Infobrochure liesbreuk

Transcriptie

1 Infobrochure liesbreuk

2 Wat is een liesbreuk? Het lieskanaal is van nature een zwakke plek in de buikwand en een liesbreuk kan dus aangeboren zijn. Ze kan echter ook mede in de hand gewerkt worden door zwaar heffen, persen bij moeilijke stoelgang, chronisch hoesten, overgewicht of gewoon de leeftijd. Een liesbreuk is een uitstulping van het buikvlies die via een zwakke plek in de buikwand ter hoogte van de liesstreek onder de huid verschijnt. Deze uitstulping (ook wel de breukzak genoemd) wordt meestal groter als men een persbeweging maakt. In de breukzak is er meestal enkel vetweefsel aanwezig maar soms ook een stukje darm (breukinhoud). Als deze inhoud van de breukzak niet meer kan terugglijden of kan worden weggeduwd, dan spreekt men van een ingeklemde breuk of klembreuk. Indien deze uitstulping in de lies dan erg pijnlijk of zelfs rood wordt van kleur, dan is er meestal een dringende ingreep nodig. De typische klacht bij een liesbreuk is een zeurend of branderig gevoel in de liesstreek dat erger wordt bij inspanning en dan zelfs pijnlijk kan zijn. Afhankelijk van wat er bij u in de breukzak zit, kan er ook een moeilijke stoelgang zijn of last bij het plassen. Bron afbeelding: Medical visuals 3

3 Hoe wordt de diagnose gesteld? Meestal kan de diagnose gewoon op de consultatie worden gesteld door lichamelijk onderzoek bij uw huisarts of bij de chirurg. Soms kan een echografisch onderzoek van de liezen of in uitzonderlijke gevallen een CT-scan nuttig zijn. Is een operatie nodig? Een liesbreuk geneest nooit vanzelf en wordt meestal geleidelijk aan groter. Wanneer een liesbreuk klachten veroorzaakt, zeer groot is of wanneer er gevaar voor inklemming bestaat, kan er best een operatieve behandeling worden uitgevoerd. Het herstellen van een liesbreuk is geen zware operatie en kan meestal doorgaan, zelfs als er bijkomende risicofactoren bij u aanwezig zijn. Welke operaties zijn er mogelijk? Er bestaan twee soorten operaties: de kijkoperaties en de klassieke operaties. De beide technieken worden in ons ziekenhuis uitgevoerd. Op de consultatie bij de chirurg wordt er met u besproken welke techniek(en) er bij u kan (kunnen) worden toegepast. Indien u zelf een voorkeur heeft, kan u dit met uw chirurg bespreken. Soms moet de techniek worden bepaald afhankelijk van uw breukvolume of eventuele vroegere ingrepen of behandelingen (bv. bestraling) die u heeft ondergaan. De kijkoperatie Deze gebeurt altijd onder volledige verdoving. Hierbij worden drie kleine insnedes in de buikwand gemaakt voor het inbrengen van de buisjes voor de camera en de werkinstrumenten. Er wordt tussen de spieren en het buikvlies, of in de buik, gas geblazen en zo ontstaat er een ruimte die dan zichtbaar wordt op een televisiescherm. De breukinhoud wordt terug op zijn plaats gebracht en er wordt een netje ingebracht tussen de buikspieren en het buikvlies (preperitoneaal) om zo de zwakke plek(ken) te bedekken. De klassieke operatie Deze operatie kan onder volledige of onder epidurale verdoving worden uitgevoerd. Hierbij wordt één insnede gemaakt in de lies of in de onderbuik. De breukzak wordt terug op zijn plaats geduwd en er wordt ter hoogte van de zwakke plek een netje ingebracht tussen de spieren en het buikvlies (preperitoneaal) of tussen de spieren onderling, afhankelijk van de gekozen techniek. Welke operatie is de beste? In principe zijn de beschreven operaties met het inbrengen van een netje evenwaardig. Meestal is er ook niet zo veel verschil in het ongemak dat u heeft na de ingreep of in de duur van het herstel. Belangrijk is dat uw chirurg de techniek kiest waarin hij zelf het meest bedreven is en de techniek die het meest geschikt is voor uw breuk. De kans dat een liesbreuk opnieuw optreedt na de beschreven technieken is klein, meestal kleiner dan 1%. Soms kunnen vroegere ingrepen die u heeft ondergaan hier wel invloed op hebben. Dit maakt de kans op herval iets groter. Wat zijn de mogelijke complicaties? Zoals bij iedere ingreep kan er wel eens een bloed- of vochtuitstorting ontstaan of zelfs een bloeding die operatief moet worden gestelpt. Dit laatste komt echter zelden voor. Een bloed- of vochtuitstorting verdwijnt meestal spontaan, soms wel traag. Een wondontsteking kan voorkomen, maar is eveneens zeldzaam. Meer ernstige complicaties zoals kwetsuren van naburige organen, thrombose of longontsteking kunnen voorkomen maar zijn zeer zeldzaam. Andere zeldzame complicaties dan diegene hier vermeld, zijn mogelijk. 4 5

