Het Woord van de Gerechtigheid

Transcriptie

1 Het Woord van de Gerechtigheid Nr. 14 april 2004 pagina 1 Want ieder die nog van melk leeft, is onervaren in het woord van de gerechtigheid (St. vert.): hij is nog een kind (Hebr. 5:13). Het woord van de gerechtigheid staat in contrast tot de eerste beginselen van de uitspraken van God (Hebr. 5:12). Het woord van de gerechtigheid duidt daarom op diepere waarheden waarin God handelt op basis van Zijn gerechtigheid met ons. Het Woord van het Gerechtigheid wil een bijdrage leveren om christenen vertrouwd te maken met de vaste spijs (Hebr. 5:14) van het woord van God om geestelijke volwassenheid mogelijk te maken. Bijbelse waarheden die nauwelijks worden onderwezen en van cruciaal belang zijn om het einddoel van het geloof (1 Petr. 1:9) te bereiken, zullen in het bijzonder onderwerp van aandacht zijn. Het Woord van de Gerechtigheid wordt geredigeerd door Roel Velema roel@velemaweb.nl website: Gevallen is de Grote Stad Babylon! Gevallen, gevallen is de grote stad Babylon en zij is geworden een woonplaats van duivelen, een schuilplaats van alle onrein en verfoeid gevogelte (Openb. 18:2). Openbaring 17 en 18 behoren tot de meest interessante gezichten (visioenen) van Johannes op Patmos. Deze twee hoofdstukken worden door veel christenen niet alleen beschouwd als de meest raadselachtige hoofdstukken van het boek Openbaring, maar ook van de hele Bijbel. De moeilijkheid wordt vooral ervaren bij het vaststellen van de identiteit van de vrouw en daarmee van de stad Babylon. De vraag is echter of het terecht is dat deze twee hoofdstukken moeilijker zijn dan de andere hoofdstukken in het boek Openbaring. Immers, de Schrift verklaart zichzelf en dat geldt voor Openbaring 17 en 18 in dezelfde mate als voor de overige hoofdstukken in het boek Openbaring. De gangbare interpretatie van Openbaring 17 en 18 is dat het beest, de antichrist, zal opkomen uit een hersteld Romeins rijk en zal heersen vanuit Rome. De hoer, de vrouw die zit op het beest (Openb. 17:3), wordt volgens deze interpretatie verbonden met de Rooms-katholieke kerk. Openbaring 17 houdt zich dan bezig met het godsdienstige Babylon, de Rooms-katholieke kerk, terwijl Openbaring 18 zich bezighoudt met de val van het politieke Babylon, het rijk van de antichrist. De huidige EU wordt in deze visie beschouwd als een voorloper van dit rijk, dat uiteindelijk zijn gestalte zal krijgen als een tienstatenbond met Rome als hoofdstad. Er zijn twee redenen dat men tot deze associatie is gekomen. Ten eerste wordt van de vrouw gezegd dat zij dronken was van het bloed van de heiligen en van het bloed van de getuigen van Jezus (Openb. 17:6). Dit zou een bevestiging zijn van de eeuwenlange vervolgingen van christenen door de Rooms-katholieke kerk. Openbaring 17 en 18 worden door de veel christenen als de meest raadselachtige hoofdstukken van de Bijbel beschouwd.

2 Nr. 14 april 2004 Het Woord van de Gerechtigheid pagina 2 Het tweede argument vinden we in Openbaring 17:9, waar we lezen dat de vrouw is gezeten op zeven bergen. De vrouw, het grote Babylon, de moeder van de hoeren, zou dan Rome moeten zijn, omdat Rome op zeven heuvelen is gebouwd. De basis van de leer dat de antichrist zal opkomen uit een herleefd Romeins rijk vinden we in het boek Daniël, in Daniël 2: Daniël 2:32-43 beschrijft het beeld dat koning Nebukadnezar had in een droom. Dit beeld stond in Babylon en beschrijft de vier Babylonische wereldrijken: 1. Het gouden hoofd: het rijk van Nebukadnezar. 2. De borst en de armen van zilver: het rijk van de Meden en Perzen (vgl. Dan. 8:20). 3. De buik en de lendenen van koper: het Griekse rijk onder Alexander de Grote (vgl. Dan. 8:21). 4. De benen van ijzer en voeten van deels ijzer, deels leem: het vierde koninkrijk. Het wereldrijk dat volgde op het Griekse rijk van Alexander de Grote, was het Romeinse rijk. Het lijkt daarom aannemelijk dat het vierde Babylonische rijk het Romeinse rijk moet zijn, en herleefd moet zijn als God zijn handelen met Israël hervat (vgl. Hand. 15:16. e.v.). Er zijn echter duidelijke bezwaren om het vierde koninkrijk als een herleefd Romeins rijk te zien en daarmee de hoer in Openbaring 17 als de Rooms-katholieke kerk te beschouwen. Hierin ligt dan ook de oorzaak waarom Openbaring 17 en 18 zo raadselachtig zijn voor velen. Wanneer er sprake is van een herleefd Romeins rijk, dan leidt deze interpretatie ertoe dat Openbaring 17 en 18 geestelijk gesloten hoofdstukken blijven. Er zijn verschillende bezwaren om het vierde Babylonische rijk als het (herleefde) Romeinse rijk te beschouwen. 