DE NIEUWE VLAAMSE STRIP

Transcriptie

1 In het Stripmuseum Van 19 september 2017 tot 3 juni 2018 DE NIEUWE VLAAMSE STRIP Geboren in een regio getekend door het aanzienlijke succes van de familiestrip laat deze generatie stripauteurs zich eerder inspireren door de dikwijls verre horizonten dan door de lokale productie. De artistieke diversiteit weerhoudt hen er echter niet van om een gemeenschappelijke ambitie na te streven: de wereld van het stripverhaal veroveren door waargebeurde verhalen te vertellen! Als namen onthouden we onder andere Judith Vanistendael, Brecht Evens, Nix, Pieter De Poortere en Simon Spruyt. Vertaald in meerdere talen worden deze Vlaamse auteurs in België en in het buitenland vooral geroemd om hun artistieke kwaliteiten en hun taalvaardigheid. Dit mooie succesverhaal werd vooral mogelijk gemaakt door de oprichting van een adviescommissie Strips binnen het Vlaams Fonds voor de Letteren in Door beurzen toe te kennen en concrete steun te verlenen bij de vertaling en de internationale promotie heeft deze adviescommissie een belangrijke bijlage geleverd tot het ontstaan van een nieuwe en bijzonder talentrijke en creatieve generatie stripauteurs. Deze van talent uitpuilende Belgische Nederlandstalige auteurs verdienen zonder twijfel de aandacht die deze komende tentoonstelling van het Stripmuseum aan hen zal besteden. Curators: Tine Anthoni en Mélanie Andrieu Met de steun van de Vlaamse Gemeenschap Stripmuseum Zandstraat Brussel (België) Alle dagen open van 10 tot 18 uur. Tel: +32 (0) visit@stripmuseum.be

2

3 DE NIEUWE VLAAMSE STRIP Een tentoonstelling van het Belgisch StripCentrum Met de steun van de Vlaamse Gemeenschap Curatoren: Tine Anthoni - Mélanie Andrieu Teksten: Tine Anthoni - Mélanie Andrieu Scenografie: Jean Serneels Productie: Les filles du bout du couloir Beheer van de originelen: Nathalie Geirnaert - Dimitri Bogaert Omkadering: AP Frame - Marie Van Eetvelde Legenda: Tine Anthoni - Mélanie Andrieu Vertalingen: Philotrans Nalezen: Marie-Aude Piavaux Willem De Graeve Grafiek: Pierre Saysouk Uitvergrotingen: Sadocolor Audiovisueel: Manuel Fernandez Realisatie en montage: Jean Serneels en het team van het BSC Communicatie: Willem De Graeve - Valérie Constant - Marie-Aude Piavaux Het Stripmuseum dankt iedere auteur van harte voor zijn/haar kostbare medewerking en openhartige inzet voor dit project, en ook het Vlaams Fonds voor de Letteren, LUCA School of Arts, Muntpunt, galerie Martel, de uitgeverijen Oogachtend en Bries, alsook alle uitgevers die aan de tentoonstelling hebben bijgedragen. Persinfo: Willem De Graeve: willem.degraeve@stripmuseum.be (0) of login: comics + paswoord: smurfs

4 De teksten van de tentoonstelling ( Tine Anthoni en Mélanie Andrieu, bsc 2017) 0.0 Intro De Vlaamse strip (in het Nederlands en in Vlaanderen geproduceerd) kennen we vooral dankzij zijn populaire helden die hun debuut maakten in de pers. Denken we maar aan Suske en Wiske, Nero of Jommeke. Deze commerciële reeksen hebben vaak een humoristische insteek, stellen de belevenissen van een familie centraal, zijn erg veelzijdig en richten zich vooral tot een lokaal publiek. Enkele cruciale stappen hebben de hedendaagse Vlaamse strip sterk doen evolueren en binnen het bereik van een meer volwassen en internationaal publiek gebracht. In respectievelijk 1987 en 1998 starten de Sint-Lucas Instituten van Gent en Brussel met een afdeling striptekenen. Ze stomen een nieuwe generatie klaar met een volkomen ander perspectief. Vanaf 2001 verleent de Vlaamse regering een niet geringe