Olivier Grenson 25 jaar creativiteit

Transcriptie

1 Van 22 oktober 2013 tot 19 januari 2014 In het Belgisch Stripcentrum Olivier Grenson 25 jaar creativiteit Om het jaar waarin het zijn 25-jarige bestaan viert te beginnen richt het BSC de spots op een stripauteur wiens werk precies even oud is en dat bovendien in Brussel werd gecreëerd. Vanaf zijn eerste album, dat werd gepubliceerd in 1989, is het werk van Olivier Grenson permanent blijven evolueren. Na Carland Cross (scenario Michel Oleffe) en parallel met de serie Niklos Koda (scenario Jean Dufaux, Lombard), zijn populairste reeksen, scherpt Grenson zijn pen steeds meer voor werk voor volwassenen dat gepubliceerd wordt in prestigieuze collecties: Voor het ongeluk geboren (scenario Denis Lapière) bij Vrije vlucht/dupuis en recenter nog zijn eerste volledig eigen werk: de twee volumes van La douceur de l enfer bij Signé/Le Lombard. Olivier Grenson is ook lesgever stripverhalen aan de ERG (de Ecole de recherches graphiques), één van de hoogst aangeschreven Brusselse hogescholen voor striptekenen. Met de steun van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en de medewerking van Uitgeverij Le Lombard. Belgisch Stripcentrum Zandstraat Brussel (België) Alle dagen open (behalve op maandag) van 10 tot 18 uur. Tel: +32 (0) visit@stripmuseum.be Persinfo: Willem De Graeve: willem.degraeve@stripmuseum.be (0) of login: comics + paswoord: smurfs

2 Inleiding van de tentoonstelling Als je het tekenwerk van Olivier Grenson goed bekijkt zie je wel enige gelijkenis met zijn personage Niklos Koda: heel knap, heel gesofistikeerd, maar met duidelijk ook een ongewone complexiteit en finesse. En het moet gezegd dat achter deze vrijwel klare lijn een geniale duizendpoot schuilgaat, die professor tekenen en stripverhalen, tv-presentator en tekenaar geweest is. Hij heeft echter een voorliefde voor strips. Door samen te werken met scenaristen als Michel Oleffe (Carland Cross, een serie die werd bekroond door het Belgisch Stripcentrum), Jean Dufaux (Niklos Koda) en Denis Lapière (Voor het ongeluk geboren) krijgt hij de mogelijkheid al zijn gevoeligheid en levenservaring weer te geven in de trekken van ambigue personages waarvan de uiterlijke schoonheid slechts wordt geëvenaard door hun innerlijke kwellingen. Olivier Grenson houdt inderdaad van de psychologische aanpak en speelt graag met het contrast met zijn gladde tekenwerk. Een manier van werken die hij als compleet auteur tot in de puntjes heeft gevolgd in het zeer mooie tweeluik Geen weg terug ( La douceur de l enfer ). Olivier Grenson begon vijfentwintig jaar geleden in Brussel aan zijn allereerste stripalbum, op het ogenblik dat in diezelfde stad het eerste Europese museum werd ingehuldigd dat gewijd was aan deze kunst, die volwassen geworden was. Het BSC is zeer verheugd deze dubbele verjaardag met hem te mogen vieren door middel van een tentoonstelling waarin de auteur zelf de belangrijkste stappen in zijn parcours overloopt. Jean Auquier Belgisch Stripcentrum

3 Olivier Grenson, 25 jaar creativiteit Een tentoonstelling van het Belgisch Stripcentrum Scenografie : Jean Serneels Coördinatie : JC De La Royère Teksten : Olivier Grenson Vertalingen : Bureau Philotrans Correcties : Tine Anthoni et JC De la Royère Beheer originelen : Nathalie Geirnaert en Dimitri Bogaert Videoschermen: Manuel Fernandez Grafische vormgeving: Pierre Saysouk Drukwerk, uitvergrotingen: Sadocolor Realisatie: Jean Serneels, Stéphane Regnier en de ploeg van het BSC Communicatie: Willem De Graeve, Valérie Constant Met de steun van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en de medewerking van Uitgeverij Le Lombard Olivier Grenson in de studiebibliotheek van het BSC Foto van Daniel Fouss

4 De teksten van de tentoonstelling 1. Van de eerste tekeningen tot de eerste publicatie Je eerste pasjes vergeet je nooit. De eerste tekeningen in de kleuterschool of de eerste tekeningen van cowboy- en indianenverhalen die ik schreef toen ik 13 was. Ik vergeet ook nooit mijn eerste publicatie, mijn eerste reeks, Aldose & Glucose, in TINTIN van 1983 tot Maar er komt een tijd dat je niet meer achteromkijkt. Dat is de enige manier om vooruit te gaan. Vaak hebben mensen het met mij over talent als iets dat aangeboren is of aangeleerd. Mensen hebben allemaal hun eigen vaardigheden en talent is daar maar een heel klein onderdeeltje van. Als er geen gedrevenheid is bestaat talent gewoonweg niet. Als er geen gedrevenheid is, lukt werken niet. En zonder werk wordt er niets gecreëerd, niets gerealiseerd. Gedrevenheid is de motor, de passie die een behoefte wordt. 2. Projecten... die in de doos blijven zitten Mijn echt debuut komt er in 1988, wanneer ik zin krijg in een project voor een album. Het wordt een sleuteljaar met de ene mislukking na de andere. Eerst is er Little Baby Boum dat geweigerd wordt door Dupuis. Daarna wordt Charles-Edmond Vandemeulebroecke, in samenwerking met Pierre Joassin, geweigerd bij FLUIDE GLACIAL en door L ÉCHO DES SAVANES. En Jack et Lola, met Patrick Chaboud, gepubliceerd in de allerlaatste nummers van CIRCUS. Door die mislukkingen was ik gedwongen het voorstel van de uitgeverij Lefrancq te aanvaarden om opnieuw aan de slag te gaan met het personage Harry Dickson, met originele scenario's van Michel Oleffe. Ik ben niet voorbestemd, noch bereid om de detective van Jean Ray te tekenen en dat is ongetwijfeld de reden waarom hij Carland Cross zou gaan heten. 3. Carland Cross, de detective van het onmogelijke 1991, publicatie van Golem, mijn eerste album. Een fantastisch detectiveverhaal, geschreven door Michel Oleffe in de traditie van de Angelsaksische literatuur, dichter bij Jean Ray dan bij Conan-Doyle, met een verhaalindeling à la Jacobs en het Londen van de jaren 30 als setting. Ik vond het erg leuk om verschillende invloeden te mengen, ze opnieuw te gebruiken en er een vleugje Duits expressionisme aan toe te voegen, een scheutje mise-en-scène à la Hitchcock of Fritz Lang. Dit is verlicht classicisme, schreef Éric Verhoest in de MOUSTIQUE van maart Verlicht door de kleuren van Bruno Marchand. De Golem is een album dat alle onvolmaaktheden blootlegt, maar de charme