1. Het beeld van Nebukadnezar beschrijft de vier Babylonische wereldrijken. Het beeld staat in Babylon en dat betekent dat al deze vier rijken Babylon in het Midden-Oosten tot hun invloedsfeer moeten hebben. Babylon in het Midden-Oosten heeft echter nooit tot het Romeinse rijk behoort. 2. De Bijbel leert dat de antichrist niet zal opkomen uit Europa, maar uit het Midden-Oosten. Daniël 8 beschrijft het gezicht van de ram en de geitenbok. De geitenbok had een grote horen tussen zijn ogen (Dan. 8:5,21). Daniël 8:21 leert dat deze horen de koning van Griekenland is, namelijk Alexander de Grote die Babylon tot zijn rijk bezat. Na zijn dood in 320 vóór Christus, werd zijn koninkrijk verdeeld onder vier andere koningen. Daniël 8:22,23 beschrijft een directe overgang van het Griekse rijk naar het vierde rijk onder de antichrist. Deze overgang vinden we ook in Daniël 8:8,9, en zien we dat de antichrist moet voortkomen uit het Noordelijke rijk dat is ontstaan na de dood van Alexander de Grote. Dit zien we bevestigd door andere Schriftgedeelten die de antichrist beschrijven. Er was een Assyrische Farao die over Egypte heerste in de dagen van de slavernij van Israël (de Assyriërs heersten in die dagen in Egypte). Deze Farao vormt een type van de antichrist die in de toekomst Israël zal verdrukken. De antichrist zal ook een Assyriër zijn en opkomen binnen de grenzen van het oude Assyrische rijk, dat delen van het huidige Turkije, Irak en Iran omvat (vgl. Jes. 10:5; 14:25; 30:31; 31:8; 52:4; Dan. 8:8, 9, 21-25; Hosea 5:13). Wanneer er sprake is van een herleefd Romeins rijk, dan leidt deze interpretatie ertoe dat Openbaring 17 en 18 geestelijk gesloten hoofdstukken blijven.

3 Nr. 14 april 2004 Het Woord van de Gerechtigheid pagina 3 3. Het is een misverstand om Rome te willen zien in Openbaring 17. In Openbaring 17:9 lezen we dat de zeven koppen zeven bergen zijn, dat wil zeggen zeven koningen. De vrouw zit op de zeven bergen. De vrouw is geen letterlijke vrouw en de zeven bergen zijn daarom ook geen letterlijke bergen. Ze kunnen daarom niet verwijzen naar Rome en de Rooms-katholieke kerk. Gods handelen met de Gemeente wordt beschreven in Openbaring 1-3. Daarna zal God zijn handelen met Israël hervatten en zal de zeventigste jaarweek starten (Openb. 6:1 e.v.), waarin God zijn handelen met zijn volk Israël zal afsluiten (Dan. 9:24). Waarom zou God dan aan het einde van deze zeventigste week zich plotseling wenden tot een pseudo-groep van de Gemeente van Christus? Een ieder die tot de Gemeente van Christus werd gerekend, is opgenomen (1 Thess. 4:16,17). Er is, bijbels gezien, niets achtergebleven op aarde dat met de Gemeente van Christus kan worden geassocieerd. Gods oordeel over de Gemeente vindt plaats voor de rechterstoel (Openb. 1:9-20), nooit op aarde over een pseudo-kerk. Concluderend, Openbaring 17 en 18 zijn doorgaans uitgelegd vanuit een interpretatie dat het vierde Babylonische koninkrijk het Romeinse rijk omvat en dat de vrouw die op het beest zit de Rooms-katholieke kerk moet zijn. Het gevolg is dat deze twee hoofdstukken voor de meeste christenen raadselachtig zijn gebleven. Openbaring 17 en 18 dienen in dit opzicht herontdekt te worden door de ingebouwde verklaring die de Schrift zelf geeft. Bij de bestudering van de Bijbel moeten we beseffen dat de Schrift altijd zichzelf verklaart, vaak door aanvullend commentaar en door de context waarin het bijbelgedeelte is geplaatst. Openbaring 17 en 18 vormen aanvullend commentaar op het uitgieten van de zevende schaal (Openb. 16:17-21), waarbij het grote Babylon wordt verwoest. Openbaring 17 en 18 moeten daarom voldoende aanvullende informatie bevatten om te verklaren waar het om gaat. In Openbaring 17 en 18 zien we echter ook het principe van aanvullend commentaar. In Openbaring 17:1-6 wordt informatie gegeven over de vrouw (de hoer) en het beest. Verdere informatie over het beest vinden we dan in Openbaring 17:8-14, en verder informatie over de hoer in Openbaring 17: Het beest (Openb. 17:8-14) De identiteit van het beest is niet moeilijk vast te stellen. Het beest is de antichrist, die opkomt uit de afgrond (Openb. 13:1). Het beest heeft 7 koppen en 10 horens, evenals de draak in Openbaring 12:3. Het beest heeft zijn macht ontvangen van de draak (de satan). Openbaring 17:9-12 verklaart de betekenis van de horens en de koppen. De zeven koppen zijn zeven bergen, waarop de vrouw zit. Het zijn ook zeven koningen, waarvan er vijf zijn gevallen en nog één moet komen. De tien horens zijn tien koningen die één uur macht ontvangen als koningen met het beest (Openb. 