financiële steun aan de productie in Vlaanderen. De rol van het VFL (Vlaams Fonds voor de Letteren) wordt daarbij essentieel met het toekennen van werkbeurzen aan de nieuwe generatie Nederlandstalige Belgische auteurs en door grensoverschrijdende promotie. Het VFL werkt samen met internationale uitgevers voor de vertaling van de publicaties en stimuleert tentoonstellingen die in het buitenland worden georganiseerd. De nieuwe Vlaamse stripwereld is een vat boordevol nieuwe talent, elk met een heel eigen register. Aangezien deze tentoonstelling niet alles kan brengen, beperkt ze zich tot de productie vanaf de prille jaren Dit aan de hand van een keur aan auteurs die representatief wordt geacht voor de bonte mix van genres en stijlen. Het hedendaagse Vlaamse beeldverhaal kan men opdelen in drie grote stromingen: een gevoelige kijk op de wereld (vanuit een veeleer autobiografische visie of door de bril van de reportage- of documentairemaker), een provocerende en ontregelende humor (België, de bakermat van het surrealisme, is een kweekvijver voor ongerijmdheden, zelfspot en parodie) en een onvervalste grafische vrijheid, een hang naar vindingrijkheid en experiment. Die krachtlijnen, die in mindere of meerdere mate aanwezig zijn bij de auteurs, zijn tekenend voor deze nieuwe lichting. Hun werk, dat laveert tussen strip en illustratie, tapt uit heel diverse artistieke invloeden en referenties en blijft ook zonder tekstballonnen en vakjes overeind. Door alle stijlen en onderwerpen door een creatieve bril te benaderen, werken de auteurs een nieuwe, kleurrijke, gevoelige, subtiele en gecultiveerde manier van vertellen uit. Tine Anthoni Mélanie Andrieu Met de steun van de Vlaamse Gemeenschap Pieter De Poortere, Boerke in het Stripmuseum

5 1.0 In de Vlaamse stripschool leer je (ook) vertellen Tot het einde van de jaren 1980 hebben jonge Nederlandstaligen die dromen van een carrière in de stripwereld maar weinig opties: je als autodidact of houder van een diploma van een kunstschool als stagiair aanbieden in een grote studio, zoals de Studio Vandersteen. De coaching die ze er krijgen stoomt hen klaar om een welbepaalde soort beeldverhaal te gaan tekenen. Anderen geven er de voorkeur aan hun talent zelf te ontwikkelen. Een decennium na Gent, gaat de afdeling beeldverhaal aan het Sint-Lucas Instituut in Brussel van start. Tot in 2008 luisteren de atelierchefs naar de namen Nix en Johan de Moor. Tot een nieuw team aanrukt. Met lesgevers die de meest uiteenlopende stijlen beoefenen, zoals Judith Vanistendael, Ilah of Ephameron, wordt elke formatting onmogelijk. In de afdelingen Illustratie en Beeldverhaal, die intussen zijn versmolten, wordt er naast tekenen en theorie ook schrijfkunst onderricht, een niet onbelangrijke pijler die bij Sint-Lucas hoog in het vaandel staat. Elke student rondt er trouwens zijn opleiding af met een stripverhaal dat volledig van zijn hand is. Dankzij het Engels als voertaal in de masterjaren en de onmiskenbare aantrekkingskracht van Brussel als striphoofdstad, geven de Erasmusstudenten uit alle hoeken van Europa een bijzonder internationale invulling aan de stripafdeling van Sint-Lucas. Sint-Lucas (intussen herdoopt tot LUCA Arts) Brussel mag dan een cruciale rol spelen in de opleiding van de jonge Vlaamse auteurs sinds het opdoeken van de stripafdeling in Gent, toch zijn er andere opleidingen, zoals de afdeling illustratie van Sint-Lucas Gent, die het pad effenen voor wie wil vertellen met beelden out of the box INK en andere publicaties Striptekenen aanleren in klasverband