4 Hoe verloopt de opname? Lees vooraf grondig de onthaalbrochure uit de onthaalmap die uw behandelend arts heeft meegegeven als u bij hem op consultatie was om een operatiedatum af te spreken. Op de afgesproken opnamedag meldt u zich aan in het ziekenhuis. Tenzij anders afgesproken, wordt u opgenomen op de dag van de ingreep en komt u nuchter. Vergeet niet het door u ingevulde én getekende formulier thuismedicatie en de pre-operative vragenlijst uit de onthaalbrochure van het ziekenhuis en eventueel op voorhand uitgevoerde onderzoeken mee te brengen en af te geven aan de verpleegkundige die bij u op uw kamer komt. U hoeft zich niet op voorhand te scheren. Eens op de kamer zal een verpleegkundige u voorbereiden en uitleg geven over pijnstilling, medicatie bij misselijkheid, premedicatie, enzovoort. Op de kamer zal u gevraagd worden om met een stift een pijltje te plaatsen aan de kant van uw operatie. Het is nuttig als u er mee aan denkt om zo kort mogelijk voor de ingreep nog eens te plassen. Wanneer u aan de beurt bent, wordt u naar het operatiekwartier gebracht. Daar wordt met een prikje een infuus geplaatst en zal men u nog een aantal vragen stellen. Sommige vragen worden meermaals gesteld en door verschillende personen, dit is bedoeld om uw veiligheid maximaal te garanderen. Door iets in te spuiten in uw infuusbuisje valt u in slaap en kan de ingreep beginnen. De duur van de ingreep kan variëren, dit heeft geen invloed op uw herstel achteraf. Op het einde van de ingreep wordt eventueel een buisje geplaatst in de wonde om wat er nog komt van bloed op te vangen. Na de ingreep blijft u nog een tijd in de ontwaakruimte die zich ook binnen het operatiekwartier bevindt. Eens terug op de kamer wordt u opgevangen door de verpleegkundige. Als u pijn, misselijkheid of een ander ongemak ondervindt of een andere vraag heeft, mag u altijd uw belletje gebruiken. Als er met u een dagopname werd besproken, wordt het drainagebuisje al na enkele uren verwijderd. Twee uur na de ingreep krijgt u iets te drinken en nadien een kleinigheid te eten. Indien u comfortabel kan stappen, mag u naar huis. Het kan gebeuren dat u zelf of uw arts vindt dat u toch beter een nacht in het ziekenhuis blijft. Als er met u een opname werd besproken, dan blijft u na de ingreep meestal nog één nacht in het ziekenhuis. Het drainagebuisje wordt in dat geval de ochtend na de ingreep verwijderd. U mag niet zelf met de wagen naar huis rijden. Vraag op tijd aan de arts die uw ontslag regelt de nodige papieren voor uw werk of uw verzekering. Eenmaal opnieuw thuis, waar moet ik op letten? Verwittig steeds uw huisarts als u terug thuis bent. Overhandig uw huisarts de ontslagbrief als u deze heeft meegekregen. Meestal is er ook reeds een digitale versie in zijn bezit. U kan het best enkele dagen de pijnstillers nemen zoals aangegeven op uw medicatieblad dat u bij ontslag uit het ziekenhuis meekrijgt. U mag thuis meteen rondstappen, ook op de trap. Als u zich goed voelt, mag u de eerste dagen al een kleine wandeling maken en zelf met de wagen rijden. Voorzichtig zijn met de buikspieren bij het in- en uitstappen is belangrijk, dus gebruik hiervoor zeker ook uw armen. Doe dit ook als u uit bed of uit de zetel komt. De eerste drie weken na de ingreep mag u niets zwaar tillen en ook niet sporten of fietsen. De wondjes van de ingreep kan u zelf dagelijks ontsmetten en nadien een nieuw verband aanbrengen. Indien nodig kan u ook een beroep doen op de thuisverpleging. Indien u zichtbare hechtingen heeft, mogen deze tien dagen na de ingreep door uw huisarts worden verwijderd. Vanaf de tweede dag na de ingreep mag u een douche nemen. Een bad pas na twee weken. Let er op om veel te drinken om een vlotte stoelgang mogelijk te maken. Het is belangrijk dat u al deze instructies volgt anders loopt u het risico dat u complicaties krijgt of dat u opnieuw een liesbreuk krijgt. Zie verder op de keerzijde. 6 7

5 Vervolg pagina 7 De eerste weken na de ingreep is het normaal dat er enkele ongemakken aanwezig zijn zoals wat pijn of een voosheidsgevoel in de lies en ter hoogte van de dij, een gevoelige teelbal, stramme buikspieren,... Een blauwe plek onder de lies of in de schaamstreek komt ook regelmatig voor. Deze zal vanzelf genezen. Als u verandert van houding zal het netje aanvankelijk wat tegentrekken, maar ook dit verdwijnt vanzelf. Soms is er een irritant gevoel bij het plassen aanwezig, ook dit verdwijnt spontaan. Indien er bij u symptomen of klachten aanwezig zijn die in belangrijke mate hiervan afwijken moet u, indien nodig dringend, contact opnemen met uw huisarts of met uw chirurg om een eventuele complicatie vast te stellen. U krijgt bij ontslag een afspraak mee om 2 tot 3 weken na de ingreep eens op controle te komen bij uw chirurg om te zien of er een normaal genezingsproces aanwezig is. Contact Chirurgie Campus Bornem Kasteelstraat BORNEM chirurgie@sjk.be Auteur: dr. Hugo Bontinck, Chirurg Gastro-intestinale heelkunde Foto s: & Medical visuals 26/09/