17:12). In Daniël 7:23-24 lezen we van het vierde dier, het vierde koninkrijk, waaruit tien koningen zullen opstaan. Ook zal er een ander opstaan (de antichrist) en drie koningen ten val brengen. De antichrist zal dan de achtste zijn ( = 8). In Daniël 7:7-8 vinden we hetzelfde. Er is sprake van tien horens, met daar tussen een kleine horen. Drie worden uitgerukt (overwonnen), met als uiteindelijke resultaat een tienstatenbond onder leiding van de antichrist. De koppen schijnen te verwijzen naar een reeks van zes machten gedurende de eerste helft van de 70ste jaarweek van Daniël, waarbij de achtste gestalte krijgt vanaf de helft van de jaarweek. Plaatsen wij Daniël 11:5-45 geheel in de toekomst, dan vormt dit bijbelgedeelte een beschrijving van deze gebeurtenissen. Openbaring 17 en 18 vormen aanvullend commentaar op het uitgieten van de zevende schaal in Openbaring 16:17-21.

4 Nr. 14 april 2004 Het Woord van de Gerechtigheid pagina 4 (De meeste bijbelkenners zijn het erover eens dat Daniël 11:1-4 historisch is vervuld. Er bestaat echter verschil van mening of Daniël 11:5-33 historisch al is vervuld. Er zijn echter redenen om aan te nemen dat de vervulling van deze verzen nog in de toekomst ligt. Zo zien we dat in Daniël 2 minder nadruk wordt besteed aan de Babylonische tijd van het hoofd van goud tot de periode van de voeten, en meer nadruk op het einde van dit rijk onder de antichrist. In Daniël 7 zien we dat alle nadruk ligt op de antichrist, de kleine horen. In Daniël 8 zien we hetzelfde; bijna alle nadruk ligt op de kleine horen. Dit is een duidelijke aanwijzing voor Daniël 11. Daniël 11:1-4 behandelt de verdeling van het koninkrijk onder Alexander de Grote, en vanaf vers 5 gaat de situatie direct over naar de eindtijd onder de antichrist.) De vrouw (de hoer) (Openb. 17:15-18) De identiteit van de vrouw wordt in Openbaring 17:18 gegeven. Het is opmerkelijk dat er maar één vers wordt besteed om de identiteit van de vrouw te bepalen: En de vrouw, die u zag, is de grote stad, die het koningschap heeft over de koningen van de aarde. God heeft het in Zijn woord blijkbaar voldoende geacht om in één zin de identiteit van de vrouw te tonen en het geheimenis van de vrouw te zeggen (Openb. 17:7). Dit is dan ook precies het geval, want de identiteit van de grote stad is in het boek Openbaring al bepaald. In Openbaring 11:8 lezen we: de grote stad, die geestelijk genaamd wordt Sodom en Egypte, alwaar ook hun Here gekruisigd werd. De Here Jezus werd gekruisigd in Jeruzalem. De grote stad is daarom Jeruzalem, die in haar geestelijke hoedanigheid is verworden tot Sodom en Egypte. De vrouw is ook reeds genoemd in Openbaring 12:1. Zij is Israël, met een speciale verwijzing naar Jeruzalem. Hiermee is het eerste gedeelte van Openbaring 17:18 uitgelegd. Het tweede gedeelte van Openbaring 17:18 vereist speciale aandacht: (de grote stad) die het koningschap heeft over de koningen der aarde. In welke zin heeft Jeruzalem koningschap over de koningen der aarde? De verklaring ligt in Exodus 4:22-23, waar we lezen dat Israël een eerstgeboren zoon van God is, uitverkozen om de eerste onder de volkeren te zijn om de grote daden van God te verkondigen en Jeruzalem een centrum van deze aarde zal zijn. Babylon in Openbaring 17 en 18 moet op dezelfde wijze gezien worden als in Openbaring 11:8, waar het geestelijk Sodom en Egypte wordt genoemd. De Bijbel laat ons niet in het ongewisse wie de vrouw is. Het beest is vóór Openbaring 17 reeds geïdentificeerd, en dat geldt ook voor de vrouw (de hoer). In Openbaring 17 en 18 is het hoofdthema de hoererij van Israël in het koninkrijk van het beest. De einde van deze hoererij vormt de climax van deze twee hoofdstukken die vol beeldspraak zijn. De verbranding van de hoer is synoniem met de verwoesting van Babylon, want de vrouw is synoniem met de grote stad. In alle gevallen dat de grote stad (Babylon) in het boek Openbaring wordt genoemd (Openb. 11:8; 14:8; 16:19; 18:18), heeft het betrekking op Jeruzalem. Er kan geen sprake zijn van een verwoesting van een letterlijke stad in Openbaring 18, alleen de associatie van een volk met een stad. Deze stad moet het volk identificeren en moet verwijzen naar het einde van de hoererij die door het volk in deze stad wordt gepleegd. In Openb. 17 en 18 is het hoofdthema de hoererij van Israël in het koninkrijk van het beest.