en de studenten voorbereiden op de uitgeverswereld zijn twee aparte zaken. De docenten zijn zich hiervan maar al te bewust en hebben zich altijd ingezet voor collectieve projecten waarbij het jeugdige talent een eerste publicatie kan versieren en ook bekendheid krijgt buiten de schoolmuren. Anno 2000 creëert Johan Stuyck, toenmalig docent grafiek in Sint-Lucas, het tijdschrift INK. Het tijdschrift richt zich tot een volwassen publiek met innovatieve en hoogkwalitatieve beeldverhalen, waarvan de auteurs vaak leerlingen of alumni van Sint-Lucas zijn. De lijst van namen die zijn uitgegroeid tot internationale sterren is lang: Judith Vanistendael, Olivier Schrauwen, Conz enz. Vier jaar lang is het kwartaaltijdschrift een regelrechte springplank voor de nieuwe Vlaamse strip. Tot de uitgever, gespeend van subsidies, uiteindelijk beslist om de publicatie 16 nummers later stop te zetten (2004). Maar het einde van INK betekent niet dat de opleiding van Sint-Lucas stopt met publiceren. In 2005 geven de studenten Bruxxxelles Nord uit, een album rond de wijk waar de school huist. In 2016 krijgen ze de kans om mee te werken aan de journalistieke documentatiereeks Kleine Helden. De reeks werd gemaakt door Rudi Vranckx, een gerenommeerd journalist bij de VRT. Negen studentenwerken worden gepubliceerd in een bundel (uitg. Oogachtend). De auteurs, die afstand nemen van de prepublicaties in strakke formats, bewandelen de weg van een vrijere schepping. De opkomst van deze nieuwe stijlen vertalen zich in verschillende alternatieve tijdschriften en bundels. Zo publiceren de uitgeverijen Oogachtend en Bries vaak de eerste albums van auteurs zoals Brecht Evens of Pieter De Poortere, die vandaag over de grenzen heen erkenning genieten. 2.0 Nix De vernielende kracht van de verschrikkelijke tweeling Marnix Verduyn (1969), alias Nix, studeert in Leuven en gaat aanvankelijk aan de slag als burgerlijk ingenieur. Maar tekenen is altijd al zijn grote passie geweest. Hij blijft strips maken die gepubliceerd worden in De Morgen, Spirou of Ferraille Illustré. In 2001 pakt hij uit met

6 Kinky & Cosy (bizar & charmant, zeg maar), een blonde tweeling die de ster is van gagstrips met een snerpende humor. Verschillende personages bevolken dit geschoffelde wereldje, waarvan de avonturen verschijnen in Belgische en Hollandse dagbladen. Het succes van de reeks vormt de aanzet voor de realisatie van meer dan 500 tekenfilmpjes van Kinky & Cosy, die vandaag in meerdere talen te zien zijn. De avonturen van de tweeling, en in het zog ervan de humor en het talent van Nix, gaan internationaal. Nix tekent trouwens ook de knotsgekke lotgevallen van de cowboy in spe Billy Bob! 3.0 Pieter De Poortere Boerke of het epos van een loser Pieter De Poortere (1976) studeert aan Sint-Lucas Gent waar hij de lotgevallen begint te tekenen van Boerke, een naïeve boer. Het grote succes laat niet lang op zich wachten. Anno 2001 wordt hij gelauwerd met de prijs voor het beste Nederlandstalige album van het jaar. Boerke verschijnt aanvankelijk in het weekblad Knack en bij Uitgeverij Bries, maar vrij snel gaat hij de Franse toer op: Le Monde (2004), Fluide glacial (2008) en Uitgeverij Glénat (2010). Zowel in de pers Nederlands- en Franstalig als in albumvorm loopt Boerke als een trein. Met zijn tekenstijl die de dingen tot de essentie herleidt, geeft de auteur een nieuwe invulling aan een collectieve denkbeeldige wereld (sprookjes, Hollywood enz.) met een taboeloze zwarte humor. Pieter de Poortere tekent ook de avonturen van Kak en van Joe de Eskimo. Sinds 2014 heeft het Stripmuseum een ruimte aan hem gewijd, waar de bezoeker kennis kan maken met de avonturen van Boerke aan de hand van een selectie van tentoongestelde gags en enkele tekenfilms. 