5 heeft van een zorgeloze naïviteit. Het mooie avontuur van Carland Cross (zeven albums van 1991 tot 1998) werd bewerkt tot animatiefilm: zesentwintig afleveringen van 26 minuten, een buitenkans om je personage plots tot leven te zien komen! Door die ervaring realiseerde ik mij hoeveel geluk ik had dat ik stripverhalen mocht maken, alles zelf in de hand had, met hoogstens een scenarioschrijver en een colorist erbij. 4. Niklos Koda, het succes en de magie Het begin van een samenwerking die gebaseerd is op vertrouwen en het verlangen om andere horizonten te verkennen. Het verlangen om de confrontatie aan te gaan met een bijzondere wereld. Ik wil een populair personage creëren dat leeft in een speciale sfeer, weliswaar vanuit een bepaald soort classicisme. De wereld van Koda lijkt op een spinnenweb dat draadje voor draadje geweven wordt. De personages evolueren geleidelijk, wisselen van masker en duiken precies daar op waar je ze niet verwacht. De schaduw van het verleden hangt over hun ziel, de magie doet in alle subtiliteit zijn werk en de puzzel valt in elkaar. Wanneer Jean Dufaux een scenario in elkaar knutselt heeft het geheel een perfect ritme, omdat hij voortdurend denkt in termen van stilte, muziek, metaforen en sfeer.

6 5. Voor het ongeluk geboren La Femme Accident (Voor het ongeluk geboren) zat al heel lang in mij. Ze was de kerngedachte van mijn verlangen om eindelijk de schoonheid en de waardigheid te tekenen van de verlaten industriezones die het decor vormden van mijn jeugd. Met dit verhaal concretiseerde eindelijk de samenwerking met Denis Lapière, één van de subtielste en meest ontroerende schrijvers in de wereld van het stripverhaal. Het project is het resultaat van mijn verlangen om voor de collectie Aire Libre van uitgeverij Dupuis in directe kleur te werken. Voor het ongeluk geboren is het portret van een jonge vrouw die met zichzelf geconfronteerd wordt... in de gevangenis. Ze heet Julie en is kwetsbaar en melancholisch: schoonheid en onschuld, te midden van chaos. Ze was vastbesloten haar leven zelf in de hand te houden maar belandt achter de tralies, alleen met haar lot.7 6. Geen weg terug Een verhaal schrijven begint altijd met een klik, een ontmoeting, een reis... Voor Geen weg terug was dat de reis in de gedemilitariseerde zone, op de scheidingslijn tussen de twee Korea's. De ontdekking van een vreemde, tijdloze, surrealistische grens. Net als Billy Summer wist ik niets van Korea toen ik in Panmujom aankwam. Maar onmiddellijk kwam het idee bij me op om een verhaal te schrijven dat in ons collectief

7 geheugen deze vergeten oorlog opnieuw onder de aandacht zou brengen en daar ter plaatse maakte ik meteen de eerste schetsen in een boekje. Op de grens, vlak tegenover het laatste bastion van het stalinisme, dacht ik bij mezelf: Wat een fantastische schuilplaats voor een Amerikaanse overloper! Meer nog dan de geschiedenis van een land en een oorlog vertel ik het intimistische verhaal van een Amerikaans gezin - de overplaatsing, de trauma's en geheimen en de weg die Billy aflegt, zijn reis op zoek naar zijn lotsbestemming, geconfronteerd met de sporen van het verleden.

8 Het Belgisch Stripcentrum Het Belgisch Stripcentrum? In het land van de Smurfen en van Kuifje, kunnen bezoekers er genieten van verschillende permanente tentoonstellingen, opgeluisterd met prachtige originele tekeningen en unieke objecten. Er zijn ook meerdere tijdelijke tentoonstellingen tegelijk. Maar het Stripcentrum, dat zijn ook de oude Waucquez warenhuizen, een parel van de Art Nouveau van de grootmeester Victor Horta (1906). Foto: Daniel Fouss/BSC Belgisch Stripcentrum, Zandstraat Brussel (België) Alle dagen open (behalve op maandag) van 10 tot 18 uur. Tel: +32 (0) Persinformatie : Willem De Graeve, willem.degraeve@stripmuseum.be, tel.: +32 (0) Beeldmateriaal : login: comics + paswoord: smurfs