5 Nr. 14 april 2004 Het Woord van de Gerechtigheid pagina 5 De hoererij van Israël De hoererij van Israël is een terugkerend thema van de profeten in het Oude Testament. De volgende voorbeelden laten dit zien in relatie tot Openbaring 17 en 18. Jeruzalem is een hoer 1. Openbaring 17:5: het grote Babylon, de moeder van de hoeren en van de gruwelen van de aarde. Vergelijken we dit vers met Jes. 1:21, dan zien we hoe Israël als een hoer was in vroegere tijden: Hoe is de getrouwe veste [Jeruzalem] geworden tot een ontuchtige [een hoer] geworden. En in Jeremia 3:6-10 lezen we: Hebt gij gezien, wat Afkerigheid, Israël, gedaan heeft? Zij placht heen te gaan op elke hoge berg en onder elke groene boom om daar ontucht te plegen.; en dit zag haar zuster, Trouweloze, Juda, ter oorzake van haar echtbreuk,, maar heenging en eveneens ontucht pleegde ja zij bedreef overspel met steen en met hout De minnaars van Jeruzalem zullen haar berooid maken 2. Openbaring 17:16: En de tien horens, die gij zag, en het beest, zij zullen de hoer haten, en zij zullen haar berooid maken en naakt en haar met vuur verbranden. Dit alles is niet onbekend in het Oude Testament. In Ezechiël 16:35-41 lezen we: Daarom, hoer, hoor het woord des HEREN. Zo zegt de HERE HERE: Omdat uw eer prijsgegeven en uw schaamte ontbloot werd bij uw ontucht met uw minnaars en met al uw gruwelijke afgoden, en om het bloed van uw zonen, die gij hun gegeven hebt - daarom, zie, Ik ga al de minnaars die gij behaagd hebt, bijeenbrengen, allen die gij hebt liefgehad zowel als allen van wie gij een afkeer gekregen hebt; Ik zal hen van alle kanten tegen u bijeenbrengen en Ik zal uw schaamte voor hen ontbloten, zodat zij heel uw schaamte zien zijn zullen uw klederen uittrekken, uw sieraden wegnemen en uw naakt en bloot doen staan die zal uw stenigen en met zwaarden neerhouwen, en ook uw huizen met vuur verbranden. De vrouw, Israël, is gekleed in purper en scharlaken 3. Openbaring 17:4; 18:16: En de vrouw was gehuld in purper en scharlaken en rijk versierd met goud, edelgesteente en paarlen, en zij had in haar hand een gouden beker, vol gruwelen, en de onreinheden van haar hoererij. Wee, wee de grote stad, die gehuld was in fijn linnen, purper en scharlaken, en rijk versierd was met goud en edelgesteente en paarlen, want in één uur is al die zo grote rijkdom verwoest! Exodus 28:1-43: Gij zult heilige klederen maken voor uw broeder Aäron, Daartoe zult gij nemen goud, blauwpurper, roodpurper, scharlaken en fijn linnen.gij zult het opperkleed van de efod in blauwpurper, roodpurper en scharlaken, Jeremia 4:30,31: Nu, gij verwoeste, wat doet gij, dat gij u kleedt in scharlaken, u siert met gouden sieraad, uw ogen bijwerkt met zwart? Tevergeefs maakt gij u mooi, de minnaars versmaden u, zij staan u naar het leven. Want ik hoor een kreet als van een, die voor het eerst baart, de kreet van de dochter Sions; De hoererij van Israël is een terugkerend thema van de profeten in het Oude Testament.