4.0 Judith VANISTENDAEL Moedige mensen Judith Vanistendael (1974) loopt school in Sint-Lucas Brussel. Haar eerste gepubliceerde stripverhaal De Maagd en de neger geeft meteen stof tot nadenken. In een semiautobiografisch verhaal vertelt ze haar ontmoeting met Abou, een Togolese asielzoeker. In Toen David zijn stem verloor velt kanker het hoofdpersonage en moet zijn omgeving op zoek naar een manier om hem door de laatste maanden van zijn leven te loodsen. Het boek speelt op een delicate, pakkende en eerlijke manier in op een thema dat vaak binnen de privésfeer wordt gehouden. Met Mikel, een beeldroman die wordt geschreven vanuit het levensechte verhaal van scenarist Mark Bellido, tekent de auteur het verhaal van een snoepventer die zijn leven omgooit en bodyguard wordt van een Baskische hoogwaardigheidsbekleder. Bij elk album stelt Judith Vanistendael zichzelf opnieuw in vraag en peilt ze naar de techniek die het best aansluit bij wat ze wil vertellen. Haar pakkende verhalen voeren charismatische en levensechte personages op, van wie het parcours of de moedige strijd de problemen en de onrechtvaardigheden van onze huidige wereld echoën. 5.0 Michaël OLBRECHTS Bitterzoete familieverhalen Michaël Olbrechts (1987) studeert geschiedenis in Leuven en vervolgens striptekenen aan Sint- Lucas Brussel. Zijn debuut, De allerlaatste tijger, is een eigen familiekroniek en meteen zijn afstudeerwerk. Zijn tweede album, Vierenveertig na Ronny, schetst het portret van een familie die samenkomt net voor de grootvader naar een rusthuis vertrekt. Elk personage wordt op een pakkende manier ontleed tot op de graat van zijn vreugde en verdriet. Deze bewogen familiereünie wordt verteld met een stevige portie humor en gevoeligheid, in een vloeiende en dynamische stijlvoering. Om tot het eindresultaat te komen tekent de auteur strook per strook in verschillende stappen om dan alles digitaal af te werken. Michaël Olbrechts slaagt erin de

7 diepgang en intensiteit van het verhaal te combineren met de lichtheid van zijn kleurenpalet en tekeningen. 6.0 Wide VERCNOCKE Poëzie met pennenstreken Wide Vercnocke (1985) studeert aan Sint-Lucas Brussel. Hij maakt heel wat perstekeningen, onder meer voor het magazine Bruzz. Zijn eerste werk luistert naar de titel Mijn muze ligt in de zetel. Hij creëert vervolgens Wildvlees, en daarna Narwal. De auteur bouwt zijn albums met uitermate veel zorg op, pagina per pagina en hoofdstuk per hoofdstuk. Zijn stijl combineert harmonieus directe en spontane tekeningen, die worden gedragen door een zacht coloriet. Zijn teksten scherpen de evocatie aan van een mysterie dat schuilgaat achter de schijn van de dingen. Geboeid door poëzie en poëtische technieken, geeft hij vorm aan een universum dat wemelt van culturele referenties. Zijn oeuvre bespeelt noties van zowel het collectief onbewuste als van het onderbewustzijn die de auteur in beeld probeert te brengen. Dierlijkheid en menselijkheid staan haaks op elkaar en geraken verstrikt in een brede verhaallijn waarin de metamorfose een krachtig symbool is dat de auteur nooit loslaat. 