensen inspireren tot het Goede Leven Waartoe u ons hebt geroepen. God wij bidden U, Zoveel vragen beheersen altijd maar weer ons bidden, vandaag moeten wij U bovenal danken voor mensen, die durven opstaan, voor mensen, die durven blijven zingen, voor mensen, die genezen, helen, troosten, voor ogenblikken van vriendschap, gemeenschap, liefde, voor ogenblikken van hoop, moedgevende woorden, voor leven, dat de kleur van uw toekomst kent. (uit: Sytze de Vries, Bloeiend hout. De zeven kruiswoorden) Collecte Tijdens de collecte zingt het Bindingkoor: The angel rolled the stone away Wij zingen: U zei de Glorie lied 634 Zegenbede Het Bindingkoor zingt: Irish blessing 5