6 Nr. 14 april 2004 Het Woord van de Gerechtigheid pagina 6 Jeruzalem, de stad die zegt dat zij geen weduwe is geworden 4. Openbaring 18:7,8 (vgl. Openb. 11:8; 17:18): Want zij zegt in haar hart: Ik troon als koningin, ik ben geen weduwe en geen rouw zal ik zien. Daarom zullen haar plagen op één dag komen: dood en rouw en hongersnood, en zij zal met vuur verbrand worden; want sterk is de HERE God, die haar geoordeeld heeft. Klaagl. 1:1: Hoe zit zij eenzaam neer, de eens volkrijke stad; als een weduwe is zij geworden, die machtig was onder de volken; de vorstin onder landschappen is onderworpen aan herendienst. Jeruzalem, dronken van het bloed van de heiligen 5. Openbaring 17:6; 18:20-24: En ik zag de vrouw dronken van het bloed van de heiligen en van het bloed van de getuigen van Jezus. Wees vrolijk over haar, gij hemel en gij heiligen, en gij apostelen en profeten, want God heeft uw rechtszaak tegen haar berecht..en in haar werd gevonden het bloed van profeten en heiligen en van allen, die geslacht zijn op aarde. Dit kan alleen van toepassing zijn op Jeruzalem: Luc. 13:33:, want het gaat niet aan [het is niet mogelijk], dat een profeet buiten Jeruzalem omkomt. Matt. 23:35 (vgl. Luc. 11:50,51): opdat over u [ Jeruzalem] kome al het rechtvaardige bloed, dat vergoten werd op de aarde, van het bloed van Abel, de rechtvaardige, tot het bloed van Zacharia, de zoon van Berechja. Door Schrift met Schrift te vergelijken, kunnen we vaststellen dat de vrouw, de hoer, Jeruzalem is. De grote stad, die geestelijk Sodom en Egypte wordt genoemd, is Jeruzalem (Openb. 11:8), de hoer. Dit blijkt tevens uit het volgende. De afsluiting van de hoererij van Israël is de enige manier waarop de zeventigste jaarweek van Daniël kan eindigen om de overtreding te voleindigen, de zonde af te sluiten en de ongerechtigheid te verzoenen (Dan. 9:24). Als Openbaring 17 en 18 niet op Israël betrekking hebben, dan was er nergens in het boek Openbaring een afsluiting van de overtreding en zonde van Israël beschreven. Die afsluiting moet er echter wel zijn, want de overspeligheid van Israël is een hoofdthema van het Oude Testament. En associatie met Sodom, Egypte en Babylon is eenvoudigweg een associatie met de geestelijke overspeligheid van Israël met deze wereld. Openbaring 17 en 18 hebben betrekking op het einde van de hoer, niet op het einde van een letterlijke stad. De hoer zit aan vele wateren (Openb. 17:15), dat wil zeggen zij verkeert onder de volkeren binnen het koninkrijk van het beest. Een letterlijke stad kan niet onder de volkeren verkeren en een letterlijke stad kan niet het koningschap voeren. Alleen personen komen hiervoor in aanmerking. Een stad in de Bijbel kan verwijzen naar een letterlijke stad of naar de inwoners van die stad (vgl. Matt. 11:20,21; 23:27). Dat geldt zowel in het Oude Testament als in het Nieuwe Testament. Dit is essentieel om Openbaring 17 en 18 te begrijpen, want op dit punt hebben velen een verkeerde interpretatie omarmd. Als Openb. 17 en 18 niet op Israël betrekking hebben, dan was er nergens in het boek Openbaring een afsluiting van de overtreding en zonde van Israël beschreven.

7 Nr. 14 april 2004 Het Woord van de Gerechtigheid pagina 7 Openbaring 18 moet in het licht van Openbaring 17 worden gelezen en beide hoofdstukken moeten in het licht van het hele boek Openbaring worden gelezen. De basis hiervan ligt in het Oude Testament, waarbij het thema steeds de overspeligheid van Israël is. Tijdens de eerste komst van de Here Jezus was de geestelijke overspeligheid tot een climax gekomen, toen de overpriesters antwoordden: Wij hebben geen koning, alleen de keizer! (Joh. 19:15). Deze uitroep laat goed de overspeligheid van Israël zien, zoals dat zijn hoogtepunt zal krijgen in de tijd van Jacobs benauwdheid, als zij zich geestelijk verkoopt aan de meest corrupte heidense heerschappij die deze wereld ooit zal kennen. Alleen nadat de hoererij van Israël is weggedaan en vernietigd, zal het volk in een positie zijn om aan haar roeping te beantwoorden, een roep waaraan zij reeds lang had moeten gehoorzamen. Dan zal Israël, zoals Jona, zich opmaken en een getuige voor deze wereld zijn (vgl. Jes. 43:10). De verwoesting van Babylon (Openb. 18: 11-19) Speciale aandacht verdient Openbaring 18:11-19 waar de verwoesting van Babylon wordt beschreven. De koningen van de aarde zullen over haar wenen, wanneer zij de rook van haar verbranding zullen zien (Openb. 18:9). Ook de zeelieden, die vanaf de zee de rook van haar verbranding zien, zullen rouwen over de grote stad (Openb. 