Lijdensverhaal volgens Marcus. (L 1 = VERTELLER / V = JEZUS / L 2 = ANDEREN)

Transcriptie

1 Lijdensverhaal volgens Marcus. (L 1 = VERTELLER / V = JEZUS / L 2 = ANDEREN) 1. Judas gaat naar de hogepriester. L1: Het was kort vòòr Pasen. De hogepriesters en schriftgeleerden zochten hoe ze Jezus met een list in handen konden krijgen om hem te doden. Ze zeiden: L2: We mogen niet wachten tot op het paasfeest, dan is er teveel volk uit Galilea in de stad: die massa zou in opstand komen. L1: Judas Iskariot, één van de twaalf, ging naar de hogepriester en zei: L2: Wat krijg ik als ik Jezus aan u overlever? L1: Toen zij dit hoorden, waren ze blij en beloofden hem 30 zilverlingen. En van toen af zocht Judas naar een goede gelegenheid om hen Jezus in handen te spelen. 2. Voorbereiding van het paasfeest. L1: Op de eerste dag van de Joodse paasweek waarop de paaslammeren geslacht worden, vroeg Johannes aan Jezus: L2: Waar wilt gij dat we alles klaarmaken om het paasfeest te gaan vieren? L1: Jezus stuurde Petrus en Johannes dan uit met de opdracht: V: Ga naar de stad Jeruzalem. Ge zult er een man tegenkomen die een kruik water draagt. Volg hem. In het huis waar hij binnengaat moet ge aan de eigenaar zeggen: De meester vraagt de zaal te wijzen waar hij met zijn leerlingen het paasmaal kan gebruiken". Hij zal u een ruime bovenkamer tonen met banken om aan te liggen en al wat verder nodig is. Maak daar alles voor ons gereed.

2 3. Het verraad van Judas. L1: De leerlingen vertrokken, gingen de stad Jeruzalem binnen en vonden alles zoals Jezus had voorzegd. Ze maakten het paasmaal gereed. Toen het avond geworden was kwam Jezus met zijn apostelen en ging aan tafel. Onder het eten zei Jezus: V: Ik weet zeker dat iemand van u mij zal uitleveren: iemand die nu met mij eet. L1: Allen waren er bedroefd om. De één na de ander vroeg: L2: "Ik toch niet?" "Ben ik het, Heer?" L1: Maar Jezus zei: V: Eén van de twaalf die met mij zijn brood in de schaal doopt. L1: Ook Judas nam het woord en vroeg: L2: Ik ben het toch niet, Meester? L1: Jezus zei: V: Judas, wat gij te doen hebt, doe dat spoedig. L1: Dan doopte Judas zijn brood in de schaal op hetzelfde ogenblik als Jezus. Hij stond op en ging heen Het Laatste Avondmaal. L1: Later onder de maaltijd nam Jezus brood, loofde en dankte God, brak het en gaf het aan zijn leerlingen terwijl hij zei: V: Neem! Dit is mijn lichaam. Dit is mijn leven, dat ik voor u geef. Zo ben ik! L1: Toen nam hij de beker, loofde en dankte God, en gaf hem door. Allen dronken ervan. en Jezus zei: V: Dit is mijn bloed om het verbond te sluiten tussen God en de mensen. Het wordt voor allen vergoten. Zo ben ik! Wees jullie ook zo voor elkaar!

3 L1: Na de maaltijd zongen ze de gewone paaslofzangen. Toen verlieten ze het huis en begaven zich naar de Olijfberg In de hof van Olijven. L1: Onderweg zei Jezus hun: V: Allen zult gij mij in de steek laten! Het staat ook al in de heilige Schrift: Wordt de herder getroffen, dan vlucht de kudde naar alle kanten weg. L1: Maar Petrus zei hem: L2: Al laten ze u allemaal in de steek, ik verlaat u nooit. L1: Hierop zei Jezus: V: Ik verzeker u, Petrus, vannacht nog, vòòr de haan tweemaal heeft gekraaid, zult gij mij driemaal verloochenen. L1: Met nog méér nadruk verklaarde hij: L2: Al moest ik met u sterven, in geen geval laat ik u alleen. L1: En allemaal zeiden ze hetzelfde als Petrus. Ze kwamen aan een landgoed met olijfbomen, dat Getsémané heet. Daar zei Jezus tot zijn leerlingen: V: Blijf hier maar zitten, ik ga wat verder om te bidden. L1: Alleen Petrus, Jacobus en Johannes nam hij met zich mee. Hij begon angstig en onrustig te worden, en zei hun: V: Ik ben doodsbang. Blijf hier en waak. L1: Hij ging wat verder en liet zich ter aarde neervallen. Hij bad dat dit uur aan hem voorbij mocht gaan. Hij zei: V: Abba, Vader, voor U is alles mogelijk. Laat dit lijden aan mij voorbijgaan. Hoewel... nee, niet wat ík wil, maar wat Gíj wilt moet gebeuren.