7.0 Ben GIJSEMANS Het gevoelige observeren Ben Gijsemans (1989) is geboeid door kunst en volgt avondles aan de Academie voor Schone Kunsten in Brussel, waarna hij verder studeert aan de afdeling animatiefilm in Gent. Hij haalt vervolgens zijn diploma striptekenen aan Sint-Lucas Brussel. Zijn afstudeerwerk vormt meteen de aanzet voor het verhaal van zijn eerste album Hubert. Dat album voert een introverte man op, wiens leven een aaneenschakeling is van bezoeken aan de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van Brussel, het reproduceren van werken die hij bewondert en enkele zeldzame contacten met zijn buren. Het gevoelige en delicate werk valt op door zijn meesterschap. De auteur tekent elk detail met een op de spits gedreven verfijning en nauwkeurigheid. Het trage ritme van het album nodigt uit tot contemplatie en reflectie, naar het beeld van het hoofdpersonage. 8.0 Wauter MANNAERT De maatschappelijke utopie als speelterrein Wauter Mannaert (1978) haalt zijn diploma in de afdeling animatiefilm aan Sint-Lucas Brussel. Hij maakt regelmatig strip- en tekenreportages voor het weekblad Brussel Deze Week en pakt in 2010 uit met zijn allereerste album: Ondergronds, een verhaal rond een Amerikaanse gemeenschap die de crisis van de jaren 1930 probeert te overleven. In El Mesías, met Mark Bellido als scenarist, tekent de auteur de maatschappelijke utopie die is geïnspireerd op het Andaloesische dorp Marinaleda, aan de hand van de ontmoeting van twee mannen die in alles elkaars tegenpool zijn. Met Max de Radiguès aan het scenario, vertelt hij in Weegee het verhaal van de beroemde Amerikaanse persfotograaf Arthur Fellig, "Weegee" genoemd, een van de pioniers van de fotojournalistiek en gekend om zijn foto's van de New Yorkse maffiawereld. Het werk van Wauter Mannaert heeft vaak een satirische inslag, maar blijft een maatschappelijke en optimistische deur instampen die hunkert naar een andere manier van samenleven. 9.0 Jeroen JANSSEN Schetsen van een geëngageerde waarnemer Jeroen Janssen (1963) studeert aan Sint-Lucas Gent. Vijf jaar lang doceert hij aan een kunstschool in Rwanda tot de tragische incidenten van 1994 hem ertoe nopen het land te verlaten. Zijn eerste album Muzungu is gewijd aan de genocide en wordt in 1997

8 gepubliceerd. Vervolgens tekent hij Klaarlichte nacht. Hij omschrijft zichzelf als "Belg van buiten, Afrikaan van binnen" en adapteert samen met Pieter van Oudheusden verschillende Afrikaanse fabels, waarvan Bakamé het meest gekende is. Later begint hij reportages te maken met zijn schetsboek in de aanslag. In Doel richt de auteur zijn blik op de leegloop van het Vlaamse dorp dat wordt prijsgegeven om de haven van Antwerpen te ontsluiten. Dan volgen Guaranda en later Abadaringi, dat getuigenissen van gewezen leerlingen bundelt die de auteur optekent wanneer hij terugkeert naar Rwanda. Via zijn schetsboeken en zijn tekenreportages legt Jeroen Janssen enkele markante gebeurtenissen op papier vast. Het is zijn manier om bij te dragen aan de herinnering, de getuigenis en de overlevering Simon SPRUYT Kleurrijke verhalen met een hoek af Simon Spruyt (1978) studeert aan Sint-Lucas Brussel. Met Fritz van den Heuvel als scenarist tekent hij een koninklijke parodie, De Bamburgers, gevolgd door het tweeluik De Furox. De tot dusver klassieke albums gaan over in een oeuvre waarin het format en de grafiek getuigen van meer vrijheid. De auteur frist zijn stijl op en laat elk album baden in een heel aparte sfeer. SGF vertelt, met een prettige dosis humor en ironie, de "Wedersamenstelling van het leven en het werk van SGF Spruyt, een van de belangrijkste komische industriëlen van zijn tijd". En dan verschijnt Junker, een album dat de lotgevallen verhaalt van twee broers die bij het Pruisische leger worden ingelijfd. De monochrome tekening draagt