18:18,19). Openbaring 18:11-19 is bijna een letterlijke citaat van Ezechiël 27:35-36 dat onderdeel vormt van de profetie tegen Tyrus (Ezech ). (Tyrus, (in het Hebreeuws Tsor genoemd, dat rots betekent) wordt altijd in één adem genoemd met de moederstad Sidon (vgl. Matt. 11:21,22;15:21). Tyrus was een kuststad (gelegen in het tegenwoordige Libanon) dat gedeeltelijk op het vaste land en gedeeltelijk op een eiland lag. Tyrus begon in belang toe te nemen na de plundering van Sidon door de Filistijnen rond 100 vóór Christus. Kooplieden en zeehandelaren werden zeer rijk (Jes. 23:8), en gebruikten hun rijkdom om van Tyrus een vesting te maken (2 Sam. 24:7) Tyrus nam verder toe in haar economische expansie, inclusief de vestiging van de stad Carthage in 814 vóór Christus. De gouden eeuw van Tyrus was onder koning Hiram I van Tyrus. Deze periode viel samen met de regering van David en Salomo. Salomo maakte sterk gebruik van de diensten van Tyrus voor materialen voor de bouw van zijn paleis in Jeruzalem (2 Sam. 5:11). Door de Babylonische ballingschap zag Tyrus grotere mogelijkheden om zich economisch te verrijken, door gebruik te maken van het land Israël, het aanleggen van handelsroutes, etc. Dit streven mishaagde de Here en bracht een oordeel over Tyrus (Ezech.. 26:1-14). Het oordeel strekte zich uit over het eiland van Tyrus, dat tot een kale rots en een plaats voor netten is geworden (de stad op het vaste land bestaat nog en heet tegenwoordig Sur). Nebukadnezar belegerde Tyrus 13 jaar en verwoestte de stad gedeeltelijk. Alexander de Grote maakte na zeven maanden beleg, in 322 voor Christus, door een slachting het karwei af.) In Ezechiël zien we dat de koning van Tyrus een type vormt van Satan (Ezech. 28). Deze gebeurtenissen, die plaats vonden aan het begin van het tijdperk van de heidenen, stemmen perfect overeen met wat er plaats zal vinden aan het eind van het tijdperk van de heidenen, wanneer de satan zijn macht zal geven aan het beest. Openbaring 17 en 18 zijn hoofdstukken vol beeldspraak, en daarom dient Openbaring 18:11-19 ook in dit licht gelezen te worden. Alleen nadat de hoererij van Israël is weggedaan en vernietigd, zal het volk in een positie zijn om aan haar roeping te beantwoorden.

8 Nr. 14 april 2004 Het Woord van de Gerechtigheid pagina 8 Openbaring 18:11-19 is een bijzondere vorm van Schriftverklaring dat in de hermeneutiek het principe van de dubbele verwijzing wordt genoemd. We komen dit principe bijvoorbeeld tegen in Hosea 11:1: uit Egypte heb Ik mijn zoon geroepen. Gods Geest paste dit vers toe op de Here Jezus, toen hij heen en terugging naar Egypte met zijn ouders (Matt. 2:14,15). Israël is nationaal gezien een zoon (Ex. 4:23), maar Christus is ook een Zoon. Het bijzondere van het principe van de dubbele verwijzing is dat het zich aanpast aan de context waar het in tweede instantie op wordt toegepast. In Openbaring 18 is de context beeldspraak, en neemt de verwijzing ook de vorm van beeldspraak aan. Op deze wijze moet de profetie van Tyrus worden toegepast in Openbaring 18. In Ezechiël zien we dat Israël in ballingschap was en niet naar Gods wil wandelde. De koning van Tyrus zag hierin economisch voordeel. De klanten van Jeruzalem zouden zijn klanten kunnen worden. In dit opzicht was de hoererij (als gevolg van de afgoderij van Israël), voordeel voor de wereld. In Openbaring 18 zien we hetzelfde; de kooplieden rouwden omdat de hoererij was geëindigd en daarmee hun voordeel. Het citaat wordt gebruikt als beeldspraak en draagt de gedachte uit van de profetie tegen Tyrus, en duidt niet een herhaalde letterlijke vervulling. Hoe dit praktisch zal verlopen is niet moeilijk te zien, wanneer we kijken naar de typologie van de Bijbel. Openbaring 18 beschrijft het einde van de laatste jaarweek van Daniël. In de type komt dit overeen met het ogenblik dat Farao in Egypte de Israëlieten niet langer in slavernij kon houden en hij zijn economisch voordeel zag verdwijnen. Openbaring 18 beschrijft de situatie vlak voordat Israël als natie de dood van het Paaslam op zichzelf zal toepassen. De tiende plaag beschrijft de dood van de eerstgeborenen en deze plaag eiste geloof van Israël. In de antitype zal hetzelfde plaatsvinden. Israël zal zó in het nauw komen dat het maar één uitweg heeft, namelijk het aanroepen van de God van hun vaderen. De roep in geloof zal het einde van de hoererij van Israël betekenen. De wereld zal hier notie van nemen en haar voordeel zien verdwijnen. De verwoesting van de grote stad (Openb. 