4 L1: Hij ging terug naar zijn leerlingen en vond hen in slaap. Hij zei tegen Petrus: V: Simon... slaapt ge? Kunt ge zelfs niet één uur waken? Waak en bid om sterk te staan in de bekoring. Ge wilt wel, maar ge zijt zo zwak! V: Jezus ging weer bidden met dezelfde woorden. En toen hij terugkwam, vond hij hen opnieuw in slaap. Hun ogen vielen toe. Ze wisten niet wat ze hem moesten antwoorden. Nog een derde keer kwam hij bij hen en zei: V: Slaap nu maar rustig verder! Het is voorbij. Het ogenblik is gekomen: nu gaat de Mensenzoon uitgeleverd worden aan misdadigers. Sta je mee op? we gaan! Mijn verrader komt hier aan Jezus wordt aangehouden. L1: Jezus was nog niet uitgesproken of daar kwam Judas aan. Hij had een hele bende bij zich met zwaarden en knuppels, gestuurd door de hogepriesters, schriftgeleerden en oudsten. De verrader had een teken met hen afgesproken: L2: Die ik zal kussen, die is het. Grijp hen en bewaak hem goed als ge hem wegvoert. L1: Judas ging recht op Jezus af en zei: L2: Rabbi, Meester! L1: en gaf hem een kus. Jezus zei: V: Vriend, zijt ge daarvoor hier? L1: Ze grepen Jezus vast en namen hem gevangen. Maar Petrus trok zijn zwaard, trof de knecht van de hogepriester en sloeg hem een oor af. Waarop Jezus zei: V: Ben ik een misdadiger, dat ge met zwaarden en knuppels op mij afkomt om mij in handen te krijgen? Dag in, dag uit gaf ik in de tempel bij u onderricht, en ge hebt me niet durven grijpen. Maar ja, zo gaat de Schrift in vervulling, waarin vooruit geschreven staat: "Ik word onder de boosdoeners gerekend". L1: Toen lieten al zijn leerlingen hem in de steek en vluchtten weg.

5 7. Jezus voor de hogepriester. L1: Ze brachten Jezus naar het huis van de hogepriester. Alle andere hogepriesters en oudsten en schriftgeleerden die lid waren van de Hoge Raad, kwamen daar bijeen. Petrus volgde Jezus op een grote afstand tot op de binnenplaats van dat huis. Hij ging bij het dienstvolk zitten en warmde zich wat aan het vuur. 5 De hogepriesters en de leden van de Hoge Raad zochten een aanklacht tegen Jezus om hem ter dood te veroordelen, maar ze vonden niets. Velen legden een valse verklaring tegen hem af, maar hun getuigenissen stemden met elkaar niet overeen. Ook stonden er enkelen tegen hem op die verklaarden: L2: We hebben hem horen zeggen: "Ik zal de tempel die door mensen is gemaakt, afbreken en in drie dagen zal ik een nieuwe opbouwen, niet door mensen gemaakt". L1: Maar ook dat getuigenis was niet eensluidend, en dus onwettig. Toen stond de hogepriester op. Hij ging in het midden staan en vroeg aan Jezus: L2: Hebt ge niets te antwoorden? Hoort ge niet wat ze allemaal tegen u getuigen? L1: Maar Jezus antwoordde niets, hij bleef zwijgen. Opnieuw ondervroeg de hogepriester hem: L2: Zijt gij soms de Messias, de koninklijke Gezalfde, de Zoon van God? L1: Jezus zei: V: Ja, dat ben ik! En ge zult mij als de Mensenzoon zien zitten aan de rechterhand van de machtige God en ge zult mij zien komen met de wolken van de hemel om van Godswege te oordelen. L1: Toen scheurde de hogepriester zijn kleed uit diepe verontwaardiging en riep uit: L2: Waarvoor hebben we nog getuigen nodig? Gij hebt nu zelf gehoord hoe hij God beledigt! Wat vindt ge daarvan? L1: Allen spraken zij het vonnis uit:

6 L2: Hij is de dood schuldig! L1: Sommigen begonnen hem te bespuwen. Ze deden hem een blinddoek voor, sloegen hem en vroegen: L2: Wees nu eens profeet en zeg ons wie u geslagen heeft? L1: De bewakers namen hem over, en ook zij dienden hem slagen toe Verloochening door Petrus. L1: Petrus was ondertussen op de binnenplaats gebleven. Nu kwam daar een dienstmeisje van de hogepriester langs. Zij zag Petrus die zich zat te warmen. Ze bekeek hem goed en zei: L2: Maar gij waart ook bij die Jezus van Nazareth! L1: Petrus zei: L2: Ik weet niet wat gij bedoelt; ik begrijp u niet! L1: En hij ging naar buiten, naar het voorplein. Op dat ogenblik kraaide een haan. Het dienstmeisje zag hem weer en begon opnieuw, nu tegen de omstanders: L2: Hij is één van hen! L1: Petrus ontkende weer en zei: L2: Dat is niet waar! L1: En na een tijdje zeiden de omstanders tegen Petrus: L2: Gij hoort inderdaad bij die groep! Je bent trouwens van Galilea, net als die Jezus! L1: Toen begon hij te vloeken en te zweren: L2: Ik ken die man niet over wie gij het hebt! L1: En onmiddellijk daarop kraaide een haan voor de twee keer. Nu dacht Petrus aan wat Jezus hem gezegd had: "Voordat een haan tweemaal kraait, zult ge mij drie keer verloochenen". En hij barstte in tranen uit. 9. Jezus voor Pilatus. L1: In de vroege morgen kwam de Hoge Raad tot een besluit. Ze lieten Jezus geboeid wegleiden om hem uit te leveren aan de Romeinse landvoogd Pilatus. En Pilatus vroeg hem: L2: Zijt gij de koning van de Joden?

7 L1: Jezus gaf hem ten antwoord: V: Zoals gij zegt. L1: De hogepriesters brachten zware beschuldigingen tegen hem in. Pilatus vroeg aan Jezus: L2: Antwoordt gij daar niets op? Hoor eens waarvan ze u allemaal beschuldigen! L1: Maar Jezus gaf geen antwoord, tot verbazing van Pilatus Jezus of Barrabas. L1: De landvoogd Pilatus had de gewoonte elk jaar ter gelegenheid van het Joodse paasfeest iemand vrij te laten: degene om wie zij vroegen. Nu zat en zekere Barrabas gevangen met een bende opstandelingen die een moord hadden gepleegd. Het volk begon luidkeels te vragen dat hij zou doen zoals elk jaar. Pilatus antwoordde hun: L2: Wilt ge dat ik de koning van de Joden vrijlaat? L1: Hij wist wel dat Jezus uit afgunst was uitgeleverd. Maar de hogepriesters stookten het volk op om Barrabas te vragen. Pilatus vroeg: L2: Wat moet ik dan doen met de koning van de Joden? L1: Allen schreeuwden: L2: Kruisig hem! Kruisig hem! Kruisig hem! L1: Pilatus zei tegen hen: L2: Wat voor kwaad heeft hij dan gedaan? L1: Maar zij schreeuwden nog harder: L2: Kruisig hem! Kruisig hem! Kruisig hem! L1: Omdat Pilatus het volk zijn zin wilde geven, liet hij Barrabas vrij. Jezus gaf hij aan de soldaten over om hem te laten geselen en te kruisigen. 11. Geseling van Jezus. L1: De soldaten brachten Jezus binnen in het paleis van de landvoogd en ze riepen de hele afdeling bij elkaar. Ze deden hem een rode mantel om, vlochten een kroon van doorntakken en zetten hem die op. Ze gaven hem een rietstok in de rechterhand en begonnen hem te bespotten. Ze riepen:

8 L2: Leve de koning van de Joden. L1: Dan pakten ze de rietstok uit zijn hand en sloegen hem op het hoofd. Ze spuwden hem in het gezicht, en knielden voor hem neer. En toen ze zo de spot met hem gedreven hadden, trokken ze hem de rode mantel uit en deden hem zijn eigen kleren weer aan. Ze brachten hem buiten de stad om hem te kruisigen Kruisweg naar Golgotha. L1: Zelf zijn kruis dragend, trok Jezus de stad uit, gevolgd door een grote menigte. Onderweg dwongen de soldaten een voorbijganger het kruis te helpen dragen. Het was Simon van Cyréne, de vader van Alexander en Rufus. Hij kwam toevallig van zijn akker naar de stad terug. Ook ontmoette Jezus vrouwen, die om hem rouwden en treurden. Hij keerde zich naar hen toe en sprak: V: Vrouwen van Jeruzalem, huil niet om míj, huil liever om uzelf en om uw kinderen. 13. Kruisiging van Jezus. L1: Zo kwamen zij op de plaats Golgotha, wat vertaald wordt met Schedelplaats. Ze gaven hem gekruide wijn (om de pijn te verzachten), maar hij wilde er niet van drinken. Daar sloegen zij hem aan het kruis. Daarna verdeelden ze zijn kleren en dobbelden om te zien wat ieder zou krijgen. Het was negen uur in de morgen toen ze hem kruisigden. Het opschrift met de reden van zijn veroordeling luidde: "De koning van de Joden". Samen met hem werden nog twee rovers gekruisigd, één rechts en één links van hem. Voorbijgangers beledigden hem, of haalden hun schouders op en riepen: L2: Welnu, gij die de tempel zou afbreken en in drie dagen weer opbouwen, red u zelf nu, en kom maar van het kruis af.

9 L1: Zo spotten ook de hogepriesters en de schriftgeleerden onder elkaar: L2: Anderen heeft hij gered, zichzelf kan hij niet redden. Hé Messias, koning van Israël, kom van dat kruis af. Als ge dát kunt, dan geloven wij in u. L1: Zelfs de twee die met Jezus gekruisigd waren, beschimpten hem. 's Middags vanaf twaalf uur viel er duisternis over het hele land. Dat duurde tot drie uur in de namiddag. Om drie uur schreeuwde Jezus luid: V: Eloï, Eloï, lama sabaktáni! Mijn God, mijn God, waarom hebt gij mij verlaten? L1: Dat zijn de eerste woorden van een psalmgebed. Sommigen, die niet goed verstaan hadden wat hij riep, zeiden: L2: Luister, hij roept om Elia, de redder in alle nood! L1: Een van hen ging een spons in wijn dopen, stak die op een rietstok, liet hem drinken en zei: L2: Laat mij maar doen! Dan kunnen wij zien of Elia hem eraf komt halen. 9 L1: Maar Jezus gaf een luide kreet en stierf. L1: Op dat ogenblik scheurde het grote gordijn in de tempel van boven tot onder in tweeën... alsof al het oude nu overbodig was geworden. De honderdman die tegenover het kruis de wacht hield en gezien had hoe Jezus gestorven was, zei: L2: Deze mens was vast en zeker de Zoon van God. L1: Op een afstand stonden ook vrouwen toe te kijken. Onder hen was Maria Magdalena, Maria, de moeder van Jacobus de Mindere en Joses, en dan nog Salomé. Toen Jezus nog in Galilea rondtrok, waren zij Jezus altijd gevolgd om voor hem te zorgen. Er stonden nog veel andere vrouwen die met hem naar Jeruzalem waren opgetrokken.

10 14. Pilatus staat het lijk af. L1: Nu was het al avond geworden, en nog wel de avond vóór een sabbat, een rustdag. Daarom durfde Jozef van Arimetéa het aan om naar Pilatus te gaan. Jozef was een vooraanstaand lid van de Hoge Raad en leefde in de verwachting van het komende Rijk van God. Hij vroeg aan Pilatus om het lichaam van Jezus. Pilatus was verbaasd dat Jezus al dood was. Hij riep de honderdman bij zich en vroeg of Jezus al gestorven was. En toen de honderdman dit bevestigd had, werd het lijk afgestaan aan Jozef Begrafenis van Jezus. L1: En Jozef van Arimetéa kocht een linnen doek, nam Jezus van het kruis af en wikkelde hem in het linnen. Hij legde hem in een graf dat in de rots was uitgehouwen en rolde een steen voor de ingang van het graf. Maria Magdalena en Maria Joses zagen waar Jezus begraven werd. Tot zover het lijdensverhaal van Jezus Christus, de Zoon van God.