het verhaal met veel poëzie, lichtheid en schakeringen van blauw. In zijn laatste publicatie, Papa Zoglu, getuigt een kleurrijk en fantastisch verhaal van een grote grafische vindingrijkheid. De illustratie die is geënt op de middeleeuwse beeldvorming staat haaks op de moderniteit van het verhaal. De alomtegenwoordige humor en zotheid geven een extra dimensie aan dit avontuur. De auteur geeft een frisse invulling aan de klassieke codes van de vertelling en schept er plezier in de lezer continu te verrassen 11.0 Maarten VANDE WIELE De wereld is theater Maarten Vande Wiele (1977) profileert zich aanvankelijk als persillustrator, maar blijft trouw aan zijn eerste liefde, het striptekenen. Na het illustreren van kortverhalen, creëert hij Doktor Carnacki en daarna Glamourissimo. Vervolgens bedenkt hij de reeks Paris, waarin hij een meedogenloos en spottend beeld ophangt van de wereld van mode, luxe en glamour in de Lichtstad. De auteur is in de ban van de sfeer van de jaren 1960 en hanteert een vloeiende en dynamische grafische stijlvoering die aansluit bij de vaak bittere wereld van de satire en de parodie. In Monsieur Bermutier bewerkt hij teksten van Guy de Maupassant en krijgt zijn tekenstijl een realistischer wending. In Abba zoekt Frida brengt hij een eerbetoon aan de groep Abba in een exuberante vormgeving en een psychedelisch coloriet. Met zijn nieuwste album Zeep, duikt de auteur in de wereld van de televisiereeksen en bekijkt hij de wereld van de "soap opera" met talent en met een unieke snoeiharde humor! 12.0 ILAH Intimiteit te kijk in de pers Inge Heremans (1971), alias Ilah, studeert aan Sint-Lucas Brussel en vervolmaakt zich in de wijsbegeerte aan de universiteit van Leuven. Verschillende van haar strips en tekeningen verschijnen in de Vlaamse pers, zoals Mira, dat verschijnt in Flair, of de reeks Claus in De Morgen. Maar haar beroemdste strip is zonder enige twijfel Cordelia, die voor het eerst in 1996 verschijnt in De Morgen. Cordelia, aanvankelijk een soort intiem dagboek, groeit uit tot een must-read waarin Ilah haar visie op de relatie tussen man en vrouw en op de actualiteit

9 verstript. Hoewel vaak met een knipoog naar de realiteit, primeert intimiteit dat haar oeuvre al meer dan twintig jaar kenmerkt. Cordelia mag zichzelf dan talloze keren in twijfel trekken, ze recht altijd haar rug en blijft haar waardigheid behouden om parallel met Ilah te evolueren met de voortschrijdende tijd Bart SCHOOFS Een vlijmscherpe blik op de actualiteit Bart Schoofs (1969), of BRT, volgt toegepaste grafische kunst aan Sint-Lucas Brussel. De drie delen van Braaf varken vertellen de beklemmende realiteit en de talloze alledaagse wrijvingen tussen een haast autistisch personage en zijn omgeving. Hij publiceert ook in verschillende dagbladen. Een bloemlezing van zijn bijdragen voor het tijdschrift Knack wordt gepubliceerd door Uitgeverij Oogachtend onder de titel Morgen weer een dag. Elke week tekent de auteur zijn visie op de actualiteit. Hij put inspiratie in de werkwereld en de hedendaagse levensstijlen, hij doorprikt vooroordelen, moduleert ze tot in het ongerijmde of projecteert ze in een nabije toekomst waar nieuwe trends de toon zetten. Bart Schoofs vindt het leuk om de conformist uit evenwicht te brengen en om gevestigde normen uit hun lood te slaan. Met een kwinkslag interpelleert hij de lezer en houdt hij hem de spiegel van een vaak absurde dagelijkse werkelijkheid voor Brecht VANDENBROUCKE Kunst: tussen rede en consumptie Brecht Vandenbroucke (1986) studeert illustratie aan