18:20-23) Openbaring 18:20-23 centreert rond een citaat uit Jeremia 25:10. Jeremia 25:1-10 toont ons, zonder spoor van twijfel dat de verwijzing is naar Jeruzalem. Hier zien we opnieuw de sleutel tot het begrijpen van Openbaring 17 en 18: Babylon is Jeruzalem. Elke interpretatie die hieraan voorbijgaat, houdt deze twee hoofdstukken geestelijk gesloten. In Openbaring 18:20-23 zien we dezelfde benadering als in Openbaring 18: Jeremia 25:10 is door Johannes overgenomen volgens het principe van de dubbele verwijzing. Jeremia 25:10 krijgt in Openbaring 18: de vorm van beeldspraak. Zowel Ezechiël als Jeremia 25:10 zijn geschreven met het oog op de Babylonische ballingschap van de Joden. In Openbaring 17 en 18 zien we hetzelfde, een Babylonische ballingschap onder de antichrist. Het is daarom heel onnatuurlijk om in Openbaring 17 en 18 een andere relatie te zien dan met Jeruzalem. De citaten in Openbaring 18 vormen kerngedeelten om onomstotelijk aan te tonen dat de vrouw Jeruzalem is. Hieruit zien we dat de Bijbel altijd laat zien hoe het verklaard moet worden en er niets aan de willekeur van de mens wordt overgelaten. De Geest van God heeft door Johannes nauwkeurig de verwijzing naar Jeremia 25:1-10 uitgekozen, om aan te tonen dat de profeet Jeremia vergelijkbare zaken op het oog had als Johannes. Jeremia beschreef zaken rondom Jeruzalem en daarom had Johannes in Openbaring 18:20-23 ook Jeruzalem op het oog. Alles wat Johannes heeft geopenbaard, lag reeds opgesloten bij Mozes en de profeten. In Openbaring 17 en 18 staat Israël centraal, niet een hersteld Romeins rijk. Babylon is Jeruzalem. Elke interpretatie die hieraan voorbij gaat, houdt deze twee hoofdstukken geestelijk gesloten.

9 Nr. 14 april 2004 Het Woord van de Gerechtigheid pagina 9 Het bloed van de profeten en heiligen (Openb. 18:20,24) Openbaring 18:24: en in haar werd gevonden het bloed van profeten en heiligen en van allen, die geslacht zijn op aarde. Er is maar één stad in de Bijbel waarin het bloed van profeten en heiligen wordt gevonden. Deze stad is Jeruzalem: Luc. 13:33:, want het gaat niet aan [Staten. vert. het gebeurt niet ], dat een profeet buiten Jeruzalem omkomt (Luc. 13:33). Openbaring 18:20: Wees vrolijk over haar, gij hemel en gij heiligen, en gij apostelen en profeten, want God heeft uw rechtszaak tegen haar berecht. De rechtszaak is een rechtszaak over Jeruzalem, zoals we bevestigd zien in Matt. 23:35 (vgl. Luc. 11:50,51): opdat over u [ Jeruzalem] kome al het rechtvaardige bloed, dat vergoten werd op de aarde, van het bloed van Abel, de rechtvaardige, tot het bloed van Zacharia, de zoon van Berechja. Openbaring 18:20 is een citaat uit Jeremia 51:48 en verwijst naar Jeruzalem. Conclusie Openbaring 17 en 18 vormen aanvullend commentaar op de zevende en laatste schaal in Openbaring 16: De grote stad Babylon valt in drie stukken uiteen. In die periode zullen er veel topografische veranderingen zijn, zoals we bijvoorbeeld zien in Ezechiël en Zacharia 14. In Openbaring 16:19 is de verwijzing naar een letterlijke stad, terwijl in het aanvullend commentaar in Openbaring 17 en 18 het gaat om de inwoners van de stad. Hierin is geen tegenstrijdigheid, want deze tweeledigheid vinden we ook in Openbaring 11:8: een volk verbonden met een letterlijke stad. De Bijbel legt een voortdurend verband tussen de verwoesting van Babylon en Gods doel met Israël en de volkeren. Zolang Babylon en/of de hoer bestaat, kunnen Gods plannen niet verwezenlijkt worden. Daarom zien we dat de Bijbel uitgebreid aandacht besteed aan het einde van Babylon. Dit is dan ook het thema van Openbaring Deze hoofdstukken vormen een samenvatting van wat uitgebreid in het Oude Testament wordt behandeld. Pas nadat de hoer is vernietigd, zal de wederkomst van Christus plaatsvinden en zal God de soevereiniteit aan Israël geven om de eerste onder de volkeren te zijn. Het tijdperk van de heidenen begon in Babylon en het tijdperk zal eindigen in Babylon. Nebukadnezar was de eerste koning van Babylon, en de antichrist zal de laatste koning van Babylon zijn. Babylon, onder zijn eerste koning, voerde de twee stammen van Israël, Juda en Benjamin, in ballingschap, en voltooide daarmee de ballingschap van alle stammen van Israël. Hieraan zal een einde komen in de dagen van de laatste koning van Babylon. In Openbaring 17 en 18 staat Israël centraal, niet een hersteld Romeins rijk. Dit vinden we tevens bevestigd in de acht gezichten (visioenen) van Zacharia in Zacharia 1-6. In Zacharia 1-6 zien we Gods handelen met Israël gedurende het tijdperk van de heidenen, en het koninkrijk dat in Israël wordt hersteld. Dit is de wijze waarop het boek begint en het zet daarmee de toon voor het hele boek. In dit opzicht hebben alle acht gezichten van Zacharia te maken met Israël. Let op het verband tussen Zacharia 2:7 en het zevende gezicht: de vrouw in de efa (Zach. 5:5-11). Dit gezicht heeft, zoals ook de andere gezichten, te maken met Israël. In Openbaring 17 en 18 staat Israël centraal, niet een hersteld Romeins rijk.