Sint-Lucas Gent. Nu werkt hij voor verschillende magazines (New York Times, Wired, Le Monde, Les Inrockuptibles enz.) en neemt hij deel aan collectieve tentoonstellingen over de hele wereld. De auteur hanteert verschillende expressievormen en gebruikt daarvoor diverse supports: striptekenen en illustratie, schilderen, installaties of textielontwerpen voor grote modehuizen. Hij laat zich graag inspireren door pop culture, en situeert zijn stijl "ergens tussen Bauhaus en Mickey Mouse". Zijn kleurrijke album White Cube ensceneert twee bijna identieke personages die musea en galerieën bezoeken. Elk bezoek mondt uit in een gag en een denkoefening over kunst of de geschiedenis ervan, waarbij de referenties nu eens expliciet, dan weer impliciet zijn. Met een vaak snoeiharde humor haalt de auteur iconen overhoop en levert hij kritiek op de vaak oppervlakkige of commerciële verhouding die de mens vandaag kan hebben met kunst RANDALL C. De pen in dienst van de poëzie Randall Casaer (1967) werkt als illustrator voor de pers, als regisseur voor verschillende kunstenaars en cabaretiers in Vlaanderen en Nederland, als illustrator van boeken voor kleine en grote kinderen. Zijn kunst, die hij niet graag in hokjes opsluit, komt soms tot uiting in de vorm van een stripverhaal. Zijn album Slaapkoppen evoceert de poëtische en denkbeeldige wereld van de droom. In zijn nieuw boek Er zit een hond in u voert hij de therapeut ten tonele die de problemen van zijn patiënten in perspectief probeert te brengen door hen een dierlijke ziel toe te dichten. Op grafisch vlak is Randall geen grote aanhanger van de te gladde of perfecte pennentrek en wil hij elke lijn de juiste intensiteit geven om zo met gevoeligheid zijn visie op de menselijke ervaring over te brengen.

10 16.0 Gerolf VAN DE PERRE Een schilder kijkt naar een stad in verval Gerolf Van de Perre (1965) is schilder van opleiding en gebruikt de stad als zijn belangrijkste creatieve uitvalshoek. Tijdens een verblijf in Beijing, toen de stad nog een groot bouwwerf was, voelt hij de nood om deze transformatie in beeld te vertellen. Geboeid door de werken van Frémok, ontdekt hij dat schilderkunst en de graphic novel best wel een geslaagd huwelijk kunnen vormen. In Steenstof en later in Huishulp of Het Graf van de Keizer is de Chinese hoofdstad nog altijd in filigraan aanwezig. Daarna verschijnt Dichter in de massa, geïnspireerd op de roman van Rilke, waarin hij het Parijs van 1910 vertelt, waar armoede en anonimiteit alom heersen. Met Gewonde stad blikt de auteur terug op de vernieling van de stad Leuven in augustus 1914, waar toen het kortstondige hoofdkwartier van het Belgische leger was gevestigd. Zijn textuurrijke schilderijen vertellen een stukje geschiedenis, waarvan de bijzondere sfeer wordt geschraagd door de tekst die het beeld begeleidt Brecht EVENS De ondraaglijke lichtheid van het coloriet Brecht Evens (1986) studeert illustratie aan Sint-Lucas Gent en brengt zijn eerste album Een boodschap uit de ruimte uit dankzij een prijs die aan jonge auteurs wordt uitgereikt. Daarna publiceert hij Idulfania, Vincent en Nachtdieren. De auteur vertelt graag met kleur, heel spontaan. Hij exploreert diverse technieken en doorbreekt de codes van het klassieke stripverhaal. Zijn werk Ergens waar je niet wil zijn, dat in 2011 werd gelauwerd op het stripfestival van Angoulême, vertelt met een streepje humor de feestelijke avonden met Robbie, de vriend die iedereen aan zijn zijde wil. Met De liefhebbers peilt de auteur naar de verhouding die kunstenaars als "liefhebbers" met kunst hebben. Panter neemt de lezer mee naar een complexe droomwereld, waarin de meest sombere drijfveren inbeuken op de zorgeloze kindertijd. In het werk Brecht Evens Paris speelt de Franse hoofdstad de hoofdrol en in zijn laatste album The city of Belgium doet hij zijn vaderland alle eer aan. In zijn oeuvre slaagt de auteur erin de complexiteit van de menselijke relaties, de emoties en de verzuchtingen die iedereen koestert, haarfijn te analyseren in een spel van licht en kleur Serge BAEKEN Klare lijn. Punt. Serge Baeken (1967) studeert plastische kunsten en grafiek aan het Sint-Lucas Instituut van Antwerpen. Zijn album The No Stories bundelt verschillende kortverhalen over het alledaagse leven in de stad. Zijn tweede werk, Sugar, vertelt het wel en wee van een van zijn katten aan de hand van een zeer gestructureerd werk in zwart-wit met een hoog grafisch gehalte. Na een eerste versie van zijn verhaal, hertekent de auteur datzelfde verhaal vakjesmatig. Elke plaat bestaat uit 24 vakjes, en dus 24 originele tekeningen. Er loopt zeven jaar tussen de eerste en de definitieve versie. De door perfectie gedreven auteur ziet zichzelf als een "grafische huurling". Hij maakt een groot aantal illustraties en werkt als "grafisch journalist" voor dagbladen en magazines zoals De Tijd, NRC en Knack. Hij neemt regelmatig deel aan ateliers of tekenspektakels die live tot stand komen voor theatergezelschappen. Onverdroten blijft hij zijn kunst vervolmaken door onophoudelijk te tekenen. Daarvan getuigen de 8 prentenbundels die Uitgeverij Xtra publiceerde Philip PAQUET Kijken naar jazz Philip Paquet (1973) is illustrator, stripauteur, schilder en muzikant. In 1998 publiceert hij zijn eerste strip, een kortverhaal. Zijn bekendste album is Louis Armstrong, maar hij maakt ook

11 jazzgerelateerd tekenwerk in Snapshots, een reeks anekdoten over de grote Amerikaanse jazzlegenden en in Jelly Roll Morton. Japan, nog een thema dat hem boeit, staat centraal in de reeks Yume, waar aloude tradities opduiken in het leven van een moderne Japanse in New York. Als een echte grensoverschrijdende kunstenaar peilt hij naar de links met de podiumkunsten in Over naar jou/weer over naar jou en Dansen drinken betalen. In samenwerking met regisseur Adriaan van Aken bewerkt hij theaterstukken tot stripverhalen en voorziet hij elk album van een CD-supplement als soundtrack! Philip Paquet werkte als illustrator vele keren samen met het Brussels Jazz Orchestra en koestert intussen een nieuwe droom, helemaal in lijn met zijn grafisch talent: kunstenaar-tatoeëerder worden.

12 Het Stripmuseum Het Stripmuseum is voor al wie Brussel bezoekt een must in het hartje van de stad. Al meer dan 25 jaar richt het museum de spots op de auteurs en de helden van de Negende Kunst. Aan de hand van permanente tentoonstellingen die regelmatig vernieuwd worden en een afwisselend programma van tijdelijke exposities kan je er als bezoeker kennismaken met de talrijke facetten van het stripverhaal. Kuifje en de Smurfen nemen je mee naar avonturenland, een wereld waar de creativiteit geen grenzen kent. Het uitzonderlijke art nouveau-gebouw van Victor Horta geeft een bezoek nog een extra dimensie. Het Stripmuseum is tegelijk een hommage aan de pioniers van het medium als een blik op het hedendaagse stripverhaal. (Foto Daniel Fouss/Stripmuseum) Stripmuseum Zandstraat Brussel (België) Alle dagen open van 10 tot 18 uur. Tel: +32 (0) visit@stripmuseum.be Persinfo: Willem De Graeve: willem.degraeve@stripmuseum.be (0) of login: comics + paswoord: smurfs