10 Nr. 14 april 2004 Het Woord van de Gerechtigheid pagina 10 (Een efa is, net als een gomer (Ex. 16:36), een maat voor droge waren (vgl. Lev. 5:11; 6:20; Num. 5:15; Ruth 2:17). De efa wordt in de Bijbel ook gebruikt om bij verkopen geen valse maten en gewichten te gebruiken, want tweeërlei gewicht, tweeërlei maat, beide zijn de Here een gruwel (Spr. 20:10; vgl. Lev. 19:36; Deut. 25:14,15). Een verkeerde efa wordt door God ook met goddeloosheid in verband gebracht: Zijn er niet nog in het huis van de goddeloze schatten van goddeloosheid en een vervloekte schriele, efa? (Amos 6:10). Omdat een efa een maat is voor droge waren, wordt het ook gebruikt in de zin van vaatwerk om een efa af te meten. Vergelijk in dit opzicht Zacharia 5:7: de vrouw in de efa. Zacharia 5:5-11 beschrijft een vergelijkbaar beeld van wat in Ezechiël en Openbaring 18:11-19 wordt gezien. Het is een beeld van Israël aan het eind van het tijdperk van de heidenen, volledig verstrikt in wat de efa voorstelt: de handel en commercie in het koninkrijk van de antichrist. In Zacharia 5:7,8 staat de vrouw in relatie tot de goddeloosheid en tot de efa. De vrouw in de efa wordt geassocieerd met de goddeloosheid (Zach. 5:8). Vanwege de goddeloosheid moet er daarom sprake zijn van een valse efa. Er is hier sprake van bedrieglijke handel en wandel van de vrouw. In Zacharia 5:9 wordt een loden gewicht geworpen op de opening van de efa, waarin de vrouw was geworpen. Op vleugels van een ooievaar (de ooievaar was een onreine dier (Lev. 11:19)), werd de vrouw naar Sinear gebracht. Het land Sinear (Hebr. Sjienar) is Babylon (vgl. Gen. 10:10; 11:2,9; Dan. 1:2). Babylon, ver weg, was de oorsprong van afvalligheid van God en de verering van demonen. Israël wordt in haar goddeloosheid geestelijk met Babylon verbonden en geestelijk naar het land Sinear afgevoerd. Openbaring 17 beschrijft de situatie, nadat de efa naar het land Sinear is weggevoerd om voor Israël - de hoer aan vele wateren - een huis te bouwen (Zach. 5:11). De hoer is niemand anders dan Israël als ontuchtige (Jes. 1:21), en zij wordt in haar ware positie gezien. Israël behoort dan in haar karakter tot Babylon en wordt er een huis voor haar gebouwd in het land waar zij thuis hoort als overspelige. Alles wat in het boek Openbaring is geschreven, heeft zijn wortels in Mozes en de profeten. De profeten hebben uitgebreid geprofeteerd over het afsluiten van de zonde van Israël (vgl. Dan. 9:24). De hoererij en afvalligheid van Israël (Jer. 5:23; Hosea 4:18), moet daarom onderwerp van aandacht zijn in het boek Openbaring. Deze hoererij zal tot een einde worden gebracht en daarmee ook Openbaring 17 en 18 en de 70ste jaarweek van Daniël (Dan. 9:24-27). De hoererij en afvalligheid van Israël zal tot een einde worden gebracht en daarmee ook Openbaring 17 en 18 en de zeventigste jaarweek van Daniël.